Χαιρετισμοί εις την Υπεραγία Θεοτόκον επί την Ανάστασιν του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησούν Χριστόν
Κοντάκιον Ἦχος πλ΄δ΄ Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Ὡς Ζωηφόρος Τοῦ Κυρίου ἡμῶν Μήτηρ, Τῶν οὐρανῶν ὑψηλοτέρᾳ ἀνεδείχθης, Ἀνυμνοῦμεν οἱ πιστοῖ καί μεγαλύνωμεν. Ἀλλ’ ὡς φέρουσα Ζωῆς Κυρίου νάματα, Ἐκ θανάτου ψυχικοῦ ἡμᾶς ἀνάστησον, Ἵνα κράζωμεν· Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗ
Ἄγγελος ἐξαστράπτων τῷ μνημείῳ ἐπέμφθη κηρύξαι τήν Ἀνάστασιν πάντων, Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ημών· (ἐκ γ΄). καί σύν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, Ἀναστάντα θεωρῶν Σέ Κύριε, ἐξίστατο καί ἵστατο βοῶν τῇ Θεοτόκῳ ταῦτα.
Χαῖρε δι’ἧς τεθνηκότες ζωούνται·
Χαῖρε δι’ἧς γαλαξίαι καινοῦνται.
Χαῖρε ἡ φωτίζουσα τά ταμεῖα τοῦ ᾌδου·
Χαῖρε ἡ συντρίψασα τούς μοχλούς τοῦ θανάτου.
Χαῖρε τοῦ Παραδείσου τῆς πύλης τό ῥόπτρον·
Χαῖρε τοῦ Βασιλέως τό πάναγνον ῥόδον.
Χαῖρε δι’ἧς ὁ Ἀδάμ τοῦ θανάτου ἀνίσταται·
Χαῖρε δι’ἧς τῆς φθορᾶς οἱ Βροτοί ἀπηλλάγημεν.
Χαῖρε τῶν Μαρτύρων τό ἔνδοξον κλέος·
Χαῖρε ἡ λαμπρύνουσα τό ἡμέτερον γένος.
Χαῖρε δι’ἧς ἡ Ζωή ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλεν·
Χαῖρε δι’ἧς τῶν πιστῶν αἱ καρδία ἀγάλλονται.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
Βλέποντες οἱ ἐν ᾌδῃ, τοῦ Κυρίου τήν ἀνείκαστον δόξαν, ἔκραξαν Αὐτῷ θαρσαλέως.Ὁ Θεός καί Ζωῆς χορηγός, πως κατεδέχθεις ἐνθάδε ἐλθεῖν ὡς κραταιός καί τά δεσμά τοῦ θανάτου συνθλάσαι; Κράζοντες τό·
Ἀλληλούια.
Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι, Ἰωάννης σύν Πέτρῳ ζητοῦντες, ἔδραμον, σκοτίας ἔτι οὔσης, εἰς τό μνημεῖον.Καί θεωροῦντες κείμενα τά ὀθόνια μόνα, ἐβόων μετά δέους πρός τήν Θεοτόκον·
Χαῖρε τοῦ Παρακλήτου λαμπρόν οἰκητήριον·
Χαῖρε τῶν Ἀποστόλων τό μέγα ἐφύμνιον.
Χαῖρε πύλη ἀδιόδευτος ὡς ὑπάρχεις ἀληθῶς·
Χαῖρε ὄρος καί παλάτιον τοῦ Δεσπότου τοῦ παντός.
Χαῖρε ὅτι βλυστάνεις τῆς ἁγνείας τά ἄνθη·
Χαῖρε ὅτι καί Μήτηρ καί Παρθένος ὑπάρχεις.
Χαῖρε ἡ πικραίνουσα τοῦ θανάτου τήν γεῦσιν·
Χαῖρε ἡ γλυκαίνουσα τῶν πιστῶν τάς αἰσθήσεις.
