Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγία Θεοτόκον την Κουκουζέλισσαν
Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας
†Εορτάζεται στις 21 Νοεμβρίου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὑτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Καὶ τὰ παρόντα Τροπάρια·
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῆς Θεοτόκου τῇ σεπτῇ προστασίᾳ, προσπεφευγότες ἀνακράξωμεν πάντες, Θεογεννῆτορ κόρη Ἀειπάρθενε, πάσης περιστάσεως, ἐξελοῦ τὴν σὴν ποίμνην, πίστει προσκυνοῦσάν σου, τὴν ἁγίαν Εἰκόνα, ἣν ἐν τοῖς κόλποις κατέχουσα βοᾷ· τῇ σῇ δυνάμει, Πανύμνητε ῥώννυμι.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Οἱ ἐν τῇ Λαύρᾳ θησαυρὸν χαρισμάτων, παραμυθίαν καὶ παράκλησιν θείαν, καὶ πλοῦτον ἀδαπάνητον ἐνθέων δωρεῶν, πίστει προσκτησάμενοι, τὴν σεπτήν σου Εἰκόνα, ὕπερθεν ὑψούμενοι, τῶν γηίνων τῆς τύρβης, καὶ ἐν εἰρήνῃ βοῶμέν σοι ψυχῆς· μὴ διαλείπῃς, φρουρεῖν ἡμᾶς Δέσποινα.
Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστοιχίς·
Ταῖς λιταῖς ἐπίνευσον, Κόρη τῆς Λαύρας. Γερασίμου.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Τεκοῦσα τὸν αἴτιον τοῦ παντός, ὑπὲρ νοῦν καὶ λόγον, ἐχαρίτωσας θεϊκῶς, τὸν σὸν χαρακτῆρα Θεοτόκε, ἐξ οὗ χαρίτων τὰ ἄνθη δρεπόμεθα.
Ἀνώδυνον βίον διαπερᾷν, καὶ λελαμπρυσμένον, ἀπαθείας ταῖς καλλοναῖς, ἀξίωσον Κόρη τοὺς ἐν Λαύρᾳ, προσπτυσσομένους τὴν θείαν Εἰκόνα σου.
Ἰσχύος τῆς ἄνωθεν μετασχεῖν, καὶ ἐμφορηθῆναι τῶν τοῦ Πνεύματος δωρεῶν, ἐνίσχυσον Κόρη τοὺς ἐν Λαύρᾳ, ἀνευφημοῦντας τὰ θεῖά σου θαύματα.
Στρυφνῆς πολιτείας τὰς ἀτραπούς, ἐκκλίνειν Παρθένε, καὶ ὁδεύειν θεοπρεπῶς, τῆς δικαιοσύνης τὰς εἰσόδους, τοὺς προσιόντας σοι πίστει ἐπίῤῥωσον.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Λυτρουμένη κινδύνων καὶ συμφορῶν Δέσποινα, καὶ πολυειδῶν συμπτωμάτων, τήνδε τὴν Μάνδραν σου, ὑψόθεν φάνηθι, ὡς κεκτημένην ἐνθέως, εὐκλεὲς θησαύρισμα, τὴν σὴν ἐμφέρειαν.
Ἰσχυρὰ προστασία καὶ ἱερὸν στήριγμα, καὶ παραμυθία Παρθένε, γενοῦ ἐν θλίψεσι, τοῖς λιτανεύουσι, τὸ πρόσωπόν σου τὸ θεῖον, ἐξ οὗ ζωῆς νάματα, ἡμῖν προῤῥέουσι.
Τῆς ἀνάρχου οὐσίας θεοτερπὲς οἴκημα, τῆς ἀϋλωτάτης ἀκτῖνος, τερπνὸν ἀνάκτορον, τὸν χαρακτῆρά σου, τὸν ὑλικὸν ἀπειργάσω, ἐξ οὗ ἐλλαμπόμεθα, θείοις νοήμασιν.
Ἀναβάσει ἀρίστει διαπαντὸς τείνεσθαι, καὶ τῷ τῆς καθάρσεως φόβῳ, πίστει ἑδράζεσθαι, Κόρη δυνάμωσον, τοὺς ἐν τῇ Λαύρᾳ οἰκοῦντας, καὶ τὴν σὴν προμήθειαν, ἀεὶ δοξάζοντας.
