Εγκώμια εις τον Άγιο Ιερομάρτυρα Πολύκαρπο Επίσκοπο Σμύρνης
ΣΤΑΣΙΣ Ἀ’. Ἦχος πλ. ἀ’. Ἡ ζωή ἐν τάφῳ.
Μακαρίζομεν σε, τόν Ἐφέσου βλαστόν καί τῆς Σμύρνης Ἱεράρχην τόν ἔνθεον καί τελοῦμεν σου τήν μνήμην εὐλαβῶς.
Μακαρίζομεν σε, Ἱεράρχα σοφέ, καί τιμῶμεν τὸ φρικτόν σου μαρτύριον, σύ γάρ μάκαρ κατεκάης ἔτι ζῶν.
Ἡ ἀκροστιχίς κατ’ ἀλφάβητον·
Ἀθλητῶν οἱ δῆμοι καί τῶν Ἱεραρχῶν, ἔν τῇ μνήμῃ σου Πολύκαρπε χαίρουσι καί δοξάζουσι τόν Κύριον θερμῶς.
Βασιλείας μάκαρ ἀληθῶς οὐρανῶν, ἠξιώθης θεηγόρε Πολύκαρπε, ἐναθλήσας ὑπέρ πίστεως στερρῶς.
Γόνος ὤν γονέων ἀθλησάντων σοφέ, μιμητής τούτων Πολύκαρπε γέγονας, καί τῆς δόξης τῆς ἐκείνων κοινωνός.
Δεῦτε συνελθόντες κατά χρέος ὁμοῦ, φιλομάρτυρες τήν μνήμην τελέσωμεν Πολυκάρπου Ἱεράρχου τοῦ κλεινοῦ.
Ἐκολλήθης μάκαρ τῷ Υἱώ τῆς βροντῆς, ἐμυήθης παρ’ αὐτοῦ τά ἀπόρρητα τῶν μεγίστων μυστηρίων τοῦ Θεοῦ.
Ζωηφόρον δένδρον ἐκ Θεοῦ φυτευθέν, διεξόδοις τῶν ύδάτων γεγένησαι καί ἐποίησας καρπούς πνευματικούς.
Ἤθελον κατέχειν τῶν ῥημάτων τῶν σῶν, τήν σοφίαν καί τήν χάριν Πολύκαρπε, ἐπαξίως ἀνυμνήσαι τε σοφέ.
Θείᾳ σου σοφίᾳ, ὥς ἀσόφους σοφέ, θεορρῆμον Ἱεράρχα ἀπέδειξας τούς σοφίας τῆς ἀσόφου ὑμνητάς.
Ἰκετευων πάτερ μή έλείπης Χριστόν, καρποφόρους ἀρετῶν ἀπεργάσασθαι, ἡμᾶς πάντας τούς φιλοῦντας σε θερμῶς.
Καρποφόρον κλῆμα, γεγονώς ἀληθῶς, τῆς ἀμπέλου τῆς ζωῆς Ἱερώτατε, άνεβλάστησας καρπούς θεοπρεπεῖς.
Λάμπει εἵς αἰῶνας, τῶν αἰώνων σοφέ,ο ἐνάρετος Πολύκαρπε βίος σου καί τῶν θείων ἀρετῶν σου ἤ πληθύς.
Μύρου εὐωδίαν ἀποπνέουσι νῦν, τῶν σῶν λόγων οἵ καρποί ὧ Πολύκαρπε καί εὐφραίνουσι καρδίας τῶν πιστῶν.
Νέκρωσον εὐχαῖς σου, τούς ἀσάρκους ἐχθρούς, τούς νῦν ἐπιτιθεμένους Πολύκαρπε, καθ’ ἑκάστην καθ’ ἡμῶν σῶν ὑμνητῶν.
Ξένος ὤν τοῦ κόσμου, ξένην ὄντως ζωήν, ἐπί γῆς τελέσας μάκαρ Πολύκαρπε, ἠξιώθης τῆς ἀτέρμονος ζωῆς.
Ὅλως παιδιόθεν, ἀνετέθης Θέω, καί αύτω μέχρις θανάτου ἑπόμενος ἠξιώθης τῶν ἀφθάρτων δωρεῶν.
