Ακολουθία Αγίου Νεομάρτυρος Θεοδώρου του εν Δαρδανελλίοις
Ποίημα Γερασίμου μοναχού Μικραγιαννανίτου
Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας
Μνήμην ἐππελοῦμεν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ ἐν Δαρδανελλίοις ἀθλήσαντος ἐν ἔτει (1690), οὗτινος ἡ τιμία Κάρα τεθησαύρισται ἐν τῷ ἕν Νικαία τοῦ Πειραιῶς Ἱερῷ Ναῷ τῆς Ὁσίας Ξένης.
Ἔν τῷ Μικρὼ Ἑσπερινῶ.
Ἰστῶμεν στίχους δ᾽. καί ψάλλομεν τά ἑξῆς Προσόμοια.
Ἦχος β᾽. Οτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Ὂτε ὑπ᾽ ἀνόμων ἀπηνῶς, εἵλκου ἀπαρνήσασθαι Μάρτυς, Χριστοῦ τό ὄνομα, τότε ἀνεκραύγαζες, στερρῷ φρονήματι: «Τοῦ Χριστοῦ δοῦλος πέφυκα· σύνετε ᾧ πλάνοι οὗτος γάρ Θεός ἐστί, καί Ποιητής του παντός». Ὂθεν καί νομίμως ἀθλήσας, θείων δωρεῶν ἠξιώθης, Ἀθλητά Θεόδωρε μακάριε.
Νέος ὧν τῷ σώματι σοφέ, φρόνημα οὐράνιον ἔσχες, ἐν Θεολήπτῳ ψυχῇ, Ἅγιε Θεόδωρε, καί καταβέβληκας, τῶν ἀνόμων τό φρύαγμα, ἀθλήσεως πόνοις, καί Χριστοῦ τῆς πίστεως, τό κράτος ἒδειξας· ξίφει γάρ τμηθείς τόν αὐχένα, τῶν πάλαι Μαρτύρων τῆς δόξης, ὥφθης κοινωνός καί ἰσοστάσιος.
Θείων ἠξιώθης δωρεῶν, Μάρτυς τόν ἀγῶνα τελέσας, ἀνδρειοτάτη ψυχῆ φῶς γάρ ἐπουράνιον, τό θεῖον σῶμά σου, θαυμαστῶς κατεκάλυψεν, ἐξ οὗ καί θαυμάτων, χάρις θεία πρόεισι, τοῖς προσιουσι πιστῶς. Ὅθεν τήν ἁγίαν σου Κάραν, οἷα θησαυρόν κεκτημένοι, μέλπομεν τούς ἄθλους σου Θεόδωρε.
Χαίρει ἡ πατρίς σου εὐσεβῶς, τό πάλαι Ὀφρύνιον Μάρτυς, ἐν τῇ ἀθλήσει σου, καί Δαρδανελλίων δέ, ἡ πόλης γάνυται, δεξαμένη τό αἷμά σου, Δαρδανελλιῶται, πλέον δέ ἀγάλλονται, τῇ προστασίᾳ σου, σέβοντες τήν Κάραν σου πίστει, καί τήν σήν γεραίροντες μνήμην, οὗς ἀεί περίεπε Θεόδωρε.
Δόξα. Ἦχος α᾽.
Ἂθλητικήν ἐπιδειξάμενος ἅμιλλαν, τῆς ἀσεβείας τό κράτος κατήσχυνας, καί τῶν πάλαι Μαρτύρων τοῖς ἴχνεσιν, ἀκλινῶς ἐπορεύθης Νεομάρτυς Θεόδωρε· καί κατ᾽ ἀξίαν δοξασθείς, τῶν ἐπάθλων ἐκείνοις κοινώνησας, καί τῆς αἰωνίου δόξης, κληρονόμος ὥφθης· ἧς και ἡμεῖς τύχοιμεν, ταῖς πρός Χριστόν πρεσβείαις σου Ἅγιε.
Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Ἀμαρτωλῶν τάς δεήσεις προσδεχομένη, καί θλιβομένων στεναγμόν ἦ παρορῶσα, πρέσβευε τῷ ἐξ ἁγνῶν λαγόνων σου, σωθῆναι ἡμᾶς, Παναγία Παρθένε.
Ἀπόστιχα.
Ἦχος β᾽. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ.
Νέον ἐν Ἀθληταῖς, ἐκ τῆς Ἑώας ἄστρον, ἀνέτειλας ἀθλήσας, Θεόδωρε παμμάκαρ, τοῦ Ὀφρυνίου καύχημα.
Στίχ. Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει…
Ἤνεγκας καρτερῶς, τούς πόνους τῆς σαρκός σου, καί ἣθλησας νομίμως, ἐν τοῖς ἐσχάτοις χρόνοις, ὑπέρ Χριστοῦ Θεόδωρε.
Στίχ. Πεφυτευμένος ἐν οἶκῳ Κυρίου…
Χαίρει ἧ σή πατρίς, καί ἄγει χαρμοσύνως, σύν τοῖς Δαρδανελλίοις, Θεόδωρε Θεόφρον, τήν φωτοφόρον μνήμην σου.
Δόξα. Τριαδικόν.
Δύναμιν Παρά σοῦ, Τρισήλιε Θεότης, Θεόδωρος ὃ Μάρτυς, δεχόμενος καθεῖλε, τήν πλάνην τοῦ ἀλάστορος.
Καί νῦν. Θεοτόκιον.
Δόξαν τοῦ σοῦ Υἱοῦ, τήν ἄῥῤητον καί θείαν, Παρθένε Θεοτόκε, Θεόδωρος ὁ Μάρτυς, μαρτυρικῶς ἐκήρυξε.
Νῦν ἀπολύεις, τό τρισάγιον, τό Ἀπολυτίκιον ἐκ τοῦ Μεγάλου Ἕσπερινου καί ἀπόλυσις.
