Δύο Παρακλητικοί Κανόνες εις την Αγία Φιλοθέη την Αθηναία
Παρακλητικός Κανών εις την Οσιομάρτυρα Μητέρα ημών Φιλοθέη την Αθηναία
Ποίημα μοναχής Φιλοθέης
†Εορτάζεται στις 19 Φεβρουαρίου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τὰ Τροπάρια.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῷ μαρτυρίῳ σου Ὁσίᾳ στεφθεῖσα, αἱμάτων ῥείθροις σου σεπτῇ φοινιχθεῖσα, τῷ Βασιλεῖ παρίστασαι ὡς ἄμωμος ἀμνάς, καὶ κατατρυφῶσα νῦν οὐρανίων θαλάμων, ἐφελκύεις ἅπαντας, εἰς ὁμοίους σου ἄθλους, καὶ μεσιτεύεις νῦν ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἐκτελούντων τὴν πάντιμον μνήμην σου.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Καὶ ἀρχόμεθα τοῦ κανόνος·
Εἰς ἕκαστον τροπάριον λέγομεν·
Ἁγία τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Εἰς τὰ δύο τελευταῖα·
Δόξα καὶ νῦν.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Δεῦτε ἱκετεύσωμεν οἱ πιστοί, Φιλοθέην ὁσίαν, τὴν προστάτιν τῶν Ἀθηνῶν, εἰρήνευσον μῆτερ τὴν ζωὴν ἡμῶν, ταῖς πρὸς Θεὸν θερμαῖς ἱκεσίαις σου.
Παθῶν ὀλεθρίων τοῦ δυσμενοῦς, ἀπάλλαξον Μῆτερ, τοὺς σοὺς δούλους τοὺς ταπεινούς, καὶ ῥῶσιν ψυχῶν τε καὶ σωμάτων, ταῖς σαῖς πρεσβείαις τοῖς πᾶσι δώρησαι.
Γενναίῳ φρονήματι, ὦ σεμνή, ἐδίξαξας πάντας, τῶν τοῦ βίου καταφρονεῖν, καὶ τὰς ἐζοφωμένας διανοίας, ταῖς ἀρεταῖς σου καταύγασον, δέομαι.
Θεοτοκίον.
Δέσποινα, τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, τὴν έσκοτισμένην τῷ φωτί σου καταπλουτεῖς· ἐκ παντὸς κινδύνου ῥῦσαι πάντας, τῆς Φιλοθέης ταῖς θείαις δεήσεσι.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ὡς καλὸν καὶ φιλόθεον, ὁσιακὸν σέμνωμα, καὶ μοναζουσῶν ὑπερτέρα, καὶ ἐνδιαίτημα, πρὸς τὰ σκηνώματα τῶν οὐρανῶν μετετέθης, εἰς ζωὴν τὴν ἄληκτον, καὶ πανευφρόσυνον.
Μοναστῶν ἐγκαλλώπισμα καὶ κλέος πανάριστον, δόξα Ἐκκλησίας ὑπάρχεις, Ἀγγέλων σύσκηνος, σὺ γὰρ ἐλάμπρυνας τῶν Ἀθηναίων τὴν πόλιν, τῷ μαρτυρικῷ σου στέφει, ἀξιάγαστε.
Ἀνεδείχθης τοῦ Πνεύματος περικαλλὲς σκήνωμα, σὲ κατοικητήριον ἔσχε, ἡ Παναγία Τριάς, διὸ καὶ ἤθλησας, καὶ τῶν τερπνῶν ἠξιώθης, νῦν ἀγαλλομένη εἰς τὰ οὐράνια.
Θεοτοκίον.
Τοὺς ἐν θλίψεσιν ὄντας διάσωσον, Δέσποινα, καὶ τοὺς πειρασμοῖς κλονουμένους πάντας ἀπάλλαξον, ταῖς ἱκεσίαις σου καὶ μεσιτείαις, Παρθένε, ὡς ἁγνὴ ὑπάρχουσα Θεομακάριστε.
Διάσωσον Ὁσιομάρτυς, σοὺς δούλους καὶ περιφρούρει, ἀπὸ λύπης καὶ συμφορῶν· εἰς σὲ καταφεύγομεν, ὡς ἔχουσαν ἐκτενῆ παῤῥησίαν.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β´. Πρεσβεία θερμή.
