Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους Θαυματουργούς Αναργύρους Κύρο και Ιωάννη
Ποίημα Αθανασίου Ιερομονάχου Σιμωνοπετρίτου
†Εορτάζουν στις 31 Ιανουαρίου
Εῦλογήσαντος τοῦ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σού καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὂτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὀνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Καὶ τὸ τροπάριον·
῏Ηχος δ΄. ῾Ο ὑψωθείς.
Τῶν ἰαμάτων εἰληφότες τὴν χάριν, τὰς ἀσθενείας καὶ τὰς νόσους ἰᾶσθε, ψυχῆς τε καὶ τοῦ σώματος ἀκέστορες κλεινοί, ὅθεν θεραπεύσατε, ἀναργύρως τὰ πάθη, Κῦρε ᾿Ιωάννη τε, τὴν γαλήνην διδόντες, τοῦ ἀληθοῦς καὶ μόνου ᾿Ιατροῦ, θείαις πρεσβείαις, ὑμῖν τοῖς προσπίπτουσι.
Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων, τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Εἶτα ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Εἶτα, ὁ Κανών, οὐ ἡ ἀκροστιχίς·
Πάθη ἡμῶν τὰ δυσαχθῆ, ᾿Ανάργυροι, ἰᾶσθε.᾿Α (θανάσιος).
ᾨδὴ α΄. ῏Ηχος πλ.δ΄. ῾Αρματηλάτην Φαραώ.
Πεπλουτηκότες ἐκ Θεοῦ ᾿Ανάργυροι, χάριν ἰάσεων, ταύτην τοῖς αἰτοῦσι, φιλανθρώπως δίδοτε, ὡς πλήρεις ὄντες Ἂγιοι, τῆς ἀγάπης τῆς θείας, ἣν καὶ ἡμῖν ἐπιδείξασθε, τοῖς ὑμῶν πρεσβείαις προσφεύγουσι.
Ἀμαρτημάτων τοῖς κλοιοῖς σφιγγόμενοι, δικαίως πάσχομεν, ἰατῆρες θεῖοι, καὶ ψυχὴν καὶ σώματα, τὴν λύσιν οὖν μὴ ἔχοντες, πρὸς ὑμᾶς εὐελπίστως, ἀπολυτρώσεως τρέχομεν, ὅθεν μὴ κενοὺς καταισχύνετε.
Θεοπρεπῶς διακονοῦντες Ἃγιοι, τὴν ἐπιστήμην ὑμῶν, τῇ εὐχῇ ἑνοῦντες, ταύτην ἀπεδείκνυτε, ἐνεργεστέραν γνώσεως, ἀνθρωπίνης διό περ, μᾶλλον Χριστὸς ἐθεράπευεν, ῝Ον ὑπὲρ ἡμῶν ἱλεώσασθε.
Θεοτοκίον.
῾Η τῶν ἀπάντων ᾿Ιατρὸν γεννήσασα, τοῦτον ἱκέτευε, Θεομῆτορ Κόρη, σὺν δυσὶν ἀκέστορσι, Κύρῳ καὶ ᾿Ιωάννῃ τε, ὅπως πάθη ποικίλα, πόῤῥω διώξῃ τῶν δούλων σου, τῶν ἀνευφημούντων σε Δέσποινα.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἡγαθύνθη Δεσπότης, ἀσκητικῶς βλέπων σε, Κῦρε ἐν ἐρήμῳ βιοῦντα, ὅθεν ἐβράβευσε, τὴν πολιτείαν σου, τῇ ἐνεργείᾳ θαυμάτων, ἅ ἡμῖν ἐπίδειξαι, τοῖς αἰτουμένοις σε.
Μὴ βουλόμενος ἔτι, τῷ βασιλεῖ ῞Αγιε, τῷ ἐν τῇ σκοτίᾳ εἰδώλων, καθυποττάσεσθαι, ζώνην ἀπέβαλες, ἀκολουθήσας τῷ Κύρῳ, μεθ᾿ οὗ ἡμῖν φάνητε, θεῖοι θεράποντες.
῞Ωσπερ χόρτον χρυσίον, τὸ ὑλικὸν ἔχοντες, πάντων ἀναργύρως τὰ πάθη, ἀπεδιώκετε, διὸ χριστόπλουτοι, τὴν δωρεὰν ταύτην δότε, πᾶσι τοῖς μὴ ἔχουσιν, ἄλλον προσφύγιον.
Θεοτοκίον.
