Παρακλητικός Κανών εις τον Όσιον Θεοφόρον Πατέρα Στυλιανόν τον εκ Παφλαγονίας τον Θαυματουργόν
Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας
†Εορτάζεται 26 Νοεμβρίου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὑτοῦ.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα Τροπάριον·
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς αὐτουργὸς τῶν θεοδότων θαυμάτων, καὶ ἀρωγὸς τῶν νεογνῶν καὶ νηπίων, Στυλιανὲ πάτερ ἡμῶν, θεράπον τοῦ Χριστοῦ, εὐτεκνούσας ποίησον, τὰς ἀτέκνους μητέρας, καὶ ἀεὶ περίθαλπε, τὰ ἀρτίτοκα βρέφη, σὺ γὰρ πλουσίαν χάριν ἐκ Θεοῦ, πρὸς τοῦτο ἔσχες ἀσκήσας ὡς ἄγγελος.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Καὶ ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Σὺ εἰ Στυλιανὲ Βρεφῶν Φύλαξ. Γερασίμου.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. ‘Ὑγρὰν διοδεύσας.
Στειρώσεως παίδας Στυλιανέ, τῶν προσπελαζόντων, τῇ θερμῇ σου ἐπισκοπῇ, διάλυσον πάτερ ταῖς εὐχαῖς σου, καὶ τῶν πταισμάτων ἐξαίτει τὴν ἄφεσιν.
Ὑφάπλωσον πάτερ ὡς συμπαθῇς, τῆς σῆς προμηθείας τὰς ἀκτῖνας τὰς τηλαυγεῖς, καὶ θάλψον καὶ σκέπασον ἀΰλως, τὰ τιθηνούμενα νήπια Ὅσιε·
Ἐκτόπων μολύνσεων καὶ παθῶν, δυσπραγίας πάσης καὶ παντοίων ἀσθενειῶν, ἀτρώτους τοὺς παῖδας ἡμῶν τήρει, Στυλιανέ, ὥσπερ ἄγαν φιλόστοργος.
Θεοτοκίον.
Ἰσχῦς μου καὶ ὕμνησις καὶ ζωῇ, χαρᾷ καὶ φαιδρότης, ὁδηγία καὶ ἀρωγῇ, σὺ εἶ θεοχώρητε Παρθένε, διὸ ἀεὶ με περίεπε Ἄχραντε.
ᾨδὴ γ΄. Σὺ εἶ τὸ στερέωμα.
Σὺ εἶ βοήθεια, Στυλιανὲ καὶ περίθαλψις, καὶ ἰατρός, τῶν νεογεννήτων. Ὅθεν ταῦτα διάσῳζε.
Τὶς σου τὰ θαυμάσια, ἐξαριθμήσεται Ὅσιε; Σὺ γὰρ ἡμᾶς, νόσων καὶ κινδύνων, ἐκλυτροῦσαι ἑκάστοτε.
Ὕδατι κατάρδευσον, τῆς νοητῆς εὐλογίας σου, τὰ νεογνά, τῶν παρακαλούντων, θεοφόρε τὴν χάριν σου.
Θεοτοκίον.
Λάμψον μοί, πανάμωμε, φῶς μετανοίας γλυκύτατον, τῷ ἐν νυκτί, παθῶν ἀκαθάρτων, πανωδύνως προσκόπτοντι.
Διάσωσον, Στυλιανὲ θεοφόρε, τοὺς σοὺς οἰκέτας, ἀπὸ πάσης ἐπιφορᾶς καὶ κακώσεως, καὶ τὰ ἀρτίτοκα βρέφη ἀεὶ εὐλόγει.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεῖα θερμῇ.
Πολλῶν δωρεῶν, δοτὴρ άφθονοπάροχος, τῇ ῥοπὴ Στυλιανὲ δεικνύμενος, τροφεὺς νηπίων ἄριστος καὶ λαμπρὸς κηδεμὼν πεφανέρωσαι, τρέφων καὶ αὔξων αὐτὰ μυστικῶς, ἀφθόνου χρηστότητος τῷ γάλακτι.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἱλαρῶ σου ἐν ὄμματι, τοῖς παισὶν ἀΰλως ἐπιφαινόμενος, χαρμονῆς καὶ ἱλαρότητος, τῆς ἐπουρανίου ταῦτα πλήρωσον.