Πεινώντων τροφὸς ἐδείχθης πανόλβιε· τὸν πλοῦτον σοφὴ ἐσκόρπισας, ἔδωκας, ἀσκητικῶς βιώσασα· Φιλοθέη ἔνδοξε, πλούτισον καὶ ἐκ πενίας λύτρωσαι ἡμᾶς, καὶ σῶσον, ταχέως μεσιτεύουσα.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ὀρφανῶν πάντων γέγονας μήτηρ καὶ τροφὸς καὶ καταφύγιον, καὶ πρὸς ὅρμον καθοδήγησας, τοὺς εἰς σὲ προστρέχοντας, πανεύφημε.
Θεραπείᾳ νοσούντων ἐδείχθης καὶ λιμὴν πάντων εὔδιος, καὶ τυράννους σὺ κατήσχυνας, ἀνδρικῷ νευρούμενη φρονήματι.
Ἐξ ἐχθρῶν τῶν μισούντων τὴν σὴν πόλιν φύλαττε ἀπαράτρωτον, καὶ ἀνάδειξον πανίσχυρον, Φιλοθέῃ μάρτυς τρισμακάριστε.
Θεοτοκίον.
Σὲ λιμένα καὶ τεῖχος, καὶ καταφυγὴν ἀῤῥαγῆ κεκτήμεθα, τὰς ψυχὰς ἡμῶν εἰρήνευσον, καὶ παθῶν δεινῶν ἡμᾶς ἀπάλλαξον.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Φώτισον ἡμῶν, τὰς καρδίας καὶ ἐνίσχυσον, τὴν σὴν βοήθειαν διδοῦσα σεμνή, χαριτόβρυτε, πηγὴ πανευφρόσυνε.
Λάμπρυνον τὸν νοῦν, μοναστῶν σου καὶ ἐγκαίνισον, τῇ πρὸς Θεὸν θερμῇ μεσιτείᾳ σου, σὺ γὰρ ὑπάρχεις συμπαθὴς καὶ εὐίλατος.
Θεοτοκίον.
Ὁδήγησον Ἁγνή, εἰς λιμένα εὐσπλαγχνίας σου τὰς ψυχὰς ἡμῶν, καὶ περιφρούρησον, καὶ τὴν ὑγίειαν τοῖς νοσοῦσι δώρησαι.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Τῶν κάτω, κατεφρόνησας καὶ ὕψωσας, εὐαστὴν πτερώσασα πρὸς ἄνω, καὶ τῶν πληγῶν ἀφελοῦσα τὸ κέντρον, τὰ λυπηρὰ εἰς δόξαν μετήλλαξας, καὶ ᾄδεις ἐν οὐρανοῖς, τὸν ποθούμενον πάντοτε βλέπουσα.
Ἀντίληψις, τῶν ἐν λύπαις πάνσεμνε, καὶ ἀδικουμένων ὤφθης προστάτις, τῶν πρὸς τὴν σὴν προστρεχόντων πρεσβείαν, ἀρυομένων γλυκεῖάν σου μέθεξιν, καὶ πάντων τῶν ἐν συμφοραῖς συμπαθὴς καὶ βεβαία ὀχύρωσις.
Φρουρόν σε, καὶ θερμὸν προπύργιον, τῶν Ἀθηναίων εὗρέ σε ἡ πόλις, τοῖς σοῖς λειψάνοις προστρέχει τοῖς θείοις, καὶ δαψιλῶς λαμβάνει τὰς χάριτας, διάσωσον ἐκ τῶν δεινῶν, Φιλοθέη μαρτύρων ἀγλάισμα.
Θεοτοκίον.
Λιμένα σε, Παναγία ἔχομεν καὶ μεσίτριαν καὶ σκέπην καὶ τεῖχος, τῶν ἐναντίων ἐνέδρας συνθλάζεις, καὶ τὰς καρδίας κουφίζεις, Πανάχραντε, καὶ διασῴζεις ἅπαντας δεινῶν, Φιλοθέης ταῖς θείαις δεήσεσι.
Ἀπάλλαξον ἀπὸ θλίψεων τοὺς ἱκέτας σου Φιλοθέη, καὶ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, πρὸς Χριστὸν τὸν Φιλάνθρωπον, ὡς ἔχουσα πρὸς Θεὸν παῤῥησίαν.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Ἀγάπης πηγὴ ἐδείχθης ἀκένωτος, Φιλοθέη σεμνή, αἰχμαλώτων ἡ λύτρωσις, ἱκετεύουσα μὴ παύσῃ ὑπὲρ σῶν ἱκετῶν, ἀλλὰ ἴθυνον ὡς ἀγαθὴ καὶ πρὸς λιμένα γαληνόν, τοὺς εὐλαβῶς προσκυνοῦντάς σε, λύτρωσαι τῶν κινδύνων, καὶ σῶσον ἐκ τῶν μισούντων, ἡ τῶν μαρτύρων καλλονή, καὶ τῶν Ἀγγέλων ὁμόσκηνε.