Νεανίσκοι Παρθένε, ᾀσματικῶς ψάλλουσιν, ἅμα πρεσβυτέροις τὴν δόξαν, ἣν ἐχαρίσατο, σοὶ ὁ Δεσπότης σου, μεθ᾿ ὧν κἀγὼ ὁ ἀχρεῖος, μείγνυμι τὸ Χαῖρέ σοι, ἀειμακάριστε.
Διάσωσον, ἀσθενειῶν καὶ τῶν νόσων δυὰς ῾Αγίων, ᾿Αναργύρων τοὺς προσπίπτοντας πόθῳ εἰκόνι σου, καὶ δὸς ὑγιείαν σταθηράν, ταῖς πρεσβείαις σου πρὸς Δεσπότην.
᾿Επίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἲτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
῏Ηχος β΄. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Δυὰς θαυμαστή, Ἀνάργυροι χριστόψυχοι, ποικίλων παθῶν, ἡμᾶς ἀπολυτρώσασθε, καὶ σοφίαν δίδοτε, ἰατροῖς ὡς αὐτῶν ὁμότεχνοι, ἵνα οἱ πάντες Θεόν, δοξάζωμεν πανεύφημοι.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Τῆς ἐρήμου κατέλιπες, Κῦρε ἡσυχίαν πλήθει ἀγάπης σου, ἧς κἀμὲ ποίησον μέτοχον, ὡς ἀκέστωρ θεῖος καὶ φιλάδελφος.
Ἀσθενεῖς ἐθεράπευες, θεῖε ᾿Ιωάννη Χριστοῦ ὀνόματι, δι᾿ οὗ πάθη μου θεράπευσον, τῆς ψυχῆς καὶ σώματος δυσίατα.
Δωδεκάδος ἐφάνητε, θείων ᾿Αποστόλων σεπτοὶ ὁμότροποι, θησαυροὺς μὴ θησαυρίζοντες, ἐπιγείους πάνσοφοι Ἀνάργυροι.
Θεοτοκίον.
῾Υψηλόφρονα κέκτημαι, γνώμην Παναμώμητε ἀλλὰ δέομαι, ταπεινόν με ἐναπέργασαι, μητρικαῖς πρεσβείαις σου πρὸς Κύριον.
ᾨδὴ ῞Ινα τί με ἀπώσω.
Στήριξόν με πεσόντα, ἐξ ἁμαρτιῶν μου Κῦρε πανόλβιε, καὶ χορήγησόν μοι, τὴν ὑγιείαν ψυχῆς τε καὶ σώματος, ἵνα προσκυνῶ σου, τὴν πανσεβάσμιον εἰκόνα, καὶ δοξάζω Δεσπότην φιλάνθρωπον.
Ἀγαθοὶ Ἰωάννη, ὑπὲρ ἕνα οἱ δύο ὑπάρχουσιν, ὅθεν συνηρμόσθης, δι᾿ ἀγάπης Χριστοῦ ὁμοτέχνῳ σου, Κύρῳ μεθ᾿ οὗ πάντων, τῶν ἀσθενούντων τὰς ἐντεύξεις, εὐμενῶς προσδεχθείητε Ἂγιοι.
Χρυσῆν ἔχοντες ἄμφω, γνώμην εὐεργέται ᾿Ανάργυροι τίμιοι, τὴν τῶν ἀσθενούντων, σωτηρίαν ἐν πρώτοις διώκοντες, δίδοτε ἑκάστῳ, κατὰ τὴν πίστιν καὶ τὸ δῶρον, ἰατρείας ὡς βρύσεις χριστόῤῥειθροι.
Θεοτοκίον.
Θεοτόκε Παρθένε, κόρον οὐ λαμβάνω τὸ θεῖον σου ὄνομα, ἔχων ἐν τῇ γλώσσῃ, ὡς τροφὴν γλυκυτάτην καὶ ἥδυσμα, πᾶσαν ἀπελαῦνον, τῆς ἁμαρτίας τὴν πικρίαν, ἣν ὡς ἄφρων οὐαί μοι σιτίζομαι.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Ἡλέησεν, ὁ καλὸς Δεσπότης μου, ἀνθρωπότητα ἐσχάτως νοσοῦσαν, σωματωθείς, καὶ ἰάτρευσε νόσους, ὡς κυριεύων ἁπάσης τῆς κτίσεως, ῝Ον Κῦρε σὺ ἐκμιμηθείς, θεραπεύεις δεινῶς κινδυνεύοντας.