Ἐν τῷ Μεγάλῳ Ἐσπερινῷ.
Μετά τόν Προοιμιακόν, τό Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δέ τό Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους στ΄. καί ψάλλομεν τά ἑξῆς Προσόμοια.
Ἦχος δ᾽. Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσι.
Τήν φερώνυμον κλῆσίν σου, ἀληθεύουσαν ἔδειξας, Ἄθλητά Θεόδωρε τῇ ἀθλήσει σου Θεῷ γάρ δῶρον πολύτιμον, καί θῦμα εὐπρόσδεκτον, προσενήνοχας σ᾽ αὐτόν, ἐκτμηθείς τόν αὐχένα σου, θείῳ Ἐρωτι, καί Μαρτύρων ἰσότιμος ἐδείχθης, μεθ᾽ ὧν πρέσβευε σωθῆναι, τούς ἑκτελοῦντας τὴν μνήμην σου.
Ἀπτοήτῳ φρονήματι, τοῦ Σωτῆρος τό ὄνομα, τό ὑπέρ πᾶν ὂνομα ὡμολόγησας, ἐπί ἀπίστων Θεόδωρε, καί χαίρων διήνυσας, τόν ἀγῶνα τόν καλόν, ἀφειδήσας τοῦ σώματος, γνώμη κρείττονι· διά τοῦτο τῆς ἄνω εὐκληρίας, ἐπαξίως ἠξιώθης, ὡς Ἀθλητής ἐνθεώτατος.
Οὐ νεότητος ἄνθος σε, οὐ τρυφῆς ἧ ἀπόλαυσις, οὐ βασάνων ἔφοδος ἀπεχώρισαν, τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀγαπήσεως, παμμάκαρ Θεόδωρε· σύ γάρ πάντα νουνεχῶς, ἐλογίσω ὡς σκύβαλα, καί ὑπήνεγκας, ἀπειλάς καί τόν θάνατον ἀνδρείως, καί ζωῆς τῆς ἀθανάτου, περιφανῶς κατηξίωσαι.
Φῶς οὐράνιον Ἅγιε, ἐν εἱρκτῇ ἐπιλάμπον σοι, θαυμαστῶς διέτρεφε καί ἐπότιζε, ταῖς θεϊκαῖς ἐπινεύσεσι· ἐντεῦθεν πτερούμενος, προς τά κρείτονι σαφῶς, στερροψύχως διήνυσας, τό μαρτύριον· διά τοῦτο τελοῦντές σου τήν μνήμπν, εὐφημοῦμέν σου τούς ἄθλους, ὧ Νεομάρτυς Θεόδωρε.
Ὀφρυνίου τό βλάστπμα, Ἑλλησπόντου τό καύχημα, τῆς Τρωάδος μέγιστον ἐγκαλλώπισμα, Δαρδανελδίων ἀγλάϊσμα, καί νέον προπύργιον, Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀνεδείχθης Θεόδωρε, τῇ ἀθλήσει σου, καί παρέχεις ἣμῖν ταῖς σαῖς πρεσβείαις, τήν θερμήν σου προστασίαν, ἐν εὐκαιρίαις καί θλίψεσι.
Ὥσπερ τίμιον δώρημα, καί θησαύρισμα ἅγιον, τήν ἁγίαν Κάραν σου Μάρτυς ἔχοντες, ἁγιασμοῦ τε καί χάριτος, ἐκ ταύτης πληρούμεθα, καί τελοῦμεν εὐλαβῶς, τήν πανέορτον μνήμην σου, ἐκβοῶντές σοι. Νεομάρτυς Θεόδωρε μή παύσῃ, πάσης ρύεσθαι ἀνάγκης, τούς μετά πόθου τιμῶντάς σε.
Δόξα. Ἦχος πλ. β᾽.
Σήμερον ὡς ἀστήρ νεοφανής ἐπέστη, ἡ τοῦ Νεομάρτυρος Θεοδώρου μνήμη, τήν Ἐκκλησίαν εὐφραίνουσα· τῶν γάρ θείων δωρεῶν, τήν κοινωνίαν ἐκλάμπει, καί δωρεάν παρέχει τάς εὐεργεσίας, τοῖς βοῶσιν αὐτῷ· καίροις ὁ προσηγορία ἐκφήνας, ἢν διά τοῦ μαρτυρίου δόξαν εὗρες, ὡς τοῦ Χριστοῦ στρατιώτης χαίροις ὁ τῶν πάλαι Ἀθλητῶν, τήν ἀρετήν ζηλώσας, καί οἰκείοις πόνοις, τῆς εὐσεβείας δείξας τήν λαμπρότητα· χαίροις Ὀφρυνίου ἄνθος νοητόν, Δαρδανελλίων κλέος, καί τῶν πιστῶς τιμώντων σε, προστάτης θερμότατος. Παρρησίαν ἒχων πρός Χριστόν, ὑπέρ ἡμῶν ἀεί πρέσβευε, Ἀθλητά μακάριε.
Καί νῦν. Ὃ αὗτός.
Τίς μή μακαρίσει σε Παναγία Παρθένε, τίς μή ἀνυμνήσει σου, τόν ἀλόχευτον τόκον; ὃ γάρ ἀχρόνως ἐκ Πατρός ἐκλάμψας Υἱός μονογενής, ὃ αὐτός ἐκ σοῦ τῆς Ἁγνῆς προήλθεν, ἀφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός ὑπάρχων, καί φύσει γενόμενος ἄνθρωπος δι᾽ ἡμᾶς οὐκ εἰς δυάδα προσώπων τεμνόμενος, ἀλλ᾽ ἐν δυάδι φύσεων, ἀσυγχύτως γνωριζόμενος. Αὐτόν ἱκέτευε σεμνή παμμακάριστε, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἣμῶν.
