Παρακλητικός Κανών εις τον Όσιο και Θεοφόρο Πατέρα ημων Δοσίθεο τον Υποτακτικό
Ποίημα Θεοτέκνης Μοναχής Αγιοστεφανίτισσης
†Εορτάζεται στις 13 Αυγούστου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὑτοῦ.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Καὶ τὸ ἑξῆς·
Ἦχος δ΄ . Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τὸν ἀκηλίδωτον Κυρίου οἰκέτην, καὶ ἀσθενοὺντῶν τὸν θερμὸν παραστάτην, τῆς εὐπειθείας πρότυπον, καὶ τέκνον λαμπρόν, ἅπαντες τιμήσωμεν, ἐν ὠδαῖς μελῳδοῦντες, ὅσιον Δοσίθεον, τὸν νεόδρεπτον στάχυν· οὗτος γὰρ ἔχων χάριν πρὸς Θεόν, ἀεὶ πρεσβεύει, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Καὶ ὁ Κανών, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς· ἐν τοῖς Μεγαλυναρίοις.
Εἰς ἔκαστον τροπάριον λέγομεν·
Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
τὰ δύο τελευταία
Δόξα. Και νῦν.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Θεὸν ἀγαπήσας ἀπὸ ψυχῆς, τοὺς Αὐτῷ ταχθὲντας, ἰσοβίως διακονεῖν, ἐνίσχυσον Πάτερ ταῖς λιταῖς σου, καὶ εἰς τὴν «πρώτην ἀγάπην» ἐπίστρεψον.
Ἐλέους τὴν ἄβυσσον ἐγνωκώς, ἔλέησον πάντας, τοὺς προστρέχοντας εὐλαβῶς, Δοσίθεε θείᾳ σοὺ εἰκόνι, καὶ μετανοίας εἰς τρίβον ὁδήγησον.
Ὁ ἄδολον Πάτερ καὶ καθαράν, ἐσχηκὼς καρδίαν, ὦ Δοσίθεε ἱερέ, ἐν ὥρᾳ εὐχῆς με περιφρούρει, καὶ λογισμῶν ἐναντίων με φρούρησον.
Θεοτοκίον.
Σῶσόν με Θεόνυμφε Μαριάμ, ἡ Χριστὸν τεκοῦσα, ἐκ πληθύος ἐμῶν κακῶν, καὶ τάλαιναν φώτισον ψυχήν μου, εἰς φλογερὰν τοῦ Υἱοῦ σου ἀγάπησιν.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Δοκιμώτατος Πάτερ, ἐν μοναχοῖς δέδειξαι, πᾶσαν τοῦ προτέρου σοὺ βίου, λήθην ποιούμενος, διὸ στεῤῥὲ ἀθλητά, καὶ μοναζόντων ἀλεῖπτα, εἰς ἀσκήσεις πνεύματος, δόκιμον δεῖξόν με.
Τοῖς νοσοῦσι δουλεύσας, ἐπιμελῶς Ὅσιε, τὴν κεκακωμένην ὑγιείαν, σὺ ἐπανόρθωσον, καὶ δὸς ἐπίῤῥωσιν, ψυχῆς καὶ σώματος Πάτερ, μοναστῶν γὰρ πέφυκας, σκέπη καὶ στήριγμα.
Τοῦ Ὑψίστου τὴν Κρίσιν, εἰς νοῦν ἀεὶ θέμενος, ἄμεμπτος τὸν βίον διῆλθες, μάκαρ Δοσίθεε, διὸ κἀμοὶ ἱερέ, σύνεσιν δώρησαι Πάτερ, τοῖς Χριστοῦ ἐντάλμασι, καθυπακούειν με.
Θεοτοκίον.
Οὑρανόφρονα νόον, ὁ ἀμελὴς ὥλεσα, βίου πραγματείαις ποικίλαις, ὡς ἐμπλεκόμενος, ἀλλ᾽ οἰκτιρήσασα, ὦ Παναγία παρθένε, μετανοίας πύλην μοι, τάχος διάνοιξον.
Διάσωσον, ἐκ τοῦ ἰδίου θελήματος μονοτρόπους, ὅτι Πάτερ μετὰ σπουδῆς, πρὸς σὲ καταφεύγομεν, Δοσίθεε ὑπηκόων τὸ εὖχος.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πυξὶς ἀκριβής, καὶ οἴαξ ἀσφαλέστατος, ἡ σὴ βιοτή, τυγχάνει τοῖς μονάζουσι, τοῖς θερμῶς βοῶσί σοι· θεοφόρε Δοσίθεε πρόφθασον, καὶ ἐκ σκοπέλων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἰδίου φρονήματος πανόλβιε.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Νέος ὢν παμμακάριστε, πάντας τοὺς πατέρας σὺ ὑπερβέβηκας, καὶ εἰς μέγα ὕψος ἔφθασας, ἀκριβεῖ τηρήσει τῆς ἀσκήσεως.