Προκείμενον.
Ὑπομένω ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι, καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου.
Στίχος. Ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου.
Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον.
(Κεφ. ι΄ 16-22).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις, καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί. Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς. Kαὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ, εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν. Ὅταν δὲ παραδῶσουσιν ὑμᾶς, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί λαλήσητε· δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τί λαλήσετε. Οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ Πατρὸς ὑμῶν, τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν. Παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον, καὶ πατὴρ τέκνον· καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς, καὶ θανατώσουσιν αὐτούς. Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.
Δόξα.
Ταῖς τῆς Ἀθλοφόρου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὅλη ἀπαστράψασα, τῇ τῆς ψυχῆς φωταυγείᾳ, Φιλοθέη πάντιμε, σκεῦος ὡραιότατον, καὶ μυρίπνοον, ὄρος γὰρ κατάσκιον· ἐξυμνεῖν οὐ δύναμαι τὰ πολλά σου κατορθώματα καὶ οὓς ὑπέμεινας ὑπὲρ τῆς Χριστοῦ ἀγαπήσεως, πόνους τῆς ἀσκήσεως καὶ τοῦ μαρτυρίου τὴν ἄθλησιν, μήτηρ σὺ παρθένων, τροφὸς τῶν ὀρφανῶν καὶ τῶν χηρῶν, ἐν τῷ χειμῶνι ἐξήνθησας, ἄνθος εὐωδέστατον.
Σῶσον, ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου…
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Τὴν λαμπρόν σου πορείαν ἐν τῷ βίῳ τούτῳ ἐγκωμιάζομεν, ἐν μέσῳ ταῖς Ἀθήναις, ἐβλάστησας ὡς ῥόδον, καὶ τὸ ἄστυ ἐκόσμησας, ταῖς ἡδυπνόοις ὀσμαῖς, τῶν σεπτῶν σου λειψάνων.
Τὴν πηγὴν τοῦ ἐλέους, διὰ πρεσβειῶν σου, τοῖς πᾶσι ἄνοιξον, κρουνοὺς χαρίτων βρύεις, καὶ νόσους θεραπεύεις, καὶ ἐχθρῶν λύεις τὰς φάλαγγας, ἵνα τιμῶμεν ἀεί, τὰ θεῖα λείψανά σου.
Θησαυρὸς εὐσεβείας, καὶ πηγὴ εὐσπλαγχνίας, ὤφθης τοῖς πάσχουσι, καὶ τοῖς διωκομένοις, προπύργιον καὶ σκέπη, ἀντιλήπτωρ καὶ πρόμαχος, ὦ Φιλοθέη σοφή, μαρτύρων ὡραιότης.
Θεοτοκίον.
Ἡ μεσίτρια πάντων τῶν δεινῶς πεπτωκότων, σὺ Μῆτερ γέγονας, καὶ τῶν πολεμουμένων ἀσπὶς καὶ προστασία, Παρθένε καὶ λύτρωσις, ἡ καταυγάζουσα ἀεὶ πιστῶν τὰς διανοίας.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Τῆς ἀμαθείας, τὰ ἐρέβη διαλύεις, φῶς Χριστοῦ διαχέουσα πᾶσι, καὶ καταφαιδρύνεις, ἡμῶν τὰς διανοίας.
Τῶν κακοδόξων, τὰς ἐνέδρας ἀφανίζεις, καὶ πλοκὰς κακοβούλους συντρίβεις· ὅθεν σὲ γεγαίρει, Ἀθηναίων ἡ πόλις.
Ὁμολογίαν, τὴν σεμνὴν τοῦ Χριστοῦ σου, ἀνδρικῷ τῷ φρονήματι δίδως, καὶ καταπαλαίεις, ἀλλόπιστων τὰ θράση.
Θεοτοκίον.
Τῆς τοῦ Υἱοῦ σου, θερμουργοῦ προστασίας, τοὺς πιστῶς προστρέχοντας Παρθένε, καὶ ἐπιζητοῦντας, ἀξίωσον ἐν τάχει.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Κρουνούς μου τῶν δακρύων, βλέψον Φιλοθέη, καὶ σπεῦσον, καὶ βοηθὸς γενοῦ μοι σοῦ δέομαι, τῶν λυπηρῶν τὰς αἰτίας, κατασυντρίβουσα.