Εἴσοδος, φῶς ἱλαρόν, τό Προκείμενον
τῆς ἡμέρας, καί τά Ἀναγνώσματα.
Προφητείας Ἡσαΐου τό Ἀνάγνωσμα. (Κεφ. μγ΄. 9-14).
Τάδε λέγει Κύριος. Πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν ἅμα, καὶ συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτῶν. τίς ἀναγγελεῖ ταῦτα; ἢ τὰ ἐξ ἀρχῆς τίς ἀναγγελεῖ ὑμῖν; ἀγαγέτωσαν τοὺς μάρτυρας αὐτῶν καὶ δικαιωθήτωσαν καὶ εἰπάτωσαν ἀληθῆ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς, λέγει Κύριος ὁ Θεός, καὶ ὁ παῖς μου, ὃν ἐξελεξάμην, ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητε καὶ συνῆτε ὅτι ἐγώ εἰμι. ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεὸς καὶ μετ᾿ ἐμὲ οὐκ ἔσται. Ἐγὼ ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σῴζων. Ἐγὼ ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα, ὠνείδισα καὶ οὐκ ἦν ἐν ὑμῖν ἀλλότριος. ὑμεῖς ἐμοὶ μάρτυρες καὶ ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός. Ἐτι ἀπ᾿ ἀρχῆς καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενος· ποιήσω, καὶ τίς ἀποστρέψει αὐτό; Οὕτως λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ὁ λυτρούμενος ῾υμᾶς, ὁ ἅγιος τοῦ ᾿Ισραήλ·
Σοφίας Σολομῶντος τό Ἀνάγνωσμα. (Κεφ. γ᾽. 1-9).
Δικαῖων δὲ ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. 2 ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν 3 καί ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα, οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. 4 καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν καλασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης· 5 καὶ ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται, ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτοὺς καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ· 6 ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτοὺς καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. 7 καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται· 8 κρινοῦσιν ἔθνη καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. 9 οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.
Σοφίας Σολομῶντος τό Ἀνάγνωσμα. (Κεφ. ε᾿. 15 , στ.᾽ 1-3).
Δίκαιοι δὲ εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ ῾Υψίστῳ. Διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου, ὅτι τῇ δεξιᾷ σκεπάσει αὐτοὺς καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν τὸν ζῆλον αὐτοῦ καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν· 18 ἐνδύσεται θώρακα δικαιοσύνην καὶ περιθήσεται κόρυθα κρίσιν ἀνυπόκριτον· λήψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον ὁσιότητα, ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ρομφαίαν, συνεκπολεμήσει δὲ αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας. Πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν καὶ ὡς ἀπὸ εὐκύκλου τόξου τῶν νεφῶν ἐπί σκοπὸν ἁλοῦνται, καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι. ἀγανακτήσει κατ᾿ αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης, ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως καὶ ὡς λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς. καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία, καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. Ἀκοῦσατε οὖν, βασιλεῖς, καὶ σύνετε· μάθετε, δικασταὶ περάτων γῆς. Ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν· ὅτι ἐδόθη παρὰ τοῦ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν καὶ ἡ δυναστεία παρὰ ῾Υψίστου.
Εἷς τήν Λιτήν,
Ἰδιόμελα.Ἦχος α᾽.
Τόν νέον Ἀθλητήν Θεόδωρον, τόν ἐν Δαρδανελλίοις ἀθλήσαντα, ὕμνοις καί ᾧδαϊς εὐφημήσωμεν· τήν πανοπλίαν γάρ τῆς πίστεως, νοἱ τελείῳ ἀναλαβών, τῶν ἀντικειμένων τάς δυνάμεις, εἰς γῆν καταβέβληκε, καί μαρτυρίου τό στάδιον, ἀνδρειφρόνως διήνυσε· Χριστῷ γάρ ἐνορῶν, οὐδόλως κατέπτηξε, τάς τῶν τυράννων ἀπειλάς· καί ἐν πᾶσιν ἀνώτερος φανείς, τῷ Σωτῆρι ἐβόα Κύριε δόξα σοι.
Ἦχος β᾽.
Ἐν νεότητι σώματος, πρεσβυτικήν ἐπεδείξω φρόνησιν, καί ἐμφρόνως προείδου, τό κρεῖττον τοῦ χείρονος, θεόφρον Θεόδωρε· καί μαρτυρικῷ ζήλῳ πυρωθείς, τῆς ἀσεβείας τήν ὕλην κατέφλεξας, τῷ πυρί τῶν ἀγώνων· εὐτόλμως γάρ ἐβόας, τοῖς ὑπηρέταις τῆς πλάνης οὐδέν με χωρίσει, τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ αὐτός γάρ
μοι ζωή, καί Ποιητής καί Κύριος, ὁ δι᾽ ἐμέ τό κατ᾽ ἐμέ ἀναλαβών· καί ποικίλαις ὁμιλήσας ἀλγηδόσιν, ὡς χρυσός ἐν καμίνῳ, τῶν παθῶν τοῦ Σωτῆρος, σύμμορφος γέγονας, καί τῆς δόξης συμμέτοχος, σύν Ἀγγέλοις κράζων· Κύριε δόξα σοι.
Ἦχος γ᾽.
Ὡς υἱός τοῦ φωτός, καί Χριστοῦ τοῦ Βασιλέως στρατιώτης, ἐν φωτί ἀύλῳ τεθαυμάστωσαι, Νεομάρτυς Θεόδωρε, Μαρτύρων ἰσοστάσιε· τῆς εἵρκτῆς γάρ φέρων τήν κάκωσιν, φωτί ὧμίλεις οὐρανίῳ, τῷ μέν σώματι τρεφόμενος, τῇ δέ ψυχῇ κρατυνόμενος· καί μετά τέλος μακάριον, φῶς οὐρανόθεν κατελθόν, τῷ ἀθλητικῷ σου σκήνει, τούς μέν πιστούς κατηύγασε, τούς δέ ἀπίστους ἡμαύρωσε· ὅν γάρ ἠγάπησας Κύριον, ὑπέρ οὗ καί προθύμως τεθνήκας, τοῖς πᾶσιν ὑπέδειξεν, ἥν ἔσχηκας λαμπρότητα. Ἀλλ᾽ ὡς τοῦ Τρισηλίου φωτός κοινωνός, σκότους παθῶν ἀπάλλαξον, τούς πιστῶς σε μακαρίζοντας.
Ἦχος δ’.
Πάλαι μέν ἠγάλλετο, Δαρδανελλίων ἧ πόλις, ὡς θησαυρόν κατέχουσα, τήν τιμίαν Κάραν σου, Ἀθλοφόρε Θεόδωρε· νῦν δε ἡμεῖς ταύτην πλουτοῦντες, ἐκεῖθεν κομισθεῖσαν, χαρᾶς πολλῆς πληρούμεθα, εὐλαβῶς ταύτη προσπίπτοντες, καί τούς ἄθλους σου γεραίροντες· καί τήν ἁγίαν μνήμην σου, πνευματικῶς ἑορτάζοντες, συμφώνως βοῶμέν σοι φύλαττε Ἅγιε, τῶν εὐσεβῶν τό πλήρωμα, καί τούς ἐξ Ὀφρυνίου σκέπε, μαρτυρικῇ σου χάριτι, Ἀθλητά Χριστοῦ ἀήττητε.
Δόξα. Ὁ αὐτός.
Τῶν θείων δωρεῶν ἐπωνυμία σεμνυνόμενος, ὡς δόσιν ἀγαθήν, καί δώρημα τέλειον, τήν σήν ἄθλησιν προσήγαγες, τῷ Θεῷ Θεόδωρε· πάντα γάρ ἠρνήσω, τά ἐν κόσμω τερπνά, καί πρός μαρτυρικούς ἀπεδύσω ἀγῶνας, θείῳ πόθῳ βαλλόμενος· καί ἐν ἄθλοις ἀριστεύσας, καί οἰκείῳ αἵματι Χριστόν δοξάσας, τῆς οὐρανίου δόξης κληρονόμος γέγονας. Ἀλλ᾽ ὦ Νεομάρτυς ἔνδοξε, ἀπαύστως ἱκέτευε, ὑπέρ τῶν
τιμώντων σε.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Ἐκ παντοίων κινδύνων….
Εἰς τόν Στίχον Στιχηρά Προσόμοια.
Ἤχος πλ. α᾽. Χαίροις ἀσκητικῶν.
Χαίροις ὃ Ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ὀφρυνίου τό περίδοξον βλάστημα, ὃ πᾶσαν καταπαλαίσας, τῶν δυσμενῶν τήν ἰσχύν, συμμαχίᾳ θείᾳ δι᾽ ἀθλήσεως, Θεόδωρε ἔνδοξε, Ἀθλοφόρων συμμέτοχε, ὁ τοῦ Σωτῆρος, τό σωτήριον ὄνομα, τοῖς οἰκείοις σου, μεγαλύνας παλαίσμασιν· ὅθεν μεγάλων ἔτυχες, βραβείων πανεύφημε, καί ἀφθαρσίας τό γέρας, χειρί ἐδέξω τοῦ Κτίστου σου, ἀπαύστως πρεσβεύων, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τό μέγα ἔλεος.
Στίχ. Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει…
Χαίροις ὁ Ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ, Δαρδανελλίων ἱερόν ἐγκαλλώπισμα, ὁ πᾶσαν ποινήν ἐνέγκας, ἀπεριτρέπτῳ νοΐ, καί θυμόν μή πτήξας ἀλογώτατον· φρουρᾶς γάρ τήν κάθειρξιν, καί τομάς τάς τοῦ σώματος, καί ἀφαιρέσεις, τῶν ὀνύχων Θεόδωρε, ὡς ασώματος, ἀνδρικῶς καθυπέμεινας· ὅθεν καί τόν αὐχένα σου, τμηθείς ἀνελήλυθας, τροπαιοφόρος θεόφρον, πρός οὐρανῶν τά σκηνώματα, Χριστόν ἱκετεύων, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τό θεῖον ἔλεος.
Στίχ. Πεφυτευμένος ἐν οἴκω Κυρίου…
Χαίροις ὁ Ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ, συμπολιτῶν σου ὁ προστάτης καί πρόβολος, καί κλέος καί πολιοῦχος, καί ἀρωγός ἐν παντί, καί μεσίτης μέγας πρός τόν Κύριον· διό καί καυχώμεθα, τῇ σῇ κλήσει Θεόδωρε, καί τήν ἁγίαν, καί ὑπέρτιμον Κάραν σου, ἀσπαζόμεθα, ὡς πηγήν ἁγιάσματος. Σκέπε οὖν παμμακάριστε, ἡμᾶς τούς ποθοῦντάς
σε, καί τήν φωσφόρον σου μνήμην, περιχαρῶς ἑορτάζοντας, Χριστόν ἱκέτευων, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τό μέγα ἔλεος.
Δόξα. Ἦχος πλ. δ᾽.
