Ικετήριος Κανών εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν

Ποίημα Θεοκτίστου Μοναχοῦ τοῦ Στουδίτου.

Ὠδή α΄. ΄Ηχος β΄. Ἐν βυθῶ κατέστρωσε.
Ἰησοῦ γλυκύτατε Χριστέ, Ἰησοῦ μακρόθυμε, τά τῆς ψυχῆς μου θεράπευσον τραύματα, Ἰησοῦ καί γλύκανον, τήν καρδίαν μου πολυέλεε δέομαι, Ἰησοῦ σωτήρ μου, ἶνα μεγαλύνω σε σῳζόμενος.

Ἰησοῦ γλυκύτατε Χριστέ, Ἰησοῦ διάνοιξον, τῆς μετανοίας μοι πύλας φιλάνθρωπε, Ἰησοῦ καί δέξαι με, σοι προσπίπτοντα καί θερμῶς ἐξαιτούμενον, Ἰησοῦ σωτήρ μου, τῶν πλημμελημάτων τήν συγχώρησιν.

Ἰησοῦ γλυκύτατε Χριστέ, Ἰησοῦ ἐξάρπασον, ἐκ τῆς χειρός τοῦ δολίου Βελίαρ με, Ἰησοῦ καί ποίησον, δεξιόν κάμε παραστάτην τῆς δόξης σου, Ἰησοῦ Χριστέ μου, μοίρας εὐωνύμου λυτρωσάμενος.

Θεοτοκίον
Ἰησοῦ γεννήσασα Θεόν, Δέσποινα δυσώπησον, ὑπέρ ἀχρείων ἱκετῶν πανάχραντε, ὅπως τῆς κολάσεως, ταῖς πρεσβείαις σου λυτρωθῶμεν ἀμόλυντε, οἱ μεμολυσμένοι, δόξης ἀϊδίου ἀπολαύσαντες.

Ὢδή γ΄. Ἐν πέτρα με τῆς πίστεως.
Εἰσάκουσον φιλάνθρωπε Ἰησοῦ μου, τοῦ δούλου σου βοῶντος ἐν κατανύξει, καί ῥῦσαι Ἰησοῦ μου τῆς καταδίκης, καί τῆς κολάσεως, μόνε μακρόθυμε, Ἰησοῦ γλυκύτατε πολυέλεε.

Υπόδειξε τόν δοῦλον σου Ἰησοῦ μου, προσπίπτοντα σύν δάκρυσιν Ἰησοῦ μου, καί σῶσον Ἰησοῦ μου μετανοοῦντα, καί τῆς γεέννης με, Δέσποτα λύτρωσαι, Ἰησοῦ γλυκύτατε πολυέλεε.

Τόν χρόνον Ἰησοῦ μου ὄν δέδωκας μοι, εἰς πάθη ἐδαπάνησα Ἰησοῦ μου, διό με Ἰησοῦ μου μή ἀπορρίψῃς, ἀλλ’ ἀνακάλεσαι, δέομαι Δέσποτα, Ἰησοῦ γλυκύτατε καί διάσωσον.

Θεοτοκίον
Παρθένε ἡ τεκοῦσα τόν Ἰησοῦν μου, ἱκέτευε ῥυσθῆναι με τῆς γεέννης, ἡ μόνη προστασία τῶν θλιβομένων, θεοχαρίτωτε, καί καταξίωσον, τῆς ζωῆς πανάμωμε τῆς ἀγήρω με.

Κάθισμα. Ἦχος α΄. Τόν τάφον σου Σωτήρ.
Σωτήρ μου Ἰησοῦ, ὁ τόν ἄσωτον σώσας, σωτήρ μου Ἰησοῦ, ὁ δεξάμενος πόρνην, κάμε νῦν ἐλέησον, Ἰησοῦ πολυέλεε. Σῶσον οἴκτειρον, ὦ Ἰησοῦ εὐεργέτα, ὤσπερ ᾤκτειρας, τόν Μανασσήν Ἰησοῦ μου, ὡς μόνος φιλάνθρωπος.

Ὠδή δ΄. Ἐλήλυθας ἐκ παρθένου.
Θεράπευσον, Ἰησοῦ μου ψυχῆς μου τά τραύματα, Ἰησοῦ μου δέομαι, καί τῆς χειρός με ἐξάρπασον, Ἰησοῦ μου εύσπλαχνε, τοῦ ψυχοφθόρου Βελίαρ καί διάσωσον.

Ἡμάρτηκα, Ἰησοῦ μου γλυκύτατε εύσπλαχνε. Ἰησοῦ μου σῶσον με, τόν προσφυγόντα τῆ σκέπη σου, Ἰησοῦ μακρόθυμε, καί τῆς βασιλείας τῆς σής με καταξίωσον.

Οὐχ ἥμαρτεν, Ἰησοῦ μου οὐδείς ὤσπερ ἥμαρτον, ἐγώ ὁ ταλαίπωρος, νῦν δε προσπίπτω δεόμενος. Ἰησοῦ μου σῶσον με, καί τήν ζωήν Ἰησοῦ μου κληροδότησον.

Θεοτοκίον
Πανύμνητε, Ἰησοῦν ἡ γεννήσασα Κύριον, αὑτόν καθικέτευε, τοῦ λυτρωθῆναι κολάσεως, πάντας τούς ὑμνοῦντας σε, καί Θεοτόκον κυρίως ὀνομάζοντας.

ᾨδή ε΄. Ὁ φωτισμός τῶν ἐν σκότει.
Σύ φωτισμός, Ἰησοῦ μου νόος μου, σύ σωτηρία, τῆς ἀπεγνωσμένης ψυχῆς μου Σῶτερ, σύ Ἰησοῦ μου τῆς κολάσεως ῥῦσαι, καί γεέννης ἐμέ κραυγάζοντα, σῶσον Ἰησοῦ μου, Χριστέ με τόν ἄθλιον.

Ὁλοσχερῶς, Ἰησοῦ μου πρός πάθη τῆς ἀτιμίας, καταβεβλημένος ἤδη κραυγάζω. Σύ Ἰησοῦ μου, βοηθείας μοι χεῖρα, καταπέμψας έκσπασον κράζοντα, σῶσον Ἰησοῦ μου Χριστέ με τόν ἄθλιον.

Βέβηλον νοῦν, Ἰησοῦ περιφέρων ἀναβοῶ σοι. Κάθαρον τοῦ ῥύπου με τῶν πταισμάτων, καί λύτρωσαί με τόν εἰς βάθη κακίας, ἐξ ἀγνωσίας κατολισθήσαντα, σῶτερ Ἰησοῦ μου, καί σῶσον με δέομαι.

Θεοτοκίον.
Τόν Ἰησοῦ, ἡ γεννήσασα Κόρη θεοκυήτορ, τοῦτον ἐκδυσώπει σωθῆναι πάντας τούς ὀρθοδόξους, μοναστάς καί μιγάδας, καί γεέννης ῥυσθῆναι κράζοντας. Πλήν σου προστασίαν, βεβαίαν οὑκ ἔγνωμεν.

Ὠδή στ΄. Ἐν ἀβύσσῳ πταισμάτων.
Ἰησοῦ μου Χριστέ πολυέλεε, ἐξομολογούμενον δέξαι με Δέσποτα, ὦ Ἰησοῦ καί σῶσον με,και φθοράς Ἰησοῦ με ἐξάρπασον.

Ἰησοῦ μου οὐ γέγονεν ἕτερος, ἄσωτος οὐδείς, ὡς ἐγώ ὁ ταλαίπωρος, ὦ Ἰησοῦ φιλάνθρωπε ἀλλά σύ Ἰησοῦ με διάσωσον.

Ἰησοῦ μου καί πόρνην καί ἄσωτον, καί τόν Μανασσήν καί τελώνην νενίκηκα, ὦ Ἰησοῦ μου πάθεσι, καί λῃστήν Ἰησοῦ Νινευίτας τε.

Θεοτοκίον.
Ἰησοῦν τόν Χριστόν μου κυήσασα, ἄχραντε Παρθένε, ἡ μόνη ἀμόλυντος, μεμολυσμένον ὄντα με πρεσβειῶν σου ὑσσώπῳ νῦν κάθαρον.

Κοντάκιον. Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἰησοῦ γλυκύτατε, τό φώς τοῦ κόσμου, τῆς ψυχῆς μου φώτισον, τούς ὀφθαλμούς Υἱέ Θεοῦ, τῆ θεαυγεί σου λαμπρότητι, ἶνα ὑμνῶ σε τό φώς τό ἀνέσπερον.