Διάσωσον, Θεογεννῆτορ πανύμνητε τὴν σὴν ποίμνην, ἀπὸ πάσης ἐπιβουλῆς καὶ κακώσεως· ἐν σοὶ γὰρ αὕτη κρατύνεται καὶ ὑψοῦται.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πηγὴ φωτισμοῦ, χαρᾶς ἔαρ τερψίθυμον, ταμεῖον ζωῆς, θαυμάτων ξένη θάλασσα, ἐφ’ ἡμῖν θαυμάστωσον, τῆς θερμῆς σου προνοίας τὸ μέγεθος, καὶ ῥᾶνον ἐν καρδίαις ταῖς ἡμῶν, τῆς ἀγάπης τὸ νέκταρ Παναμώμητε.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἱλαστήριον ἔμψυχον, τοῦ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καθάραντος, ἱλασμὸν πταισμάτων αἴτησαι, καὶ δοχεῖα θεῖα ἡμᾶς ἀνάδειξον.
Συνδεσμεῖσθαι ἐν Πνεύματι, ἐν τῷ τῆς εἰρήνης συνδέσμῳ Δέσποινα, θεοφρόνως καταξίωσον, τοὺς περικυκλοῦντας τὸν χαρακτῆρά σου.
Ἐξουδένωται Δέσποινα, φάλαγξ τῶν δαιμόνων καὶ καταβέβληται, τῇ δυνάμει τῆς Εἰκόνος σου, καὶ οἱ ἀσθενοῦντες ἐπιῤῥώννύονται.
Πᾶσαν αἴτησιν πλήρωσον, καὶ τοῖς ἀγαθοῖς σου ἡμᾶς ἀνύψωσον, καὶ κατάβαλε Θεόνυμφε, τοὺς φρυαττομένους κατὰ τῆς ποίμνης σου.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἴασαι ἡμῶν, τῆς καρδίας τὰ συντρίμματα, καὶ νοὸς τὰς ἐκτροπὰς ἀγαθή, τὴν σὴν εἰρήνην βραβεύουσα τῇ ποίμνῃ σου.
Νέκρωσον Ἁγνή, τῶν παθῶν ἡμῶν τὸν τάραχον, καὶ κατάλασσε ἀεὶ τῷ Θεῷ, τοὺς προσκυνοῦντας τὸν θεῖον χαρακτῆρά σου.
Ἔστεπται λαμπρῶς, οἷα θείῳ διαδήματι, τῇ σεπτῇ σου ἐμφερείᾳ Ἀγαθή, Ἀθανασίου ἡ Λαύρα εὐφημοῦσά σε.
Ὕφαλον ἐχθρόν, ὀσημέραι ὠρυόμενον, καθ’ ἡμῶν τῶν ταπεινῶν σου οἰκετῶν, διολέσασα ἀφάνισον τῷ κράτει σου.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Σωτήριον, ἀληθῶς καὶ ἄκλυστον, καὶ ἀχείμαστον λιμένα Παρθένε, ἐφευρηκότες τὸν σὸν χαρακτῆρα, ὃν ἐδωρήσω ἡμῖν τῇ προνοίᾳ σου, λυτρούμεθα τῶν δυσχερῶν, καὶ κυμάτων τοῦ βίου ἑκάστοτε.
Ὁλόφωτε, τοῦ Δεσπότου θάλαμε, χρυσαυγέστατε τοῦ κτίσαντος θρόνε, πνευματικῇ, γεωργίᾳ λιταῖς σου, εὐθυνουμένην ἐλαίαν ἀνάδειξον, ἀθανασίας τοῖς καρποῖς, τὴν Μονήν σου τῆς Λαύρας ὑμνοῦσάν σε.
Νευρούμενοι, τῇ ἀμάχῳ σκέπῃ σου, ὑπεκφεύγομεν τοῦ πλάνου τὰ κέντρα, καὶ ἀρετῶν, πρὸς ὁδὸν τὴν εὐθεῖαν, κατευθυνόμενοι πίστει δοξάζομεν, τῆς σῆς προνοίας τὴν ῥοπήν, δι’ ἧς σώζεις ἡμᾶς πάσης θλίψεως.
Κυκλοῦντές σου, τὴν Εἰκόνα Δέσποινα, ὁμοφώνως καὶ πιστῶς σοι βοῶμεν, ἐν τῇ δυνάμει τῇ σῇ ἠλπικότες, Δαυϊτικῶς τῷ πλουσίῳ ἐλέει σου, ἀγαλλιώμενοι ἀεί, ἐν ἀδύτῳ φωτὶ τερφθησόμεθα.