Ὡς ἀριστέα τοῦ Χριστοῦ, καί στρατιώτην ἀήτητον, μαρτυρικοῖς ἐγκωμίοις, εὐφημοῦμέν σε Μάρτυς Θεόδωρε· ἀνδρικῶς γάρ ὑπελθών, τῆς εὐσεβείας τό κάλλιστον σκάμμα, τῶν πάλαι Μαρτύρων, τους ἄθλους καί τά ἔπαθλα, ἀνεζωγράφησας ἀοίδιμε· σε αὐτόν γάρ παρέδωκας, δι᾽ ἀγάπην Κυρίου, ἑκουσίως εἰς θάνατον. Καί νῦν ἀθάνατον ζωήν, ἐπαξίως εὑράμενος, ἱκέτευε Ἅγιε, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Δέσποινα πρόσδεξαι…
Νῦν ἀπολύεις, τό τρισάγιον, και τό Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ὀφρυνίου τόν γόνον Ἑλλησπόντου τό καύχημα, τῶν Δαρδανελλίων τό κλέος καί Μαρτύρων τόν σύναθλον, Θεόδωρον τόν νέον Ἀθλητήν, τμήσωμεν συμφώνως οἱ πιστοί δωρεαῖς γάρ καταυγάζει ταῖς θεΐκαις, τούς πρός αὐτόν κραυγάζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σου, πᾶσιν ἰάματα.
Θεοτοκίον.
Τοῦ Γαβριήλ φθεγξαμένου…
Ἀπόλυσις.
Εἰς τόν Ὅρθρον.
Μετά τήν α᾽. Στιχολογίαν, Κάθισμα.
Ἦχος α΄. Τόν τάφον σου Σωτήρ.
Ἐξέλαμψας ἡμῖν, ὡς νεόφωτον ἄστρον, ἀθλήσας ἱερῶς, ἐξ Ἑώας παμμάκαρ, καί αἴγλη τῶν χαρίτων σου, καταυγάζεις Θεόδωρε, τούς τήν μνήμην σου, πανηγυρίζονας πόθῳ, καί δοξάνοντας, τον δεδωκότα ἰσχύν σοι, κατά τοῦ ἀλάστορος.
Θεοτοκίον.
Τεκοῦσα ἐν σαρκί, τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου, τόν σώσαντα ἡμᾶς, τῆς ἀρχαίας κατάρας, διάσωσόν με Πάναγνε, τῶν χειρῶν τοῦ ἀλάστορος, καί ὀδήγησον, πρός μετανοίας τήν τρίβον, ἵνα μέλπω σου, τά παμφαῆ μεγαλεῖα, Παρθένε Πανύμνητε.
Μετά τήν β᾽. Στιχολογίαν, Κάθισμα.
Ἦχος δ᾽. Κατεπλάγῃ Ἰωσήφ.
Ἔκ νεότητος ἀκμῇ, θανεῖν προέκρινας σοφέ, δι᾽ ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, δι᾽ ὅν ὑπέστης αἰκισμούς, καί ἀπειλάς καί θωπείας τάς τῶν τυράννων· ἔνθεν Ἀθλητῶν, τῶν πάλαι σύμμορφος, ὥφθης ἀληθῶς, καί ἰσοστάσιος, καί δωρεῶν οὐρανίων ἠξίωσαι, καλῶς τελέσας τόν δρόμον σου· διό τιμῶμεν, τήν ἄθλησίν σου, ἐν εὐφροσύνη Θεόδωρε.
Θεοτοκίον.
Ἔκ γαστρός σου προελθών, σάρκα λαβών δίχα τροπῆς, ὃ ἐν κόλποις τοῦ Πατρός, ὧν οἷα Λόγος συμφυής, διπλοῦς τῷ κόσμῳ ὡράθη δι᾽ εὐσπλαγχνίαν, καί ἔλυσεν ἡμᾶς, ἐκ τῆς ἀρχαίας ἀρᾶς· ὅθεν σε Ἁγνή, ὡς Θεομήτορα, καί σωτηρίας ἀρχήν τε καί εἴσοδον, ὑμνολογοῦμεν κραυγάζοντες· χαῖρε Παρθένε, Ἀγγέλων δόξα, και τῶν βροτῶν καταφύνιον.
Μετά τόν Πολυέλεον, Κάθισμα.
Ἦχος πλ.α᾽. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Ἔν φρουρᾷ κεκλεισμένος Μάρτυς Θεόδωρε, οὐρανόθεν ἐδέχου θείαν ἐπίσκεψιν· φῶς γάρ θεῖον θαυμαστῶς σοι ὀπτανόμενον, τροφήν χαράν σοι καί ἰσχύν, ἐχορήγει μυστικῶς, τῇ ἄνωθεν εὐδοκία· ἐντεῦθεν κατηγωνίσω, τοῦ παλαμναίου τά βουλεύματα.
Θεοτοκίον.
Τόν Δεσπότην τῶν ὅλων κυοφορήσασα, δεσποτείας ἐρρύσω του παλαιοῦ πτερνιστοῦ, τήν οὐσίαν τῶν βροτῶν Παρθένε Ἄχραντε· διό κ’αμέ ἐκ τῆς αὐτοῦ τυραννίδος τῆς πικρᾶς, ἀπάλλαξον Θεοτόκε, καί τοῦ νοός μου τό σκότος, τῇ σῇ λαμπρότητι διάλυσον.
Τό α΄. αντίφωνον τοῦ ἤχου και τό Προκείμενον.
Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει…
Στίχ. Πεφυτευμένος ἐν οἴκω Κυρίου…
Εὐαγγέλιον τό ἐν τῷ ὄρθρω τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
Ο Ν᾽. Ψαλμός.
Δόξα.
Ταῖς τοῦ Ἀθλοφόρου…
Καί νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου…
Στίχ. Ἐλέπσόν με ὃ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου…
Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β᾽.