Ἀδάπανος, ἰατρὸς καθέστηκας, Ἰωάννη ἐν Χριστοῦ τῇ δυνάμει, φροῦδας ποιῶν, ἀσθενείας καὶ νόσους, σῶν αἰτουμένων βοήθειαν ἄμαχον, διὸ κἀμοῦ τὰ τὴν ψυχήν, καταβλάπτοντα πάθη ἐκδίωξον.
Νενίκηται, τῆς φθορᾶς ἀήττητος, καὶ πανώλεθρος φαινόμενος νόμος, διὰ Σταυροῦ, ὃν κατέχοντες ὅπλον, Κῦρε σεπτὲ ὡς δραπέτην ἀπέδειξας, σὺν Ίωάννῃ τῷ κλεινῷ, ᾿Αναργύρων δυὰς θεοδώρητος.
Θεοτοκίον.
Ἀνάνηψον, ὦ ψυχή μου τάλαινα, καὶ ἀνάβλεψον τὸ φῶς τοῦ Δεσπότου, ἔχεις καὶ γάρ, δυσωποῦσαν Παρθένον, ἁμαρτανόντων ἐλπίδα στερέμνιον, καὶ φεῦγε τάχει ἀφορμάς, χωριζούσας προσώπου Κυρίου σε.
Διάσωσον, ἀσθενειῶν καὶ τῶν νόσων δυὰς ῾Αγίων, ᾿Αναργύρων τοὺς προσπίπτοντας πόθῳ εἰκόνι σου, καὶ δὸς ὑγιείαν σταθηράν, ταῖς πρεσβείαις σου πρὸς Δεσπότην.
Ἃχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἲτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
῏Ηχος β΄. Προστασία τῶν χριστιανῶν.
Ἀναργύρων δυὰς ἡ χριστόφωτος, ἰατροὶ ἀκαταίσχυντοι τάχιστα, ἀσθενείας, τῶν αἰτουμένων ἐξιᾶσθε θαυμαστῶς, εὐχαῖς, ταῖς πρὸς τὸν Χριστόν, Οὗ τῆς ἀγάπης μιμηταί, ἀκριβεῖς ἀνεδείχθητε, Κῦρε σὺν ᾿Ιωάννη, μάρτυρες στεφανῖται, ἵνα τιμῶμεν ἐκ ψυχῆς, τὴν σεπτὴν ὑμῶν ἄθλησιν.
Προκείμενον.
Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὑτοῦ.
Στίχ. Τί ἀνταποδώσομεν τῷ Κυρίῳ…
Εὐαγγέλιον,᾿Εκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον (Κεφ.ι΄ 1.5 – 8).
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, προσκαλεσάμενος ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὑτοῦ, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν κατὰ πνευμάτων ἀκαθάρτων, ὥστε ἐκβάλλειν αὐτὰ καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν· τούτους ἀπέστειλεν ὁ ᾿Ιησοῦς παραγγείλας αὐτοῖς λέγων· εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε καὶ εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε. Πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ. Πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λεγοντες, ὅτι ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε, νεκροὺς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε.
Δόξα.
Ταῖς τῶν Ἀναργύρων πρεσβείαις ᾿Ελεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ Νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχ. ᾿Ελεησόν με ὁ Θεός…
καὶ τὸ προσόμοιον
῏Ηχος πλ.β΄. ῞Ολην ἀποθέμενοι.
Κῦρε χριστοκάρδιε, καὶ ᾿Ιωάννη τρισμάκαρ, ἰατροὶ πανθαύμαστοι, ὡς φαρμάκῳ χρώμενοι θεῖον ῎Ονομα, πάθη τὰ δυσίατα, καὶ τὰς ἀσθενείας, τῶν ἀνθρώπων ἐκδιώκετε, πᾶσι δωρούμενοι, τὰ πρὸς σωτηρίαν συντείνοντα, καὶ γὰρ ἐξωμοιώθητε, τῷ Χριστῷ ὑμῖν ὅση δύναμις· ὅθεν ὁμοτέχνοις, τὴν χάριν δότε ῞Αγιοι πολλήν, καὶ τοῖς νοσοῦσι τὴν ἴασιν, τῆς ψυχῆς καὶ σώματος.
Σῶσον ὀ Θεός τὸν λαό σου…
ᾨδὴ ζ΄. Παῖδες ἑβραίων.
