Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον την Επονομαζομένην Γλυκοφιλοῦσαν

Ποίημα μοναχού Ιακώβου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χεῖρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος Σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον Σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπί Σοί ἤλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.

Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με καί τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

καί τά ἐξῇς τροπάρια·

Ἦχος δ’. Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς.
Τὶς ἐξισχύσειεν, εἰπεῖν, Θεοτόκε, Γλυκοφιλοῦσα τῶν θαυμάτων τά ξένα, τῆς θαυμαστῆς εἰκόνος Σου τεράστια φρικτά; Πάντας θεραπεύεις γάρ, ἐκ δεινῶν νοσημάτων, τάχιστα προφθάνουσα, τοῖς καλοῦσί Σε πίστει· ἀλλά καί νῦν ἡμᾶς ἐκ τῶν δεινῶν, ταῖς προστασίαις Σου σῶζε δεόμεθα.

Δόξα…
Οὐ δυνησόμεθα ἁγνή Θεοτόκε, τά Σά θαυμάσια ὑμνεῖν κατά χρέος, εἰ μή γάρ Σύ παρεῖχες τήν βοήθειαν, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο χαλεπῶν ἐκ κινδύνων; τίς δέ καί τήν κάθαρσιν τῶν ψυχῶν ἐδωρεῖτο; οὐ μακρυνθῶμεν πώποτε ἐκ Σοῦ, Γλυκοφιλοῦσα, ἐν Σοί γάρ σωζόμεθα.

Καί νῦν…
Οὐ σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰ μή γάρ Σύ προΐστασο πρεσβεύουσα· τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρου; οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί ἐκ παντοίων δεινῶν.

Εἶτα ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Ὕμνοις ἐξᾴδω Γλυκοφιλοῦσαν κόρην· Ἰακώβου.

Εἴς ἔκαστον τροπάριον λέγομεν Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς, τα δύο τελευταία Δόξα, και Νῦν.

Ὠδή α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Ὑμνῆσαί Σου Δέσποινα τά φρικτά, θαύματα σεπτῆς Σου, νῦν εἰκόνος τῆς θαυμαστῆς, καί Γλυκοφιλούσης προθεμένῳ, χάριν μοι λόγου παράσχου καί σύνεσιν.

Μεγίστη ἡ δόξα σου ἀληθῶς, ὑπάρχει Παρθένε, ἐν θαλάσσῃ γάρ τήν σεπτήν, εἰκόνα Σου θείαν ἐκριφθεῖσαν, εἰς τό τοῦ Ἄθωνος ὄρος διέσωσας.

Νεφέλη ὡς οὖσα θείου φωτός, νεφέλην ὀμβροῦσαν, τά θαυμάσια τήν σεπτήν, εἰκόνα Σου ἔδειξας Παρθένε, Γλυκοφιλοῦσα τήν ποίμνην Σου σκέπουσαν.

Ὁ θεῖος ναός Σου, Μῆτερ Θεοῦ, Μονῆς Φιλοθέου, τήν εἰκόνα Σου τήν σεπτήν, ὡς μέγα κειμήλιον κατέχει, θαυμάτων πλήθη ἑκάστοτε βρύουσαν.

ᾨδή γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἱεροῖς ἐν ἀδύτοις, ὁ Χαρακτήρ Δέσποινα, τῆς Γλυκοφιλούσης εἰκόνος Σου τεθησαύρισται, τοῖς πᾶσι νέμουσα, τῶν ἰαμάτων τήν χάριν ἥν κατασπαζόμενοι ἁγιαζόμεθα.

Συνελθόντες ἐν πίστει, ἐν τῇ Μονῇ ἅπαντες, τῇ τοῦ Φιλοθέου, φιλόχριστοι τήν πανθαύμαστον, Μητρός Θεοῦ ἡμῶν, Γλυκοφιλούσης εἰκόνα, ἐκ ψυχῆς ἀσπάσασθε, πρός θεραπείαν παθῶν.

Ἐξαδέτω τό θαῦμα, ὁ ὑπουργός Δέσποινα, τοῦ σεπτοῦ ναοῦ Σου μονάζων Ἰωαννίκιος, καί γάρ κατεῖδέ Σε, τούτῳ δηλοῦσαν κατ᾿ ὄναρ, ἥν πρός τήν δε ποίμνην σου ἔχεις προμήθειαν.

Ξένον θαῦμα εἰργάσω, καί φοβερόν Δέσποινα, στήσασα πελάγει τό πλοῖον, τό φέρον ἔνδοθεν, Σοῦ τόν συλήσαντα, χρύσεον κόσμον εἰκόνος, ἕως οὗ ἀπέδωκε Σοῦ τοῖς θεράπουσιν.

Διάσωσον ἀπό κινδύνων τήν ποίμνην Σου Θεοτόκε, ὅτι πάντες ἐν τοῖς δεινοῖς τήν εἰκόνα Σου ἔχομεν, ὡς ἄῤῥηκτον τεῖχος καί προστασίαν.

Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Αἴτησις καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πρεσβείαν θερμήν καί κραταιάν βοήθειαν, αἰτοῦμεν ἐκ Σοῦ Γλυκοφιλοῦσα Δέσποινα, ἐκτενῶς βοῶντες καί λέγοντες, εὐσυμπάθητε πρόφθασον, καί ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, τούς πόθῳ τιμῶντας τήν εἰκόνα Σου.

ᾨδή δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἁγιάσματος πέφυκας, οἶκος Θεονύμφευτε καί ἁγίασμα, ἐν εἰκόνι Σου ἀνέβλυσας, ἔνθα ᾐρετίσω, εἰς αἰῶνας οἰκεῖν.

Διανέμει ἰάματα, καί διώκει πνεύματα ἡ ἁγία Σου, εἰκών Δέσποινα ἑκάστοτε, τῆς Γλυκοφιλούσης πᾶσι χρήζουσιν.

Ὡραιώθης κυήσασα, τόν ὡραῖον κάλλει παρά πάντας βροτούς, καί ὡραία πᾶσι δείκνυται, ἡ Γλυκοφιλοῦσά Σου εἰκών Ἄχραντε.

Γενεαί Σε γεραίρουσιν, Ἄχραντε Μαρία ὡς προεφήτευσας, ἡ Μονή τοῦ Φιλοθέου δέ, ᾄδει παρά πάντας Σά θαυμάσια.

ᾨδή ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Λάμψον σάς αὐγάς, νῦν ἡμῖν τοῖς προσκυνοῦσί Σου, τό ἐκτύπωμα εἰκόνος Σου τῆς σεπτῆς, Γλυκοφιλούσης ἡλιόμορφε Παντάνασσα.

Ὕμνοις Σε Ἁγνή, πρό προσώπου λιτανεύοντες, σεπτῆς εἰκόνος Σου ἐκθειάζομεν, τά μεγαλεῖα τῶν θαυμάτων Σου γεραίροντες.

Κόσμος τά φρικτά, καταγγέλλει Σοῦ θαυμάσια, ἅ καθ᾿ ἑκάστην τοῖς καλοῦσί Σε, Γλυκοφιλοῦσα ἐκτελεῖς πᾶσι τοῖς χρήζουσιν.

Ὅταν Σου Ἁγνή, χαρακτῆρα τόν πανθαύμαστον, Γλυκοφιλοῦσα κατοπτεύσωμαι, χαρᾶς ἀπείρου, ἡ καρδία μου ἐμπίπλαται.

ᾨδή Ϛ΄. Τήν δέησιν ἐκχεῶ.
Φιλόθεοι, Φιλοθέου ἄζυγοι, ἀριζήλου τῆς Μονῆς συνδραμόντες, χεῖρας ὑμῶν, συγκροτοῦντες ὑμνεῖτε, Γλυκοφιλούσης εἰκόνα τήν πάντιμον, καί ψάλλατε χαρμονικῶς, ἀρυόμενοι ταύτης τάς χάριτας.

Ἰδόντες Σου τό φρικτόν θαυμάσιον, ὅτε ἔσωσας τόν πρίν ἀπιστοῦντα, προσκυνητήν τοῦ τριστέγους πεσόντα, καί ἀβλαβῆ θαυμαστῶς διαμείναντα, ἐδόξασαν πάντες ὁμοῦ, τά φρικτά τῆς εἰκόνος Σου θαύματα.

Λαλοῦνταί σου τά παράδοξα Κόρη, ἀνά πᾶσαν πολιτείαν καί χώραν, ἅ ἐκτελεῖς ἔνδον τε τῆς Μονῆς Σου, καί πανταχοῦ τοῖς καλοῦσί Σε Δέσποινα, νοσήματα γάρ χαλεπά, θεραπεύεις καί δαίμονας ἤλασας.

Ὀφείλομεν ἀνυμνεῖν ἑκάστοτε, τά πολλά Σου μεγαλεῖα Παρθένε, καί τά φρικτά θαύματα Σῆς εἰκόνος, Γλυκοφιλούσης, ἅ ἔδρασας ἅπασι τοῖς πίστει αἰτήσασι τήν Σήν, ἀρωγήν καί ἀντίληψιν Δέσποινα.

Διάσωσον Σήν Μονήν τε καί ποίμνην, ἀπό πάσης προσβολῆς ἐναντίας ἀπήμονα, ὅτι πάντες ἐν τοῖς δεινοῖς Σήν εἰκόνα πλουτοῦμεν, ὡς ἄῤῥηκτον τεῖχος καί προστασίαν.

Ἄχραντε ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρική παῤῥησίαν.

Αἲτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν χριστιανῶν.
Προστασίαν ἐν συμφοραῖς Σε κεκτήμεθα καί μεσίτην πρός τόν Σόν Υἱόν προβαλλόμεθα, οἱ ταπεινοί οἰκέται Σου Μῆτερ Θεοῦ· καί νῦν πρόφθασον ὡς ἀγαθή εἰς τήν βοήθειαν ἡμῶν, τῶν θερμῶς κραυγαζόντων Σοι, τάχυνον εἰς πρεσβείαν καί ῥῦσαι πάσης ἀνάγκης, ποίμνην τήνδε δεομένην Σου.

Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματος Σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ· (Δίς).
Στίχος: Ἄκουσον θύγατερ καί ἴδε, καί κλῖνον τό οὖς Σου, καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ Σου, καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός Σου· καί ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεύς τοῦ κάλλους Σου.

Τοῦ ὀνόματός σου μνησθήσομαι ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ.

Εὐαγγέλιον, ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν.(Κεφ. α´ 39-49, 56).
’Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, εἰς τήν ὀρεινήν μετά σπουδῆς, εἰς πόλιν ’Ἰούδα καί εἰσῆλθεν εἰς τόν οἶκον Ζαχαρίου, καί ἠσπάσατο τήν ’Ελισάβετ. Καί ἐγένετο, ὦς ἤκουσεν ἤ ’Ελισάβετ τόν ἀσπασμόν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τό βρέφος ἔν τῆ κοιλία αύτής καί ἐπλήσθη Πνεύματος άγιου ἤ ’Ελισάβετ, καί ἀνεφώνησε φωνή μεγάλη, καί εἶπεν Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξικαί εύλογημένοςοκαρπός τῆς κοιλίας σου. Καί πόθεν μοι τοῦτο, ἰνᾷ ἔλθῃ ἤ Μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; ’Ἰδού γάρ, ὦς ἐγένετο ἤ φωνή τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τά ὦτα μου, ἐσκίρτησε τό βρέφος ἔν ἀγαλλιάσει ἔν τῆ κοιλία μου. Καί μακαρία ἤ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὑτῇ παρά Κυρίου. Καί εἶπε Μαριάμ Μεγαλύνει ἤ ψυχή μου τόν Κύριον, καί ήγαλλίασε τό πνεῦμα μου ἐπί τῷ Θεῶ τῷ Σωτῆρι μου ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς δούλης αύτου ἰδού γάρ, ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πάσαι αἵ γενεαί ὅτι ἐποίησε μοι μεγαλεία ὅ δυνατός καί ἅγιον τό ὄνομα αύτοΰ. ’Ἔμεινε δέ Μαριάμ σύν αύτή ώσεί μήνας τρεῖς, καί ὑπέστρεψεν εἰς τόν οἶκον αὑτῆς.

Δόξα Πατρί…
Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριάς ἡ ἐν μονάδι, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν…
Ταῖς τῆς σῆς Ἀχράντου Μητρός Γλυκοφιλούσης, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχ.: Ἐλεήμων, ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου.

Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Μέγα καταφύγιον, τήν Σήν Εἰκόνα Παρθένε, κεκτημένη σώζεται, ἡ Μονή Σου πάντοτε ἐκ παντός δεινοῦ, καί πιστῶς ᾄσμασιν, εὐφημεῖ χαίρουσα, προσκυνοῦσα καί βοῶσά Σοι, ψυχῇ καί γλώσσῃ τε, ὦ Γλυκοφιλοῦσα Παντάνασσα, σῶζε ἡμᾶς ἐκ θλίψεων, νόσων καί δεινῶν περιστάσεων. Μῆτερ τοῦ Ὑψίστου, πρός Σέ γάρ καταφεύγομεν ἀεί, μή οὖν παρίδῃς τήν δέησιν, τῶν παρακαλούντων Σε.

Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου…

ᾨδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ὑπέρ φύσιν καί λόγον, τόν Υἱόν τοῦ Ἀνάρχου Πατρός κυήσασα, βρεφοπρεπῶς φιλοῦσα, κατέλιπες εἰκόνα, τήν σεπτήν Σου τῇ ποίμνῃ Σου, ἥν προσκυνοῦμεν Ἁγνή σύν πόθῳ εἰς αἰῶνας.

Σέ λιμένα καί τεῖχος, εὐμοιρήσαντες Δέσποινα φυλαττόμεθα, προστρέχοντες τῇ σκέπῃ, εἰκόνος Σου τῆς θείας, καί συμφώνως βοῶμέν Σοι, εὐλογημένη Ἁγνή, ἐν γυναιξίν ὑπάρχεις.

Ἀπροσμάχητον τεῖχος, κεκτημένοι Σε πάντες ἁγνή γεραίρομεν· ῥυσθῆναι οὖν κινδύνων, λοιμοῦ, σεισμοῦ, μαχαίρας, τήν Μονήν Σου ἱκέτευε, ὅπως ὑμνῶμεν ἀεί, τήν Σήν ἄμαχον σκέπην.

Νεκταρῶδες ὡς οἶνον, ἐμφορούμενοι Κόρη τά Σά θαυμάσια, τιμῶμεν τήν εἰκόνα, Σοῦ τήν Γλυκοφιλοῦσαν, ἥν ἡμῖν πλοῦτον ἄσυλον, ἔδωκας Μῆτερ Θεοῦ, κραταίωμα καί σκέπη.

ᾨδή η΄. Τόν Βασιλέα τῶν οὐρανῶν.
Καταφυγήν Σε καί σωτηρίαν εὑρόντες, οἱ Φιλοθέου τήν Μονήν κατοικοῦντες, ὦ Γλυκοφιλοῦσα, ὑμνοῦμεν εἰς αἰῶνας.

Οἱ τῶν λιτανευόντων ποτέ οἰνοφλυγίᾳ, Ἁγνή πεσόντες ἐν λιτανείᾳ τούτους, δι᾿ ἀκινησίας πρός νῆψιν ἐπανῆγες.

Ρῶσιν βραβεύεις Δέσποινα τοῖς νοσοῦσι, καί πᾶσι νέμεις, αἰτήματα τοῖς πόθῳ, κατασπαζομένοις τήν θείαν Σου εἰκόνα.

Νέμεις Σήν χάριν ἡμῖν τοῖς Σέ ὑμνοῦσι, Γλυκοφιλοῦσα, καί σώζεις ἐκ κινδύνων, τούς δοξολογοῦντας τόν ἄσπορόν Σου τόκον.

ᾨδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς.
Ἰδού νῦν ὡς προέφης, γενεαί Σε πᾶσαι, Γλυκοφιλοῦσα ἀεί μακαρίζομεν, καί τήν σεπτήν Σου εἰκόνα κατασπαζόμεθα.

Ἁγνή καί πρό τοῦ τόκου, καί ἐν τόκῳ ὤφθης καί μετά τόκον Παρθένος διέμεινας· διό Σοῦ πάντες εἰκόνα, τήν θείαν σέβομεν.

Κατάβαλε Παρθένε, τούς μή προσκυνοῦντας, τήν ἱεράν Σου εἰκόνα καί φύλαττε, ποίμνην τήν πίστει καί πόθῳ Σέ μεγαλύνουσαν.

Ὦ Γλυκοφιλοῦσα, παράλαβε ὁσίους, καί Ἱεράρχας Μονῆς Σου προστάτας ἡμῶν, συμπρεσβευτάς καί τόν Κτίστην ἡμῖν ἱλέωσον.

Βασίλισσα Παρθένος, πέφυκας τεκοῦσα, τόν Βασιλέα τῆς δόξης καί Κύριον, ὅν ἐκδυσώπει σωθῆναι τούς ἀνυμνοῦντάς Σε.

Οὐράνωσας τήν φύσιν, τῶν βροτῶν Παρθένε, τόν οὐρανοῦ Βασιλέα κυήσασα· τῆς βασιλείας οὖν τούτου ἡμᾶς ἀξίωσον.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον, καί Παναμώμητον, καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Καί τά Μεγαλυνάρια.
Ἡ πανυπερθαύμαστός Σου εἰκών, ἐκ Βασιλευούσης, προανίσχουσα πρός ἡμᾶς, ὡς ἥλιος πᾶσιν, ἐφαπλοῖ τάς ἀκτῖνας, θαυμάτων καί διώκει νύκτα τῶν θλίψεων.

