Παρακλητικός Κανών εις Πάντας τους εν Κύπρω Διαλάψαντας Σπηλαιώτας Οσίους
Ποίημα Δρos Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
Μ. Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
Πρόλογος
Τῷ πολυσεβάστῳ μοι καὶ λίαν ἐν Χριστῷ ἀγαπητῷ, Πανιερωτάτῳ Μητροπολίτῃ Κύκκου καὶ Τηλλυρίας Γέροντι Νικηφόρῳ, τῷ δικαίῳ κατὰ τὴν Δαβιτικὴν ῥῆσιν «ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα» (ψαλμ. 111, 9) καὶ μὴ ἐπιλανθανομένῳ τῆς φιλοξενίας· κατὰ τὴν Παύλειον προσταγήν (Ἑβρ. ιγ᾿ 2), εὐλαβῶς καὶ ἀξιοχρέως ἀφιέρωται.
Δρ Χαράλαμπος Μ. Μπούσιας
Σπηλαιῶτες Κύπριοι Ὅσιοι, καὶ τοποθεσία
σπηλαίου τους.
Ἀββακοὺμ Ὅσιος Καλαμιθάσης, Φτερικούδι Πιτσιλιᾶς.
Ἀλέξανδρος Ὅσιος, Ἀξύλου Πάφου.
Ἀναστάσιος Ὅσιος, ὁ ὑφαντῆς, Περιστερονωπηγὴ Μεσαορίας.
Ἀρχιμανδρίτας Ὅσιοι, Ἄνω Ἀρχιμανδρίτα.
Αὐξέντιος Ὅσιος, Ἑπτακώμη Καρπασίας.
Βαρνάβας Ὅσιος ὁ ἐν Βάσῃ, Βάσα Κοιλανίου.
Βηχιανὸς Ὅσιος, Ἀνάγυια Ταμασοῦ.
Γεώργιος Ὅσιος ὁ Ἀλαμάνος, Πεντάκωμον Λεμεσοῦ.
Δημητριανός, Ἐπίσκοπος Χύτρων, Νότιος
Πενταδάκτυλος, Κυθραία.
Ἐπίκτητος Ὅσιος, Καζάφανι Κυρηνείας.
Ἐπιφάνιος Ὅσιος, Ἀξύλου Πάφου.
Εὐτύχιος Ὅσιος, Νήσου.
Εὐφημιανὸς Ὅσιος, Λύση.
Ἡλιοφώτων Ὁσίων Συνοδία, Ὅρος Κορώνης,Ἀχερᾶς.
Ἠσαΐας Ὅσιος, Κτίτωρ Μονῆς Κύκκου, Ὄρη Κύκκου.
Θεόδωρος Ὅσιος, Ἰδάλιον.
Θεοσέβιος Ὅσιος, Μελάνδρα Ἀρσινόης.
Θύρσος Ἀναχωρητής, Ἐπίσκ. Καρπασίας, Γιαλοῦσα Καρπασίας.
Ἰλαρίων Ὅσιος, ὁ Μέγας, Ἐπισκοπὴ Πάφου.
Ἰωάννης Ὅσιος, ὁ Ποταμίτης, Σιᾶ.
Ἰωνᾶς Ὅσιος, Πέργαμος.
Κασσιανὸς Ὅσιος, Γλυφία Ἀλέκτορας.
Κενδέας Ὅσιος, Αὐγόρου.
Νεόφυτος Ὅσιος, ὁ Ἔγκλειστος, Μελισσόβουνον Πάφου.
Νόμων Ὅσιος, Ἀνάγυια Ταμασοῦ.
Μίκαλλος Ὅσιος, Ἀκανθοῦ.
Ὀνησιφόρος Ὅσιος, Ἀναρίτα Πάφου.
Παύλα Ὁσία, Ἁγία Τριάδα Γιαλούσας.