Πῦρ οὐκ ἐπτοήθης, ἄλλα μέσον ἑστώς, ὥς οἱ παῖδες ἔν καμίνω Πολύκαρπε, προσηνέχθης ὥς θυσίᾳ τῷ Θεῷ.
Ῥῦσαι σαῖς πρεσβείαις ἐκ ποικίλων παθών, ἐκ κινδύνων συμφορῶν τε καί θλίψεων, τούς τιμῶντας τό μαρτύριον τό σόν.
Σπείρας ἔν τῷ βίω δάκρυσι τε πολλοῖς, νῦν θερίζεις ἀγαλλόμενος Ἅγιε, τῶν καμάτων καί Ἱδρώτων σου καρπούς.
Τῷ ἀστέκτῳ θρόνῳ τοῦ Χριστοῦ παρεστώς, καί θεώμενος τήν δόξαν τήν ἄφραστον, καθικέτευε Αὐτόν ὑπέρ ἡμῶν.
Ὑπέρ τῆς σής ποίμνης, τέθυκας ἀληθῶς, τήν ψυχήν σου θεῃγόρε Πολύκαρπε, ὥς καλός ποιμήν παμμάκαρ τοῦ Χρίστου.
Φίλος τῶν πενήτων, ὀρφανῶν καί χηρῶν, διετέλεσας ἔν βίω θεσπέσιε, ὅθεν εἴληφας τόν ἄξιον μισθόν.
Χαρμονῆς ἀλήκτου καί τερπνῆς ἡδονῆς, ἐμφορούμεθα παμμάκαρ Πολύκαρπε, ἐκτελοῦντες σου τήν μνήμην τήν σεπτήν.
Ψαλμικώς ἐδείχθης, ὥς ἐλαίᾳ σοφέ, ἔν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου κατάκαρπος, ἐξανθήσασα καρπούς ἀειθαλεῖς.
Ὧ τῆς σής ἀνδρείας καί τῆς ὑπομονῆς, ὥς κριός ὀλοκαυτώθης Πολύκαρπε, διό δόξης ἠξιώθης καί τιμῆς.
Δόξα Πατρί.
Δέχου τᾶς δεήσεις Παναγίᾳ Τριᾶς, Πολυκάρπου τοῦ σεπτοῦ σου θεράποντος καί Παράσχου τά ἐλέη σου ἡμῖν.
Καί νῦν.
Τήν ζωήν τεκοῦσα, Θεοτόκε Ἁγνή, τῆς ζωῆς τῆς αἰωνίου ἀξίωσον, ἤμας πάντας τούς τιμῶντας σε πιστῶς.
Καί πάλιν τά πρῶτον.
Μακαρίζομεν σε, τόν Ἐφέσου βλαστόν, καί τῆς Σμύρνης Ἱεράρχην τόν ἔνθεον, καί τελοῦμεν σου τήν μνήμην εὐλαβῶς.
ΣΤΑΣΙΣ Β’. Ἦχος πλ. ἀ’. Άξιόν ἐστίν.
Ἄξιον έστί τόν Πολύκαπρον τόν Ἱεράρχην, στέφειν ἐγκωμίων τοῖς ἄνθεσι, ὄν στεφάνοις ἐστεφάνωσε Θεός.
Ἄξιον έστί, σέ Πολύκαρπε ὕμνοις γεραίρειν τό πολυτιμώτατον σμάραγδον, κορωνίδας τόν πατέρων ἀληθῶς.
Ἤ ἀκροστιχίς κατ’ ἀλφάβητον·
Ἅπαντες πιστοί ἐκτελέσωμεν ἔν κατανύξει, μνήμην Πολυκάρπου τήν εὔσημον, ἶνα σχῷμεν πρέσβυν τοῦτον πρός Θεόν.
Βλέψον εἵς ἤμας, ὄμματι σου ἱλαρῷ ἕξ ὕψους, τούς παρακαλοῦντας σε Ἅγιε, καί Παράσχου εὐλογίαν πατρικήν.
Γλώσσα χοϊκῇ οὐκ Ἰσχύει τοῦ ἐξαριθμήσαι, ἀρετάς, ἀγῶνας καί θαύματα, ἆ ἐτέλεσας παμμάκαρ ἔτι ζῶν.
Δένδρον εὐθαλές καί ὑψίκομον ώράθης πάτερ, φυτευθείς χειρί τοῦ Παντάνακτος καί ἐποίησας καρπούς μελισταγεῖς.