Τό τῆς Φιλοθέου κλέος λαμπρόν, καί ὄρους τοῦ Ἄθω, τήν κρηπίδα καί ὀφθαλμόν, τήν Γλυκοφιλοῦσαν εἰκόνα τῆς Πανάγνου, χαρᾷ καί εὐλαβείᾳ κατασπασώμεθα.

Πάντες τήν εἰκόνα τήν θαυμαστήν, τῆς Γλυκοφιλούσης, προσκυνήσωμεν εὐλαβῶς, ἐξ ἧς χάρις βρύει, ἐσμόν παθῶν δυσώδη, διώκουσα τῶν πίστει προσπτυσσομένων αὐτήν.

Τούς ἀσπαζομένους Σε εὐλαβῶς, ὦ Γλυκοφιλοῦσα, διαφύλαττε ἀσινεῖς, ἐκ παντός κινδύνου, καί δίδου εὐρωστίαν, ψυχῶν τε σωτηρίαν, καί ἀπολύτρωσιν.

Ὄντως πανωραία Σου ἡ εἰκών, τῆς Γλυκοφιλούσης, Θεονύμφευτε Μαριάμ, βρύουσα θαυμάτων, πλήθη τοῖς προσιοῦσι, ἐσμόν ἀῤῥωστημάτων ἀποδιώκουσα.

Δίδου τοῖς τιμῶσί Σου τόν ναόν, τοῦτον τάς αἰτήσεις, καί ἀξίωσον τῆς ζωῆς, τῆς ἐπουρανίου, Γλυκοφιλοῦσα Κόρη, καί τήν περικλεῆ Σου Μονήν περίσωζε.

Ἵλεως γενοῦ μοι Σοί ἐκβοᾷ, ἡ Μονή Σου αὕτη, ἡ ἐλπίζουσα ἐπί Σοί, τῇ Γλυκοφιλούσῃ Μητρί τῇ τοῦ Δεσπότου, ἥν φύλαττε καί σκέπε ἐξ ἐπηρείας δεινῶν.

Μέγα τε τεράστιον καί φρικτόν, ἐτέλεσας ὄντως, ὅτε ἔστησας τήν ὁρμήν, πυρός τοῦ παμφάγου, ἐν δάσει τῆς Μονῆς Σου, διό Σε εὐλογοῦμεν Ὀροφυλάκισσα*.

Πάντες καταπλήττονται, ὦ Ἁγνή, ὁρῶντες ἐνταῦθα Σά θαυμάσια τά φρικτά, ἅπερ καθ᾿ ἑκάστην τελεῖς ἐν τῇ Μονῇ Σου· διό Γλυκοφιλοῦσα, Σέ μεγαλύνομεν.

Δέχου τάς πρεσβείας, Παμβασιλεῦ, τῆς Ἀειπαρθένου Παναχράντου Σοῦ τε Μητρός, καί τήν ποίμνην ταύτην, ἀπήμονα συντήρει, ἐχθίστων πάσης βλάβης, ὅπως δοξάζει Σε.

Φιλόθεον πάντες τόν τῆς Μονῆς, δομήτορα θεῖον, Θεοδόσιον Συμεών, σύν Διονυσίῳ, Κοσμᾷ Διαμιανῷ τε, σύν ἅμα Δομετίῳ ὕμνοις τιμήσωμεν.

Δεῦτε εὐφημήσωμεν οἱ πιστοί, τούς δύο φωστῆρας, τούς μεγάλους καί φωταυγεῖς Μιχαήλ τόν μέγαν, καί Γαβριήλ τόν θεῖον, τούς δύο Ταξιάρχας τοῦ Παντοκράτορος.

Εἶτα το μεγαλυνάριον τοῦ Ἁγίου τῆς ἡμέρας.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἐκτενής καί Ἀπόλυσις, μεθ’ ἥν ψάλλομεν τά ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Πάντων προστατεύεις.
Πάντας ἡμᾶς οἴκτειρον Ἁγνή, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ καί Παρθένε, προσπεφευγότας ἐν Σοί, καί Σοῦ τήν ἀντίληψιν ἐπιζητοῦντας θερμῶς καί Μονήν τήν τιμῶσάν Σε, τήν Γλυκοφιλοῦσαν, σκέπε καί περίσωζε ἐξ ἐπηρείας δεινῶν, ῥῦσαι καί φθορᾶς καί κινδύνων, καί ἐπιτυχεῖν βασιλείας, Κόρη τοῦ Υἱοῦ Σου καταξίωσον.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Πηγή