Καρδίαν μου καὶ χείλη, κάθαρον θερμαῖς σου, πρεσβείαις καὶ τῆς ψυχῆς τὸν ζόφον διάλυσον, ἐν πἀῤῥησία πολλῇ, ἣν ἔχεις πρὸς Κύριον.
Ἐν ὥρᾳ τοῦ κινδύνου, τοῦ ὄφεως κακίστας, λῦσον σεμνὴ φοβερὰς καὶ δεινὰς ἀπειλάς, καὶ τῶν ψυχῶν ἡμῶν μακρὰν ταύτας ἀπέλασον.
Θεοτοκίον.
Τοὺς πόνους καὶ τὰς θλίψεις, ἐκδίωξον ἐν τάχει, καὶ τῶν ψυχῶν τὴν εἰρήνην, Παρθένε ἁγνή, τῆς Φιλοθέης πρεσβείαις, τοῖς πᾶσι δώρησαι.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις Ἀθηναίων ὁ θησαυρός, Φιλοθέη μάρτυς, τῶν ὁσίων ἡ καλλονή, καύχημα Ἑλλάδος, καὶ Ὀρθοδόξων κλέος, μετὰ σπουδῆς ἀξίως, πάντες ὑμνοῦμέν σε.
Ἀηδὼν γλυκύτατε καὶ σεμνή, μετὰ παῤῥησίας ἡ κηρύξασα τὸν Χριστόν, καὶ ἀξιωθεῖσα μαρτυρικοῦ στεφάνου καὶ δόξης αἰωνίου, σὲ νῦν γεραίρομεν.
Ἔλαμψας τῷ ὕψει τῶν ἀρετῶν καταφλεγομένῃ, ὑπὸ θείου ὄντως πυρός· τοῦ Πνεύματος σκεῦος ἐδείχθης Φιλοθέη καὶ τὰς καρδίας πάντων ἡμῶν ἐστήριξας.
Ἀλάβαστρον μύρου ὁσιακοῦ, ἐκχέεις πλουσίως, εὐωδίαν τε εἰς ψυχάς, τῶν μετ’ εὐλαβείας καὶ πόθου προσιόντων, τοῖς θείοις σου λειψάνοις, ὦ Παναοίδιμε.
Στεναγμοὺς καὶ δάκρυα καὶ δεινά, τῶν τῆς ἁμαρτίας ἀποδίωξον ἀφ’ ἡμῶν, καὶ σκέπε τῇ στοργῇ σου, τῶν Ἀθηνῶν τὴν πόλιν, τὸν Κτίστην δυσωποῦσα θείαις πρεσβείαις σου.
Ἕτερα Μεγαλυνάρια ποιηθέντα ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σερβίων καὶ Κοζάνης κυροῦ Διονυσίου, ἵνα ψάλλονται ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ τῆς Ἁγίας Φιλοθέης τοῦ ὁμωνύμου προαστίου τῶν Ἀθηνῶν κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας.
Δεῦτε εὐφρανθῶμεν πνευματικῶς, ἐν ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις μελῳδοῦντες χαρμονικῶς, μνήμην τῆς Ἁγίας τελοῦντες Φιλοθέης, καὶ τὸν Χριστὸν ἐν πᾶσι πιστῶς δοξάζοντες.
Τῷ σεπτῷ καὶ θείῷ τουτῷ Ναῷ, ἐν τῷ φερωνύμῳ προαστίῳ τῶν Ἀθηνῶν, πίστει συνελθόντες, γεραίρομεν τὴν μνήμην, Φιλοθέης Χριστοῦ τῆς ὁσιομάρτυρος.
Χαίροις Φιλοθέη τῶν Ἀθηνῶν, γέννημα καὶ θρέμμα, καὶ προστάτις πάντων ἡμῶν, τῶν ἐν ἀληθείᾳ τιμώντων σε Ὁσία, καὶ ἐπικαλουμένων τὴν σὴν ἀντίληψιν.
Χαίροις Φιλοθέῃ ἐν γυναιξίν, ἡ τετιμημένῃ τοὺς τιμῶντας μνήμην τὴν σὴν, φύλατε καὶ σκέπε ἀπὸ παντὸς κινδύνου, εὐχαῖς καὶ ἱκεσίαις σου πρὸς τὸν Κύριον.
