Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγία Θεοτόκο την εν Μαντινεία ονομαζόμενην Πανωχρεπίτισσα

Ποίημα Δρos Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
Μ. Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Εὐλογήσαντος τοῦ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μὴ ἀποστρέψης τό πρόσωπόν Σου ἀπ’ ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπὶ Σοί ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Καὶ τὰ τροπάρια·

Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Kατεποπτεύουσα ἐξ ὕψους σου θρόνου, τοῦ ἐν Μαινάλῳ δασυσκίῳ Παρθένε, πιστούς Πανωχρεπίτισσα σεμνή οἰκιστὰς, Μαντινείας πάντοτε Θεοτόκε μὴ παύσῃ, καὶ τηροῦσα ἅπαντας ἀσινεῖς τῆς μανίας, μὴ διαλλείπῃς πλάνου εὐλαβῶς, τοὺς προσκυνοῦντας τὴν θείαν εἰκόνα σου.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσωμέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Καὶ ὸ κανῶν οὗ ἢ Ἀκροστιχίς·
Πανωχρεπίτισσα Θεοτόκε, βοήθει μοι. Χ.Μ.

ᾨδῇ ἀ’. Ἦχος πλ. δ’ Ὑγράν διοδεύσας.
Παντοίων ἀπάλλαξον συμφορῶν, κυνδύνων καὶ βλάβης τοὺς ἐχθίστου σοὺς ὑμνητάς, Μαινάλου Κυρία Θεοτόκε, Πανωχρεπίτισσα, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ἁγίασον πάντας τοὺς εὐλαβῶς, προστρέχοντας Μῆτερ, εἰς Μονήν σου τὴν ἱερὰν εἰκόνα σεπτήν σου προσκυνῆσαι, Πανωχρεπίτισσα Θεογεννήτρια.

Νικήτορας δεῖξον κατὰ παθῶν, ἡμᾶς χαμαιζήλων ἀναξίων σου ὑμνητῶν, σπευδόντων ἐν πίστει ἐκζητῆσαι, Πανωχρεπίτισσα Μῆτερ, τὴν χάριν σου.

Ὡς ὄρνις φιλέρημος ἐν δρυμοῖς, Μαινάλου Παρθένε, την σὴν ἔπηξας καλιὰν ἀέναον προς δοξολογίαν, Πανωχρεπίτισσα Τόκου του θείου σου.

ᾨδῇ γ’. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Χαριτόβρυτε Μῆτερ, σὲ ὡς φρουρὸν ἄγρυπνον μέλποντες, Τριπόλεως ὕμνοις Πανωχρεπίτισσα, καὶ ὡς θερμὴν βοηθὸν, ἐν Μαντινείᾳ οἰκούντων σπεύδομεν ἑκάστοτε τῇ προστασίᾳ σου.

Ῥτσμῶ σῆς προνοίας καὶ ἀρωγῆς, Δέσποινα, δούλους σου ἁγίασον Μῆτερ, Πανωχρεπίτισσα, ἀσπαζομένους πιστῶς, σὸν χαοιτόβρυτον ὄντως, ἔκτυπον εἰκόνος
σου, Θεογεννήτρια.

Εὑσυμπάθητε Μῆτερ Λόγου Θεοῦ, πρόφθασον, καὶ ἐκ συμφορῶν καὶ κινδύνων, Πανωχρεπίτισσα, Μαινάλου ὄρους φρουρὲ, καὶ Μαντινείας ἀκέστορ, ταχινή ἀπάλλαξον σοὶ τοὺς προστρέχοντας.

Προσκυνοῦντες εἰκόνα σὴν ἱεράν, ἄχραντε, εὑρεθεῖσαν ἔνδον σπηλαίου, Πανωχρεπίτισσα, πιστῶν Ἀρκάδων χοροὶ, ὁμολογοῦμεν σὴν χάριν, καὶ θερμὴν ἀντίληψιν ἐν περιστάσεσι.

Διάσωσον, Πανωχρεπίτισσα Μῆτερ, τοὺς σοὺς οἰκέτας, ἐξ ἐχθίστου ἐπιβουλῆς, κινδύνων καὶ θλίψεων, τοὺς σπεύδοντας πίστει σῇ προστασίᾳ.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Ἀρκάδων χοροί, σεμνὴ Πανωχρεπίτισσα, ἐλατοβριθοῦς Μαινάλου θεῖον κόσμημα, εὐλαβῶς ἀσπαζόμενοι σὴν εἰκόνα χάριτας βρύουσαν, ὡς ἐξ ἀφθόνου φρέατος χαρᾶς ταχέως ἀντλοῦμεν, Μῆτερ, νάματα.

