Παρακλητικός Κανών εις Πάντας εν Ευρυτανία Διαλάψαντας Αγίων

Ποίημα Γερασίμου μοναχού Μικραγιαννανίτου

†Εορτάζουν την Κυριακή μεταξύ 25 και 31 Αυγούστου εκάστου έτους

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μοῦ τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἀ’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Καἰ τά παρόντα τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Οἱ ἑννεάριθμοι καί πάμφωτοι λύχνοι, τῆς ζωηφόρου τοῦ Χριστοῦ φωταυγείας, Εὐρυτανίαν πᾶσαν οἱ πυρσεύοντες, ἀφ’ ἡμῶν διώξατε, τῶν παθῶν τήν ὁμίχλην, καί χαράν βραβεύσατε, καί ὑγείαν κατ’ ἄμφω, τοῖς τῇ πρεσβείᾳ σπεύδουσιν ὑμῶν, ἑννεαρίθμων Ἁγίων ὁμήγυρις.

Δόξα. Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ· Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Εἶτα ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Ἑννεάριθμε σκέπε με δῆμε. Γερασίμου.

ᾨδή α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Ἐκ πάσης ἀνάγκης καί συνοχῆς, ἀτρώτους τηρεῖτε, τούς τιμῶντας ὑμᾶς πιστῶς, ταῖς πρός τόν Χριστόν ὑμῶν πρεσβείαις, ἑννεαρίθμων Ἁγίων συνέλευσις.

Νοσοῦσι τῶν πόνων ἀπαλλαγήν, καί τοῖς θλιβομένοις, τήν τελείαν ἀναψυχήν, ὑμῶν ἱκεσίαις χορηγεῖτε, ἑννεαρίθμων Ἁγίων συνέλευσις.

Νεκρώσατε πᾶσαν τοῦ δυσμενοῦς, καθ’ ἡμῶν μανίαν, προστασίαις ὑμῶν σεπταῖς, παθῶν ἡμῖν ἀπολύτρωσιν αἰτοῦντες, ἑννεαρίθμων Ἁγίων συνέλευσις.

Θεοτοκίον.
Ἐτέχθη ἀφράστως ὁ Λυτρωτής, ἐκ τῆς Σῆς νηδύος, καί παρέσχετο τοῖς βροτοῖς, τήν τῆς ἀρᾶς ἐλευθερίαν, οἰκείῳ πόθῳ, Παρθένε, δι’ ἔλεος.

ᾨδή γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἀθληταί θεοφόροι, νέα Χριστοῦ σφάγια, τῆς Εὐρυτανίας ἁπάσης, στῦλοι ἀκλόνητοι, ἡμᾶς στηρίξατε, Ὀρθοδοξίας τῇ πέτρᾳ, ἀφ’ ἡμῶν διώκοντες πᾶσαν ἐπήρειαν.

Ῥώμην δίδοσθαι θείαν, κατά παθῶν ἅπασι, τοῖς εἰλικρινῶς προσιοῦσι, ὑμῖν ἑκάστοτε, Δαμιανέ ἱερέ, καί Μιχαήλ Σεραφείμ τε, καί κλεινέ Νικόλαε, ὑμῶν δεήσεσιν.

Ἱλασμόν καί εἰρήνην, Κυπριανέ ἔνδοξε, σύν τῷ Ῥωμανῷ Γερασίμῳ, καί τῷ Κοσμᾷ ὁμοῦ, Πάτερ Ἀκάκιε, ἡμῖν ἀεί ἐξαιτεῖσθε, παρά τοῦ δοξάσαντος, ὑμᾶς ἐν θαύμασι.

Θεοτοκίον.
Θρόνος πύρινος ὤφθης, καί χρυσαυγής θάλαμος, τοῦ Παμβασιλέως τῆς δόξης, καί Παντοκράτορος, Παρθένε Ἄχραντε· ὅθεν ἡμᾶς ναούς δεῖξον, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, βίου λαμπρότητι.

Διάσωσον, ἑννεαρίθμων Ἁγίων σεπτή χορεία, πάσης βλάβης καί πειρασμῶν τε καί θλίψεων, τούς προσιόντας, ἁγίοις ὑμῶν πρεσβείαις.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἲτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Προστάται ἡμῶν, καί πρέσβεις πρός τόν Κύριον, καί θεῖοι φρουροί, καί φύλακες καί ἔφοροι, χορεία ἑννεάριθμε, Εὐρυτάνων Ἁγίων ἐδείχθητε· διά τοῦτο βοῶμεν ὑμῖν, ἀσφαλῶς τήν ζωήν ἡμῶν ἱθύνατε.

