Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους Νεομάρτυρας Απόστολο Δημήτριο Ζαχαρία εξ Άνω Μουλίων Ηρακλείου
Ποίημα Μοναχού Αποστόλου
†Εορτάζουν την Κυριακή μεταξύ 16 και 22 Αυγούστου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χεῖρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος Σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον Σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπί Σοί ἤλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με καί τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
καί τά τροπάρια
Ἦχος δ΄ Ὁ ὑψωθείς ἐν τῶ Σταυρῷ.
Οἱ καταισχύναντες βελίαρ τά κέντρα, Νεομαρτύρων, ὦ ὑπέρτιμε δῆμε, Ἀπόστολε Δημήτριε, ἱερέ Ζαχαρία, Ἀποστόλων σύσκηνοι, μετ’ αὐτῶν δυσωπεῖτε, Τριάδα τήν ὑπέρθεον,Τρισυπόστατον φύσιν, ὡς παρρησίαν, ἔχοντες πολλήν, μάρτυρες θεῖοι, Μουλίων βλαστήματα.
Δόξα. Ὂμοιον.
Τοῦ ἐν Τριάδι θεοῦ ὑμνομένου, ἐν τῷ ἀσήμω χωρίῳ Μουλίων, ἅπαντες ἐγνώκαμεν τούς οἰκτιρμούς τοῦ Κυρίου, ὅτι ἡμῖν ἐγνώρισε, τούς ἐσχάτως σφαγέντας. Ἀπόστολον, Δημήτριον, καί Ζαχαρίαν τούς θείους· δωρούμενος οὖν προθύμως δι’ αὐτῶν, χάριν πλουσίαν, καί μέγα ἔλεος.
Καί νῦν. Θεοτόκιον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ· Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.
καί ἀρχόμεθα τοῦ κανόνος, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Λιτάς εὐχάς δέξασθε. μοναχοῦ Ἀποστόλου.
Εἴς ἔκαστον τροπάριον λέγομεν Ἅγιοι Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, πρεσβεύσατε ὐπέρ ἡμῶν, τα δύο τελευταία Δόξα, και Νῦν.
ᾨδή α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Λάμψας ἐν τῷ κόσμω ὠς ὁ ἀστηρ, ἐν ὑστέροις χρόνοις, ἐν πολίχνῃ τῇ ταπεινῇ, τῶν Μουλίων κώμῃ, Ἀπόστολε, Μάρτυς ὑμνοῦμεν σε.
Ἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν, ἐν τούτῳ τῷ χώρῳ, τῷ ἀσήμῳ ἀλλ’ ἱερῷ, Δημήτριε Μάρτυς τῆς Τριάδος, διά τοῦ Μαρτυρίου σου·
Ταχέως ἡ χάρις ἐκ τοῦ Θεοῦ, δαψιλῶς ἐχύθη εἰς πάντας τούς εὐσεβεῖς, ὅτε ἐκ γῆς ἀνεφάνη, Ζαχαρία θεῖε, τό σκῆνος σου.
Θεοτοκίον.
Ἀνύμφευτε Κόρη Μήτηρ Θεοῦ, μη ἅρης τήν σκέπην τήν Ἁγίαν Σου καί σεπτήν, ἥν ἐφήπλωσας πρώην οὐρανόθεν, ἀλλά ἀσφαλῶς πάντας διαφύλαττε.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Σωτηρίας λιμένα, Ἀπόστολε ἱερώτατε, καί τῶν Μουλίων δόξα, ἐξ’ ἀρχῆς ἐγνώκαμεν, καί τῷ λειψάνῳ τῷ σῷ, γονυπετεῖς δακρυρροοῦντες, ἁγιασμόν αἰτοῦμεν, καί σωτηρίαν ἅπαντες.
Ἐν ὑστέροις τοῖς χρόνοις, περιφανῶς ἤθλησας, ἐν Μουλίων κώμη, Μάρτυς Δημήτριε, μετά τῶν συνάθλων σου, ἁγιασμόν καί εἰρήνην, δώρησαι τοῖς δοῦλοις σου, καί μέγα ἔλεος.
Ὑπέστης βασάνους, Ζαχαρία μακαριώτατε, διά τήν θερμήν σου πρός Κύριον, ἀγάπην καί ἔφεσιν, διό καί ἡγίασε ἐν χρόνοις ἐσχάτοις, ψυχής καί σῶμα Κύριος, ὡς κριτής ἀληθέστατος.
Θεοτοκίον.