Ὠδή ζ΄. Εἰκόνος χρυσῆς.
Χριστέ Ἰησοῦ, οὐδείς ἥμαρτεν ἐν γῆ ἐκ τοῦ αἰῶνος, ὦ Ἰησοῦ μου ὤσπερ ἥμαρτον, ἐγώ ὁ τάλας καί ἄσωτος. Ὅθεν Ἰησοῦ μου βοῶ σοι. Μελῳδοῦντα με οἴκτειρον, εὐλογητός εἷ ὁ Θεός, ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν.

Χριστέ Ἰησοῦ, ἐν τῷ φόβῳ σου βοῶ. Καθήλωσον με, ὦ Ἰησοῦ μου καί κυβέρνησον, νῦν πρός λιμένα τόν εὔδιον, ὅπως Ἰησοῦ μου οἰκτῖρμον, μελῳδῶ σοι σῳζόμενος. Εὐλογητός εἷ ὁ Θεός, ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν.

Χριστέ Ἰησοῦ, μυριάκις ὑπεσχέθην σοι ὁ τάλας, ὦ Ἰησοῦ μου τήν μετάνοιαν, αλλ’εψευσάμην ὁ ἄθλιος. ’Ὅθεν Ἰησοῦ μου βοῶ σοι. Τήν ἀναίσθητον μένουσαν, ψυχή μου φώτισον Χριστέ, ὁ τῶν πατέρων Θεός.

Θεοτοκίον.
Χριστόν Ἰησοῦν, ἡ γεννήσασα φρικτῶς καί ὑπέρ φύσιν, αὑτόν δυσώπει παναμώμητε, τά παρά φύσιν μου πταίσματα, πάντα συγχωρήσαι μοι Κόρη, ἶνα κράζω σῳζόμενος. Εὐλογημένη ἡ Θεόν σαρκί κυήσασα.

Ὠδή η΄. Τόν ἐν καμίνῳ τοῦ πυρός.
Σε Ἰησοῦ μου δυσωπῶ. ὡς τήν πόρνην Ἰησοῦ μου ἐλυτρώσω, τῶν πολλῶν ἐγκλημάτων, οὕτω κάμε Ἰησοῦ, Χριστέ μου λύτρωσαι καί κάθαρον, τήν ρερυπωμένην ψυχήν μου Ἰησοῦ μου.

Καθυποκύψας Ἰησοῦ, ταῖς ἀλόγοις ἡδοναῖς ἄλογος ὤφθην, καί τοῖς κτήνεσιν ὄντως, ὦ Ἰησοῦ μου οἰκτρῶς, ὁ τάλας Σῶτερ ἀφωμοίωμαι. ὅθεν Ἰησοῦ με τῆς ἀλογίας ῥῦσαι.

Περιπεσών ὦ Ἰησοῦ, ψυχοφθόροις ἐν λῃσταῖς ἀπεγυμνώθην, τήν στολήν Ἰησοῦ μου, τήν θεούφαντον νῦν, καί κεῖμαι μώλωψι κατάστικτος. ἔλαιον Χριστέ μου επίχεε καί οἶνον.

Θεοτοκίον.
Τόν Ἰησοῦ μου καί Θεόν, ἡ βαστάσασα Χριστόν ανερμηνεύτως, Θεοτόκε Μαρία, τοῦτον δυσώπει ἀεί, κινδύνων σῴζεσθαι τούς δούλους σου, καί τούς ὑμνητάς σου ἀπείρανδρε Παρθένε.

Ὠδή θ΄. Τόν ἐκ Θεοῦ Θεόν Λόγον.
Τόν Μανασσήν Ἰησοῦ μου, τόν τελώνην τήν πόρνην, τόν ἄσωτον οἰκτῖρμον Ἰησοῦ, καί τόν λῃστήν ὑπερβέβηκα, Ἰησοῦ μου ἐν ἔργοις, αἰσχίστοις καί ἀτόποις Ἰησοῦ. ἀλλά σύ Ἰησοῦ μου, προφθάσας με διάσωσον.

