Χαιρετισμοί εις την εν Σπηλαίω Γέννησιν του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’’. Τῆ Υπερμάχω.
Τῷ διά σπλάχνα οἰκτιρμῶν ἐνανθρωπήσαντι, καί ἐκ τῶν κόλπων τοῦ Πατρός μή εκφοιτήσαντι, προσκομίσωμεν τόν ὕμνον ὤσπερ οἱ Μάγοι˙ ἐν σπηλαίῳ γάρ ἐτέχθη ὁ Παντέλειος, καί ἐν φάτνη ἀνεκλίθη ὤσπερ νήπιον. Τούτῳ λέγοντες˙ Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
Ἄγγελοι οὐρανόθεν, τήν Σήν Γέννησιν Λόγε, ἀνύμνουν χαρμοσύνως βοώντες˙ (ἐκ γ’). Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ, ὅτι ἐν γῆ γεννᾶται ὁ Υπέρθεος˙ μεθ’ ὤν δοξολογούμεν Σε, βοῶντες Σοι Σῶτερ τοιαῦτα˙
Δόξα, δι’ οὗ τό σύμπαν συνέστη˙
Δόξα, δι’ οὗ ὁ ζόφος ἀπέστη.
Δόξα, τῆ ἀνάρχῳ Γεννήσει Σου Άναρχε˙
Δόξα, τῆ ἐν χρόνῳ κυήσει Σου Ἅγιε.
Δόξα, ἐν ὑψίστοις ἄληκτος τῷ τεχθέντι ἐπί γης˙
Δόξα, τῷ δι’ ἀγαθότητα σαρκωθέντι ἐξ Ἁγνῆς.
Δόξα, τῷ πρό αἰώνων ἐκ Πατρός γεννηθέντι˙
Δόξα, τῷ ἐπ’ ἐσχάτων ἐκ Παρθένου τεχθέντι.
Δόξα, τῷ μόνῳ Θεῶ καί Δεσπόζοντι˙
Δόξα, τῷ μήτραν Παρθένου σκηνώσαντι.
Δόξα, δι’ οὐ ὁ Ἀδάμ ἀνεπλάσθη.
Δόξα, δι’ οὐ ὁ φθορεύς ἀνετράπη.
Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
Βίῳ καί τῷ σαρκίῳ, ἔλαμψας Πανοικτίρμον, ὡς ἠβουλήθης τῷ ἀνθρωπίνῳ. Τις Σου τήν πτωχείαν τήν πολλήν, δι’ ἦς ἡμᾶς ἐπλούτισας αἰνέσεται; Ἐν γάρ σπηλαίῳ τέξεται, Ὦ πᾶσα κτίσις ἀεί κράζει˙
Ἀλληλούια.
Γέννησιν Σου τήν θείαν, ἐκ Παρθένου Ἀγίας, προβλέπων Ἠσαΐας εβόα˙ Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, οὐ ἡ ἀρχή ἐπ’ ὤμων ὅτι άναρχος˙ ἡμεῖς δε τῆ Γεννήσει Σου, ανακτισθέντες Σοι βοῶμεν˙
Δόξα, τῆ θεία Λόγε βουλῇ Σου˙
Δόξα, Οἰκτῖρμον τοῖς οἰκτιρμοῖς Σου.
Δόξα, τῆ ἀφάτῳ κενώσει Σου Κύριε˙
Δόξα, τῆ ἀρρήτῳ σαρκώσει Σου Εύσπλαχνε.
Δόξα, τῷ αναγεννήσαντι τόν φθαρέντα δολερώς˙
Δόξα, τῷ ἀνακαινίσαντι τόν πεσόντα χαλεπῶς.
Δόξα, τῷ ἑκουσίως δι’ ἡμᾶς σαρκωθέντι.
Δόξα, τῷ τήν πτωχείαν τοῦ Ἀδάμ μορφωθέντι.
Δόξα, Ὄν φάτνη φέρει ὡς νήπιον˙
Δόξα, Ὄν πάντα μέλπει ὡς Κύριον.