Ἱκευτεύομεν σε μετὰ θερμῆς καρδίας Ὁσία καὶ φρονήσεως ἀγαθῆς, δέξαι τὴν παράκλησιν τῶν πρὸς σὲ βοώντων, καὶ ταύτην τῷ Σωτῆρι Χριστῷ προσάγαγε.
Τὴν ὁσιομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ, θείαν Φιλοθέην, ἱκετεύσωμεν οἱ πιστοί, ἧς ταῖς ἱκεσίαις ἵνα παντὸς ῥυσθῶμεν, κινδύνου ἐν τῷ βίῳ καὶ πάσης θλίψεως.
Ὄντως θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, διὰ τῶν Ἁγίων, ἡμᾶς πάντας εὐεργετῶν, καὶ τὴν Φιλοθέην προστάτιν ἀναδείξας, ἡμῶν ἣν καὶ τιμῶντες, τοῦτον δοξάζομεν.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.
Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·
Ἦχος β´. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Ὥσπερ ἡ καλλίστη χελιδών, ἐν τυραννικῷ σκότει ἐφάνης, προαναγγέλλουσα, ἔαρ τὸ γλυκύτατον διὰ τὸ γένος ἡμῶν, καὶ κηρύττουσα πίστιν, ἀγάπην, θυσίαν, ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ Θεοῦ, ἔθηκας τὸ σῶμά σου σφάγιον ἄμωμον, οὕτω δὲ τὸ φυτὸν εὐσεβείας, ἐν πολυωδύνῳ πατρίδι, ἀρδευθὲν τῷ αἵματί σου ηὔξησεν.
Ὅμοιον.
Ὥσπερ ὁ ἀστὴρ αὐγερινός, σκότη τὰ πυκνὰ ἐξαλείφει, καὶ διαχέει τὸ φῶς, οὕτω σὺ διέλαμψας, καταφωτίζουσα, σκοτεινὸς διανοίας τῶν χειμαζομένων ἐκ δολερᾶς ἀπειλῆς· μῆτερ Φιλοθέη ὁσία, ῥῦσαι καὶ ἡμᾶς τῶν κινδύνων, τῇ θερμῇ πρὸς Κύριον πρεσβείᾳ σου.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
Παρακλητικός Κανών εις την Οσία Μητέρα ημών Φιλοθέη την Αθηναία
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τὰ τροπάρια ταῦτα·
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῇ Φιλοϑέῃ οἱ πιστοὶ τὸ ἐφύμνιον, νῦν συνελϑόντες, ἐκτενῶς ἀνεμέλψωμεν, τῶν Ἀϑηναίων πρόμαχε, Ὁσίων κανών, σκεῦος τὸ πολύτιμον, τῆς Χριστοῦ Ἔκκλησίας, χαίρουσα τῆς ἄνωϑεν Βασιλείας μετέχεις· μετὰ Ἀγγέλων Μῆτερ, τοῖς χοροῖς, εὐφραινομένη, χαρὰν τὴν Οὐράνιον.
Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Καὶ ἀρχόμεθα τοῦ Κανόνος,
Εἶτα, ὁ Κανὼν τῆς Ἁγίας, ἧς ἠ ἀκροστιχίς·
Τῇ ὁσίᾳ μητρὶ Φιλοθέῃ δέησις, Ἀριστείδου.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Τιμήσωμεν πάντες χαρμονικῶς, ᾄσμασιν ἐνϑέοις, Φιλοϑέην χρεωστικῶς, Ὁσίων ἀγλάισμα καὶ κλέος τῶν Ἀϑηνῶν, βλαστὸν καὶ καύχημα.
Ἡ πόλις κατέχει τῶν Ἀϑηνῶν, λείψανά σου μῆτερ, Φιλοϑέη πανευκλεής, ἰάσεις προχέοντα ἀφϑόνως, τοῖς προσκυνοῦσι ἐν πίστει τὸ σκῆνός σου.
Ὁσίως διήνυσας τὴν ζωήν, χαίρουσα μετέστης τῶν προσκαίρων πρὸς Οὐρανούς, ὁσία Φιλοϑέη, ἀξίως ἔνϑα δικαίων, αἱ τάξεις ἀγάλλονται.
Σαρκὸς κατεφρόνησας τὴν τρυφήν, ἄνω κληρουχίας, μετασχοῦσα χαρμονικῶς, καὶ οὔτω, ὁσία Φιλοϑέη, ἐν Οὐρανοῖς συναγάλλει τὸ πνεῦμά σοῦ.
Θεοτοκίον.