Ἀσθενοῦντας θεράπευσον, καὶ κακουχουμένους κούφισον Ὅσιε, καὶ παθῶν ξήρανον βόρβορον, ὡς θαυμάτων κρήνη ἀνεξάντλητος.
Νεογνῶν καὶ νηπίων σε, μέγαν ἀρωγὸν ἡ χάρις ἀνέδειξεν, ὅθεν ταῦτα διαφύλαττε, ὦ Στυλιανὲ θεομακάριστε.
Θεοτοκίον.
Ἐκ νηδύος σου Ἥλιος, τῆς δικαιοσύνης Κόρη ἀνέτειλεν, οὐ ταῖς αἴγλαις κἀμὲ φώτισον, ταῖς αὐτοῦ ἀκτῖσιν ὁδηγοῦσα με.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Βρέφη ἀπαλᾷ, καὶ ἀρτίτοκα βλαστήματα, ἀοράτως ἐπιστὰς Στυλιανέ, ἀπὸ πάσης ἐπηρείας περισκέπασον.
Ῥῶσιν ψυχικήν, καὶ σωμάτων δὸς τὴν ἴασιν, ἐνεργεῖς τῆς ἐνθεοῦ δωρεᾶς, τοῖς προστρέχουσι τῇ σκέπη σου Πατὴρ ἡμῶν.
Εὕροιμι φρουρόν, καὶ θερμὸν σε ἀντιλήπτορα, ἐν ποικίλαις δυσχερείαις ἀληθῶς, τῶν δεινῶν Στυλιανὲ μου ἐξαιρούμενον.
Θεοτοκίον.
Φώτισον ἡμᾶς, τῇ τῆς σῆς μεγαλειότητος, φωταυγείς καὶ ἀΰλῳ ἀστραπῇ, Μαριάμ εὐλογημένη κοσμοπόθητε.
ᾨδὴ ς΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Ὡς ἥλιος, νοερῶς ἀστράπτουσα, ἡ ἁγία σου Είκών καθορᾶται, καὶ μυστικαῖς θεοφόρε ἀκτῖσι, τὰ νεογέννητα θάλπει ἑκάστοτε, καὶ θαυμαστῶς ζωογονεῖ, τῶν ἀνηβῶν τὸν εὔχαριν ὅμιλον.
Νεότητος, παιδοτρίβην ἔνθεον, καὶ τοῦ γήρως ἀληθὴ βακτηρίαν, Στυλιανέ, ἐγνωκότες σε Πάτερ, συντετρημένῃ ψυχὴ ἐκβοῷμέν σοι· μὴ διαλίπῃς ἔφορον, καὶ διέπων ἡμᾶς πρὸς τὰ κρείττονα.
Φαιδρότατα, θαλερᾷ καὶ εὔρωστα, καὶ χαρίεντα τῇ σῇ προμηθεῖα, τὰ νεογέννητα ἔργασαι βρέφη, πᾶν σκυθρωπὸν καὶ νοσῶδες καὶ ἄχαρι, ἀποδιώκων ἐξ αὑτῶν, συμπαθέστατε Πάτερ δεόμεθα.
Θεοτοκίον.
Ὑψώσασα, ἐκ κακίας λάκκον με, Υψηλότατε,τοῦ Κτίσαντος θρόνε, Εὐλογημένη Ἁγνὴ Θεοτόκε, πρὸς νοητὰς ἀναβάσεις καὶ χάριτας, ἀνελκύσαν μου τὴν ψυχήν, καὶ δεινῶν με προλήψεων κάθαρον.
Διάσωσον, Στυλιανὲ θεοφόρε τοὺς σοὺς οἰκέτας ἀπὸ πάσης ἐπιφορᾶς καὶ κακώσεως. καὶ τὰ ἀρτίτοκα βρέφη ἀεὶ εὐλόγει.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Τῶν ἰαμάτων κρουνὸς ἀνεξάντλητος, καὶ τῶν νηπίων προστάτης θερμότατος, Στυλιανὲ ὑπάρχων μακάριε, ἐκ πολυτρόπων κινδύνων ἀπάλλαξον, τοὺς πόθῳ καλοῦντας τὴν κλῆσιν σου.
Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον.
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου, ὃ θάνατος τοῦ Όσίου αὑτοῦ.