Διάσωσον, Θεογεννῆτορ πανύμνητε τὴν σὴν ποίμνην, ἀπὸ πάσης ἐπιβουλῆς καὶ κακώσεως, ἐν σοὶ γὰρ αὕτη κρατύνεται καὶ ὑψοῦται.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Προστατεύειν μὴ ἐλλείπης Θεόνυμφε, καὶ φρουρεῖν διαπαντὸς ἀστασίαστον, Ἀθανασίου τοῦ κλεινοῦ τὴν λογικὴν ποίμνην Ἁγνή, τὴν προσκυνοῦσαν εὐλαβῶς, τὴν σὴν εἰκόνα τὴν λαμπράν, καὶ βοῶσαν ἑκάστοτε· λύτρωσιν τῶν πταισμάτων, μέθεξιν τῶν χαρίτων, ἡμῖν ἐξαίτει μητρικῶς, τοῖς προστρέχουσι τῇ σκέπῃ σου.
Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός Σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.
Στίχος. Ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν.
Εὐαγγέλιον,
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν.
(Κεφ. α΄ 39-49, 56).
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη μετὰ σπουδῆς εἰς την Ὀρεινήν, εἰς πόλιν Ἰούδα καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. Καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρί μου· ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατός καὶ ἅγιον τὸ ὄνομά Αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ, ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.
Δόξα.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς Κουκουζελίσσης πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὅλη ἐξαστράπτουσα, ἀθανασίας τῇ αἴγλῃ, ἱερῶς ἐλάμπρυνας, τοὺς τὰ σὰ θαυμάσια μεγαλύνοντος, ὧν καὶ νῦν Δέσποινα, ταῖς ἱκετηρίαις, τὰ λυποῦντα ἡμᾶς σκέδασον, καὶ ῥῶσιν δώρησαι, ψυχικὴν ὁμοῦ καὶ τοῦ σώματος, καὶ ἐν γαλήνῃ φύλαττε, καὶ ὁμοφωνίᾳ εὐόδωσον, τὴν σὴν θείαν ποίμνην, ὑμνοῦσαν τὴν κυρίαν σου Ἁγνή, καὶ προσκυνοῦσαν ἐκ πίστεως, τὴν σεπτὴν Εἰκόνα σου.
Σῶσον ὁ Θεός, τὸν λαό σου…
ᾨδὴ ζ΄. Παῖδες Ἑβραίων.
Ὁλοτρόπως ὑψοῦσθαι τῶν γηίνων τῆς σχέσεως Θεονύμφευτε, καὶ νεύειν ἐκ καρδίας, τῇ θείᾳ ἐπιστήμῃ, εὐσεβῶς καταξίωσον, τοὺς προσκυνοῦντας πιστῶς, τὴν θείαν σου Εἰκόνα.
Ῥάβδος ἔφυς τὸ ἄνθος τῆς ζωῆς ἐν τῷ κόσμῳ κυοφορήσασα, ταῖς θείαις εὐωδίαις, πληροῦν τὴν σὴν Εἰκόνα, ᾟ πιστῶς προσπελάζοντες, τῶν μυστικῶν δωρεῶν, δρεπόμεθα τὴν Χάριν.
Ἣν τερπνῶς ἡρετίσω μοναζόντων εἰς οἴκησιν θείαν ποίμνην σου, παράδεισον ὡραῖον, καὶ εὐθαλῆ λειμῶνα, λογικὰ δένδρα φέρουσαν, ταῖς μητρικαῖς σου λιταῖς, ἀνάδειξον Παρθένε.
Τὴν σὴν ἄυλον δόξαν ὑπεμφαίνουσα πᾶσιν ἡ σὴ ἐμφέρεια, χαρίτων λαμπηδόνας, αὐγὰς ἀθανασίας, ἀπαστράπτει ἑκάστοτε, τοῖς προσκυνοῦσι πιστῶς, σὲ Κόρη εἰς αἰῶνας.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ἡλιοβόλοις, μαρμαρυγαῖς τῆς μορφῆς σου, ἡ τῶν θλίψεων σκεδάζεται ὁμίχλη, καὶ τῶν νοσημάτων, ἐξαίρεται ὁ ζόφος.
Σωματικῶν σε, καὶ ψυχικῶν ἀλγηδόνων, ἰατήριον πλουτοῦντες Θεοτόκε, σχετικῶς τιμῶμεν, τὴν θείαν σου Εἰκόνα.
Λελυτρωμένη, ἀπροσδοκήτων κινδύνων, καὶ στενώσεως πικρᾶς καὶ ψυχοφθόρου, τῇ σῇ προμηθείᾳ, ἡ Λαύρα καθορᾶται.
Ἀθανασίας, διαυγεστάτην πηγήν σε, ἐπιστάμεθα ἀντλοῦμεν Θεοτόκε, τῆς σῆς εὐσπλαγχνίας, τὸ ζωηφόρον νᾶμα.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ὑφάπτουσα τὴν φλόγα, τῆς θεϊκῆς ἀγάπης, ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐπιφάνηθι, τῶν προσιόντων Παρθένε τῇ ἐμφερείᾳ σου.
