Ευχή εις Ψυχορραγούντα του Αγίου Νήφωνα

Κύριε, ὁ Θεός τῶν δυνάμεων,
ὁ μέγας καί φοβερός,
ὁ  πλούσιος καί ὑπεράγαθος,
ὁ ἐλεήμων καί εὔσπλαγχνος
σκύψε καί άκουσε με τόν αχρείο καί αμαρτωλό.
Σύ που ἒσωσες τόν Ἰωνᾶ
ἀπό τήν κοιλία τοῦ κήτους
καί τόν Δανιήλ ἀπό τό στόμα τῶν λεονταρίων,
λύτρωσε με, Χριστέ μου, τήν ὤρα τοῦ θανάτου
απ’το ζοφερό σκοτάδι τοῦ ἄρχοντος τῆς πονηρίας.
Μήν αφήσης τόν διάβολο νᾷ έρθη
πάνῳ απ’το ἐπιθανάτιο κρεββάτι
τοῦ δούλου σου.
Νᾷ μή δή ἡ ψυχή μου, Κύριε,
τόν  ζόφο τῶν δαιμόνων,
οὔτε στόν νῦν αἰῶνα, οὔτε στόν μέλλοντα,
οὔτε ὅταν ψυχορραγῶ, οὔτε ὅταν ἀνεβαίνη
ἡ ψυχή μου στόν αἰθέρα.
Νᾷ μήν καγχάσῃ ὁ καταράμενος δράκοντας
κατά  τῆς ἀθλίας ψυχῆς μου,
ὅταν  θα ἐγκαταλείπῃ τοῦτο τό αἰσχρόβιο σῶμα.
Νᾷ μήν τήν ἁρπάξῃ, Κύριε μου, Χριστέ μου,
Ἰησοῦ μου, Θεέ μου, τό φώς μου,
νᾷ μήν τήν ἁρπάξῃ
τό βρωμερό πνεῦμα τῆς δυσωδίας,
καί τήν παρασύρῃ στόν όλεθρο.
Ἆς μή δοῦν τά μάτια μου,
δέσποτα καί Θεέ τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς,
τήν ἀπαίσια καί σκοτεινή τοῦ ὄψη.
Ἀλλά τήν ὤρα ἐκείνη τοῦ τέλους μου,
βασιλειᾷ μου ἅγιε, τρισάγιε, καί δοξασμένε,
στείλε μου τό ἔλεος καί τήν ἀλήθεια σου.
Στείλε κείνη τῆ μέρα, Θεέ μου,
τόν αρχιστράτηγο Μιχαήλ πάνῳ απ’τον δούλο σου.
Στείλε μου τόν Γαβριήλ, τόν Ουριήλ, τόν Ραφαήλ,
τούς μεγάλους καί λαμπρούς ταξιάρχες,
μαζί με ὄλῃ τήν ἂχραντη καί τρισμακάρια στρατία τούς,
γία νᾷ συντρίψουν τόν ἀχόρταγο δράκοντα τοῦ ᾄδῃ,
που τρίζει τά δόντια τοῦ καί ποθεῖ ν’αρπαξη
καί νᾷ καταπιῇ ὁποῖον ζῆ μ’ευσέβεια.
Βυθισέ τόν, Θεέ μου, τήν ὤρα τῆς ἐξόδου μου
μαζί με όλο τό βρωμερό τοῦ στράτευμα
στην ἂβυσσο, στόν τάρταρο, στο σκότος
καί στῶν <<ὀδόντων τόν βρυγμόν>>.
Στείλε, Κύριε μου Ἰησοῦ Χριστέ,
ἡ εὐφροσύνη μου, ἡ ἀναστάσῃ μου,
στείλε τήν ὤρα κείνη τόν φιλάνθρωπο,
τόν ἐλεήμονα Παράκλητο Θέο,
τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας,
νᾷ παραλάβῃ τό δικό μου πνεῦμα
στην ἀπαράμιλλη γλυκύτητα
καί στην αθάνατη ἁγιότητα τοῦ.