Στήριξόν μὲ Δοσίθεε, τρίβον τὴν εὐθεῖαν ἀεὶ βαδίζειν με, καὶ τὴν λύπην διασκέδασον, τῶν πικρῶν βελῶν τοῦ πολεμήτορος.
Θανατώσας Δοσίθεε, πᾶσαν τὴν τοῦ σώματος ἡδυπάθειαν, νῦν κἀμὲ σοφὲ ἐνίσχυσον, τοῦ ἀεὶ σταυροῦσθαι, ὡς ὑπέσχημαι.
Θεοτοκίον.
Ἐπιβλέψασα Πάναγνε, ἐπὶ τῇ ψυχῇ μου ἱλέῳ ὄμματι, κατοικτίρησον καὶ δώρησαι, λογισμῶν εἰρήνην καὶ ταπείνωσιν.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Νεύρωσον ἡμᾶς, εἰς ἀγῶνας θείους Ὅσιε, ὁ δουλώσας τὸ σὸν σῶμα σθεναρῶς, καὶ σαυτὸν ὑπωπιάσας ὡς πανάριστος.
Ὀμβρισον ἡμᾶς, μετανοίας θείοις νάμασι, καὶ τῇ στοργῇ σοὺ Πάτερ τῇ πατρικῇ, πάντα ῥύπον ἐκ καρδίας μου ἐξάλειψον.
Σῶσόν με παθῶν, ἱερώτατε Δοσίθεε, ὁ ὀδύνας ἀνυποίστους ἐνεγκών, καὶ νοσοῦσι συμπαθῶν ὡς λίαν εὔσπλαγχνος.
Θεοτοκίον.
Δόσις καθαρά, τῷ Δεσπότῃ προσενήνεξαι, Παναγία ἀειπάρθενε Ἀγνή, ἀκροθίνιον λαμπρὸν πάσης τῆς Κτίσεως.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Ὀμόνοιαν, σοῖς ἱκέταις δώρησαι, μεσιτείᾳ σοὺ Δοσίθεε θεῖε, ὡς παρεστὼς τῷ ἀδύτῳ Ἡλίω, καὶ ἀγαθότητος πέλων ἀνάπλεως, αὐγάζων θείαις ἀρεταῖς, ὀρθοδόξων τὴν ποίμνην πανάριστε.
Στομώσας, συμμοναστῶν τὴν φάλαγγα, τῇ ὁσίᾳ τελευτῇ σοὺ Θεόφρον, τὸν ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις με ὄντα, καὶ τὸν τὴν Κρίσιν Θεοῦ οὐ πτοούμενον, κωλύσειάς μὲ ἀθλητά, τοῦ τολμᾶν κρίνειν βίον ἀλλότριον.
Σκανδάλων, παντοδαπῶν τε θλίψεων, τῶν κυκλούντων με ἐκλύτρωσαι Πάτερ, ὅτι ἀεὶ πολεμεῖ ὁ πανοῦργος, τοῦ ἀποσπάσαι ζυγοῦ σωτηρίου με· σὺ οὖν Δοσίθεε σοφέ, ἀρωγὸς ἐν ἀγῶσι παράστηθι.
Θεοτοκίον.
Ταγμάτων, τῶν οὐρανίων Δέσποιναν, καὶ ἁπάντῶν μοναστῶν Προεστῶσαν, νυμφοστολοῦσαν ψυχὰς ἐναρέτους, καὶ Οὐρανίῳ Νυμφίῳ συνδέουσαν, γινώσκομέν σε Μαριάμ, θεοπόθητε κόρη Πανύμνητε.
Διάσωσον, ἐκ τοῦ ἰδίου θελήματος μονοτρόπους, ὅτι Πάτερ μετὰ σπουδῆς, πρὸς σὲ καταφεύγομεν, Δοσίθεε ὑπηκόων τὸ εὖχος.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασῖα τῶν Χριστιανῶν.
Ὡς ἀλείπτης ἀζύγων Δοσίθεε πάνσοφος, καὶ ἐρήμου τῆς Γάζης φρουρὸς ὁ ἀκοίμητος, μὴ ἐλλίπῃς ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύων τῷ Χριστῷ, ἀλλὰ πρόσδραμε ὧς συμπαθής, εἰς τὴν ἀντίληψιν ἡμῶν, τῶν θερμῶς ἐκβοώντων σοι· βλέψον ἐν εὐμενείᾳ, καὶ χάρισαι Ὀρθοδόξοις, βίῳ παντὶ ὁμονοεῖν, καὶ σωτήρια ἐργάζεσθαι.
Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον.
Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι,
Στίχος. Καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ
κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου.
