Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγία Θεοτόκο την Αλεξιώτισσα
Ποίημα Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Καὶ τὰ παρόντα τροπάρια·
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῇ Θεοτόκῳ προσιόντες ἐν πίστει, καθικετεύομεν δεινῶν ἀπαλλάξαι, καὶ ἐκ παντοίων θλίψεων λυτρῶσαι ἡμᾶς, νόσων τε φυγάδευσιν παρασχεῖν ἐξαιτοῦμεν, ὡς Ἀλεξιώτισσαν καὶ πιστῶν προστασίαν, καὶ παῤῥησίαν ἔχουσαν πολλὴν πρὸς τὸν Σωτῆρα Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν.
Δόξα.
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Παρθένε πανάμωμε, Χριστιανῶν ἡ ἐλπίς, προστάτιν σε ἔγνωμεν, Μήτηρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, δεήσεις προσάγοντες· πρόφθασον ἐν κινδύνοις καὶ ἀνάγκαις παντοίαις, φρούρησον τοὺς σοὺς δούλους, τοὺς εἰς σὲ πεποιθότας, ἀπέλασον ἐχθροῦ προσβολὰς Ἀλεξιώτισσα.
Καὶ νῦν.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι. Εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεὶ ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Καὶ ὁ Κανών, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς·
Ἀλεξιώτισσα σκέπε πιστοὺς ἱκέτας σου.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Ἀπέλασον Δέσποινα ἀγαθή, βολὰς πολεμίων τιτρωσκούσας μου τὴν ψυχήν, καὶ ἄτρωτον τήρει με ἐκ τούτων, σὺ γὰρ ὑπάρχεις ἡμῶν ἡ βοήθεια.
Λυτρώσεως δέομαι τῶν δεινῶν, τῶν ἐπερχομένων, ἐκ πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, προφθάσασα ῥῦσαί με Παρθένε, καὶ ταῖς πρεσβείαις σου δὸς μοι τὴν ἄφεσιν.
Ἐλπίδας μου τίθημι ἐπὶ σέ, πολλὴν παῤῥησίαν κεκτημένη τῷ σῷ Υἱῷ, προσάγαγε δέησιν μου Μῆτερ, Αὐτῷ μεσίτρια οὖσα τῶν δούλων σου.
Ξενίας τυχεῖν τῆς δεσποτικῆς, ποθῶν ἐν τῷ δείπνῳ, τοῦ Κυρίου τῷ μυστικῷ, ἀνοῖξαί μοι θύραν σοι κραυγάζω, Ἀλεξιώτισσα Μῆτερ θεόνυμφε.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἱκετεύω Παρθένε προστρέχων σκέπῃ τῇ θεία σου, οὖσαι ἐκ κινδύνων παντοίων, πιστοὺς ἱκέτας σου, τοὺς τὴν Εἰκόνα σου, ἀσπαζομένους ἐκ πόθου, καὶ Ἀλεξιώτισσαν ἐπιγινώσκοντας.
Ὡραιότατον κάλλει Υἱὸν Θεοῦ τέξασα, ὡς υἱὸν ἀνθρώπου Παρθένε, ὃν καθικέτευε, ἡμῶν καθάραι ψυχάς, καὶ ὡραῖσαι καρδίας, καὶ τὸ οὖς ὡς εὔσπλαγχνον κλῖναι τοῖς δούλοις σου.
Τῶν παθῶν καὶ κινδύνων ἀποδρομὴν εἴδομεν, Ἄχραντε τῇ σῇ προστασίᾳ, Ἀλεξιώτισσα, εὐχαριστήρια, προσδέχου νῦν τῶν σῶν δούλων, ἐφ’ οἷς ἀξιόχρεον ὕμνον σοι μέλπομεν.
Ἱερῶ ἐν ἁγίῳ Εἰκόνᾳ σὴν ἔχοντες, ταύτην εὐλαβῶς προσκυνοῦμεν, Ἀλεξιώτισσα, καὶ ἐξαιτοῦμέν σε, τὰς παρακλήσεις Παρθένε, πάντων νῦν ἐπάκουσον καὶ τὰ αἰτήματα.
Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου, Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ καταφεύγομεν, ὡς ἄῤῥηκτον τεῖχος καὶ προστασίαν.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Πρεσβείαν τὴν σὴν αἰτούμεθα Πανάχραντε, ἐλέους τυχεῖν ἐν πίστει ἐκδεχόμενοι, ἐκτενῶς βοῶμέν σοι· Παναγία Δέσποινα, πρόφθασον, καὶ τῶν δεινῶν ἐκλύτρωσαι ταχύ, προστάτις ἡμῶν Ἀλεξιώτισσα.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Σὲ ὑμνοῦμέν τα τέκνα σου, κεχαριτωμένη Ἀλεξιώτισσα, καὶ θερμῶς παρακαλοῦμέν σε, φύλαξον ἡμᾶς ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Σωματούμενον ἔδειξας, κόσμῳ Θεὸν Λόγον, Παρθένε ἄχραντε, σαρκωθέντα ἐξ αἱμάτων σου, ὅθεν Θεοτόκον ὁμολογοῦμέν σε.
Ἀλεξίκακον φάρμακον, δὸς ἡμῖν Παρθένε, τὴν σὴν βοήθειαν, καὶ τὴν χάριν τῶν ἰάσεων, πάρεχε ἀφθόνως τοῖς αἰτοῦσί σε.
Σωτηρίαν εἰργάσατο, Θεοῦ εὐδοκίᾳ Θεοχαρίτωτε, τὸ μυστήριον τοῦ Τόκου σου, δι᾽ οὗ ὁ Σωτὴρ ἡμῖν ἐπέφανεν.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Κάλυψον ἡμᾶς, ἐν τῇ σκέπῃ σου Θεόνυμφε, ψυχῆς τε καὶ τοῦ σώματος προσβολάς, ἀπειλουμένας ἀπώθησον καὶ φυγάδευσον.
Ἔλεος εὑρεῖν, παῤῥησίᾳ προσερχόμεθα, τῆς χάριτος τῷ θρόνῳ τοῦ σοῦ Υἱοῦ, τῇ μεσιτείᾳ θαῤῥοῦντες τῇ σῇ Μητοόθεε.
Πύλη τοῦ Χριστοῦ, σὺ ὑπάρχεις ἀδιόδευτος, ὡς ἔμψυχος δὲ βάτος θαῦμα Θεοῦ, καὶ ἀκατάφλεκτος ὤφθης ἡ Ἀειπάρθενος.
Εὔκαιρον ἡμῖν, τὴν βοήθειαν σου δώρησαι, παντοίων λύτρωσαι ἡμᾶς πειρασμῶν, καὶ τὴν εἰρήνην παράσχου ἄχραντε Δέσποινα.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Προχέεις, ἐκ τῆς πηγῆς σου νάματα, Παναγία Θεοτόκε παρθένε, καὶ γλυκασμὸν τῇ πικρίᾳ εἰσφέρεις, καὶ δρόσιμον οἱ διψῶντες ἀρύονται, ἰάσεις δε παντοδαπάς, σὺ παρέχεις ἀφθόνως τοῖς χρῄζουσι.
Ἰδόντες, ἐξ οὐρανοῦ οἱ Ἄγγελοι, τὸ σὸν πνεῦμα ἐν χερσὶ τοῦ Υἱοῦ σου, ἄρατε πύλας βοῶσι τοῖς ἄνω· τὴν οὐρανῶν Πλατυτέραν εἰσδέξασθε, Αὕτη γὰρ δότειρα πολλῶν, δωρεῶν τοῖς ἀνθρώποις ὀφθήσεται.
Συγχαίρει, χορὸς Ἀγγέλων Δέσποινα, οἷς ἐδόθης κραταιᾶ προστασία, τιμιωτέραν δ’ αὐτῶν συνειδότα, Ἀλεξιώτισσαν κόσμῳ ἀγγέλλουσι, τὰ Χερουβεὶμ καὶ Σεραφείμ, τοῖς ἀνθρώποις διδοῦσαν τὰ πρόσφορα.
Τὴν ἔξοδον, τῆς ψυχῆς μου Ἄχραντε, περιέπουσα τῇ σκέπῃ σου φρούρει, τὰς πονηρᾶς τῶν δαιμόνων δὲ ὄψεις, πόῤῥω αὐτῆς ἀπελαύνουσα ἄγαγε, εἰς κόλπον τὸν τοῦ Ἀβραάμ, τῶν Ἀγγέλων χερσὶν ἀπενεγκοῦσα.
Διάσωσον, Ἀλεξιώτισσα σοὺς ἱκέτας, ὅτι πάντες μετὰ Θεὸν εἰς σὲ καταφεύγομεν, ὡς ἄῤῥηκτον τεῖχος καὶ προστασίαν.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Κοντάκιον Ἦχος β΄.
Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε, μεσιτεία πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετε, μὴ παρίδῃς ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς, ἀλλὰ πρόφθασον, ὡς ἀγαθή, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι· τάχυνον εἰς πρεσβείαν, καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σε.
Προκείμενον
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματος σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.
Στίχος. Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἰδέ, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλαθοῦ τοῦ λαοῦ σου, καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεύς τοῦ κάλλους σου.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματος σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.
Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶ.
(Κεφ. η΄1-3, 19-21).
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, διώδευεν ὁ Ἰησοῦς κατὰ πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ δώδεκα σὺν αὐτῷ, καὶ γυναῖκες τινες αἳ ἦσαν τεθεραπευμέναι ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγων καὶ πνευμάτων πονηρῶν καὶ ἀσθενειῶν, Μαρία ἡ καλουμένη Μαγδαληνή, ἀφ᾿ ἧς δαιμόνια ἑπτὰ ἐξεληλύθει, καὶ ἕτεραι πολλαί, αἵτινες διηκόνουν αὐτῷ ἀπό τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς. Παρεγένοντο δὲ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἠδύναντο συντυχεῖν αὐτῷ διά τὸν ὄχλον. Καὶ ἀπηγγέλη αὐτῷ λεγόντων· ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἑστήκασιν ἔξω ἰδεῖν σε θέλοντες. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· μήτηρ μου καὶ ἀδελφοί μου οὗτοί εἰσιν οἱ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀκούοντες καὶ ποιοῦντες αὐτόν.
Δόξα.
Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριὰς ἡ ἐν Μονάδι, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Τὴν Ἀλεξιώτισσαν ἐπιγινώσκοντες πάντες, δεῦτε ἀσπασώμεθα τὴν εἰκόνα ταύτης καὶ ἐκβοήσωμεν, πρόφθασον Δέσποινα, ῥῦσαι τοὺς σοὺς δούλους, ἀπὸ πάσης περιστάσεως, παντοίων θλίψεων καὶ ἀσθενειῶν τῶν τοῦ σώματος, κινδύνους δὲ ἀπέλασον, πάντα πειρασμὸν καὶ πᾶν σκάνδαλον, ἵνα λυτρωθέντες δοξάσωμεν Χριστὸν τὸν διὰ σοῦ, τοῖς δεομένοις κατέχοντα ἄφθονα χαρίσματα.
Ἕτερα Θεοτοκία.
Οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ σοί, κατῃσχυμένος ἀπὸ σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνὴ Παρθένε Θεοτόκε, ἀλλ’ αἰτεῖται τὴν χάριν, καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα, πρός τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως.
Μεταβολή τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγή τῶν ἀσθενούντων ὑπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σῷζε πόλιν καὶ λαόν, τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν.
Σῶσον, ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου…
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Οἱ μισοῦντες με μάτην, ἀστοχήσουσι βέλη κατατοξεύοντες, σὺ ἄτρωτός μοι θώραξ, παρθένε Θεοτόκε, τῷ Υἱῶ σου κραυγάζοντι· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων εὐεργεσίες ταῖς σαῖς, παράκλησιν προσδέχου, πανύμνητε μοι Μῆτερ, ἐν τῷ ψάλλειν τῷ Τόκῳ σου, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Σὺ σωμάτων τὰς νόσους, καὶ ψυχῶν ἀῤῥωστίας, Ἀλεξιώτισσα, ἰἀτρευσον λαοῦ σου, πενήτων σου μιμνήσκου, ἐν τῷ ψάλλειν πρὸς Κύριον, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Ἱερέων δεήσεις, Ἐκκλησίας εὐχὰς καὶ ἡμῶν αἰτήματα, εἰσάκουσον Παρθένε, τῶν σοὶ προσφευγόντων καὶ ψαλλόντων πρὸς Κύριον· ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Κυρία πάντων, τῶν ἐπὶ σοὶ πεποιθότων, μὴ παρίδῃς Παρθένε ὑμνοῦντας, καὶ ὑπερυψοῦντας, σὲ Κόρη εἰς αἰῶνας.
Ἔπαρον χεῖρας, τῷ σῷ Υἱῷ Θεοτόκε, ἐλεῆσαι προσιόντας σοι πίστει, καὶ ὑπερυψοῦντας, Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
Τὰς ἀλγηδόνας, καὶ τὰ πάθη κατ᾽ ἄμφω, σὺ κατεύνασον Χριστὸν ἡ τεκοῦσα, ὃν ὑπερυψοῦμεν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Ἀποδιώκεις, τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος, καὶ τὴν νόσον φυγαδεύεις δυνάμει, τοῦ Μονογενοῦς σου, Παρθένε, ὃν ὑμνοῦμεν.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Συντρέχομεν Παρθένε, καὶ σὲ ἀνυμνοῦμεν ἐν τῷ ἁγίῳ ναῷ σου Ἀλεξιώτισσα, τὴν σὴν ἁγίαν Εἰκόνα κατασπαζόμενοι.
Συνέχει τὰς καρδίας, σὴ ἐπιστασία, τῆς βιοτῆς καὶ τῶν ἔργων ἡμῶν Πανάχραντε, ἀλλὰ θαῤῥοῦντες σοι Μῆτερ, σὲ μεγαλύνομεν.
Οὐκ ἔπαυσας διδόναι, ἡμῖν ἐπομβρίαν, σῶν δωρεῶν Παναγία Ἀλεξιώτισσα, ὅθεν ἐκ βάθους καρδίας σε μεγαλύνομεν.
Ὑμνοῦντες τὸν Υἱόν σου, καὶ σὲ εὐλογοῦντες, Μῆτερ ἁγία παρθένε Ἀλεξιώτισσα, καθικετεύομεν πόθῳ καὶ μεγαλύνομεν.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν, καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν, τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας, τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου, ὕμνοις τιμήσωμεν.
Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, ἀσθενεῖ τὸ σῶμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή, πρὸς σὲ καταφεύγω τὴν Κεχαριτωμένην, ἐλπὶς ἀπηλπισμένων, σὺ μοι βοήθησον.
Δέσποινα καὶ μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ, δέξαι παρακλήσεις, ἀναξίων σῶν ἱκετῶν, ἵνα μεσιτεύσῃς πρὸς τὸν ἐκ σοῦ τεχθέντα, ὧ Δέσποινα, τοῦ κόσμου γενοῦ μεσίτρια.
Ψάλλομεν προθύμως σοι τὴν ᾠδήν, νῦν τῇ πανυμνήτῳ, Θεοτόκῳ χαρμονικῶς, μετὰ τοῦ Προδρόμου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, δυσώπει, Θεοτόκε, τοῦ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς.
Ἔχοντες Εἰκόνα σου τὴν σεπτήν, ἀνύμφευτε Κόρη, ὡς προπύργιον ὀχυρὸν προσφεύγομεν ταύτῃ, ἐν ὥρᾳ τοῦ κινδύνου, καὶ χεῖρα βοηθείας ἐκ σοῦ αἰτούμεθα.
Ἀπὸ τῶν περάτων θεῖος χορός, ἤθροισται κηδεῦσαι, ὡς Μητέρα τοῦ Λυτρωτοῦ, τῶν πιστῶν δὲ πλήθη, μετὰ τῶν Ἀποστόλων, σὴν κοίμησιν ὑμνοῦντές σε μεγαλύνομεν.
Ἀπέλασον, Δέσποινα ἀφ᾽ ἡμῶν, τοῦ σώματος πάθη, καὶ κινδύνους τοὺς τῆς ψυχῆς, σοὶ γὰρ προσιόντες φρουρᾷ ἀλεξικάκῳ, θαῤῥοῦμεν Παναγία Ἀλεξιώτισσα.
Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μὴ προσκυνούντων, τὴν εἰκόνα σου τὴν σεπτήν, τὴν ἱστορηθεῖσαν, ὑπὸ τοῦ ἀποστόλου, Λουκᾶ ἱερωτάτου, τὴν Ὁδηγήτριαν.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.
Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄.
Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·
Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάντων προστατεύεις, Ἀγαθή, τῶν καταφευγόντων ἐν πίστει τῇ κραταιᾷ σου χειρί· ἄλλην γὰρ οὐκ ἔχομεν ἁμαρτωλοὶ πρὸς Θεόν, ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσιν, ἀεὶ μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπὸ πταισμάτων πολλῶν, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου· ὅθεν σοι προσπίπτομεν· ῥῦσαι πάσης περιστάσεως τοὺς δούλους σου.
Ὅμοιον.
Πάντων θλιβομένων ἡ χαρά, καὶ ἀδικουμένων προστάτις, καὶ πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις, καὶ βακτηρία τυφλῶν, ἀσθενούντων ἐπίσκεψις, καταπονουμένων σκέπη καὶ ἀντίληψις, καὶ ὀρφανῶν βοηθός, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, σὺ ὑπάρχεις, Ἄχραντε, σπεῦσον, δυσωποῦμεν, ῥύσασθαι τοὺς δούλους σου.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