Χαρωπαῖς ὑποθῆκαις, καί ψυχικήν δύναμιν, διά τοῦ Τόκου Σου Κόρη , ἡ κτῖσις, ἔγνωκεν· διό ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ Σῇ, πάντας ἡμᾶς στηριχθῆναι, θερμῶς ἱκετεύομεν, Κόρη Πανάμωμε.
Διάσωσον, ὦ Τριάς Μαρτύρων θεία, πάσης βλάβης, πειρασμῶν καί κινδύνων, Ἁπόστολε, Ζαχαρία καί Δημήτριε θεῖε.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ Πανύμνητε Θεοτόκε , ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Ἀπόστολε θεῖε, καί ἱερέ Δημήτριε, Ζαχαρία μακάριε Μουλλίων βλαστήματα· ἐκτενῶς βοῶμεν ὑμῖν, θείαν χάριν καταπέμψατε, ὅπως εἰς λιμένα σωτηρίας, ἅπαντες καταντήσωμεν.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἀπόστολε μέγιστε, Μουλίων τό θεῖον βλάστημα, κατανόησον ἡμῶν τάς θλίψεις, καί ταχέως ἡμᾶς πάντας ἀπάλλαξον.
Σωτηρίας λιμένα σε, Ζαχαρία πάντες ἐγνώκαμεν, διό ἡμᾶς πάντας ὁδήγησον, καί χαρᾶς τῆς θείας χαρίτωσον.
Δημήτριε θειότατε, Τριάδος ἐραστής ὁ ἐνθεώτατος, διά τοῦ Μαρτυρίου σου, ἐν ἐσχάτοις χρόνοις ἡγίασας.
Θεοτοκίον.
Ἑορτάζομεν ἅπαντες, τοῦ Τόκου σου Κόρη Θεοχαρίτωτε, τά ἐπίγεια διαβήματα, ὡς ἡμίν αἴτια, Παραδείσου ἀνοικτήρια.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ξένα θαυμαστά, καί πληθύν θαυμάτων μέγεθος, χάριτι Θεοῦ ἐργάζεσθε, καί ἐν τόπω θαυμαστῶ, τῶν Μουλίων ἀναλάψατε.
Ἄνθη θερινά ἐν λειμῶνι βίου ἔγνωμεν, τά σεπτά ὑμῶν παλαίσματα, εὐωδίαν ἀποπέμποντα, καί πλουσίαν χάριν ἄνωθεν.
Στέφανα λαμπρά, οὐρανόθεν ἐκομίσασθε, καί μεγίστην παρρησίαν ἄριστα, Μουλίων κώμη ταπεινῇ, ἀθλησάμενοι μακάριοι.
Θεοτοκίον.
Θείων δωρεῶν, οὐρανόθεν Θεοτόκε Ἀγνή , διά τοῦ Τόκου σου ἐλάβομεν, διό τιμῶμεν Σε,προσκυνοῦμεν καί λατρεύομεν.
ᾨδὴ ς΄. Τὴν δέησιν.
Ἐσχάτοις, ὑπεραθλήσαντες χρόνοις, ἐκ τῆς ἀσήμου, πολίχνης τῶν Μουλίων, νεοφανεῖς τῆς Τριάδος ὁπλῖται, τῆς Τρισηλίου Θεότητος κήρυκες, λυτρώσασθε πάντας ἡμᾶς, ἀπό παγίδων τοῦ ὄφεως.
Μέχρι θανάτου, ὑπέρ Τριάδος Ἁγίας, ἡγωνήσασθε ζεούση καρδία, βραβεία λαβόντες τά θεῖα, παρά τοῦ μόνου ἀγωνοθέτου Θεοῦ ἡμῶν, καί πλουτοῦμεν νῦν ἡμᾶς, μεσίτας πρός Κύριον μέγιστους.
Οἱ ἐπί πέτρας, τῶ Χριστῶ δομηθέντες, ἀκρογωνιαῖοι λίθοι γεγόνατε θεόπται· Τήν τῆς ψάμμου καρδίαν, δομησαμένην στηρίξατε γενναίως, πληθύς γάρ τῶν πειρασμῶν, ὡς ποταμοί ἐπ’ ἐμέ καταπαίουσιν.
Θεοτοκίον.
Νέμεις, οὐρανόθεν πλουσίως, ἀνεξάντλητα τῆς χάριτος τά ρεῖθρα, ὡς κρήνη φανεῖσα Παρθένε , ὑπερφυῶς, τόν Χριστόν σωματώσασα· τούς διψῶντας διό ἱλαρῶς, πότισον Κόρη Θεόνυμφε.