Ευαγγέλιον,
Ἐκ τοῦ κατὰ Μᾶρκον
(Κέφ. η΄, 34-38, κεφ. θ’, 1).
Εἷπεν ὁ Κύριος· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι· ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.
Δόξα.
Ταῖς τοῦ σοῦ Ὁσίου, πρεσβείαις ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Κλῆσιν τοῦ Παντάνακτος, δεχθεὶς ἐν ὅλῃ καρδίᾳ, βίον τὸν ἰσάγγελον, ἀληθῶς Δοσίθεε, πεπολίτευσαι· θεῖον γὰρ Δωρόθεον, ἔχων ὡς ἀλείπτην, ὑπηκόων εὖχος γέγονας, καὶ ὑπερβέβηκας, βέλη τῶν δαιμόνων τὰ πύρινα, ἀσπίδι θείᾳ χρώμενος, πίστιν καθαράν, τῷ προστάττοντι· ἔνθα ἐξαγγέλλῶν, νοός τε καὶ καρδίας λογισμούς, εἰς τελειότητα ἒφθασας, Πάτερ ἀξιάγαστε.
Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου…
ᾨδὴ ζ΄. Παῖδες ᾿Εβραίων.
Τήρησον Πάτερ σοὺς ἱκέτας, ἀπειράστους βελῶν τοῦ πολεμίου, καὶ παράσχου ἡμῖν, τοῖς πόθῳ σε τιμῶσιν, ἀγάπην ἀνυπόκριτον, καὶ ἁπλότητα καρδίας.
Ἒχοιμι Ὅσιε προστάτην, συνεργοῦντά μοι ἐν πάσῃ περιστάσει, ἐν δὲ τῇ φοβερᾷ, ἡμέρᾳ τοῦ θανάτου, ἰδοίην σε λυτρούμενον, ἐκ χειρῶν τοῦ ἀντιδίκου.
Ῥύποις πολλῶν ἁμαρτημάτων, τὴν καρδίαν μοὺ ἐῤῥύπωσα θεόφρον, καὶ διάγω ἀεί, ἐν βίῳ ἀμονάχῳ, ἀλλ᾽ οἰκτιρήσας Ἅγιε, δός μοι χρόνον μετανοίας.
Θεοτοκίον.
Σὺ κιβωτὸς τῆς σωτηρίας, ἀναδέδειξαι παρθένε Θεοτόκε, λυχνία παμφαής, καὶ μανναδόχος στάμνος, ἡ τροφοδότην Κύριον, ἐν σαρκὶ ἀποτεκοῦσα.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ἐταπεινῴθης, ἕως ἐσχάτων τρισμάκαρ, λογιζόμενος σκύβαλα πάντα, ἐκζητῶν κατέχειν, τὸν θεῖον Μαργαρίτην.
Ὁ ξενιτεύσας, διὰ Χριστὸν εἰς Ἐῴαν, λογισμῷ ἐν στεῤῥῷ θεοφόρε, ἄτρωτόν με τήρει, δεσμῶν φιλοκοσμίας.
Ἐξ ἀμελείας, τῶν λογισμῶν αἱ νιφάδες, ὥσπερ μέλισσαι κηρίον κυκλοῦσιν, ἀλλὰ σύ με ῥῦσαι, Δοσίθεε λιταῖς σου.
Θεοτοκίον.
Τὸν σταυρωθέντα, ὑπὲρ ἡμῶν μὴ ἐλλίπῃς, ἵκετεύουσα Πάναγνε κόρη, ὅπως ἐκ βασάνων, ῥυσθῶμεν αἰωνίων.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Κακώσεως δαιμόνων, καὶ οἰκτρᾶς ἀπάτης, τοῦ δυσμενοῦς ἡμᾶς Πάτερ διάσωσον, ἵνα δοξάζωμεν πάντες, τὴν θείαν σκέπην σου.
Ναὸς εἰλικρινείας, ἔφυ σὴ καρδία, ἀξιοθαύμαστε πάτερ Δοσίθεε, τῷ βασιλεῖ Ἀληθείας, λίβανον πέμπουσα.
Ἡμέρας εὐδοκίας, δὸς τοῖς κοινοβίοις, τοῖς ὀρθοδόξοις Δοσίθεε πάνσεμνε, ἵνα λαὸν τοῦ Κυρίου, ἀεὶ στηρίζωσι.
Θεοτοκίον.
Συνοῦσα τῷ Υἱῷ σου, θώκῳ οὐρανίῳ, ἐν δεξιᾷ καθημένη Πανάχραντε, τῆς εὐωνύμου μερίδος, δούλους σοῦ λύτρωσαι.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Θραῦσον φιλαυτίας σκληρὸν δεσμόν, Δοσίθεε μάκαρ, διὰ ξίφους τῶν σῶν λιτῶν, καὶ παράσχου χάριν, βαθείας μετανοίας, τοῖς ἐπικαλουμένοιῖς, σοῦ τὴν ἀντίληψιν.