ᾨδῇ δ’. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἰλαστήριον δούλων σου, Κεχαριτωμένη Πανωχρεπίτισσα, συμφορῶν καὶ περιστάσεων, ῥῦσαι τοὺς πιστῶς ἀνευφημοῦντάς σε.

Τοῦ ἐχθροῦ ἐπιθέσεων ἀσινεῖς συντήρει τοὺς σοὶ προστρέχοντας, ἀγλαὴ Πανωχρεπίτισσα, Μῇτερ τοῦ Ὑψίστου εὐσυμπάθητε.

Ἰαμάτων ἀστείρευτε ποταμέ Παρθένε Πανωχρεπίτισσα, ἀλγηδόνας πάντω πράυνον, τῶν εἰλικρινῶς μακαριζόντων σε.

Σκοτασμὸν ἀποδίωξον νόσων δυσιάτων παθῶν καὶ θλίψεων, πόῤῥω πάντων τῶν προσφύγων σου, Μῇτερ τοῦ Θεοῦ, Πανωχρεπίτισσα.

ᾨδῇ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Σωσον ἐκ φθορᾶς, καὶ παντοίας περιστάσεως, τοὺς προστρέχοντας εἰς Μάνδραν σου σεπτῆν, προσκυνῆσαι, σὴν μορφήν Πανωχρεπίτισσα.

Αἷγλης θεϊκῆς, καταξίωσον σοὺς πρόσφυγας, τοὺς δοξάζοντας Υἱόν σου καὶ Θεὸν, πανευΐλατον, σεμνὴ Πανωχρεκπίτισσα.

Θρόνου σου σεπτοῦ, ἡ ἐξ ὕψους ἐποπτεύουσα, Μαντινείανφρούρει πάντας σὴν μορφὴν, προσκυνοῦντας, εὐλαβῶς Πανωχρεπίτισσα.

Εὓχου ἀκλινῶς, ὑπὲρ πάντων εὐφημούντων σε, καὶ σπευδόντῶν προσκυνῆσαι σὴν μορφὴν, ἐν Σεμνείῳ σου, λαμπρῷ, Πανωχρεπίτισσα.

ᾨδῇ στ΄. Τὴν δέησιν.
Ὀλόφωτος, ὡς ἀστὴρ τὴν Τρίπολιν, καταυγάζει ἐκ τοῦ ὕψους Μαινάλου, Πανωχρεπίτισσα Θεογεννῇτορ, ἣ σὴ Μονῆ καὶ διώκει σκοτόμαιναν, αὐτῆς ἐνοίκων τῶν παθῶν, νοσημάτων κινδύνων καὶ θλίψεων.

Τον τάραχον, σαρκικῶν κατάπαυσον, σκιρτημάτων προστασίας σου ράβδῳ, Πανωχρεπίτισσα Μῆτερ, καὶ βίον ἡμῶν εἰρήνευσον νῦν προσκυνούντῶν σου εἰκόνα τὴν θαυματουργόν, Εἰρηνάρχου Θεοῦ Μῆτερ ἄχραντε.

Οὑράνωσον οἰκετῶν σου φρόνημα, προστρεχόντων εἰς Μαινάλου τὸ ὄρος σὴν παναγίαν μορφὴν προσκυνῆσαι, Πανωχρεπίτισσα Μῆτερ, καὶ νέκρωσον ἡμῶν κινήσεις σαρκικάς, σωφροσύνης παλάτιον, Δέσποινα.

Καυχώμεθα πάντες τῇ ἑτοίμῃ σου ἀρωγῇ, Πανωχρεπίτισσα Μῆτερ, ἥνπερ δεικνύεις ἡμῖν τοῖς ἐν πίστει ἀσπαζομένοις τὴν θείαν εἰκόνα σου, ὑπάρχουσαν ὁπλαρχηγῶν καὶ στεῤῥοῦ Θεοδώρου προσφύγιον.

Διάσωσον, Πανωχρεπίτισσα Μῆτερ, τοὺς σοὺς οἰκέτας ἐξ ἐχθίστου ἐπιβουλῆς, κινδύνων καὶ θλίψεων τοὺς σπεύδοντας πίστει σῇ προστασίᾳ.

Ἄχραντε ἡ δία λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὁπλαρχηγῶν τοῦ ἀγῶνος προσφύγιον ἐλευθερίας ἡμῶν, Μητροπάρθενε, Πανωχρεπίτισσα, στίφη ἐκδίωξον δοκούντων ἄρχειν λαῶν καὶ συμφέρουσιν αὐτῶν δουλούντων τοὺς σὲ μεγαλύνοντας.

