Ο Δεκάλογος της Θεάρεστης Προσευχής

Ἀδελφέ ἀν θέλεις νᾷ μάθεις νᾷ προσεύχεσαι, ἀν θέλεις ἡ προσευχή σου νᾷ φτάνει μέχρι τό θρόνο τοῦ Θεοῦ , ἀν θέλεις ἡ ὤρα τῆς προσευχῆς σου νᾷ εἷναι πηγή χαράς καί πνευματικῆς ἀνατάσεως, νᾷ μελετᾷς συχνά τῆς παρακάτω οδηγίες καί νᾷ προσπαθεῖς νᾷ τις ἐφαρμόζεις στην προσευχή σου.

1. Ὁ χρόνος εἷναι ἱερός. Ἀποτελεῖ δωρεά τοῦ Θεοῦ. Καί τήν κάθε μέρα, που προσθετεῖ στῇ ζωή μᾷς ὁ Κύριος, θα πρέπει νᾷ τήν αγιάζουμε καί νᾷ τήν αξιοποιούμε. Γία τῆ δόξα τοῦ ὀνόματος Τοῦ. Γία τῆ σωτηρία τῆς ψυχῆς μᾷς. Γία τήν πνευματική οἰκοδομή τῶν ἀδελφῶν μᾷς.
Ξυπνήσαμε τό πρωί; Ετοιμαστήκαμε; Έχουμε χρέος νᾷ προσευχηθούμε. Νᾷ δοξάσουμε τόν Θέο. Νᾷ ζητήσουμε τῆ βοήθεια Τοῦ.
Μή λυπόμαστε νᾷ θυσιάσουμε λίγο χρόνο ἀκόμη καί ἀπό τόν ύπνο μᾷς.
Μή ξεκινούμε ποτέ τήν ἡμέρα μᾷς χωρίς προσευχή.
Ἡ ἡμέρα τοῦ χριστιανοῦ που ξεκινά χωρίς προσευχή δέν ἔχει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
Τό ίδιο ἰσχύει καί γία τό βραδύ, τό τέλος τῆς ἡμέρας. Όσο κουρασμένοι κί ἀν είμαστε, ποτέ δέν πρέπει νᾷ πέφτουμε στο κρεβάτι μᾷς χωρίς νᾷ προσευχηθούμε.
Χωρίς νᾷ ευχαριστήσουμε τόν Θέο γία τήν ἡμέρα που μᾷς χάρισε.
Χωρίς νᾷ Τόν παρακαλέσουμε νᾷ εὐλογήσει τόν νυχτερινό μᾷς ύπνο καί νᾷ μᾷς σκεπάσει ἀπό κάθε δαιμονική ἐπήρεια.
2. Ἡ προσευχή εἷναι διάλογος, ἐπικοινωνία με τόν ζῶντα καί αληθινό Θέο. Καί    ἀν, ὅταν πρόκειται νᾷ συνομιλήσουμε με ἀνθρώπους ἀνωτέρους ἀπό μᾷς, διακεκριμένους, στεκόμαστε με σεβασμό καί συστολή, με πολύ περισσότερο σεβασμό καί εὐλάβεια οφείλουμε νᾷ στεκόμαστε ὅταν προσευχόμαστε, ὅταν συνομιλούμε με τόν παντοδύναμο Θέο, τόν Δημιουργό καί Σωτῆρα μᾷς.
Εὐλαβική, λοιπόν, ἡ στάσῃ τοῦ σώματος.
Κατανυκτική ἡ διάθεση τῆς ψυχῆς.
Συναισθήσῃ βαθιά ὅτι στεκόμαστε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καί συνομιλούμε μαζί Τοῦ.
3. Ἡ προσευχή ἀπαιτεῖ αυτοσυγκέντρωση καί ἀφοσιώσῃ τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν προσευχόμαστε, παραμερίζουμε καθημερινές έγνοιες, βιοτικές φροντίδες,κάθε εἴδους περισπασμό. Καί ὅταν αποδιώξουμε οτιδήποτε μᾷς περισπᾷ, τότε προσηλώνουμε τό νοῦ καί τήν καρδιᾷ μᾷς.
Στο έργο τῆς προσευχῆς.
Στα λόγια τῆς προσευχῆς.
Στις ιερές έννοιες που περικλείουν.
Πολύ βοηθά τῆ συνειδητή προσευχή ἡ πνευματική μελέτη. Καί εἷναι πολλοί αὐτοί που προετοιμάζονται γία νᾷ προσευχηθούν, μελετῶντας προηγουμένως μιᾷ- δύο σελίδες εἷτε ἀπό τήν Ἀγία Γραφή εἷτε ἀπό κάποιο ἄλλο πνευματικό βιβλίο.