Ἔλαμψε ἰδού, ἡ ἐτήσιος μνήμη σου πάτερ, καί καταφαιδρύνει τά πέρατα καί διώκει τόν τῆς πλάνης σκοτασμόν.
Ζῇς ἔν οὐρανοῖς, ἀπολαύων τούς καρπούς σῶν πόνων, ἱκετεύομεν σε ἀξίωσον, καί ἤμας ἔν ἀρεταῖς καρποφορεῖν.
Ἥλιος λαμπρός, ἐλλαμπόμενος ἐκ τοῦ Κυρίου, Ἱερέ ἐφάνης Πολύκαρπε καταυγάζων τούς ἔν σκότει καί σκιᾷ.
Θεῖον θησαυρόν, ἡ Μονῇ τῆς Ἀμπελακιωτίσσης, ἔχει τήν σεβάσμιον χεῖρα σου, ὅθεν δόξα ἀναπέμπει πρός Θεόν.
Ἴθυνον ἤμας, πρός τάς τρίβους τοῦ Κυρίου μάκαρ καί καρποφορεῖν, καταξιῶσον, θεαρέστως ἔν ταῖς θείαις ἐντολαῖς.
Κλέος καί κρηπίς, τῶν ἁγίων Ἱερομαρτύρων, μάκαρ ἀνεδείχθης Πολύκαρπε, ὥς χρυσός ἔν τῇ καμίνῳ πυρωθείς.
Λέων ἐμμονῆς, ὅ ἀρχέκακος ἐπιζητεῖ με, ὥς στρουθίον μάκαρ σπαράξαι με, σύ οὖν σύντριψον τήν τούτου κεφαλήν.
Μέγας ἀληθῶς, στῦλος γέγονας τῆς Ἐκκλησίας, ἐναρέτοις λόγοις καί πράξεσι, διό μένει σου ἤ μνήμη ἐσαεί.
Νέκταρ νοητόν, οἵ καρποί ἐκβλύζουσι παμμάκαρ, τῶν εὐλογημένων σου πράξεων, ἕξ’ οὐ τρέφονται καρδίαι τῶν πιστῶν.
Ξήρανον σοφέ, τάς ἀκάνθας τῶν τῆς ἀσεβείας, εὐσεβείας στάχυας πλήθυνον, εὐπροσδέκτοις σου Πολύκαρπε εὐχαῖς.
Ὅλην τήν ζωήν, ὀγδοήκοντα καί ἐξ ἔτη, τῷ Χριστῷ βουλεύσας τό ὕστερον ὁλοκαύτωμα ἐγένου δι’ αύτόν.
Πλήρης ὤν καρπῶν, τοΰ Ἁγίου Πνεύματος τρισμάκαρ, χαίρων ἀνελήλυθας Ἅγιε, πρός τήν ἄληκτον καί κρείττονα Ζωήν.
Ῥῦσαι σαῖς εὐχαῖς, πόσης Θλίψεως καί ἀδικίας, μάκαρ ‘ἱεράρχα Πολύκαρπε, τούς προστρέχοντας τῇ σκέπη σου θερμῶς.
Στέφανον διπλοῦν, ὄντως ήλειφας, ἐκ τοῦ Κυρίου, ὥς Ἀρχιεράρχης πανάριστος καί ὥς μάρτυς ἔν πυρί τελειωθείς.
Τάλαντον τό σόν, τό δοθέν σοι ἐκ Θεοῦ παμμάκαρ, ἑκατονταπλάσιον ἔδειξας, ὅθεν ἤκουσας εὖ δοῦλε ἀγαθέ.
Ὕμνον τῷ Θεώ τόν τρισαγίου νῦν ἀναμέλπων, μνήσθητι Πολύκαρπε ἔνδοξε, τῆς σής ποίμνης καί ἐμοῦ τοῦ ταπεινοῦ.
Φέρων ἀρετῶν, ὧ Πολύκαρπε πολυκαρπίαν, τρέφεις νοητώς ἅπαν πλήρωμα, τῆς ἐνδόξου ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Χαίρομεν τρανως, ἀνεκλαλήτου χαράν τρισμάκαρ, τοῖς σοῖς ἐντρυφῶντες συγγράμμασι, ἀναγόμενοι ἐκ γῆς πρός οὐρανόν.
