Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγία Θεοτόκο την Μαλεβή
Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας
†Εορτάζεται στις 23 Αυγούστου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Καὶ τὰ Τροπάρια·
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῆς Θεοτόκου τῇ ἁγίᾳ Εἰκόνι, τῇ ἐν Μονῇ τῆς Μαλεβῆς ἐκβλυζούσῃ, μῦρον εὐῶδες θεῖον καὶ οὐράνιον, δεῦτε καὶ προσπέσωμεν, πρὸς αὐτὴν ἐκβοῶντες· Κόρη μυροβλύτισσα, ἐκ παθῶν ἀκαθάρτων, καὶ ἐπηρείας πάσης τοῦ ἐχθροῦ, τοὺς τῇ Εἰκόνι σου σπεύδοντας λύτρωσαι.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Ὅμοιον.
Ὡς τετοκυῖα τὸ ζωήῤῥυτον μύρον, σωματωθὲν ἐκ τῶν ἁγνῶν σου αἱμάτων, μῦρον ἐκβλύζειν Δέσποινα ηὐδόκησας, τὴν σεπτὴν Εἰκόνα σου, τὰς ψυχὰς ἁγιάζον, καὶ διῶκον ἄπασαν, τῶν παθῶν δυσωδίαν, ἀλλ’ ἐκ παντοίων ῥύου πειρασμῶν, Θεογεννῆτορ, τοὺς σὲ μεγαλύνοντας.
Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Καὶ ὁ Κανὼν οὐ ἢ ἀκροστιχίς.
Σπεύδω Παρθένε σῷ θείῳ μύρω. Γερασίμου.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Σαρκὸς ὁμοιώματι τῆς ζωῆς, τεκοῦσα τὸ μύρον, μυροβλύτισσα Μαριάμ, τῷ μύρῳ Εἰκόνος σου τῆς θείας, τῆς τῶν παθῶν δυσωδίας με λύτρωσαι.
Πηγάζουσα μύρον ἡ σῇ Είκών, τῇ σῇ ἐπινεύσει, Θεοτόκε ἐν Μαλεβῇ, εὐφραίνει καὶ τέρπει καθ’ ἑκάστην, τοὺς προσιόντας αὐτῆ μετὰ πίστεως.
Ἐπίβλεψον ὄμματι ἱλαρῷ, τοὺς τῇ σῇ Εἰκόνι, παρεστῶτας πανευλαβῶς, καὶ δίδου ἡμῖν Θεογεννῆτορ, τῶν αἰτημάτων ἁπάντων τὴν πλήρωσιν.
Ὑμνοῦμεν θαυμάτων σου τὴν πληθύν, καὶ πίστει βοῶμεν· μυροβλύτισσα Μαριάμ, ἐκ πάσης ἀνάγκης τε καὶ βλάβης, ῥῦσαι ἡμᾶς μητρικῇ σου χρηστότητι.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Δυσμενῶν ἀοράτων, ἐπιβουλῆς λύτρωσαι, καὶ ἀσθενειῶν πολυτρόπων, καὶ περιστάσεων, ὦ Μυροβλύτισσα, τοὺς ἐκ τοῦ θείου σου μύρου, εὐλαβῶς λαμβάνοντας, καὶ σὲ δοξάζοντας.
Ὡς καρκίνου τὸ πάθος, τὸ χαλεπὸν ἔπαυσας, χρίσει τοῦ ἁγίου σου μύρου, Παρθένε ἄχραντε, οὕτω θεράπευσον, κᾀμὲ δεινῶς ἀσθενοῦντα, Κόρη μυροβλύτισσα, ἵνα γεραίρω σε.
Παραδόξως ὁρᾶται, μύρου πηγὴ Ἄχραντε, ἐν τῇ Μαλεβῇ ἡ εἰκών σου, πάντας ἐκπλήττουσα, καὶ θεραπεύουσα, νόσους ψυχῶν καὶ σωμάτων, ὅθεν σου τὴν ἄφθονον χάριν κηρύττομεν.
Ἁγιάσματος οἶκος, ὡς ἀληθῶς πέφηνας, ὅθεν ἁγιάζεις Παρθένε, τῷ θείῳ μύρῳ σου, τοὺς καταφεύγοντας, ἐν Μαλεβῇ τῇ Μονῇ σου, καὶ τὰ μεγαλεῖά σου, Κόρη δοξάζοντας.
