Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγία Θεοτόκο την επονομαζόμενη Βουρλιώτισσα
Ποίημα Ευάγγελου Κοτσιομήτη Ιατρού
Ἡ μνήμη τῆς Εορτάζεται τὴν πρώτη Κυριακὴν κάθε Ὀκτωβρίου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Ὡς συνήθως, καὶ τὸ ἑξῆς·
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Tοὺς προσελθόντας τῇ θερμῇ σου πρεσβείᾳ καὶ προσκυνοῦντας τὴν σεπτήν σου Εἰκόνα, πανευλαβῶς Βουρλιώτισσα Μῆτερ, πάσης ἐλευθέρωσον ἀπειλῆς καὶ ἀνάγκης, καὶ παθῶν καὶ θλίψεων, καὶ δεινῶν ἀλγηδόνων, καὶ θεραπείαν δώρησαι ἡμῖν, ὡς Ζωοδόχος τεκοῦσα τὸν Ἄνακτα.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Καὶ ὁ Κανὼν, οὗ ἡ ἀκροστοιχίς·
Θεόνυμφε Μῆτερ εὔφρανον χαρᾶ ἁγία, Εὐάγγελον πλέξαντα τάδε σοὶ μέλη.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Θεόνυμφε Μῆτερ πάσης ὀργῆς, καὶ πάσης ἀνάγκης, καὶ ἀμέτρητων συμφορῶν, ἡμᾶς καταξίωσον ῥυσθῆναι, σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη, πανάχραντε.
Ελέους τεκοῦσα τὸν δωρητήν, ἐλέησον Κόρη τοὺς προστρέχοντας εὐλαβῶς, καὶ τὴν σὴν ἀντίληψιν αἰτοῦντας, σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη, θεόνυμφε.
Ὀδύνην ἀνέστειλας μυστικῶς, τῇ σῇ μεσιτείᾳ καὶ ἀνάγκης ἀπαλλαγήν, τοῖς προσδεχομένοις τὴν σὴν χάριν, Θεοχαρίτωτε Κόρη, πανάχραντε.
Νοσοῦντες τῇ θείᾳ σου ἀρωγῇ, καὶ τῇ προστασίᾳ, ἡμῖν δίδεις τὰς δωρεάς, καὶ σώζεις ἡμᾶς ἐκ κινδύνων, ὦ Βουρλιώτισσα Θεόνυμφε.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ὑετῶν ἐλλειμάτων, καὶ χαλεπῶν θλίψεων, καὶ ἐπηρειῶν ὀλεθρίων, ἡμᾶς ἀπάλλαξον, τοῦ πολεμήτορος, σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη, τοὺς πιστῶς προσφεύγοντας, τῇ προστασίᾳ σου.
Μεσιτεύεις ἀσμένως, καὶ συμπαθῶς Πάναγνε, τοῖς προσερχομένοις ἱκέταις, ἡνίκα ἴασαι, τοὺς πρὸς σὲ σπεύδοντες, σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη, τὸ σεπτὸν σου ὄνομα ἐπικαλούμενοι.
Φωτοδόχου ἁψῖδος, ὁ ἀληθὴς στέφανος, ἐκ τῆς σῆς ἁγίας Εἰκόνος, σοὶ Βουρλιώτισσα, δροσίζεις πάντοτε, καὶ γλυκερῶς ἀναψύχεις, τοὺς πυρὶ τῶν θλίψεων, δεινῶς φλεγόμενους.
Ελεοῦσα Παρθένε, τοὺς ἀσθενεῖς ἴασαι, καὶ τοὺς θλιβομένους τῷ βίῳ, ἡνίκα λύτρωσον, οἱ πρὸς σὲ σπεύδοντες, τὴν Βουρλιώτισσαν Κόρην, βοηθὸν καὶ ῥύστην πάντες ἐνθυμούμενοι.
Διάσωσον, σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη καὶ Θεομῆτορ, ἐκ παντοίων νόσων καὶ περιστάσεων, καὶ τείχισον τοὺς προσελθόντας τῇ σῇ θείᾳ σκέπῃ σου.
Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πρεσβείαν θερμήν, καὶ ὀχυρὸν προπύργιον, δοκοῦντες, Ἁγνὴ ποικίλλων ἐπιθέσεων, οἱ πάντες ἐκλυτρούμεθα, τοῦ δολίου ἐχθροῦ καὶ ἀλάστορος, τῆς χαρμοσύνης καὶ θείας χαρᾶς, πληρούμεθα πάντες Βουρλιώτισσα.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Βουρλιώτισσα Ἄνασσα, πρὸς τὴν σὴν ἀντίληψιν καταφεύγομεν, καὶ λυτρούμεθα Πανάμωμε, τῶν κατὰ τὸν βίον περιστάσεων.
