Παρακλητικός Κανών εις τον Όσιο Πατέρα ημών Φιλογόνιο Πατριάρχη Αντιοχείας

Ποίημα Γεωργίου Αποστολάκη, τοῦ ἀπό δικαστῶν.

†Εορτάζεται στις 20 Δεκεμβρίου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χεῖρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος Σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον Σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπί Σοί ἤλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.

Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με καί τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τά Τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ σταυρῷ.
Ἀντιοχείας τόν σεπτόν Ποιμενάρχην, καί δικηγόρων ἀπλανῆ ὁροδείκτην, δικαιοσύνης πάσης τό ὀσφράδιον, πάντες ἀνυμνήσωμεν, Φιλογόνιον θεῖον, Ὀρθοδόξων ἄριστον, τῶν δογμάτων φωστῆρα, τόν ἐναρέτοις ἔργοις τήν στολήν, τοῦ Ἰεράρχου, ἐνθέως λαμπρύναντα.

Δόξα. Τό αὐτό. Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τάς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι. Εἰ μή γάρ Σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν, ἓως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα ἐκ Σοῦ· Σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς· ΣΥΝΗΓΟΡΩΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣ ΦΙΛΟΓΟΝΙΕ ΣΩΣΟΝ. Γ(ΕΩΡΓΙΟΥ)

ᾨδή α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Σήν δόξαν ὁρῶν τήν ἐν οὐρανοῖς, θαμβοῦμαι ὦ Πάτερ, Φιλογόνιε θαυμαστέ· διό σύ τάς λέξεις μοι χορήγει, ἳνα ὑμνήσω τά κλέη σου πάνσοφε.

Ὑπέρμαχος Πάτερ καί νῦν γενοῦ, δογμάτων ὁσίων, Ἐκκλησίας τῆς τοῦ Χριστοῦ, καί δίωξον πάσας τάς αἱρέσεις, ὣσπερ Ἀρείου τήν πλάνην κατέρριψας.

Ναμάτων γευθείς τῶν πνευματικῶν, ἐπόμβρησον θεῖον, γλυκασμόν τόν ἐξ οὐρανοῦ, τοῖς τέκνοις σου οὖσι ἐν πικρίαις, καί πολυτρόποις δεινοῖς Φιλογόνιε.

Θεοτοκίον.
Ἡμῶν ἡ προστάτις καί ἡ χαρά, τυγχάνεις ὦ Μῆτερ, καί πιστῶν ἡ καταφυγή, ἀπαύστως πρεσβεύουσα Κυρίῳ, τῆς σωτηρίας Ἁγνή ὃπως τύχωμεν.

ᾨδή γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Γεγονώς Πατριάρχης, μυσταγωγός ἄριστος, τῶν Ἀντιοχέων κατέστης, μακαριώτατε· νῦν οὖν ὑπόδειξον, τοῖς ἀδιστάκτῳ καρδίᾳ, τῷ Χριστῷ πιστεύοντας, τρίβον σωτήριον.

Οὐρανόθεν σκεπάζεις, τούς σούς πιστούς Ἅγιε, χάριτας παρέχων ἀφθόνως, καί θεῖον ἔλεος, ὃτι νῦν κέκτησαι, πρός τόν Χριστόν παῤῥησίαν, δραστικαῖς πρεσβείαις σου, σῴζων τούς πάσχοντας.

Ῥιζοτόμος ἐδείχθης, ἀνομιῶν πάνσεμνε, παντός ἀδυνάτου ἀμύντωρ, ὁ γενναιότατος· διό μελίρρυτος, τοῦ Χρυσοστόμου ἡ γλῶττα, ἀληθῶς σ᾿ ἐκάλεσεν, δίκαιον ἄνθρωπον.

Θεοτοκίον.
Ὤφθης Κόρη τῷ κόσμῳ, θρόνος Θεοῦ πάντερνος, καί ὡς σωτηρίας αἰτίαν, πάντες ὑμνοῦμέν Σε, ὃτι πρεσβείαις Σου, ταῖς ῥυπτικαῖς ἀποπλύνεις, τῶν παθῶν βδελύγματα, Δέσποινα Ἂχραντε.