Χαῖρε ὅτι ὤλεσας τοῦ θανάτου τόν θρόνον·
Χαῖρε ὅτι ἤνοιξας Παραδείσου τάς θύρας.
Χαῖρε δι’ἧς Ἀγγέλων τάξεις εὐφραίνονται·
Χαῖρε δι’ἧς δαιμόνων θράση κατήργηνται.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
Δύναμις Τοῦ Ὑψίστου ἐπεσκίασε τότε εἰς τοῦ ᾌδου τῶν χασμάτων τά ταμεῖα καί ἡ ἀφεγγής αὐτοῦ τυραννίς ἐσκυλεύθη τῷ Τοῦ Λόγου ἁγίῳ Φωτί, ἐν τῷ ψαλεῖν ἡμᾶς οὕτως·
Ἀλληλούια.
Ἔχουσα Θεανθρώπου τήν ψυχήν εἰς τά σπλάχνα, τῷ φόβῳ ἡ γῆ ἐκλονείτω. Τόν γάρ ἀχώρητον παντί, ἑαυτῇ οὑκ ἠδυνήθη χωρεῖν καί οὕτως ἐβόα πρός Τήν Θεοτόκον·
Χαῖρε ὅτι τό θνητόν ἀφθαρσίας ἐνδύεις·
Χαῖρε ὅτι τῶν ψυχῶν τήν γαλήνην παρέχεις.
Χαῖρε φωτός ἀϊδίου τό χρυσόπλοκον σέλας·
Χαῖρε Ἁγίων Πατέρων τό πολύτιμον γέρας.
Χαῖρε φέγγος ἀγλαόμορφον οὐρανοῦ τοῦ νοητοῦ·
Χαῖρε ἄνθος τό πανεύοσμον καί τοῦ κόσμου χαρμονῇ.
Χαῖρε μόνη χριστιανῶν ἡ στερεά προστασία·
Χαῖρε τῶν ἀπιστούντων ἡ ἐπίμοχθος ἀπορία.
Χαῖρε τῆς ἁμαρτίας τό κέρας συντρίβουσα·
Χαῖρε τῶν πιστῶν τάς καρδίας φαιδρύνουσα.
Χαῖρε πλοκῆς ῥᾳδιουργῶν ἡ λύσις·
Χαῖρε δεινῶν προβλημάτων ἡ ῥύστις.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων, πρεσβυτέρων ὁ δῆμος ,εὐθύς μηκτυρίζονται πάντες.Τῶν γάρ θαυμάτων τό θαῦμα μή δυναμένων ἔτι συγκαλύψαι, ἐπλήρωσαν ἀργύρια ἱκανά τοῖς στρατιώταις, μή εἰδότας ψάλλειν·
Ἀλληλούια.
ΣΤΑΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ
Ἤκουσαν οἱ Ποιμένες Τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας τήν Ἀνάστασιν Κυρίου ἐκ Τάφου. Καί νομίσαντες ὡς λῆρον αὐτήν, ἐδυσπίστουν τῶν Μυροφόρων τήν φωνήν ἅπαντες. Ἀλλ’ὡς ἑξῆς καί οὔτοι πιστεύσαντες ἐβόων πρός Τήν Θεοτόκον·
Χαῖρε Παρθένε τῶν θλιβομένων παραμύθιον·
Χαῖρε Μαρία ἁμαρτανόντων ἱλαστήριον.
Χαῖρε ἄνθος ἀμαράντινον ,τῶν Ἀγγέλων γλυκασμός·
Χαῖρε μόνη ἡ μηνύουσα τήν αἰώνιον ζωήν.
Χαῖρε ὅτι ὑπάρχεις Παραδείσου Κυρίου ὁ νόστος·
Χαῖρε ὅτι κατέστης Γεδεών ὁ πανένδροσος πόκος.
Χαῖρε τόν κοπετόν τοῦ βίου κουφίζουσα·
Χαῖρε ἡ τῆς ψυχῆς τόν ζόφον σκεδάζουσα.
Χαῖρε ἡ ἐν σιωπῇ Τόν Θεόν ἀνυμνοῦσα·
Χαῖρε ἡ Τόν Δεσπότην ἀσπόρως τεκοῦσα.
Χαῖρε δι’ἧς ὁ Σατάν ἐνεπαίχθη·
Χαῖρε δι’ἧς ἡ ζωή καινουργεῖται.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
Θεοδρόμον πορείαν ἐπορεύθησαν τότε, εἰς Ἐμμαούς οἱ Μαθηταί Τοῦ Κυρίου. Καί ὡς συνοδίτην ἔχοντες Αὐτόν, ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου ἐπέγνωσαν αὖθις, ἵνα καί ἡμεῖς ὑμνῶμεν τό·
Ἀλληλούια.
΄Ἰδον Μυροφόροι γυναῖκες ,ἐν μνημείῳ ορθρίως, νεανίσκον ἐν λευκοῖς αυγασθέντα.Καί ὡς Ἄγγελον νοοῦντες αὐτόν, εἰ καί τρόμῳ τῇ καρδίᾳ συνείχοντο, ἔσπευσαν τοῖς Ἀποστόλοις κηρύξαι καί βοῆσαι τῇ Εὐλογημένη·
Χαῖρε ἡ ἀπαρχή τοῦ αἰωνίου φάους·
Χαῖρε ἡ χελιδών τῆς φωταύγους ἡμέρας.
Χαῖρε ὅτι τοῦ Σταυροῦ τήν χολήν μετέλαβες·
Χαῖρε ὅτι τό πικρόν εἰς γλυκύ μετέβαλες.
Χαῖρε μόνη ἡ πηγάζουσα ζωῆς ὕδωρ τό καινόν·
Χαῖρε μόνη ἡ ἐγείρουσα Ἀδάμ τόν πάλαι χοϊκόν.
Χαῖρε τῆς ἁμαρτίας τόν λύθρον ἡ πλύνασα·
Χαῖρε τοῦ Ἀδάμ τήν κατάρα ἡ σβέσασα.
Χαῖρε ὅτι τῶν δαιμόνων τάς μορφάς ἀπελαύνεις·
Χαῖρε ὅτι τῆς ἁμαρτίας τό σκότος διώκεις.
Χαῖρε ἤ τοῦ σύμπαντος Ἀναστάσεως αὐγῇ·
Χαῖρε τοῦ προπάτορος ἡ γλυκεῖα χαρμονῇ.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
Κήρυκες γεγονότες Μαθηταί Τοῦ Κυρίου τῆς δόξῃς καί τῆς πρῴην δειλίας μή σχόντες, ἐκήρυξαν Τόν Χριστόν ἅπασιν, ἀφέντες τούς Ἰουδαίους ὡς χυδαίους, μή εἰδότας ψάλλειν·
Ἀλληλούια.
Λάμψας τῇ οἰκουμένῃ φωτισμόν ἀληθείας, ἐξορίσας τοῦ ᾌδου τό σκότος. Τοῦ γάρ θανάτου ἡ ἰσχύς μή ἐνεγκοῦσα σοῦ Τῷ Θείῳ Φωτί πέπτωκεν ,οἱ τούτου δέ σωθέντες ἐβόων πρός τήν Θεοτόκον·
Χαῖρε ἀνεσπέρου φωτός τό δοχεῖον·
Χαῖρε τῶν χαρίτων Θεοῦ τό ταμεῖον.
Χαῖρε ὅτι καθαίρεις τῆς ψυχῆς τό δυσῶδες·
Χαῖρε ὅτι λαμπρύνεις οὐρανοῦ τάς ἁψῖδας.
Χαῖρε ὀλιγοψύχων τό τερπνόν παραμύθιον·
Χαῖρε τῶν κοπιώντων καί μοχθούντων ἀνάπαυσις.