Ἰάτρευσον πάϑη τὰ χαλεπά, Μῆτερ τοῦ Ὑψίστου, ἀσϑενούντων καταφυγή, σοὶ γὰρ νῦν προσφεύγω, ἀνατείνω καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὴν διάνοιαν.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἀϑηναίων ἡ πόλις σὲ ϑησαυρόν, ἔχουσα, μῆτερ Φιλοϑέη ὁσία, τὸν ἀδαπάνητον, καὶ τοὶς προστρέχουσι, τῇ βοηϑείᾳ σου, τούτους σώζεις, τῶν κακώσεων, τῇ μεσιτείᾳ σου.
Μητρικῇ μεσιτείᾳ, πρὸς τὸν Θεόν, πάνσεμνε σῴζεις, ἐκ κινδύνων παντοίων, τοὺς εἰς σὲ προσφεύγοντας, τῇ βοηϑείᾳ σου, ὦ Φιλοϑέη ὁσία, μῆτερ τῆς ἀσκήσεως, τὸ ἐγκαλλώπισμα.
Ἡ Ἁγία ψυχή σου, ἐν οὐρανοῖς χαίρεται, γῆ δὲ νῦν, τὸ ϑεῖόν σου σκῆνος χαίρει κατέχουσα, μέγα ϑησαύρισμα, τῶν ἰαμάτων τὴν χάριν, πλοῦτον ἀδαπάνητον, κρήνην ἀέναον.
Θεοτοκίον.
Τὸν Σωτῆρα τεκοῦσα ϑεοπρεπῶς Ἀχραντε, τοῦτον ἐκδυσώπει Παρϑένε, σῶσαι τοὺς δούλους σου, τοὺς πλημμελήμασι, καὶ ἀσϑενείας τοῦ βίου, ἀμελῶς ὑπάρχοντας ϑεομακάριστε.
Διάσωζε Φιλοϑέη ὁσία ταῖς πρὸς Θεόν σου πρεσβείαις ἐκ παντοίων κινδύνων τοὺς δούλους σου, καὶ ἴασαι τὰς δεινὰς ἡμῶν νόσους.
Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Πρεσβεία ϑερμή, καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον, ἐλέους πηγή, τοῦ κόσμου καταφύγιον ἐκτενῶς βοῶμέν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφϑασον, καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἡ μόνη ταχέως προστατεύουσα.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ῥωμαλέαν τὴν φρόνησιν, τὸν ἀρχαῖον δράκοντα, κατεπάλαισας, τὴν ψυχήν σου δὲ πανάσπιλον, τῶν παϑῶν ἐτήρησας πανεύφημε.
Ἰατρεῖον τὸ ἄμισϑον, Φιλοϑέη γέγονεν, τοῖς προστρέχουσι, τὸ σεπτὸν καὶ ϑεῖον Λείψανον, τῶν παϑῶν τὴν ῥῶσιν, χαριζόμενον.
Φυλακτήριον ἔνϑεον, μῆτερ σοῦ τὸ σκήνωμα πᾶσι γέγονεν, Φιλοϑέη, ἀξιάγαστε, πολιοῦχε τῶν Ἀϑηνῶν πανεύφημε.
Θεοτοκίον.
Ἰατῆρα κυήσασα, Παναγία Δέσποινα, μητροπάρϑενε, ἐκτενῶς Αὐτὸν ἱκέτευε, τῶν πταισμάτων δοῦναι τὴν συγχώρησιν.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Λύτρωσαι ἡμᾶς τῶν κακώσεων, πανεύφημε, τῇ μεσιτείᾳ σου πρὸς τὸν Κύριον, ὡς παῤῥησίαν κεκτημένη, παναοίδιμε.
Ὅπλον τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου, μῆτερ ἔλαβες, καὶ τὸν ἀρχέκακον κατέβαλες, τῇ προσευχῇ ὦ Φιλοϑέη ἀξιάγαστε.
Θείων δωρεῶν, ἠξιώϑης Μῆτερ, πάνσεμνε, τῆς ἀϑλήσεως τὸν στέφανον, παρὰ Κυρίου Παντοκράτορος, πανεύφημε.
Θεοτοκίον.