Σῳζόμενος Ὅσιος τῆς Ποταμίας Ποτάμια
Σῳζόμενος Ὅσιος ὁ ἐν Γαλατείᾳ, Ὄρος Κομψά, Γαλάτεια Καρπασίας
Σῴζων Μάρτυς, Ἀσπρογιὰ Πάφου.
Τίμων, συνεργὸς Ἀποστόλων, Βάσα Κοιλανίου.
Φωτεινὴ Ὁσία, ἡ Καρπασῖτις, Ἅγιος Ἀνδρόνικος Καρπασίας.
Χαρέτης Ὅσιος, Ἀξύλου Πάφου.
Εὐλογήσαντος τοῦ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μὴ ἀποστρέψης τό πρόσωπόν Σου ἀπ’ ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπὶ Σοί ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Καὶ τὸ ἑξῆς·
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τοὺς ὑπερόπτας τῶν προσύλων ἁπάντων, καὶ ζηλωτὰς τῆς ἐν τῷ πόλῳ εὐκλείας, Ὁσίους ἀνυμνήσωμεν Πατέρας λαμπρῶς, τοὺς σοφῶς ἀσκήσαντας ἐν σπηλαίοις τῆς Κύπρου, κράζοντες· Αἰτήσασθε τὴν διόρθωσιν βίου, καὶ φωτισμὸν τοῖς πίστει ἀκλινεῖ, ἀνευφημοῦσιν ὑμῶν τὰ παλαίσματα.
Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι. Εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Εἶτα ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
καὶ ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς:
«Γαβριὴλ καὶ Νικηφόρον, Ἅγιοι, σκέπετε. Χ.»
ᾨδὴ α´. Ἦχος πλ. δ´. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Γηθόμενοι κράζομεν Ὁρμαθέ, Ὁσίων Πατέρων, ἐν σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς, τῆς Κύπρου πανσόφωςἀσκησάντων, ὑπὲρ ἡμῶν ἐκδυσώπει τὸν Κύριον.
Ἀσκήσεως ἔκτυπον διαυγές, ἰσάγγελε μέροψ, καὶδιάκοσμε Ἀββακούμ, δρυμῶν τιμαλφὲς Καλαμιθάσης,Χριστὸν ἡμῖν σὲ τιμῶσιν ἱλέωσαι.
Βοήθει ἐν δίναις τοῖς εὐσεβῶς, ἐπικαλουμένοις,Ἀναστάσιε ἱερέ, ὑφάντα σὴν χάριν ἣν κατέχεις, ὡς ἀσκητὴς θεοείκελος Ὅσιε.
Θεοτοκίον.
Ῥανίδας ἀπόσμηξον τῶν ἡμῶν, δακρύων Παρθένε, μανδηλίῳ τῶν σῶν εὐχῶν, πρὸς Ὃν ἀπεκύησας ἀφράστως, Λόγον Θεοῦ Παναγία Κυκκώτισσα.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἱερώτατον σμῆνος, καὶ θεαυγὲς ἄθροισμα, ἐν Ἀρχιμανδρίτᾳ Ὁσίων, οἱ ἁγιάσαντες, ἰδρῶσιν ἀσκητικοῖς, λίθους ὑμῶν τοῦ σπηλαίου, τοὺς ὑμῖν προστρέχοντας καθαγιάσατε.
Ἡλιόφωτε μάκαρ, Χριστῷ ἀεὶ πρέσβευε, σὺν τῇ σῇ σεπτῇ συνοδίᾳ, δοῦναι μετάνοιαν, καὶ φωτισμὸν ἀληθῆ, τοῖς ἀνυμνοῦσί σε πόθῳ, ὡς φωτὸς ἀπαύγασμα, τοῦ ὑπὲρ ἔννοιαν.
Λαμπηδὼν ἀπαθείας, καὶ ἀρετῆς πρόβολε, Βάσης Κοιλανίου Βαρνάβα, εὖχος ἀτίμητον, τὴν σκοτομήνην παθῶν, ἡμῶν ἀπέλασον τάχος σαῖς λιταῖς πρὸς Κύριον, τὸν φωτοπάροχον.
Θεοτοκίον,
Κῆπον θείων χαρίτων, σῶν οἰκετῶν Δέσποινα, ποίησον καρδίας τῶν πίστει, καταφευγόντων σοι, καὶ ὡς λειμῶνα Θεοῦ, σὲ πεπλησμένον χαρίτων, ἀνυμνούντων ᾄσμασι, Μῆτερ Κυκκώτισσα.
Ἔπλήσατε, ἡμῶν καρδίας οἰκήτορες τῶν σπηλαίων, οἱ ἐν Κύπρῳ ἀσκητικῶς ἐκλάμψαντες Ὅσιοι, χαρᾶς καὶ εἰρήνης, τῆς ἐν τῷ πόλῳ.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β´. Πρεσβεία θερμή.
Παθῶν ψυχικῶν καὶ νόσων ἀπαλλάξατε, ἡμᾶς ἀσκηταὶ ὀπῶν τῆς γῆς οἰκήτορες, τῶν ἐν Κύπρῳ Ὅσιοι, καὶ ἀεὶ ζηλοῦσθαι τὰ κρείττονα, καὶ οὐρανῶν τὴν ἄληκτον ζωήν, ὑμῶν τοὺς ἱκέτας ἀξιώσατε.
ᾨδὴ δ´. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἀναβίβασον Μίκαλλε, Ἀκανθοῦς προστάτα πρὸς θεῖον ἔρωτα, τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἀείποτε, τῶν καταφευγόντων τῇ σῇ χάριτι.
Ἰωνᾶ τρισμακάριστε, καὶ Κενδέα φίλε Κυρίου γνήσιε, ἀοράτων ἀποκρούσατε, καθ᾿ ἡμῶν ἐχθρῶν ἑφόδους τάχιστα.
Νόμῳ θείῳ ὑπόταξον, Θύρσε τὰ κινήματα τοῦ σαρκίου μου, καὶ τὸν νοῦν μου ἀναπτέρωσον, πρὸς ἀγάπην θείαν τοῦ Παντάνακτος.
Θεοτοκίον.
Ἱλασμὸν ἡμῖν αἴτησαι, καὶ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς ἐπιλάμψιν, τοῖς προστρέχουσι Κυκκώτισσα, σοῦ ταῖς φωτοβόλοις παρακλήσεσι.
ᾨδὴ ε´. Φώτισον ἡμᾶς.
Κύματα δεινῶν, περιστάσεων κατάστειλον, ἀπειλοῦντα τὰς ψυχὰς σῶν ἱκετῶν, Ἡσαΐα Κύκκου κτίτορ ἐνθεώτατε.
Ἡ τῶν ὀφθαλμῶν, Φωτεινὴ σεμνὴ ἰάτειρα, Καρπασῖτις ἀγλαὴ σῶν ἱκετῶν, κόρας ἄνοιξον ζητεῖν Χριστὸν τὸν Κύριον.
Φέγγει σῶν εὐχῶν, Εὐφημιανὲ τὴν ζόφωσιν, χαμαιζήλων ἀποδίωξον παθῶν, σῶν προσφύγων Λύσης κλέϊσμα περίδοξον.
Θεοτοκίον.
Ὄμβρισον ἡμῖν, γλυκασμὸν παραμυθίας σου, τρυχομένοις ἐν τοῦ βίου συμφοραῖς, Ἐλεοῦσα χαρμονὴ πιστῶν Κυκκώτισσα.
ᾨδὴ στ´. Τὴν δέησιν.
Ῥανίδας μου, ποταμῖτα Ὅσιε, Ἰωάννη ἐν χειμάῤῥῳ Μερσίνῃ, ὁ ἰσαγγέλως ἀσκήσας δακρύων, σμῆξον τῷ μάκτρῳ Χριστοῦ παῤῥησίας σου, ἵνα ἐκθύμως ἀνυμνῶ, ἰσουράνιόν σε ὥσπερ ἄνθρωπον.
Ὁ ἔνθεος, Ἀναρίτας πρόμαχος, θαυμαστὲ Ὀνησιφόρε χαρίτων, φωτοειδέστατε οἶκε πρὸς δόμους, ἀφθίτου δόξης κατεύθυνον ἅπαντας, τοὺς ὡς πολίτην οὐρανῶν, σὲ ὑμνοῦντας καὶ πρέσβυν πρὸς Κύριον.
Νεόφυτε, ὁ βιώσας ἔγκλειστος, ἐν σπηλαίῳ λαξευθέντι ἐν πέτρᾳ, παρὰ τὴν Πάφον, ἁγνοὺς σοὺς ἱκέτας, τήρει ἀεὶ τοὺς πιστῶς προσπελάζοντας, αὐτῷ καὶ τάφον εὐλαβῶς, προσκυνοῦντας σὸν θεῖον καὶ πάνσεπτον.
Θεοτοκίον.
Συνέτισον, τοὺς σοὺς δούλους Δέσποινα, καὶ ὑπόδειξον ἡμῖν σωφροσύνης, ὁδὸν ἀπάγουσαν πρὸς σωτηρίαν, Θεοκυῆτορ Παρθένε Κυκκώτισσα, ἵνα σὴν πρός με ταχινήν, ἀρωγὴν μεγαλύνω καὶ πρόνοιαν.
Ἔπλήσατε, ἡμῶν καρδίας οἰκήτορες τῶν σπηλαίων, οἱ ἐν Κύπρῳ ἀσκητικῶς ἐκλάμψαντες Ὅσιοι, χαρᾶς καὶ εἰρήνης, τῆς ἐν τῷ πόλῳ.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον
Ἦχος β´. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Οἱ γῆς ὀπῶν καὶ σπηλαίων οἰκήτορες, ἐν νήσῳ Κύπρῳ ἐκλάμψαντες Ὅσιοι, Χριστὸν δυσωπεῖτε ἀείποτε, καθυποδεῖξαι ἡμῖν τὴν ἀπάγουσαν, πρὸς θεία σκηνώματα δίοδον.
Προκείμενον
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τῶν
Ὁσίων Αὐτοῦ.
Στίχ. Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ
Κύριος, πάντα θελήματα αὐτοῦ ἐν αὐτοῖς.
Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν. (Κεφ. στ΄, 17- 23).
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἔστη ὁ Ἰησοῦς ἐπὶ τόπου πεδινοῦ καὶ ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν, καὶ οἱ ὀχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ᾿ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας. Καὶ αὐτὸς ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγε· ακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. Μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε. Μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ· κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς προφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν.
Δόξα.
Ταῖς τῶν Σῶν Ὁσίων πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ
κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ
ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος β´. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Σπηλαιῶται Ὅσιοι, ἐν ταῖς ὀπαῖς καὶ σπηλαίοις, Κύπρου οἱ ἀσκήσαντες, καὶ εὐαρεστήσαντες τῷ Παντάνακτι, ἀγωγῇ κρείττονι, νυχθημέροις πόνοις, ἀγρυπνίᾳ καὶ στερήσεσι, μὴ διαλίπητε, τοῦ Χριστοῦ ἀπαύστως δεόμενοι, δωρήσασθαι μετάνοιαν, ἄφεσιν πταισμάτων καὶ λύτρωσιν, τοῖς ὑμῶν ὑμνοῦσι, πρὸς θέωσιν καμάτους τοὺς σεπτούς, οὕσπερ μιμούμενοι ἔτλητε, Ἠλίου τὸν ἔνδοξον.