Χαῖρε τοῦ διαβόλου τήν ἰσχύν καταλύσασα·
Χαῖρε τῶν Ἀγγέλων τήν χάριν αὐξήσασα.
Χαῖρε ὅτι τῆς χαράς Φωστῆρα ἀνέτειλας·
Χαῖρε ὅτι τῆς ἄρας ὀδύνας ἐξορίσας.
Χαῖρε τῆς ζωῆς ἡμῶν τό ἀμυντήριον·
Χαῖρε τῶν δεινῶν ἡμῶν φυγαδευτήριον.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
Μέλλοντος Τοῦ Κυρίου ,τήν ἀνάπλασιν πάντων, ποιήσαι μετά δόξῃς ἀρρήτου, παρεδόθη τῷ τάφῳ ὡς θνητός· ἀλλ’ἀνέστη ὡς Νυμφίος λαμπρός, διόπερ ἐξεπλάγημεν τήν ἄφατον αὑτοῦ σοφίαν κράζοντες·
Ἀλληλούια.
ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ
Νέαν ἔδειξεν κτίσιν ,ἀναστήσας ὁ Κτίστης ἐκ φθορᾶς τό ἡμέτερον γένος. Τοῦ γάρ θανάτου τήν ἰσχύν νεκρώσας ὥσπερ ἔπρεπε, κατήργησεν αὐτόν, ἵνα σκιρτῶντες ἐν χαρᾷ ὑμνήσωμεν τήν Παρθένον λέγοντες·
Χαῖρε τοῦ ἐχθροῦ ταπεινοῦσα τήν ὀφρύν·
Χαῖρε λυπηρῶν ἐξατμίζουσα ἀχλύν.
Χαῖρε ἄστρον παμφαέστατον οὐρανοῦ τοῦ νοητοῦ·
Χαῖρε ἄνθος τό πανεύοσμον ἐκ λειμώνων ἱερῶν.
Χαῖρε δι’ἧς οἱ Ἄγγελοι τοῖς ἀνθρώποις συμμύγνυνται·
Χαῖρε δι’ἧς ὁ ἄχρονος τοῖς Βροτοῖς συναλίζεται.
Χαῖρε βίβλε Θεοχάρακτε τοῦ Δεσπότου καί Θεοῦ·
Χαῖρε πλάξ ἡ ἀπογράφουσα σεσωσμένων τήν πληθύν.
Χαῖρε ἡ ἐκ θανάτου εἰς ζωήν ἀγαγοῦσα·
Χαῖρε τῶν πρωτοπλάστων τήν ποινήν ἀναιροῦσα.
Χαῖρε ἡ Χαρά τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας·
Χαῖρε ἡ αὐγή βιοτῆς αἰωνίας.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
Ξένον θαῦμα ἰδόντες ξενωθῶμεν βορβόρου καί πάσης ἁμαρτίας καί λύθρου. Διά τοῦτο γάρ ὁ ἀπαθής Θεός ἐπί γῆς ἐφάνη παθητός ἄνθρωπος, βουλόμενος ἐγείραι σύν αὐτῷ τούς ἐν χαρᾷ βοῶντας·
Ἀλληλούια.
Ὅλος ἤν ἐν τῷ τάφῳ καί οὐρανῶν μηδόλως ἀπῆν, ὁ προαιώνιος Λόγος. Καί τῷ εὐγνώμωνι λῃστῇ,τήν εἰς τόν Παράδεισον ὁδοποιήσας εἴσοδον, ἐδίδαξεν ἵνα ψάλλει πρός Τήν Θεοτόκον·
Χαῖρε περιστερά καί τροφεύς τῆς ἁγνείας·
Χαῖρε ἡ κιβωτός τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας.
Χαῖρε Χριστιανῶν ὁ ἀκατάπαυστος ὕμνος.
Χαῖρε Ὀσιαρχών τό ἀκηλίδωτον κῦδος.