Ἔμπλησον χαρᾶς τὰς καρδίας τῶν τιμώντων σε, Παρϑενομήτωρ, σοῦ δεόμεϑα, ἡ τὴν χαράν, Θεομακάριστε, κυήσασα.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Ἡ πόλις τῶν Ἀϑηνῶν ϑησαύρισμα, καὶ φρουράν, ἀσφαλεστάτην ἔχει, καὶ ὁδηγόν, ἐν ἀνάγκαις, τοῦ βίου, οἱ ἐν ἁμαρτίαις πολλαῖς συνεχόμενοι, προφϑάνουσα διηνεκῶς, Φιλοϑέη λυτροῦσϑαι τοὺς πάσχοντας.
Δοχεῖον, τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καταστᾶσα ὦ Φιλοϑέη ὁσία, τὰς ἐπὶ γῆς, καταλείπεις μερίμνας, καὶ Οὐρανίας τρυφῆς, κατηξίωσας πρεσβεύουσα διηνεκῶς τῷ Κυρίῳ ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἐπάρσεις, τοῦ διαβόλου πάνσεμνε, προσευχῇ καὶ νηστείᾳ, καϑεῖλες καὶ Οὐρανῶν Βασιλείας μετέχεις ὡς καϑαρὰ τῇ ψυχῇ καὶ ἀμόλυντος, πρεσβεύουσα διηνεκῶς, τῷ Κυρίῳ ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Θεοτοκίον.
Ἡ Πύλη τῆς σωτηρίας, γέγονας ἀληϑῶς, θεομακάριστε Κόρη, καὶ ὁδηγὸς πλανωμένων, Ἁγνή, καταφύγιον· σοῦ δέομαι τῆς Ἀγαϑῆς, ἐκ φϑορᾶς νοσημάτων ἀνάστησον.
Διάσωζε Φιλοϑέη ὁσία ταῖς πρὸς Θεόν σου πρεσβείαις ἐκ παντοίων κινδύνων τοὺς δούλους σου, καὶ ἴασαι τὰς δεινὰς ἡμῶν νόσους.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Προκείμενον.
Ὑπομένων, ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου (Δίς).
Στίχος. Καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου, καὶ κατηύϑυνε τὰ διαβήματά μου.
Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον.
(Κεφ. ι΄, 16-22).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαϑηταῖς· Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί. Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς· καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν. Ὅταν δὲ παραδώσουσιν ὑμᾶς, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί λαλήσετε· δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τί λαλήσετε. Οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ πατρὸς ὑμῶν τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν. Παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς· καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου·
ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.
Δόξα.
Ταῖς τῆς σῆς Ὁσίας πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Ἰδιόμελον. Ἦχος β΄.
Μητρικῇ μεσιτείᾳ, πρὸς τὸν Θεὸν Πάνσεμνε, σώζεις, ἐκ κινδύνων παντοίων, τοὺς προστρέχοντας τῇ βοηϑείᾳ σου, ὦ Φιλοϑέη ὁσία, μῆτερ, τῆς ἀσκήσεως τὸ ἐγκαλλώπισμα.
Σῶσον, ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου…
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Σωτηρίαν ποϑοῦσα, τὴν οὐράνιον, Μῆτερ δι᾽ ἀσκήσεως, ἀπέλαβες ἐνδόξως, νηστείᾳ καὶ δεήσει τῷ Κυρίῳ κραυγάζουσα· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Ἰαμάτων τὴν χάριν, τὴν παρέχουσαν, πᾶσι πιστοῖς τὴν ἴασιν, λαμβάνεις ἐκ Κυρίου, τοῦ νέμοντος στεφάνους, Φιλοϑέη, κραυγάζουσα· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἷ.
Σωφροσύνῃ κοσμοῦσα, Φιλοϑέη, τὸν βίον τῆς ἄνω κλήσεως, ἠξίωσαι ὁσία, Ἀγγέλων ταῖς χορείαις, γενομένη συνόμιλος, ὡς τὸν Σωτῆρα Χριστόν, σεμνὴ ἀεὶ ποϑοῦσα.
Θεοτοκίον.
Ἀειπάρϑενε Κόρη τὸν Οἰκτίρμονα Κύριον, σὺ δυσώπησον ῥυσϑῆναι, τῶν πταισμάτων, τοῖς πόϑῳ σὲ τιμῶσι, καὶ ἐν πίστει κραυγάζουσιν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα τῶν Οὐρανῶν.
Ῥημάτων ϑείων, τὴν διδαχὴν δεξαμένη, Οὐρανίας μετέχεις μερίδος, μετὰ τῶν Ἀγγέλων, σεμνὴ χοροβατοῦσα.