Ἀλγηδόνων δυσώπησον, τὴν κατὰ ψυχὴν καὶ σῶμα Πανάχραντε, ὡς ἱκέτες Βουρλιώτισσα, πρὸς σὲ καταφεύγομεν γεραίροντες.
Νόσων σβέσον τὸν κλύδωνα, καὶ ὑγείας δρόσον ἡμῖν χορήγησον, μητρικῇ σου ἀγαθότητι, τοὺς σὲ μεγαλύνοντας Πάναγνε.
Πάσης βλάβης προστάτευσον, πάσης μαγγανείας, πάσης φαυλότητος, Θεοτόκε ἐκδυσώπησον, μόνη Βουρλιώτισσα Πανύμνητε.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἀπας ἀσθενής, τῷ ναῷ σου σπεύδει, Πάναγνε, ἐκλαμβάνει τὰς ἰάσεις συμπαθῶς· τοὺς γὰρ πάντας ἐλεεῖς, σὺ Βουρλιώτισσα.
Θεῖον θησαυρόν, τὴν Εἰκόνα σου κατέχοντες, ἐξ αὐτῆς ἁγιασμοῦ τὰς δωρεάς, δαψιλῶς τῆς Βουρλιώτισσας λαμβάνομεν.
Φώτισον ἡμᾶς, τῶν ναμάτων ἡμῖν πρόξενος, ἀγαθύνεις μητρικοῖς σου οἰκτιρμοῖς, τοὺς ἐν πίστει ζωὴν Κόρη ἀνύοντας.
Ἀνθος γλυκερόν, οὐρανίου παρακλήσεως, τοὺς ἐν θλίψει στενάζοντες δεινῶς, συμπαθῶς, σὺ Βουρλιώτισσα βοήθησον.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Μαγείας καὶ χαλεπῆς φαρμακείας, καὶ ποικίλλων τοῦ βελίαρ πληγμάτων, σὺ Βουρλιώτισσα Πάναγνε, καὶ βασκανίας δεινῆς ἐλευθέρωσον, τοὺς ἀφορῶντας εὐσεβῶς, περὶ τὴν σὴν ὀξυτάτην ἀντίληψιν.
Οἱ πάντες τῶν σῷ ναῷ σου προσελθόντες, καθ’ ἐκάστην Θεοτόκε ἡμέραν, ἀπὸ βαθέων ψυχῆς σοι βοῶμεν· ἀσθενειῶν καὶ παντοίων κακώσεων, ἐλεύθερον καὶ ὑγιῆ, ἡμῶν τήρει τὸν βίον αἰτούμεθα.
Νοσοῦντας Κόρη ῥᾳστώνην παρέχεις, καὶ καμνόντων θεραπείαν καὶ ῥῶσιν, καὶ θλιβομένοις ἀνάψυξιν θείαν, καὶ αἰχμαλώτοις ταχεῖαν ἐκλύτρωσιν· τὴν Βουρλιώτισσαν διό, πᾶς πιστὸς μεγαλύνει καὶ σώζεται.
Ὀδύνης τῆς δυσμενῶς πιεζούσης, τὴν ἀθλίαν μου ψυχὴν καὶ καρδίαν, καὶ δαπανώσης οἰκτρῶς τὸ σῶμα μου, τῇ σωστικῇ σου θεράπευσον χάριτι, Θεοχαρίτωτε ἁγνή, καὶ δεινῶν ἀλγηδόνων με λύτρωσον.
Διάσωσον, σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη, Θεογεννῆτορ, ἐκ παντοίων ὀδυνηρῶν περιστάσεων, τοὺς καταφεύγοντες πίστει τῇ σῇ θείᾳ χάρῃ σου.
Ἀχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν.
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τῆς τῶν αἱμάτων σου.
Τῇ μεσιτείᾳ σου Νύμφη προστρέχοντες, ἐλευθερούμεθα πάσης κακώσεως· διό τὴν σὴν χάριν κηρύττομεν, καὶ Βουρλιώτισσσαν πίστει ὑμνοῦμέν σε· σὺ γὰρ ἡμῶν τὸ διάσωσμα.
Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.
Στίχος. Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου.
Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν.
(Κεφ. ι΄38-42).