Εὑπειθὴς καὶ πρᾷος καὶ ταπεινός, ἔμεινας τρισμάκαρ, καὶ ἁπλούστατος τῇ ψυχῇ, ὅθεν τῶν δαιμόνων, διῆλθες τὰς παγίδας, ἐχθρῶν ἐξ ἀοράτων, σῴζων ἱκέτας σου.
Ὂλῃ τῇ καρδίᾳ ἐκδυσωπῷ, νέφη τῆς κακίας, καὶ τὰς νόσους τὰς φοβεράς, τάχος ἀπελάσαι, Δοσίθεε θεόφρον, ἀπὸ τῶν προσκυνούντων, θείαν εἰκόνα σου.
Τεῖχος καὶ ὀχύρωμα σὺ γενοῦ, Δοσίθεε πάτερ, Ὀρθοδόξου μοναχισμοῦ, τοῦ ἐν ἐπιγνώσει, ἐν ἔτεσιν ἐσχάτοις, τὸν σταυροφόρον βίον, καρποφορήσαντος.
Εἴσελθε Κυρίου εἰς τὴν χαράν, Δοσίθεε μάκαρ, καταξίωσον καὶ ἡμᾶς, ἐν καιρῷ ἐξόδου, παρὰ Χριστοῦ ἀκοῦσαι, καὶ ἐν τῷ Παραδείσῳ, σὺν σοὶ εὐφραίνεσθαι.
Κἤρυξ τῆς γνησίας ὑποταγῆς, τὸν Χριστὸν δυσώπει, Δωροθέῳ σὺν τῷ κλεινῷ, καὶ Βαρσανουφίῳ, Μεγάλῳ τῷ πανσόφῳ, Δοσίθεε ἐκ πλάνης, πάντας ἐκρύσασθαι.
Ναόν σου πλουτοῦσαν σεπτὴν Μονήν, φύλαττε καὶ σκέπε, ἀπὸ πάσης ἐπιβουλῆς, καὶ παθῶν χρονίων, τοὺς ταύτῃ προσιόντας, ὑσσώπῳ πρεσβειῶν σου, σὺ ἐλευθέρωσον.
Ἡμᾶς τοὺς προσπίπτοντας εὐλαβῶς, Δοσίθεε πάτερ, τῇ εἰκόνι σοῦ τῇ σεπτῇ, φύλαττε ἀτρώτους, βελῶν ἐξ ἐναντίων, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ πολιτευώμεθα.
Τῆς ὑπακοῆς τὸν ὑπογραμμόν, δοῦλον τοῦ Δεσπότου, μοναζόντων κλέος λαμπρόν, Δοσίθεον τὸν πᾶσαν, ταπείνωσιν δεχθέντα, ὁσίως καὶ δικαίως, ὕμνοις τιμήσωμεν.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καὶ ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεός ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον.Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Δόσιν ἔνθεον καταπλουτήσας, δόσις ἄμωμος Θεῷ προσήχθης, φερωνύμως θεόφρον Δοσίθεε· ὑποταγεὶς γὰρ τοῖς θείοις ἐντάλμασιν, ὑπακοῆς χαρακτὴρ ἀναδέδειξαι· πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ Ξύλου.
Ὅτε ἐκ τοῦ κόσμου τοῦ φθαρτοῦ, ὥριμον ὡς στάχυν θεόφρον, Θεός σε ἔδρεψεν, ἄσπιλον τηρήσαντα, Σχῆμα τὸ Ἅγιον, καὶ Ἀγγέλων τὰ τάγματα, ῷδαῖς οὐρανίοις, σοῦ τὴν θείαν κοίμησιν, ἐνθέως ἔψαλλον, θρόνῳ τοῦ Χριστοῦ, ὡς παρέστης, χαίρων ἀνεβόας· «ὡς μέγα, τῆς ὑποταγῆς τὸ ἀνταπόδομα!».
Πάντας τοὺς ἐλπίζοντας εἰς σέ, καὶ ἐξαιτουμένοὺς ἐν πίστει, σοῦ τὴν ἁγίαν εὐχήν, φύλαττε Δοσίθεε ἀξιοθαύμαστε, ἀπὸ πάσης συνθλίψεως, ἐχθρῶν ἀοράτων, καὶ ἐκ νόσων λύτρωσαι, ψυχῆς καὶ σώματος, ὅπως σε πλουτοῦντες ἀλείπτην, φθάσωμεν αἰσίως εἰς τόπον, τῆς αἰωνιζούσης καταπαύσεῶς.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἀγίων Πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
Δίστιχον·
Λογισμούς, Δοσίθεε, ἀγάθυνόν μου,
Θεοτέκνη κράζει σοι ἐν ἐπιγνώσει.