Ἱκετηρίους δέχου εὐχάς, Φιλοϑέη, τῶν τιμώντων, τὴν μνήμην σου, Μῆτερ, καὶ δοξολογούντων Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
Σωτηριῶδες Εὐαγγέλιον, Ὁσία, ἀληϑείας ποϑοῦσα μετέχεις, νῦν μετὰ δικαίων, τῆς ἄνω Βασιλείας.
Θεοτοκίον.
Τοὺς βοηϑείας τῆς παρὰ σοῦ δεομένους, μὴ παρίδῃς Παρϑένε ὑμνοῦντας καὶ ὑπερυψοῦντάς σε Κόρη εἰς αἰῶνας.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἐπόϑησας τὴν ἄνω Μῆτερ εὐφροσύνην, διὰ παντὸς τῷ Κυρίῳ, κραυγάζουσα· μὴ μὲ παρίδῃς Οἰκτίρμον, τῆς ἄνω κλήσεως.
Ἱλάσϑητι ἐβόας, Σῶτερ, τὸν λαόν σου, ὃν τῷ τιμίῳ ἐκτήσω σου αἵματι, ὡς ἀγαϑὸς πανοικτίρμων καὶ μόνος εὔσπλαγχνος.
Δεήσεις ἐπαξίως, μῆτερ Φιλοϑέη, τῶν Ἀϑηναίων, ἡ πόλις προσφέρει σοι, ὡς πολιοῦχον τιμῶσα καὶ σὲ γεραίρουσα.
Οἰκτίρμον, μὴ παρίδῃς, ἐκτενεῖς δεήσεις, ἁμαρτωλῶν δεομένων σου Κύριε, ἁμαρτημάτων παρέχων, Σῶτερ τὴν ἄφεσιν.
Θεοτοκίον.
Ὑμνοῦμεν κατὰ χρέος, σὲ τὴν Θεοτόκον, οἱ διὰ σοῦ σεσωσμένοι Παρϑένε ἁγνή, σὺν ἀσωμάτοις χορείαις σὲ μεγαλύνοντες.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις Φιλοϑέη, πανευκλεής, χαίροις, Ἀϑηναίων, ἡ ὑπέρμαχος στρατηγός, χαίροις τῶν Ἀγγέλων, ὁμόσκηνε ἀξίως, Δεσπότου τοῦ τῶν ὅλων, Νύμφη ἀμόλυντε.
Χαίροις τῶν Ὁσίων, ἡ καλλονή, χαίροις παρϑενίας τὸ ὑπόδειγμα τὸ λαμπρόν, μῆτερ Φιλοϑέη, ὁμόσκηνε Ἀγγέλων, ὁσίων καὶ δικαίων, κλέος ὑπάρχουσα.
Χαίροις τεϑλιμμένων ἡ ἀρωγή, καὶ κινδυνευόντων προστασία καὶ ὁδηγός, χαίροις νεανίδων, τερπνὴ παραμυϑία, ὦ μῆτερ Φιλοϑέη, ὁσίων σύμμορφε.
Ψάλλομεν προϑύμως, σοὶ τὴν ὠδήν, μῆτερ Φιλοϑέη, κατὰ χρέος χαρμονικῶς, ἵνα μεσιτεύσης Χριστῷ τῷ Ζωοδότῃ, ἡμᾶς ἐκ τῶν κινδύνων πάντας λυτρώσασϑαι.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.
Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀϑηναίων ἡ πόλις ἡ περιώνυμος, Φιλοϑέην τιμᾶ τὴν Ὁσιομάρτυρα, καὶ ἀσπάζεται αὐτῆς τὸ ϑεῖον λείψανον, ὅτι ἐβίωσε σεμνῶς καὶ μετήλλαξε τὸ ζῆν, ἀϑλήσει καὶ μαρτυρίω, καὶ πρεσβεύει πρὸς τὸν Σωτῆρα, διδόναι πᾶσι τὸ ϑεῖον ἔλεος.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Μάρτυς, ἀϑληφόρε τοῦ Χριστοῦ, προστάτις νεανίδων καὶ μῆτερ ἀληϑῆ χριστιανῶν, ὁσία Φιλοϑέη, τοὺς σὲ εὐφημοῦντας καὶ ἀναμέλποντας, πρὸς τὴν σὴν ἀντίληψιν ϑερμῶς προστρέχοντας καὶ τὴν ἱερὰν Εἰκόνα σου, πίστει καὶ πόϑῳ ἀσπαζομένους, ῥῦσαι ταῖς πρεσβείαις σου πάσης ϑλίψεως, συμφορᾶς καὶ κακώσεως.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
