Παρακλητικός Κανών εις την Αγία Ένδοξη Οσιοπαρθενομάρτυρα Ευγενία

Ποίημα Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
Μεγάλου Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Εορτάζεται στις 24 Δεκεμβρίου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χεῖρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος Σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον Σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπί Σοί ἤλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.

Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με καί τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τό τροπάριον·

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὁσιομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Εὐγενία, συκοφαντίας τοῦ οἰκέτας σου ῥῦσαι, καί προσβολάς τοῦ δράκοντος βοῶμεν τρανώς, ἡ τά μηχανήματα τοῦ ἐχθροῦ καθελοῦσα, πρός εὐχαῖς πανύχοις σου καί αἱμάττων σου ῥείθροις, ἶνα ὑμνῶμεν ἄσκησιν τήν σήν, καί τό σεπτόν σου ἐν Ῥώμη μαρτύριον.

Δόξα. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος τῆ ὑμνῳδία, φώς προσέλαβες θεογνωσίας, Εὐγενία Χριστοῦ Καλλιπάρθενε, καί ὁσίων χορείας ἐκλάμψασα, ἀθλητικῶς τόν ἐχθρόν ἐθριάμβευσας, μάρτυς ἔνδοξε Χριστόν τῷ Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν πότε Θεοτόκε, τάς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμή γάρ Σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὑκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Χριστῷ ἀεί ἀδεῖν αξιωσόν με Εὐγενία. Χ.Μ

ᾨδή α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Χριστόν ἐν τῆ φάτνη τῆς ταπεινοῖς, καρδίας μου Μῆτερ, ὑποδέξασθαι θαυμαστῇ, ἀξίωσον μάρτυς Εὐγενία, τῶν σοι προσπίπτοντα πόθῳ οἰκέτην σου.

Ῥανίσι τῶν θείων σου προσευχῶν, ἀπόπλυνον ῥύπον, τῆς ψυχῆς μου τόν βδελυρῷ, καί χλαῖναν παράσχου Εὐγενία, θαυματουργέ φωτεινήν τῷ σῶ πρόσφυγι.

Ἰδού τῆς ψυχῆς σου τό εὐγενές, θαυμάζω κραυγάζω, Εὐγενία πανευσθενές, οἱ λόγους φυγοῦσα μελανθείας, ἀπατηλούς πειρασμῶν εκλύτρωσαι.

Θεοτόκιον.
Σωτῆρα τεκοῦσα ὑπερφυῶς, Ἁγνή Θεοτόκε, ἐν σπηλαίῳ τῆς βηθλεέμ, τόν κόσμον ῥυσάμενον θανάτου, ζωῆς ἀφθίτου πολύτιμε ποίησον.

ᾨδή γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Τῆς σαρκός σου τό χαῦνον ἀνδροπρεπεῖ μόχθο σου, παριδοῦσα νύμφη Κυρίου, ἤσκησας ἄριστα, ὅθεν Ἀγγέλων χοροῖς, συνοῦσα νῦν Εὐγενία, τόν Χριστόν ἱκέτευε πέμψον μοι ἔλεος.

Ὡς φρονίμῃ παρθένος ἀθλητριῶν ἔκτυπον, καί Ὁσίων κλέος εἰσῆλθες, εἰς τῶν οὐράνιον, νυμφῶνα ἔνθα Χριστόν, ἐκδυσωπεῖς Εὐγενία, ἐνίσχυσε ἅπαντας σύ τούς προστρέχοντας.

Ἀτελεύτητον εὗρες ζωήν μετά τέλος σου, μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Εὐγενία, ὡς ἀντιμίσθιον, τῶν σῶν καμμάτων σεμνή, αὐταῖς σου εἰς ἱκεσίαις, καί τούς εὐφημοῦντας σε πόθῳ ἀξίωσον.

Θεοτόκιον.
Εὐγενίας πρεσβείαις τῆς εὐκλεοῦς Δέσποινα, Ύπερτέρα πάντων Ἀγγέλων, ῥῦσαι τούς δούλους σου, παντοδαπῶν συμφορῶν, καί λοιμικῶν νοσημάτων, ἡ Χριστόν κυήσασα τόν εὐσυμπάθητον.