Τῷ θεΐκῳ πυρί, ὁ ἦλθε βαλεῖν ὁ Χριστός ἐπί τῆς γῆς, μυστικῶς ἀναφλεχθείς τήν καρδίαν, νεότητος ὥραν, καί πᾶν ἐν κόσμω τερπνόν καί θέλγον, μεγαλόφρονι νοΐ, ὑπερεῖδες Θεόδωρε καί πρός μαρτυρικούς ἀγῶνας χωρήσας, τῆς τοῦ ἐχθροῦ περιεγένου δυνάμεως, καί ἀθλητικῆς ἐπέβης εὐκλείας· καί νῦν Ἀγγέλοις συναυλιζόμενος, σύν αὐτοῖς ἱκέτευε, σώζεσθαι τούς σε μακαρίζοντας.
Σῶσον ὃ Θεός τόν λαόν σου…
Εἶτα οἱ κανόνες, τῆς Θεοτόκου, καί τοῦ Ἁγίου φέρων τήνδεἀκροστιχίδα·
Τῷ Θεοδώρῳ μέλισμα θεῖον. Γερασίμου.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος δ᾽. Ἀνοίξω τό στόμα μου.
Ταῖς θείαις δαμπρότησι, καταστραπτόμενος Ἅγιε, τόν νοῦν μου καταύγασον, ταῖς ἱκεσίαις σου, ἵνα μέλψω σου, τήν ἄθλησιν την θείαν, παμμάκαρ Θεόδωρε, δι᾽ ἧς δεδόξασαι.
Ὡς ἄστρον νεόφωτον, ἐκ τῆς Ἑώας ἐξέλαμψας, καί πάντας κατηύγασας, Μάρτυς Θεόδωρε, τῇ ἀθλήσει σου, δι᾽ ἧς τῆς εὐσεβείας, τήν δύναμιν ἔδειξας, τήν ἀπροσμάχητον.
Θεόν ὡμολόγησας, Πατρί καί Πνεύματι σύνθρονον, Χριστόν τόν Φιλάνθρωπον, ἐπί ἀπίστων στερρῶς, ὁμιλήσαντα, σαρκί, δι’ εὐσπλαγχνίαν, Θεόδωρε ἔνδοξε, καί κόσμον σώσαντα.
Θεοτοκίον.
Ἐλέους τήν ἄβυσσον, ὑπερφυῶς σωματώσασα, Χριστόν τόν Παντάνακτα, ἡμᾶς ἐλέησον, καί ἐξάγαγε, δεινῆς ἐξ ἀθυμίας, Παρθένε Πανάμωμε, τούς σέ δοξάζοντας.
ᾨδὴ γ᾽. Τούς σούς ὑμνολόγους.
Ὀφρύνιον χαίρει ἡ πατρίς σου, ὧς ἄνθος εὐῶδες καί τερπνόν, βλαστῆσάν σε Θεόδωρε, καί τήν ἁγίαν μνήμην σου, γεραίρει μακαρίζον σου, τά τῆς ἀθλήσεως σκάμματα.
Δυνάμει σθενούμενος τῇ θείᾳ, οὐκ ἔπτηξας κράτος δυσσεβῶν, ἀλλ᾽ ἔστης ἀκατάπληκτος, καί τοῖς ἀπίστοις ἔκραζες, Θεόδωρε μακάριε· «Χριστόν Θεόν μόνον σέβομαι».
Ὡς εἶδον τό σθένος τῆς ψυχῆς σου, πληθύς δυσσεβῶν Ἀγαρηνῶν, ποικίλαις σε ὑπέβαλον, κολάσεσι Θεόδωρε, δι᾽ ὧν κατετραυμάτισας, τήν δυναστείαν τοῦ δράκοντος.
Θεοτοκίον.
Ροαῖς τῶν πλουσίων οἰκτιρμῶν σου, ὡς Μήτηρ Χριστοῦ τοῦ Λυτρωτοῦ, τοῦ μόνου πανοικτίρμονος, ἀπόπλυνον Πανάχραντε, την ρυπωθεῖσαν πάθεσι, καί μολυνθεῖσαν καρδίαν μου.
Κάθισμα. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Ἃνθος εὔοσμον, τοῦ Ὀφρυνίου, καί ἀγλάϊσμα, Δαρδανελλίων, ἀνεδείχθης Νεομάρτυς Θεόδωρε· ὅθεν τούς σούς συμπολίτας ἀπάλλαττε, δυσχερειῶν καί δεινῶν περιστάσεων, ἐξαιτούμενος, Χριστόν τον Θεόν δεόμεθα, δωρήσασθαι ἧμῖν τό μέγα ἔλεος.
Θεοτοκίον.
Σάρξ γεγένηται, ὁ πάντων Κτίστης, ἐξ αἱμάτων σου, δι᾽ εὐσπλαγχνίαν, ἐκ τῆς φθορᾶς τόν Ἀδάμ ἐκλυτρούμενος· ὅθεν τά σά μεγαλεῖα δοξάζομεν, δι᾽ ὧν μεγάλης χαρᾶς ἠξιώθημεν, Κόρη Πάναγνε, Ἀγγέλων τό ἀγαλλίαμα, καί πάντων τῶν βροτῶν τό καταφύγιον.
ᾨδὴ δ᾽. Ὃ καθήμενος ἐν δόξῃ.
Ὣσπερ χοῦν τάς ὑποσχέσεις, καί τά δῶρα Θεόδωρε, ἅπαντα ἡγήσω, ἅπερ οἱ ἐχθροί σοι προέτειναν, καί ὥσπερ δῶρον σ᾽αὐτόν Χριστῷ πολύτιμον, προσενήνοχας, ἀθλητικοῖς ἀγωνίσμασι.
Μαρτυρίου τόν ἀγῶνα, διανύων Θεόδωρε, ἔφερες σαρκός σου, τάς τομάς ἀνδρείῳ φρονήματι, καί τῆς ἀπάτης διέτεμες τήν δύναμιν, δυναμούμενος ἀγάπῃ θείᾳ μακάριε.
