Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιον Ιερομάρτυρα Πατριάρχην Ιεροσολύμων Μόδεστον

Ποίημα Γερασίμου μοναχού Μικραγιαννανίτου
Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας

†Εορτάζεται στις 16 Δεκεμβρίου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί  σοί ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μοῦ τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τόν αἰῶνα τό ἔλεος αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τό τροπάριον.

Ἦχος δ’. Ὅ ὑψωθείς ἔν τῷ Σταυρῶ.
Τοῦ θεαδέλφου κληρωθείς τήν καθέδραν, τῶν Ἀποστόλων μιμητῆς ἀνεφάνης, καί τῶν θαυμάτων εἴληφας τήν χάριν δαψιλώς· δθεν παρακλήθητι ταῖς φωναῖς τῶν σῶν δούλων, καί σπεύσας ἐκλύτρωσαι, ἐπελθούσης ἀνάγκης, Ίερομάρτυς Μόδεστε σοφέ, τούς ἀδιστάκτῳ ψυχῇ προσιόντας σοι.

Δόξα. Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσωμέν πότε Θεοτόκε, τάς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμή γάρ Σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὑκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα  συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.

Εἶτα, ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Φυλάττοις ἡμᾶς Ἰερομάρτυς Γερασίμου

ᾨδὴ ἀ’. Ἦχος πλ. δ’. Ὑγρᾶν διοδεύσας.
Φωστήρ ἀληθείας θεοφάνης, Μόδεστε τρισμάκαρ, φωτοβόλοις σου προσευχαῖς, δεινῶν πειρασμῶν τήν σκοτοδίνην, τήν ἐπελθοῦσαν ἡμῖν διασκέδασον.

Ὑψόθεν τό οὕς σου τό εὐμενές, κλῖνον Θεοφόρε, καί ἐπάκουσον συμπαθώς, τῶν Ἱκετευτικῶς σε λιπαρούντων, καί αἰτημάτων τό πέρας πρυτάνευσον.

Λοιμώδους μανίας φθοροποιοῦ, καί θανατηφόρου, βασκανίας καί προσβολῆς, ἀπήμαντα Μόδεστε συντηρεῖ, τά εἰς δουλείαν ἡμῶν Πάτερ θρέμματα.

Θεοτόκιον.
Ἀπείρανδρος ὤφθης δίχα φθορᾶς, ὑπέρ νοῦν τεκοῦσα, τόν τῶν ὂλων Δημιουργόν. Διό φθονερῶν με βουλευμάτων, καί φθαρτικῶν πειρασμῶν Κόρη λύτρωσαι.

ᾨδὴ γ’. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Τάς φωνάς ἐνωτίζου, καί τήν θέρμην δέησιν, καί τούς στεναγμούς τῆς καρδίας, τῶν αἰτουμένων σε, Μόδεστε ἔνδοξε, καί τῆς παρούσης ἀνάγκης, σπεῦσον καί ἀπάλλαξον ἡμᾶς μακάριε.

Τῶν ἀλόγων θρεμμάτων, προνοητής ἄριστος, τῆ θεουργικῇ χορηγία, ἀναδεικνύμενος, θεομακάριστε, νενοσηκότας ἀθλίως, τούς τροφίας Ἴασαι τῶν προσιόντων σοι.

Ὁδηγός πλανωμένων, καί ἀσθενῶν ἴασις, ὤφθης ἔν Σίων θεηγόρε· διό ἐπίστρεψον, ἡμᾶς πρός τρίβον ζωῆς, ἕξ ἀτραποῦ ἀπωλείας, ἴασιν καί λύτρωσιν, πᾶσι δωρούμενος.

Θεοτοκίον.
Ἴασαι μου τό τραῦμα, τό τῆς ψυχῆς ’Ἄχραντε, καί τῆς συνεχούσης με λύπης, ἀπελευθέρωσον, καί τῶν πολλῶν μου κακῶν, τήν πολυτάραχον ζάλην, κόπάσον θεόνυμφε, ὂπως σωθήσωμαι.

Διάσωσον Ἱερομάρτυς Μόδεστε τούς σούς δούλους, ἀπό πάσης ὀδυνηρᾶς περιστάσεως, καί βοσκημάτων ἐκδίωκε πᾶσαν λύμην.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Αἴτησις καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β’. Πρεσβεία θερμή.
Πηγάζων ἀεί χρηστότητος ἰάματα, παθῶν χαλεπῶν, ξηραίνεις ἐπίκλησιν, καί τῶν ἀλόγων Ὅσιε μυσαρά θεραπεύεις συντρίμματα· διά τοῦτο βοῷμεν σοι θερμῶς, μή παύσῃ διέπειν ἡμᾶς Μόδεστε.