Ἐκλύτρωσαι, συκοφαντίας οἰκέτας σου Εὐγένια, Ὀσιόαθλε ἡ αὑτήν, καλῶς ὑπομείνασα, καί στέφος λαβοῦσα ζωῆς Ἁγίων.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Τρωθεῖσα Χριστοῦ τῷ ἔρωτι, κατέλιπες τοῦ κόσμου τερπνά καί ἤσκησας ὡς ἄσαρκος, ἀνδρικῷ φρονήματι, καί καλῶς ἀθλήσασα γέγονας, τῶν οἰκετῶν σου πρέσβης πανσθενής σεμνῇ, Εὐγενία πρός τόν Κύριον.

ᾨδή δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἰατρεῖον ἀδάπανον, Εὐγενία πέλλεις τῶν προστρεχόντων σοι, καί ζητούντων σήν ἀντίληψιν, Ὁσιομαρτύρων ἀκροθίνιον.

Ἀρωγή σου τάς χάριτας, καί τάς εὐλογίας ιμήν ἑκάστοτε, Εὐγενία δίδου Πάντιμε, τῆς τόν σόν νυμφίον μεγαλύνουσι.

Δοξασθεῖσα τῆ χάρητι, τοῦ Χριστοῦ ὀν φάτνη καθυπεδέξατο, ὤσπερ βρέφος πλῆσον χάριτος, θεία Εὐγενία τούς τιμῶντας σε.
Θεοτοκίον.

Εἰρήνευσε μου Ἄχραντε, τήν ψυχήν δυσώπει τόν θεῖον τόκον σου, καί κοπάσαι τόν κατώδυνον, τῶν παθών μου τάραχον κραυγάζουσι.

ᾨδή ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἴδε συμπαθώς, Εὐγενία τούς ὑμνοῦντας σε, καί ἐκπλήρου πάντα τά αἰτήματα ἡμῶν, η τμηθείσα κεφαλήν τήν πανολβίαν σου.

Νέκρωσον σαρκός, οἰκετῶν σου τά φρονήματα, ἡ νεκρώσασα νεότητος ὁρμάς, ἀνδρικῆς ἀδιαλείπτως ἀγωνίσμασι.

Ἄνωθεν ιμήν, ψυχικήν εἰρήνη βράβευσον, Εὐγενία τοῖς τιμῶσι σε λαμπρῶς, πρός τελείωσιν καί θέωσιν καμμάτων σου.

Θεοτοκίον.
Ξύλου τῆς ζωῆς, Παναγία ῥίζα Δέσποινα, τῆς Ἐδέμ πολίτας δεῖξον ἐκλεκτούς, ἐξ αὑτούς καρπούς ἡδίστους τούς συλλέγοντας.

ᾨδή στ΄. Τήν δέησιν.
Ἱκέτευε, ἀκλινῶς τόν Κύριον, καί νυμφίου σου τιμῶν Εὐγενία, τῆς ἀϊδίου λαλεῖν τῆς πληρώσε, καί χαρμονῆς εὐλαβῶς τούς τιμῶντας σε, ὡς καλλονῇ ἀσκητριῶν, καί σεπτῶν ἀθληφόρων ἀγλάϊσμα.

Ὡς ἔμπλεως, τοῦ φωτός τοῦ κτίσαντος, καταλάμπρυνων ἡμῶν Εὐγενία, φωτολαμπές οἰκετῶν σου καρδίας, καί τῶν παθῶν ἡμῶν ζόφον ἀπέλασον, ἰνᾷ δοξάζωμεν ἀεί, τήν πολλήν πρός ἡμᾶς σου συμπάθειαν.

Συντρίμματα, τοῦ νόος συγκόλησον, Εὐγενία σῶν προσφύγων βοῶμεν, σύν τό Πρωτά καί σεμνό Υακίνθο, ἡ τῶν εἰδώλων τούς λατρεῖς συντρίψασα, καί τοῦ Ἑλένου τοῦ σοφοῦ, ἀτραπούς εὐσεβείας βαδίσασα.

Θεοτοκίον.
Οὐράνωσον, τόν σόν δοῦλον φρόνημα, Ἀγαθή ἐκ χαμαιζήλων Παρθένε, ἀγάπη ὄντως τῆ κρείττονι Μῆτερ, καί τήν ζωήν πρός εἰσόδους κυβέρνησον, τῆς μετανοίας ἀσφαλής, τῶν σπευδόντων τῆ θεία σου χάριτι.

Εκλύτρωσαι, συκοφαντίας οἰκέτας σου Εὐγένια, Ὀσιόαθλε ἡ αὑτήν, καλῶς ὑπομείνασα, καί στέφος λαβοῦσα ζωῆς Ἁγίων.

Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον ὡς ἔχουσαν Μητρικήν παρρησίαν.

Αἴτησις καί τό Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Τῆς Παρθενίας εὐῶδες ὀσφράδιον, ἀσκητική ἀγωγή καί παλαίσμασι, μυρίσεως ἀθλήσεως ἅπαντας, τήν δυσωδίαν παθών ἀποδίωξον, ἡμῶν Εὐγενία πρεσβείαις σου.

Προκείμενον
Ὑπομένων ὑπέμεινα τόν Κύριον καί προσέσχε μοι, καί εἰσήκουσε, τῆς δεήσεως μου.
Στίχ.Καί ἔστησεν ἐπί πέτραν τούς πόδας μου καί κατύφθηνε τά διαβήματα μου.
Ὑπομένων ὑπέμεινα τόν Κύριον καί προσέσχε μοι, καί εἰσήκουσε, τῆς δεήσεως μου.

Εὐαγγέλιον, Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον (Κεφ. ἰ’, 16-22).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· ᾿Ιδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις, καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί. Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς. Kαὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ, εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν. Ὅταν δὲ παραδιδῶσιν ὑμᾶς, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί λαλήσητε· δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τί λαλήσετε. Οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ Πατρὸς ὑμῶν, τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν. Παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον, καὶ πατὴρ τέκνον· καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς, καὶ θανατώσουσιν αὐτούς. Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.

Δόξα.
Ταῖς τῆς Ἀθληφόρου πρεσβείαις Ἐλεήμων, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί Νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Θλίψεων ἐκδίωξον, ἡμῶν ζοφώδην ὀμίχλην, κόπασον τόν τάραχον, τῶν παθῶν καί πράϋνον τά σκιρτήματα, τῆς σαρκός Πάνσεμνε νύμφῃ τοῦ Κτίσαντος, Εὐγενία καλλιπάρθενε ἡ τῆς ἀθλήσεως στέφην κεφαλήν ωραίσασα, τρανώς ἀναβοῶμεν σοι, μνήμην σου τήν θείαν οἱ σέβοντες, καί πρός τόν Σωτῆρα, μεσίτριαν προβάλλωμεν θερμῇ, Ὁσιομάρτυς περίδοξε, σύ καί θεοδόξαστε.

Σῶσον ὁ Θεός τόν λαό σου…

ᾨδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Νῦν σεμνῇ Εὐγενία, συμπαθής σου Φιλλίπω καί τοῖς συνάθλοις σου, Βασίλα ἐν λειμῶσιν, Ἐδέμ εὐφραινομένῃ, δυσωπεῖς τόν Παντάνακτα, περιφρούρησε ἡμῶν, τόν βίον ἐκ σκανδάλων.

Μή ἐλλίπῃς ὑψόθεν Εὐγενία οἰκέτας καθυποπτεύουσα, τούς σούς καί δυσωποῦσα, τόν Κτίστην ἀπονίψαι, τά ἡμῶν ἁμαρτήματα, ἡ τῆς χαράς οὐρανῶν, ἀεί κατατρυφῶσα.

Ἐξ’ ἐχθροῦ ἀοράτου Εὐγενία λιταῖς σου ἡμᾶς ἀπάλλαξον, ἡ τήν συκοφαντίαν, φυγοῦσα μελανθείας, τήν δεινήν θεία χάριτι, καί καθελοῦσα πλοκάς, τοῦ μιαροῦ βελίαρ.

Θεοτοκίον.
Ἐμπεσών Θεοτόκε, ἐν βυθῶν ἀπωλείας ὁ πολυδύστυνος, θερμῶς παρακαλῶ σε, ἀνέλκυσον με τάχος, πρός μετάνοιαν Δέσποινα, ἶνα ὑμνῶ σε ἀεί, τήν Κεχαριτωμένη.

ᾨδή η΄. Τόν Βασιλέα.
Ὑμνοῦντες πόνου, ἀσκητικούς Εὐγενία, καί ἀθλήσεως σής ἐκζητοῦμεν, τάς πρός τόν Σωτῆρα, θεοπειθής εὐχάς σου.

Γαλήνη δίδου, τῆς ἐν πελάγει τοῦ βίου, θαλαττεύουσιν Ὁσιομάρτυς, ἐν Χριστοῦ λιμένι, γαλήνη ἡ εὑροῦσα.

Ἐξ’ ἐπηρείας, τοῦ παναλάστορος ῥῦσαι, Εὐγενία ἑκάστοτε πάντας, τούς ὑμνοῦντας ἄθλους, τούς ἀνδρικούς σου Μῆτερ.