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς κώμην τινά· γυνὴ δὲ τις ὀνόματι Μάρθα, ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφή, καλουμένη Μαρία, ἥ καὶ παρακαθήσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. Ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι, ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην μὲ κατέλιπε διακονεῖν; Εἰπέ οὖν αὐτῇ, ἵνα μοι συναντιλάβηται. Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπε αὐτῇ· Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία. Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς. Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα, ἐπάρασὰ τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου, εἶπεν αὐτῷ· Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε, καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. Αὐτὸς δὲ εἶπε· Μενοῦν γε, μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.
Δόξα.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Παναχράντου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ῥῶσιν καὶ βοήθειαν, καὶ ἀληθῆ προστασίαν, πάντες ἐκλαμβάνομεν, ἐν παντὶ τῷ βίῳ μοι, ἴασαι πολλαπλῶν θλίψεων, καὶ ἀσθενημάτων καὶ κλυδώνων ἐκ τοῦ ὄφεως, καὶ πάσης Δέσποινα, ἄλλης συμφορᾶς τε καὶ μάστιγος, ταχέως δυσωπούμεθα, τῇ σῇ ἀρωγῇ σου Βουρλιώτισσα· ὅθεν μὴ στερήσης, παρέχειν ἡμῖν χάριν συμπαθῶς, τοῖς πρὸς τὴν σὴν ἀγαθότητα, Νύμφη, ἀτενίζουσι.
Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου…
Κύριε ἐλέησον (ιβ΄) καὶ εὐθὺς αἱ λοιπαὶ ᾠδαί.
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Πίστην ἄτρεπτον δίδου, καὶ ψυχῆς θεραπείαν σοὶ Βουρλιώτισσα, τοῖς πόθῳ προσιοῦσι, τῷ θείῳ σου τεμένει, προσκυνοῦντας καὶ ψάλλοντας· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Θεοστόλιστε Νύμφη, ἡ Χριστὸν σαρκωθέντα ἡμῖν κυήσασα, φωνὴ τῶν πρεσβειῶν σου, τὸ σκότος τῶν παθῶν μου, διασκέδασον Πάναγνε, ἵνα ὑμνῶ σου ἀεί, τὰ θεῖα μεγαλεῖα.
Δυστροπούντων ἀνθρώπων, καθ’ ἡμῶν ἐπινοίᾳ τὰς τοῦ ἀλάστορος, βουλὰς τὰς ὀλεθρίους ματαίωσον Παρθένε, καὶ τὴν λύτρωσιν δώρησαι, ἐν πάσῃ ὥρᾳ δεινῇ, καὶ πᾶσαν δυσχέρειαν.
Διασκέδασον πάσης, τοῦ ἐχθροῦ σκοτοδίνης καὶ ἐπιθέσεως, ἡμᾶς τοὺς ἐκ καρδίας, τὸ θεῖον ὄνομά σου, εἰς βοήθειαν κράζοντας, ἐν πάσῃ ὥρᾳ Ἁγνή, καὶ πάσῃ τροπῇ βίου.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Σῶσόν με Κόρη, τῶν δριμυτάτων μοι πόνων, καὶ ἐκλύτρωσαι δεινῶς ἐκ δυσθυμίας, τῆς κατατρυχούσης, τὴν ταπεινήν ψυχήν μου.
Δόξῃ ἀΰλῳ, ἐπισκοπῆς σου τῆς θείας, παραμύθησον, τὴν θλῖψιν τῆς ψυχῆς μου, ἵνα σὲ δοξάζω, τὴν Κεχαριτωμένην.
Σὲ βακτηρίαν, τὴν Βουρλιώτισσαν Νύμφην, ἀποκτήσαμεν, ἐν τῷ παρόντι βίῳ, καὶ τῆς σῆς Παρθενίας, κηρύττομεν τὴν δόξαν.
Ῥῦσαι Παρθένε, σὺ Βουρλιώτισσα Κόρη, τοὺς προστρέχοντας τῇ θείᾳ σου Εἰκόνι, καὶ παράσχου τοῖς πᾶσι, αἰτήσεων τὴν λῦσιν.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Τῶν πλείστων δωρημάτων, τῶν παρὰ σοῦ λαβόντες, ὦ
Βουρλιώτισσα νύμφη Πανάχραντε, τὴν πρὸς ἡμᾶς σου χρηστότητα μεγαλύνομεν.
Ἐν θλίψεσι καὶ πόνοις, πάσχοντες βαρέως, τῇ χάριτί σου πιστῶς καταφεύγουσι, σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη καὶ διασώζονται.