Ψήφω τοῦ Χριστοῦ, Ἱεράρχης γεγονώς ἔν Σμύρνη, ταύτην θεαρέστως ἐποίμανας, καρποφόρον ἀναδείξας τῷ Χριστῷ.
Ὤφθης μιμητής, καί διάδοχος τῶν Ἀποστόλων, καί πολλούς παμμάκαρ ὡδήγησας, ἐκ τῆς πλάνης πρός τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ.
Δόξα Πατρί.
Πάτερ καί Υἱέ, Πνεῦμα Ἅγιον, μία θεότης, ταῖς τοΰ Ἱεράρχου δεήσεσι, βασιλείας σου ἀξίωσον ἡμᾶς.
Καί νῦν.
Ἄνασσα σεμνῇ, δεξιᾷ τοῦ σου Υἱοῦ παρισταμένῃ, σύν τῷ Ἱεράρχῃ Ἱκέτευε, ἴνα σώσῃ καί ἤμας ὥς ἀγαθός.
Καί πάλιν τό πρῶτον.
Ἄξιον έστί τόν Πολύκαπρον τόν Ἱεράρχην, στέφειν ἐγκωμίων τοῖς ἄνθεσι, ὄν στεφάνοις ἐστεφάνωσε Θεός.
ΣΤΑΣΙΣ Γ’. Ἦχος γ’. Αἱ γενεαί πάσαι.
Αἱ γενεαί πᾶσαι, μακαρίζομεν σε, Πολύκαρπε παμμάκαρ.
Αἱ γενεαί πᾶσαι, μακαρίζομεν σε, τόν Σμύρνης ποιμενάρχην.
Ἤ ἀκροστιχίς κατ’ ἀλφάβητον·
Ἆνωθεν τήν κλῆσιν, ἐδέξω ἐκ Κυρίου, Πολύκαρπε τρισμάκαρ.
Βρύεις Ἰαμάτων, τήν χάριν παραδόξως, τοῖς σέ προσκαλουμένοις.
Γονέων ἐστερήθης, νήπιος ὑπάρχων, ὑπέρ Χρίστου σφαγέντων.
Δίκαιος ἐφάνης, ταπεινός καί πρᾶος, πιστός καί ἐλεήμων.
Ἐραστής ἐγένου, σοφίας οὐρανίου πάνσοφε Ἱεράρχα.
Ζεούσῃ τῇ καρδίᾳ, ἐκολλήθης μάκαρ, τῷ μύστῃ τῆς ἀγάπης.
Ἡλίου τοῦ ἀδύτου, ἀκτίς φαιδρᾷ ἐφάνης, φωτίσας τούς ἔν σκότει.
Θεῖον σε ποιμένα, κατέστησεν ἔν Σμύρνη, Χριστοῦ ἤ θείᾳ χάρις.
Ἰκέτευε ἀπαύστως, ὑπέρ ἡμῶν τόν κτίστην, Πολύκαρπε τρισμάκαρ.
Καλός ὤν ποιμενάρχης, ἔθηκας ψυχήν σου, ὑπέρ τοῦ σοῦ ποιμνίου.
Λόγοις τε καί ἔργοις, ἐξέθρεψας σήν ποίμνην, Πολύκαρπε θεόφρον.
Μετά τῶν σῶν γονέων, Χριστόν μή διαλείπῃς, πρεσβεύων Ἱεράρχα.
Νεοθαλλής ἐλαίᾳ, κατάκαρπος ἐφάνης, ἐν οἴκῳ τοῦ Κυρίου.
Ξήρανον εὐχαῖς σου, αἱρέσεων χειμάρρους, Πολύκαρπε παμμάκαρ.
Οὐκ ἐξηρνήσω μάκαρ, Χριστόν τόν Λυτρωτήν σου, ἀλλ’ ἤθλησας νομίμως.
Πυρί όλοκαυτώθης, Πολύκαρπε γενναῖε, δι’ ἔρωτα Κυρίου.
Ῥανίσι σῶν αίμάτων, ἀπέσβεσας τήν φλόγα τῆς ἀθεΐας μάκαρ.
Στέφανον ἐδέξω, ὥς Ἰερομάρτυς, διπλοῦν παρά Κυρίου.
