Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιο Ιερομάρτυρα Χρυσόστομο Μητροπολίτη Σμύρνης

Ποίημα Ισιδώρας Μοναχής Αγιεροθεϊτίσσης

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Καὶ τὰ παρόντα τροπάρια·

Ἦχος δ΄. Ὁ Ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἱεραρχῶν τὸ εὐπρεπέστατον κάλλος, τῆς Μικρασίας θεοστήρικτον στῦλον, τὸ τῆς Ἑλλάδος καύχημα, τῆς Σμύρνης τὸ φῶς, δάφναις νίκης στέψωμεν, τὸν Χρυσόστομον πάντες, χαίροις ἀνακράζοντες· ἐθελόθυτον θῦμα, τοῦ Ἰησοῦ τελεία προσφορά, τοὺς ἐν τῷ Ξύλῳ, τὸ Αἷμα κενώσαντα.

Πανευλαβῶς τοὺς σοὺς ἀγῶνας τιμῶσα, ἀρχιερεῦ Θεοῦ Χρυσόστομε Σμύρνης, Χριστοῦ Μεταμορφώσεως, ἡ θεία Μονή, ἡ ἐν τῇ Φθιώτιδι, σοὶ δομήσαντα οἶκον, νέμει τὰς λατρείας σοι, καὶ αἰνέσεως ἐν τούτῳ, ἀναβοῶσα ὅλης ἐκ ψυχῆς, χαίροις ὦ φύλαξ ἡμῶν ὁ ἀκοίμητος.

Δόξα.
Τὸν τοῦ Θεοῦ ἐρασμιώτατον φίλον, Χριστοῦ ποιμένος ἀψευδέστατον τύπον, τῶν ἀρετῶν ἐκσφράγισμα, Χρυσόστομον νῦν, δεῦτε ἐπαινέσωμεν, ἐκλογάδα τῆς Δράμας, θείως ὁδηγήσαντα, εἰς νομὰς σωτηρίους, καὶ ἀμπελῶνα Σμύρνης ἱερόν, πολλῇ συνέσει, καλῶς γεωργήσαντα.

Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Εἶτα, ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Σμῦρνης Ἄγ(γ)ελον Χρυσόστομον Ἀνευφημῶ.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Σαρκός σου τὰ μέλη τὰ ἱερά, Χριστοῦ τῇ ἀγάπῃ, ὑπομείναντα ἀλγεινά, Χρυσόστομε ἄγγελε τῆς Σμύρνης, ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ κατασπάζομαι.

Μυρίπνοον αἴνεσιν τῷ Θεῷ, προσῆγες ἐν βίῳ ὦ Χρυσόστομε ἱερέ, Αὐτοῦ ἐκτελέσας θεῖον νόμον, καὶ πολιτείαν Ἀγγέλων μιμούμενος.

Ὑψώσεις ἐν λάρυγγι τοῦ Θεοῦ, Χρυσόστομε φέρων ἐν τῷ θρόνῳ τῷ ὑψηλῷ, ἀνῆλθες ποιμάνας θεαρέστως, τὰ λογικὰ τοῦ Κυρίου σου πρόβατα.

Θεοτοκίον.
Ῥητόρων πολύφθογγοι λαλιαί, ἐν σοὶ σιωπῶσιν, ἀειπάρθενε Μαριάμ, Θεὸν γὰρ ἐγέννησας ἀφράστως, καὶ μετὰ τόκον παρθένος διέμεινας.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Νουνεχῶς τὸ τῆς Σμύρνης, καθοδηγῶν ποίμνιον, ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων, μάκαρ Χρυσόστομε, τοῦτο ἐξέθρεψας, Εὐαγγελίου τῇ χλόῃ, καὶ εἰς μάνδραν ἴθυνας, τὴν ἐπουράνιον.

Ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου ἡ ἐν Γραφαῖς λέγουσα, ὅστις ἀγαπᾷ με γνησίως, οὗτος καὶ θύεται, ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ, ἐν σοὶ Χρυσόστομε ὄντως, εὗρε τὴν ἀλήθειαν, βίου σου πράξεσιν.

Συνωδᾷ τῷ λαῷ σου ἀπὸ ψυχῆς κράζομεν, χαίροις τῆς ἀγάπης ταμεῖον, φίλτρου ἀλάβαστρον, ὁ ἐκκενώσας αὐτό, Χριστοῦ ποσὶ τοῖς ἁγίοις, μίξας σου τῷ αἵματι, θεῖε Χρυσόστομε.