Διάσωσον, ὦ Μυροβλύτισσα κόρη Θεογεννῆτορ, πάσης βλάβης καὶ ἐπηρείας τοῦ δράκοντος, τοὺς χριομένους τῷ μύρῳ σου τῷ ἁγίῳ.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψύχῃς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πηγὴ οἰκτιρμῶν, καὶ θεϊκῆς χρηστότητος, Παρθένε ἁγνή, μύρου πηγὴν ἀνέβλυσας, ἐκ τῆς σεπτῆς Εἰκόνος σου, ἐξ οὗ κόρη πιστῶς οἱ μετέχοντες, πληροῦνται ὀσμῆς μυστικῆς καὶ χαράς, τὰ θεῖά σου θαύματα κηρύττοντες.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ῥυπωθέντας ἐκκάθαρον, Κόρη ἐπιθέσει τοῦ πολεμήτορος, ἡμᾶς χρίσει τῇ τοῦ μύρου σου, ἧ ζωῆς τὸ μύρον κόσμῳ βλύσασα.
Θαυμαστὴ ὄντως δέδεικται, Κόρη ἀναβλύζει θείῳ Πνεύματι, ἐν τῇ Μαλεβῇ εἰκών σου ἡ πάντιμος, μύρον θεῖον γὰρ ἑκάστοτε.
Ἐκ τοῦ μύρου σου Δέσποινα, οἱ πιστῶς λαμβάνοντες θεραπεύονται, πάσης βλάβης καὶ κακώσεως, καὶ τὰ σὰ κηρύττουσι θαυμάσια.
Νοσημάτων ἀπάλλαξον, καὶ παθῶν παντοίων ψυχῆς καὶ σώματος, Μυροβλύτισσα παντάνασσα, τοὺς τῇ σῇ Εἰκόνι καταφεύγοντας.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἔπιδε ἡμῖν, Θεοτόκε Μαλεβίτισσα, τοῖς προστρέχουσι τῇ σκέπῃ σου πιστῶς, καὶ παράσχου εὐφροσύνην ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν.
Σκέπη ἀσφαλής, ἡμῖν ἔσω Μυροβλύτισσα, καὶ ἐν πᾶσιν ἀρωγὸς καὶ βοηθός, τοῖς αἰτοῦσι τὴν ὀξεῖαν σου ἀντίληψιν.
Ὥσπερ ὀφθαλμῶν, τὰς παθήσεις ἐθεράπευσας, οὕτως ἄνοιξον κἁμοῦ τοὺς ὀφθαλμούς, τῆς καρδίας δυσωπῷ σε Μυροβλύτισσα.
Θαύματα πολλά, ἐνεργοῦν τὸ θεῖον μύρον σου, κατευφραίνει Θεοτόκε τοὺς πιστούς, καὶ δαιμόνων ἀπελαύνει τὴν ἐπήρειαν.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Ἐῤῤύσω, ἐκ τῶν δεσμῶν ἀτεκνίας, τὰς πιστῶς σοι προσελθούσας γυναῖκας, οὕτω κἁμὲ μυροβλύτισσα Κόρη, ἐκ τῶν δεσμῶν τῆς κακίας ἀπάλλαξον, καὶ σύνδησόν με ἀῤῥαγῶς, τῷ δεσμῷ τῆς ἀγάπης τοῦ Κτίστου μου.
Ἰδού σοι, ἐν τῇ ἁγίᾳ Μόνῃ σου, πανταχόθεν χριστωνύμων τὰ στίφη, μετ’ εὐλαβείας συῤῥέουσι Κόρη, καὶ ἐκ τοῦ θείου σου μύρου λαμβάνοντες, βοῶσί σοι ἀπὸ ψυχής· χαρμονὴς ἡμᾶς Δέσποινα πλήρωσον.
Ὡς μύρον, τὸ τῆς ζωῆς τετοκυῖα, μυροθήκη οὐρανίων χαρίτων, τοὺς προσκυνοῦντας ἐν πίστει τελείᾳ, τὴν μυροβλύτισσαν Κόρη εἰκόνα σου, ἐκ δυσωδίας χαλεπής, νοσημάτων καὶ θλίψεων λύτρωσαι.