Χαῖρε ἡ τοῦ πλάνου βίου τῶν κρημνῶν διασῴζουσα·
Χαῖρε τοῦ μέλλοντος κόσμου τήν Χαράν ἀκτινίζουσα.
Χαῖρε τῆς ἡμῶν βιοτῆς εὐλογοῦσα πορείας·
Χαῖρε τῶν παθῶν τῆς ψυχῆς ἀναιροῦσα κακίας.
Χαῖρε ὅτι θανάτου τό κράτος ἐπάταξας·
Χαῖρε ὅτι τοῦ ᾌδου τά σκῆπτρα ἐσκύλευσας.
Χαῖρε ἡ Τόν Θεόν ὡς βρέφος τεκοῦσα·
Χαῖρε τῶν συμφορῶν ἡμᾶς ἐξελοῦσα.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
Πᾶσα πληθύς τῶν Ἀγγέλων ἐξεπλάγη τό μέγα τῆς σῆς Ἀναστάσεως ἔργον. Τόν γάρ ἐν τῷ μνημείῳ ὡς νεκρόν ἐθεώρουν, ἥλιον ζωῆς ἄδυτον καί ἡμᾶς ζωοποιήσαντα, δεχόμενος δε τόν ὕμνον παρά πάντων οὕτως·
Ἀλληλούια.
Ῥήτορας ψευδολόγους ,Ἰουδαίων ἀκραίους ὁρῶμεν ἐπί σοί Θεῖε Λόγε,ἀποροῦσι γάρ λέγειν τό πῶς, εἷ Θεός εἴ, ἀνθρωπίνως ἔπαθες, ἡμεῖς δέ τήν σήν εὐσπλαχνίαν θαυμάζοντες Τῇ Μητρί Σου βοῶμεν·
Χαῖρε δι’ἧς ἡ δόξα Κυρίου ἀνέτειλεν·
Χαῖρε δι’ἧς οἱ Δῆμοι Ἀγγέλων χορεύουσιν.
Χαῖρε ἡ δεσμεύσασα τῶν δαιμόνων τό κράτος·
Χαῖρε ἡ προάγουσα Βασιλείας τό νῖκος.
Χαῖρε μόνη ἡ ξηράνασα πειρασμῶν τόν ποταμόν·
Χαῖρε ὄμβρε ἀτελεύτητε δωρεῶν τῶν πατρικῶν.
Χαῖρε τῶν πρωτοπλάστων μόνη λύσις τῆς ἀράς·
Χαῖρε μετανοούντων ἐξαλείφουσα ποινάς.
Χαῖρε τοῦ ἀπροσίτου φωτός τό ταμεῖον·
Χαῖρε τοῦ ἀθεάτου Θεοῦ τό πυξίον.
Χαῖρε Δαυΐδ Βασιλέως τό καύχημα·
Χαῖρε Προφήτου Προδρόμου τό κήρυγμα.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
Σώσαι θέλων τό γένος τῶν ἀνθρώπων, φθορᾷ ὑπαχθέντα, πρός τοῦτο τριήμερος ἐγείρεται. Καί ἄπνους ὑπάρχων ὡς νεκρός δι’ ἡμᾶς ἀνέστη εὐφροσύνης αἴτιος, ζωήν παρέχων πᾶσιν τοῖς κραυγάζουσιν·
Ἀλληλούια.
ΣΤΑΣΙΣ ΤΕΤΑΡΤΗ
Τεῖχος εἰ τῶν ὑμνούντων τῶν χαρίτων σου τό ἄμετρον πλῆθος.Ὁ γάρ ἐκ τῆς σῆς νηδύος προελθών, ἐκ τάφου σωματικῶς ἡμῖν ἐπέλαμψεν καί πάντας Σοί προσφωνεῖν διδάξας·
Χαῖρε δι’ἧς τοῦ ἐχθροῦ τυραννίς κατελύθη·
Χαῖρε δι’ἧς τοῦ θανάτου ἰσχύς κατεπόθη.