ᾨδὴ δ’. Εἰσακήκοα Κύριε.
Σπλαγχνισθείς ἐπικάμφθητι, ταῖς ἱκετηρίαις τῶν προσκαλούντων σε, καί τούς πόνους παραμύθησον, καί τήν λύπην παῦσον ἡμῶν Μόδεστε.

Ἤ θερμή σου ἀντίληψις, τούς ἔν δυσχερείαις Πάτερ προφθάνουσα, τῶν δεινῶν τούτους ἐξαίρεται, καί ἀναψυχήν βραβεύει κρείττονα.

Μολυσμῶν ἀποκάθαρον, ψυχικῶν θεόφρον ὁμοῦ καί σώματος, πρεσβειῶν σου ἔν τοῖς νάμασι, τούς εἰλικρινῶς σοι προσανέχοντας.

Θεοτοκίον.
Ἀνωδύνως κυήσασα τόν τῶν ὀδυνῶν τήν Εὐάν ῥυσάμενον, τάς ὀδύνας τάς εὑρούσας με, εἵς χαράν μετάβαλε Πανάμωμε.

ᾨδὴ ἕ’. Φώτιοον ήμάς.
Σθένος ἀρραγές, ἱερώτατε, περίζωσον, κατά τοῦ ἀρχαίου πτερνιστοῦ, τούς στερρόν σε βοηθόν Μόδεστε ἔχοντας.

Ἴασαι πληγάς, καί οἰδήματα καί μώλωπας, τῶν ἀλόγων βοσκημάτων ὁλικῶς, τῶν δοθέντων εἵς δουλείαν ἡμῖν Μόδεστε.

Ἕτοιμον φρουρόν, τῶν θρεμμάτων καί ἀκέστορα, εὑρηκότες σε τῆ σκέπη σου ἀεί, ἀνατίθεμεν τά ζῷα ἡμῶν Μόδεστε.

Θεοτοκίον.
Ῥῦσαι με Ἀγνῇ, τῆς παρούσης περιστάσεως· ἥμαρτον γάρ ἥμαρτον ὁμολογῶ, μή οὖν γέλως ἐποφθήσομαι ὅ δείλαιος.

ᾨδὴ ς’. Ἱλάσθητι μοι Σωτήρ.
Οἰκτείρησον συμπαθώς, ὡς Χριστομίμητος Ὅσιε, τούς διαπῦρω ψυχῇ, αἰτοῦντας τήν χάριν σου, καί δός τά αἰτήματα, τά σωτηριώδη, θεοδέκτοις μεσιτείαις σου.

Μεγάλων σε δωρεῶν, ὅ ἀθλοθέτης ἠξίωσε’ μεγάλων οὖν συμφορῶν, ήμάς ἀπολύτρωσαι, μεγίστῃ πρεσβεῖα σου, ὦς μέγας προστάτης, εὐσεβῶν μέγιστε Μόδεστε.

Ἀπήμονα ἐσαεί, ἀλεξικακίας πρεσβείαις σου, ἕξ ὀλεθρίου φθορᾶς, ἡμῖν τά βοσκήματα, ἵππους ἡμιόνους τε, πρόβατα καί βόας, διατηρεῖ Πάτερ Μόδεστε.

Θεοτοκίον.
Ρερυπωμένην ζωήν, ἀφρόνως πολιτευσάμενος, εἵς ἀπορίαν δεινήν, καί θλίψεων μέγεθος, ὅ τάλας κατήντησα, ἀλλά σύ Παρθένε, μή εἵς τέλος καταλείψῃς με.

Διάσωσον Ίερομάρτυς Μόδεστε τούς σούς δούλους, ἀπό πάσης ὀδυνηρᾶς περιστάσεως, καί βοσκημάτων ἐκδίωκε πᾶσαν λύμην.

Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αἴτησις καί τό Κοντάκιον.
Ἦχος β’. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Προμηθέα σε τῆς λογικῆς ποίμνης ἕτοιμον, καί ἰατῆρα τῶν ἀλόγων θερμότατον, ὅ τῶν ὅλων κηδεμών ἀνέδειξε Χριστός. Διό πρόφθασον ὦς εὐμενής, εἵς τήν ἀντίληψιν ἡμῶν, τῶν πιστῶς ἐκβοώντων σοι. Σκέπε τούς σε τιμῶντας, καί σῷζε ἡμῶν τά κτήνη, ἐπιστασία σου σεπτῇ, Πάτερ Μόδεστε πανεύφημε.