Ὑψίστου Θεοῦ Μῆτερ, πάσης μεθοδείας, καὶ τοῦ ἐχθροῦ μου ἐλεύθερον φύλαττε, σοὶ Βουρλιώτισσα νύμφη ἡ Παναμώμητος.
Τιμῶμεν τὴν πολλήν σου, τὴν πρὸς ἡμᾶς ἀγάπην, σὲ Βουρλιώτισσα Κόρη δοξάζομεν, ὅτι ἡμᾶς περιβάλεις καὶ σῴζεις τάχιστα.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Τὴν Θεοχαρίτωτην Μαριάμ, πάντες ἐξυμνοῦμεν τῇ καρδίᾳ χαρμονικῶς, τῇ σεπτῇ Εἰκόνι, τὴν λύτρωσιν αἰτοῦμεν, καὶ τὴν παραμυθίαν πάντων Βουρλιώτισσα.
Τοὺς δοκιμαζομένους ὑπὸ παθῶν, καὶ τοὺς ἀσθενοῦντας ἐκ
παντοίων κλυδωνισμῶν, Κόρη Παναγία, τῇ σῇ ἐπιστασίᾳ, θεράπευσον ἀτρέπτως Νύμφη Βουρλιώτισσα.
Τῇ ἀνακαινίσει σου Θαυμαστῇ ὄντως ὡραιώθη ἡ Εἰκόνα σου ἡ σεπτή, καὶ παραμυθίαν, δεινῶν ἀεὶ παρέχει, τοῖς ταύτῃ προσιοῦσι Κόρη Βουρλιώτισσα.
Τῆς Βουρλιωτίσσης χαρμονικῶς τῇ σεπτῇ Εἰκόνα καταφύγωμεν οἱ πιστοί, ἵνα λυτρωθῶμεν, τῶν ὀδυνῶν τοῦ βίου, καὶ θείας πληρωθῶμεν ἀγαλλιάσεως.
Ἀπαντας τοὺς πίστει εἰλικρινεῖς, προστρέχοντας Κόρη, τῇ θερμῇ σου ἐπισκοπῇ, ἀβλαβεῖς δυσώπει, ἐκ πάσης πονηρίας, τοὺς εὐσεβεῖς Παρθένε νύμφη Βουρλιώτισσα.
Χαῖρε τῶν Ἀγγέλων θεία χαρά· χαῖρε τεθλιμμένων ἡ γλυκεῖα ἀναψυχή· χαῖρε αἰχμαλώτων, ἡ λύτρωσις Παρθένε, καὶ τῶν καμνόντων χαῖρε Νύμφη Βουρλιώτισσα.
Δέξαι μου τοὺς ὕμνους Κόρη Ἁγνή, καὶ τοὺς δακρυῤῥόους στεναγμούς μου Μῆτερ Θεοῦ, τοῦ κλύδωνα τὰ ἄλγη καὶ θλίψεων παντοίων, Βουρλιώτισσα δυσώπει, πάντων τῶν δούλων σου.
Δεῦτε Ὀρθοδόξων αἱ στρατιαί, ἄχραντον Παρθένον καὶ ὑπέρμαχον Στρατηγόν, ὑμνήσωμεν προφρόνως τὴν Κεχαριτωμένην, οἱ πάντες ἐν κινδύνοις Κόρην Βουρλιώτισσαν.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.
Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τὴν Ἄχραντον Εἰκόναν σου, Βουρλιώτισσα Πάναγνε, νῦν χαρμονικῶς προσκυνοῦντες, γεραίρομεν, Παρθένε· Ὑπάρχεις γὰρ σκέπη πρὸς ἡμᾶς, ἀρδεύουσα θαυμάτων παροχήν· διὰ τοῦτο ἀναβλύζεις ἀεί, τοῖς εὐλαβῶς βοῶσί σοι· δόξᾳ τῷ σὲ δοξάσαντι Θεῷ· δόξᾳ τῷ σὲ θαυμαστώσαντι· δόξᾳ τῷ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς διὰ τοῦ τόκου σου.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε νεκρόν.
Πάντας τοὺς τὴν θείαν καὶ σεπτήν, κατασπαζομένους Εἰκόνα, τὴν σὴν Πανύμνητε, ἥνπερ ὀνομάζομεν ὡς Βουρλιώτισσαν, πειρασμῶν ἐξανέμησον, καὶ νόσων παντοίων, καὶ πταισμάτων αἴτησαι, ἡμῖν τὴν ἄφεσιν, ἵνα ἐξυμνήσομεν πάντες, τὰ σὰ μεγαλεῖα Παρθένε, καὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς φιλανθρωπίαν σου.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