Θεοτοκίον.
Ναέ Κυρίου, ἠγιασμένε Παρθένε, Εὐγενίας εὐχαῖς ταῖς ἐνθέρμοις, δεῖξον σου οἰκέτας, Ναούς Χρηστοηθείας.

ᾨδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἱκέτευε απάυστως, μάρτυς Εὐγενία, τόν σόν νυμφίον ὑπέρ τῶν τιμώντων σε, καί τούς σούς ἄθλους ὑμνούντων τούς ὑπέρ ένοιαν.

Ἀγάπης τῷ συνδέσμῳ, σύνδεσον ἀπάτη, τούς ἐκκληθέντας τοῦ ὄφεως ἔνδοξε, Χριστοῦ λαμπρόν Εὐγενία ἀγάπης ἔκτυπον.

Χαράς καί εὐθυμίας, πλῆσον τάς καρδίας, τῶν εὐφημούντων τά σά κατωρθώματα, περικλεές Εὐγενία Ἀγγέλων σύσκηνε.

Θεοτοκίον.
Μετά τῆς Εὐγενίας, Κεχαριτωμένῃ, καί τῶν Ἁγίων ἁπάντων ἰλέωσαι, ἡμῖν τόν θεῖον Υἱόν σου Θεόν καί Κύριον.

Άξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.

Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια,
Παριδοῦσα φύσεως ἀσθενές, ἐν Μονή ἀνδρῷα, Εὐγενία ἀνδροπρεπῶς, ἤσκησας καί πλάνου τεχνάσματα φυγοῦσα, τῆ θεία συνεργείᾳ πιστήν ἐκράτυνας.

Σύν τῷ Υακίνθο καί τῷ Πρωτά, δούλων σου διάγει, τῆς ἀσκήσεως τήν ὀδόν, καί τοῦ μαρτυρίου διήνυσας ἐμφρόνως, Κυρίου Εὐγενία νύμφη Πανεύφημε.

Πρέσβευε τῷ Κτίστῃ σου καί Θέο, τό ἐν τῷ σπηλαίῳ, γεννηθέντι τῆς Βηθλεέμ, μάρτυς Εὐγενία ὑπό μητρός Παρθένου, ἡμῖν ὑψόθεν πέμπψαι ἄμφω ὑγείαν.

Μάρτυς Εὐγενία Πανεύσταλές, φάτνη σύν καρδίαν, ἡ ποιήσασα καί Χριστῶν, ἐν αὑτῇ δεχθεῖσα εὐθύν ἀναπαυθῆναι, λαμπάς Χρηστοηθείας πάμφωτος γέγονας.

Μάρτυς δυσωποῦσα ὑπέρ ἡμῶν, τῷ Χριστῷ μή παύσει, σύν Φιλίππῳ τῷ σῶ Πατρί, καί Βασίλα θεία συνάθλους ἐν Ῥώμη, ἀνδρείας Εὐγενία ῥεῖθρον ἀκένωτον.

Χαίροις Εὐγενία νύμφη Χριστοῦ, κλέος Παρθενίας, καί συνέσεως λαμπηδών, ἡ τῆς μελανθείας δεινήν συκοφαντίας, γυμνῶσι τῶν μελῶν σου κατεδαφίσασα.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Ἤχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Τήν Εὐγενίαν ἔργοις καί λόγοις δείξασα, τῆς σής ψυχῆς φερωνύμως, χάρι ἐστάθης ἀμνάς, τοῦ Κυρίου Εὐγενία καλλιπάρθενε, Ὁσιομάρτυς ἀγλαῇ, ἡ κοσμίσασα σ’ αὑτήν, ἀσκήσῃ καί μαρτυρίου, Χριστόν ἡμῖν καταπέμψαι, ἀεί δυσώπει θεῖον ἔλεος.

Ἐκτενής καί Ἀπόλυσις, μεθ’ ἥν ψάλλομεν τά ἑξῆς·

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Χρήσαι προσβολῶν τοῦ δυσμενοῦς, τούς εἰλικρινῶς εὐφημοῦντας, τάς ἀριστείας σου, Εὐγενία Πάνσεμνε, μαρτύρων πρώταθλε, καί Ὁσίων ἀγλάϊσμα, γυναίων ἡ πλούτων ἀρνηθεῖσα βρότειον δία τόν Κύριον, καί τήν κεφαλήν ἐκτμηθεῖσα ἶνα τῆς χαράς ἀπολαύσεις, τοῦ Χριστοῦ ἐνδόξως αφθαρτότητος.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Βίος Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυς Ευγενίας

Πηγή