Στείλε τό,
γία νᾷ μ’ενισχύση με ῥομφαία που θα προπορεύεται
καί θα συντρίβῃ τούς πονηρούς ἐξουσιαστές τούς σκότους,
τούς ἀκαθάρτους δαίμονες.
Γιατί, ἀν τουτᾶ τά βδελύγματα τῆς ἀνομίας
γκρεμιστούν στο πῦρ, στο σκότος, στο χάος στόν ᾄδῃ,
θα μπορέσω ἀνώδυνα νᾷ περάσω τούς αἰθέρες,
νᾷ φτάσω κοντά σε Σένα, τό τρισήλιο φῶς,
νᾷ προσπέσω στούς οἰκτιρμούς σου,
νᾷ καταφιλήσω τα’αχραντα πόδια σου,
νᾷ γεμίσω απ’τη θεότητα, απ’τα’Άγιο σου Πνεῦμα
καί νᾷ σου ὁμολογήσω τα’αμέτρητα θυμάσια
που ἐπιτέλεσες γία χαρῇ μου:
Πώς μ’έφερες στῇ μετάνοια, πως μ’εζωοποίησες,
πως <<ἐκ τῶν ἀβύσσων τῆς γῆς
πάλιν ἀνήγαγες με>>!
Ὄλα θα τα’απαριθμήσω μπρός στούς ἁγίους ἀγγέλους,
γία νᾷ με κυριέψη τό θάμπος
τῆς γλυκήτατης καί πανευφρόσυνης θεϊκῆς ἡδονῆς.
Καί θα σου ψάλω τότε τό μέγα τῶν ἀσμάτων ἄσμα,
ἔξαλλος απ’την ἀφατῇ εὐωδία,
τῆ χαρῇ καί τῆ θεϊκῇ σου ὡραιότητα!…
Άκουσε με, Θεέ μου,
κί ἆς παρανομῶ κάθε μέρα μπροστά στα μάτια σου.
Άκουσε με βασιλειᾷ μου, λυτρωτή μου,
κί ἀξίωσε με νᾷ μπώ στῇ δόξα σου,
καθώς νύχτα-μέρα σε ικετύω καί δέομαι καί παρακαλῶ
τήν ἀθάνατη καί ζωοπάροχη μεγαλωσύνη σου.
Σε θερμοπαρακαλώ καί πάλι καί πάντα,
Κύριε μου Ἰησοῦ Χριστέ!
Τήν ὤρα τῆς ἐξόδου μου,στείλε μου νᾷ μ’ενδυναμώση
τήν ολόφωτη Παρθένο, τόν καθαρώτατο ναό,
τό ιερό θησαύρησμα τοῦ πλούτου σου, Χριστέ μου.
Στείλε μου τήν ὤρα ἐκείνη
τόν άγιο πρόδρομο καί βαπτιστῇ Ἰωάννη,
τά λαμπερᾶ αστέρια-τους ἀποστόλους-
τούς προφύτες καί τούς μάρτυρες,
τούς κήρυκες καί τούς εὐαγγελισταῖς,
ὁμολογηταῖς, ὁσίους καί δικαίους,
γία νᾷ δοξασθῇ τό πλάσμα σου.
Ναί, ἀθάνατε Κύριε, επάκουσε μου τοῦ ἁμαρτωλοῦ
καί ἀξίωσε με νᾷ κερδίσω τήν ἀνέκφραστη δόξα σου
τήν ἀγέραστη καί τρισμακάρια.
Ἀλλά, Κύριε μου,
δώσε ἂνεση καί σε κάθε δούλο σου που ψυχορραγεῖ,
ὅπου θ’ακουσθή τούτη ἡ προσευχῇ,
γία νᾷ ντροπιάζωνται τά ῥυπαρά δαιμόνια.
Σύντριψέ τά, δέσποτα, με τό κραταιό σου χέρι.
Διάλυσε τά, δυνατέ, με τῆ ῥομφαία σου.
Κάψε τά, κραταιέ καί ὑψηλέ καί φοβερέ,
με τήν ἀστραπή τῆς πυρίπνοης δυνάμεως σου.