Θεοτοκίον.
Ἀσυγκρίτως τῇ δόξῃ, τῶν Σεραφὶμ γέγονας, καὶ τῶν Χερουβὶμ Θεοτόκε πλέον ὑπέρτιμος, ὅτι ἐν μήτρᾳ τῇ σῇ, μέγας Θεὸς ἐσαρκώθη, ὅν ὁρᾶν οὐ σθένουσα, τάξεις οὐράνιαι.

Ἀξίωσον, ἡμᾶς προσμένειν Χρυσόστομε ἀκλονήτους, ἐν ταῖς βίου ἐπιφοραῖς καὶ πάσαις κακώσεσι, Μαρτύριον μέγα ὁ ὑπομείνας.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Τὸν θρόνον λαμπρῶς τῆς Σμύρνης κατεκόσμησας, τῇ σῇ βιοτῇ, Χρυσόστομε μακάριε, ἀγαπῶν ἐξ ὅλης σου τῆς ἰσχύος Κύριον εὔσπλαγχνον, καὶ τὸν πλησίον ὥσπερ ἑαυτόν, ὡς τύπος καὶ μέτρον ἀγαθότητος.

Δόξα.
Τῆς Σμύρνης ποιμὴν Χρυσόστομε μακάριε, σφαγήν σου τὴν σεπτήν, ἐν ὕμνοις μεγαλύνοντες, σοὶ Ναῷ ἠγείραμεν, ᾧ ἑστῶτες κράζομεν φύλαττε, τὴν ἐν Λοκρίδι πάνσεπτον Μονήν, τιμῶσαν Χριστοῦ τὴν Μεταμόρφωσιν.

Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Πρεσβεία θερμή, καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον, ἐλέους πηγή, τοῦ κόσμου καταφύγιον, ἐκτενῶς βοῶμέν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον, καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἡ μόνη ταχέως προστατεύουσα.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε
Γηπονήσας Χρυσόστομε, πόνοις σου μυρίοις ψυχῆς τὴν αὔλακα, ἐναπέδωκας Κυρίῳ σου, Μαρτυρίου στάχυν πολυπλάσιον.

Σεληνόμορφον πρόσωπον, σοῦ τοῦ μαρτυρίου βαφὲν ἐν αἵμασι, μετὰ δέους εὐλαβούμενος, καταστέφω ἄνθεσι Χρυσόστομε.

Ἐνεώρας τὰ μέλλοντα, καὶ τὰ εἰς αἰῶνας μὴ σαλευόμενα, ὅθεν ἔφερες Χρυσόστομε, ἐν ψυχῇ γενναίᾳ τὰ φερέποντα.

Θεοτοκίον.
Λυτρωθέντες τῷ τόκῳ σου, τῆς τῶν Προπατόρων ἀρᾶς Πανάχραντε, εὐλογίας ἀπολαύομεν, ἐκβοῶντες χαῖρέ σοι Θεόνυμφε.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ὄρθρου καὶ νυκτός, τοῦ Κυρίου τὰ προστάγματα, ἐμελέτας ὦ Χρυσόστομε σοφέ, διὸ καὶ εὗρες αἰωνίζουσαν ἀπόλαυσιν.

Ναίων ἐν ναῷ, τοῦ Δεσπότου σου Χρυσόστομε, τούτῳ ἔνειμας λατρείας λογικάς, ὡς ἀρχιθύτης εν τῇ Σμύρνῃ θεοπρόβλητος.

Χοῦν τε καὶ σποδόν, ἐλογίσω τὸ σαρκίον σου, ὦ Χρυσόστομε διὸ εἰς τὴν σφαγήν, ψυχῇ προθύμῳ τοῦτο ἔδωκας θεόληπτε.

Θεοτοκίον.
Ῥάβδος Ἀαρών, σὲ Παρθένε προετύπωσε, ἀνηρότως ὡς βλαστήσασα Χριστόν, ἀθανασίας τὸν καρπὸν ἡμῖν δωρούμενον.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Ὑδάτων σε, ὡς φωνὴν ἐπέγνωκεν, ἡ τῆς Σμύρνης θεοσύστατον ἕδρα, ὅτι Χριστοῦ, τὸν σωτήριον λόγον, ἐν τοῖς ὠσὶ τῶν πιστῶν κατεβρόντησας, Χρυσόστομε καὶ τὰς ψυχάς, ἐκ φλογὸς τῆς ἁγνοίας ἐδρόσισας.

Σμυρναίων σε, ἡ λαμπρὰ Μητρόπολις, κατεπλούτησε σοφὸν Ποιμενάρχην, τὴν τοῦ Χριστοῦ, λογικὴν ἐκλογάδα καθοδηγήσας νομὴν εἰς σωτήριον, καὶ θύσας ὅλην σου ψυχήν, ὑπὲρ ταύτης προθύμως Χρυσόστομε.

Ὁλόφωτον, σὲ πυρσὸν ἐπέγνωμεν, ἀπὸ θρόνου τοῦ Χριστοῦ δαδουχοῦντα, τὸ ἱλαρόν, καὶ ἀνέσπερον φέγγος, καὶ διαλύοντα πλάνην Χρυσόστομε, λυχνίαν Σμύρνης δὲ καλῶς, εὐπρεπείᾳ λαμπρύνων τῶν ἔργων σου.

Θεοτοκίον.
Σοφία σε, τοῦ Θεοῦ ἡ ἄπειρος, ἐκ πασῶν τῶν ἐπὶ γῆς θυγατέρων, τοῦ κατοικεῖν, ἠρετίσατο μόνην, καὶ σαρκοφόρον γενέσθαι ἐν μήτρᾳ σου, Θεὸς τῶν ὅλων Μαριάμ, τῶν θαυμάτων τὸ μέγιστο ἄκουσμα.

Ἀξίωσον, ἡμᾶς προσμένειν Χρυσόστομε ἀκλονήτους, ἐν ταῖς βίου ἐπιφοραῖς καὶ πάσαις κακώσεσι, Μαρτύριον μέγα ὁ ὑπομείνας.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Ἀληθείας τὴν μακρὰν ὁδὸν ἐπεραίωσας, πλείστας θλίψεις χαίρων τῇ ψυχῇ καθυπέμεινας, καὶ ἀξίως τὴν ἱερὰν ἐλάμπρυνας στολήν. Θεῷ σφαγίον ὡς λογικόν, ἐθελουσίως προσαχθείς, ἀρχιθύτα Χρυσόστομε, μέλη οὖν τῆς σαρκός σου, ἐν αἵμασι φοινιχθέντα, εἰς ἱλασμὸν ὑπὲρ ἡμῶν τῶν τιμώντων σε γενέσθωσαν.

Προκείμενον.
Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.
Στίχος. Ἀκούσατε ταῦτα πάντα τὰ ἔθνη.

Εὐαγγέλιον. (Ἐκ τοῦ Α΄ τῶν Ἁγίων Παθῶν).
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
(κεφ. ιε΄ 8-16).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· ἐν τούτῳ ἐδοξάσθη ὁ ο πατήρ μου, ἵνα καρπὸν πολὺ φέρητε, καὶ γενήσεσθε ἐμοὶ μαθηταί. Καθὼς ἠγάπησέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς· μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ. Ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσετε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου· καθὼς ἐγὼ τὰς ἐντολὰς τοῦ πατρός μου τετήρηκα, καὶ μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ. Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν, ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνῃ, καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῇ. Αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπάτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς. Μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ. Ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ, ἐὰν ποιῆτε, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν. Ουκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους, ὅτι ὁ δοῦλος οὐκ οἶδε τι ποιεῖ αὐτοῦ ὁ Κύριος· ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους ὅτι πάντα ἅ ἤκουσα παρὰ τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν. Οὐχ ὑμεῖς μὲ ἐξελέξασθε, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς, καὶ ἔθηκα ὑμᾶς, ἵνα ὑμεῖς ὑπάγητε καὶ καρπὸν φέρητε, καὶ ὁ καρπὸς ὑμῶν μένῃ· ἵνα ὅ,τι ἄν αἰτήσητε τὸν πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου, δῷ ὑμῖν.

Δόξα.
Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Σμύρνη ἐπαγάλλεται, τῇ σεβασμίᾳ σου μνήμῃ, καὶ Ἑλλὰς ἡ σύμπασα, εὐκλεῶς Χρυσόστομε μεγαλύνεται, τῶν αὐτῆς πάλαι γάρ, θαυμαστῶν ἡρώων, ἐμιμήσω τὸ ἀκέραιον, μαρτύρων ἴχνεσι, γνώμῃ ἀκλινεῖ ἠκολούθησας, αὐτῶν τὰ κατορθώματα, πόνοις σου μυρίοις ἀντέγραψας, στέφος οὖν τῆς δόξης, χερσὶν ἀγωνοθέτου σου Χριστοῦ, λαβὼν εἰς θεῖα σκηνώματα, φωτὸς μεταβέβηκας.

Χαίροις ἐκ βαθέων σοι, θεῖε Χρυσόστομε κράζει, Προποντὶς ὡς μήτηρ σου, σὺν τῇ Δράμᾳ Σμύρνῃ τε ἅς ἐποίμανας, καὶ ἡμεῖς ἅπαντες, ἐν Ναῷ σου θείῳ, ἀθροισθέντες μετὰ πίστεως, ὁμοῦ κραυγάζομεν, χαίροις τῆς Ἑλλάδος τὸ καύχημα, Φθιώτιδος τὸ ἔρεισμα, καὶ Μονῆς σου θείας διάσωσμα, ἥτις τοῦ Κυρίου, ἁγίαν Μεταμόρφωσιν τιμᾷ, καὶ σὴν αἰτεῖται ἑκάστοτε, πλουσίαν ἀντίληψιν.

Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου…

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Τείνας Πάτερ τὸ οὖς σου, εἰς τοὺς λόγους Κυρίου Θεοῦ τοῦ λέγοντος, ὁ θέλων αἰωνίαν, ζωὴν κληρονομῆσαι, ἀπολέσει τὴν πρόσκαιρον, χαίρων θυσίας ὁδόν, Χρυσόστομε διέβης.

Ὁμονοίας ὁ φίλος, τῆς εἰρήνης ἐργάτης πίστεως πρόβολος, διδάσκαλος αγάπης, εἰκὼν τῆς ἐγκρατείας, καὶ σφραγὶς τῆς σεμνότητος, ὑπογραμμὸς δὲ καλῶν, Χρυσόστομε ὑπάρχεις.

Μετά δόξης τιμίας, τῶν Ἀγγέλων χορεῖαι, σὲ ὑπεδέξαντο, Χρυσόστομε παμμάκαρ, καὶ γὰρ τοῦ Πολυκάρπου, τὴν πορείαν ἐζήλωσας, οὗ διεδέχθης ἐν γῇ, τὸν θρόνον ἐπαξίως.

Θεοτοκίον.
Οὐρανῶν πλατυτέρα, καὶ τῆς γῆς ἀνωτέρα καὶ πάσης κτίσεως, ὑπερενδοξοτέρα, ὑπάρχεις Παναγία, Μαριὰμ παντευλόγητε, ὅτι τὸν πάντων Θεόν, ἐκύησας ἀφράστως.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Νόος σου Πάτερ καὶ τῆς καρδίας τὰς βάσεις, εἰς Χριστοῦ ἐπεστήριξας πέτρα, ὅθεν οὐκ ἐσείσθης, Χρυσόστομε ἐν μάχαις.

Ἀνυποστόλως, τὸ τοῦ Σταυροῦ μέγα κέρας, καὶ πατρίδος τὴν θείαν σημαίαν, ὕψωσας ἐν Σμύρνῃ, Χρυσόστομε γενναῖε.
Νεκρὸν ἐν ξύλῳ, Χριστὸν σαρκὶ γεγονότα, ἠκολούθεις Χρυσόστομε πόθῳ, ὅθεν Τούτου χάριν δεινῶς ἐσφαγιάσθης.

Θεοτοκίον.
Ἐσφραγισμένην, καὶ ἀδιόδευτον πύλην, ὁ Θεὸς Μαριάμ εὑρηκώς σε, ᾤκησε τὴν μήτραν, τὴν σὴν φθορὰν μὴ γνοῦσα.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ὑψόθεν βράβευσόν μοι, σθένος ἐν τῇ πάλῃ, κατὰ παθῶν πολυτρόπων καὶ πάσης ἀρχῆς, τοῦ πολεμοῦντος ἐχθροῦ με, θεῖε Χρυσόστομε.

Φωστὴρ ἐκ τῆς ἑώας, ἄρτι ἀνατείλας, τὴν οἰκουμένην αὐγάζεις ἀκτίσι φαιδραῖς, τῆς ἱερᾶς σου θυσίας μάκαρ Χρυσόστομε.

Ἡμέρας ἀνεσπέρου, ἔγνωμεν Υἱόν σε, καὶ τοῦ φωτὸς κληρονόμον καὶ φίλον Χριστοῦ, θεῖε Χρυσόστομε ὅθεν σὲ μακαρίζομεν.

Μερόπων ἅπαν γένος, πλήθη τῶν Ἑλλήνων, καὶ οἱ χοροὶ Μικρασίας αἰσίαις φωναῖς, τοῦ Χρυσοστόμου τὴν μνήμην δεῦτε τιμήσωμεν.

Θεοτοκίον.
Ὡς κλίμακα προεῖδε, κόρη Ἰακώβ σε, ἀπὸ τῆς γῆς εις τὰ ἄνω ὑψοῦσα ἡμᾶς, τοὺς ἀληθῆ Θεοτόκον ὁμολογοῦντάς σε.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια ὧν ἡ ἀκροστιχίς· ᾨδὴ Ισιδώρας.
Ὡς τῶν Ἀποστόλων ἐκμιμητήν, καὶ Ἀρχιερέων πανσεβάσμιον καλλονήν, κλέος τε Μαρτύρων, Χρυσόστομον τῆς Σμύρνης, τὸν Ἄγγελον τὸν μέγαν ἐγκωμιάσωμεν.

Δάφναις καταστέψωμεν ἱεραῖς, τὸν ὑπὲρ πατρίδος, καὶ τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ, σφάγιον ἀχθέντα, Χρυσόστομον τὸν ἄρτι, πορφύρᾳ τε καὶ βύσσῳ αἱμάτων λάμποντα.

Ἥλιος Χρυσόστομε θεαυγής, ἐκ τῆς Προποντίδος ἐξανέτειλας θαυμαστῶς, ἐν τῇ Μικρασίᾳ, ἐμπρέψας τῷ φωτί σου, Ἑλλάδος δὲ εὐφραίνεις Μητρὸς τὸ πλήρωμα.

Ἰστίῳ τῶν κόπων σου τῶν μακρῶν, εἰς ἄκλυστον ὅρμον, καὶ γαλήνιον τοῦ Χριστοῦ, ἔφθασας διό σε, Χρυσόστομε λιτάζων, εἰρήνην μοι βραβεύειν, τὴν ὑπὲρ ἔννοιαν.

Σαγήνη τῶν λόγων σου ὡς ἰχθεῖς, ἐξώγρεις τὰ πλήθη ὦ Χρυσόστομε ἱερέ, Σμύρνης τὲ ὁλκάδα, συνέσει σταθηρᾷ σου, εἰς θείαν Βασιλείας λιμένας ἴθυνας.

Ἰδὼν τῆς ψυχῆς σου τὸ καθαρόν, καὶ τῆς σῆς καρδίας τὸ ἀθόλωτον ὁ Χριστός, μύρῳ ἔχρισέ σε τῆς Ἀρχιερωσύνης, Χρυσόστομε καὶ οἶκον, Αὐτοῦ ἐποίησεν.

Δάκρυσιν ἐνέσπειρας εἰς ἀγρούς, καρδιῶν τὸν σπόρον ὦ Χρυσόστομε τὸν καλόν, ὅθεν νῦν θερίζεις, αἰῶνας εἰς ἀπείρους, χαρᾶς διαμενούσης, τὴν ἀγαλλίασιν.

Ὤφθης πενομένων διατροφεύς, ῥάβδος βακτηρίας καμπτομένων ἐν λυπηροῖς, αὔρα τῆς ἐλπίδος, πενθοῦντων παρακλήτωρ, φιλάγαθος πατήρ τε πᾶσι Χρυσόστομε.

Ῥήμασι καὶ γράμμασιν ἱεροῖς, ένουθέτεις Σμύρνης, ὦ Χρυσόστομε τὸν λαόν, ὡς ὁ χρυσοῤῥήμων, οὗ ἔλαβες τὴν κλήσιν, γενόμενος τῇ πράξει στόμα παρήγορον.

Ἄνερ θειοτάτων νοσταλγιῶν, πνεύματος ἐργάτα, τῆς θυσίας τε ἐραστά, δίδου μοι τὸ στέργει, Χρυσόστομε τὰ ἄνω, Χριστοῦ δὲ προσταγμάτων φίλον γενέσθαι με.

Σὺν χοροστασίαις Ἀγγελικαῖς, Ἄγγελον τῆς Σμύρνης, ἐπαινέσωμεν ἐν ᾠδαῖς, ἄρτι μαρτυρίου, ὁδεύσαντα τὴν τρίβον, Χρυσόστομον τὸν πάνυ Ἑλλάδος καύχημα.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Μέγαν Μάρτυρα, ἡ Ἐκκλησία, μέγαν πρόμαχον, γένους Ἑλλήνων, τὸν τῆς Σμύρνης ὑμνοῦμεν Χρυσόστομον. Καὶ γὰρ γενναίως ἀθλήσας ὑπέμεινεν, ὑπὲρ Πατρίδος καὶ Πίστεως θάνατον, Ἱεράρχου τε ὑπόδειγμα Ἑαυτὸν ἀνέδειξε, τὸν στέφανον λαβὼν τὸν ἀμάραντον.

Ἕτερο. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Προποντίδος τὸν γόνον, Ἑλλάδος τὸ καύχημα, τῆς Μικρασίας φωστῆρα, ποιμένα Σμύρνης σοφόν, ἀνυμνήσωμεν πιστοὶ θεῖον Χρυσόστομον, ὅς ἠρετίσατο Σταυρόν, καὶ τὸ στέφος ἀκανθῶν, ποτήριον Μαρτυρίου, ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος, πιὼν ἐσφάγη ὡς ἀμνὸς λογικός.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Χαίρει, Μικρασία ἐπὶ σοί, χαίρει ἡ Ἑλλὰς τῶν ἡρώων, καὶ τῶν Μαρτύρων ἡ γῆ, Δράμα ἐξαιρέτως δε, ἐν σοὶ σεμνύνεται, καὶ καυχᾶται τῷ πνεύματι, τῆς Σμύρνης ὁ θρόνος, ὅνπερ κατηγλάισας, τῇ πολιτείᾳ σου, ἅμα συναγάλλονται τάξεις, πᾶσαι τῶν Μαρτύρων ἅς δόξῃ, ἱερὲ Χρυσόστομε ἐκόσμησας.

Χεῖρας, κατασπάζομαι τὰς σας, τὰς κατακοπεῖσα τῷ ξίφει, θηριοτρόπων ἐχθρῶν, πάντιμε Χρυσόστομε, τῆς Σμύρνης ἄγγελε, ὀφθαλμοὺς μακαρίζω σε, δεινῶς ὀρυχθέντας, γλῶσσαν τὴν κοπεῖσάν σου, σὺν τῷ προσώπῳ σου, ἅμα πολιὰν γενειάδα, ἥν ἀφηρηκότες ἐν πόθῳ, δριμυτάτοις εὗρες τέλος ἅγιον.

Χαίροις, εὐτολμίας ὁ κανών, μεγαλοψυχίας τὸ μέτρον, ἀνδρείας πύργος στεῤῥός, λύχνος εὐπρεπέστατος, Χριστοῦ Χρυσόστομε, τοῖς Αὐτοῦ παραγγέλμασιν, ἀκούσας εἰπόντος, ὅστις μου τὸ Ὄνομα, οὐκ ἀπαρνήσεται, οὗτος τῆς ζωῆς ἀπολαύσει, ἔσπευσας προθύμως θανάτου, τοῦ ὑπὲρ Χριστοῦ πιεῖν τὸ ποτήριον.

Χαίρει, τῶν Μαρτύρων ὁ χορός, ὁμολογητῶν ἅπας δῆμος, Ἱεραρχῶν ἡ πληθύς, Ἄγγελοι ἀγάλλονται, ἐν σοὶ Χρυσόστομε, τὸν γὰρ δρόμον τετέλεκας, τὴν πίστιν τηρήσας, δοὺς τὴν θεοβράβευτον, ὁμολογίαν σου, ταύτην μαρτυρίῳ σφραγίσας, ἔνδον τοῦ νυμφῶνος εἰσῆλθες, καὶ δικαιοσύνης στέφος ἔλαβες.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.