Ἔν εἷρκτῇ σε περιλάμπον, φῶς οὐράνιον Ἅγιε, τρέφει και εὐφραίνει, καί ἰσχύν σοι θείαν χαρίζεται, καταπαλαῖσαι ἰσχύν την τοῦ ἀλάστορος· διά τοῦτό σε ὃ Ἀθλοθέτης ἐδόξασε.
Θεοτοκίον.
Λέων ὥσπερ ὃ ἀλάστωρ, καθ᾽ ἡμῶν ὠρυόμενος, μανικῶς πειρᾶται, Κόρη ἀπολέσαι τούς δούλους σου ἀλλά τήν τούτου μανίαν κατασύντριψον, καί ἀπάλλαξον, ἧμας ἐκ πάσης κακώσεως.
ᾨδὴ ε᾿. Ἐξέστη τά σύμπαντα.
Ἰάσεις βλυστάνουσα τῇ δωρεᾷ τοῦ Πνεύματος, ἣ σεπτή σου Κάρα Νεομάρτυς, ἡμῖν ἐδόθη ὡς θησαυρός ἀληθής, καί καθαγιάζει μυστικῶς, Ἄγει Θεόδωρε, εὐσεβῶν τά συστήματα.
Σαρκός καθυπέμεινας, ὀδύνας ὥσπερ ασαρκός, καί τάς τῶν ὀνύχων ἀφαιρέσεις, καί τούς ἀνόμους ἐχθρούς κατήσχυνας, τῇ σῇ καρτερία τῇ στερρᾷ, Ἅγιε Θεόδωρε, καί Χριστόν ἐμεγάλυνας.
Μεγάλως εὐφραίνονται, ἐν τῇ λαμπρᾷ ἀθλήσει σου, τῶν συμπολιτῶν σου αἱ χορείαι, καί τήν ἁγίαν σου μνήμην ἄγουσαι, μέγαν σε μεσίτην πρός Χριστόν, Ἅγιε προβάλλονται, ἵνα τύχωσι χάριτος.
Θεοτοκίον.
Ἀφράστως κυήσασα, τόν Ποιητήν τῆς κτίσεως, λύοντα ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας, Εὐλογημένη Παρθένε Ἄχραντε, ὥφθης εὐλογίας ἀπαρχή, τοῖς πιστῶς δοξάζουσι, τό φρικτόν σου μυστήριον.
ᾨδὴ στ΄. Τήν θείαν ταύτην.
Θείῳ φωτί λαμπρυνόμενος, τῆς πλάνης τήν ἀχλύν διεσκέδασας, Μάρτυς Θεόδωρε, τῇ φωτοφόρῳ ἀθλήσει σου, καί πρός τό φῶς ἐπήρθης, τό ὑπερκόσμιον.
Ἐν τῇ ἁγία ἀθλήσει σου, εὐφράνθη Ὀρθοδόξων τό σύστημα, Μάρτυς Θεόδωρε, Δαρδανελλίων ἧ πόλις δέ, τιμᾷ σε ἀρδευθεῖσα, ρείθροις αἱμάτων σου.
Ἰσχύν καί χάριν λαμβάνομεν, οἱ σοί συμπατριῶται Θεόδωρε, τῇ προστασίᾳ σου, και τήν ὑπέρτιμον Κάραν σου, πιστῶς περικυκλοῦντες, αγιαζόμεθα.
Θεοτοκίον.
Ὅρος ἐδείχθης κατάσκιον, ὧς πάλαι ὃ Προφήτης προέφησε, Θεοχαρίτωτε· ἐκ σοῦ γάρ ὥφθη σαρκούμενος, ὁ Ποιητής τῶν ὅλων, καί κόσμον ἔσωσεν.
Κοντάκιον. Ἦχος γ΄. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ὀφρυνίου βλάστημα, ὑπάρχων Μάρτυς Θεόφρον, οὐρανίου πόλεως, ἐδείχθης ἄξιον τέκνον· πόνων γάρ, τοῦ μαρτυρίου κατατολμήσας, ἤθλησας, ὑπέρ τῆς δόξης Χριστοῦ νομίμως, Θεόδωρε Νεομάρτυς, καί τῶν Μαρτύρων ὥφθης ἰσότιμος.
Ὃ Οἶκος.
Τῇ τοῦ Χριστοῦ ἀγάππ στοιχειούμενος, καί εὐσεβείας ἤθεσι διαπρέπων, νεανίας ὥφθης εὐπρεπής, σεμνότητι τρόπων, καί εὐθύτητι καρδίας, καί πίστεως θερμότητι σεμνυνόμενος μακάριε· ὅθεν βασκάνω ὄμματι ο εχθρός ορων τά εν σοί καλά, καί συλῆσαι βουληθείς τόν τῆς ψυχῆς σου θησαυρόν, ἤσχύνθη εἰς τέλος καί πέπτωκε· συ γάρ ἀτρέπτῳ φρονήματι τήν Χριστώνυμον ὡμολόγησας κλῆσιν, καί μαρτυρικήν ἐπιδειξάμενος εὐτολμίαν καί ἀνδρείαν, ὑπερεῖδες σαρκός καί αἵματος, τυραννικάς μή πτοπθείς τιμωρίας καί ἀπειλάς· καί ἐν βασάνοις στερρότερος ἀδάμαντος φανείς, καί ξίφει τον αὐχένα τμηθείς, ἀφθαρσίας διάδημα εἴληφας, Νεομάρτυς Θεόδωρε, καί τῶν Μαρτύρων ὥφθης ἰσότιμος.
ᾨδὴ ζ΄. Οὐκ ἐλάτρευσαν.
Νοῦν ἀνύψωσας, τόν σόν Μάρτυς Θεόδωρε, πρός κάλλος ἄχραντον, τῆς βασιλείας Χριστοῦ ἐντεῦθεν παρέδραμες, κάλει φθειρόμενα, καί ὑπέμεινας, τούς πόνους τῆς ἀθλήσεως, ἀνυμνῶν τόν Ἀθλοθέτην.