Σῶσον ό Θεός τὸν λαό σου…
ᾨδὴ ζ´. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Κατὰ πάσης μανίας, τοῦ ἀλάστορος ῥώμην μοι δίδου Ὅσιε, Σῳζόμενε Γαλάτας, θησαύρισμα, καὶ νοῦν μου, πρὸς Θεοῦ φόβον ἴθυνον, ἵνα παθῶν προσβολάς, ἐκκρούσωμαι ὁ τάλας.
Εὐτυχίου τῆς Νήσου, ὡραΐσματος μέλποντες κατορθώματα, βοῶμεν· Πρὸς κρειττόνων, διέγειρον τὴν κτῆσιν, τὰς ψυχὰς ἡμῶν Ὅσιε, καὶ ῥαθυμίας δεινῆς, ἐκδίωξον τὸν ζόφον.
Ποταμὲ θαυμασίων, ῥύπου κάθαρον πάντας ἡμᾶς Σῳζόμενε, Ποταμιᾶς ὁ ῥείθροις, ἱδρώτων ἁγιάσας, χθόνα ἵνα τιμῶμέν σε, ὡς ἀρετῆς καὶ εὐχῆς, ἀκόλουθον ἐν βίῳ.
Θεοτοκίον.
Εὐσυμπάθητε Μῆτερ, Ἐλεοῦσα Παρθένε ἡμῶν αἰσθήσεων, ἀσφάλισον πεντάδα, τῶν σὲμεγαλυνόντων, ὡς ἁγνείας ὑπόδειγμα, καὶ τοῦ ἐχθροῦ σαῖς λιταῖς, ἀπόκρουσον ἑφόδους.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Τῆς ἀπαθείας, Τίμων ἀνάκτορον θεῖον, ἐμπαθείας ἡμᾶς ὑπερτέρους, δεῖξον σπηλαιώτα, τοὺς σὲ ὑμνολογοῦντας.
Ἐνίσχυσόν με, τῆς ἀρετῆς διανύειν, τὰ γυμνάσματα Νόμων φωσφόρε, σὺν τῷ πανιέρῳ, Βηχιανῷ τῷ θείῳ.
Ἀφθάρτου δόξης, ἡμᾶς ἀξίωσον πάτερ, Θεοσέβιε σὺν Ἐπικτήτῳ, τῷ σοφῷ καὶ Παύλῃ, τῇ ἐν Αἰγιαλούσῃ.
Θεοτοκίον.
Γῆθεν σοὺς δούλους, πρὸς οὐρανίους ἐπάλξεις, κλέος Κύκκου σεμνὴ Ἐλεοῦσα, ἕλκυσον τοὺς πόθῳ, σὲ ἀνυμνολογοῦντας.
ᾨδὴ θ´. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἰάσεις Ἰλαρίων, Σῷζον ὁ ἐν Πάφῳ, Κασσιανὲ τῆς Γλυφίας βλυστάνετε, σὺν Θεοδώρῳ τοῖς πόθῳ ὑμῖν προστρέχουσιν.
Ὁ Δημητριανός τε, καὶ ὁ Ἀλαμάνος, προσωνυμούμενος θεῖος Γεώργιος, σὺν Ἐπικτήτῳ μεσῖται ἡμῶν ὑπάρχετε.
Ἰθύνατε τοὺς πόδας, τῶν Κυπρίων πάντων, πρὸς οὐρανῶν τὴν νομὴν τὴν σωτήριον, τῶν οἰκητόρων Σπηλαίων σεπτὴ ὁμήγυρις.
Θεοτοκίον.
Χρηστότητος ταμεῖον, Κεχαριτωμένη, ἠθῶν χρηστῶν φρυκτωροὺς τοὺς οἰκέτας σου, τοὺς σοὶ πιστῶς προσιόντας δεῖξον Κυκκώτισσα.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα μεγαλυνάρια,
Χαίροις θεοσύλλεκτε ὁρμαθέ, τῶν ἐν τοῖς σπηλαίοις, νήσου Κύπρου καὶ ταῖς ὀπαῖς, ἀσκητῶν Ὁσίων, ἀγῶσι νυχθημέροις, εἰς ὕψος ἐπαρθέντων, ἄῤῥητον νήψεως.
