Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιον Ένδοξον Νεομάρτυρα Αυξέντιο του εκ Βελλάς

Ποίημα Δρos Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
Μ. Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

†Εορτάζεται στις 25 Ιανουαρίου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μοῦ τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἀ’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τό τροπάριον.

Ἦχος δ’ . Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Βελλάς τόν γόνον καί Ἠπείρου τό εὖχος, ἐν Βασιλίδι τόν ἀθλήσαντα ἄρτι Αὐξέντιον τιμήσωμεν πιστοί ἐκτενῶς, ὤσπερ ἰσοστάσιον τῶν ἀρχαίων Μαρτύρων, τόν κατακοσμούμενον ἀρετή καί συνέσει, πανευλαβώς βοῶντες δαψιλώς ἡμῖν σήν χάριν γενναῖε κατάπεμψον.

Δόξα. Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσωμεν πότε Θεοτόκε, τάς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, ειμή γάρ Σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὑκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σου, Σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Εἶτα ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ελέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα έλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλύνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοι μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἀν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις εκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, αγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα ευθές εγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή αντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὀδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σε ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἀν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, ἐν τῆ εὐδοκία Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.

Εἶτα, ὁ Κανών, οὐ ἡ ἀκροστιχίς·
Αὐξεντίου, ἐκ Βελλάς, νεοάθλου, ἱκεσία. Χ.

ᾨδή ἀ’ . Ἦχος πλ. δ’ . Ὑγράν διοδεύσας.
Αὐξέντιον νέον ἐν Ἀθληταῖς, λαμπροῖς εὐσεβείας, ἀνυμνήσωμεν ἐν χορῷ, βοῶντες Κυρίου Νεομάρτυς, ὑπέρ ἡμῶν Ἰησοῦν καθικέτευε.

Ὑπέμεινας ἔκχυσιν ὀφθαλμοῦ, τοῦ σου Νεομάρτυς, ὁ τό ὄμμα σου τῆς ψυχῆς, Αὐξέντιε πίστει ἀνατείνας, πρός τόν Θεόν Ὀν ἡμῖν καθιλέωσαι.

Ξιφήρους ὑπέμεινας εὐθαρσῶς, Αὐξέντιε μῆνιν, ἀποτμήσαντος κεφαλήν, τήν θείαν σου Ἂγαρ ἀπογόνου, πιστῶν θερμέ ἀντιλῆπτορ καί ἔφορε.

Θεοτοκίον.
Ἐκ Σου ὁ πρό πάντων ἐκ τοῦ Πατρός, αἰώνων Παρθένε, παντευλόγητε προελθών, εθέωσε γένος τῶν ἀνθρώπων, τό εἰς αἰῶνας λαμπρῶς μεγαλύνόν Σε.

ᾨδή γ’ . Οὐρανίας ἁψῖδος.
Νεομάρτυς γενναῖε τῆς τοῦ Χριστοῦ πίστεως, ἀνδρικῶς ἀθλήσας καθεῖλες, πᾶσαν τήν δύναμιν, στυγνῶν τῆς Ἂγαρ υἱῶν, νενευρωμένος ὑψίστου, χάριτι Αὐξέντιε, φύλαξ προσφύγων σου.

Τῶν ὀδόντων σου πτῶσιν Μάρτυς στερρέ ἤνεγκας, καί ἐχθρόν κατέκλυσας ῥείθροις, θείων αἱμάτων σου, Βελλάς βλαστέ ἱερέ, διό σε πόθῳ τιμῶντες, χάριν σου Αὐξέντιε, ἀπεκδεχόμεθα.

Ἰσχυρός ἐν ἀγῶσιν ὑπέρ Χριστοῦ πίστεως, πέφηνας Αὐξέντιε μάκαρ, περιφανέστατε, ὁ τήν δειλίαν ἡμῶν, ἐλαύνων καί πρός ἀγῶνας, ἐνισχύων πίστεως, τούς εὐφημοῦντας σε.