Τράνωσον σωτήρ μου, τήν γλῶσσαν μου ὕμνησαι σόν θεῖον Ἱεράρχην.
Ὕψωσον τάς θείας, πρός τόν Θεόν σου χεῖρας, ὑπέρ τῆς οἰκουμένης.
Φωτισθείς παμμάκαρ, φωτί τῷ ἀνεσπέρῳ, ἐφώτισας τά ἔθνη.
Χαράς τῆς αἰωνίου, ποίησον μετόχους, τούς σέ παρακαλοῦντας.
Ψάλλων σύν ἀγγέλλοις, τόν ὕμνον τῇ Τριάδι, ὑπέρ ἡμῶν δυσώπει.
Ὡς φιλομάρτυς μύρα, καί ὕμνους σοί προσφέρω, κλεινέ Ἰερομάρτυς.
Δόξα Πατρί.
Ἐλέησον τόν κόσμον, Τριᾶς ὑπεραγίᾳ, λιταῖς τοῦ Ἱεράρχου.
Καί νῦν.
Ἱκέτευε Παρθένε, σύν Ἱεράρχῃ, Χριστόν ὑπέρ τοῦ κόσμου.
Καί πάλιν τό πρῶτον.
Αἱ γενεαί πᾶσαι, μακαρίζομεν σε, Πολύκαρπε παμμάκαρ.
ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Εὐλογητός εἴ Κύριε, δίδαξόν με τόν Ἱεράρχην μέλψαι
Τῶν ἀγγέλων δυνάμεις καί Μερόπων χορεῖαι ἐξεπλάγησαν μάκαρ, καθορῶσαι σε σοφέ, τῆς πυράς ἔν τῷ μέσω, ζῶντα, ὥς ἀμνόν ἄκακον ὀπτώμενον, καί Χριστόν ὑμνοῦντα. Ὄν νῦν Ἱκέτευε.
Εὐλογητός εἰ Κύριε, δίδαξόν με, Πολύκαρπον ὕμνησαι
Τί δακρύετε θερμῶς καί θλίβεσθε, ὧ Σμυρναῖοι τόν ὑμῶν ποιμένα, κἄν ἐκάη ἔτι ζῶν, δι’ ἀγάπην τοῦ Κυρίου, νῦν ἔν οὐρανοῖς εὐκλεώς ἀγάλλεται καί Χριστώ πρεσβεύει ἡμᾶς λυτρώσασθαι.
Εὐλογητός εἰ Κύριε, δίδαξόν με τόν Ἱεράρχην ἄσαι.
Λίαν θερμῶς τῷ Χριστῷ Πολύκαρπε, ἐκ νεότητος ἀκολουθήσας καί ποιμήν ἀναδειχθείς τῆς Σμυρναίων καθέδρας, ταύτην εἵς νομάς ζωηφόρους ἔθρεψας, καί εἵς οὐρανίους μάνδρας ὡδήγησας.
Εὐλογητός εἰ Κύριε, δίδαξόν με Πολύκαρπον δοξάσαι.
Ὡς θυσίᾳ λογικῇ καί ἄμωμος καί θυμίαμα εὐωδιάζον, προσηνέχθη τῷ Θεῷ ἤ θυσίᾳ σου πάτερ ὅθεν σε λαμπρῶς στεφάνοις κατέστεψε, καί συμβασιλεύεις μάκαρ Πολύκαρπε.
Δόξα Πατρί.
Ἀνυμνοῦμεν σε πόθω καί πιστῶς προσκυνοῦμεν, ὀρθοδόξων τά πλήθη, Τρισυπόστατε Θεέ, Πάτερ, Λόγε καί Πνεῦμα καί σύν τοῖς χοροῖς τῶν ἀγγέλλων κράζωμεν, Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἰ Κύριε.
Καί νῦν.
Ἀπειρόγαμε νύμφη, τόν Χριστόν ἤ τεκοῦσα, ἀπειράνδρως ὥς οἵδε καθικέτευε σεμνῇ, δωρηθῆναι εἰρήνην, χάριν, Ἱλασμόν καί πταισμάτων ἄφεσιν, τοῖς Αύτόν τιμῶσι καί σέ γεραίρουσι.
Ἀλληλούια, Ἀλληλούια, Ἀλληλούια, δόξα σοι ὅ Θεός (τρίς).