Καί εὐθύς τό Προκείμενον.
Θαυμαστός ὅ Θεός ἔν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ· ὅ Θεός Ἰσραήλ, αὑτός δώσει δύναμιν καί κραταίωσιν τω λαῷ αὐτοῦ. Εὐλογητός ὅ Θεός.
Στίχος. Τι άνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περί πάντων ὤν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν.

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν (Κεφ. ιβ’ 8 – 12).
Εἶπεν ὅ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· Πᾶς ὀς ἀν ὁμολογήσῃ ἔν έμοι ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καί ὅ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἔν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ· ὅ δέ ἀρνησάμενος με ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ἀπαρνηθήσεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ. Καί πᾶς ὀς ἐρεῖ λόγον εἵς τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· τῷ δέ εἵς τό Ἅγιον Πνεῦμα βλασφημήσαντι ούκ ἀφεθήσεται. Ὅταν προσφέρωσιν ὑμᾶς ἐπί τάς συναγωγάς καί τάς ἀρχάς καί τάς ἐξουσίας, μή μεριμνᾶτε πώς ἤ τί ἀπολογήσησθε ἤ τί εἴπητε· τό γάρ Ἅγιον Πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς ἔν αὑτῇ τῆ ὤρα, ἆ δεῖ εἰπεῖν.

Δόξα.
Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὀλήν εἰσδεξάμενος, τῶν ἰαμάτων τήν χάριν, ποταμός θεόβρυτος, καί θαυμάτων πέλαγος, ἀνεξάντλητον, ἀληθῶς πέφηνας, Μόδεστε τρισμάκαρ· διά τοῦτο σοῦ δεόμεθα, νόσων καί θλίψεων, καί δυσχερειῶν καί κακώσεων, ἡμᾶς ἀεί διάσῳζε, τούς ἀνακειμένους τῆ σκέπη σου τῶν δέ βοσκημάτων, καί πάντων τῶν ἀλόγων τήν πληθύν, φθοροποιοῦ πάσης ἕξεως, ἀνωτέραν φύλαττε.

Σῶσον ὅ Θεός τόν λαόν σου…

ᾨδὴ ζ’. Οἵ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Τῶν ἀλόγων προστάτης, καί ψυχῶν νυμφοστόλος πρός τόν Χριστόν γεγονώς, εἰρήνην σωτηρίαν, καί βίου εὐκοσμίαν, τοῖς βοῶσιν ἐξαίτησον, σέ ἀνυμνοῦμεν ἀεί, Μόδεστε θεηγόρε.

Ὑετίζουσα κόσμῳ, ἤ σεπτῇ σου πρεσβεία οἵα νεφέλη τερπνῇ, ναμάτων οὐρανίων, ὑδάτων ψυχοτρόφων, νεκταρώδη ὀμβρήματα, ψύχει καί ἄρδει ήμάς, Μόδεστε πολυτρόπως.

Σκευωρίας δολίου, συστροφίας ἐκτόπου καί ἀθυμίας πικρᾶς, κινδύνων ἐπωδύνων, καί νόσων δυσφορήτων, ἀνωτέρους διάσῳζε, τούς προσφοιτῶντας ἀεί, Μόδεστε τῷ ναῶ σου.

Θεοτοκίον.
Γεωργήσας ἀθλίως, τῆς πικρᾶς ἁμαρτίας θανατηφόρους καρπούς, ἐξάγιστον αἰσχύνην, καί ὄνειδος καί ἄγος, κατοδυνῷς νῦν δρέπομαι, ἀλλ’ ὦ Παρθένε Ἀγνῇ, σπεῦσον βοήθησον μοι.

ᾨδὴ ἡ’. Τόν Βασιλέα.
Ἔφορον μέγαν, καί ἀρωγόν ἔν ἀνάγκαις, εὑρηκότες σε λυτρούμεθα κινδύνων. Ὅθεν σου τήν χάριν, κηρύττομεν τοῖς πᾶσι.

Ῥώμην τοῖς ζώοις, καί τοῖς βοσκήμασι πᾶσι, τήν σήν Μόδεστε χορηγεῖ εὐλογίαν, ταῦτα ἀπαλλάττων, ἐκ πάσης ἐπηρείας.

Ἀρρωστημάτων, καί λοιμικῶν προστριμμάτων, διαφύλαττε τά ζῷα καί τά κτήνη, τῶν ἐπευφημούντων, Τριάδα τήν Ἀγίαν.

Θεοτοκίον.
Στενῶν προσβλέπω, προσδοκωμένην αἰσχύνην, ἦς με λύτρωσαι ὑπερευλογημένῃ, λύουσα αἰσίως, ἤν πέπτωκα παγίδα.