Θεοτοκίον.
Οὐρανῶν δεῖξον δρόμον τόν σωστικόν Δέσποινα, Κεχαριτωμένῃ Παρθένε, τοῖς μακαρίζουσι, Σε εἰς αἰῶνας λαμπρῶς, καί Σόν Υἱόν καί Δεσπότην, κτίσεως δοξάζουσι, ὕμνοις ἀείποτε.

Διάσωσον, σούς ὐμνηπόλους Αὐξέντιε Νεομάρτυς, ἐκ δολίας ἐπιβουλῆς τοῦ πλάνου ἀλάστορος, τούς σπεύδοντας πίστει ταῖς σαῖς πρεσβείαις.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Αἲτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β’ . Πρεσβεία θερμή.
Βελλάς τιμαλφές διάκοσμε Αὐξέντιε, τῶν νέων Χριστοῦ Μαρτύρων σεμνολόγημα, Κωνσταντινουπόλεως ὁ φοινίξας τήν χθόνα σοῖς ῥεύμασι σεπτῶν αἱμάτων, πρέσβευε Χριστῷ, ὑπέρ τῶν τιμώντων σου τήν ἄθλησιν.

ᾨδή δ’ . Εἰσακήκοα Κύριε.
Ὑμνολόγους στερέωσον, ἐν Χριστοῦ τῆ πίστει στερρέ Αὐξέντιε, σέλας τῆς Βελλάς νεόφωτον, τούς τιμῶντας ἄθλησιν τήν θείαν σου.

Ἐξ Ἠπείρου ὁρμώμενος, ἐν τῆ Βασιλίδι λαμπρῶς Αὐξέντιε, μαρτυρίου δρόμον ἤνυσας, ὑπερασπιστά θερμῶν προσφύγων σου.

Κρατυνθείς ὑπό ἄνωθεν, φύλαξ ἱκετῶν σου ῥοπῆς Αὐξέντιε, οὑκ ἐφείσω τοῦ σαρκίου σου, ἀλλ’ ὡς ἄλλου πάσχοντος ἐνήθλησας.

Θεοτοκίον.
Βαρυθύμους Σου πρόσφυγας, Κεχαριτωμένῃ ταχύ εὐθύμησον, Αὐξεντίου παρακλήσεσι, νεοάθλου ἄγαν γενναιότητος.

ᾨδή ἕ’ . Φώτισον ἡμᾶς.
Ἔρωτι Θεοῦ, πτερωθείς σοφῶς Αὐξέντιε, ἀπεδύθης πρός ἐνάθλησιν στερράν, πρεσβευτά ἡμῶν πρός Κύριον θερμότατε.

Λύχνος παμφαής, γενναιότητος Αὐξέντιε, ἐποφθείς ἡμῶν φωτίζεις τῶν δειλῶν, τάς ψυχάς ὁμολογεῖν Χριστόν ἑκάστοτε.

Λῦσον τήν ἀχλύν, τῶν ἡμῶν ἀνόμων πράξεων, θείας πίστεως Αὐξέντιε, πυρσέ, ἀστραπαῖς σῶν πρός Χριστόν θερμῶν δεήσεων.

Θεοτοκίον.
Αὔξησον ἡμῶν, τήν ἀγάπην πρός τόν Τόκον Σου, τόν εὐίλατον Δεσπότην καί Θεόν, Αὐξεντίου Θεοτόκε παρακλήσεσι.

ᾨδή στ’ . Τήν δέησιν.
Στερρόψυχε, Ἀθλητά Αὐξέντιε, ὁ τό στράτευμα αὐξήσας Μαρτύρων, σή εὐσταλεῖ, καί γενναῖα ἐνστάσει, τῶν σε τιμώντων τόν πόθον ἐπαύξησον, πρός κτῆσιν πάσης ἀρετῆς, καί ζυγοῦ ἄρσιν βίου στενώσεων.