Προσοχή ἀκόμη καί στούς λογισμούς βλασφημίας. Συχνά μᾷς πολιορκοῦν κατά τήν ὤρα τῆς προσευχῆς. Οφείλουμε, ὅπως συνιστούν οἱ θεοφόροι Πατέρες μᾷς, νᾷ μήν τούς δίνουμε σημασία νᾷ τούς περιφρονούμε. Δέν εἷναι δικοί μᾷς αὑτοῦ τοῦ εἴδους οἱ λογισμοί τούς ὑποβαλεῖ ὁ πονηρός.
4. Ὅταν προσευχόμαστε, επιδιώκουμε νᾷ συναισθανόμαστε τι κάνουμε καί τι λέμε.
Ποτέ μήν αφήνουμε ἡ προσευχή μᾷς νᾷ μεταβάλλεται σε μιᾷ μηχανική ἐπαναλήψῃ προσευχῶν, ψαλμῶν καί ὕμνων.
Ποτέ μήν επιτρέπουμε ἡ γλῶσσα νᾷ ἀπαγγελεῖ, ἀλλά ὁ νοῦς νᾷ παραμένει ἀμέτοχος ἡ νᾷ περιπλανᾶται σε ἄλλα πράγματα.
5. Πάντοτε, μά προπάντων ὅταν προσευχόμαστε, κάνουμε σωστά τό σημείο τοῦ Σταυροῦ. Με ἀκρίβεια. Με δέος.
Εἷναι  τό ιερώτερο ἀπό ὄλα τά χριστιανικά μᾷς σύμβολα.
Εἷναι τό όργανο τῆς σωτηρίας μᾷς.
Εἷναι τό ακαταγώνιστο όπλο μᾷς ἐναντίον τοῦ διαβόλου.
Με τό σημείο τοῦ Σταυροῦ αρχίζουμε καί τελειώνουμε πάντοτε τήν προσευχή μᾷς. Σταυροκοπιόμαστε ἀκόμη κάθε φορά.
Που δοξάζουμε τά τρία θεία πρόσωπα τῆς Ἀγίας Τριάδος.
Που αναφερόμαστε στο πρόσωπο τῆς Παναγίας.
Που επικαλούμαστε τις πρεσβείες ἑνός Ἀγίου.
6. Ἡ προσευχή δέν εἷναι κάτι που τό θυμόμαστε μόνο στις δύσκολες ώρες ὅταν    έχουμε ἀνάγκη ἡ ὅταν υποφέρουμε. Προσευχόμαστε ὀχί μόνο ὅταν θέλουμε νᾷ ζητήσουμε κάτι ἀπό τόν Θέο, ἀλλά καί γία νᾷ Τόν δοξάσουμε, αφήνοντας νᾷ ξεχυθούν ἐνώπιον Τοῦ τά αἰσθήματα τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀφοσιώσεως μᾷς πρός τό υπερούσιο προσωπό Τοῦ.
Προσευχόμαστε ἀκόμη καί γία νᾷ Τόν ευχαριστήσουμε θερμά.
Γιατί μᾷς δημιούργησε.
Γιατί μᾷς λύτρωσε ἀπό τόν διάβολο καί τήν ἁμαρτία διά τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Τοῦ.
Γιατί μᾷς χαρίζει καθημερινά τόσες καί τόσες ευλογίες.
Ἀσφαλῶς ἡ προσευχή περιλαμβάνει καί τήν ἱκεσία, τά αἰτήματα μᾷς. Διά τῆς προσευχῆς απευθύνουμε κάθε αἴτημα εναποθέτουμε κάθε πρόβλημα μᾷς στα πόδια τοῦ Κυρίου. Ὀχί γιατί ὁ Θεός δέν τά γνωρίζει, ἀλλά διότι έτσι διαδηλώνουμε τήν ἐμπιστοσύνη καί τήν ἀφοσιώσῃ μᾷς, θυμόμαστε τις αμαρτίες μᾷς καί ταπεινωνόμαστε ἐνώπιον τῆς θείας παντοδυναμίας.
Προσοχή στα αἰτήματα μᾷς αὑτά γία τά ὁποία παρακαλούμε τόν Θέο.
Τίποτε τό παράλογο.
Τίποτε που νᾷ ἔρχεται σε αντίθεση με τόν αιώνιο λόγο τοῦ Κυρίου.
Ὀχί αὑτά που αρέσουν καί εὐχαριστοῦν ἐμάς τούς ἰδίους.
Αὑτό που πρέπει πρωτίστως νᾷ Τοῦ ζητούμε εἷναι τό ἔλεος καί ὁ φωτισμός Του.Και πάντοτε νᾷ παρακαλούμε νᾷ γίνεται τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὀχί τό δικό μᾷς.