Μονή σου, τῇ Μαλεβῇ προσιόντες, καὶ πληρούμενοι ὀσμῆς οὐρανίου, ἐκ τοῦ Ἁγίου σου μύρου Παρθένε, τὰ μεγαλεῖά σου πᾶσι κηρύττομεν, καὶ ἐκβοῷμεν ἐκ ψύχῃς· δυσωδίας παθῶν ἡμᾶς λύτρωσαι.
Διάσωσον, ὦ Μυροβλύτισσα κόρη Θεογεννῆτορ, πάσης βλάβης καὶ ἐπηρείας τοῦ δράκοντος, τοὺς χριομένους τῷ μύρῳ σου τῷ ἁγίῳ.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν, τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα, μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἰμάτων σου.
Ὡς μυροβλύτις καὶ πλήρης χρηστότητος, Θεογεννῆτορ παρθένε πανάμωμε, τὸν σὸν Υἱὸν ἀπαύστως ἱκέτευε, ἁμαρτημάτων διδόναι συγχώρησιν, ἡμῖν τοῖς πιστῶς σοι προστρέχουσι.
Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεὰ καὶ γενεά.
Στίχος. Τὸ πρόσωπον σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.
Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν.
(Κεφ. α΄ 39 – 49, 56).
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη μετὰ σπουδῆς εἰς τὴν Ὀρεινήν, εἰς πόλιν Ἰούδα καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. Καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρί μου· ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα Αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ, ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.
Δόξα.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Παναχράντου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Μύρον τὸ ἀκένωτον, Χριστὸν τὸν πάντων Σωτῆρα, τέξασα Πανύμνητε, κόσμον εὑωδίασας θεία χάριτι· καὶ τανῦν Δέσποινα, τῷ ἁγίῳ μύρῳ, τῷ πλουσίως ἀναβλύζοντι, ἐκ τῆς Εἰκόνος σου, τῇ ἐπισκιάσει τῆς δόξης σου, εὐφραίνεις τὰς ψυχὰς ἡμῶν, καὶ ἀποφορὰν τὴν ψυχόλεθρον, παθὼν τε καὶ νόσων, καὶ πάσης ἀθυμίας χαλεπῆς, ἀποδιώκεις ἑκάστοτε, ἐκ τῶν καρδιῶν ἡμῶν.
Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου…
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ὑπὲρ πάντα Παρθένε, γραφικῶς τὰ ἀρώματα ἡ τοῦ μύρου σου, εὐφραίνει εὐωδίᾳ, καρδίας καὶ αἰσθήσεις, τῶν βοώντων ἑκάστοτε· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Ῥαντισμοῖς ἀοράτοις, μυροβλύτισσα Κόρη τοῦ θείου μύρου σου, ἀπόπλυνον τὸν ῥύπον, ψύχῃς μου τῆς δυσώδους, καὶ βοῶντά με λάμπρυνον· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Ὡς λειμῶν πανευώδης, Μαλεβὴ ἡ Μονή σου πρόκειται ἅπασιν, ἐν ἧ Θεογεννῆτορ, Εἰκών σου ἡ ἁγία, ὥσπερ ἄνθος πανεύοσμον, εὐωδιάζει ἡμᾶς, ἐκβλύζει τῇ τοῦ μύρου.
Γνώρισόν μοι Παρθένε, ζωὴς τρίβον προσπίπτοντι τῇ Εἰκόνι σου, καὶ πάσης ὀλεθρίου, ῥῦσαί με ἀνοδίας, ἵνα πίστει κραυγάζω σοι· χαῖρε πιστῶν ἡ χαρᾷ, ὦ Κεχαριτωμένη.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Εἰς πάντα κόσμον, ἧ τοῦ ἁγίου σου μύρου, ἐξελήλυθε Θεογεννῆτορ χάρις, καὶ πιστῶν τὰ στίφη, ὑμνοῦσί σου τὴν δόξαν.
Ῥῦσαι Παρθένε, ὀδυνηρῶν συμπτωμάτων, τοὺς προσπίπτοντας τῇ θείᾳ σου Εἰκόνι, καὶ ἀλειφομένους, τῷ ἱερῷ σου μύρῳ.