Διάσωσον, ὦ Τριάς Μαρτύρων θεία, πάσης βλάβης πειρασμῶν καί κινδύνων, Ἀπόστολε, Δημήτριε, καί Ζαχαρία θεῖοι.
Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν, τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αἰτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄ Τοῖς τῶν αἱμάτων
Νεομαρτύρων Τριάς ἡ θεόκλητος, φωστῆρες Ἐκκλησίας ἀείφωτοι· ἀεί τόν Χριστόν παριστάμενοι, δωρηθῆναι ἀπαλλαγήν κινδύνων, καί αἰωνίου λυτρώσασθε κολάσεως.
Προκείμενον
Θαυμαστός ὁ Θεός, ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ (δίς)
Στίχ. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ, ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος
καί πάλιν, Θαυμαστός ὁ Θεός …
Ευαγγέλιον, Ἐκ τοῦ κατά Λουκά (Κέφ. κα’12-19).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· προσέχετε ἀπό τῶν ἀνθρώπων· ἐπιβαλοῦσι γάρ ἐφ’ὑμᾶς τάς χεῖρας αὐτῶν, καί διώξουσιν, παραδιδόντες εἰς συναγωγάς καί φυλακάς,
ἀγομένους ἐπί βασιλεῖς καί ἡγεμόνας, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου· ἀποβήσεται δέ ὑμῖν εἰς μαρτύριον. Θέσθε οὖν εἰς τάς καρδίας ὑμῶν, μη προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι· ἐγώ γάρ δώσω ὑμῖν στόμα καί σοφίαν, ἧ οὐ δυνήσονται ἀντιπεῖν, οὐδέ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν. Παραδοθήσεσθε δέ καί ὑπό γονέων, καί ἀδελφῶν καί συγγενῶν, καί φίλων, καί θανατώσουσω ἐξ’ ὑμῶν· καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων, διά τό ὄνομά μου· καί θρίξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μη ἀπόληται. Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν, κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν.
Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.
Δόξα.
Ταῖς τῶν Ἀθλοφόρων πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί Νῦν.
Ταἷς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Τριάς ἡ ἀθλήσασα, ὑπέρ Ἁγίας τριάδος, τῆς πίστεως πρόβολοι, σεπτά τῶν πιστῶν καταφύγια· ὡς φωτός μέτοχοι, τοῦ ἐπουρανίου, ἡμᾶς πάντας ἐποπτεύετε, καί μη ἐλλείπετε, πάντας ὁδηγεῖτε εὐθύβολα· Ἀπόστολε μακάριε, Δημήτριε μέγιστον καύχημα, Ζαχαρία θεῖε, τῆς δόξης Κυρίου κοινωνούς, πάντας τούς γόνους ποιήσατε, Ἀθληταί γενναιότατοι.
Ὂμοιον Θεοτοκίον.
Χαῖρε γλυκύ ὄνομα, καί πρᾶγμα Κόρη Μαρία , γλώσσης μου ἐντρύφημα, καί ἡδύ μελέτημα τῆς καρδίας μου· ἡ ψυχή μου Ἄχραντε, σοῦ ὁπίσω τρέχουσα, ἐκολλήθη ὅλη Πάναγνε καί ὥσπερ ἔλαφος, ἐπί τῶν ὑδάτων τά ρεύματα, οὕτω πρός σέ ἐπόθησεν, ὅλος μου ὁ νοῦς καί ἐξέλιπεν· διό δεξιά σου, εὐσπλάχνως ἀντιλάβοιτο Ἀγνή , ἐμοῦ, καί δόξης προσώπου σου, καταξιωσάτω με.
Σῶσον, ὁ Θεός, τόν λαόν σου, Κύριε, ἐλέησον … (12 ἄκις)
καί συνέχεια τῆς παρακλήσεως
ᾨδή ζ΄ Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ἀπελθόντες εἰς κώμην, Τριάδος Ἁγίας ἰσάριθμοι Μάρτυρες, ἵνα οἰκογενείας, ἐκ τοῦ δεινοῦ λιμοῦ διασώσητε, ὠνήσατε τήν ἄνω, Ἰερουσαλήμ πόλη μακάριοι.
Χαῖρε νῆσος τιμία, Παύλου καί Τίτου τοῖς λόγοις γεωργηθεῖσα ποτέ, ἀνέθαλλες Μάρτυρας, Ἐκκλησίας Ἁγίας ἀκράδαντα θεμέλια, πλουτεῖς δέ μέγαν θησαυρόν, θεόθεν δωρηθέντα.
