Παρακλητικός Κανών εις την Αγίαν Νέα Παρθενομάρτυρα Ελένη την εκ Σινώπης του Πόντου
Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας
†Εορτάζεται στις 1 Νοεμβρίου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χεῖρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος Σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον Σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπί Σοί ἤλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τόν αἰῶνα τό ἔλεος αὑτοῦ.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
καὶ τὸ ἑξῆς·
Ἦχος δ΄ . Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Tῇ σῇ ἀθλήσει Νεομάρτυς ᾿Ελένη, πολλῶν χαρίτων ἐκ Θεοῦ ἠξιώθης, ἐν τοῖς ἐσχάτοις χρόνοις ἀριστεύσασα· ὅθεν καθικέτευε, πάσης ρύεσθαι βλάβης, τοὺς πιστῶς προστρέχοντας, τῇ σεπτῇ σοὺ πρεσβείᾳ, καὶ πολλαπλῶν λυτροῦσθαι πειρασμῶν. τοὺς ἀνυμνοῦντας, τὴν θείαν σοὺ ἄθλῃησιν.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.
καὶ ὁ Κανὼν οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Τὴν σην μοι δίδου Ἐλένη χάριν. Γερασίμου.
Εἴς ἔκαστον τροπάριον λέγομεν· Ἀγία τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν,
τα δύο τελευταία Δόξα και Νῦν.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Ταἷς σαῖς ἱκεσίαις Μάρτυς Χριστοῦ, ᾿Ελένη θεόφρον, πάσης λύτρωσαι συμφορᾶς, καὶ πάσης ἀνάγκης ἐν τῷ βίῳ, τοὺς προσιόντας πιστῶς τῇ πρεσβείᾳ σου.
Ἡγώνισαι Μάρτυς καρτερικῶς, ἐσχάτοις ἐν χρόνοις, καὶ κατέβαλες τὸν ἐχθρόν, οὗ τῆς τυραννίδος ἡμᾶς ρῦσαι, Παρθενομάρτυς Ἕλένη δεόμεθα.
Νοσούντων ἡ κάρα σοὺ ἣ σεπτή, ἰᾶται τοὺς πόνους, χορηγίᾳ τῇ θεϊκῇ, καὶ νέμει χαρὰν καὶ εὐφροσύνην, Μάρτυς ᾿Ελένη ἡμῖν τοῖς τιμῶσί σε.
Θεοτοκίον.
Σαρκὸς ὁμοιώματι ὁ Θεός, ἐκ σοῦ καθωράθῃ, Θεοτόκε τοῖς ἐπὶ γῆς, καὶ ἔσωσεν πάντας τοὺς ἐν πίστει, δοξολογοῦντας τὸν ἄφραστον τόκον σου.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἡγωνίσω νομίμως, καὶ τὸν ἐχθρὸν ἤσχυνας, καὶ προστάτις πᾶσιν ἐδόθης, τοῖς σὲ γεραίρουσιν, ὅθεν προστάτευε, ἡμῶν ἀπαύστως ᾿Ελένη παρρησίαν ἔχουσαν, πρὸς τὸν νυμφίον σου.
Νεκρωθεῖσα τῷ κόσμῳ, τῷ πρὸς Θεὸν ἔρωτι, εὕρηκας ζωὴν αἰωνίαν, καλῶς ἀθλήσασα, ὅθεν νεκρώσεως, τῆς ψυχικῆς ἡμᾶς ρῦσαι, ζωτικαῖς πρεσβείαις σου, ᾿Ελένη πάνσεμνε.
Μαρτυρίου τὸν δρόμον, θεοπρεπῶς ἤνυσας, ὅθεν πρὸς ὁδὸν μαρτυρίων, τοῦ Παντοκράτορος, ὁδήγει πάντοτε, τοὺς σὲ τιμῶντας Ἑλένη, καὶ τῇ θείᾳ Κάρᾳ σου, Μάρτυς προσπίπτοντας.
Θεοτοκίον.
Ὀ τῶν ὅλων Δεσπότης, καὶ Ποιητὴς Ἄχραντε, ἐκ τῶν σῶν ἀχράντων αἱμάτων, σάρκα λαβόμενος, κόσμον διέσωσεν, τῆς παλαιᾶς καταδίκης, ὅθεν σου τὴν ἄφραστον, δόξαν κηρύττομεν.
Διάσωσον, Παρθενομάρτυς ᾿Ἑλένη ταῖς σαῖς πρεσβείας, πάσης βλάβης καὶ πειρασμῶν τε καὶ θλίψεων, τοὺς ἐκζητοῦντας τὴν θείαν σου προστασίαν.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε,
ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν,
καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Μαρτύρων Χριστοῦ, τῆς δόξης κοινωνήσασα, Ελένη σεμνή, Παρθενομάρτυς ἔνδοξε, ἀπαύστως καθικέτευε, τοῦ διδόναι πταισμάτων συγχώρησιν, καὶ ἐκλυτροῦσθαι σκανδάλων πικρῶν, ἡμᾶς τοὺς πιστῶς σε μακαρίζοντας.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἰατρεύει νοσήματα, καὶ κεφαλαλγίας ἡ θεία Κάρα σου, ἐνεργείᾳ τῇ τοῦ Πνεύματος, καὶ καθαγιάζει τοὺς τιμῶντάς σε.
Διανοίας στερρότητι, ἀντιταξαμένη τῷ πολεμήτορι, κατ᾽ αὐτοῦ ἰσχὺν καὶ δύναμιν, δίδου μοι Ἑλένη καλλιπάρθενε.
Ἰλασμὸν αἴτει πάντοτε, παρὰ τοῦ νυμφίου σου ἀξιάγαστε, καὶ πταισμάτων ἀπολύτρωσιν, πάνσεμνε Ἑλένη τοῖς τιμῶσί σε.
Θεοτοκίον.
Δρόσον θείαν μοι ὄμβρησον, οἷάπερ νεφέλη ζωῆς Πανάμωμε, καὶ τοὺς ἄνθρακας κατάσβεσον, τῶν δεινῶν παθῶν μου ἱκετεύω σε.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ὂρμω γαληνῷ, τῆς εἰρήνης ἡμᾶς ἴθυνον, ἐκ τοῦ σάλου τῶν πολλῶν δυσχερειῶν, τῇ πρεσβείᾳ σου Ἐλένη καλλιπάρθενε.
Ὓψωσον ἡμῶν, καὶ καρδίαν καὶ διάνοιαν πρὸς ἀγάπην ὦ ᾿Ελένη θεϊκήν, φρονημάτων γεηρῶν ἡμᾶς ἐξαίρουσα.
Ἒχομεν τὴν σήν, ὡς θησαύρισμα οὐράνιον, καλλιπάρθενε ἁγίαν κεφαλήν, καὶ ἐκ ταύτης θείαν χάριν ἀρυόμεθα.
Θεοτοκίον.
Λάμψον μοι τὸ φῶς, Θεοτόκε τῆς σῆς χάριτος, καὶ ἀπάλλαξον τὸν νοῦν μου δυσωπῶ, σκοτασμοῦ τῶν ἀμετρήτων παραβάσεων.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Ἐρρίφθη, ἐν τῷ βυθῷ τῆς θαλάσσης, σοῦ τὸ σῶμα καλλιμάρτυς Ἑλένη, καὶ τὸν βυθὸν τῆς κακίας ξηράναν, φωτὶ τῷ θείῳ θεόθεν δεδόξασται, διὸ θαλάσσας τῶν ἐμῶν, παθημάτων κατάκλυσον δέομαι.
Νυμφίον, τὸν ἀληθῆ ἀγαπῶσα, ἀπεκρούσω τῶν ἀπίστων τὴν λύσσαν καὶ νῦν χορεύουσα Μάρτυς Ἑλένη, ἐν τῷ νυμφῶνι τῆς ἄνω λαμπρότητος, μὴ διαλίπῃς δυσωπεῖν, τοῦ εὑρεῖν ἡμᾶς χάριν καὶ ἔλεος.
Ἡγίασται, ἡ σὴ Κάρα θεόφρον, ἐνεργείᾳ Παρακλήτου τῇ θείᾳ, ὅθεν πηγάζει ἰάματα πλεῖστα, καὶ ἁγιάζει ἡμῶν τὴν διάνοιαν, ἁγιασμοῦ τῇ μυστικῇ, εὐωδίᾳ Ἑλένη καὶ χάριτι.
Θεοτοκίον.
Χωρίον, τοῦ ἀχωρήτου ἐδείχθης, δεξαμένη ἐν γαστρὶ Θεοτόκε, ὄν οὐρανῶν οὐ χωροῦσι τὰ πλάτη, ὅθεν κἀμὲ τῆς αὐτοῦ ἀγαθότητος, δεῖξον δοχεῖον καθαρόν, καθαρθέντα ἐκ πάσης φαυλότητος.
Διάσωσον Παρθενομάρτυς Ἑλένη ταῖς σαῖς πρεσβείαις, πάσης βλάβης καὶ πειρασμῶν τε καὶ θλίψεων, τοὺς ἐκζητοῦντας τὴν θείαν σοὺ προστασίαν.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἰτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου ρείθροις.
Παρθενομάρτυς Ἑλένη πανεύφημε, τῶν Σινωπέων τὸ θεῖον ἀγλάϊσμα, Χριστῷ τῷ νυμφίῳ σου πρέσβευε, κατοικτειρῆσαι δι᾽ ἄφατον ἔλεος, τοὺς μέλποντας Μάρτυς τὴν σὴν ἄθλησιν.
Προκείμενον.
Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι.
Στίχος. Και ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατεύθυνε τὰ διαβήματά μου.
Ευαγγέλιον
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον.
(Κεφ. 25 1-13)
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν, ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. Πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι, καὶ αἱ πέντε μωραί. αἵτινες μωραὶ, λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν, οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον· Ααἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν. Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου, ἐνύσταξαν πᾶσαι, καὶ ἐκάθευδον. Μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· Ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. Τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι, καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν. Αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον· Δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. Ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι, λέγουσαι· Μήποτε οὐκ ἀρκέσει ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας, καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. Ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι, ἦλθεν ὁ νυμφίος· καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. Ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι, λέγουσαι· Κύριε, Κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν, ἐν ᾗ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.
Δόξα.
Ταῖς τῆς Ἀθληφόρου πρεσβείαις ᾿Ελεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις ᾿Ελεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὂλην τὴν διάνοιαν, ἀνατεθεῖσα Κυρίῳ, ἁπαλῷ ἐν σώματι, ὡς νεᾶνις ἔνθεος ἠνδραγάθησας, καὶ νῦν πάνσεμνε, τῆς ὑπερκοσμίου, καλλονῆς καὶ ὡραιότητος, ἐπαπολαύουσα, πρέσβευε Χριστῷ τῷ νυμφίῳ σου, ρύεσθαι πάσης θλίψεως, καὶ τῶν χαλεπῶν περιστάσεων, τοὺς προσερχομένους, τῇ Κάρᾳ σου Ἑλένη τῇ σεπτῇ, ἀναβλυζούσῃ ἰάματα, ἐν Ἀγίῳ Πνεύματι.
Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου…
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς ᾿Ιουδαίας.
Ἀδιάφθορος νύμφη, τῷ Χριστῷ προσηνέχθης στερρῶς ἀθλήσασα, διὸ φθορᾶς καὶ πάσης, Ελένη ἁμαρτίας, τοὺς βοῶντας ἀπάλλαττε, Ὀ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Ῥὦσιν δίδου καὶ χάριν, καὶ ὑγείαν Ελένη τοῖς καταφεύγουσι, τῇ Κάρᾳ σου τῇ θείᾳ, θεόθεν δοξασθείσῃ, καὶ βοῶσιν ἐκ πίστεως, Ὀ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Ἰσχυρῶς ἀντετάξω, ἐν νεάζοντι σώματι τῷ ἀλάστορι, αὐτοῦ τῆς κακουργίας, Ἑλένη μακαρία, τοὺς βοῶντας ἐκλύτρωσαι, Ὀ τῶν Πατέρῶν ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητός εἰ.
Θεοτοκίον.
Νεκρωθεὶς τῇ κακίᾳ, συμβουλίᾳ Παρθένε τοῦ παναλάστορος, προσπίπτω σοι ἐν πίστει, ἵνα με ἐξεγείρῃς, ἐκβοῶντα τοῦ πτώματος, Εὐλογημένῃ σὺ εἶ, τοῦ κόσμου σωτηρία.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Γένου μοι Μάρτυς, καταφυγὴ ἐν ἀνάγκαις καὶ βοήθεια ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ, ἵνα σε γεραίρω, Ἕλένη μακαρία.
Ἐν τῇ θαλάσσῃ, φῶς φανεροῖ σου τὰ σῶμα, ὅθεν φώτισον φωτὶ τῶν πρεσβειῶν σου, τὴν ἐσκοτισμένην, καρδίαν μου Ἕλένη.
Ῥώννυσε Μάρτυς, τοὺς εὐλαβῶς προσιόντας, θεραπεύουσα δεινὰς κεφαλαλγίας, ἧ σεπτή σου Κάρα, ᾿Ελένη μακαρία.
Θεοτοκίον.
Ἀφράστως Κόρη, τὸν Θεὸν Λόγον τεκοῦσα, ἀλογίας με παθῶν τῶν ἀκαθάρτων, λύτρωσαι καὶ σῶσον, τὸν σὸν ἀχρεῖον δοῦλον.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Σαρκός μου τὴν ὀδύνην, καὶ ψυχῆς τὴν νόσον, Παρθενομάρτυς Ἑλένη θεράπευσον, τῇ ἐκ Θεοῦ δεδομένῃ, σοι θείᾳ χάριτι.
Ἷσχὺν ἥμῖν καὶ σθένος, ἐν ταῖς δυσχερείαις, δίδου Ἐλένη ὡς ἄν ἐν ταῖς θλίψεσι, περιγινώμεθα πάσης ἐναντιότητος.
Μὴ παύσῃ δυσωποῦσα, ὑπὲρ τῶν ἐν πίστει, ἀσπαζομένων τὴν πάντιμον Κάραν σου, τὸν σὸν νυμφίον Ἑλένη ἀξιοθαύμαστε.
Ὀλόφωτον παστάδα, ἤδη κατοικοῦσα, καὶ σὺν Μαρτύρων χορείαις χορεύουσα, μὴ ἐπιλάθῃ Ἐλένη τῶν εὐφημούντων σε.
Θεοτοκίον.
Ὑδάτων ἀπωλείας, ρῦσαί με Παρθένε, καὶ πρὸς τὸ ὕδωρ ζωῆς με κυβέρνησον, ἵνα ὑμνῶ καὶ δοξάζω τὰ μεγαλεῖά σου.
Άξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.
καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Τὴν Παρθενομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ, Ἑλένην τὴν θείαν, εὐφημήσωμεν ἐν ωδαῖς, τὴν καταβαλοῦσαν τὸ φρύαγμα τῆς πλάνης, καὶ δεξαμένην στέφος, θεόθεν ἄφθαρτον.
Χαίροις Νεομάρτυς τοῦ ᾿Ιησοῦ, Ἐλένη θεόφρον, τῆς ἁγνείας ἄνθος σεπτόν, χαίροις Σινωπέων, ἀγλάϊσμα καὶ κλέος, καὶ πάντων Ὄρθοδόξων θεῖον ἐντρύφημα.
Ὡραία τῇ ὄψει οὖσα σεμνή, πολλῷ λαμπροτέρα, ἐχρημάτισας τῇ ψυχῇ, καὶ τῷ Θεῷ Λόγῳ, Ἐλένη νυμφευθεῖσα, ἀθλητικοῖς σου πόνοις, αὐτὸν ἐδόξασας.
Ἲσχυνας τυράννων πᾶσαν βουλήν, καὶ τὴν σὴν ἁγνείαν, διεφύλαξας ἀσινῆ, καὶ θανατωθεῖσα δ ιαίως ἀθανάτου, ᾿Ελένη μακαρία, ζωῆς ἠξίωσαι.
Βρύει ἣ ἁγία σοὺ κεφαλή, ἰάματα Μάρτυς, τοῖς προσπίπτουσιν εὐλαβῶς, καὶ κεφαλαλγίας, ἰᾶται τὴν ὀδύνην, Ἑλένη τῶν αἰτούντων, τὴν σὴν ἀντίληψιν.
Βλέπουσα τὸ κάλλος τὸ θαυμαστόν, Ἑλένη παμμάκαρ, τοῦ νυμφίου σου καὶ Θεοῦ, πρέσβευε διδόναι, ἡμῖν πταισμάτων λύσιν, καὶ μετασχεῖν τῆς θείας μακαριότητος.
Χαίροις τῆς Σινώπης ἄνθος τερπνόν, καὶ τῆς παρθενίας, τὸ ἀλάβαστρον τὸ σεπτόν· χαίροις τῶν Μαρτύρων, ἰσότιμος ῾Ελένη, οἷα Παρθενομάρτυς, Χριστοῦ ἀήττητος.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.
Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῆς ἁγνείας τὸ ἄνθος τὸ εὐωδέστατον, καὶ Σινώπης τὸ κλέος καὶ θεῖον βλάστημα, Παρθενομάρτυς τοῦ Χριστοῦ ῾Ελένη πάνσεμνε, ἡ ἀθλήσασα στερρῶς, καὶ καθελοῦσα τὸν ἐχθρόν, τῆς πίστεως τῇ δυνάμει, διὰ παντὸς ἐκδυσώπει, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ Ξύλου.
Μάρτυς καλλιπάρθενε Χριστοῦ, ἄνθος μυστικὸν τῆς Σινώπης, καὶ εὐωδέστατον, πάσης ἡμᾶς λύτρωσαι, φθορᾶς καὶ θλίψεως, καὶ δεινῶν περιστάσεων, τοὺς μετ᾽ εὐλαβείας, πάντοτε προσπίπτοντας, τῇ θείᾳ Κάρᾳ σου, ἔχουσα πολλὴν παρρησίαν, πρὸς τὸν σὸν νυμφίον ᾿Ελένη, δι᾽ ὅν καὶ τὸ αἷμά σου ἐξέχεας.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.
Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
