Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγία Θεοτόκο την επονομαζόμενην Χρυσοπολίτισσα Ύψωνα Λεμεσού

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χεῖρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος Σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον Σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπί Σοί ἤλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με καί τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

καί τά ἐξῇς τροπάρια.

Ἦχος δ’’. Ὁ Ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρώ.
Χρυσοπολίτισσα ἐκκλήθεις Παρθένε, χρυσαῖς προσρησεσι Θεόν καί Δεσπότην, ὑπέρ ἠμῶν ἀεί ἐξευμενίζουσα, πάντων τῶν ἐν Ὕψωνι κατοικούντων ἡ σκέπη, ὁ ναός σου Ἄχραντε καί ἡ Θεία εἰκών σου, ὡς ἰατρεῖα ὤφθησαν σεπτά, καί σωτηρίας, αἰτία τοῖς μέλπουσι.

Δόξα. Τό αὑτό. Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ανάξιοι˙ εἰ γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σου˙ σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.

Καὶ ἀρχόμεθα τοῦ κανόνος.

ᾨδή ἅ’. Ἦχος πλ. δ΄ Πολλοῖς συνεχόμενος.
Χαρᾶς ἡ καρδία μου ἀγαθή, πληροῦται δραμοῦσα, ὥσπερ ἔλαφος τή πηγή, ὑμνῆσαι Παρθένε Θεοτόκε, Χρυσοπολίτισσά σου τά θαυμάσια.

Ἀφράστως σεσάρκωται ὁ Θεός, ἔκ σού Παναγία, ὅθεν γέγονας ἀληθῶς, Παρθένος ἀεί καί Θεοτόκος, ἴνα τιμῶμεν Ἁγνή τήν εἰκόνα σου.

Ἰδίως ἐν Ὕψωνι Ἀγαθή, πιστῶς σέ τιμῶμεν καί εἰκόνα σου τήν σεπτήν, θερμῶς ἀνυμνοῦντες σέ Παρθένε, κατασπαζόμεθα πόθω καί δάκρυσι.

Ραδίως πανάμωμε τῶν δεινῶν, πρεσβείαις σου πάντες ἐκλυτρούμεθα σαῖς λιταῖς, εἰκόνι σου θεία προσκυνοῦντες, καί ἐπ’ αὐτή τάς αἰτήσεις προσάγοντες.

ᾨδή γ’. Ουρανίας ἁψίδος.
Ὁ ὅλων Δεσπότης σέ τήν Ἁγνήν Δέσποινα, κεκτῆται μητέραν ἀφράστως αὐτόν κυήσασα, ὅθεν σοί Παναγνέ Χρυσοπολίτισσα Κόρη, πάντες τά αἰτήματα ἐν πίστει κράζομεν.

Ἰσχυκτόνων ὑπάρχεις, θεία εἰκών Ἄχραντε, ὤ Χρυσοπολίτισσα πάντων, ἡ χαριτόβρυτος, ἰσχυροτέρα γάρ, διά τά πάντων ἐν τάχει, διεξάγειν πλήρως σοῖ ἀνατιθέμενα.

Σωτηρίαν αἰτοῦμεν, πληθύς ἔκ σού ἅπασα, πάντες οἱ ἐν Ὕψωνι κόρη, καί θεῖον τόκον σου, Θεόν παντάνακτα κόσμω κηρύττοντες πίστει, τή ἁγνή λοχεία σου πάντας λυτρώσασα.

Παναγία Παρθένε, Χριστιανῶν Σωτείρα, μή μοῦ ἐπιλάθου σου δούλου, ἀλλά μεσίτευσον, τῷ κοσμοκράτορι καί πανάμωμώ σου τόκω εἰς τό παραβλέψε μου τά ἀνομήματα.

Διάσωσον Χρυσοπολίτισσα Κόρη τους σέ ὑμνοῦντας, ὅτι πάντες μετά Θεόν εἰς σέ καταεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τείχος και προστασίαν.

Ἐπιβλεψον, ἐν εὐμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τόν πολλοῖς ἑπταικότα σοί ἄχραντε, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Αἲτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β’ Πρεσβεία θερμή.
Προσδέχου θερμῶς ἁγνή Χρυσοπολίτισσα, ἠμῶν τάς λιτᾶς Παρθένε Πανάσπιλε, ἐκτενῶς γάρ κράζομεν Θεοτόκε Δέσποινα φύλαττε, τούς ἐν κνδύνοις ἅπαντας ἠμᾶς ἡ μόνη ἐλπίς τῶν ἐν τῷ Ὕψωνι.

ᾨδή δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Ἀνθρωπίνως ὑμνοῦμεν σέ, τήν ὑπό ἀγγέλων Χρυσοπολίτισσαν, ὑμνουμένην καί βοῶμεν σοί, προσδεξε Παρθένε τούς τιμώντας σέ.

Ρεῖθρον θεῖον ἡ χάρις σου, καταξηρανθεῖσαν ψυχήν μου ὕδασι, καταρδεύει θεοφόροις σου, καί καθοδηγεῖ πρός μετάνοιαν.

Θεοτόκε ὑπέρτιμε τῶν Ἁγίων Θεοχαρίτωτε, καθορῶντες τήν εἰκόνα σου, ὑπ’ αὐτῆς ἀντλοῦμεν πάσα δύναμιν.

Εὐδοκία καί χάριτι, ἀπολελυμένοι πάντες ἐρρυσθημεν, τοῦ Υἱοῦ σου θεοκόσμητε ἐναθρωπισθέντος τή λοχεία σου.

ᾨδή ἐ΄. Φώτισον ἠμᾶς.
Ναῦς ἡ τῶν ψυχῶν, τρικυμίαις τοῦ ἀλάστορος, ὑπερέχουσα Ἁγία εἰκών, γέρας κατέχει ἡ σεπτή Χρυσοπολίτισσα.

Ἔχομεν ὑμεῖς πάσης θλίψεως ἀντιλυτρον, τῷ προσπίπτειν σοί παρθένε ἀεί, καί πάντες πίστει οἱ ἐν τῷ Ὕψωνι τιμῶμεν σέ.

Ὄροι καί βουνοί, καί οἱ λίθοι σου κεκράξονται, τάς πολλᾶς σου Θεομήτωρ ἁγνή, εὐεργεσίας τάς πρός ἠμᾶς Χρυσοπολίτισσα.

ᾨδή στ΄. Τήν δέησιν ἐκχέω.
Ρεόντων, τῶν ἐν βίω Δέσποινα, μέσον ἵσταμαι Παρθένε ὁ τάλας καί τή φθορά Θεοτόκε ὑπείκων, σέ μῆτερ ἔχω βεβαίαν ἀντίληψιν, ταχείαν γάρ καί σταθηρᾶν, Παναγία μου ὅθεν βοήθει μοί.

Ἡ πάντων τῶν εὐσεβῶν Πανάχραντε, σωτηρία καί ἐλπίς σύ ὑπάρχεις, ὅθεν καμού μή παρίδης τό δάκρυ, καί τόν οἰκτρόν στεναγμόν τῆς καρδίας μου, ἰάτρευσόν μου τῆς ψυχῆς τάς πληγᾶς πλημμελῶς ἄς ἐποίησα.

Χαρᾶς μου ἡ καρδία πέπλησται καθορώσα τήν ἁγίαν μορφήν σου, τήν ἐν ἠμίν κειμήλιον μέγα, καί θησαυρόν ἀνεξάντλητον μένουσαν, τήν ἔνδοξον καί ἱεράν καί ἁγίαν εἰκόνα σου Ἄχραντε.

Ρητόρων ὑπερτέρα δέδεικται, χρυσοστόλιστε ἁγία Παρθένε, ἡ προσφιλής Θεοτόκε εἰκών σου, τοῖς παραδόξοις Πανάμωμε θαύμασι, ρημάτων πλήθους πρακτικῶς, ὡς εἰκός ταῦτα πάσιν ἐμφαίνουσα.

Διασωσον Χρυσοπολίτισσα Κόρη τους σέ ὑμνοῦντας, ὅτι πάντες μετά Θεόν εἷς σέ καταφεύγομεν, ὡς ἄρρhκτον τεῖχος καί προστασίαν.

Ἄχραντε, Χρυσοπολίτισσα Δέχου τάς ἱκεσίας, τῶν τιμώντων τήν ἱεράν καί θείαν εἰκόνα σου, καί λύτρωσαι ἐκ παντοίας ἀνάγκης.

Αἲτησις καῖ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β’. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε σύ ὑπάρχεις Θεοτόκε πανάμωμε, ὤ Παρθένε ἁμαρτωλῶν προσδέχου τάς φωνᾶς, καί ρύσαι πάντας πειρασμῶν, Χρυσοπολίτισσα ἁγνή, ταῖς πρεσβείαις σου Παναγνέ, τάχυνον ἐξελέσθαι, τῶν δεινῶν τους τιμώντας, τήν ἀπεικόνισιν σεμνή, Θεοτόκε τήν ἁγίαν σου.

Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.
Στίχ. Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου.

Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (Κεφ. α΄ 39-49, 56).
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη μετὰ σπουδῆς εἰς την Ὀρεινήν, εἰς πόλιν Ἰούδα καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. Καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρί μου· ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατός καὶ ἅγιον τὸ ὄνομά Αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ, ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

Δόξα.
Ταῖς τῆς Παναχράντου καί Χρυσοπολιτίσσης, ἑξάλειψόν μου Σῶτερ τά πλήθη τῶν πταισμάτων.

Καί νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν εγκημάτων.

Στίχ. Ελέησόν με ὁ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β’. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ἄσπιλε Πανάμωμε Χρυσοπολίτισσα Κόρη, σκέπε τούς προστρέχοντας τῷ ναῶ σου Παναγνέ τῷ ἐν Ὕψωνι, νόσων ἁπάλλαξον, ῤῦσαι τούς κράζοντας, Παναγία τῆ πρεσβεία σου δώρησαι Δέσποινα πάντων αἰτημάτων τήν πλήρωσιν, ἄλλην γάρ οὐκ ἔχομεν πλήν σου σωτηρίας βεβαίωσιν. Μή οὔν διαλείπης, πρεσβεύειν ὑπέρ πάντων ἀγαθή, πρός τόν Υἱόν σου καί Κύριον καί Θεόν Παντάνακτα.

Οὐδείς προστρέχων ἐπί σοῖ, Χρυσοπολίτισσα θρηνῶν ἐξελεύσεται, ἐκ τοῦ ναοῦ σου Θεοτόκε, ἀλλ’ ἐν πίστει προσπίπτων τή εἰκόνι σου Ἄχραντε, τάχει λαμβάνει τό αἰτούμενον.

Μεταβολή τῶν ἀπιστούντων, ἀπαλλαγῆ τῶν ἐν τοῖς πταίσμασι Δέσποινα, Θεοτόκε Παρθένε, ἡ εἰκών σου ἡ σεπτή, Ὕψωνος παλλάδιον μέγα, πάντων δέ ἐλπίς καί σωτηρία, Κυπρίων προστασία ἱερά.

Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου.

ᾨδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ὑπερύμνητε Κόρη, τή φρικτή σου λοχεία πιστοί ἐρρυσθημεν, Χριστόν γάρ τόν Σωτήρα, τῷ κόσμω ἐδωρήσω τῶν βροτῶν τήν ἀνάκλησιν, Χρυσοπολίτισσα ἁγνή, Παρθένε Θεοτόκε.

Σού τήν θείαν ἐκόνα, προσκυνοῦμεν ἐν πίστει οἱ ἐν τῷ Ὕψωνι, καί πλήν σου καταφεύγειν, οὐκ ἔχομεν τί ἄλλον, ὑπερύμνητε Δέσποινα, Χρυσοπολίτισσα ἁγνή, Παρθένε Θεοτόκε.

Ὁ Δεσπότης τῶν ὅλων, ἐν γαστρί σου ἀσπόρως ἁγνή σεσάρκωται, καί σού ἡ θεία χάρις, εἰκόνι σου φιλτάτη, παραδόξως ἐσκήνωσεν, Χρυσοπολίτισσα ἁγνή, Παρθένε Θεοτόκε.