Οἱ Χριστοῦ στρατιῶται, οἱ καλῶς τόν ἀγῶνα, καί ἱερῶς ἀθλήσαντες, ὁμόνοιαν, εἰρήνην, καί θείαν βασιλείαν, τῆ ὑμετέρα πατρίδι, δωρήσασθε πλουσίως, ταῖς ὑμῶν ἱκεσίαις.
Θεοτοκίον.
Ὕδωρ ἀθανασίας, ἐκ πηγῆς ἀεννάως βρυούσης νάματα, Μαρία Θεοτόκε ὑπάρχεις καί ἡδύτης, καί γλυκασμός ἀκόρεστος, τοῖς καταφεύγουσι εἰς Σέ, ἔπιδε Παρθένε .
ᾨδή η΄ Τόν Βασιλέα.
Ἁγίων δῆμος, οὐρανόθεν ἐπίδεν, εἰς τούς ἀγὼνας ὑμῶν, Ἅγιοι Μάρτυρες, τῷ ἀριθμῷ Τριάδι, Θεότητι ἰσοῦσθε.
Πάλιν ἐσχάτως, ἔλαμψεν ἡ χάρις, εἰς τρεῖς Νεομαρτύρους, βλαστήματα Μουλίων, Ἀπόστολον, Δημήτριον, καί Ζαχαρία θείους.
Ὅρη νικάει, ἡ ὑμετέρα ἀνδρεία, ἥν ἐδείξατε ἐν χρόνοις δουλείας· ὅθεν κλονουμένωνἡμῶν, στηρίξατε τῇ πίστει.
Θεοτοκίον.
Σκέπη ὑπάρχεις, καταφυγή ἐν ἀνάγκαις, καί χειμαζομένων λιμένας σωτηρίας· ὅθεν ἐν Σοί Ἀγνή θαρροῦντες, πλουτοῦμεν τήν Σήν χάριν.
ᾨδή θ΄ Κυρίως Θεοτόκον.
Τριάδος Παναγίας, τῷ θρόνῳ παρεστῶτες, ὡς ὑπέρ ταύτης ἀθλήσαντες ἐσχάτως, ὑπέρ ἡμῶν δυσωπεῖτε, ὅπως εὕρομεν χάριν.
Οἰκεῖτε σύν Ἀγγέλοις, καί ἐν χορείαις Μεγάλων Μαρτύρων, Νεοφανεῖς Μάρτυρες· ὅθεν ὑμᾶς προθύμως, ὀρθοδόξως τιμῶμεν.
Λίμνη τῶν σῶν αἱμάτων, ἀναβαπτισθέντες, Νεομαρτύρων χορός θεοδόξαστος· δωρήσασθε τοῖς πᾶσιν, ὁμόνοιαν εἰρήνην.
Ὁλόφωτοι ἀστέρες, ἐν τόπω μαρτυρίου, ὡς ἥλιος ἐν νυκτί τοῖς πᾶσι φανεροῦσι, τούς ὑμετέρους ἄθλους καί τά παλαίσματα.
Θεοτοκίον.
Ὑπέραγνε Παρθένε, Μῆτερ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, παντοβασίλισσα, σύν τρεῖς Μάρτυρας νέους , ὑπέρ ἡμῶν δυσωπεῖτε.
Άξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.
καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια ὦν ἡ ἀκροστιχίς·
Εὐχαριστῶ Ἀμήν.
Ἑορτήν ἐτήσιον οἱ πιστοί, μεθ’ ὕμνων ἀπαύστων καί δεήσεων ἐκτενῶν· ὅθεν ἀθλοφόροι, ὑμᾶς ἀνευφημοῦμεν, ρύστας καί προστάτας καθυπογράφωμεν.
Ὕλην ἐκτινάξατε τήν σαθράν, τῶν πάλαι Μαρτύρων ἐζηλώσατε ἀρετάς, καί τῆς εὐσεβείας στηρίξατε τό κράτος, λαμπρῶς ένηθληκότε, ὦ Νεομάρτυρες.
Χαῖρε Κρήτη νῆσος λαμπρά, κατέχουσα ἐν κόλποις τῶν Μαρτύρων τά ἱερά, λείψανα Ἁγίων, ἐσχάτως ἀσθλησάντων, ἐν κώμη τῶν Μουλίων, τά χαριτόβρυτα.
Ἀξίως δοξασθέντες παρά Θεοῦ, Νέοι Ἀθλοφόροι, τῆς Τριάδος οἱ ἐρασταί, οἱ θανατωθέντες, ἐσχάτως παραδόξως, καί τοῦ βελίαρ κέντρα κατηδαφίσατε.
Ρητόρων ὑπερβαίνει ὡς ἀληθῶς, Μάρτυρες Μουλίων ἐναθλήσαντες ἀνδρικῶς· φράσαι κατ’ ἀξίαν, ὑμῶν τάς ἀριστείας, τούς ἄθλους καί τούς πόνους, οὕς ἐν ἀγῶσι ἐπιδείξατε.
Ἴδομεν οὐράνια ἀγαθά, καί τήν θείαν χάριν, πεμφθεῖσαν τε παρ’ ὑμῖν, ἐρασταί Τριάδος, Μουλίων τε ἡ δόξα, διό καί εὐχαρίστως ὑμᾶς δοξάζομεν.
Στῆτε τῶν Μαρτύρων θεῖος χορός, καί τῶν μοναζόντων τά συστήματα τά ἱερά, ἵνα τῆςΤριάδος, Τριῶν Νεομαρτύρων, τούς ἄθλους καί παλαίσματα εὐφημήσωμεν.
Τῷ Χριστῷ πρεσεύσατε ἐκτενῶς, Ἀπόστολε θεῖε, Ζαχαρία, Δημήτριε, ὑπέρ τῶν αἰτουμένων, καί πίστει προσιόντων τοῖς ἱεροῖς λειψάνοις ἐν τῷ ναῷ ὑμῶν.
Ὡραῖα ὑμῶν ἡ ὄψις, ὦ ἀθληταί, ὡραίοι ἀπεφάνθητε τῇ ψυχῆ, ὁ Ὡραῖος κάλλει παρά βροτῶν ἀνθρώπων, στεφάνω, ὡραϊσμένω, τάς κάρας ὑμῶν ὡράϊσε.
Αἰτούμεθα Ἅγιοι ἐκτενῶς, ἡμῖν δωρηθῆναι, θείαν χάριν ἐκ τοῦ Θεοῦ, ἁμαρτημάτων λύσιν, ρύσιν ἐκ τῶν κινδύνων, καί πάντας ἐποπτεύεται, ἐκ τοῦ ἀλάστορος.
Μάρτυρες Κυρίου οἱ εὐκλεεῖς, Ἀπόστολε θεῖε, Ζαχαρία ὦ ἱερέ, σύν τῷ Δημητρίῳ, Τριάδι τῇ ἁγίᾳ ἀπαύστως δυσωπεῖτε, ὑπέρ τῶν εὐφημούντων ἡμᾶς.
Ἤνθησαν ὡς ἄνθη ἐαρινά, ἐκ κώμης Μουλίων οἱ πανεύφημοι Ἀθληταί, καί δόξᾳ ὡς τῆ Τριάδι, ὡς μία συμφωνία, ἀνέπεμπόν οἱ πάντες, ἐν τῇ συνάξει αὐτῶν.
Νομίμως ἠθλήσατε εὐκλεεῖς, Μάρτυρες Κυρίου, χαριτώνυμοι ἀληθῶς, καί ἡμῖν δωρεῖτε τῆ θεία ἐπικλήσει, ὁμόνοιαν εἰρήνην, καί τό μέγα ἔλεος.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.
Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Δεῦτε τῶν Μουλίων τά λαμπρά, καυχήματα δόξης, ἀνευφημήσωμεν, βελῶν τοῦ ἁλάστορος, ὑπεριδόντων σοφῶν, Νεομάρτυρας θείους, ἡμῶν προστάτας καί πρεσβυτάς, καί ἀγαθῶν χορηγούς, ὁμόνοιαν δωροῦνται, καί λύσω τῶν πταισμάτων, καί παραδείσου τήν κατοίκησιν.
Ἒτερον ὅμοιον.
Πάντες, ἐν ὡδαῖς πνευματικαῖς, Νεομαρτύρων Τριάδα Ἁγίαν, ἀνευφημήσωμεν· Ἀπόστολον πάνσεπτον, καί Ζαχαρίαν λαμπρόν, Δημήτριον ἔνδοξον, ἀεί γάρ μεσίτας, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπό ποικίλων παθῶν, πλουτοῦμεν ἐν Θεῷ τῷ Ὑψίστῳ· Μουλίων γόνους πανσέπτους, πάντων τῶν πιστῶν δέ καταφύγια.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.
Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
Στίχος.
Ὡς προσεδέξω, Ἰησοῦ, τό δίλεπτον τῆς χήρας, εἰς δόξαν σήν, πρόσδεξαι τό παρόν, τιμή δέ τῶν Μαρτύρων.