Χαῖρε στάμνε χρυσή ἡ ἔχουσα τό Θεῖον μάναν·
Χαῖρε ξύλον ζωῆς ἀνθίζουσα καρπούς εὐόσμους.
Χαῖρε οὐρανίας παστάδος ἡ τελεία χαρμονῇ·
Χαῖρε τῆς φρικώδους κακίας ἡ κατάπαυσις Σεμνῇ.
Χαῖρε μόνη ἐπί σελήνης ἱσταμένη Μαρία·
Χαίρῃ ὅτι τῆς ἁμαρτίας ἀπελαύνεις μανίαν.
Χαῖρε τῆς αἰωνίου ζωῆς τό κεφάλαιον·
Χαῖρε τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ τό προπύργιον.
Χαῖρε δι’ἧς τά ποθεινά πηγάζουσιν·
Χαῖρε δι’ἧς τά λυπηρά κατήργηνται.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
Ὕμνος βροτῶν οὑκ ἀρκέσει ἐξυμνεῖν τήν Ἁγίαν Σοῦ δόξαν. Ἰσαρίθμους γάρ ταῖς σταγόσιν τοῦ ὄμβρου ᾠδάς ἄν προσφέρωμεν Σοί Ἀναστάντα Κύριε οὐδέν τελοῦμεν ἄξιον ὡς ἐποίησας ἡμῖν τοῖς Σοί βοῶσιν·
Ἀλληλούια.
Φωτοφόρον Παρθένον καί Ἀγγέλων τό ᾆσμα, ὁρῶμεν τήν Σεμνήν Θεοτόκον.Ὁ ἀσώματος ἐξ αὐτῆς σωματωθείς, ὁ καί δεσμίους τοῦ ᾌδου ἐλευθερώσας, ἀνέτειλε φῶς πᾶσι τοῖς τυφλοῖς,ἵνα κραυγάσωμεν αὐτή τοιαῦτα·
Χαῖρε ὅτι τοῦ πονηροῦ καταλύεις τό θράσος·
Χαῖρε ὅτι τοῦ Βασιλέως σελαγίζεις τό φάος.
Χαῖρε τῶν ἀσθενούντων ἡ βεβαία ἀντίληψις·
Χαῖρε τῶν νοσημάτων παντοίων ἡ ἴασις.
Χαῖρε ἡ τόν ὡραῖον ἐκβλαστήσασα στάχυν·
Χαῖρε τῶν δωρεῶν τοῦ Φιλανθρώπου ἡ κρήνη.
Χαῖρε ὅτι τά στέφη τῶν συζύγων συμπλέκεις·
Χαῖρε ὅτι τῶν νέων τάς πορείας φυλάττεις.
Χαῖρε ἡ νεκρώσασα τῶν παθῶν τάς προσβολάς·
Χαῖρε ἀκυρώσασα τῶν δαιμόνων τάς βουλάς.
Χαῖρε τῶν οὐρανίων ταγμάτων τό νῖκος·
Χαῖρε τῶν πεπτωκότων δαιμόνων ὁ θρῆνος.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
Χάριν ἄφθονον δοῦναι τοῖς ἀνθρώποις δωρήσασθαι θέλων, ὁ πάντων Ζωοδότης ἀνθρώπων, κατεδέχθη ἐν τάφῳ νεκρός κατοικεῖσαι, ἵνα τῆς φθορᾶς ἡμᾶς ἀπαλλάξει τούς κράζοντας·
Ἀλληλούια.
Ψάλλοντες Σου τόν τόκον, τόν ὡς ξένον ἐν τάφῳ ξενωθέντα , ἀνυμνοῦμεν τῇ αὐτοῦ Ἀναστάσῃ.Ἐν τῇ σή γάρ οἰκήσας γαστρί, ἡ τῶν ἁπάντων πνοή, ἑξάγνισεν, ἐφώτισεν,ἐδίδαξε ἡμᾶς βόαν Σοι ταῦτα·
Χαῖρε ἀμαράντινε στέφανε δόξης·
Χαῖρε δωδεκάτειχε πόλις Κυρίου.