Δόξα, τῷ ἔνδον σπηλαίου τεχθέντι˙
Δόξα, τῷ κόσμῳ ὡς οἶδεν ὀφθέντι.
Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
Δόξα ἐν τοῖς ὑψίστοις, τῷ Θεῶ καί Σωτῆρι, τῷ ἤδη ἐν σπηλαίῳ, τεχθέντι, πληθύς οὐρανίου στρατιάς, ἀνεβόων γεννηθέντος Σου Κύριε˙ εἰρήνην γάρ εὐδόκησας, Οἰκτῖρμον δοῦναι τοῖς βοῶσιν˙
Ἀλληλούια.
Ἐν τῆ πόλει ἐτέχθη, τοῦ Δαβίδ Σωτήρ πάντων, ἐβόα ὀραθείς τοῖς Ποιμέσιν, Ἄγγελος ἐξαστράπτων φωτί, διό χαράς εὐαγγέλια δέξασθε, καί σπεύσατε θεάσασθαι, καί βοήσαι τῷ Ζωοδότῃ˙
Δόξα, οὐ ἄφατος ἡ παρουσία˙
Δόξα, οὐ ἄρρητος ἡ ἐξουσία.
Δόξα, τῷ ἐλθόντι σαρκί εἰς τά ίδια˙
Δόξα, τῷ ἑλόντι τοῦ κόσμου τά πήματα.
Δόξα, τῷ σαρκός καί αἵματος κοινωνήσαντι ημίν˙
Δόξα, τῷ θνητοῖς δωρήσαντι τήν ἀθάνατον ζωήν.
Δόξα, τῷ πρίν τό εἷναι κατ’ ἀρχάς ἡμῖν δόντι˙
Δόξα, τῷ νῦν τοῖς πᾶσι τό εὗ εἷναι μορφοῦντι.
Δόξα, Ὄν εἶδον Ποιμένες άγραυλοι˙
Δόξα, Ὄν σπαργάνοις τῷ ἐνειληθέντι˙
Δόξα, δι’ οἶκτον τῷ διαπλασθέντι.
Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
Ζέσει καί ἀγλαΐα, ἦς εἶδον ὀπτασίας, πτερωθέντες οἱ Ποιμένες είπον˙ διέλθωμεν ἕως Βηθλεέμ, ἔνθα εὑρόντες τόν Χριστόν ὡς νήπιον, πεσόντες προσεκύνησαν, τῷ καλῶ Ποιμένι βοῶντες˙
Ἀλληλούια.
Ἤκουσεν ἡ Παρθένος, τῶν ἀκάκων Ποιμένων, ὤν περ κατεῖδον ἐξηγουμένων, ταύτᾳ δε ἐτήρει τῆ ψυχή, τόν Χριστόν οίά περ βρέφος βαστάζουσα, Ὦ, αἴνεσιν τήν ἔμπρακτον, προσῆγον οἱ Ποιμένες βοῶντες˙
Δόξα, τῷ φάτνη ἀνακλιθέντι˙
Δόξα, τῷ κόσμῳ ἐπιφανέντι.
Δόξα, τῷ ὀφθέντι σαρκός ομοιώματι˙
Δόξα, τῷ πλασθέντι ἀφράστῳ χρηστότητι.
Δόξα, τῷ ἄνω ἀμήτορι ἐκ Πατρός ομοφυούς˙
Δόξα, τῷ κάτω ἀπάτορι ἐκ Μητρός τῆς γηγενοῦς.
Δόξα, τῷ ἐκ Ποιμένων τήν αἴνεσιν δεξαμένω˙
Δόξα, τῷ ὑπ’ Ἀγγέλων ἀπαύστως δοξαζομένῳ.
Δόξα, δι’ οὗ ἀράς ελυτρώθημεν˙
Δόξα, δι’ οὗ Πατρί ᾠκειώθημεν.
Δόξα, Χριστῷ τῷ οἰκτίρμονι Λόγω˙
Δόξα, φωτός τῷ πληροῦντι τόν κόσμον.
Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
Θάμβους πεπληρωμένοι, ἐν ὤν ἤκουσαν καί εἶδον, ὑπέστρεψαν τῆ ἑαυτῶν ποίμνη, Ποιμένες οἱ ὄντως ἀγαθοί, αἰνοῦντες καί εὐλογοῦντες τόν Κύριον, σαρκί προσομιλήσαντα, πρός σωτηρίαν τῶν βοώντων˙
Ἀλληλούια.
Ἰδόν ξένου ἀστέρος, Μάγοι οἱ ἐκ Περσίδος, τήν ἒλαμψιν τήν οὖσαν αήθη˙ ὦ καί χρησάμενοι ὁδηγῶ, πρός Βηθλεέμ τήν πόλιν παραγένοντο, Χριστόν τό φώς τό ἄδυτον, ζητοῦντες θερμῶς καί βοῶντες˙
Δόξα, Ἡλίῳ τῷ ανεσπέρω˙
Δόξα, Κυρίῳ τῷ ὑπερθέω.
Δόξα, τῷ πληροῦντι τά πάλαι αινίγματα˙
Δόξα, τῷ θεούντι τό βρότειον πρόσλημμα.
Δόξα, τῷ σαυτόν κενώσαντι ακενώτως ἐπί γης˙
Δόξα, τῷ ἡμᾶς καθάραντι αρχεγονικής πληγῆς.
Δόξα, τῆ προσδοκία τῶν ἐθνῶν τῆ γλυκεία˙
Δόξα, τῆ ευσπλαχνία Ἰησοῦ τῆ οἰκεία.
Δόξα, φωτί τῷ κόσμῳ φωτίζοντι˙
Δόξα, σαρκί ἡμῖν ενδημήσαντι.
Δόξα, δι’ οὗ ἐγεγόνει τά πάντα˙
Δόξα, πρός Ὄν ἀνακράζομεν ἄμα.
Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
Κήρυκες ἐν τῆ πόλει, τῆ Σίων θεοφόροι, οἱ Μάγοι ἀληθῶς γεγονότες, Πού ἐτέχθη ἔλεγον Χριστός, οὐ ὁ ἀστήρ ἐν Ἐώα τεθέαται; Ἀλλ’ Ἡρώδης ἐμαίνετο, μή συνείς βοᾶν τῷ τεχθέντι˙
Ἀλληλούια.
Λάθρα τότε καλέσας, ὁ Ἡρώδης τούς Μάγους, ἐπέσκηπτεν αὑτοῖς μετά δούλου. Πορευθέντες εὒρατε Χριστόν, καί ἀναγγείλατε μοι τό μυστήριον˙ ἀλλά κενῶς βεβούλευται˙ οἱ γάρ Μάγοι Χριστῷ ἐβόων˙
Δόξα, Σωτῆρι τῷ Θεανθρώπω˙
Δόξα, Κυρίῳ τῷ ἀρχιζώω.
Δόξα, τῷ τούς Μάγους λαμπρῶς οδηγήσαντι˙
Δόξα, τῷ Ἡρώδην εἰς τέλος αἰσχύναντι.
Δόξα, τῷ ἀστέρα λάμψαντι ἐν Περσίδι τόν καινόν˙
Δόξα, τῷ σοφῶς πληρώσαντι Βαλαάμ σαφῆ χρησμόν.
Δόξα, τῷ ἐξ Ἰούδα κατά σάρκα τεχθέντι˙
Δόξα, τῷ πρό αἰώνων ἐκ Πατρός γεννηθέντι.
Δόξα, τῷ σώσαντι βροτῶν σύγκριμα˙
Δόξα, τῷ παύσαντι ἐχθροῦ φρύαγμα.
Δόξα, τῷ ποίμνην τελέσαντι μίαν˙
Δόξα, τῷ χάριν βραβεύσαντι θείαν.
Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
Μάγων δῶρα ἐδέξω, ἐν ἀγκάλαις ὡς βρέφος, κρατούμενος Σωτήρ τῆς Παρθένου, λίβανον καί σμύρναν καί χρυσόν, τό Σόν κράτος ἐμφανῶς τεκμαιρόμενα˙ ὡς γάρ θεῶ καί ἄνακτι, καί δι’ ἡμᾶς νεκρῶ Σοι ᾖδον˙
Ἀλληλούια.