Χαίροις Ἡλιόφωτε θαυμαστέ, κλέϊσμα Ὁσίων, Ἐπαφρόδιτε ἱερέ, σὺν τῷ Εὐσθενίῳ, καὶ τῷ Αὐξουθενίῳ, Κορώνης ὄρους δῆμε, θεοειδέστατε.
Ἔμπνουν στηλογράφημα ἀρετῆς, Ἀββακοὺμ τρισμάκαρ, σκέπε πάντας τοὺς εὐλαβῶς, κατασπαζομένους, ἐν τῷ Φτερικουδίῳ, τὴν θήκην σῶν λειψάνων, καὶ θεῖον τάφον σου.
Τῆς Μεσαορίας τὸν θησαυρόν, εὐλαβῆ ὑφάντην, καὶ ἰσάγγελον ἀσκητήν, μέλψωμεν ἐκθύμως, ὡς ποταμὸν θαυμάτων, ἀναβοῶντες· Χαῖρε, ὦ Ἀναστάσιε.
Δεῦτε προσκυνήσωμεν εὐλαβῶς, ἐν Ἀρχιμανδρίτας, τῷ σπηλαίῳ τῷ ἱερῷ, λείψανα πατέρων, Ὁσίων μυροβόλα, ὀσμὴν ἀθανασίας, τὰ ἀποπνέοντα.
Βάσης τῶν σπηλαίων τὸν οἰκιστήν, θεαυγῆ Βαρνάβαν, ἐνδιαίτημα προσευχῆς, καὶ Θεοῦ σοφίας,τὸν σύνοικον ἐν ὕμνοις, καὶ ᾄσμασιν εὐήχοις, ἀνευφημήσωμεν.
Θεῖον Ἐπιφάνιον οἱ πιστοί, τὸν ἐν τῇ Ἀξύλου ἐνασκήσαντα θαυμαστῶς, σὺν τῷ Ἀλεξάνδρῳ, καὶ γεραρῷ Χαρέτῃ, ὡς χάριτος πυξίον ἐγκωμιάσωμεν.
Τὸν σκληραγωγίᾳ καὶ προσευχῇ, ἐν τῷ Ἰουτίω, Καρπασίας σαρκὸς ὁρμάς, παύσαντα ἐκθύμως, τιμήσωμεν οἱ πάντες, Αὐξέντιον Ὁσίων, ὡς ἀκροθίνιον.
Χάριν τοὺς λαβόντας παρὰ Θεοῦ, θεραπεύειν νόσους Χριστωνύμων τὰς χαλεπάς, μέλψωμεν ἀσμένως, Βηχιανὸν τὸν θεῖον, καὶ Νόμωνα Ὁσίων, ἄστρα ὡς πάμφωτα.
Χαίροις ἡσυχίας ὁ ἐραστής, προσευχῆς νηστείας καὶ ἀμέμπτου διαγωγῆς, ἐραστὴς θεόφρον, Γεώργιε Σεμνείου, τοῦ σοὶ φερωνυμοῦντος, ῥύστης καὶ πρόμαχος.
Τὸν ἱεροφάντορα τὸν σεπτόν, Χύτρων γεγηθότες, εὐκλεῆ Δημητριανόν, ἀρετῆς ὡς βάθρον, καὶ φρέαρ θαυμασίων, ἀκένωτον Κυπρίων, δῆμοι τιμήσωμεν.
Τὸν ἐν Κυρήνειᾳ ἀσκητικῶς, λάμψαντα πατέρα, θεοφόρον καὶ θαυμαστόν, στέψωμεν τοῖς ὕμνων, λειρίοις ὡς ὁσίας, διαγωγῆς πυξίον, θεῖον Ἐπίκτητον.
