Παρακλητικὸς Κανὼν εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον ληφθεὶς εκ των κδ΄ Χαιρετισμών Οίκων αυτής
Ποίημα Κοσμᾶ Ἵερομονάχου Γανοχωρίτου, Διδασκάλου τοῦ Παναγίου Τάφου
Εὐλογήσαντος τοῦ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μοῦ τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τά Τροπάρια.
Ἦχος δ’ Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν, ἁμαρτωλοὶ καὶ ταπεινοί, καὶ προσπέσωμεν ἐν μετανοίᾳ, κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς· Δέσποινα, βοήθησον ἐφ’ ἡμῖν σπλαγχνισθεῖσα, σπεῦσον, ἀπολλύμεθα ὑπὸ πλήθους πταισμάτων, μὴ ἀποστρέψῃς σοὺς δούλους κενούς· σὲ γὰρ καὶ μόνην ἐλπίδα κεκτήμεθα.
Δόξα… Καὶ νῦν…
Οὐ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τὶς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος των οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντὸς σοὶ μόνω ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου· ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεὸς καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιόν μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεὸς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει ἀγάθυνον Κύριε ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα, τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους
ᾨδὴ α´. Ἦχος πλ. δ´. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Σοὶ τῇ ὑπερμάχῳ και στρατηγω, Κόρη αναγράφω, νικητήρια των δεινων ὧν ἡμᾶς ἐῤῤυσῶ, θανάτου λοιμικου τε, βοώντας σοι το Χαῖρε νύμφῆ ἀνύμφευτε
Ἀγγέλος ἔπέμφθη, πἀρὰ Θέοῦ, εἰπεῖν ,σοι τὸ χαῖρε τῇ παρθένω τε και αγνὴ, ὅθεν ἡμᾶς ῤῦσαι θανάτου ολεθρίου, βοώντας σοι το Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
Ὁρῶν σωματούμενον τὸν Θεόν, ἐν τῆ σῆ νηδύι, ὁ Αρχάγγελος Γαβριὴλ, ἐξίστατο κράζων, κινδύνων ῤῦσαι πάντας, βοώντας σοι το Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
Οἶδας ὦ παρθένε τὸ ἐπὶ σοὶ ἄσπορον καὶ εἶπες, πῶς γεννήσεται ὅπερ φής ἀλλὰ ῥῦσαι πάντας, λοιμοὺ τοῦ ὀξυτάτου τοὺς κράζοντας ἀπαύστως τὸ ᾿Αλληλούια.
ᾨδὴ γ´. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Γνώσι ἀγνωστον γνῶναι ἐπιμελῶς ϑέλουσα, πρὸς τὸν λειτουῤγούντα ἐβόησας, Παμμακάριστε, ἀλλὰ λοιμοῦ φθοράς καὶ τῆς πανώλεος λύσον τοὺς Χαῖρε σοὶ βοῶντας νύμφη ἀνύμφευτε.
Δύναμις τοῦ ὑψίσου σοὶ ἐπεσκίασεν, Ἂχραντε, τότε πρὸς νηδύος σου σύλλήψιν ἀγεώργητον, νῦν δε γενοῦ ἡμῖν, τεῖχος φρουρὸς καὶ προστάτης, τοῖς ϑέλουσι ϑερίζειν τὸ Ἀλληλούια.
Ἔχουσα ϑεὸν λόγον ἐν τῆ κοιλίᾳ σοὺ Πάναγνε, πρὸς τὴν Ἐλισάβετ᾽ ἀνέδραμὲς προθυμότατα, σπεῦσον καὶ νῦν ἡμᾶς, τῶν συρφορῶν ἐξαρπάσαι κράζοντας τὸ, Χαῖρε, νύμφη ἀνύμφευτε.
Ζἀλη ἔνδοθεν εἶχεν, ὁ Ἰωσὴφ βλέπων σε, ἔγγυον τε οὖσαν παρθένον καὶ ἀπειρογαμον, ἀλλὰ σὺ δὸς ἡμῖν, ἀπαλλαγὴν τῶν κυνδύνον, τοῖς ἐν πίστοι μὲλπουσι τὸ, Αλληλούϊα.
Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου, Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ προστασίαν.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἲτησις καὶ τὸ Κάθισμα
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Πρεσβεία θερμή, καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον, ἐλέους πηγή, τοῦ κόσμου καταφύγιον, ἐκτενῶς βοῶμέν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον, καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἡ μόνη ταχέως προστατεύουσα.
ᾨδὴ δ´. Εἰσακήκοα Κύριε.
Τὼν ᾿Αγγέλων ὡς ηκουσαν, οι ποιμένες ἔγνωσαν σὲ κυήσᾶσαν, ἀλλὰ συ ἡμῖν βοήθησον, Θεοτόκε νύμφη χαῖρε ανῦμφευτε.
Οἱ ποιμένες προσέδραμον προσκυνήσαντες σὲ κυοφορήσασαν, λοιμικης ἡμᾶς ἀπάλλαξον, σὐ Παρθένε ψάλοντας Ἀλληλούϊα,
Δι ἀέρος προσῆλθον σοι, μάγοι κόρη σὲ προσκυνήσοντες, πάσης βλάβης ἐλευθέρωσον, ψάλλοντὰς σοι Χαῖρε νύμφη ὀνύμφευτε.
Ὢσπερ τούτους διέσωσας, μάγους Κόρη σὐ με εξάρπασον, ἀσθενίας τῆς, πανώλεος, Ψαλλοντα ἐν πίστει τὸ, Ἀλληλούϊα.
ᾨδή ε΄. Φώτισον ὑμᾶς.
Ἴδομεν ἡ Αγνὴ ἐν χερσί σου τὃν υιὸν τοῦ Θἑοῦ αλλὰ ζάλης ῤῦσαι ἡμας πειρασμῶν, τοὺς προσφωνοῦντας σοι Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
Σκέπη κραταιὰ, σὺ ὑπαρχεις ἀντιληψις, καὶ τῆς πανώλεος εξολοθρευτής τοῖς γεραίρουσιν ἐν πίστει. τὸ, Ἀλληλούϊα.
Ὥσπερ τοὺς σεπτοὺς, Μάγους κήρυκας ἀπέστειλας, ἐπιβουλῆς δαιμόνων ῤῦσαι ἡμᾶς, τὸ, Χαῖρε μελῳδοῦντάς σοι νύμφη ἀνύμφευτε.
Οὐτω καὶ ἡμεῖς, σὲ κηρύττομεν Θεόνυμφε,, ἀντιλήπτορα καὶ ὑπέρασπίστην τῶν ἐν ἀνάγκαις μέλποντες τὸ, Ἀλληλουΐα.
ᾨδή στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Ὠς ἒλαμψας ἐν Αιγύπτῳ Δέσποινα, και ἡφάνισας δαιμόνων τὸ σκότος, οὒτω τῇ σῇ μεσιτείᾳ Παρθένε, πρὸς τὸν υἱόν σοὺ καὶ πλάστην καὶ Κυριὸν,, ἀπέλᾶσον, λοιμοῦ φθοράν, τῶν βοώντων, Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
Ὡς ἔσωσας ἐν Αἰγύπτῳ Δέσποινα, τοὺς ἐν σοὶ προσπεφευγότας ἐν πίστει, οὕτω κἀμέ τῶν κωδύνων ἀρπάσαις, καὶ τῆς φθορᾶς τοῦ λοιμοῦ ἀπαλλάξαις με, βοωντὰ σοὶ δακρυῤῥοῶν, ψαλλοντὰ σοι ϑερμῶς, Ἀλληλούϊα.
Τῶ μέλλοντι Συμεων πρὸς Κύριον, τῶν ἐντεῦθεν ἐκδημεῖν σὐ Παρθένε, τὸν Σον υιόν προσκεκόμικας τούτῳ, ἴνα πληρώσης τοῦ νόμου τα ἔθιμα, διάσωσον καὶ Νῦν ἡμᾶς, μελλῳδοῦντας, Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
Ὁ πρεσβύτης Συμεὼν τὸν κύριον, ἐν ἀγγάλαις ὑπεδέξατο χαῖρων, ἀλλὰ και σὺ Θεοτόκε παρθένε, ὑπόδεξαι εὐμενῶς σοι προσπίπτοντας, καὶ λύτρωσαι, τῶν δυσχερὼν, ψάλλοντας σοι ϑερμῶς, Ἀλληλουϊα.
Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου, Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ προστασίαν.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν.
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον Ἦχος β’.
Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε, μεσιτεία πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετε. Μὴ παρίδῃς ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς, ἀλλὰ πρόφθασον, ὡς ἀγαθή, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι· Τάχυνον εἰς πρεσβείαν, καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σε.
Προκείμενον
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.
Στίχ. Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου.
Τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ μνησθήσομαι.
Εὐαγγελίον. Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν.
Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. Γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. Ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; Εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. Ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα, ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὂχλου, εἲπεν αὐτῶ· Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασα σε, καὶ μαστοί οὕς ἐθήλασας. Αὐτὸς δὲ ἐιπε, Μενοῦνγε μακάριοι οι ακούοντες τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ φυλάσοντες αὐτόν.
Δόξα σοί, Κύριε, δόξα σοί.
Δόξα.
Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριὰς ἡ ἐν Μονάδι, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νύν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Ἦχος πλ. β’. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Μὴ καταπιστεύσῃς με, ἀνθρωπίνη προστασία, Παναγία δέσποινα, ἀλλὰ δέξαι δέησιν, τοῦ ἱκέτου σου· θλίψις γὰρ ἔχει με, φέρειν οὐ δύναμαι, τῶν δαιμόνων τὰ τοξεύματα, σκέπην οὐ κέκτημαι, οὐδὲ ποῦ προσφύγω ὁ ἄθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, καὶ παραμυθίαν οὐκ ἔχω πλήν σου· Δέσποινα τοῦ κόσμου, ἐλπὶς καὶ προστασία τῶν πιστῶν, μή μου παρίδῃς τὴν δέησιν, τὸ συμφέρον ποίησον.
Ἕτερα Θεοτοκία
Οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ σοί, κατῃσχυμένος ἀπὸ σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνὴ Παρθένε Θεοτόκε, ἀλλ’ αἰτεῖται τὴν χάριν, καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα, πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως.
Μεταβολὴ τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγὴ τῶν ἀσθενούντων ὑπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σῷζε πόλιν καὶ λαόν, τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν.
Σῶσον ὸ Θεός τὸν λαό σου…
ᾨδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Νέαν ἔδειξε κτίσην, ὁ κτίστης τῶν ἁπάντων ἐν σοὶ κατεσκήνωσεν ἡμας δε συ Παρθένε, ἐξάρπασον λοιμοῦ τὲ καὶ σεισμοῦ καταπτώσεως, ψάλλοντὰς σοι, ον Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
Ξένον τόκον ἰδόντες, ἐξενώθημεν κόσμου καὶ σοὶ προσπίπτομεν, Παρθένε Θεοτόκε, ὁδήγησον τοὺς πάντας, πρὸς λιμένα σωτήριον, τοὺς κράζοντας ἐκ πόθου τὸ, Ἀλλυηλούϊα.
Ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω, καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀ ἀποκεχώρισαι ἐν μήτρα ς σοὺ σκηνώσας, παρθένε Θεοτόκε, λοιμικής ἐξελού ἡμᾶς, ψάλλοντάς σοι, Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων, κατεπλάγη τὸ μέγα τῆς σῆς συλλήψεως, ἡμεῖς δὲ σε Παρθένε, ἂγκυραν καὶ ελπίδα ἒχοντες σε πιστεύομεν, της σωτηρίας ἡμῶν βοῶντες, Ἀλληλούια.
ᾨδή η΄.Τὸν ἐν ὂρεὶ ἁγῖῳ.
Τους ἀπίστους ἀπέδειξας Παρθένε, ὡς ἀφώνους, ἡμεῖς δὲ σοι βοώμεν, ἐκ τῶν κιδύνων λύτρωσαι τοὺς δούλους σου, ψαλλοντὰς σοι, Χαῖρε, νύμφη τοῦ Κυρίου ἀνύμφευτε Μαρία.
Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον ὁ Κοσμήτωρ, τῶν ἁπάντων, ἐκ σοῦ ἐσωματώθη, ἀλλὰ παντοίων λύτρωσαι τοὺς δούλους σου; θλἵψεων καὶ νόσων, κράζοντας ἕν πίστει σοι τὸ, Ἀλληλούϊα,
Σύ ὑπάρχεις τὸ τεῖχος τῶν παρθένων, Θεοτόκε λοιμοῦ λιμοῦ καὶ ζάλης, τρικυμίων, σεισμοῦ τε ἀπολύτρωσαι, ψάλλοντάς σοι, Χαῖρε, νύμφη τοῦ Κυρίου ἀνύμφευτε Μαρία.
Ὓμνος ἅπας ἡττᾶται τῷ μεγέθει, καὶ τῷ πλήθει τῶν χαρίτων Παρθένε, Ων ἐφ’ ἡμᾶς ἐποίησας τοὺς δούλοις σου, ψάλλοντας ἐν πέστοι, καὶ δοξολοῦντας σοὶ τὸ, Ἀλληλούϊα.
ᾨδή θ΄. Ἐξέστη ἐπὶ τούτῳ ὁ Ὀυρανος.
Λαμπάδα φωτοδόχον Κόρη ἀγνὴ, τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν σὲ ἔγνωμεν, τοὺς ὑμνητᾶς, σκότους ἐξωτέρου καὶ τοῦ πυρὸς, ἀπάλλαξον τοῦ μέλλοντος’ συγχώρησιν αἰτοῦσα παρὰ Θεοῦ, αὐτοῖς καὶ σωτηρίαν, βραβεύουσα τὸ ψάλλειν, τὸ Χαῖρε σὺ νύμφη ἀνύμφευτε.
Τὴν χάριν τῶν πταισμάτων δοῦναι ἡμῖν, τοῖς ἀνθρώποις ἐπίστη ὃ Κύριος, σὺ δὲ Ἀγνὴ φόνηθι ἐν ὥρᾳ μοι βοηθὸς, ἐξόδῳ τοῦ θανάτου μου, καὶ ἐν τῇ ἐτάσει τῇ φοβερᾶ, φρικτῆ καὶ καταδίκη κρίτοῦ φοβερωτάτου, μέλποντί σοι το, Ἀλληλοῦια.
Τοὺς ψαλλοντας προθυμως σοὶ τὴν ῳδήν, καὶ ποοσπίπτοντας Κόρη τῇ σκέπη σου, καὶ τὴν σεπτὴν, ϑείαν καὶ εἰκόνα σοὺ εὐλαβῶς, ἀσπαζομένους πρόσδεξαι πάσης ϑυμηδίας καὶ τοῦ φωτὸς; ἀξίωσον Παρθένε, τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, μέλποντας, Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
Πανύμνητε παρθένε μήτηρ Θεοῦ, δεξαμένη σὺ ταύτην τὴν πρόθεσιν, τοὺς τῷ ναῶ, σοὶ προσερχομένους ῥῦσαι ἡμᾶς, καταδρομῆς παντοίας τε, ἐχϑρὼν ἀοράτων καὶ ὁρατῶν, καὶ ϑείας βασιλείας, ἀξίωσον λιταῖς σοὺ μέλποντάς σοι το, Ἀλληλουϊα.
Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ· τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Δεῦτε ευφημήσωμεν οἱ πιστοὶ, Ἂνναν τὴν Ἀγίαν τὴν προμήτορα του Χριστοῦ, τὴν ἀξιωθεῖσαν γεννἦσαι τὴν παρθένον, τὴν μόνην Θεοτόκον καὶ Παναμωμήτον.
Χαίροις ὁ τὴν χάριν διπλῆν λαβῶν, Ἑλισσαὶε μάκαρ, ῳς ἀκόλουθός Ἡλιοῦ, σὺν αὐτῷ μὴ παύσῃ, πρὸς Κύριον πρεσβεύειν, ἡμᾶς τοῦ λυτρωθῆναι λοιμοῦ καὶ ϑλίψεως.
Ὥσπερ τοὺς ἀθώους ἐν τῆς τομῆς, ξίφους ἐλυτρώσω, ὅναρ ἄνακτι ἐπιτὰς, οὕτω ἡμᾶς σῶσον, Νικόλαε τρισμάκαρ, πανωλεθρίας νόσου, τῇ προτασίᾳ σου.
Ἔλαβες τὴν χάριν παρὰ Θεοῦ, ϑεῖε Βησσαρίων ἀπαλλάττειν πάντας ἡμᾶς͵ λοιμικοῦ
ϑανάτου, πανώλεθρίας νόσοῦ τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ σὸν ϑεῖον ὂνομα.
Ὄυκ ἒχομεν ἂλλον πρὸς τὸν Θεὲν, πρέσβὺν λυτρωτήν τε, ἀσθενείας τῆς λοιμικῆς, εἰμη σὲ τὸν ϑεῖον, Χριστοῦ τὸν ᾿ἀθλοφόρον, Χαραλάμπην ἐν ὕμνοις πάντες τιμήσῳμεν.
Χαίροις τῆς Ἑλλάδος ὁ φαεινὸς, φωστὴο νέος μάρτυς, Σεραφεὶμ ὁ θαυματοῦργος, λοιμικῆς τε νόσου, παντοίων τε κινδύνων, ἡμᾶς ταῖς σαῖς πρεσβείαις ταχέως λύτρωσον.
Χαίροις αἰχμαλώτων ὁ λυτρωτὴς, καὶ κυδυνευόντων, ὁ ϑερμότατος βοηθός, Γεώργιε μάκαρ, σῶσον ἡμᾶς ἀνάγκης, λοιμοῦ τῇ προστασία σου.
Χαίροις ἀθλοφόρε ὦ τοῦ Χριστοῦ, Μηνᾶ μαρτὺς ϑεῖε, τῶν βαρβάρῶν ὁ δυσμενὴς, τῶν ληστῶν διώκτης, καὶ ῥύστης τῶν ἐν τούτοις, ἡμᾶς ἐκ πάσης βλάβης σῶσον τιμῶντάς σε.
Παρθενομαρτύρων ἡ καλλονὴ, Βαρβάρα ἡ ϑεία, καὶ Μαρίνα ἡ εὔκλεῆς, σοφή Ἀκατερίνα, λυτρώσατε τοὺς πάντας λοιμοῦ πανωλεθρίου καὶ πάσης θλίψεως.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Εῖτα τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς ημέρας
Δόξα, καὶ νῦν, το παρόν.
Ἀπολυτίκιον. Ἤχος πλ. δ’. Οι Μαρτυρὲς σου Κυριε.
Ἑλπίς μοῦ, καὶ προστάτις μου, καὶ ἀντίληψις, καὶ προσφυγή μου, καὶ καταφύγιον πέλεις Πανάχραντε ἁγνὴ, ὅθεν καὶ προσπίπτω πρὸς σὲ Δέσποινα, κραζῶν καὶ βοῶσοι τὸ; Ἡμαρτηκά, σῶσόν μὲ Κόρῃ, σῶσον παντὸς κινδύνου, πάσης ἀνάγκῆς λοιμοῦ καὶ ϑλίψεως.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς·
Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάντων προστατεύεις, Ἀγαθή, τῶν καταφευγόντων ἐν πίστει τῇ κραταιᾷ σου χειρί· ἄλλην γὰρ οὐκ ἔχομεν ἁμαρτωλοὶ πρὸς Θεόν, ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσιν, ἀεὶ μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπὸ πταισμάτων πολλῶν, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου· ὅθεν σοι προσπίπτομεν· Ῥῦσαι πάσης περιστάσεως τοὺς δούλους σου.
Ὅμοιον.
Πάντων θλιβομένων ἡ χαρά, καὶ ἀδικουμένων προστάτις, καὶ πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις, καὶ βακτηρία τυφλῶν, ἀσθενούντων ἐπίσκεψις, καταπονουμένων σκέπη καὶ ἀντίληψις, καὶ ὀρφανῶν βοηθός, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, σὺ ὑπάρχεις, Ἄχραντε, σπεῦσον, δυσωποῦμεν, ῥύσασθαι τοὺς δούλους σου.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἀγίων Πατέρων ἡμῶν.
Κύριε Ίησοῦ Χριστέ ὸ Θεός ἡμῶν ἐλέησον ἡμᾶς.
’Αμήν.