Παναγία μου δέξαι, ὑμνωδίαν σου ταύτην καί πάντων πλήρωσον, αἰτήματα καί πόθους, τά βάθους ἐκ καρδίας, ἐκτεθέντα σοί ἄχραντε, Χρυσοπολίτισσα ἁγνή, Παρθένε Θεοτόκε.

ᾨδή ἡ΄. Τόν βασιλέα.
Ὁ θεῖος οἶκος, τῆς Παναγίας Παρθένου, ἐν τῷ Ὕψωνι πηγή ἀνεδείχθη, ἡ τῶν ἰαμάτων τοῖς πίστει προσίουσι.

Λιτᾶς προσδέχου, Χρυσοπολίτισσα Κόρη, ἄς συνθέτωμεν τή θεία σου εἰκόνι, καί τῶν αἰτημάτων, τήν πλήρωσιν παρασχου.

Ἴχνος ὑπάρχει, τῆς χάριτός σου δεικνύον, τά θαυμάσια ἡ θεία εἰκών σου, ἄχραντε Παρθένε καί μέγα ἰατρεῖον.

Τίς γάρ οὐ κλίνει, τῶν ἐναντίον αὐχένα, καί τό γόνυ τῆς καρδίας ὁρῶν σου, μόνη Θεοτόκε, τά θεία μεγαλεία.

ᾨδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἰδίως σέ Παρθένε, ἐν Ὕψωνι τιμῶμεν, οἱ διά σου σωτηρίαν εὑρόντες ἁγνή, καί προσκυνοῦμεν ἐν πόθω θείαν εἰκόνα σου.

Σύ πάντων ἡ προστάτις, καί ρύστις ἐν ἀναγκαις, καί δεομένων βεβαῖα ἀντιλῆψις, Χρυσοπολίτισσα χαῖρε Πανάσπιλε.

Σημεῖον μέγα ὤφθη, ἐν Ὕψωνι εἰκών σου, ἡ χαριτόβρυτος πάντων βασίλισσα, τοῦ Παραδείσου ἡ κλεῖς ἡ σωτήριος

Ἁγία Θεοτόκε, ἀθλίως τόν ἐν βίω, ρύσαι μέ Παναγνέ πλήθει ἐλέους σου, διά τῆς θείας σου Κόρη ἀπεικονίσεως.

Άξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.

Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις τῶν ἐν νόσοις ἡ ἰατρός, τῶν ἐν τοῖς κινδύνοις ἡ προστάτις κά ἰβοηθός, τῶν ἐν ταῖς ἀναγκαις ἡ λύτρωσις Παρθένε ὤ Δέσποινα τοῦ κόσμου Χρυσοπολίτισσα.

Ὕψωνος ὑπάρχει σου ἡ εἰκών, καύχημα καί δόξα καί προπύργιον ἱερόν, φύλαξ ἀγρυπνοῦσα ὑπέρ τῶν δεομένων, πρόσ σέ καο προσκύνουντων τόν θεῖον τόκον σου.

Τί σοί προσενέγκωμεν οἱ πιστοί, πάντων γάρ ὑπάρχεις πεπλησμένη τῶν ἀγαθῶν, γένους τῶν ἀνθρώπων ἀπαύγασμα Παρθένε, δυσώπει τοῦ σωθῆναι τούς ἀνυμνοῦντας σέ.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἐκτενής καί Ἀπόλυσις, μεθ’ ἤν ψάλλομεν τό ἐξῇς.

Ἦχος β’. Πάντων προστατεύεις.
Πάντων ἡ ἐλπίς καί βοηθός, ὤ Χρυσοπολίτισσα κόρη, ἡ ἱερά σου εἰκών, ὤφθει τοῖς τιμῶσι σέ Παρθένε Ἄχραντε, ἐν ὑμίν ἡ σωτήριος λύσις τῶν πταισμάτων, νόσων ἐλευθέρωσις, ἀπαλλαγῆ ἐκ δεινῶν, Μῆτερ τῷ νέν Ὕψωνι πάντων, σύ ὑπάρχεις Δέσποινα σπεύσον, δυσωποῦμεν ῤῦσασθαι τούς δούλους σου.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Πηγή