Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον την Τρικορφιώτισσα Δωρίδος Φωκίδος

Ποίημα Δρos Χαραλάμπους Μ. Μπούσια

Εΰλογήσαντος τοῦ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σού καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὂτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί  σοῖ ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

εἶτα καὶ τὰ εξής  Τροπάρια·

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τοὺς εὐλαβῶς ἀσπαζομένους μορφήν Σου, Τρικορφιώτισσα Κυρία Παρθένε, Τρικόρφου περισκέπουσαν τὰς θείας Μονάς, καὶ πιστῶν τὸν σύλλογον ἐν αὐτῷ κατοικούντων, ῥύου πάσης θλίψεως καὶ παντοίας ἀνάγκης, καὶ πειρασμῶν κινδύνων ζοφερῶν, ἀσθενημάτων, καὶ βλάβης τοῦ ὄφεως.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμέν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμός ν’ (50).
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοῦ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοῦ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς μέ ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Εἶτα, ὁ Κανών, φέρων ἀκροστιχίδα
Τρικορφιώτισσα, μονοτρόποις βοήθει. Χ.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Τρικόρφου προστάτις καὶ ἀρωγός, δυάδος σεμνείων, καὶ κατοίκων αὐτοῦ πιστῶν, ὑπάρχεις Κυρία Θεοτόκε, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ Πανάχραντε.

Ῥεόντων ἁπάντων τε καὶ φθαρτῶν, ἡμᾶς ἀνωτέρους, τήρει Μῆτερ τοῦ Λυτρωτοῦ, τοὺς Σοὶ καταφεύγοντας ἐν πίστει, Τρικορφιώτισσα κόσμου διάσωσμα.

Ἰδεῖν καλλὸς ἄῤῥητον τῆς μορφῆς, Υἱοῦ Σου πανσέπτου, καταξίωσον οὐρανοῦ, ἐν δόμοις τοὺς πόθῳ Σὲ ὑμνοῦντας, Τρικορφιώτισσα Θεογεννήτρια.

Κατάπαυσον πάθη τὰ χαλεπά, ἡμῶν Σὲ τιμώντων, καὶ σπευδόντων ταῖς Σαὶς εὐχαῖς, πρὸς Τόκον Σου Κεχαριτωμένη, Τρικορφιώτισσα πάντας τὸν σώζοντα.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἀψίδος
Οὐρανῶν κληρονόμους Μῆτερ Θεοῦ ἄχραντε, καὶ χαρᾶς μετόχους τοῦ πόλου, Τρικορφιώτισσα, δεῖξον τοὺς πίστει μορφήν, Σὴν ἱερὰν προσκυνοῦντας, ἀρωγῆς Σου νάματα, πᾶσιν ἐκβλύζουσιν.

Ῥαντισμῷ Σῆς προνοίας τοὺς Σοὺς θερμοὺς πρόσφυγας, Μῆτερ καθαγίαζε πάντας, Τρικορφιώτισσα, σεπτῆς δυάδος μονῶν, φρουρὲ Τρικόρφου καὶ σκέπη, ἀντιλῆπτορ ἔφορε, καὶ παραμύθιον.

Φυτοκόμους ἀγάπης καὶ ἀρετῆς Δέσποινα, δεῖξον Σοὺς σεπτοὺς ὑμνηπόλους, Τρικορφιώτισσα, καὶ ῥιζοτόμους ταχεῖς, κακίας τῆς ψυχοκτόνου, μητρικαῖς πρεσβείαις Σου, Θεογεννήτρια.

Ἱλαστήριον κόσμου των μοναχῶν ἥδυσμα, καὶ μοναζουσῶν Θεοτόκε, Τρικορφιώτισσα, ἑτοίμη καταφυγή, ἡμῖν ἱλέωσαι πᾶσι, Σὸν Υἱὸν τοῖς ᾄσμασι, Σὲ μεγαλύνουσι.