Χαῖρε ὅτι κατήργησας ἁμαρτίας τό κέντρον·
Χαῖρε ἡ καινουργήσασα τῶν ἀνθρώπων τό γένος.
Χαῖρε ὅτι κατεπάτησας κεφαλήν τοῦ πονηροῦ·
Χαῖρε λύπην ἡ κεράσασα τῶν δαιμόνων τῷ ἑσμῷ.
Χαῖρε ὅτι τῶν παθῶν ἀποπλύνεις τόν ῥύπον·
Χαῖρε ὅτι τοῦ Πνεύματος ὑπάρχεις τό ῥεῖθρον.
Χαῖρε ἡ ἀπόδειξις τῆς ἡμῶν σωτηρίας·
Χαῖρε ἡ βεβαίωσις τῆς παλιγγενεσίας.
Χαῖρε ὅτι ῥόδα καί κρίνα ἀνθίζεις·
Χαῖρε ὅτι Πάσχα καί ἔαρ μυρίζεις.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
Ὤ Πανάσπιλε Μῆτερ, ἡ γεννήσασα τόν πάντων Ζωῆς χορηγόν καί Δεσπότην Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν· (ἐκ γ΄) δεξαμένη τήν νῦν προσφοράν ἀπό πάντων σῶσον λυπηρῶν ἅπαντας καί τῆς μελλούσης ἀξίωσον Ἀναστάσεως τούς σοι βοῶντας·
Ἀλληλούια.
Ἄγγελος ἐξαστράπτων τῷ μνημείῳ ἐπέμφθη κηρύξαι τήν Ἀνάστασιν πάντων.Καί σύν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, Ἀναστάντα θεωρῶν Σέ Κύριε, ἐξίστατο καί ἵστατο βοῶν τῇ Θεοτόκῳ ταῦτα·
Χαῖρε δι’ἧς τεθνηκότες ζωούνται·
Χαῖρε δι’ἧς γαλαξίαι καινοῦνται.
Χαῖρε ἡ φωτίζουσα τά ταμεῖα τοῦ ᾌδου·
Χαῖρε ἡ συντρίψασα τούς μοχλούς τοῦ θανάτου.
Χαῖρε τοῦ Παραδείσου τῆς πύλης τό ῥόπτρον·
Χαῖρε τοῦ Βασιλέως τό πάναγνον ῥόδον.
Χαῖρε δι’ἧς ὁ Ἀδάμ τοῦ θανάτου ἀνίσταται·
Χαῖρε δι’ἧς τῆς φθορᾶς οἱ Βροτοί ἀπηλλάγημεν.
Χαῖρε τῶν Μαρτύρων τό ἔνδοξον κλέος·
Χαῖρε ἡ λαμπρύνουσα τό ἡμέτερον γένος.
Χαῖρε δι’ἧς ἡ Ζωή ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλεν·
Χαῖρε δι’ἧς τῶν πιστῶν αἱ καρδία ἀγάλλονται.
Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν
Καὶ πάλιν τὸ Κοντάκιον Ἦχος πλ΄δ΄ Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Ὡς Ζωηφόρος Τοῦ Κυρίου ἡμῶν Μήτηρ, Τῶν οὐρανῶν ὑψηλοτέρα ἀνεδείχθης, Ἀνυμνοῦμεν οἱ πιστοί καί μεγαλύνωμεν. Ἀλλ’ὡς φέρουσα Ζωῆς Κυρίου νάματα, Ἐκ θανάτου ψυχικοῦ ἡμᾶς ἀνάστησον, Ἵνα κράζωμεν· Χαῖρε Μήτηρ τῆς Ζωῆς ἡμῶν.
ΠΑΤΗΡ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ
