Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγία Θεοτόκο την Γαλακτοτροφούσα
Ποίημα Ισιδώρας Μοναχής Αγιεροθεϊτίσσης
†Εορτάζεται στις 3 Ιουλίου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Καὶ τὰ τροπάρια·
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἀπειροφώτῳ ἐν χαρᾷ καινουργίας, ἐναρμονἰζοντες ᾠδὰς αἰωνίας, Γαλακτοτρόφον Δέσποιναν ὑμνήσωμεν, μέλιτι ἐκτρέφουσαν, τὸν Σωτῆρα ἁγνείας, σπεύσαντα ϑελήσεσιν, ἐν διτταῖς σαρκωθῆναι, ἀναλλοιώτως ταύτης ἐν γαστρί, ἵνα τὸ γένος, Ἀδὰμ ἐκλυτρώσηται.
Δόξα καὶ νῦν.
Ὅμοιον.
Χαριτοβρύτοις ἀντιλήψεσι θείαις, καταυγαζόμενοι παρϑένου Μαρίας, οἰκονομίαν τρίφωτον δοξάσωμεν· Γαλακτοτροφούσης γάρ, ἐν πανσέπτῳ εἰκόνι, πᾶσι τὸ μυστήριον, ϑεουργίας ἐκλάμπει, ἐν ᾧ ὁ Λόγος δούλου ἐν μορφῇ, τοὺς ἐξορίστους, θεοὺς ἀπεργάζεται.
Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Καὶ ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Τῇ Γαλακτοτροφούσῃ Δεσποίνῃ. Ἰσιδῶρα
Ἦχος πλ. δ΄. ᾨδὴ α΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Τὸν λόγον τρεφόμενον ἐξ ἁγνῶν, αἱμάτων σου Κόρη, καθηδύνεις παρϑενικῶς, εὐφραίνουσα Γαλακτοτροφοῦσα, τοὺς προσκυνοῦντάς σε ϑείῳ ἐν Πνεύματι.
Ἡλίου τῆς δόξης τοὺς φωτισμούς, Ἁγνὴ δεξαμένη, ἁγιάζεις ϑεολαμπῶς, ἐν γάλακτι Κόρη μυστουργίας, τοὺς ἀνυμνοῦντας τὸ ϑαῦμα τοῦ τόκου σου.
Γεραίρει Παρϑένε αἰνετικαῖς, φωναῖς ἀσιγήτοις, καὶ γὰρ γνώσει πρωτοφεγγεῖ, πληροῖς μυστικῶς Γαλακτοτρόφε, τοὺς προσιόντας τῇ φάτνῃ κενώσεως.
Ἀλλήπτως ϑηλάζεις τὸν Πρωτουργόν, τῆς κτίσεως Μῆτερ, σαρκωϑέντα ὑπερφυῶς, διὸ καὶ ἡμᾶς γαλακτοτρέφεις, τοῦ Παρακλήτου Παρϑένε τοῖς νάμασι.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Λατρευτῶς τιϑηνοῦσα, τὸν φαεινῷ γάλακτι, πνεύματος ἁγίου Παρθένε, παντὸς λευκαίνοντα, θεῖα πρεσβεία σου, γαλακτοτροφῶ με Κόρη, λάμπρυνον καθαίρουσα, πάσας σπυλᾶδας μου.
Ἀποῤῥήτους ἐλλάμψεις, δωροφορεῖς Ἄχραντε, πᾶσι τοῖς ποϑοῦσι τὰ μύρα, τοῦ Ἐλεήμονος, ὅϑεν παράσχου μοι, Γαλακτοχοῦσα ἐκβλύζειν, γάλα ψαλμοδώρητον, ϑείας αἰνέσεως.
Καρδιώσασα Κόρη, τὸν Ποιητὴν γέγονας, ξένη Βηϑλεὲμ ϑεουργίας, στίλβουσα χάριτας, διὸ ἀστέρος μοι, Γαλακτοτρόφε ἐνσπείρεις, ϑεῖα σελαγίσματα, ἀπολυτρώσεως.
Τετρωμένη τῷ πόϑῳ, τοῦ Λυτρωτοῦ Δέσποινα, μέϑεξιν ἐπέγνως ἀφάτου, Μῆτερ κενώσεως, ὅϑεν με λύτρωσαι, ἐκ τῶν ποθῶν ἀτιμίας ἵνα καταρδεύωμαι, γάλακτι γνώσεως.
Διάσωσον Γαλακτοτρόφε, τοὺς σοὺς ἱκέτας, ἐκ τῶν ὀλεϑρίων βελῶν Ἁγνὴ τοῦ ἀλάστορος, σφραγῖδος μυσώδους ἐκλυτρουμένῃ.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Τιϑήνῃ ϑερμῇ, Δεσπότην ἐνηγκάλισαι, τὸν ἄρτον ζωῆς τοῖς πᾶσι παρεχόμενον, ὅθεν Ἁγνὴ δεόμεθα, ἐν τῷ γάλακτι Μῆτερ ἀφέσεως, καταλευκάναι λαμπρῶς τὰς ψυχάς, τῶν πίστει φιλούντων τὴν Εἰκόνα σου.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Οἰκτιρμόνως ὁ Ἄναρχος, Κόρη ἐνηυλίσθη ἐν σοὶ καὶ γάλακτι, τῆς παμφώτου Ἀναστάσεως, τοῦ Ἀδὰμ εἰκόνα κατεκάλλυνε,
Τυραννούμενος Δέσποινα, τῇ καχεσπερία τῶν νοημάτων μου, καταφεύγω ἐν τοῖς στέρνοις σου, Γαλακτοτροφοῦσα με οἰκτείρησον.
Ῥυομένη με Ἄσπιλε, νόσων ψυχοφθόρων καὶ καταπτώσεων, φιλοστόργω ἐν νεφέλῃ σου, τῇ γαλακτοῤῥύτῳ κατακάλυψον.
Ὀδυρμοῖς ἱκετεύω σε, ὅπως ἐν τῷ γάλακτι μετανοίας με, λουσαμένη Θεονύμφευτε, ὅλον ἀναδείξῃς ἀκατάκριτον.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Φαίνεις γλυκασμούς, γαλακτίνου ἑορτάσεως, ἡ τεκοῦσα ἐθελόθυτον Ἀμνόν, τὰς ὠτειλὰς ἐν εὐφροσύνῃ προσδεξάμενον.
Ὄλβον εὐκλεῆ, ϑείου ἔρωτος παρέχουσα, δωροφόρησον τὸ γάλα διαυγοῦς, καϑαρότητος Παρϑένε τῇ καρδίᾳ μου.
Ὕπερϑεν Ἁγνή, Ἐκκλησίαν ἀγλαΐζουσα, καταϑέλγεις ἀποῤῥήτοις δωρεαῖς, Γαλακτοῦχε τῆς σεπτῆς κυοφορίας σου.
Στέργεις ἱλαρῶς, βρεφωθέντα τὸν Ὑπέρϑεον, οὗ τὸ φίλτρον μεταδίδεις δωρεάν, τοῖς αἰτοῦσί σου τὸ γάλα τῆς ἁγνότητος.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Ἡδύτητα, τῷ Ἀδὰμ ἐξέχεας, Θεοτόκε ἐκ κρατῆρος τριφώτου, τῆς πανδαισίας ἐνθέους μαστοῖς σου, ἡ γαλουχοῦσα ἡμῖν τὴν ἑνότητα· διὸ πιστῶν καταφυγή, ἐνυπάρχεις καὶ ϑεία παράκλησις.
Δεδώρησαι, μυστικῶς τῷ Κτίσαντι, τὴν πατρῴαν εὐδοκίαν πληροῦσα, καὶ εὐλογίαν πυρφόρον κρατοῦσα, ἐν τῷ ϑηλάζειν Χριστὸν τὸν Ὑπέρϑεον, διὸ Παρϑένε δυσωπῶ, διατρέφειν με γάλακτι χάριτος.
Ἐπήγασας, ἀφθαρσίας ἥδυσμα, ἐκ μαστῶν σου ϑεοῤῥύτων Παρϑένε, καὶ γὰρ ἀσπόρως τεκοῦσα τὸν Λόγον, τῆς ἀλογίας τὴν κτίσιν ἐλύτρωσας, ἡμῖν ὀμβρίζουσα σεπτῶς, ἱλασμοὺς καὶ ἐκχύσεις τοῦ Πνεύματος.
Σωτήριον, προσκυνοῦντες κένωσιν, ἐν εἰκόνι γαλουχούσης Δεσποίνης, ἐλευϑερίας καρπούμεϑα αἴγλην, καὶ κοινωνίας ἐνθέου χαρίσματα, βοῶντες πόϑῳ τῷ Ἁγνή· μαφορίῳ σου πάντας συγκάλυψον.
Διάσωσον, Γαλακτοτρόφε τοὺς σοὺς ἱκέτας, ἐκ τῶν ὀλεϑρίων βελῶν, Ἁγνὴ τοῦ ἀλάστορος, σφραγῖδος μυσώδους ἐκλυτρουμένη.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Περιστερὰν λελουμένην ἐν γάλακτι, Γαλακτουχοῦσα Παρϑένε με ποίησον, τὸν ῥύπον μου Κόρη καϑαίρουσα, ἡ τῆς Τριάδος τὸν Ἕνα ἐκθρέψασα, ἁγνῶν σοῦ μαστῶν ἀγαπήσεσι.
Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματος σου ἐν πάσῃ γενεὰ καὶ γενεά.
Στίχος. Τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.
Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν.
(Κέφ. α΄ 39-49, 56).
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη εἰς τὴν Ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς, εἰς πάλιν Ἰούδα· καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο, ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνὴ μεγάλη καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῳ σωτῆρί μου. Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ, ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατός καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα Αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.
Δόξα.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Παναχράντου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Στίλβουσα αἰώνιον, καὶ ϑεαυγῆ εὐωχίαν, Μῆτερ ἀειπάρϑενε, ϑείας ἐξ εἰκόνος σου νέμεις ἅπασι, τὴν τρυφὴν Δέσποινα, τῆς υἱοθεσίας· ὅθεν γάλακτι εὐώδει σου, δίψαν ϑεώσεως, σβέννυς τῶν ἀνθρώπων Θεόνυμφε· διὸ σοι ἀναμέλπομεν, Γαλακτοτροφοῦσα ἀπείρανδρε, μὴ ἐγκαταλίπῃς, ἐν ὥρα τῆς ὀδύνης τοὺς πιστῶς, ὑμνολογοῦντας ἐν Πνεύματι, τὴν κυοφορίαν σου.
Σῶσον ὁ Θεὸς τῶν λαὸν σου…
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Πελαγίζουσα Κόρη, ἀγαθότητος ῥεῖϑρα Θεοχαρίτωτε, Μονήν σου ϑεοφώτοις, ἐν κύμασν καλύπτεις, μητρικῆς ἀντιλήψεως, τοῦ σοῦ Υἱοῦ τῷ φωτί, ψυχὰς γαλακτουχοῦσα.
Ὀλοφύρομαι Μῆτερ, ὅτι πλάνου ὑπείκω τοῖς δελεάσμασι, διό σε ἱκετεύω, δακρύων τῷ λουτῆρι, ὅπως Κόρῃ καϑάρῃς με, ἐπιποθοῦντα ϑερμῶς, τὸ γάλα ϑεωρίας.
Ἱλασμῶν σε εὑρίσκω, καταφύγιον Κόρη τὸ διασῶζόν με, δεινῶν ἐξ ἀλγηδόνων, ὦ Γαλακτοτροφοῦσα, προσφυγόντα τῇ σκέπῃ σου, ἐν ἧ με ῥῦσαι Ἁγνή, ἐκ πλάνης τοῦ βελίαρ.
Νεκταρώδει δεήσεν, κατευφραίνεις Παρϑένε τοὺς σοὶ προστρέχοντας, παρέχουσα πταισμάτων, τὴν λύσιν Θεοτόκε, καὶ τῶν πόνων ἀνάψυξιν, ἐν τῷ ἐκβλύζειν ἀεί, τὸ γάλα ἀληϑείας.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ἡλιοφώτῳ, ὑποταγῇ σου ἐδέξω, γαλουχίαν τοῦ Παντάνακτος Μαρία, πᾶσι χορηγοῦσα, κρουνοὺς θεολογίας.
Ἰλαροχύτῳ, τῆς σῆς ψυχῆς φωταυγία, παϑυπέμεινας σταυροῦ τὴν ἀδικίαν, ὅθεν τυϑηνεῖς με, ἁγίᾳ καρτερίᾳ.
Σεραφικῶς σε, δοξολογῆσαι ποθοῦμεν, δι’ ἀπρόσιτον Τριάδος τιϑηνίαν, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας, μετέχειν τοῦ σοῦ κάλλους.
Ἰλὺν καϑαίρεις, τῆς ταλαιπώρου ψυχῆς μου, ὑετῷ τῆς εὐαγοῦς ἱερουργίας, γάλα δωρουμένη, μεϑέξεως τριφώτου.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Δοξάζειν σε ποϑοῦντα, ἐμβάπτισόν με Κόρη, ἐν τῷ γάλακτι πίστεως δέομαι, ἵνα μένω Υἱοῦ σου τοῖς παραγγέλμασι.
Ὠσϑεὶς τῇ φιλαυτία, Γαλακτοτροφοῦσα, εἰς τὸν βυθὸν κατηνέχϑην ἐπάρσεως, ὅϑεν γάλακτι λοῦσόν, με ταπεινώσεως.
Ῥωννύμενόν με Κόρη, Γαλακτοτροφοῦσα, ἐν τῇ γλυκείᾳ, στοργῇ σου εὐδόκησον, ἐκλυτρωθῆναι τῶν δόλων φρικτοῦ βδελύγματος.
Ἀλλόμενον τὸ γάλα, θαυμάτων σου Παρϑένε, ἐκ φωτοφόρου εἰκόνος ἱμείρομαι, διαπορϑμεῦον χρηστότητα ἀνονόμαστον.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ ἑπόμενα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις σωτηρίας ἡ τιϑηνός, Γαλακτοτροφοῦσα, καὶ ἀγάπης μυσταγωγός, ἡ τῶν φιλημάτων, τοῦ Κτίστου γεγευμένη, καὶ τῆς ϑεογνωσίας γάλα πηγάζουσα
Χαίροις ἡ ἀνείκαστος γαλοῦχος, τοῦ σεσαρκωμένου, Λυτρωτοῦ μου ὑπερφυῶς, ἡ πανωλεϑρίαν, ϑανάτου καταργοῦσα, ὦ Γαλακτοτροφοῦσα, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Δεῦτε εἰς εἰκόνα πυρσοφαῆ, Γαλακτοτροφούσης, προσπεσόντες ἐν συντριβῇ, ἐκ τῆς Θεοτόκου, ἀντλήσωμεν τὸ ῥεῦμα, χρηστῆς παραμυθίας, θείῳ ἐν γάλακτι.
Κόρη χαρισμάτων σου τῷ ἡδεῖ, γάλακτι ἐκχέεις, εἰς ϑεόφωτον σὴν Μονήν, Πνεύματος τῷ μύρῳ, ϑεώσεως ἐν δρόσῳ, ὦ Γαλακτοτροφοῦσα Μῆτερ πανύμνητε.
Στέψωμεν τὴν Νύμφην τοῦ Ποιητοῦ, ῥόδοις αἰωνίοις, εὐγενείας Χριστοειδοῦς, πόϑῳ ἐξαιτοῦντες, τῇ Γαλακτοτροφούσῃ, ἡμᾶς ἐκχέειν πάντας, Λόγου τῷ ἔρωτι.
Γαλακτοτροφοῦσα τρισοφαῶς, Λόγου μετασχοῦσα, τῇ ὀδύνῃ καὶ γλυκασμόν, πρώτῃ ἐπιγνοῦσα, φωτὸς ἀναστασίμου, σφραγῖδα τὸν Υἱόν σου, ϑὲς τῇ καρδίᾳ μου.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.
Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Δεῦτε σαρκωθέντα δι᾿ ἡμᾶς, Λόγον τοῦ Πατρὸς προσκυνοῦντες, ἐν ταῖς ἀγκάλαις Ἁγνῆς, γάλα ἀρυσῴμεϑα, ἀγαλλιάσεως, καὶ γὰρ πόϑῳ ὁ Ἄναρχος, ἀῤῥήτως κενοῦται, γάλακτι τρεφόμενος, δι’ ἀγαθότητα, πάντων ὁ Τροφεὺς καὶ Δεσπότης, Γαλακτοτροφούσης πρεσβείαις, πᾶσι τὰ φωτίσματα δωρούμενος.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι· Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