Στίχος. Τὶ άνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὢν άντοπέδωκεν ἡμῖν.
Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
(Κεφ. στ’ 17 – 23).
Τῷ καιρῶ ἐκείνῳ ἔστη ὁ Ἰησοῦς ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἱ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν, καὶ οἱ ὀχλούμενοι ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ ὅτι δύναμις παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰάτῳ πάντας. Καὶ αὐτὸς ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, ἔλεγε· Μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρᾳ ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ· μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε· μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε· μακάριοι ἔστε, ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Χαίρετε ἐν ἐκείνη τῇ ἥμερα καὶ σκιρτήσατε ἰδοῦ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ.
Δόξα.
Ταῖς τοῦ σοῦ Ὁσίου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ἄνωθεν ἐπίνευσον, καὶ δυσωπήθητι Πάτερ, θερμῶς ἐπικλώμενος, τῶν παρακαλούντων σε ταῖς δεήσεσι, καὶ βρεφῶν Ὅσιε, τῶν ἀρτιγεννήτων, τὰ φλογώδη ἀῤῥωστήματα, ἐπιθεράπευσον, χάριν καὶ ὑγείαν δωρούμενος, αὐτοῖς ὡς συμπαθέστατος, τοῖς θεοδωρήτοις φαρμάκοις σοῦ, ὅπως αὐξηθέντα εἰς μέτρον ἡλικίας ἀληθοῦς, Στυλιανὲ μεγαλύνωσι, τὸν σὲ μεγαλύνοντα.
Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαὸν σου…
ᾨδὴ ζ’. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Λοιμικῶν νοσημάτων, ῥυπαρῶν μολυσμάτων καὶ ἀκαθάρτων παθῶν, καὶ πάσης ἀθυμίας, καὶ βλάβης καὶ μανίας, τοὺς βοῶντας διάσῳζε, σὲ ἀνυμνοῦμεν ἀεί, Στυλιανέ, τρισμάκαρ.
Ἀρωγὸν σε νηπίων, βραβευτὴν σε ἀνήβων, καὶ μειρακίων φρουρόν, ἀτέκνων ἰατῆρα, εὐτέκνων Προμηθέα, ὁ Χριστὸς ἀπειργάσατο, Στυλιανὲ ἱερὲ τῇ σῇ λαμπρῆ ἀσκήσει.
Ξενοτρόπων θαυμάτων, πολλαπλῶν ἰαμάτων καὶ θεϊκῶν δωρεῶν, τὸ ὕδωρ ἀναβλύζων, τὴν κάμινον σβεννύεις, συμφορῶν τε καὶ θλίψεων, καὶ ἀναψύχεις τερπνῶς, ἡμῶν τὰς διανοίας.
Θεοτοκίον.
Γαληνόμορφε Κόρη, τῆς ψυχῆς μου τὴν λύπην καὶ τὴν πίκραν συνοχήν, μετάβαλε αἰσίως, εἰς βιᾶν εὐφροσύνην, καὶ προφθάσασα ῥῦσαι με, τῇ κραταιᾷ σου χειρί, ἀνάγκης ἐνεστώσης.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Εὐτέκνους πάτερ, τὰς ἀτεκνούσας μητέρας, τῇ ταχεῖς σου ἀπέργασαι πρεσβεῖα, σοὶ γὰρ ὀλοψύχως Στυλιανὲ φοιτῶσι.
Ῥέουσα χάριν, ἡ παναγίᾳ Εἰκὼν σου, τῇ τοῦ Πνεύματος ἐπισκιάσει πάτερ, τρέφει καὶ εὐφραίνει τὰ νεογνὰ καὶ βρέφη.
Ἀγγελομόρφῳ, ἐπιφανεῖς θεωρίᾳ, ἐπὶ ψελλίζοντα ταῖς μητρικαῖς ἀγκάλαις, πλήρωσον Θεόφρον, χαρᾶς καὶ θυμηδίας.
Θεοτοκίον.
Σωματικῶν με, καὶ ψυχικῶν ἀλγηδόνων, ἀπολύτρωσαι ὑπερευλογημένῃ, τῇ δὲ ἐπελθούσῃ, βοήθει μοὶ ἀνάγκη.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἱάτρευσον τὰς νόσους, τῶν ὑπομαζίων, καί, ψελλιζόντων νηπίων Πατὴρ ἡμῶν, τοῖς τῶν μητέρων δακρύοις ἐπικαμπτόμενος.