Νεόαθλε, γεραρέ Αὐξέντιε, συντριβήν ὁ ὑπομείνας ὀδόντων, καί ὀφθαλμῶν, σου τήν ἔκχυσιν πάντων, ἡμῶν λιτῶν διαθέρμων ἐπάκουσον, καί καταξίωσον καλῶς, ἀρετῆς πάντας δρόμον πορεύεσθαι.

Ἐξέχεας, ῥεῖθρα τῶν αἱμάτων σου, πρός ἀπόπνιξιν τῆς Άγαρ ἐκγόνων, ἐν τοῖς ὑστέροις Αὐξέντιε χρόνοις, καί πρός ψυχῶν εὐσεβῶν ἀγαλλίασιν, τῶν εὐφημούντων νῦν λαμπρῶς, τήν στερράν σου καί πάνσεπτον ἄθλησιν.

Θεοτοκίον.
Ὁλόλαμπρον, τοῦ ὑψίστου σκήνωμα, Θεοτόκε τῷ ἀφράστῳ Σου τόκῳ, ἡ τήν ἀράν, ἀφανίσασα Εὔας, καί τόν κρουνόν εὐλογίας ἀνοίξασα, ἡμῖν ἀφάνισον ἀχλύν, οἰκετῶν Σου τῶν πόνων καί θλίψεων.

Διάσωσον, σούς ὐμνηπόλους Αὐξέντιε Νεομάρτυς, ἐκ δολίας ἐπιβουλῆς τοῦ πλάνου ἀλάστορος, τούς σπεύδοντας πίστει ταῖς σαῖς πρεσβείαις.

Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αἲτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β’ . Ταῖς τῶν αἱμάτων σου.
Βλαστέ Βελλάς Νεομάρτυς Αὐξέντιε, ὁ νουνεχώς τῶν φθαρτῶν ἀρνησάμενος, μετά σόν ἔκλυτον βίον νεότητος, καί ὑπομείνας βασάνους καί θάνατον, διά Χριστόν, ἴσθι φύλαξ προσφύγων σου.

Προκείμενον
Δίκαιος ὡς φοίνιξ ἀνθήσει, καί ὡσεί κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.
Στίχ. Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὑτοῦ.

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην. (Κεφ. ιε’ 17-27, ιστ’ 1-2)
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Ταύτᾳ ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἶνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμέ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἤτε, ὁ κόσμος ἀν τό ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δε ἐκ τοῦ κόσμου οὑκ ἐστέ, ἀλλ’ ἐγώ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διά τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. Μνημονεύετε τοῦ λόγου οὐ ἐγώ εἶπον ὑμῖν· οὑκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὑτοῦ. εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τόν λόγον μου ἐτήρησαν, καί τόν ὑμέτερον τηρήσουσιν. ἀλλά ταύτᾳ πάντα ποιήσουσιν ὑμῖν διά τό ὄνομα μου, ὅτι οὑκ οἴδασι τόν πέμψαντα με. εἰ μή ἦλθον καί ἐλάλησα αὑτοῖς, ἁμαρτίαν οὑκ εἶχον· νῦν δε πρόφασιν οὑκ ἔχουσι περί τῆς ἁμαρτίας αὑτῶν. ὁ ἐμέ μισῶν καί τόν πατέρα μου μισεῖ. εἰ τά ἔργα μή ἐποίησα ἐν αὑτοῖς ἀ οὐδείς ἄλλος πεποίηκεν, ἁμαρτίαν οὑκ εἶχον· νῦν δε καί ἑωράκασι καί μεμισήκασι καί ἐμέ καί τόν πατέρα μου. ἀλλ’ ἶνα πληρωθῇ ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος ἐν τῷ νόμῳ αὑτῶν, ὅτι ἐμίσησαν με δωρεάν. ὅταν δε ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὀν ἐγώ πέμψω ὑμῖν παρά τοῦ πατρός, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὁ παρά τοῦ πατρός ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περί ἐμοῦ· καί ὑμεῖς δε μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς μετ’ ἐμοῦ ἐστε. Ταύτᾳ λελάληκα ὑμῖν ἶνα μή σκανδαλισθῆτε. ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς· ἀλλ’ ἔρχεται ὤρα ἶνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῶ.

