Εγκώμια εις τους Αγίους Ενδόξους Ιερομάρτυρες της Ι. Μ. Καντάρας Κύπρου
Ποίημα Γεωργίου Γαλανόπουλου
ΣΤΑΣΙΣ Ἀ’ .
Ἦχος πλ. ἀ’ . Ἡ ζωή ἐν τάφῳ.
Μεγαλύνομεν νῦν, τῶν Πατέρων χορός, ἱεράν μνήμην ὑμῶν καί δοξάζομεν, τόν δοξάσαντα Θεόν ὑμᾶς πιστῶς.
Μαχαίρᾳ Καντάρας, Θεοτόκου Μοναί, ἑορτάζουσι Πατέρων πανήγυριν, τῆς ἀθλήσεως καί μνήμης ἐν ψαλμοῖς.
Ἐν τῆ Λευκωσία, νῦν τελοῦμεν ψαλμοῖς, τῶν Πατέρων τήν πανίερον ἄθλησιν, ἑορτάζοντες τήν μνήμην ἱερῶς.
Ἐλευθέραν πάλιν, τήν Καντάρας Μονήν, καί πατρίδα τήν ὑμῶν Κύπρον ἅπασαν, δός Χριστέ μου νῦν αἰτούμεθα κλαυθμοῖς.
Ἀνυμνοῦμεν πάντες, τά ὑμῶν ἀληθῶς, ἀξιάκουστα παράδοξα θαύματα, καί γεραίρομεν παλαίσματα σκληρά.
Γεωργήσας Κόνον, τοῦ Χριστοῦ ἐντολάς, ἀρετῆς εἰς ἀρετήν καί εἰς δύναμιν, θείαν ἤνυσας μετ’ Ιωσήφ ὀδόν.
Ἱκετεύομεν σε, Πάτερ Μᾶρκε πιστῶς, τόν κηρύξαντα Ὀρθόδοξα δόγματα, Λατινόφροσι μνημόνευε ἡμῶν.
Ὁ λαός Κυρίου, ἐν Καντάρας Μονή, Ἰωάννου μεγαλύνει τήν ἄθλησιν, ἡγουμένου καί Πατέρων τόν χορόν.
Ἴθυνον τόν βίον, εὐσεβῶν πρός Χριστόν, πρός ὀδούς τῆς μετανοίας Γεννάδιε, ἶνα θείας ἀπολαύσωσι τρυφῆς.
Ὤφθης ἐν ὁσίοις, τῆς ἀγάπης κανῶν, τῆς πραότητος εἰκών καί τῆς πίστεως, στῦλος ἄσειστος Βαρνάβα θαυμαστέ.
Σπεύσατε Βαρνάβα, Μάξιμε Γερμανέ, βοηθῆσαι τούς δοξάζοντας μέλεσιν, ὑμῶν ἄθλησιν ὁσίας βιοτῆς.
Ἀρετάς Κυρίλλου, ἐπαινοῦντες πιστοῖ, αἰτησώμεθα λιταῖς πρός Φιλάνθρωπον, τοῦ ῥυσθῆναι ἡμᾶς πλάνης τοῦ Σατάν.
Τούς ὑμᾶς ὑμνοῦντας, ψαλμικώς ἐν ᾠδαῖς, Οσιόαθλοι Πατέρες φρουρήσατε, περισκέποντες Καντάρας τήν Μονήν.
Ἐπί τῶν ὑδάτων, τάς πηγάς ὡς δορκάς, τούς πιστούς διψῶντας Κόνον κατεύθυνον, ἀναψύχων νουθεσίαις σου ὀρθαῖς.
Παννυχεί ἀγρύπνως, ἐν νηστείαις σκληραῖς, προσευχαῖς ἐνδιαιτώμενοι Ὅσοι, ταπεινώσει εὐμενίσατε Θεόν.
Ἀληθῶς τόν βίον, ἀρεταῖς θεϊκαῖς, ἐπλουτίσατε Πατέρες πανεύφημοι, ὤν τόν πλοῦτον πρός ζωήν ἀγήρω δοτ’ ἡμῖν.
Νέμεις τοῖς αἰτοῦσι, δαψιλώς χάριν σήν, ἰατρείαν νοσημάτων ἀδάπανον, καί θαυμάτων σου Θεόκτιστε ἡμᾶς πλουτεῖς.
Τις σου τά σημεία, παραδόξως φρικτά, ὦ Θεόγνωστε σοφέ διηγήσειν, καί τά σά Ἱερεμία θαυμαστά.
Δόξα.
Ἀθληταί Πατέρες, τῆς Καντάρας Μονῆς, τόν Πατέρα σύν Υἱῶ τε καί Πνεύματι, ἰλεώσατε σωθῆναι τούς πιστούς.
Καὶ νῦν.
Σπεῦσον Θεοτόκε, βοηθήσαι ἡμᾶς, καί κολάσεως μελλούσης ἐκλύτρωσαι, πρός Υἱόν Σου παρακλήσεσι θερμαῖς.
Καί πάλιν τό πρῶτον
Μεγαλύνομεν νῦν, τῶν Πατέρων χορός, ἱεράν μνήμην ὑμῶν καί δοξάζομεν, τόν δοξάσαντα Θεόν ὑμᾶς πιστῶς.
ΣΤΑΣΙΣ Β’ .
Ἦχος πλ. ἀ’ . Ἄξιον ἐστί.
Ἄξιον ἐστί, μεγαλύνειν ὑμᾶς θείοις ὕμνοις, τούς ἐν ἀρεταῖς καί μεγίστοις θαύμασιν, ἐναθλήσαντας στερρῶς ὑπέρ Χριστοῦ.
Ἄσμα τό ἡδύ, ἀναμέλψωμεν μετ’ εὐλαβείας, τοῖς Ὀσιάθλοις καί θεορρήμοσιν, ἐξαιτούμενοι αὑτῶν θείαις λιταῖς.
Τύψον τούς ἐχθρούς, τήν ἡμῶν πατρίδα κατεχόντων, καί Μονήν Καντάρας ἀπελευθέρωσον, ὦ Χριστέ μου μεσιτείαις Σής Μητρός.
Ὄμματα καί νοῦν, πρός Θεόν ἀεί ἔχειν σε Κόνον, πάσας ἀρετάς θείας ἐκατόρθωσας, ἐξαιρέτως δε ταπείνωσιν πολλήν.
Σε Χριστιανῶν, οἱ χοροί Γεννάδιε ὑμνοῦσι, καί πιστῶν συστήματα ἀναμέλπουσι, σύν Βαρνάβα Ιωσήφ καί Γερμανῷ.
Ἴθυνον Χριστέ, εὐσεβῶν πρός Σε καρδίας, φρένας ὅπως εὐφημήσωσι Μᾶρκον ἄσμασι, καί Γεράσιμον τόν ὄντως θαυμαστόν.
Ὅπλῳ τοῦ Σταυροῦ, ἐζωσμένοι πάνσοφοι Πατέρες, ὦ Ἱερεμία Κύριλλε Μάξιμε, ἐτροπώσατε τά ἔνεδρα Σατάν.
Ἵλεως ἡμῖν, ἱκεσίαις τῶν σεπτῶν Πατέρων, ὦ Δημιουργέ γενοῦ ὑπεράγαθε, καί γεέννης ῥῦσαι πάντας τούς πιστούς.
Πύλαι οὐρανῶν, ὑπεδέξαντο ὑμᾶς Πατέρες, ὅτε πρός Χριστόν πιστῶς ἐκδημήσατε, μετελθόντες γῆ Ἀγγέλων βιοτήν.
Ἵλαθι Χριστῷ, ὑπέρ δούλων σου λαμπρῶς τιμώντων, μνήμην Ἰωάννη σεπτέ ἡγούμενε, καρδιῶν τόν πόθον τούτων ἐκπληρῶν.
Σκεῦος ἐκλεκτόν, μυροθήκης Πνεύματος Ἀγίου, πέλεις ὦ τρισμάκαρ στερρέ Θεόκτιστε, ἀρεταῖς κεκοσμημένος ἀληθῶς.
Τήρει ἀβλαβεῖς, τούς πιστούς Θεόγνωστε κινδύνων, νόσους ἐκδιώκων δεινάς καί χαλεπᾶς, πειρασμούς τούς ψυχολέθρους ἐκποδών.
Ὄλβιος ὡς σε, Ἰωάννη νῦν ἐπικαλεῖται, σύν χορῷ λοιπῶν Πατέρων δεόμενος, ἐν τῷ βίῳ τῶν ποικίλων ἀναγκῶν.
Ὕψει θεϊκῷ, τήν ταπείνωσιν οσιοτάτως, πάντες γεωργήσαντες θείαις πράξεσιν, ὑπηνέγκατε ὀνείδη καρτερώς.
Στῶμεν εὐλαβῶς, μετά φόβου πίστεως ἀγάπης, ἐν ταῖς Ἐκκλησίαις ὦ φιλομάρτυρες, ἀνυμνοῦντες τῶν Πατέρων ἑορτήν.
Στῦλοι ἀρετῶν, καί τῆς πίστεως ὑπερμαχοῦντες, πλάνην κακοδόξων σοφῶς ᾐσχύνατε, ὦ Πατέρες εὐκλεεῖς μάνδρας σεπτῆς.
Ὤσπερ προσφορᾷ, καί θυσία θείας εὐωδίας, τῷ Χριστῷ καμάτους πάντες ἠγάγετε, καί ἀθλήσεως στερράς αἷμα ὑμῶν.
Σῷζε τούς πιστούς, Ἰωάννη τῶν Ὁσίων δόξα, πάσης πειρασμῶν δεινῆς περιστάσεως, δυσωπῶν μετά χορείας τόν Χριστόν.