Διάσωσον, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ, χοροὺς ἀζύγων, τοῦ Τρικόρφου καὶ των πιστῶς, σπευδόντων Σῇ χάριτι, ἐχθροῦ μισοκάλου ἐξ ἐπηρείας.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἲτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Τρικόρφου μονῶν φρουρέ, Τρικορφιώτισσα καὶ δήμου πιστῶν, αὐτοῦ τὸ καταφύγιον, τὴν ὁδὸν ἀπάγουσαν, πρὸς τερπνοὺς λειμῶνας τῆς χάριτος, δούλοις τοῖς Σοῖς ὑπόδειξον ταχύ, μορφὴν προσκυνοῦσί Σου τὴν πάνσεπτον.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ὡς μονῶν καταφύγιον, ἀδελφῶν Τρικόρφου Σὲ μακαρίζοντες, ἐκδεχόμεθα Σὴν εὔνοιαν, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ Τρικορφιώτισσα

Τὴν ἁγίαν εἰκόνα Σου, ἄρτι χαραχθεῖσαν Τρικορφιώτισσα, ἐπινεύσει τοῦ προΐστορος, τῶν μονῶν Τρικόρφου ἀσπαζόμεθα.

Ἰαμάτων ἀστείρευτον, πέλαγος ἐπώφθη Τρικορφιώτισσα, ἡ εἰκὼν ἡ σεβασμία Σου, ἥνπερ ἀσπαζόμενοι ῥωννύμεθα.

Σωφρονεῖν ἐγκρατεύεσθαι, καὶ φιλεῖν τὸν Κύριον πάσης κτίσεως, καταξίωσον τοὺς πρόσφυγας, χάριτος τῆς Σῆς Τρικορφιώτισσα.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Σῶσον εὐσεβεῖς, ἐκ φθορᾶς Τρικορφιώτισσα, τοῦ θανάτου καὶ γεέννης ἐκ πυρός, τοὺς πιστῶς ἀσπαζομένους τὴν εἰκόνα Σου.

Ἄνωθεν ἡμῖν, ἐπιβράβευσον τὴν χάριν Σου, τοῖς προστρέχουσι Σῇ θείᾳ ἀρωγῇ, θαυμαστὴ Τρικορφιώτισσα πανύμνητε.

Μέμνησο ἡμῶν, ἀκλινῶς μεγαλυνόντων Σε, ὡς ἑτοίμην προστασίαν καὶ φρουράν, χοϊκῶν Τρικορφιώτισσα ὑμνούντων Σε.

Οἱ τῶν μοναστῶν, δῆμοι πόθω καταφεύγομεν, ἀντιλήψει Σου θερμη Μῆτερ Θεοῦ, τοῦ Τρικόρφου προστασία ἀκαταίσχυντε.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Νῦν σύλλογοι, εὐσεβῶν Μητρόθεε, μοναστῶν χοροὶ καὶ πάνσεπτοι δῆμοι, μοναζουσῶν τοῦ Τρικόρφου Σῇ σκέπη, καὶ ἀρωγῇ καταφεύγομεν πάντοτε, Τρικορφιώτισσα σεμνή, ἐν δειναῖς τῆς ζωῆς περιστάσεσι.

Οὐράνωσον, φρόνημα τῶν δούλων Σου, καὶ κατάστειλον σαρκὸς τὰς κινήσεις, τῶν προσκυνούντων Σὴν θείαν εἰκόνα, ἱστορηθεῖσαν ἐσχάτοις ἐν ἔτεσι, τοῦ προεστῶτος προτροπῇ, τῶν ἀζύγων Τρικόρφου Μητρόθεε.

Τῆς χάριτος, τῆς σεπτῆς Σου ἔκτυπον, προσκυνοῦντες εὐλαβῶς Θεοτόκε, Τρικορφιώτισσα Σῆς προστασίας, καὶ ἀρωγῆς ἀπολαύομεν πάντοτε, καὶ κατισχύομεν καλῶς, διαπλεῦσαι τοῦ βίου τὸ πέλαγος.

Ῥωννύμενοι, νῦν Τρικορφιώτισσα, ἀσθενεῖς τῆς χάριτος Σου οἰκέται, Σὲ μεγαλύνομεν ὥσπερ δοχεῖον, παντοδαπῶν δωρεῶν χρυσοποίκιλτον, καὶ ὑγείας ὡς κρουνόν, ἀναβλύζοντα πᾶσιν ἰάματα.