Διάσωσον, ἀπό κινδύνων ἱκέτας σου Ἱεράρχα, ἀπό πάσης ἐπιφορᾶς καί κακώσεως, τούς καταφεύγοντας πίστει ταῖς σαῖς πρεσβείαις.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Ἀόκνοις λιταῖς, τόν Κύριον ἱκέτευε, τοῦ δοῦναι ἡμῖν, μετάνοιαν πανόλβιε, καί ψυχῆς τήν κάθαρσιν, παῤῥησίαν ἔχων ἀκώλυτον, ὃτι ταχέως Ἅγιος Θεός, ἐκδέχεται Πάτερ ἱκεσίας σου.

ᾨδή δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Νικηφόρως ἠγώνισαι, ἐν Ἀντιοχείᾳ ποιμάνας ἄριστα, ἣν Χριστός σοι ἐμπεπίστευκε, Ἐκκλησίαν Πάτερ τήν Ὀρθόδοξον.

Δικολόγων τό κόσμημα, καί τῶν εὐσεβῶν νομικῶν ὡράϊσμα, Φιλογόνιε παρίστασαι, ὃτι τούτων εἶ τό περιτείχισμα.

Ἱεράρχης πανάγιος, Πάτερ κατεδείχθης ὁσίῳ βίῳ σου, τῇ γλυκύτητι τῶν λόγων σου, τόν λαόν ἑλκύων πρός τόν Κύριον.

Θεοτοκίον.
Καθοδήγησον Δέσποινα, πρός τάς σωτηρίους νομάς τά τέκνα Σου, τῆς σαρκός ἡμῶν φρονήματα, ταῖς λιταῖς Σου Μῆτερ κατακαίουσα.

ᾨδή ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἅγιος Θεός, ἐνεχείρισέν σοι πάνσεπτε, καθοδήγησιν ποιμνίου λογικοῦ, οὗ ἐγένου θησαυρός ὁ ἀνεξάντλητος.

Ἴσος ἐν τῇ γῇ, νοεραῖς οὐσίαις γέγονας, φύσει γήϊνος τυγχάνων καί φθαρτός, καί συνίστασαι Χριστῷ ὡς φίλος γνήσιος.

Ὄμβρησον ἡμῖν, οὐρανόθεν θεῖον ἔλεος, καί τοῖς νάμασι κατάρδευσον σεπτέ, Παραδείσου τάς ψυχάς ἡμῶν δεόμεθα.

Θεοτοκίον.
Ὕψωσον ἡμῶν, ἐκ ματαίων τήν διάνοιαν, καί πρός τρίβον τῆς ἐν Πνεύματι ζωῆς, Παναμώμητε ὁδήγησον τα βήματα.

ᾨδή στ΄. Τήν δέησιν ἐκχεῶ.
Συντήρησον, λειτουργούς τοῦ δικαίου, νομοθέτας δικαστάς δικηγόρους, καί νομικῶν πᾶσαν τάξιν ἐν γένει, ἐν ὀρθοδόξων τῇ πίστει πανόλβιε, καί ἔμπνευσον τύπον ζωῆς, ἐναρέτου ποθεῖν αὐτούς Ἅγιε.

Φωτίζεις, ἐξ οὐρανοῦ ὣσπερ ἄστρον, φαεινόν τούς Ἱεράρχας Κυρίου, ὧν τό γλυκύτατον καύχημα Πάτερ, καί τό ὑπόδειγμα πάντων παρίστασαι, ὃτι δεικνύεις τήν ὁδόν, τῆς ἀρίστου θεόφρον ποιμάνσεως.

Ἱκάνωσον, συνηγόρων τήν τάξιν, ἀνομίαν ἐκδιώκειν παμμάκαρ, καί Ἐκκλησίαν Χριστοῦ τήν Ἁγίαν, ἀπό κινδύνων φυλάττειν αἱρέσεων, καί δυσμενῶν ἐπιβουλῶν, ἐξ ἐχθρῶν κινουμένων ἑκάστοτε.

Θεοτοκίον.
Λιταῖς Σου, πρός τόν Δεσπότην πρεσβείαις, ἐξ ἀμέτρων Θεοτόκε πταισμάτων, τῆς μετανοίας τό δῶρόν μοι δίδου, ἳνα ῥυσθῶ τοῦ ἐρέβους κολάσεως, καί τάχος λύτρωσαι παθῶν, τήν ψυχήν μου Θεόνυμφε Δέσποινα.

Διάσωσον, ἀπό κινδύνων ἱκέτας σου Ἱεράρχα, ἀπό πάσης ἐπιφορᾶς και κακώσεως, τούς καταφεύγοντας πίστει ταῖς σαῖς πρεσβείαις.

Ἂχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἒχουσα μητρικήν παῤῥησίαν.

Αἰτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος α΄. Χορός ἀγγελικός.
Προστάς ὣσπερ πατήρ, τοῦ λαοῦ σου θεόφρον, εἰς δόξαν τοῦ Θεοῦ, κατηνάλωσας βίον· ναούς γάρ ἐδόμησας, καί εὐκτήρια ἳδρυσας, καί ἐκήρυξας, Ἀντιοχείας τῷ πλήθει, τήν θεότητα, τοῦ Ἰησοῦ καταρρίψας, Ἀρείου βδελύγματα.

Προκείμενον.
Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν.
Στίχ. Ἀκούσατε ταῦτα πάντα τά ἔθνη.

Εὐαγγέλιον, ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην (Κεφ. ι΄ 9 – 16).
Εἶπεν ὁ Κύριος· ἐγώ εἰμι ἡ θύρα• δι᾽ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ σωθήσεται καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται καὶ νομὴν εὑρήσει. Ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ• ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσιν καὶ περισσὸν ἔχωσιν. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός• ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων• ὁ μισθωτὸς καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ ἔστιν τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησιν τὰ πρόβατα καὶ φεύγει καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστιν καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν· καθὼς γινώσκει με ὁ Πατὴρ, κἀγὼ γινώσκω τὸν Πατέρα• καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης• κἀκεῖνα δεῖ με ἀγαγεῖν καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσιν καὶ γενήσονται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.

Δόξα.
Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί Νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Βάσις καί ὑπόδειγμα, καί ἀπλανής συνοδεία, ὁδηγός σωτήριος, καί μεσίτης βέβαιος, πρός τόν Κύριον, πέλεις μακάριε, τοῖς ἐκ συνηγόρων, προσιοῦσι τῇ πρεσβείᾳ σου· πλήρης γάρ χάριτος, τῆς παρά Θεοῦ συμπαθέστατε, τυγχάνεις καί τά κρείττονα, πᾶσι χορηγεῖς τοῖς ὑμνοῦσί σε· ὅθεν ἱκετεύων, μή παύσῃ τόν Δεσπότην ἐκτενῶς, ἳνα παράσχῃ τό ἔλεος, Πάτερ Φιλογόνιε.

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου….

ᾨδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ὁ ἰσάγγελος βίος, ὂν διήνυσας Πάτερ, τοῖς πᾶσι δέδεικται, κανών πρός σωτηρίαν, τοῖς θέλουσι σωθῆναι, προσευχαῖς καί δεήσεσι, ταῖς πρός Σωτῆρα Χριστόν, τόν Ἓνα τῆς Τριάδος.

Γεωργήσας πανσόφως, τῷ ἀρότρῳ σῷ λόγῳ, Πάτερ πανόλβιε, ἀγρόν τῆς Ἐκκλησίας, εἰς ὓψος μέγα ἤρθης, διδασκάλων ἰσότιμος, ὡς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, θεότητα κηρύξας.

Ὁρισθείς Ἀρχιθύτης, νυσταγμόν τοῖς βλεφάροις, Πάτερ οὐκ ἔδωκας, τήν πλάνην ἕως ὅτου, κατέρριψας Ἀρείου, καί δογμάτων ὀρθότητα, Ἀντιοχείας λαῷ, ἐδίδαξας ἐνθέως.

Θεοτοκίον.
Νεκρωθέντα Παρθένε, ἁμαρτίαις τόν νοῦν μου, εὐχαῖς Σου ζώωσον, καί δός μοι μετανοίας, καρπούς καί τῶν δακρύων, τό πανίερον χάρισμα, ἳνα δοξάζω Χριστόν, ἐκ Σοῦ τόν γεννηθέντα.

ᾨδή η΄. Τόν Βασιλέα.
Ἰλύος πάσης, τῆς ἐμπαθοῦς μου καρδίας, κάθαρόν με Φιλογόνιε λιταῖς σου, καί σήν εὐλογίαν, χορήγει μυστικῶς μοι.

Ἐξ ἁμαρτίας, καί πονηρᾶς συνηθείας, λύτρωσόν με Φιλογόνιε τρισμάκαρ, ὡς λαβών θεόθεν, πολλήν τήν θείαν χάριν.

Σῶσόν με Πάτερ, προσπίπτοντά σοι ἐν πίστει, ἐξαιτούμενον ἀόκνους σου πρεσβείας, ἵνα τοῦ παρόντος, κινδύνου διαφύγω.