Δόξα.
Ταῖς τοῦ Ἀθλοφόρου.πρεσβείαις ἐλεῆμον ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἑμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις ἐλεῆμον ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἑμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλεῆμον, έλέησόν με ὅ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ’ β’. Ὀλήν ἀποθέμενοι.
Γνώμης γενναιότητι, ἀντιταξάμενος Μάρτυς, τῶν ἐχθρῶν θρασύτητι, Ἀθλητά Αὐξέντιε χαίρων ἤθλησας, καί τομήν ἤνεγκας, τοῦ σεπτοῦ αὐχένος, Νεομάρτυς καρτερόψυχε, Βελλάς ἐκβλάστημα, Κωνσταντινουπόλεως κόσμημα, καί θεῖον ἐγκαλλώπισμα, εὐσεβείας, ὅθεν τιμῶντες σε, μελιχροῖς ἐν ὕμνοις, αἰτούμεθα θερμάς σου προσευχάς, πρός τόν εὐίλατον Κύριον, ἅπαντας τόν σῴζοντα.

Σῶσον ὀ Θεός τὸν λαό σου…

ᾨδή ζ’ . Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ἀθλητά τροπαιοῦχε μαρτυρίου ἀνύσας ὀδόν Αὐξέντιε, μετ’ ἄκρας εὐλαβείας, κατήντησας εἰς πόλον, ἔνθα χαίρων τόν Κύριον, ὑπέρ ἡμῶν δυσωπεῖς, τῶν σε μακαριζόντων.

Θαυματόβρυτος ὤφθη ἡ τιμία σου κάρα λαμπρέ Αὐξέντιε, Μονή Ξηροποτάμου, ὡς θησαυρόν ἤν ἔχει, τιμαλφῆ καί ἀκένωτον, τῶν ἰαμάτων πηγήν, Νεομαρτύρων κλέος.

Λυπηρῶν καί κινδύνων ἀπολύτρωσαι τάχος τούς σοι προσφεύγοντας, καί ανὐμνολογούντας, τήν πάνσεπτον σου μνήμην, Νεομάρτυς Αὐξέντιε, Βελλάς βλαστέ ἱερέ, καί τῆς Ἠπείρου θρέμμα.

Θεοτοκίον.
Οἱ πιστοί καθ’ ἑκάστην Θεοτόκε Παρθένε Σε μακαρίζομεν, ὡς πάντων σωτηρίας, τῶν χοϊκῶν αἰτίαν, καί πηγήν ἁγιάσματος, τῶν μελῳδούντων πιστῶς, τοῦ Αὐξεντίου ἄθλους.

ᾨδή ἡ’ . Τόν Βασιλέα.
Ὑπέρ τῶν πίστει, ἐπιτελούντων σήν μνήμην, ἐκδυσώπει Χριστόν Νεομάρτυς, τῆς Βελλάς κοσμῆτορ, Αὐξέντιε τρισμάκαρ.

Ἰσχύϊ θεία, ἐνδυναμούμενος Μάρτυς, τῶν ὀδόντων σου ἤνεγκας πτῶσιν, ὁ ἐγείρων πάντας, ἐκ πτώσεως θανάτου.

Κακίας ῥῦσαι, τούς σούς ἱκέτας ἡμέρας, ὁ κακίαν υἱῶν ὑπομείνας, Άγαρ καί ευτόλμως, Αὐξέντιε ἀθλήσας.