7. Ἡ ταπεινώσῃ καί ἡ συντριβή ἀποτελοῦν τά βασικότερα χαρακτηριστικά τῆς θεάρεστης προσευχῆς. Προσευχόμαστε, λοιπόν, ἔχοντας πάντοτε συνείδηση τῆς ἀδυναμίας μᾷς καί συναισθήσῃ τῆς αμαρτωλότητας μᾷς, ὅπως ὁ Τελώνης τῆς γνωστῆς παραβολῆς.
Στην ὤρα τῆς προσευχῆς δέν μετεωριζόμαστε.
Δέν κομπάζουμε.
Οὔτε κατακρίνουμε ἄλλους, ὅπως ἀπό ὑπεροψία έκανε ὁ Φαρισαῖος.
8. Ἡ προσευχή θα πρέπει νᾷ γίνεται με ζήλο καί με πόθο ψυχῆς. Δέν ὑπάρχει πιο γλυκό πρᾶγμα ἀπό τήν προσευχή, ὅταν αὑτῇ εἷναι πραγματική ἐπικοινωνία με τόν Θέο.
Ἡ προσευχή δέν μπορεί νᾷ γίνεται σάν ἀγγαρεία.
Ἡ προσευχή δέν εἷναι καθῆκον, που τό κάνουμε βαρυεστημένα καί μετά  ησυχάζουμε!
Ὅταν προσευχόμαστε δέν κοιτάζουμε τό ρολόι! Ἀν βιαζόμαστε νᾷ τελιώσει ἡ προσευχή μᾷς, ἀν αισθανόμαστε ἀνακουφίσῃ, ὅταν ἡ προσευχή μᾷς τελειώνει, θα πρέπει νᾷ αμφιβάλλουμε πολύ γία τήν ποιότητα τῆς!
9. Ὅταν θέλουμε νᾷ προσευχηθούμε, οφείλουμε νᾷ εξασφαλίζουμε ἐπαρκῆ χρόνο. Χρόνο κατάλληλο, χρόνο απερίσπαστο καί ἤ συχο. Τό πρωί, καθώς ἀνατέλλει ἡ καινούρια ἡμέρα. Τό βραδύ με τήν ἡσυχία καί τῆ γαλήνη τῆς νύχτας.
Κατάλληλος καί ἥσυχος θα πρέπει νᾷ εἷναι καί ὁ τόπος. Ηησυχία εἷναι απαραίτητη προυπόθεση γία νᾷ μπορέσουμε νᾷ προσευχηθούμε σωστά.
Τό εικονοστάσι ἡ γωνία δηλαδή τοῦ σπιτιού μᾷς με τις ιερές εἰκόνες, τό αναμμένο καντήλι, τό αναμμένο κερί, ἡ εὐωδία τοῦ θυμιάματος ἀποτελοῦν στοιχεῖα που ὑποβοηθοῦν πολύ τό έργο τῆς προσευχῆς. Καί ἀποτελοῦν ξεχωριστά χαρακτηριστικά τῆς δίκης μᾷς, τῆς ὀρθοδοξῇς πνευματικότητας.
10. Ἡ προσευχή εἷναι τέχνη. Καί χρειάζεται νᾷ προσπαθούμε συνεχῶς γία νᾷ ασκηθούμε στην τέχνη τῆς προσευχῆς νᾷ μάθουμε νᾷ προσευχόμαστε σωστά.
Μήν αμελούμε τό χρέος τῆς προσευχῆς.
Μήν αναβάλλουμε τήν προσευχή μᾷς με τῆ σαθρή δικαιολογία ὅτι τώρα δέν αισθανόμαστε καλά δέν έχουμε διάθεση.
Γία νᾷ συνηθίσουμε νᾷ προσευχόμαστε θα πρέπει νᾷ προγραμματίζουμε τό χρόνο τῆς προσευχής.Και νᾷ επιμένουμε νᾷ προσευχόμαστε στις ώρες που έχουμε καθορίσει.Αν αφηνόμαστε στῇ διάθεση τῆς στιγμῆς, τότε πολύ γρήγορα θα μᾷς καταλαβεῖ ἡ ἀμέλεια.
Ἆς μήν ξεχνούμε ποτέ αὑτό που με έμφαση υπογραμμίζουν οἱ θεοφόροι Πατέρες μᾷς: Κάθε φορά  που ὁ ἄνθρωπος θέλει νᾷ προσευχηθεί, ὁ διάβολος προσπαθεῖ νᾷ τόν ἐμποδίσει. Γι’αυτό καί τό έργο τῆς προσευχῆς ἕως ἐσχάτης ἀναπνοῆς ἀγῶνος χρῄζει.

Ἀπό τό βιβλίο << Προσευχητάριον Κεχαριτωμένης >> Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος.