Παρακλητικός Κανών εις την Αγίαν Μεγαλομάρτυρα και Ισαπόστολον Φωτεινήν την Σαμαρείτιδα

Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας

Εὐλογήσαντος τοῦ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμα μου μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μοι τὀ πρωί τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ  σοὶ ἤλπισα γνώρισὀν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σέ ἤρα τὴν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξον μὲ τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἰ ὁ Θεός μοῦ τὸ πνεῦμα σου τὸ ἀγαθόν ὁδηγήσει μὲ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μὲ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τόν αἰῶνα τό ἔλεος αὑτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τά Τροπάρια.

Ἦχος  δ΄ .Ὅ ὑψωθείς ἔν τῷ Σταυρῷ.
Ὥς Ἀποστόλων κεκτημένῃ τὴν χάριν, Μεγαλομάρτυς Φωτεινή ἀθληφόρε, διὰ παντός ὑπὲρ ἡμῶν ἱκέτευε, πάσης ἡμᾶς ῥύεσθαι, συμφορᾶς καὶ ἀνάγκης, καὶ παντοίων θλίψεων, καὶ δεινῶν νοσημάτων, καὶ τῶν πταισμάτων ἄφεσιν λαβεῖν, τοὺς προσιόντας, θερμῶς τῇ πρεσβείᾳ σου.

Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημα μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστὶ διὰ παντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδού γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπον Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καὶ πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καὶ τὸ Πνεῦμα Σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοὶ τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς Σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τὴν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τὴν Σίων καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον Σου μόσχους.

Καὶ ὁ Κανών, οὐ ἡ ἀκροστιχίς·
Φωτεινή δέξαι ἡμῶν τὸν ὕμνον. Γερασίμου.

Εἰς ἕκαστον τροπάριον λέγομεν·
Ἀγία τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν.
Εἰς τά δύο τελευταῖα·
Δόξα και Νῦν.

ᾨδῇ α΄.Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Φωτί τῶν ἁγίων σου πρεσβειῶν, παθῶν μου τὸ σκότος, διασκέδασον Φωτεινή, καὶ αἴτει συγχώρησιν πταισμάτων, τοῖς προσιοῦσι πιστῶς τῇ σῇ χάριτι.

Ὥς ἒχουσα Μάρτυς πρὸς τὸν Χριστόν, πολλήν παῤῥησίαν, ἰσαπόστολε Φωτεινή, ἀπαύστως δυσώπει ἐκλυτροῦσθαι, πολυειδῶν ἡμᾶς πόνων καὶ θλίψεων.

Τὸ ὕδωρ ὡς ἤντλησας τῆς ζωῆς, πηγῆς ἕξ ἀφθόνου, Ἰσαπόστολε Φωτεινή, τὴν δρόσον τῆς θείας εὐφροσύνης, ἡμῖν ἐπόμβρησον Μάρτυς δεόμεθα.

Θεοτοκίον.
Ἐτέχθη αἱμάτων σου ἕξ άγνῶν, ὁ πάντων Δεσπότης, δεσποτείας τοῦ πονηροῦ, ῥυόμενος κόσμον Θεοτόκε· διὸ ὑμνοῦμεν τὸν ἄφραστον τόκον σου.

ᾨδῇ γ΄. Ούρανίας ἁψῖδος.
Ἰσχύν ἄμαχον Μάρτυς, παρὰ Χρίστου εἴληφας, τούτῳ Φωτεινή προσελθοῦσα, ψυχῆς θερμότητι· ὅθεν ἐνίσχυσον, τὴν ἀσθενοῦσαν ψυχήν μου, τοῦ πατεῖν τὴν δύναμιν, τοῦ παναλάστορος.

Νοσημάτων ποικίλων, καὶ πειρασμῶν λύτρωσαι, τοὺς ἔν τῷ ἁγίῳ ναῷ σου πιστῶς προστρέχοντας, εἰρήνην νέμουσα, καὶ εὐπραγίαν ἐν βίῳ, Φωτεινή πανεύφημε, ἡμῖν δεόμεθα.

Ἡ σεπτή σου πρεσβείᾳ, τεῖχος ἡμῖν γένοιτο, τὰς τοῦ δυσμενοῦς καθ’ ἑκάστην, ὁρμάς ἀπείργουσα· σε γὰρ προσφύγιον, ἐν πολυτρόποις ἀνάγκαις, Φωτεινή κεκτήμεθα, οἱ προσιόντες σοι.

Θεοτοκίον.
Δεξαμένῃ ἀφλέκτως, ἐν σὺ γαστρί Ἄχραντε, πῦρ τὸ τῆς Θεότητος Κόρη, φλέξον τὴν ἄκανθαν, παθῶν θλιβόντων με, πυρί τῆς σῆς προμηθείας, ἵνα μεγαλύνω σε, ὥς προστασίαν μου.

Διάσωσον, πάσης ἀνάγκης φωτώνυμε Ἀθληφόρε, τοὺς ἔν πίστει τῇ σῇ πρεσβείᾳ προστρέχοντας, τὴν τῶν πταισμάτων συγχώρησιν αἰτουμένῃ.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πηγή τῆς ζωῆς προσῆλθες ἐν τῷ φρέατι, σεμνή Φωτεινή, καὶ φωτισμοῦ πεπλήρωσαι, δι’ οὐ παθῶν σκοτόμαιναν, καὶ δεινῶν νοσημάτων ἐπήρειαν, ἀποδιώκεις ἀεὶ ἀφ’ ἡμῶν, τῶν πίστει καὶ πόθῳ προσιόντων σοι.

ᾨδῇ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἐκ πηγῆς φωτοδότιδος, καταλαμπομένῃ Φωτεινή πάνσεμνε, σκοτασμοῦ παθῶν ἀπάλλαξον, τοὺς εἰλικρινῶς σε μακαρίζοντας.

Ξενοτρόπως ἠγώνισαι, καὶ ξένων χαρίτων τυχοῦσα ἔνδοξε, προστασίᾳ ἡμῖν δέδοξαι, καὶ θερμή βοήθεια ἐν θλίψεσι.

Ἀνωτέρους διάσῳζε, πάσης δυσχερείας καὶ περιστάσεως,Ἰσαπόστολε πανεύφημε, τοὺς τῇ ἀρωγή σου πίστει σπεύδοντας.

Θεοτοκίον.
Ἴασαι μου τὰ τραύματα, τῆς ψυχῆς Παρθένε καὶ τὰ τοῦ σώματος, καὶ τὸν νοῦν μου θᾶττον λύτρωσαι, πάσης ἐπηρείας τοῦ ἀλάστορος.

ᾨδῇ. ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἤνεγκας στερρῶς, αἰκισμούς Χριστόν κηρύττουσα· διὸ ῥῦσαι τῶν βελῶν τοῦ πονηροῦ, Φωτεινή τοὺς τὴν σὴν ἄθλησιν γεραίροντας.

Μώλωπας ψυχῶν, καὶ σωμάτων νόσους ἴασαι, τῶν πιστῶς σοι προσιόντων Φωτεινή, ὤς μεγίστην πρὸς Χριστοῦ χάριν πλουτήσασα.

Ὡς παρὰ Χριστοῦ, δεξαμένῃ ὕδωρ ἄφθαρτον, τὰς φλωγώδεις τῶν παθῶν ἐπαγωγάς, τῆς ψυχῆς μου Ἰσαπόστολε κατάσβεσον.

Θεοτοκίον.
Νέκρωσον Ἀγνή, τῆς σαρκός μου τὰ φρονήματα, ἡ τεκοῦσα τὴν ζωήν τὴν ἀληθῆ, καὶ καταύγασον τὸν νοῦν μου τῇ σῇ χάριτι.

ᾨδῇ στ΄. Τήν δέησιν.
Τὴν χάριν, παρὰ Χριστοῦ δεδεγμένη, Ἀποστόλων διανύεις τὸν δρόμον· διὸ ἡμᾶς ἐνδυνάμωσον Μάρτυς, τῶν ἐντολῶν τὴν ὀδόν τὴν σωτήριον, βαδίζειν πίστει ἀληθεῖ, Φωτεινή ἰσαπόστολε ἔνδοξε.

Οἱ πίστει, τῷ σῷ ναῷ προσιόντες, ὡς λιμένι Φωτεινή ἀκυμάντῳ, τρικυμιῶν τῶν ἐν βίῳ λυτροῦνται, καὶ οὐρανίου γαλήνης μετέχουσι, καὶ χαριστήριον ᾠδήν, εὐχαριστῶ καρδίᾳ σοι ᾄδουσι.

Ναμάτων, ζωοποιῶν πεπλησμένῃ, Φωτεινή Μεγαλομάρτυς Κυρίου, τοὺς θολερούς τῶν παθῶν μου χειμάῤῥους, τῇ μυστικῇ ἐπομβρίᾳ σου ξήρανον, καὶ ἄρδευσον μου τὴν ψυχήν, πρὸς ζωῆς εὐκαρπίαν οὐράνιον.

Θεοτοκίον.
Ὑψίστου, περιφανέστατος θρόνος, τοῦ τεχθέντος ἕξ ἁγνῶν σου αἱμάτων, σὺ ἀληθῶς Θεοτόκε έδείχθης· διὸ τὸν νοῦν μου ἀνύψωσον δέομαι, ἀπὸ κοπρίας τῶν παθῶν, καὶ πικράς συνηθείας με λύτρωσαι.

Διάσωσον, πάσης ἀνάγκης φωτώνυμε Ἀθληφόρε, τοὺς ἔν πίστει τῇ σῇ πρεσβείᾳ προστρέχοντας, τὴν τῶν πταισμάτων συγχώρησιν αἰτουμένῃ.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Toῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὡς τὸν Χριστόν ἐν τοῖς ἄθλοις δοξάσασα, ὑπερφυῶν δωρεῶν κατηξίωσαι, καὶ νῦν Φωτεινή ἰσαπόστολε, τὰς ἰκεσίας ἡμῶν δέχου πάντοτε, καὶ πλήρου ἡμῶν ἅπαν αἴτημα.

Προκείμενον.
Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ.
Στίχος. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Εὐαγγέλιον,
Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον.
(Κεφ. ι΄ 16)
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Ἰδού, ἐγώ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις, καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί. Προσέχετε δὲ ἀπό τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια, καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς. Καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ, εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν. Ὅταν δὲ παραδιδῶσιν ὑμᾶς, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἤ τί λαλήσητε· δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ, τί λαλήσετε. Οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ Πατρός ἡμῶν, τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν. Παραδώσει δὲ ἀδελφός ἀδελφόν εἰς θάνατον, καὶ πατήρ τέκνον· καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς, καὶ θανατώσουσιν αὐτούς. Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διὰ τό ὄνομα μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.

Δόξα…
Ταῖς τῆς Ἀθλοφόρου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν…
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὕδωρ τὀ ζωήρρυτον, παρὰ Χριστοῦ δεξαμένῃ, γλυκασμόν οὐράνιον, βλύζεις τοῖς προστρέχουσι τῇ πρεσβείᾳ σου, Φωτεινή πάντιμε, Ἀθληφόρων δόξα,  διὰ τοῦτο δυσωποῦμεν σε, πικρίαν ἅπασαν, τὴν τῆς ἁμαρτίας διάλυσον, καὶ τὸν ἰόν τοῦ ὄφεως, τὸν λόγοις καὶ ἔργοις χεόμενον, ἔν τῇ, διανοίᾳ, ἀπόσμηξον ἡμῶν ταῖς πρὸς Θεὸν, πανευπροσδέκτοις πρεσβείαις σου, μάρτυς Ἰσαπόστολε.

Σῶσον ὁ Θεός τὸν λαόν σου…

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Μολυσμῶν ψυχοφθόρων, τὰς καρδίας ἐκκάθαρον Ἰσαπόστολε, ῥοαῖς τῶν σῶν χαρίτων, ἡμῶν τῶν σε τιμώντων, καὶ βοώντων ἐκάστοτε, Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεός εὐλογητός εἶ.

Νοσημάτων παντοίων, πειρασμῶν ἀδοκήτων καὶ περιστάσεων, καὶ πάσης ἄλλης βλάβης, συντήρει ἀνωτέρους, Φωτεινή τοὺς κραυγάζοντας, Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεός εὐλογητός εἶ.

Ὁ σός ἅγιος οἶκος, ἁγιάζει τοὺς πίστει ἐν τούτῳ σπεύδοντας, καὶ ῥῶσιν καὶ ὑγείαν, παρέχει καθ’ ἑκάστην, Φωτεινή τοῖς κραυγάζουσιν,  Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεός εὐλογητός εἶ.

Θεοτοκίον.
Νεκρωθείς τῇ κακίᾳ, ὑπετάγην Παρθένε τῷ παναλάστορι,  ἀλλὰ τῆς τούτου ῥύμης, ἀπάλλαξον με τάχος, καὶ βοῶντα με ζώωσον, χαῖρε πιστῶν προσφυγή, καὶ σωτηρίᾳ κόσμου.

ᾨδὴ η΄. Τόν Βασιλέα.
Γαλήνην αἴτει, καὶ εὐπραγίαν ἔν βίῳ, καὶ συγχώρησιν πταισμάτων Ἀθληφόρε, τοῖς ὑπερυψοῦσι, Χριστόν εἰς τοὺς αἰῶνας.

Ἐν εὐλαβείᾳ, τῇ σῇ ἑστῶτες Εἰκόνι, ἐκδεχόμεθα ἁγιασμόν καὶ χάριν, Φωτεινή ἁγία, οἱ πόθῳ σε τιμῶντες.

Ῥῶσιν σωμάτων, ῥῶσιν ψυχῶν ἡμῖν δίδου, Ἰσαπόστολε ταῖς σαῖς ἱκετηρίαις, καὶ παθῶν ποικίλων, ταχεῖαν  θεραπείαν.

Θεοτοκίον.
Ἄχραντε Κόρη, ἡ τετοκυῖα ἀφράστως, μετὰ σώματος τὸν Ποιητήν τοῦ κόσμου, ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου, ἐχθροῦ τῆς δυναστείας.

ᾨδῇ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Συνοῦσα τοῖς Ἀγγέλοῖς, Φωτεινή θεόφρον, ὑπὲρ ἡμῶν τὸν Σωτῆρα ἱκέτευε, τῶν ἐκζητούντων ἀπαύστως τὴν σὴν ἀντίληψιν.

Ἰσχύν τοῖς ἀσθενέσι, καὶ τοῖς θλιβομένοις, ἀεὶ έξαίτει τὴν ἄνεσιν πάνσεμνε, ὡς παρεστῶσα Κυρίῳ τῷ σε δοξάσαντι.

Μανίας τοῦ βελίαρ, τήρει ἀνωτέρους, τοὺς πρὸς τὴν σὴν ἀφορῶντας βοήθειαν, Μεγαλομάρτυς Κυρίου καὶ Ἰσαπόστολε.

Ὁλόφωτον παστάδα, ἤδη κατοικοῦσα, καὶ τῷ φωτί τοῦ Κυρίου ἐκλάμπουσα, ὦ Φωτεινή σκοτομήνης παθῶν με λύτρωσαι.

Θεοτοκίον.
Ύδάτων ἀπωλείας, ῥῦσαι με Παρθένε, καὶ μετανοίας τοῖς ὕδασι ἔκπλυνον, τὴν μολυνθεῖσαν ψυχήν μου τοῖς παραπτώμασι.

Ἂξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον Σὲ μεγαλύνομεν.

Καί τά παρόντα μεγαλυνάρια,
Τὴν ἐκ Σαμαρείας Νύμφην Χριστοῦ καὶ ἀξιωθεῖσαν ὁμιλίας τῆς παρ’ αυτόῦ, Φωτεινήν τὴν θείαν, ὑμνήσωμεν ἀξίως, ὡς μάρτυρα Κυρίου καὶ Ἰσαπόστολον.

Ὓδωρ δεξαμένῃ τὸ τῆς ζωῆς, παρὰ τοῦ Σωτῆρος, ἔν τῷ φρέατι μυστικῶς, Φωτεινή πηγάζεις, νάματα σωτηρίας, κηρύξασα ἐν κόσμῳ, τὸ Εὐαγγέλιον.

Νόμου καταλείψασα τὴν σκιάν, τῷ φωτί προσῆλθες, θεολήπτῳ Μάρτυς ψυχή Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος, καὶ φαίνεις τοῖς ἐν κόσμῳ, ὧ Φωτεινή τὸν λόγον τῆς θείας πίστεως.

Χαίροις Ἰσαπόστολε τοῦ Χριστοῦ, Φωτεινή θεόφρον, ἡ κηρύξασα εὐθαρσῶς, τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον τὸ μέγα, καὶ ἤθλησας νομίμως στερρῷ φρονήματι.

Ἤνεγκας αἰκίας πολυειδεῖς, γυναικείαν φύσιν παριδοῦσα ὡς νουνεχής, Φωτεινή θεόφρον, καὶ ᾔσχυνας τὸ κράτος, τῆς εἰδωλομανίας, καλῶς ἀθλήσασα.

Χάριν ἀναβλύζει ὁ σὸς ναὸς, καὶ παρέχει πᾶσιν, ἰσαπόστολε Φωτεινή, θείαν εὐφροσύνην, τῇ σῇ ἐπιστασίᾳ καὶ λύει παθημάτων, πᾶσαν ἐπήρειαν.

Πλήρου τὰς αἰτήσεις πάντων ἡμῶν, Φωτεινή παμμάκαρ, τῶν τιμώντων σὲ εὐλαβῶς, καὶ τῶν πρεσβειῶν σου, ἀπέλασον τῷ φέγγει, παθῶν καὶ νοσημάτων, ζόφον ψυχόλεθρον.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἂγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεός ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαὸς Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένῃ Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σὺ γὰρ ἡ σωτηρίᾳ τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καί τό τροπάριον Ἦχος γ’.
Θείῳ Πνεύματι καταυγασθεῖσα καὶ τοῖς νάμασι καταρδευθεῖσα, παρὰ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος πανεύφημε τῆς σωτηρίας τὸ ὕδωρ ἐξήντλησας, καὶ τοῖς διψῶσιν ἀφθόνως μετέδωκας, Μεγαλομάρτυς καὶ ἰσαπόστολε Φωτεινή, Χριστόν τὸν Θεόν ἱκέτευε, τοῖς ζωηῤῤήτοις ὕδασι δροσίσαι τὰς ψυχάς ἡμῶν.

Ἐκτενής καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἥν ψάλλομεν τά ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Μάρτυς τοῦ Σωτῆρος Φωτεινή, τοὺς ἐν διαφόροις ἀνάγκαις καὶ περιστάσεσι, θᾶττον ἀπολύτρωσαι, ταῖς ἱκεσίαις σου, καὶ εἰρήνην καὶ ἴασιν, παράσχου Ἁγία, τοῖς πιστῶς προσπίπτουσι, τῇ, προστασίᾳ σου, ἔχουσα πολλήν παῤῥησίαν, πρὸς τὸν σὸν νυμφίον καὶ Κτίστην, ὑπὲρ οὔ στερρούς ἀγῶνας ἤνυσας.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὅ Θεός ἡμῶν έλέησον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Δίστιχον·
Φωτί Φωτεινή τῆς σῆς θερμῆς πρεσβείας.
Γερασίμου σκέδασον παθῶς τὸ σκότος.