Ἅπας προστρέχων, ἐν Μαλεβῇ τῇ Μονῇ σου, ἁγιάζεται τῷ ἱερῷ σου μύρῳ, καὶ τὰ θαύματά σου, κηρύττει Θεοτόκε.
Σωμάτων πόνων, καὶ ψυχικῶν ἀλγημάτων, Μυροβλύτισσα ἀπάλλαξον Παρθένε, τοὺς ὑπερυψοῦντας, τὸν ἄφραστον σου τόκον.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἰάσεις πᾶσι νέμει, τὸ σὸν μύρον Κόρη, δ’ ἀναβλύζει Εἰκών σου ἡ πάνσεπτος, τοῖς μετὰ πίστεως τοῦτο ἀεὶ λαμβάνουσι.
Μυρίπνοον ὡς κρίνον, θείαν εὐωδίαν, ἡ μυροβλύτις Εἰκών σου Πανάχραντε, πνέει τοῖς πίστει προστρέχουσιν ἐν τῇ Μάνδρᾳ σου.
Οἱ πάθεσι καὶ νόσοις, στένοντες ἀθλίως, τῆς Θεοτόκου τῷ μύρῳ προσέλθετε, ἵνα ταχέως τὴν ἴασιν ἀπολάβητε.
Ὑπέρτερον τὸν νοῦν μου, δεῖξον Θεοτόκε, σχέσεως πάσης παθῶν τῆς φαυλότητος, τῇ θαυμαστῇ εὐωδίᾳ τοῦ θείου μύρου σου.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Τῇ ἐπισκιάσει σου τῇ σεπτῇ, μύρον ἀναβλύζει, ἡ Εἰκών σου ἡ ἱερά, οὗ τῇ λήψει Κόρη, λυτρούμεθα κινδύνων, καὶ πάσης ἀσθενείας, ἀπαλλαττόμεθα.
Ὥφθη μυροβλύτις νεύσει τῇ σῇ, ἡ Εἰκών σου Κόρη, ἐν τῇ Μάνδρᾳ τῆς Μαλεβῆς, ἡ μετ’ εὐλαβείας, Παρθένε προσιόντες, ὀσμῆς ἐπουρανίου, πίστει πληρούμεθα.
Λύει τῆς στειρώσεως τὰ δεσμά, τὸ μύρον σου Κόρη, λαμβανόμενον εὐλαβῶς, ὅθεν σου τὴν χάριν, κηρύττομεν τοῖς πᾶσι, καὶ τὰ πολλά σου θαύματα, μεγαλύνομεν.
Ῥῶσιν καὶ ὑγίειαν νέμει ἡμῖν, τὸ μύρον σου Κόρη, καὶ κινδύνων ἀπαλλαγήν, καὶ καρκίνου πάθος, τὸ χαλεπὸν ἰάται, διὸ σὲ Μυροβλύτισσα, μεγαλύνομεν.
Δεῦτε προσκυνήσωμεν ἀδελφοί, τῆς Μυροβλυτίσσης, τὴν Εἰκόνα ἐν Μαλεβῇ, ἵνα πληρωθῶμεν ὀσμῆς ἐπουρανίου, καὶ πάσης δυσωδίας, θᾶττον ῥυσθείημεν.
Ἔχει ἡ Μονή σου ἐν Μαλεβῇ, προπύργιον μέγα, τὴν Εἰκόνα σου τὴν σεπτήν, ἐκβλύζουσαν μύρον, εὐῶδες Θεοτόκε, διὸ καὶ μεγαλύνει, ἀεὶ τὴν δόξαν σου.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.
Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Μύρον ἡ τεκοῦσα τῆς ζωῆς, τὸν Δημιουργὸν τῶν ἁπάντων, Παρθένε ἄχραντε, μύρον βλύζειν εὔοσμον, Κόρη ηὐδόκησας, τὴν ἁγίαν Εἰκόνα σου, πιστοὺς κατευφραίνον, ἧ πιστῶς προσπίπτοντες, ἁγιαζόμεθα· ὅθεν μετοχὴ τῇ τοῦ μύρου, λῦσον τῶν παθῶν τὰς ὀδύνας, ἐκ τῶν εὐλαβῶς παρακαλούντων σε.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