Νύκτωρ Ἄγγελος θείος,εξ ἀΰλων ἁψίδων, τοῖς Μάγοις ἐπιστάς χρηματίζει. Ἀπέλθετε οἴκαδε ταχύ, τόν Ἡρώδην ἀφέντες φρυαττόμενον˙ οἱ δε τῷ λόγῳ εἴξαντες, προσεφώνουν ἀναχωροῦντες˙
Δόξα, Χριστῷ τῷ σεσαρκωμένω˙
Δόξα, Θεῶ τῷ βεβροτωμένω.
Δόξα, τῷ ἐν εἴδει βροτῶν ομιλήσαντι˙
Δόξα, τῷ τήν πάλαι ἀπόφασιν λύσαντι.
Δόξα, τῷ τά ὄντα σύμπαντα περιέχοντι δρακί˙
Δόξα, τῷ ἐκ Κόρης φάναντι, ἤν διέπλασας σαρκί.
Δόξα, τῷ κρατουμένῳ ἐν χερσί τῆς Παρθένου˙
Δόξα, τῷ ὁρωμένῳ ἐν μορφή τοῦ σφαλέντος.
Δόξα, τῷ οὕτως ἐπευδοκήσαντι˙
Δόξα, τῷ κόσμον καταφωτίσαντι.
Δόξα, νηπίῳ τῷ πάντα τελούντι˙
Δόξα, Κυρίῳ Ἀδάμ τῷ ζωοῦντι.
Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
Ξίφη ἠκονημένα, ὁ Ἡρώδης ἐκτείνας, ἐθέρισε νηπίων τήν χλόην, τόν τῆς ζωῆς στάχυν ὁ δεινός, πειρώμενος χειρώσασθαι τόν ἄληπτον, τά βρέφη δε σφαττόμενα, υπέψαλλον τῷ βρεφωθέντι˙
Ἀλληλούια.
Ὄναρ λαμπρός ἐπέστη, οὐρανίῳ κελεύσει, Ἀσώματος τῷ Ιωσήφ λέγων. Παραλαβών ἄπιθι σπουδή, τό τεχθέν σύν Παρθένῳ εἰς Αίγυπτον˙ ὁ δε τελῶν τό πρόσταγμα, ἐβόα τῷ νηπίῳ Λόγῳ˙
Δόξα, Υἱέ Πατρός Υπερθέου˙
Δόξα, βλαστέ Μητρός ἀπειράνδρου.
Δόξα, τῷ τά νήπια μάρτυρας δείξαντι˙
Δόξα, τῷ εἰς Αἴγυπτον ἀναχωρήσαντι.
Δόξα, τῷ Ἡρώδου ἄνοιαν στηλιτεύσαντι στερρώς˙
Δόξα, τῷ Αἰγύπτου ξόανα καθελόντι ἰσχυρῶς.
Δόξα, τῷ θεουργούντι τοῦ Ἀδάμ τήν ουσίαν˙
Δόξα, τῷ ἐκνευροῦντι τοῦ ἐχθροῦ τήν μανίαν.
Δόξα, Σοι Λόγε Θεέ καί άνθρωπε˙
Δόξα, Σοι Σῶτερ ζωαρχικώτατε.
Δόξα, βροτούς τῆς ἀράς ρυομένω˙
Δόξα, Χριστῷ τῷ ἀεί ὑμνουμένῳ.
Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
Πεζοπόρον ὁδείαν, εὐσεβεῖ διανοίᾳ, ὁ μνήστωρ Ιωσήφ διανύσας, κατήγαγεν ἐν Αἰγύπτῳ γῆ, τόν τήν γῆν καί οὐρανόν τεκτηνάμενον, σαρκί προσομιλήσαντα, πρός σωτηρίαν τῶν βοώντων˙
Ἀλληλούια.
Ῥῆσις τοῦ Ἠσαΐου, ἐκπληροῦται τοῦ θείου, βοῶντος διατόρως Σωτήρ μου˙ Ἰδού ἐπί νεφέλης κούφης, κάθηται Χριστός καί ἥξει εἰς Αἴγυπτον, σείων ταύτης τά εἴδωλα, καί χάριν νέμων τοῖς βοῶσι˙
Δόξα, τῷ ἄνω προσκυνουμένω˙
Δόξα, τῷ κάτωθι τιθηνουμένῳ.
Δόξα, τῷ Προφήταις ἐν τύποις λαλήσαντι˙
Δόξα, τῷ ἀρτίως ἡμῖν ἐνδημήσαντι.
Δόξα, τῷ πλουσίως χέοντι εὐσπλαχνίας τήν πηγήν˙
Δόξα, τῷ Ἀδάμ ὑφαίνοντι ἀφθαρσίας τήν στολήν.
Δόξα, τῷ Ζωοδότῃ καί Παντάνακτι Λόγω˙
Δόξα, τῷ Παντεπόπτῃ ἄμα καί Φιλανθρώπῳ.
Δόξα, Κυρίῳ τῷ νηπιάσαντι˙
Δόξα, τῷ γάλα ἤδη θηλάσαντι.
Δόξα, τῷ χεῖρον ἑκόντι λαβόντι˙
Δόξα, τῷ κρεῖττον ἡμῖν μεταδόντι.
Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
Σῶσον πάντας Οἰκτῖρμον, ὡς Θεός ἐλεήμων, τούς πίστει ἀκλινείκαι τελεία, τῆς Σής Γεννήσεως καθ’ ἡμᾶς, προσκυνοῦντας τό ἄρρητον μυστήριον˙ δι’ ἡμᾶς γάρ σεσάρκωσαι, ἶνα σώσης τούς Σοι βοῶντας˙
Ἀλληλούια.
Τῶν σοφῶν Προφητῶν Σου, ἄγων Σῶτερ εἰς πέρας, τά πάλαι λαληθέντα ἐν τύποις, ἐξ Αἰγύπτου εἰς γῆν Ἰσραήλ, ἀνῆλθες ὁ τῷ Πατρί συναΐδιος˙ ἐν Ναζαρέτ δε ᾤκησας, πρός σωτηρίαν τῶν ψαλλόντων˙
Δόξα, τῷ λύτῃ φθορᾶς βροτείας˙
Δόξα, τῷ δότῃ παλινζωίας.
Δόξα, τῷ ἀρχαίαν βουλήν ἐκπληρώσαντι˙
Δόξα, τῷ πεσόντα Ἀδάμ ἀνυψώσαντι.
Δόξα, τῷ ενανθρωπήσαντι, μή τραπέντι δε ὅ ήν˙
Δόξα, τῷ αναμορφώσαντι τήν βασίλειον μορφήν.
Δόξα, τῷ ἐξ Αἰγύπτου Γαλιλαίαν οικούντι˙
Δόξα, τῷ Ναζωραῖος τήν κλῆσιν καταδεχθέντι.
Δόξα, τῷ ῥεῖθρα ἐλέους νέμοντι˙
Δόξα, τῷ κόσμου τήν πτῶσιν αἴροντι.
Δόξα, Σοι Βρέφος τῷ πάντων αιτίω˙
Δόξα, Σοι τέκος Πατρί ὁμοτίμῳ.
Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
Ὕψιστε Παντοκράτορ, Βασιλεῦ τῶν αἰώνων, τίς ἡ περί ἡμᾶς Σου πτωχεία; Ἀλλά πώς ἐξείπωμεν Χριστέ, τῆς Σής οἰκονομίας τήν ἐμφάνειαν; Γέννησιν γάρ καί σπάργανα ἐδέξω ὑπέρ τῶν βοώντων˙
Ἀλληλούια.
Φώς ὑπέρφωτον πέλων, ἐκ φωτός ὑπερθέου, ὑπέρθεε Χριστέ φωτοκράτορ, τοῖς ἐν σκότει πάλαι καί σικά, σαρκός ἐν εἴδει ἐκ Παρθένου ἔλαμψας, καί πρός τό φώς τό ἄδυτον, ὡδήγησας τούς ἐκβοῶντας˙
Δόξα, Σοι φάος τῷ Υπερθέω˙
Δόξα, Σοι φέγγος τῷ ἀρχιφώτω.