Διάσωσον, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ, χοροὺς ἀζύγων, τοῦ Τρικόρφου καὶ των πιστῶς, σπευδόντων Σῇ χάριτι, ἐχθροῦ μισοκάλου ἐξ ἐπηρείας.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἲτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Ταῖς τῶν αἱμάτων Σου.
Τρικορφιώτισσα Μῆτερ πανύμνητε, τὴν χαριτόβρυτον θείαν εἰκόνα Σου, κατασπαζόμενοι πόθῳ βοῶμέν Σοι• εὐλόγει πάντας καὶ ἔργα ἁγίαζε, τῶν Σοὶ σπευδόντων σεμνὴ μετὰ πίστεως.

Καὶ εὐϑὺς τὸ Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. (δίς)
Στίχ. Ἄκουσον, Θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλάϑου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου καὶ ἐπιϑυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. (δίς)

Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (Κεφ. α΄ 39-49, 56).
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη μετὰ σπουδῆς εἰς την Ὀρεινήν, εἰς πόλιν Ἰούδα καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. Καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρί μου· ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατός καὶ ἅγιον τὸ ὄνομά Αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ, ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

Δόξα.
Ταῖς θερμαῖς πρεσβείαις, τῆς Τρικορφιωτίσσης, ἐξάλειψόν μου Σῶτερ, τὴν πληθὺν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταΐς της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Έλεήμον, έξάλειψον τά πλήθη, των έμών εγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλεῆμον ἐλέησόν με ὁ Θεὸς
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποϑέμενοι.
Ῥύου πάντας θλίψεων, καὶ ἀναγκῶν Σοὺς οἰκέτας, προσκυνοῦντας ἔκτυπον, Σοῦ τὸ χαριτόβρυτον, μετὰ πίστεως, ἀγλαὴ Δέσποινα, Κεχαριτωμένη, θαυμαστὴ Τρικορφιώτισσα, ἀζύγων σέμνωμα, καὶ πιστοῦ λαοῦ παραμύθιον, βοῶντες ἐκδεχόμεθα, Σοῦ τὴν προστασίαν τὴν ἄζυγον, καὶ θερμὰς πρεσβείας, πρὸς Κύριον τὸν Σὸν μονογενῆ, Υἱὸν ἡμῖν τὸν δωρούμενον, οἰκτιρμοὺς καὶ ἔλεος.

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Οὐρανόθεν εὐλόγει τοῦ Τρικόρφου κατοίκους Τρικορφιώτισσα, μοναζουσῶν χορείας, καὶ δήμους μοναζόντων, τῶν αὐτοῦ Μητροπάρθενε, εὐλογημένη Θεοῦ, Ὑψίστου Λόγου Μῆτερ.

Προσκυνοῦντες ἐν πίστει, Σὴν ἁγίαν εἰκόνα Τρικορφιώτισσα, τὴν βλύζουσαν ἰάσεις, παντὶ πιστῷ νοσοῦντι, μεγαλύνομεν χάριν Σου, ἥνπερ δεινύει ἀεί, τοῖς καταφεύγουσί Σοι.

Οὐ παυόμεθα ὕμνοις καταστέφειν Σὴν χάριν Τρικορφιώτισσα, ἡ πᾶσι χορηγοῦσα, πιστοῖς Σὴν εὐσπλαγχνίαν, καὶ ἑτοίμην ἀντίληψιν, Μῆτερ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ὑπερευλογημένη.

Ἴθυνόν με πρὸς τρίβους σωτηρίας Παρθένε Τρικορφιώτισσα, τὸν Σὲ ὑμνολογοῦντα, καὶ ὕμνοις μελωδοῦντα, Σὴν ἀνύστακτον εὔνοιαν, πρὸς πάντας Χριστιανούς, ὦ Κεχαριτωμένη.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Σανὶς γενοῦ μοι, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ, ψυχικῆς σωτηρίας καὶ ἴσθι, βοηθὸς ἐν βίῳ, τοῦ Σοῦ ἀχρείου δούλου.

Βυθοῦ ἁγνοίας, Τρικορφιώτισσα πάντας, Σοὺς οἰκέτας ἐξάρπασον τάχος, καὶ δυσωδεστάτου, βοθύνου ἁμαρτίας.

Ὁδήγει πάντας, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ, πρὸς νομὰς σωτηρίας τοὺς πίστει, Σὲ ὑμνολογοῦντας, φαιδρῶς εἰς τοὺς αἰῶνας.

Ἡγιασμένον, Τρικορφιώτισσα σκεῦος, παρθενίας ἁγνοὺς πάντας τήρει, μεγαλύνοντάς Σε, ἀξίως καθ’ ἑκάστην.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Θεράπευσον τὰς νόσους, Σῶν θερμῶν προσφύγων, Τρικορφιώτισσα Θεογεννήτρια, ἀσπαζομένων μορφῆς Σου τὸ θεῖον ἔκτυπον.

Ἐπάκουσον Σῶν δούλων, καὶ παράσχου πᾶσι, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ τὰ πρόσφορα, ὁμολογοῦσι Σὴν χάριν καὶ θείαν εὔνοιαν.

Ἱλέωσαι Σὸν Τόκον, καὶ Θεὸν τῶν ὅλων, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ τοῖς σπεύδουσι, Σὸν κατασπάσασθαι πόθῳ μορφῆς Σου ἔκτυπον.

Χαρας αἰτία δήμου, μονοτρόπων Μῆτερ, Τρικορφιώτισσα καταφευγόντων Σοι, ἐν περιστάσεσι πέλεις καὶ βίου θλίψεσι.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.

και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις τοῦ Τρικόρφου ἡ ἀρωγός, χαίροις τῆς Δωρίδος ἀντιλήπτωρ καὶ βοηθός, χαίροις μονοτρόπων, τῶν ἐν Αὐτῇ προστάτις, Κυρία Θεοτόκε, Τρικορφιώτισσα.

Ἔχει Αὐγουστίνου σεπτὴ μονή, θείου Ἱεράρχου, καὶ τοῦ ἔμφρονος Σεραφείμ, σὲ Σαρὼφ προστάτιν, Κυρία Θεοτόκε, εὐλογημένη Μῆτερ, Τρικορφιώτισσα.

Ῥῦσαι τὴν χορείαν μοναζουσῶν, θείου Νεκταρίου και τοῦ πάνυ νεοφανοῦς, Μῆτερ Φανουρίου, στενώσεων παντοίων, καὶ βλάβης τοῦ Βελίαρ, Τρικορφιώτισσα.

Σπεύδουσι μονάζοντες ταπεινοί, σκέπῃ Σου τῇ θείᾳ καὶ χορείαι μοναζουσῶν, τοῦ Τρικόρφου Μῆτερ, ἑτοίμῃ ἀρωγῇ Σου, καὶ θείᾳ ἀντιλήψει, Τρικορφιώτισσα.

Ἔκτυπον μορφῆς Σου τῆς ἱερᾶς, θείᾳ ἐπινεύσει ποδηγέτου σεπτῶν Μονῶν, του Τρικόρφου ἄρτι, ἱστορηθέντος πίστει, καὶ πόθῳ προσκυνοῦμεν, Τρικορφιώτισσα.

Τὰ σεπτα σεμνεῖα καὶ ἀδελφά, τοῦ Τρικόρφου Μῆτερ δομηθέντα ἐπ’ ἐδαφῶν, ἀνηκούντων πάλαι, Μονῇ τῆς Βαρνακόβης, προστάτευε ἀπαύστως, Τρικορφιώτισσα.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί  προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν  ὡς  εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου  καί  τό  ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν  περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀντιλῆπτορ καὶ σκέπη Τρικορφιώτισσα, σεπτοῦ χοροῦ μοναζόντων, μοναζουσῶν εὐσεβῶν, καὶ κατοίκων τοῦ Τρικόρφου ἐπιβράβευσον, πᾶσιν ἀέναον χαράν, καὶ τὴν χάριν Σοῦ Υἱοῦ, οἰκτίρμονος Θεανθρώπου, τοῖς προσκυνοῦσι μορφήν Σου, τὴν χαριτόβρυτον Μητρόθεε.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Δήμου, μοναζόντων εὐλαβῶν, καὶ μοναζουσῶν τοῦ Τρικόρφου, ὡς καὶ ἁπάντων πιστῶν, τῆς Δωρίδος ἔφορος, Τρικορφιώτισσα, ἀντιλήπτωρ καὶ ἄμεσος, ἐν βίου ἀνάγκαις, ἀρωγὸς Μητρόθεε, ὑπάρχεις Ἄχραντε, τῶν ἐν κατανύξει καρδίας, κατασπαζομένων εἰκονα, Σοῦ τὴν χαριτόβρυτον καὶ πάνσεπτον.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὅ Θεός ἡμῶν έλέησον ἡμᾶς.
’Ἀμήν.