Θεοτοκίον.
Ὦ τῆς μεγίστης, φιλανθρωπίας τοῦ Κτίστου, εἰσακούοντος Μητρός τάς ἱκεσίας, χάριν σωτηρίας, παντός προσδεομένου.

ᾨδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Σοῖς ῥήμασι θεόφρον, Ἂρειος ἐπλήγη, καί ἡ ἀμόλυντος πίστις ἐστήρικται· διό τιμῶμεν σήν μνήμην, καί εὐφημοῦμέν σε.

Ὁμήγυρις ἁγίαν, σήν τελεῖ τήν μνήμην, τῶν εὐλαβῶν συνηγόρων θεόσοφε, καί προσφωνεῖ σε προστάτην, αὐτῆς καί πρόεδρον.

Ναμάτων τῶν ἐνθέων, ὤν πεπληρωμένος, ἐξ οὐρανοῦ γλυκασμόν ἡμῖν δώρησαι, συνεχομένοις τῷ πλήθει, πταισμάτων Ἅγιε.

Θεοτοκίον.
Γεννήσασα τόν Κτίστην, κέκτησαι μεγίστην, τήν παῤῥησίαν Παρθένε Θεόνυμφε, πρός τόν Υἱόν Σου τόν πάντας, σωθῆναι θέλοντα.

Άξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.

καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις, Φιλογόνιε θαυμαστέ, τῆς Τριάδος μύστα, Ὀρθοδόξων προασπιστά, κακοδόξων μάστιξ, καί συνηγόρων κλέος, λαμπρέ Ἀντιοχείας, Ἀρχιεπίσκοπε.

Δεῦτε οἱ φιλόσιοι εὐλαβῶς, τοῦ Πατρός τήν μνήμην, καθυμνήσωμεν ἐν ᾠδαῖς, τοῦ Φιλογονίου, σεπτοῦ Ἀρχιεράρχου, Ἀρείου καθελόντος, πλάνας και ψεύσματα.

Ἐν Ὀρθοδοξίας τῇ κιβωτῷ, τῇ διασῳζούσῃ, τῶν δογμάτων τό ἀληθές, φύλαξόν με Πάτερ, ὀρθῶς ὃπως δοξάζω, Τριάδα τήν Ἁγίαν, μίαν Θεότητα.

Τῆς δικαιοσύνης ὡς φαεινόν, ἄστρον ἀναλάμπεις, καί φωτίζεις πνευματικῶς, νόας συνηγόρων, δικαίου ὑπηρέτας, ἐνθέους τοῦ γενέσθαι, ὣσπερ σύ γέγονας.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι οἱ Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὰ Ἀπολυτίκια.
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Φιλογόνιον Ἀντιοχείας, ἀρχιποίμενα ἐκ δικολόγων, προαχθέντα τῇ ψήφῳ τοῦ Πνεύματος, τόν τοῦ Ἀρείου τῇ πλάνῃ πολέμιον, καί ὀρθοδόξων δογμάτων ὑπέρμαχον, ὓμνοις ἃπαντες, αἰσίαις φωναῖς δοξάσωμεν, αἰτούμενοι αὐτοῦ λιτάς πρός Κύριον.

Ἓτερον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Φιλογόνιον πάντες, ἐν ᾠδαῖς ἀνυμνήσωμεν, τῆς Ἀντιοχείας τό κλέος, δικολόγων ὡράϊσμα· σεπτήν γάρ ἐπιδείξας βιοτήν, ἐπίσκοπος ὡρίσθη ἐκ Θεοῦ, ὀρθοδόξων δέ δογμάτων ὑπερμαχῶν, τόν Ἂρειον ἐτρόπωσεν. Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ μεγαλύναντι, δόξα τῷ σέ ἀκέστορα θερμόν ἡμῖν δωρήσαντι.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Δεῦτε συνηγόρων οἱ ἑσμοί, καί τῶν νομικῶν αἱ χορεῖαι, καθικετεύσωμεν νῦν, θεῖον Φιλογόνιον, τόν συμπαθέστατον, ἡμετέραις ταῖς τάξεσι, ὃς ἐκ δικολόγων, ἕδρας καταγόμενος νεύσει τοῦ Πνεύματος, γέγονεν εὐσεβής Ἀρχιθύτης, ἐν Ἀντιοχέων τῇ πόλει, δόγματα στηρίξας τά ὀρθόδοξα.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Δίστιχον.
Συνηγόρησον, δέομαι, Γεωργίῳ
κατενώπιον Ἅγιε τοῦ Δεσπότου.

Πηγή