Ἄσματα πιστοί, νῦν προσοίσωμεν Καντάρας μάνδρα, ἔνδοξον χορόν πόθῳ μεγαλύνοντες, Ὁσιομαρτύρων καί ἡμῶν φρουρῶν.
Δόξα.
Τήν Τριαδικήν, τοῖς προσώποις μίαν Θεαρχίαν, δεῦτε οἱ λαοί πίστει προσκυνήσωμεν, τόν Πατέρα καί Υἱόν Πνεῦμα τ’ ευθές.
Καὶ νῦν.
Έρχου Μαριάμ, καί παράσχου νίκας Ὀρθοδόξοις, καί ταῖς Ἐκκλησίαις Χριστοῦ ὁμόνοιαν, καί εἰρήνην θείαν βράβευσον πιστοῖς.
Καί πάλιν τό πρῶτον:
Ἄξιον ἐστί, μεγαλύνειν ὑμᾶς θείοις ὕμνοις, τούς ἐν ἀρεταῖς καί μεγίστοις θαύμασιν, εναθλήσαντας στερρῶς ὑπέρ Χριστοῦ.
ΣΤΑΣΙΣ Γ’ .
Ἦχος γ’ . Αἱ γενεαί πάσαι.
Αἱ γενεαί πάσαι, ἄσματα ἐκ πόθου, προσφέρει τοῖς Πατράσι.
Μοναστῶν χορεῖαι, ὕμνοις μελιρρύτοις, τιμήσατε Ὁσίους.
Ἐγκωμιαζομένων, Ὁσίων καί Μαρτύρων, Χριστός παρέχει χάριν.
Ἑορτήν τελοῦντες, φησίν ὁ Χρυσορρήμων, τιμώμενον μιμεῖσθε.
Τήν ἐλευθερίαν, δός Χριστέ Κυπρίοις, λιταῖς Σῶν Ὀσιάθλων.
Ὄμβρους χάριτος σου, ῥᾶνον τοῖς τιμῶσι, Γεράσιμε σήν μνήμην.
Σκεῦος Παναγίου, Πνεύματος ἐγένου, Γεννάδιε θεόφρον.
Ἴθυνον πρός τρίβους, τῆς μετανοίας Μᾶρκε, ἡμῶν ἀεί τόν βίον.
Ὅπως ἀπαλλάξῃς, ἡμᾶς ἐκ πάσης βλάβης, παρακαλοῦμεν Κόνον.
Ἰσοστάσιοι γε, νῦν Ὀσιοάθλων, ὑμεῖς ἐστέ ἐν πόλῳ.
Δεῦτε φιλεόρτων, πληθύς καί ἱερέων, δῶμεν τιμήν Μαξίμῳ.
Ἔχομεν σε πρέσβυν, καί πρός Χριστόν μεσίτην, ὦ Ιωσήφ τρισμάκαρ.
Ἶνα λυτρωθῶμεν, πυρός τοῦ αἰωνίου, δεόμεθα Βαρνάβα.
Νέμεις τοῖς αἰτοῦσι, τήν χάριν σῶν θαυμάτων, ὦ Γερμανέ καί κρείττω.
Ὦ σεπτοί Πατέρες, φρουρήσατε Καντάρας, Μονήν καί νῆσον Κύπρον.
Νίκας Ὀρθοδόξοις, παράσχου Ἰωάννη, τοῖς σε ὑμνολογοῦσιν.
Ἥλιον δυσώπει, νοητόν χορεία, ἡμῶν φωτίσαι σκότη.
Μήποτε ἀφήσεις, Ἱερεμία πάντας, ἄνευ σής βοηθείας.
Ἀσκητάς Πατέρας, θείους Ἀθλοφόρους, φιλέορτοι ὑμνοῦμεν.
Στήλη ἐγκρατείας, Θεόκτιστε ὤφθης, καί πίστεως ὁ στῦλος.
Ῥάνατε δακρύοις, ἄνθεσι καί μύροις, εἰκόνα Ὀσιάθλων.
Ὕβριν τῶν δαιμόνων, Θεόγνωστε παῦσον, καί πάθη ψυχοφθόρα.
Συγγνώμην δός πταισμάτων, ἡμῶν Θεῶ λυπούντων, ὦ Κύριλλε λιταῖς σου.
Ἀπαύστως τοῖς ὑμνοῦσιν, ὑμῶν τήν μνήμην δότε, κατ’ ἄμφω ἰατρείαν.
Σπουδάσωμεν ἀσμένως, ἐν μάνδρα τῆς Καντάρας, τιμήσασθαι Πατέρας.
Δόξα.
Θεότητα μίαν, Πατέρα Λόγον Πνεῦμα, ἐν πίστει προσκυνοῦμεν.
Καὶ νῦν.
Έρχου Θεοτόκε, ὡς πρέσβυς πρός Υἱόν Σου, Θεόν ἡμᾶς σωθῆναι.
Καί πάλιν τό πρῶτον
Αἱ γενεαί πάσαι, ἄσματα ἐκ πόθου, προσφέρει τοῖς Πατράσι.
