Παρακλητικός Κανών εις τους Τρείς Αγίους Νεομάρτυρες Άγιος Σταμάτιος Άγιος Ιωάννης οι Αυτάδελφοι και ο Συνοδίτης αυτών Άγιος Νικόλαος εκ Σπετσών
Ποίημα Αρχιμ. Νικοδήμου Αεράκη
†Εορτάζουν στις 3 Φεβρουαρίου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὑτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Καὶ τὰ κάτωθι Τροπάρια·
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τοὺς Νεομάρτυρας Χριστοῦ συνελθόντες, ἐν ἐγκωμίοις καταστέψωμεν πόθῳ, μετ’ εὐφροσύνης λέγοντες Χριστῷ τῷ Θεῷ· κράτυνον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς ὑμνητὰς αὐτῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς κατὰ τοῦ διαβόλου· σὺ γὰρ ὑπάρχεις πάντων τῶν πιστῶν, νίκη καὶ κράτος, καὶ δύναμις ἄμαχος.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Ἡ προστασία τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων, καὶ θεία σκέπη τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων, Παρθενομῆτορ φρούρησον τὴν πίστιν ἡμῶν, μάκρυνον ταῖς ἱκεσίαις σου, ἀπειλὰς τὰς τοῦ σχίσματος, δίωξον Πανάχραντε, λυμεώνων τὰ στίφη, καὶ τὰς καρδίας στήριξον ἀεί, τῶν ἀνυμνούντων, τὸν Τόκον σου Δέσποινα.
Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
ᾨδὴν τοῖς Νεομάρτυσι μέλπω. Νικόδημος.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
ᾨδὴν ἀναμέλψωμεν οἱ πιστοί, τῶν Νεομαρτύρων, ἀνυμνοῦντες τὰς ἀρετάς, τῶν ὑπὲρ Χριστοῦ θυσιασθέντων, ὃν εὐσεβῶς ὡς Θεὸν ὁμολόγησαν.
Δυὰς αὐταδέλφων περιφανής, σὺν τῷ Νικολάῳ, τῷ ἐνδόξῳ συναθλητῇ, ῥυσθῆναι ἡμᾶς ἐκ τῶν κινδύνων, τὸν ἐν Τριάδι Θεὸν ἱκετεύσατε.
Ἡγήσαντο σκύβαλα τὰ φθαρτά, ἡδέα δὲ πάντα, τὰ οὐράνια ἀγαθά, οἱ τρεῖς Νεομάρτυρες βοῶντες· ὑπὲρ Χριστοῦ τὴν ζωὴν ἡμῶν θύομεν.
Θεοτοκίον.
Ναὸς ἀνεδείχθης ὑπερφυής, τοῦ ἐπουρανίου, Βασιλέως, ὦ Ἀγαθή· εἰρήνευσον Μῆτερ Ἐκκλησίαν, καὶ τῶν σχισμάτων τὴν λύμην φυγάδευσον.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ταπεινῶς μεγαλύνω, τοὺς ἀριστεῖς Μάρτυρας, τοὺς τὴν τῶν Σπετσῶν Ἐκκλησίαν, κατακοσμήσαντας, καὶ ἐν ἐσχάτοις καιροῖς, ὁμολογήσαντας πίστιν, εἰς Χριστὸν Θεάνθρωπον, κόσμον φωτίσαντα.
Ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης, ἐν οὐρανοῖς κέκληκε, τοὺς πανευκλεεῖς ἀριστέας καὶ συνεδόξασεν, ἐν τῇ ἀγήρῳ ζωῇ, τῶν πρωτοτόκων Ἁγίων, ἔνθα μέλος ἄριστον, ᾄδουσιν Ἄγγελοι.
Ἱκετεύει ἐκ πόθου, τοὺς εὐκλεεῖς Μάρτυρας, σύμπας Ἐκκλησίας ὁ δῆμος, ὁ θεοφρούρητος, ἵνα δωρῶνται ἡμῖν, τῆς σωτηρίας τὴν χάριν, καὶ τὸ φῶς τὸ ἄκτιστον, ὦ κατοπτεύουσιν.
Θεοτοκίον.
Στεφηφόρους ὁρῶντες, τοὺς Ἀθλητάς, Δέσποινα, σὲ τὴν ἀναδείξασαν τούτους, ἐγκωμιάζομεν· σὺ γὰρ στηρίζεις ψυχάς, ἐφιεμένας τῶν ἄνω, ἐν οἷς πέλεις Ἄχραντε, κόσμου μεσίτρια.
Ἀλλοίωσον, ταῖς σαῖς πρεσβείαις τὸ φρόνημα τοῦ νοός μου, ὦ τριὰς τῶν Νεομαρτύρων θεοχαρίτωτε, ὡς ἔχουσα, πρὸς Θεὸν παῤῥησίαν.
Ἐκλάμπρυνον, ἐσκοτισμένας καρδίας Θεοκυῆτορ, ὅτι πάντες μετὰ Θεὸν εἰς σὲ καταφεύγομεν, ὡς τέξασα, τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ζωὴν τοῦ Θεοῦ, ἠγάπησαν οἱ Μάρτυρες, θυόμενοι δὲ, ἐν πίστει ἀνεκραύγαζον· τοῦ Χριστοῦ ἐσμεν καὶ ὑπὲρ Αὐτοῦ τὸ πάθος δεχόμεθα, ἵνα ἐν δόξῃ ἴδωμεν Αὐτόν, καὶ λάβωμεν στέφος ἀμαράντινον.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Νικητήρια ᾄσματα, νῦν τοῖς Νεομάρτυσιν προσενέγκωμεν· ἐθελόθυτα γὰρ θύματα, ἐν αὐλαῖς Ἁγίων συνδοξάζονται.
Ἐκκλησίας τὸ καύχημα, καὶ Ὀρθοδοξίας τὸ ἐγκαλλώπισμα, ἀνεδείχθης ὦ Νικόλαε, σὺν τοῖς αὐταδέλφοις καὶ συμμάρτυσιν.
Ὁμοφρόνως ἠθλήσατε, ἐν τῇ νήσῳ Χίῳ ἔνδοξοι Μάρτυρες, καὶ τὴν πίστιν ἐκρατύνατε· ὅθεν δόξαν ἄφθιτον ἐλάβετε.
Θεοτοκίον.
Μετανοίας ὑπάνοιξον, πύλας Θεοτόκε θεοχαρίτωτε, καὶ σὺν Μάρτυσιν ἱκέτευε, ἄφεσιν δοθῆναι τοῖς ὑμνοῦσί σε.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἄνακτα Θεόν, ὡμολόγησαν οἱ Μάρτυρες, καὶ ἐνισχυθέντες τῇ χάριτι Αὐτοῦ, εὐσεβοφρόνως κατήσχυναν τὸν ἀλάστορα.
Ῥήμασι ζωῆς, τὰς καρδίας ἐνισχύοντες, σὺν τῷ ἀχράντῳ σώματι τοῦ Χριστοῦ, ἐνεκαρτέρουν οἱ ἔνδοξοι εἰς μαρτύρια.
Τεῖχος τῶν πιστῶν, αἱ πρεσβεῖαι ὑμῶν Ἅγιοι, καὶ ὑποτύπωσις ζωῆς ἀληθοῦς, ἡ μαρτυρία τοῦ αἵματος ὑμῶν ἔνδοξοι.
Θεοτοκίον.
Ὕψωσον ἡμᾶς, καθορᾶν Θεοῦ σκηνώματα, θεογεννῆτορ πάναγνε Μαριάμ· σὺ γὰρ ἐχώρησας ἐν μήτρᾳ σου τὸν Ἀχώρητον.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Στηρίξατε, τῶν πιστῶν συστήματα, ἐν ἀπαύστοις πρὸς Θεὸν ἱκεσίας, ὅτι πολλοὶ λυμεῶνες εἰσῆλθον, καὶ ἐκριζῶσαι τὴν πίστιν διώκουσι, λυτρώσασθε πάντας ἡμᾶς, ἐκ βελῶν ἀντιχρίστου Πανάριστοι.
Ἱκέται, νῦν πρὸς ὑμᾶς προσπίπτομεν, Νεομάρτυρες πανόλβιοι θεῖοι, ἵνα ὑμῶν ἱκεσίαις σωθέντες, τοῦ Παραδείσου τὰς πύλας διέλθωμεν, ὑμνοῦντες σὺν ὑμῖν Χριστόν, εἰς αἰῶνας αἰώνων θεόληπτοι.
Μακάριοι, οἱ ζωὴν τὴν κρείττονα, καὶ τὴν ἄνω Βασιλείαν ποθοῦντες, ὡς ὁ Νικόλαος σὺν Σταματίῳ, καὶ τῷ κλεινῷ Ἰωάννῃ ἐπέτυχον· τιμήσωμεν αὐτοὺς πιστῶς, οὓς Θεὸς στεφηφόρους ἀνέδειξεν.
Θεοτοκίον.
Ἐβάστασας, ἐν ἀγκάλαις Δέσποινα, τὸν κρατοῦντα τὴν ὑφήλιον πᾶσαν, καὶ ἐτυγχάνεις Αὐτῷ Θεοδόχε, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν βοώντων ἐκ πίστεως· κατάστειλον τὰς καθ’ ἡμῶν, ἐπιθέσεις ἀδίκους Πανάμωμε.
Ἀλλοίωσον, ταῖς σαῖς πρεσβείαις τὸ φρόνημα τοῦ νοός μου, ὦ τριὰς τῶν Νεομαρτύρων θεοχαρίτωτε, ὡς ἔχουσα, πρὸς Θεὸν παῤῥησίαν.
Ἐκλάμπρυνον, ἐσκοτισμένας καρδίας Θεοκυῆτορ, ὅτι πάντες μετὰ Θεὸν εἰς σὲ καταφεύγομεν, ὡς τέξασα, τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου.
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Νεομάρτυρες τῶν Ὀρθοδόξων τὸ καύχημα, τῶν Σπετσῶν ἐδείχθητε σεπτὸν ἐγκαλλώπισμα, τῇ ἐκχύσει ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ αἵματος ὑμῶν, ἱκετεύσατε πανευκλεεῖς, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχάς, τῶν βοώντων πιστῶς ὑμῖν· λύσατε ἀντιδίκου, πλεκτάνης κατὰ τῆς νήσου, οἱ θεοδόξαστοι βλαστοί, τῶν Σπετσῶν ἡμῶν δὲ φύλακες.
Προκείμενον.
Θαυμαστὸς ὁ Θεός, ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.
Στίχος. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ, ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.
Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν.
(Κεφ. κα΄ 12 – 19).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Προσέχετε ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· ἐπιβαλοῦσι γὰρ ἐφ᾿ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν, καὶ διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς, ἀγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου· ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον. Θέσθε οὖν εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, μὴ προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι· ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν. Παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων, καὶ συγγενῶν, καὶ φίλων, καὶ ἀδελφῶν· καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται· ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.
Δόξα.
Ταῖς τῶν Ἀθλοφόρων πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὅλην ἀποθέμενοι, ἐν οὐρανοῖς τὴν ἐλπίδα, τοῦ Χριστοῦ οἱ Μάρτυρες, ἐν χαρᾷ ἐδέξαντο τὸ μαρτύριον, ἐν εἱρκτῇ ἔλαβον, ἄφεσιν πταισμάτων καὶ τὸ σῶμα τὸ ἀκήρατον, ᾧ δυναμούμενοι, Χριστὸν ὡμολόγουν οἱ ἄριστοι· Νικόλαος, Σταμάτιος, καὶ ὁ Ἰωάννης οἱ ἔνδοξοι, οὓς ἐν Ἐκκλησίαις, τιμήσωμεν ἐν πόθῳ ἀδελφοί, καὶ μεγαλύνομεν ἅπαντες, τὸν αὐτοὺς δοξάσαντα.
Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαό σου…
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Λυτρωτὴν ὁμολόγουν τὸν Χριστὸν ἐν τῷ πάσχειν οἱ ἐκ Σπετσῶν Ἀθληταί, δι’ ὃ καταξιοῦνται, τιμῶν ἐπουρανίων, ὑπ’ Αὐτοῦ πρὸς ὃν ψάλλομεν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Παλαισταὶ τοῦ Σωτῆρος κατησχύνατε τύραννον τῇ ἰσχύι Σταυροῦ, οὐδόλως πτοηθέντες, μανίαν τῶν δαιμόνων, ἀλλ’ ἐν πόθῳ ἐψάλλετε· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Ὡπλισμένοι δυνάμει τῇ τῆς χάριτος ἔνδοξοι τοῦ Χριστοῦ Ἀθληταί, ἠθλήσατε ἐν Χίῳ, Θεὸν ὁμολογοῦντες, καὶ βοῶντες ἐν ᾄσμασιν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Θεοτοκίον.
Νεομάρτυρας θείους, ἀηττήτους ἀνέδειξας ταῖς λιταῖς σου Ἁγνή, κραταίωσον καρδίας, ἡμῶν τῶν ἀνυμνούντων, καὶ βοώντων ἐκ πίστεως· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ἰσχὺν λαβόντες, παρὰ Κυρίου οἱ παῖδες, σὺν πρεσβύτῃ γενναίως ἀθλοῦσι, ὃν ὑπερυψοῦσιν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Κληρονομεῖτε, τὴν οὐρανῶν Βασιλείαν, ἔνθα φῶς τὸ ἀπρόσιτον λάμπει, τὸν Χριστὸν ὁρῶντες, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Ὁμοφρονοῦντες, οἱ Νεομάρτυρες πίστει, τοῦ τυράννου ἀνέτρεψαν δόλους, τὰς ψυχὰς τιθέντες, ὑπὲρ τοῦ Θεανθρώπου.
Θεοτοκίον.
Διαφυλάττεις, ἐκ τῶν ποικίλων κινδύνων, σαῖς πρεσβείαις Μητρόθεε Κόρη, τοὺς ὑμνολογοῦντας, Μαρτύρων τὴν χορείαν.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἡδέα ἀρνηθέντες, θεῖα προσδοκῶντες, οἱ Νεομάρτυρες ἔσπευδον πάθος λαβεῖν, μεταλαβόντες τὸ Σῶμα τὸ πανακήρατον.
Μιᾷ ψυχῇ ἀθλοῦντες, ἔλαβον στεφάνους, ἐν οὐρανῷ οἱ γενναῖοι Χριστοῦ ἐκ χειρός, καὶ συνδοξάζονται σύντρεις καὶ συνευφραίνονται.
Ὁμαίμονες οἱ δύο, ξίφει ἀναιροῦνται, σὺν Νικολάῳ ἐνδόξῳ αὐτῶν συγγενεῖ, συνδαιτυμόνες Χριστοῦ ἀεὶ καθιστάμενοι.
Θεοτοκίον.
Σεμνὴ Παρθενομῆτορ, πρέσβευε ἀπαύστως, σὺν Νεομάρτυσι θείοις Χριστοῦ μιμηταῖς, ἵνα ἐν φόβῳ τηρῶμεν θεῖα προστάγματα.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Δεῦτε εὐφημήσωμεν οἱ πιστοί, τοὺς τρεῖς ἀθλοφόρους, Νεομάρτυρας τοῦ Χριστοῦ, τοὺς ἀναιρεθέντας, ἐν τοῖς ἐσχάτοις χρόνοις, καὶ δόξῃ λαμπρυνθέντας, οὓς μιμησώμεθα.
Χαίρετε πανένδοξοι Ἀθληταί, οὐρανὸν οἰκοῦντες, καὶ εὐφραίνεσθε ἐσαεί, ὁρῶντες τὴν δόξαν, Τριάδος τῆς Ἁγίας, ἣν πίστει ἀνυμνοῦμεν, καὶ μεγαλύνομεν.
Ἡ νῆσος ἀγάλλεται τῶν Σπετσῶν, τιμῶσα τὴν μνήμην, τῶν Μαρτύρων τῶν εὐκλεῶν, καὶ γάνυται τούτοις, ἐκ ταύτης προελθοῦσι, δοξάζουσα τὸ θεῖον, αὐτῶν μαρτύριον.
Νικόλαον ἔνδοξον ἀθλητήν, σὺν τῷ Σταματίῳ, Ἰωάννῃ τε τοῖς σεπτοῖς, αἴροντες παγίδας, δεινὰς τοῦ βροτοκτόνου, δυνάμει τοῦ Σωτῆρος, καὶ Λυτρωτοῦ ἡμῶν.
Πολλοὶ λυμεῶνες καὶ ἀρνηταί, ἀντίχριστοι ὄντες, καὶ πολέμιοι τῶν πιστῶν, εἰσῆλθον ἀλλάξαι νεότητος τὰ ἤθη, ἐξ ὧν τὴν ποίμνην ταύτην, Μάρτυρες σώσατε.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Χαίρει, Ἐκκλησία τῶν Σπετσῶν, ᾄδουσα ἑόρτιον ὕμνον, τοῖς Νεομάρτυσι· γόνοι γὰρ ἐβλάστησαν, περικαλλεῖς ἐξ αὐτῆς, καὶ καλεῖ τὴν ὑφήλιον, αὐτοὺς μεγαλύνειν, τοὺς ὁμολογήσαντας, Χριστὸν τὸν πάντων Θεόν· ὅθεν καὶ ἡμεῖς συνελθόντες, τούτους μεγαλύνομεν πόθῳ, καὶ Χριστὸν δοξάσωμεν ἐκ πίστεως.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