‘Ρῶσιν παράσχου μοι ὦ Κῦρε, τῷ ἐκ πλήθους μου, παθῶν ἀποκαμόντι, ὅπως χαίρων ὑμνῶ, πολλήν σου παῤῥησίαν, ἣν πρὸς Χριστὸν ἐπλούτησας, ἐξ ἀμέμπτου πολιτείας.
Γρήγορον ἔχοντες προστάτην, καὶ ἀκέστορα, ἀνάργυρον ἐν βίῳ, ᾿Ιωάννη κλεινέ, εὐτόνως βαδιοῦμεν, πορείαν τὴν σωσίψυχον, τὸν Σωτῆρα εὐλογοῦντες.
Ὓψωσον κέρας ἀσθενούντων, ἰατρότεχνε, δυὰς ἱερωτάτη, δωρεὰν τὸ δοθέν, σοὶ χάρισμα διδοῦσα, ἵν᾿ αὐξηθῇ ἡ αἴνεσις, τοῦ Χριστοῦ εἰς τοὺς αἰῶνας.
Θεοτοκίον.
‘Ρίπτω πρὸ τῶν ποδῶν σου Κόρη, ἐμαυτὸν αἰτῶν, σὴν θείαν ἱκεσίαν, ὅτι πένης εἰμί, ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ οὐκ ἰσχύω ὄμματα, ἆραι πρὸς τὸν Ποιητήν μου.
ᾨδὴ η΄. Τὸν ἐν ὄρει ἁγίῳ.
Ὀλισθαίνων ἐκ τῆς ἀπροσεξίας, τετραυμάτισμαι καιρίως θεῖε Κῦρε, ὡς καλὸς ἰατρός, δεῦρο καὶ ἴασαί με, ὅπως τὴν θείαν μνήμην σου, ἑορτάζω εὐγνωμόνως.
Ἰωάννη τὸ κλέος ᾿Αναργύρων, σῶσον ῥίψασπιν, ἐκ τοῦ καλοῦ ἀγῶνος, καὶ τῇ τάξει Χριστοῦ, πάλιν συνάρμοσόν με, οἷς τρόποις φιλανθρώποις σύ, καὶ καλοῖς ἐπιγινώσκεις.
Ἰπποκράτους καὶ Γαληνοῦ τὰς βίβλους, ἠκυρώσατε ὑμῶν τῇ ἰατρείᾳ, ὦ δυὰς εὐκλεής, ἁγίων Ἀναργύρων, ἔχοντες ἀλεξίνοσον, τὴν ἐπίκλησιν Κυρίου.
Θεοτοκίον.
᾿Αχαρίστως φερόμενος Παρθένε, πρὸς Δεσπότην μου, κατέχωσα τὴν χάριν, εἰς κοπρίαν παθῶν, ὡς δοῦλος ἀνοήτως, πῶς Τούτῳ οὖν ὀφθήσομαι, ὁ κατάκριτος ἐξ ἔργων.
ᾨδὴ θ΄. ᾿Εξέστη ἐπὶ τούτῳ.
Συνῆκας ἐκ τῆς πείρας ὅτι καλόν, ἀσθενεῖς ἐπισκέπτεσθαι Ἂγιε διὸ πολλούς, ὤρθωσας ἐκ κλίνης ὀδυνηρᾶς, τῇ χάριτι ἣν εἴληφας, Κῦρε καὶ παρέστησας ὑγιεῖς· ὅθεν τοὺς ἐξαιτοῦντας, σεπτήν σου μεσιτείαν, μὴ ἀποστρέψῃς ὡς φιλάδελφος.
Θεῷ ἀφιερώσας σου τὴν ζωήν, ᾿Ιωάννη τρισμάκαρ Ἀνάργυρε, τὴν δωρεάν, δέδεξαι ἰᾶσθαι τοὺς ἀσθενεῖς, οὐχὶ φαρμάκοις χρώμενος, ἀλλὰ τῇ εὐχῇ τῇ τελεστικῇ, δι᾿ ἧς καὶ δωροφόρει, τοὺς πίστει προσκυνοῦντας, τὸ ἱερόν σου ἐξεικόνισμα.
Ἐλαίῳ ἐπαλείψαντες ᾿Ιησοῦ, τῆς ἀγάπης μητέρα θεόφρονα, σὺν ταῖς τρισί, θυγατράσι ταύτης πανευκλεεῖς, μάρτυρας ἀπεδείξατε, εἶτα ἐνηθλήσατε καὶ ὑμεῖς, Κῦρε καὶ ᾿Ιωάννη, πρεσβεύοντες Κυρίῳ, δοῦναι ἡμῖν μαρτύρων φρόνημα.