Λύσης τὸν φωστῆρα τὸν παμφαή, λάμψαντα ἐν κόσμῳ, θεαυγῆ Εὐφημιανόν, ἀρετῶν ἀκτῖσι ,καὶ ἀστραπαῖς θαυμάτων, ὡς τῶν αὐτοῦ προσφύγων, πρόμαχον μέλψωμεν.
Χαίροις Ἡσαΐα θεοειδές, ὁ ἐν τοῦ Τροόδους, ἐρημίαις ἀσκητικῶς, θεωθεὶς καὶ Μάνδραν, ἀξιωθεὶς ἐγεῖραι, Κυρία Κυκκωτίσσῃ, τῇ Θεομήτορι.
Τρίβον διανύσας ἀσκητικήν, καὶ εὐαρεστήσας, πολιτείᾳ σου τῇ σεμνῇ, τῷ Θεῷ τῶν ὅλων, Θεόδωρε ἐδείχθης, προστάτης Ἰδαλίου, καὶ θεῖον καύχημα.
Τὸν βοσκὸν προβάτων τὸν εὐλαβῆ, ἐν τῇ Ἀρσινόῃ, διαλάμψαντα προσευχῇ, ἐγκρατείᾳ νήψει, καὶ φιλανθρώπῳ δράσει, ὑμνήσωμεν ἀσμένως, νῦν Θεοσέβιον.
Χαίροις Ἱεράρχα ὁ τὴν στολήν, τῆς Ἱεραρχίας ἀνταλλάξας δι᾿ εὐτελοῦς, τριβωνίου Θύρσε, κοσμῆτορ Καρπασίας, ὁ ἐν σμικρῷ σπηλαίῳ ἀσκήσας ἄριστα.
Ἀρετῶν παντοίων τὴν κορυφήν, καὶ θαυμάτων βρύσιν πολυχεύμονα ἐκτενῶς, μέλψωμεν τὸν μέγαν, τῆς πίστεως φωστῆρα, καὶ οἰκιστὴν τῆς Πάφου, νῦν Ἱλαρίωνα.
Χαίροις ἐρημίτα θαυματουργέ, ὁ παρὰ τὰς ὄχθας τοῦ χειμάῤῥου ἀγγελικόν, βίον διανύσας, Μερσίνη Ἰωάννη, σπηλαιωτῶν Ὁσίων, ἔμπνουν θησαύρισμα.
Χαίροις πνευματέμφορε Ἰωνᾶ, φίλε τοῦ Κενδέου, καὶ ὁμόζηλε τῶν αὐτοῦ, παλαισμάτων μάκαρ, νεκρὸν ὁ ἀναστῆσας, καὶ ὕδωρ δι’ εὐχῆς σου, βλύσας γλυκύτατον.
Ἐρημίας ἔνθεον ἐραστήν, καὶ τῆς ἡσυχίας τὸν θεόπνουν ὑφηγητήν, τὸν ἐν τῇ Γλυφίᾳ, ἀσκήσαντα ἐν ὕμνοις, Κασσιανὸν τὸν θεῖον, ἀνευφημήσωμεν.
Πάφου καὶ Αὐγόρου τὸν ἱερόν, πολιστὴν ὡς πύργον, ἀδιάσειστον ἀρετῶν, καὶ θαυμάτων ξένων, παλάτιον Κενδέαν, τὸν σπηλαιώτην ὕμνοις, πάντες τιμήσωμεν.
Εὖχος πολυτίμητον Ἀκανθοῦς, Μίκαλλε τρισμάκαρ, ἀσκουμένων ὑφηγητά, καὶ ἐλονοσίας, θεραπευτὰ σοὺς πόνους, τοὺς νυχθημέρους πάντες, ἐγκωμιάζομεν.
Ἔγκλειστος εἰς ἄντρον διορυγέν, ὑπὸ σοῦ διῆλθες, σὴν ἐπίγειον βιοτήν, Πάφου ἀντιλῆπτορ, καὶ Κύπρου μέγα κλέος, Νεόφυτε Λευκάρων γόνε περίδοξε.
Χαίροις Ἀναρίτας ὁ φρυκτωρός, χαίροις τῶν πνευμάτων, ἀκαθάρτων ὁ ὀλετήρ, χαίροις ὁ τὰς νόσους, τὰς ζοφερὰς ἐλαύνων, Ὀνησιφόρε πάτερ, σῇ θείᾳ χάριτι.
Τὸν σταυρὸν ἐπ᾿ ὤμων τοῦ Ἰησοῦ, αἵρων μονοτρόπων, ἠκολούθησας ἀτραποῖς, καὶ θαυμάτων φρέαρ, Σῳζόμενε ἐδείχθης, Ποταμιᾶς κοσμῆτορ, καὶ μέγα καύχημα.
Θησαυρὸς Σῳζόμενε τιμαλφής, πέλεις τῆς Γαλάτας, καὶ καμάτων ἀσκητικῶν, ὄλβος ὅθεν πάντες, σὲ ἀνυμνολογοῦμεν, ὡς Ἄγγελον σαρκίον, βρότειον φέροντα.
Χαίροις θεῖε Σῷζον θαυματουργέ, τῶν ἐξανθημάτων καὶ τῶν νόσων θεραπευτά, χαίροις ἀντιλῆπτορ, Ἀσπρογιᾶς τῆς Πάφου, καὶ θεϊκῶν χαρίτων, στῦλε φωτόλαμπρε.
Βάσης Κοιλανίου τὸν ἀσκητήν, καὶ Βαρνάβα θείου τὸν ὁμόζηλον ἐκτενῶς, Τίμωνα ὡς λύχνον, τιμήσωμεν φωσφόρον, σκληραγωγίας ἄκρας, καὶ ταπεινώσεως.
Χαίροις Καρπασῖτις θαυματουργέ, Φωτεινὴ ὀμμάτων, ἡ ἰάτειρα καὶ παθῶν, ζοφερῶν ἡ ῥύστις, κραυγάζοντες πρεσβείας, τὰς σὰς πρὸς τὸν Σωτῆρα, ἀπεκδεχόμεθα.
Παῦλαν ἀνυμνήσωμεν εὐλαβῶς, τῆς Αἰγιαλούσης τὴν ἀσκήτριαν οἱ πιστοί, ὥσπερ ὑπερτέραν, ἁπάντων τῶν προσύλων, ἐν πόλῳ νῦν εὐκλείας, κατασκηνώσασαν.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Δεῦτε δῆμον θεόλεκτον εὐφημήσωμεν, τῶν ἐν ὀπαῖς καὶ σπηλαίοις, τῆς Κύπρου ἀσκητικῇ, ἀγωγῇ καταντησάντων εἰς τελείωσιν, πνευματοφόρων ἀσκητῶν, ἐκλαμψάντων τηλαυγῶς, ἐν ἔτεσι διαφόροις, θεοπειθεῖς ἱκεσίας, αὐτῶν πρὸς Κύριον αἰτούμενοι.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ᾿ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·
Ἦχος β´. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Δέξασθε δεήσεις τῶν πιστῶν, πάντων τῶν ὑμᾶς εὐφημούντων, θεοειδεῖς ἀσκηταί, σπηλαιῶται Ὅσιοι, οἱ ἁγιάσαντες, νῆσον Κύπρον τοῖς χεύμασιν, ὑμῶν τῶν δακρύων, καὶ καθικετεύσατε, Χριστὸν τὸν εὔσπλαγχνον, νίκην δοῦναι κατ᾿ ἀπογόνων, Ἀγαρ Χριστωνύμοις Κυπρίοις, τοῖς ὑμῶν τῇ χάριτι προσφεύγουσα Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.
Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς.
Ἀμήν.
Δίστιχον.
Νικηφόρον πάνυ, ἡγούμενον Κύκκου,
σκέπετε, Ὅσιοι, βοᾷ Χαραλάμπης.