Θεοτοκίον.
Εὐλογημένη, Μῆτερ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος, περιφρούρει καί σκέπε Σούς δούλους, ἄθλους εὐφημοῦντας, ἐνδόξου Αὐξεντίου.

ᾨδή θ’ . Κυρίως Θεοτόκον.
Στερρῶς ἐν βασιλίδι, ἄρτι ὁ ἀθλήσας, καί καταισχύνας ἀπίστων τάς φάλαγγας, ἡμῶν γεγένησαι φύλαξ ταχύς Αὐξέντιε.

Ἰσχύσας τῶν ἀπίστων, καθελεῖν τό θράσος, σου μαρτυρίου βασάνοις Αὐξέντιε, ἡμῶν ἐλαύνεις τούς πόνους, εὐχῶν ἰσχύϊ σου.

Αὐξήσας μαρτυρίου, πόθον σή συνέσει, καί σωφροσύνη θεόφρον Αὐξέντιε, ἡμῖν δεικνύεις ἀπαύστως ὀδόν συνέσεως.

Θεοτοκίον.
Χαράς καρδίας πλῆσον, Κεχαριτωμένη, τῶν μελιρρύτοις ᾠδαῖς εὐφημούντων Σε, παραμυθίαν ὡς πάντων βροτῶν ἐν θλίψεσι.

Άξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις εὖχος πάνσεπτον τῆς Βελλάς, κλεῖσμα Ἠπείρου, Νεομάρτυς περικλεές, ὁ ἐν Βασιλίδι, τομήν καθυπομείνας, σής θείας ἀγογγύστως, κᾶρας Αὐξέντιε.

Χαίροις ὁ αἰσχύνας Ἂγαρ υἱούς, σή λαμπρᾷ ἐνστάσει, καί αὐχένος σου ἐκτομῇ χαίροις Νεομάρτυς, ὁ ἐκ Βελλάς Ἠπείρου, ὁρμώμενος στερρόφρον, Μάρτυς Αὐξέντιε.

Χαίροις ὁ βασάνους παντοδαπάς, πτῶσιν σῶν ὀδόντων, διαστρέβλωσιν ὀφθαλμῶν, ῥαβδισμούς αἰκίας, εἱρκτήν καί κεφαλῆς σου, καθυπομείνας τμῆσιν, μάκαρ Αὐξέντιε.

Ἔλυσας ἀπάτης Άγαρ υἱῶν, τήν ἀχλύν φωτί σου, καρτερίας ἐν τοῖς δεινοῖς, καί αἱμάτων ῥείθροις, Αὐξέντιε ἀλκίφρον, Νεομαρτύρων κλέος καί σεμνολόγημα.

Εὐθαρσῶς τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, καθομολογήσας, πρό βλεφάρων Ἂγαρ υἱῶν, παρ’ Αὑτοῦ στεφάνους, εὐκλείας ἀϊδίου, ἀπείληφας ἀξίως, Μάρτυς Αὐξέντιε.

Ῥύου τούς ἱκέτας σου συμφορῶν, καί δολίου πλάνης, νέον σέμνωμα τῆς Βελλάς, καί ἀπαύστως φρούρει, τούς σε ὑμνολογοῦντας, ἑκάστοτε εὐήχοις, ὕμνοις Αὐξέντιε.

Πάσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Μάρτυς, ἀγωγῆς ὁ τρυφηλῆς, ἀποπλύνας ῥύπον εὐχαῖς σου, καί προγυμνάσας σαυτόν, ἐλεημοσύναις σου, νηστείαις δάκρυσι, καί σαρκίου στερήσεσι, καί εἶτα χωρήσας, πρός στερρόν μαρτύριον, σεπτέ Αὐξέντιε, ῥύπου, ἁμαρτίας ἱκέτας, κάθαρον τούς σούς ῥυπτικαῖς σου, προσευχαῖς πρός Κύριον τόν εὔσπλαγχνον.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς.
Ἀμήν.