Δόξα, τῷ τῆς πλάνης τήν ζόφωσιν λύσαντι.
Δόξα, τῷ σοφῶς ποιήσαντι ἀστραπάς Αγγελικάς˙
Δόξα, τῷ ἡμῖν βραβεύσαντι ζωηφόρους δωρεᾶς.
Δόξα, τῷ σαρκωθέντι δι’ ἡμᾶς ἀσυγχύτως˙
Δόξα, τῷ ἐνδυθέντι τόν Ἀδάμ ὀλοκλήρως.
Δόξα, τῷ κόσμον ἀνακαλέσαντι˙
Δόξα, τῷ δόλιον δελεάσαντι.
Δόξα, Ὄν πάντα ὑμνεῖ καί δοξάζει˙
Δόξα, Ὄν φάτνη χωρεῖ ἐν σπαργάνοις.
Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
Χάριν Λόγε χαρίζου, καί πταισμάτων τήν λύσιν, καί βίου τοῦ βελτίονος κτῆσιν, ἡμῖν τοῖς λατρευταῖς Σου Σωτήρ, ὡς ἀν ἐναρέτως πολιτευσάμενοι, τῆς Σής λαμπρᾶς ἐλλάμψεως, μετάσχωμεν συνεκβοώντες˙
Ἀλληλούια.
Ψάλλοντες Πανοικτίρμον, τόν Σόν ἄχραντον Τόκον, ὑμνοῦμεν Σε τόν Κτίστην τῶν ὅλων, τόν σάρκα εἰληφότα θνητήν, καί τόν θανόντα απαθανατίσαντα˙ καί τοῖς πολλοῖς οἰκτιρμοῖς Σου, θαρροῦντες Σοι ἀναβοῶμεν˙
Δόξα, Ὄν φρίσσει Ἀγγέλων τάξις˙
Δόξα, Ὄν φέρει ὡς βρέφος φάτνη.
Δόξα, δι’ Οὗ πάντα παρήχθη πρός γένεσιν˙
Δόξα, δι’ Οὗ κόσμος ἐκλήθη πρός θέωσιν.
Δόξα, καί μεγαλοπρέπεια τῆ Γεννήσει Σου Χριστέ˙
Δόξα, καί λατρεία ἄδολος πρέπει Σοι Παμβασιλεῦ.
Δόξα, τῷ κενωθέντι μέχρι δούλου αξίας˙
Δόξα, τῷ μή ἐκστάντι τῆς οἰκείας οὐσίας.
Δόξα, τῷ δούλην Μητέρα δείξαντι˙
Δόξα, τῷ ταύτην ἁγνήν τηρήσαντι.
Δόξα, τῷ πάλιν ἐν γῆ ερχομένω˙
Δόξα, Ὦ, μόνῳ ζῶ, πνῶ, καί λατρεύω.
Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
Ὦ Ὑπέρθεε Λόγε, ὑπερούσιε Σῶτερ, ἁπάντων Ποιητά τῶν αἰώνων˙ (ἐκ γ’). προσδέχου ἡμῶν τάς προσευχάς, ἐν ἱλαρότητι εὐσπλαχνικῶτατε, καί τῆς μελλούσης δόξης Σου, ἀξίωσον τούς συμβοῶντας˙
Ἀλληλούια.
Καί αὖθις τό Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’’. Τῆ Υπερμάχω.
Τῷ διά σπλάχνα οἰκτιρμῶν ενανθρωπήσαντι, καί ἐν τῶν κόλπων τοῦ Πατρός μή εκφοιτήσαντι, προσκομίσωμεν τόν ὕμνον ὤσπερ οἱ Μάγοι˙ ἐν σπηλαίῳ γάρ ἐτέχθη ὁ Παντέλειος, καί ἐν φάτνη ἀνεκλίθη ὤσπερ νήπιον. Τούτῳ λέγοντες˙ Δόξα Σῶτερ τῆ Γεννήσει Σου.