Τούς ἐξ Ἀδάμ Ἰησοῦ μου, αμαρτήσαντες πάντας, πρό νόμου καί ἐν νόμῳ Ἰησοῦ, καί μετά νόμον ὁ ἄθλιος, Ἰησοῦ μου καί χάριν, νενίκηκα τοῖς πάθεσιν οἰκτρῶς, ἀλλά σύ Ἰησοῦ μου, τοῖς κρίμασι σου σῶσον με.

Μή χωρισθῶ Ἰησοῦ μου, τῆς ἀφράστου σου δόξης, μή τύχω τῆς μερίδος Ἰησοῦ, τῆς εὐωνύμου γλυκύτατε, Ἰησοῦ ἀλλά σύ με, τοῖς δεξιοῖς προβάτοις σου Χριστέ, Ἰησοῦ μου συντάξας, ἀνάπαυσον ὡς εύσπλαχνος.

Θεοτοκίον.
Τόν Ἰησοῦ Θεοτόκε, ὀν ἐβάστασας μόνη, ἀπείρανδρε Παρθένε Μαριάμ, τοῦτον ἀγνῇ εξιλεώσαι, ὡς Υἱόν σου καί Κτίστην, ῥυσθῆναι τούς προστρέχοντας εἰς σέ, πειρασμῶν καί κινδύνων, καί τοῦ πυρός τοῦ μέλλοντος.

Ἦχος πλ. δ΄. ΄Ολην ἀποθέμενοι.
Ἰησοῦ γλυκύτατε, ψυχῆς ἐμῆς θυμηδία, Ἰησοῦ ἡ κάθαρσις, τοῦ νόος μου Δέσποτα πολυέλεε, Ἰησοῦ σῶσον με, Ἰησοῦ σωτήρ μου, Ἰησοῦ μου παντοδύναμε, μή καταλίπῃς με, σῶτερ Ἰησοῦ μου παντοδύναμε, μή καταλίπῃς με, σῶτερ Ἰησοῦ με ἐλέησον, καί λύτρωσαι κολάσεως, πάσης Ἰησοῦ καί ἀξίωσον, τῆς τῶν σῳζομένων, μερίδος Ἰησοῦ καί τῷ χορῷ, τῶν ἐκλεκτῶν σου με σύναξον, Ἰησοῦ φιλάνθρωπε.

Ἰησοῦ γλυκύτατε, τῶν Ἀποστόλων ἡ δόξα, Ἰησοῦ μου καύχημα, τῶν μαρτύρων Δέσποτα παντοδύναμε, Ἰησοῦ σῶσον με, Ἰησοῦ σωτήρ μου, Ἰησοῦ μου ὡραιότατε, τόν σοί προστρέχοντα, σῶτερ Ἰησοῦ μου ἐλέησον, πρεσβείαις τῆς τεκούσης σε, πάντων Ἰησοῦ τῶν Ἁγίων σου, προφητῶν τε πάντων, σωτήρ μου Ἰησοῦ καί τῆς τρυφῆς, τοῦ παραδείσου ἀξίωσον, Ἰησοῦ πανάγαθε.

Δόξα.
Ἰησοῦ γλυκύτατε, τῶν μοναζόντων τό κλέος, Ἰησοῦ μακρόθυμε, ἀσκητῶν ἐντρύφημα καί καλλόπισμα. Ἰησοῦ σῶσον με, Ἰησοῦ σωτήρ μου, σῶτερ Ἰησοῦ μου τοῦ δράκοντος, καί τούτου τῶν παγίδων με, σῶτερ Ἰησοῦ ἐλευθέρωσον, λάκκου κατωτάτου, σωτήρ μου Ἰησοῦ
ἀναγαγών, καί δεξιοῖς συναρίθμησον, Ἰησοῦ προβάτοις με.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Μή καταπιστεύσῃς με, ἀνθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα, ἀλλά δέξαι δέησιν τοῦ ἱκέτου σου. Θλῖψις γάρ ἔχει με, φέρειν οὐ δύναμαι, τῶν δαιμόνων τά τοξεύματα. Σκέπην ουκέκτημαι, οὐδέ που προσφύγῳ ὁ ἄθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος καί παραμυθίαν οὑκ ἔχω πλήν σου. Δέσποινα τοῦ κόσμου, ἐλπίς καί προστασία τῶν πιστῶν, μή μου παρίδῃς τήν δέησιν, Τό συμφέρον ποίησον.