ᾨδὴ θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἰάσεων τά ῥεῖθρα, βλύζων πλουτοδότως, ἀσθενειῶν ἀπαλλάττεις τούς κάμνοντας, καί τήν ὑγείαν χαρίζῃ Μόδεστε ἅπασι.

Μυρίων ἐγκλημάτων, τό κέρδος ἀποφέρων, περιεσχέθην ὀδύναις καί θλίψεσιν, ἀλλ’ ἐπιστάς ἀοράτως Μόδεστε ρϋσαί με.

Όδήγει οὐρανόθεν, ἡμᾶς πρός τά βελτίω, Θεομακάριστε Μόδεστε ἔνδοξε, καί ἐσαεί ἐπευλογεῖ ἡμῶν τά θρέμματα.

Θεοτοκίον.
‘Υφάπλωσον τήν χάριν, τῆς σής προστασίας, καί περισκέπασον Κόρη τόν δοῦλον σου, τῶν πειρασμῶν γάρ νιφάδες περικυκλοῦσι με.

Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί  παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί  ἐνδοξοτέραν  ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ· τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν  ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.

Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις Ἀποστόλων ὅ ζηλωτής, καί τοΰ θεαδέλφου, ὅ διάδοχος ἔν Σίων, Χαίροις τῶν θαυμάτων θεόβρυτος χειμάρρους, Μόδεστε Ἱεράρχα, Μαρτύρων σύναθλε.

Τῆς Σίων τῆς κάτω ποιμήν ὀφθείς, πρός Σίων τήν ἄνω καθωδήγησας ἀσφαλῶς, ταῖς σαῖς ὑποθήκαις Χριστοῦ τήν εὐλογάδα, καί ἤθλησας νομίμως Μόδεστε ἔνδοξε.

Πνεύματος τήν χάριν ἀπειληφώς, παθῶν ἀνθρωπίνων ἀνεδείχθης θεραπευτῆς, καί τῶν βοσκημάτων ὀξύτατος ἀκέστωρ, Μόδεστε θεοφόρε, πιστῶν ὑπέρμαχε.

Σύμμορφος ἐδείχθης διά παθῶν, ἀθλήσεως Πάτερ, τοῦ παθόντος ἔν τῆ Σίων, ὅθεν καί τῆς τούτου ἐγέρσεως τήν δόξαν, ἀρρήτως ἐποράτω ἀξιοθαύμαστε.

Θαύμασιν ἐκλάμπων πάσῃ τῆ γῆ, νόσων καί κινδύνων, διασῴζεις πᾶσαν ψυχήν, καί τάς τῶν θρεμμάτων φθοροποιούς μολύνσεις, ταχέως καταπαύεις τῆ ἐπισκέψει σου.

Ἄνωθεν εὐλόγει διαπαντός, ἡμῶν τούς τροφίας, καί ἀγέλην τήν τῶν κτηνῶν, καί παντοίων πόνων καί πάσης καχεξίας, ἤμας ἀπαύστως ῥύου, Μόδεστε ἔνδοξε.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί  προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν  ὡς  εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου  καί  τό  ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν  περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καί τό Τροπάριον.Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὁσίως τόν βίον σου διαπεράσας σοφέ, ποδήρει κεκόσμησαι Ἱερωσύνης φαιδρῷ, Ίερόαθλε Μόδεστε. Ὅθεν καί ἐναθλήσας προθυμότατα, Πάτερ, νῦν ἔν ἀγαλλιάσει τῷ Χριστῷ συναγάλλῃ, πρεσβεύων ὑπέρ πάντων ἡμῶν τῶν εὐφημούντων σε.

Ἐκτενής καί Ἀπόλυσις, μεθ’ ἥν ψάλλομεν τά ἑξῆς·

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τού ξύλου.
Μέγας ἀναλήπτωρ καί φρουρός, τῶν εἰλικρινῶς σε τιμώντων, ὑπάρχων Μόδεστε, σκέπε καί διάσῳζε ήμάς ἑκάστοτε, ολέθριων συμπτώσεων, καί πάσης ὀδύνης καί πταισμάτων ἄφεσιν, ἐξαίτει ἅπασι, ζῴων δέ ἀλόγων τά πάθη, Ἴασαι τῆ σῆ χειρουργίᾳ, ὦς αὐτῶν ἀκέστωρ θεοπρόβλητος.

Δέσποινα πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὅ Θεός ἡμῶν έλέησον ἡμᾶς.
’Ἀμήν.