Ἆς εἷναι, Θεέ μου, αὑτῇ ἡ προσεύχῃ
γία ὅσους βρίσκονται στο ψυχορράγημα
δροσία κί ἀνακουφίσῃ,
ὕπνος καί γαλήνη, εὐωδία καί χαρά,
στερέωμα καί καταφυγή,θάρρος καί βοήθεια.
Ναί, Κύριε, ὁ Θεός τῶν πατέρων μου τῶν ἁγίων,
που εὐαρεστῆσαν ἐνώπιον σου
απ’των αἰώνων τά βάθη ὡς σήμερα,
μή μου περιφρονήσῃς τό αἴτημα, Ἅγιε.
Μή μου ἀποστρέψῃς τῆ δεήσῃ, εὔσπλαγχνε.
Ἀλλά φύτεψε μέσα σ’αυτή μου τήν προσευχῇ
δίστομη ῥομφαία, θεική, ἐπουράνια,
φαρμακερή γία τούς δαίμονες
κί ὠργισμένη ἐναντίον τῶν πνευμάτων τῆς πονηρίας
γεμάτην ὅμως συμπάθεια, συγγνώμη,
εὐσπλαγχνία καί καλωσύνη.
Ὥστε, ἀν τύχη νᾷ χῆ αὑτός που ψυχομαχάει
πολλές αμαρτίες
καί διαβασθή πάνῳ τοῦ τούτη ἡ προσεύχῃ,
νᾷ ἐλαφρύνῃς ἐκείνη τήν ὤρα, Κύριε, τό βάρος τοῦ,
νᾷ ἐλεήσῃς, ἅγιε, τό πνεῦμα τοῦ
καί ν’αγιάσης τήν άνοδο τοῦ πρός Εσένα.
Στεφάνωσε τόν με τούς οἰκτιρμούς σου,
γράψτον στο βιβλίο τοῦ ἐλέους σου,
χάρισε τοῦ τήν τρυφή τοῦ παραδείσου.
Παράβλεψε τις ἀνομίες τοῦ με τό ἂφατο πέλαγος
τῶν πλουσίωνδωρεών τῆς εὐσπλαγχνίας σου.
Συγχώρεσε τόν, ελέησε τήν ἄθλια ψυχή τοῦ
καί σώσε τήν.
Σπλαχνίσου, βοήθησε, ελέησε, σκέπασε
καί φύλαξε τόν κατά τό μέγα σου ἔλεος.
Δείξε τοῦ φιλανθρωπία.
Στείλε τοῦ ἀγγέλους εἰρήνης.
Στείλε τοῦ τήν άχραντη ἀγάπη σου.
Άνοιξε τοῦ τήν ένδοξη αγκαλία σου,
πλημμυρισέ τόν μ’όλες τις άυλες ευωδίες,
γία νᾷ φύγουν καταντροπιασμένοι ἀπό κοντά τοῦ
οἱ σιχαμεροί κί ἀπατεῶνες δαίμονες.
Κάνε τούς στάχτη, Κύριε,
μέσα στῇς γέενας τό πῦρ,
που τολμάνε νᾷ ταράζουν καί νᾷ φοβίζουν
τῆ δόλια ψυχή.
Κί αὑτό ἆς γίνεται, Κύριε, παντού,
ὅπου ἀκουσθῇ ἡ πενιχρή μου δεήσῃ.
Ναί, δέσποτα Ἰησοῦ Χριστέ, τό φώς τοῦ φωτός,
επάκουσε μου σάν πανάγαθος
καί δώσε χαρῇ κί ἔλεος σ’αυτή μου τήν προσεύχῃ.
Δώρησε όλο τόν ἑαυτό σου βοηθό καί σκεπαστῇ
καί σωτῆρα,
σ’όποιον θα ἐπικληθῇ τό ὄνομα
τοῦ βορβορωμένου Νήφωνος.
Άκουσε με, Κύριε,
άκουσε με, φιλάνθρωπε καί ἅγιε,
καί χάρισε μου ὅσα ζήτησα
ἱκετεύοντας τό κραταιό ὄνομα σου.
Ἀμήν!