Γνόντες Ἄγιε, τήν τῆς ψυχῆς σου ἔνστασιν, οἱ ἀντικείμενοι, τήν σήν σεπτήν κεφαλήν, Θεόδωρε ἔτεμον καί φῶς οὐράνιον, τῷ λειψάνῳ σου, ὡρᾶτο δηλοῦν ἅπασι, τήν λαμπρότητά σου Μάρτυς.
Ἐν τοῖς αἵμασι, τοῖς σοῖς Μάρτυς Θεόδωρε, πόλις ἡγίασται, Δαρδανελλίων πιστῶς· ἐν ταύτῃ γάρ Ἅγιε, τέλος τό ἅγιον, ὑποδέδεξαι, καί πρός τήν ἀτελεύτητον, χαίρων ἤρθης εὐφροσύνην.
Θεοτοκίον.
Ράβδος πέφηνας, θεόφυτος καί ἤνθησας, ὑπέρ κατάληψιν, τον φυτουργόν τῆς Ζωῆς, Παρθένε Πανάμωμε, ὧς ἄνθος εὔοσμον· διό δίωξον, τήν δυσωδίαν ἅπασαν, τῶν παθῶν ἐκ τῆς ψυχῆς μου.
ᾨδὴ η΄. Παῖδας εὔὐαγεῖς.
Αἴμασιν οἰκείοις Ἀθλοφόρε, κατήρδευσας Ἐκκλησίας τά βλαστήματα, καί τῆς πλάνης ἔτεμες, πάντα τά ζιζάνια, ἀποτμηθείς Θεόδωρε ξίφει τήν κάραν σου διό σε ὡς Χριστοῦ στρατιώτην, καί νέον ὁπλίτην, χαρμονικῶς τιμῶμεν.
Στόματι ἁγιῳ ἐπεφώνεις, τῆς πλάνης τοῖς ὑπηρέταις ἀκατάπλπκτός· Χριστοῦ δοῦλος πέφυκα, σύνετε ᾧ ἄνομοι, δι᾽ ὅν καί σφαγιάζομαι ἀγαλλιώμενος, ὡς ἂν τήν αἰωνίαν συζήσω, ζωήν μακαρίαν, σύν τάξεσι Μαρτύρων.
Ἳθυνας προστάγμασι τοῖς Θείοις, Θεόδωρε τήν ζωήν σου ἐκ νεότητος, καί ὡς δῶρον τίμιον, τῷ Χριστῷ προσήγαγες, τὴν χύσιν τῶν αἱμάτων σου, ἄνθους νεότητος, εἰς τέλος ἀφειδήσας θεόφρον· ὅθεν οὐρανίων, τιμῶν κατηξιώθης.
Θεοτόκιον.
Μόνη ἀνεδείχθης Θεοτόκος, Παρθένος ὁμοῦ καί μήτηρ ἀειπάρθενος· τόν Θεόν τῶν ὂλων γάρ, ἀπορρήτως τέτοκας, θεοῦντα τήν ἀνθρώπινον φύσιν δι᾽ ἔλεος διό σε τήν Παρθένον ὑμνοῦμεν, καί ὑπερυψοῦμεν, εἰς πάντας τούς αἰῶνας.
ᾨδὴ θ΄. Ἅπας γηγενής.
Ὅλος παμφαής, φωτί τῆς ἀθλήσεως περιχεόμενος, τῷ Χριστῷ ἀνέδραμες, καί τά βραβεῖα τῆς νίκης ἔλαβες, χειρί τῇ τοῦ Κυρίου σου Μάρτυς Θεόδωρε, καί τό κάλλος, καθορᾶς τό ἄχραντον, τῆς αὐτοῦ ἀϊδίου λαμπρότητος.
Ὓδατος Ζωῆς, τελέσας τόν δρόμον σου τρυφᾶς Θεόδωρε, πρόσωπον πρός πρόσωπον, βλέπων Κυρίου τήν ὡραιότητα, καί τῶν ὑπέρ κατάληψιν καταξιούμενος, ἐκδυσώπει, ρύεσθαι κακώσεων, τούς την σήν ἑορτάζοντας ἄθλησιν.
Ὓμνοις ἱεροῖς, Θεόδωρε ἔνδοξε οἱ συμποῖπαί σου, ἄγομεν τήν μνήμην σου, τήν σήν αἰτοῦντες θερμήν ἀντίληψιν, καί τῶν Δαρδανελλίων δέ, Μάρτυς ἧ ἕνωσις, καυχωμένη, τῇ ἁγίᾳ κλήσει σου, ὧς θερμόν μακαρίζει προστάτην σε.
Θεοτοκίον.
Ὓπερθεν Ἁγνή, τόν νοῦν ἡμῶν ὕψωσον τῆς ματαιότητος, και πάσης φαυλότηπτος, πρός ἀναβάσεις ζωῆς τῆς κρείτονος, ὥς ἂν ποληευσώμεθα βίον ἐνάρετον, τῆς ἀῦλου, καί ἀλήκτου τύχωμεν, χαρμονῆς μετά τέλος θεάρεστον.
Ἐξαποστειλάριον. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.
Θεόδωρον τιμήσωμεν, τόν νέον ἐν τοῖς Μάρτυσι, Δαρδανελλίων, τό κλέος, Ἑλλησπόντου τό καύχημα καὶ τοῦ Ὀφρυνίου, τό εὔοσμον ἄνθος. Αὐτοῦ ἧ χάρις καί ἧ εὐλογία, εἴησαν μεθ᾽ ἡμῶν, νῦν και ἅεί καί εἷς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
ΑΜΗΝ.
Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιο Νεομάρτυρα Θεόδωρο Δαρδανελίων