Προκείμενον
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός Σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.
Στίχ. Τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.

Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (Κεφ. α΄ 39-49, 56).
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη μετὰ σπουδῆς εἰς την Ὀρεινήν, εἰς πόλιν Ἰούδα καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. Καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρί μου· ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατός καὶ ἅγιον τὸ ὄνομά Αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ, ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

Δόξα.
Πανωχρεπιτίσσης πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταἷς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Σκέπη καὶ κραταίωμα, Πανωχρεπίτισσα Μῆτερ, πάντων μελῳδούντων σε, καὶ πιστῶς εἰκόνα σου χαριτόβρυτον, ἀγλαὴ Δέσποινα, Κεχαριτωμένη, προσκυνούντων, ἐνδυνάμωσον, τοὺς καταφεύγοντας εἰς Μονὴν σεπτήν σου τὴν πέλουσαν, Μαινάλου ὄρους κλέϊσμα, Ἀρκαδίας θεῖον θησαύρισμα, Μαντινείας γέρας καὶ τοῦ Περιθωρίου τιμαλφὲς καὶ πολυτίμητον κόσμημα, Δέσποινα πανύμνητε.

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σοῦ….

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ἐκ δεινῶν καὶ κινδύνων ἀπολύτρωσαι πάντας πιστῶς προστρέχοντας, εἰς ὄρος τοῦ Μαινάλου, μορφήν σου προσκυνῆσαι, Μῆτερ Πανωχρεπίτισσα, πηγὴν θαυμάτων
πολλῶν, ὑπάρχουσαν Παρθένε.

Βοηθὸς οἰκετῶν σου ἐν στενώσεσι βίου καὶ περιστάσεσι, παναλγειναῖς ὑπάρχεις, φρουρὲ Περιθωρίου, Μῆτερ Πανωχρεπίτισσα, ἣ ἐφορῶσα ἀεὶ, τοὺς σὲ ὑμνολογοῦντας.

Ὁδηγοῦσα μὴ παύσῃ πρὸς σκηνὰς οὐρανίους, Πανωχρεπίτισσα, κατοίκους Μαντινείας καὶ τῶν πιστῶν χορείας προσκυνούντων εἰκόνα σου, σὴν ἱερὰν ἐν Μονῇ, τῇ ἐν δρυμοῖς Μαινάλου.

Η Μονή σου ἐδείχθη ἰατρεῖον νοσούντων Πανωχρεπίτισσα, ἰσχὺν τῶν ἀδυνάτων, καὶ ῥῶσις ἀσθενούντων, κατωδύνως Παντάνασσα, Μῆτερ Ὑψίστου Θεοῦ, ὑπερευλογημένη.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Θεοῦ τοῦ Λόγου, Πανωχρεπίτισσα Μῆτερ, οὐρανόθεν εὐλόγει σοὺς δούλους, προσκυνοῦντας πόθῳ, σὴν ἱερὰν εἰκόνα.

Εὐκλείας δεῖξον, Πανωχρεπίτισσα θείας, τῆς ἐν πόλῳ μετόχους σοὺς δούλους, θαυμασίων πλῆθος, τῶν σῶν ἀνευφημοῦντας.

Ἰσχὺν καὶ θάῤῥος, Πανωχρεπίτισσα πᾶσι, δὸς ἡμῖν προσκυνοῦσιν εἰκόνα, Κεχαριτωμένη, τὴν θαυματόβουτόν σου.

Μαινάλου κλέος, Πανωχρεπίτισσα Μῆτερ, καθαγίαζε τοὺς προσκυνοῦντας, ἐν σεπτῇ Μονῇ σου, σὴν ἱερὰν εἰκόνα.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ὁδήγει σοὺς οἰκέτας, πρὸς ἐπάλξεις πόλου, τοὺς μεγαλύνοντας πλῆθος θαυμάτων σου, Πανωχρεπίτισσα Μῆτερ, Θεογεννήτρια.

Ἴλέωσαι σὸν Τόκον, Κεχαριτωμένη, τοῖς προσκυνοῦσιν ἐν πίστει εἰκόνα σου, Πανωχρεπίτισσα Μῆτερ, τὴν θαυματόβρυτον.

Χαράς ἡμῶν αἰτία, Μῆτερ τοῦ Ὑψίστου, τῶν λυπηρῶν ἀποδίωξον ζόφωσιν, Πανωχρεπίτισσα, πάντων μακαριζόντων σε.

Μνημόνευε σῶν δούλων, κατασπαζομένων, Πανωχρεπίτισσα θείαν εἰκόνα σου, τὴν ἐφορῶσαν ἐξ ὄρους Μαινάλου ἅπαντας.

Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ· τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις Παναγία Μῆτερ Θεοῦ, χαίροις, χριστωνύμων ἀντιλῆπτορ ἣ κραταιά, χαίροις, ἣ προστάτις Μονῆς Ἐπάνω Χρέπας, ἣ σκέπουσα ὑψόθεν πόλιν Τριπόλεως.

Χαίροις ἢ ἐξ ὕψους σου θαυμαστῶς, ἐφορῶσα Μῆτερ, ἐπὶ πάντας τοὺς εὐλαβῶς, ἐπικαλουμένους σὴν θείαν προστασίαν, τῆς Μαντινείας φύλαξ, Πανωχρεπίτισσα.

Χαίροις τοῦ ἀγῶνος ὁπλαρχηγῶν τῆς ἐλευθερίας, ἐξ ἀπίστων σῶν ἱκετῶν, προσφυγὴ ἑτοίμη, Κυρία Θεοτόκε, φρουρὲ χειμαζομένων, Πανωχρεπίτισσα.

Εἰρηνάρχου Κτίσαντος καὶ Θεοῦ Μῇτερ γλυκυτάτη, ὑμνηπόλων σου εὐλαβῶν βίον σαῖς πρεσβείαις εἰρήνευσον καὶ σῶσον, ἡμᾶς ἐχθροῦ μανίας, Πανωχρεπίτισσα.

Χαίροις τοῦ Μαινάλου λαμπρὸς φωστήρ, Κεχαριτωμένη, ἐγκαλλώπισμα ἱερὸν, τοῦ Περιθωθρίου καὶ γέρας Μαντινείας, πολύτιμον Παρθένε Πανωχρεπίτισσα.

Εὑσεβῶν ἀγῶνος ὁπλαρχηγῶν τῆς ελευθερίας ἐξ ἀπίστων Ἄγαρ υἱῶν, προσφυγῆ ἑτοίμη καὶ θεία σκέπη πέλεις, Μαινάλου ὄρους φύλαξ, Πανωχρεπίτισσα.

Ῥῦσαι τοῦ ἐχθίστου ἐπιβουλῆς, πάντας κοπιῶντας εἰς Σεμνεῖόν σου ἀνελθεῖν, τὸ κοσμοῦν τὸ ὄρος Μαινάλου, Θεοτόκε, πιστοῦ λαοῦ συλλῆπτορ, Πανωχρεπίτισσα.

Χαίροις καταφύγιον ἱερὸν Κολοκοτρωναίων καὶ ἁπάντων ὁπλαρχηγῶν δι᾽ ἐλευθερίαν τῶν ἀγωνιζομένων τοῦ γένους Ὀρθοδόξων, Πανωχρεπίτισσα.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαΐ, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Θεοτόκε Παρθένε Πανωχρεπίτισσα, ὁπλαρχηγῶν τοῦ ἀγῶνος, ἐλευθερίας ἡμῶν, καταφύγιον ἐξ ὕψους θείου θρόνου σου, πάντας ἐπόπτευε ἀεὶ, Μαντινείας τοὺς πιστοὺς, βοῶντας ἐν εὐλαβείᾳ, Χαῖρε πιστῶν ἐν κινδύνοις, καὶ πειρασμοῖς θερμὴ
ἀντίληψις.

Ἐκτενὴς καὶ Ἄπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἐξής·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ Ξύλου.
Φύλαξ ὄρους ἐλατοβριθοῦς, Κεχαριτωμένη Μαινάλου, καὶ ἐναργὲς βοηθὲ, οἰκιστῶν Τριπόλεως Πανωχρεπίτισσα, Θεοτόκε πανύμνητε, βοήθει σοῖς δούλοις, ἐν δειναῖς στενώσεσι καὶ περιστάσεσιν, ὄντως τρυχομένοις καὶ ρύου συμφορῶν καὶ θλίψεων πάντας σὲ τοὺς μεγαλύνοντας ἑκάστοτε.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς.
Ἀμήν.

Τετράστιχον.
Πανωχρεπίτισσα, Ἀλέξανδρον σκέπε
σῦν Μάνδρας σου μοναζουσῶν
συνοδείᾳ, ἐλατοβριθὲς Μαίναλον
κλεϊζούσης, ταπεινῶς δέεταί σου νῦν Χαραλάμπης.