Θεοτοκίον.
Ἀνάγκαις περικείμενοι καὶ δεινοῖς, Θεοτόκε πρὸς σὲ καταφεύγομεν, οἱ εὐτελεῖς, χάριν ἐξαιτούμενοι πρεσβειῶν, πρὸς ῝Ον ἐκυοφόρησας, ὅπως ἐπιδείξηται εὐμενῆ, ἡμῖν τὴν κρίσιν Κόρη, ὅταν καθίσῃ κρῖναι, τὴν οἰκουμένην ὁ Φιλάνθρωπος.
Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ, καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα μεγαλυνάρια,
Χαίρετε Ἀνάργυροι ἱεροί, ἰατῆρες θεῖοι, νοσημάτων παντοδαπῶν, Κῦρε θεοφόρε, καὶ θεῖε ᾿Ιωάννη, ἰατρῶν πρὸς τὸν Σωτῆρα, πρέσβεις θερμότατοι.
Πάντας τοὺς τιμῶντας μνήμην ὑμῶν, καὶ σεπτὴν εἰκόνα, προσκυνοῦντας πόθῳ πολλῷ, Κῦρε ᾿Ιωάννη, φυλάττετε ἀτρώτους, ἀπὸ παθῶν ποικίλων, καὶ νόσων πάντοτε.
Ἒχοντες τὴν χάριν παρὰ Θεοῦ, τοῦ ἰᾶσθαι νόσους, Ἀναργύρων δυὰς σεπτή, δότε ταύτην πᾶσι, τοῖς ἐν ποικίλαις νόσοις, Κῦρε καὶ ᾿Ιωάννη, μάρτυρες ἔνδοξοι.
Πάθεσι βαρούμενοι τὴν ψυχήν, καὶ ἀλγοῦντες νόσοις, ὦ ᾿Ανάργυροι θαυμαστοί, Κῦρε Ἰωάννη, ὑμῶν θείας πρεσβείας, αἰτούμεθα ἐν πίστει, τῆς ἐξιάσεως.
Τῇ φιλοθεΐᾳ αἷμα ὑμῶν, ὡς σπονδὴν Κυρίῳ, ἐξεχύσατε ἐν χαρᾷ, τῇ φιλαδελφίᾳ δὲ τῶν πιστῶν τὰς νόσους, ᾿Ανάργυροι ἰᾶσθε, ὡς χάριν ἔχοντες.
Νέφη ἐκδιώξατε χαλεπά, Κῦρε ᾿Ιωάννη, τὰ σκοτίζοντα λογισμούς, ὅταν ἀσθενείαις πίπτωμεν διαφόροις, ὑπομονὴν διδόντες, καὶ χριστοπείθειαν.
Σπεύσατε Ἀνάργυροι θαυμαστοί, ἐπικαλουμένοις, ἀῤῥωγὴν τὴν ἰατρικήν, ὑμῶν καὶ ταχέως, δίδοτε τὴν ὑγίειαν, ὅπως Χριστῷ τὴν δόξαν, δῶμεν ῥωννύμενοι.
Ἰατρεῖον ἄμισθον τὸν ναόν, ἔχοντες τὸν θεῖον, ὦ θεόψυχοι ἰατροί, ὑμῶν ἀσθενοῦντες, προστρέχομεν ἐν πίστει, καὶ ἴασιν ποικίλων, νόσων λαμβάνομεν.
Πάσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ και τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς·
῏Ηχος β΄. ῞Οτε ἐκ τοῦ ξύλου σε.
Κῦρε ἰατρὲ θαυματουργέ, Ἰωάννη θεῖε ἀκέστωρ, σεπτοὶ Ἀνάργυροι, χάριν ἣν ἐλάβετε παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἰᾶσθαι νοσήματα, ψυχῶν καὶ σωμάτων, δότε τοῖς προστρέχουσι καὶ ἐκζητοῦσιν αὐτήν, πᾶσι δὲ πιστοῖς ὁμοτέχνοις, συναντιλαμβάνεσθε ἄμφω, νοῦν καρδίαν χεῖρας ἁγιάζοντες.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.
Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς.
Ἀμήν.
Στίχοι·
Ἰατρῶν δυὰς ἁγίων Ἀναργύρων,
Θεραπεύσατε πληθὺν παθῶν ψυχῆς μου.