ᾨδή δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Μαρτυρίου ταῖς χάρισι, περιηνθισμένοι ὦ Νεομάρτυρες, γεωργεῖν ἡμᾶς σθενώσατε, τά τῆς μετανοίας ἄνθη εὔοσμα.

Ἑννεάφωτος ὤφθητε, ἀληθῶς λυχνία καταπυρσεύσαντες, τῷ φωτί τῆς θείας χάριτος, τήν Εὐρυτανίαν πᾶσαν Ἅγιοι.

Συνοχῆς πικρᾶς ῥύσασθε, τῶν πειρατηρίων τοῦ βίου, Ἅγιοι, τούς ἐν πίστει καταφεύγοντας, ταῖς ὑμῶν ἁγίαις ἀντιλήψεσι.

Θεοτοκίον.
Καθαρόν ὤφθης σκήνωμα, τοῦ Δημιουργοῦ τῶν ὅλων Πανύμνητε· ὅθεν κάθαρόν με δέομαι, πάσης ῥυπαρίας καί φαυλότητος.

ᾨδή ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἔχοντες ὑμῶν, τήν πρεσβείαν εἰς βοήθειαν, ἐκλυτρούμεθα δεινῶν ἐπιφορῶν, ἑννεάριθμοι θεράποντες τοῦ Κτίσαντος.

Πόνων χαλεπῶν, ἀσινεῖς ἡμᾶς τηρήσατε, Εὐρυτάνων ἀντιλήπτορες θερμοί, ἑννεάριθμοι χορεία θεοδόξαστε.

Ὅμιλε κλεινέ, Ἀθλητῶν τῆς θείας πίστεως, Εὐρυτάνων καλλωπίσματα σεπτά, τήν ζωήν ἡμῶν ὑψόθεν κυβερνήσατε.

Θεοτοκίον.
Ἴασαι Ἁγνή, τῶν ψυχῶν ἡμῶν τό σύντριμμα, ἐκκαθαίρουσα νοός τόν μολυσμόν, ῥυπτικαῖς Σου προστασίαις δυσωποῦμέν Σε.

ᾨδή στ΄. Τήν δέησιν ἐκχεῶ.
Σωμάτων, καί τῶν ψυχῶν τάς ὀδύνας, θεραπεύσατε ὑμῶν ἱκεσίαις, καί πᾶσαν βλάβην ἐχθροῦ καί μανίαν, ἐπαπειλοῦσαν ἡμῖν δεινόν ὄλεθρον, διώξατε νῦν ἀφ’ ἡμῶν, Εὐρυτάνων Ἁγίων ὁμήγυρις.

Μεγίστων, ἀξιωθέντες ἐπάθλων, Μιχαήλ  καί Σεραφείμ Ἱεράρχα, Δαμιανέ καί Νικόλαε μάκαρ, Κυπριανέ καί Κοσμᾶ Ἰσαπόστολε, μεγάλων θλίψεων ἀεί, ἀνωτέρους ἡμᾶς συντηρήσατε.

Ἐνθέως, παρά Θεοῦ δοξασθέντες, ὡς δοξάσαντες Αὐτόν διά βίου, ὦ Ῥωμανέ καί Γεράσιμε Μάρτυς, καί θεοφόρε Ἀκάκιε Ὅσιε, ἐξ ἀδοξίας τῶν παθῶν, τούς ὑμᾶς εὐφημοῦντας λυτρώσασθε.

Θεοτοκίον.
Δεσπότη, καί Ποιητήν τῶν ἁπάντων, τόν Χριστόν σωματικῶς τετοκυῖα, σωματικῆς ἀλγηδόνος με ῥῦσαι, καί δεσποτείας πικρᾶς τοῦ ἀλάστορος, ἀπάλλαξόν με δυσωπῶ, τῇ πολλῇ Σου Παρθένε χρηστότητι.

Διάσωσον, ἑννεαρίθμων Ἁγίων σεπτή χορεία, πάσης βλάβης καί πειρασμῶν τε καί θλίψεων, τούς προσιόντας, ἁγίαις ὑμῶν πρεσβείαις.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἲτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Ταῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὡς ἑννεάριθμοι λύχνοι ἀείφωτοι, τῶν Εὐρυτάνων τήν χώραν αὐγάζετε, τῷ φέγγει τῆς θείας χησόττητος, τοῖς φωτοφόροις ὑμῶν παρακλήσεσιν, Ἁγίων χορεία ὑπέρτιμε.

Προκείμενον.
Θαυμαστός ὁ θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.
Στίχ. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (Κεφ. κα΄. 12-16).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· προσέχετε ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· ἐπιβαλοῦσι γὰρ ἐφ’ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς, ἀγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου. Ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον. Θέσθε οὖν εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν μὴ προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι· ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν, οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν. Παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων καὶ ἀδελφῶν καὶ φίλων καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται. Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Δόξα.
Ταῖς τῶν Σῶν Ἁγίων, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὅμιλε θεότιμε, ἑννεαρίθμων Ἁγίων, Εὐρυτάνων καύχημα, καί μεσῖται μέγιστοι, πρός τόν Κύριον, δυσωπεῖν πάντοτε, τόν κοινόν Δεσπότην, μή ἐλλείπητε δεόμεθα, ὡς ἄν ῥυώμεθα, πάσης προσβολῆς τοῦ ἀλάστορος, καί πόνων καί κακώσεων, καί ὀδυνηρῶν περιστάσεων, καί πιστῶς ἀνύειν, τόν βίον ἐνισχύσατε ἡμᾶς, θεοφιλέσιν ἐν πράξεσι, καί ζωῆς σεμνότητι.

Σῶσον ὀ Θεός τὸν λαό σου…

ᾨδή στ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ἡ ἁγία χορεία, Εὑρυτάνων Ἁγίων ἡ ἐννεάριθμος, Χριστοῦ τῇ Ἐκκλησίᾳ, ὁμόνοιαν εἰρήνην, ἐξαιτήσασθε ἄνωθεν, καί τῶν πταισμάτων ἡμῶν, παρά Κυρίου λύσιν.

Μεγαλύνοντες ἄθλοις, καί ἀγῶσιν ἁγίοις τόν πάντων Κύριον, Νικόλαε τρισμάκαρ, Δαμιανέ θεόφρον, Μιχαήλ καί Γεράσιμε, ἀπό μεγάλων ἡμᾶς, λυτρώσασθε κινδύνων.

Ἐξ ἐχθρῶν ἀοράτων, Σεραφείμ Ἱεράρχα καί Ῥωμανέ στερρέ, Κυπριανέ παμμάκαρ, Κοσμᾷ σύν Ἀκακίῳ, ἀσινεῖς διασώζετε, τούς προσιόντας θερμῶς, ὑμῶν τῇ προστασίᾳ.

Θεοτοκίον.
Γεωργίᾳ Παρθένε, μετανοίας γνησίας, βίου σεμνότητα, καί τρόπων εὐκοσμίαν, πιστῶς καλλιεργεῖν με, καταξίωσον Ἄχραντε, ἵνα ὑμνῶ Σου Ἁγνή, τό πλῆθος τοῦ ἐλέους.

ᾨδή η΄. Τον Βασιλέα.
Ἔργοις ἀμέπτοις, εὐαρεστεῖν τῷ Κυρίῳ, ἐνισχύσατε ἡμᾶς ἐκδυσωποῦμεν, ταῖς ὑμῶν πρεσβείαις, Ἁγίων ἡ χορεία.

Ῥῦσαι Οἰκτίρμον, τῆς τοῦ ἐχθροῦ δυναστείας, τούς τό κράτος Σου τό θεῖον προσκυνοῦντας, τῶν ἑννεαρίθμων, Ἁγίων Σου πρεσβείας.

Ἀγαλλιᾶται, Εὐρυτανία προστάτας, ὑμᾶς ἔχουσα ὦ Μάρτυρες Κυρίου, ἦ δίδοσθε ἀπαύστως, βοηθείαν ἐξ ὕψους.

Θεοτοκίον.
Σύ εἶ Παρθένε, τοῦ ταπεινοῦ Σου ἱκέτου, ἀγαλλίαμα καί πρός Θεόν μεσίτις, ὦ οἰκείωσαί με, ταῖς μητρικαῖς λιταῖς Σου.

ᾨδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἰδού Εὐρυτανία, θερμῶς ὑμῖν προσπίπτει, ἐκδεχομένη ὑμῶν τήν βοήθειαν, ἐννεαρίθμων Ἁγίων, χορεία πάντιμε.

Μή παύσησθε φρουροῦντες, τούς ὑμᾶς τιμῶντας, καί ἐξαιτεῖσθαι ἡμῖν θεῖον ἔλεος, ἐννεαρίθμων Ἁγίων, χορεία πάντιμε.

Οἱ μεγίστοι προστάται, τῆς Μονῆς Τατάρνης, ἐννεαρίθμων Ἁγίων τό σύστημα, τήν ἐκ Θεοῦ εὐλογίαν, πᾶσιν αἰτήσασθε.

Θεοτοκίον.
Ὑπέρφωτε λυχνία, τῆς ἀΰλου δόξης, δεδοξασμένη Μαρία Πανύμνητε, τῆς τοῦ ἐχθροῦ κακουργίας, ῥῦσαί με δέομαι.

Ἄξιον  ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν  Σε  τήν  Θεοτόκον, τήν  ἀειμακάριστον  καί  παναμώμητον  καί  μητέρα  τοῦ  Θεοῦ  ἡμῶν.  Τήν  τιμιωτέραν  τῶν  Χερουβείμ  καί  ἐνδοξοτέραν  ἀσυγκρίτως  τῶν  Σεραφείμ, τήν  ἀδιαφθόρως  Θεόν  Λόγον  τεκοῦσαν, τήν  ὄντως  Θεοτόκον  Σέ  μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα μεγαλυνάρια,
Χαίροις ἐννεάριθμε καί σεπτή, χορεία Ἁγίων, Εὐρυτάνων οἱ ἀῤῥωγοί, οἱ τῷ Ζωοδότῃ, πρεσβεύοντες ἀπαύστως, ῥύεσθε πάσης βλάβης, ἡμᾶς καί θλίψεως.

Μιχαήλ θεόφρον σύν τῷ Κοσμᾷ, Δαμιανέ μάκαρ, Σεραφείμ τε θαυματουργέ, Κυπριανέ θεῖε, ὁμοῦ σύν Νικολάῳ, αἰτεῖτε ἡμῖν, πᾶσι τό θεῖον ἔλεος.

Ῥωμανέ τρισμάκαρ Μάρτυς Χριστοῦ, σύν τῷ Γερασίμῳ, τῷ ἀθλήσαντι καρτερῶς, καί τῷ Ἀκακίῳ, τῷ νέῳ ἐν Ὁσίοις, τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀγάπης, ἡμᾶς πληρώσατε.

Χαίρετε οἱ νέοι ἐν Ἀθληταῖς, οἱ πόνοις οἰκείοις, καθελόντες τόν δυσμενῇ, οἱ Μονήν Τατάρνης, ἀπαύστως βοηθοῦντες, ἀπαύστως βοηθοῦντες, καί πᾶσι χορηγοῦντες, χαράν τήν κρείττονα.

Ἥνεγκεν ἀνδρείως πόνους πολλούς, ὑπέρ τῆς Σῆς δόξης, Ζωοδότα Παμβασιλεῦ, τῶν ἑννεαρίθμων, Ἁγίων ἡ χορεία, ὦν ταῖς πρεσβείαις σῶζε, τούς προσκυνοῦντάς Σε.

Ῥύσασθε  ἐκ πάσης ἡμᾶς πληγῆς, καί πάσης ἀνάγκης, καί κακίας τε καί ὀργῆς, τῶν ἑννεαρίθμων, Ἁγίων ἡ χορεία, τούς τῇ σεπτῇ πρεσβείᾳ, ὑμῶν προστρέχοντας.

Τούς ἐν τῷ ἁγίῳ ὑμῶν ναῷ, πίστει εὐχομένους, διασώσατε ἀβλαβεῖς, καί Μονήν Τατάρνης, θερμῶς ὑμᾶς τιμῶσαν, Ἅγιοι Εὐρυτᾶνες, ἀεί φρουρήσατε.

Πᾶσαι  τῶν  Ἀγγέλων  αἱ στρατιαί, Πρόδρομε  Κυρίου, Ἀποστόλων  ἡ  δωδεκάς, οἱ  Ἅγιοι  Πάντες  μετά  τῆς  Θεοτόκου, ποιήσατε  πρεσβείαν  εἰς  τό  σωθῆναι  ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ και τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἔκτενῆς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ᾽ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Ὅτε  ἐκ  τοῦ  ξύλου.
Ἔχοντες πολλήν πρός τόν Χριστόν, ἤδη παρρησίαν Ἁγίων, χορεία πάντιμε, Εὐρυτάνων καύχημα, καί στῦλοι ἄσειστοι, δυσωπεῖτε δεόμεθα, λυτροῦσθαι κινδύνων, καί παθῶν καί θλίψεων, τούς ὑμῖν σπεύδοντας, λύσιν δέ διδόναι πταισμάτων, καί εἰρήνην πᾶσαν ἐν βίῳ, τοῖς ὑμᾶς γνησίως μακαρίζουσι.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς.
Ἀμήν.

Δίστιχον·
Ἑννεαρίθμων Ἁγίων ἡ χορεία,
Γερασίμου δέξασθε τήν ἱκεσίαν.