Ῥοώδους ἀμελείας, γηίνου προσπαθείας, καὶ σαρκικῆς ἐμπαθείας Πανάμωμε, πόῤῥω ἀνάδειξον πάντας τοὺς σὲ δοξάζοντας.
Ἀφθάρτου πολιτείας, ἀύλου θεωρίας, καὶ μυστικῆς θεαυγείας ἀξίωσον, ἐπιλαβέσθαι Παρθένε τοὺς σὲ δοξάζοντας.
Σεισμοῦ λιμοῦ καὶ νόσων, δογμάτων ἀλλοτρίων, καὶ ἐξ ἀνδρῶν τῶν αἱμάτων ὡς γέγραπται, τὴν Λαύραν Κόρη διάσωζε ἀστασίαστον.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίρει ἡ Μεγίστη Λαύρα Ἁγνή, ἔχουσα ἐν κόλποις, τὴν Εἰκόνα σου τὴν σεπτήν, ᾗ πιστῶς ἑστῶσα, καὶ πόθῳ προσκυνοῦσα, ὑμνεῖ τὰ μεγαλεῖά σου, Κουκουζέλισσα.
Τὴν ἐκλελεγμένην τῷ Παντουργῷ, πρὸ πάντων αἰώνων, καὶ τὰς Τάξεις τῶν οὐρανῶν, ὑπερβᾶσαν πάσας, ἐν δόξῃ ἀσυγκρίτῳ, τὴν μόνην Θεοτόκον, ὕμνοις τιμήσωμεν.
Χάρις ἐξεχύθη φωτοειδής, ἐκ τῶν ἀκενώτων, τῆς πηγαίας τῶν δωρεῶν, Πνεύματος Παρθένε, τῇ θείᾳ σου Εἰκόνι, φωτίζουσα τοὺς πίστει σὲ μεγαλύνοντας.
Χαίροις τῶν χαρίτων ὁ θησαυρός, τοῦ Ἄθω ἡ σκέπη καὶ προστάτις καὶ προσφυγή· χαίροις ἡ τῆς Λαύρας, ἀντίληψις γλυκεῖα, ἣν φύλαττε καὶ φρούρει, ἐκ πάσης θλίψεως.
Δεῦτε προσκυνήσωμεν ἀδελφοί, τὴν σεπτὴν Εἰκόνα, τῆς τεκούσης ἄνευ σπορᾶς, τὸν παραγαγόντα, ἐκ μηδενὸς τὰ πάντα, Παρθένου Παντανάσσης, καὶ Θεομήτορος.
Σὺ εἶ τῶν Ἀγγέλων ἡ χαρμονή, καὶ βροτείου γένους ἡ ἀνάπλασις Ἀγαθή· σὺ εἶ ἡ φωσφόρος παστὰς τοῦ θείου Λόγου, ὃν πρέσβευε σωθῆναι τοὺς σὲ δοξάζοντας.
Κῆπον εὐθυνούμενον μυστικῶς, ἄνθεσι ποικίλοις, τὴν Εἰκόνα Σου τὴν λαμπράν, ἔδειξας ἐν Λαύρᾳ, ἐν ᾖ περιεστῶτες, παθῶν τῆς δυσωδίας ἀπολυτρούμεθα.
Ἥν σοι ἐδομήσω ἱερῶς, τήνδε Κόρη ποίμνην, Ἀθανάσιος ὁ κλεινός, φύλαττε ἀπαύστως, κινδύνων πολυτρόπων, βραβεύουσα εἰρήνην καὶ ἀγαλλίασιν.
Δέχου ὦ Παντάναξ θείας λιτάς, τῆς ἁγνῆς Μητρός σου, καὶ τῶν δούλων σου τῶν πιστῶν, νῦν Ἀθανασίου, καὶ θείου Ἰωάννου, ὁμοῦ καὶ Γρηγορίου, καὶ σῶσον ἅπαντας.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάντες συνειδότι καθαρῷ, καὶ λελαμπρυσμένῃ ἐννοίᾳ, κατασπασώμεθα, τὸ λαμπρὸν ἐκτύπωμα τῆς Θεοτόκου Μητρός, ἐκβοῶντες καὶ λέγοντες, ἐκ πάσης ἀνάγκης, πάσης περιστάσεως, πάσης στενώσεως, ῥύου τὴν σὴν ποίμνην Παρθένε, τὴν εἰλικρινῶς ἀφορῶσαν, πρὸς τὴν ὀξυτάτην σου ἀντίληψιν.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