Μαράνας πᾶσαν βλάβην, τὴν νηπιοφθόρον, καὶ θαλερᾷ καὶ ἀκμάζοντα τήρησον, τὰ τῶν ἀκάκων νηπίων Πάτερ συστήματα.
Ὀδύνης μοι συμβάσης, καὶ δεινῆς ἀνίας, ἐκ πονηρᾶς συνηθείας καὶ πράξεως, Στυλιανὲ θεοφόρε σπεῦσον καὶ ῥῦσαί με.
Θεοτοκίον.
Ὑψόθεν ἐνωτίζου, Κεχαριτωμένη, τὸν στεναγμὸν τῆς ψυχῆς μου τὸν μύχιον, καὶ τῇ εὑρούσῃ με θλίψει μὴ ὑπερίδῃς με.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον Σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,Ὤφθης ἐκ κοιλίας τῆς μητρικῆς, καθηγιασμένος, ὡς ὃ ἔνδοξος Σαμουήλ, καὶ δοτὸς ἐδείχθης δι’ ἐναρέτου βίου, Στυλιανὲ παμμάκαρ τῷ σὲ δοξάσαντι.
Χαίροις ἐγκρατείας ὑφηγητής, καὶ τῆς ἀπαθείας, ἐνδιαίτημα ἱερόν, χαίροις τῶν Ὅσιον ὁ τύπος ἐν ἀσκήσει, Στυλιανὲ Ἀγγέλοις ὁ ὁμοδίαιτος.
Φύλαξ καὶ προστάτης καὶ προμηθεύς, τῶν ἀρτιγεννήτων, καὶ νηπίων καὶ τῶν βρεφῶν, πέλων Θεοφόρε, τῇ θεῖα ἐπιπνοίᾳ, ἐκ πάσης ἐπηρείας ταῦτα διάσῳζε.
Ἰδὲ τῶν μητέρων τοὺς στεναγμούς, κάμφθητι θεόφρον, τῶν προσφύγων σοῦ ταῖς φωναῖς, καὶ τὰ τούτων τέκνα, μανίας ὀλεθρίου, Στυλιανὲ τρισμάκαρ, σπεῦσον καὶ λύτρωσαι.
Ὡς ἄνθη θαλερώτατα καὶ τερπνά, ὄψεως εὐχροίᾳ, καλ ἀκάκοις τρόποις σοφέ, ἡμῶν τὰ παιδίᾳ, συντήρει ἀοράτως, Στυλιανὲ παμμάκαρ, τῶν εὐφημούντων σε.
Ἔχων παῤῥησίαν πρὸς τὸν Χριστόν, Ὅσιε τρισμάκαρ, μὴ ἐλλίπῃς ἐκδυσωπῶν, ὑπὲρ τῶν αἰτούντων, τὴν σὴν ἐπικουρίαν, ὡς ἂν ἀπαλλαγῶμεν πάσης στενώσεως.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καὶ ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεός ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Καὶ τὸ τροπάριον. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Στήλη ἔμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας, Στυλιανὲ ἀνεδείχθης μακάριε, τὸν γὰρ σὸν πλοῦτον σκορπίσας τοῖς πένησιν, ἐν οὐρανοῖς ἐκομίσω τὸν ἄφθαρτον, καὶ ἐγκρατείᾳ καὶ πόνοις πανόλβιε, χάριν εἴληφας, νηπίων προστάτης γενόμενος, καὶ φύλαξ νεογνῶν ἀπροσμάχητος.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Παίδων καὶ νηπίων καὶ βρεφῶν, μέγας κηδεμὼν καὶ προστάτης, καὶ ἀληθῇς ἰατρός, Πνεύματος τῇ χάριτι ἀποδεικνύμενος, μαρασμῶν καὶ κακώσεων, καὶ νόσον ποικίλων, ἄτρωτα διάσῳζε τὰ ἀρτιγέννητα, ταῦτα εὐλογῶν καὶ διέπων, ὅπως ἀνδρωθῶσιν αἰσίως, ὦ Στυλιανὲ Θεομακάριστε.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἀγίων Πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
