Παρακλητικός Κανων εις τον Άγιον Ένδοξον Ιερομάρτυρα Διονύσιο τον Αεροπαγίτη

Ποίημα Γεωργίου Αποστολάκη, τοῦ ἀπό δικαστῶν.

῾Η μνήμη αὐτοῦ τελεῖται τῇ 3ῃ ᾿Οκτωβρίου
Ψαλλόμενος πρός φωτισμόν ὑπό τῶν
Δικαστῶν καί πάντων τῶν ἐπιτελούντων
ἔργον ἐν τῇ Δικαιοσύνῃ.

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὑτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

῏Ηχος δ΄. ῾Ο ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τὸν Ἱεράρχην Ἀθηνῶν καὶ προστάτην, δικαιοσύνης Διονύσιον θεῖον, συμφώνως εὐφημήσωμεν πιστοί δικαστῶν, κράζοντες· βοήθησον ἐκτελεῖν ἡμῶν ἔργον, δι’ εὐχῶν σου Ἅγιε ὁ Ἀρείῳ τῷ Πάγῳ, διακονήσας δίκαιον καλῶς, καὶ νουνεχῶς ὦ ἰσάγγελε ἄνθρωπε.

Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Καὶ ὁ Κανών.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Παράσχου βοήθειαν δικασταῖς, θεόληπτε Πάτερ, ἐν τῷ ἔργῳ τῷ ἱερῷ, καὶ φώτισον πάντων διανοίας, ἵνα δικαίαν ταὴν κρίσιν ἐκφέρωσιν.

Ὑπόδειξον λύσεις εἰρηνικάς, τοῖς ἐν δίκαις οὖσι, Διονύσιε θαυμαστέ, καὶ εὔρυνον νόας δικαζόντων, ὥστε ἀεὶ ἀληθείας ἐφίεσθαι.

Λειτούργημα ἔχουσιν ἱερόν, τῆς Δικαιοσύνης, ἐπικούρησον νοητῶς καὶ δίδαξον λύσεις ζητημάτων, τῶν προκυπτόντων ἐν δίκαις ἑκάστοτε.

Θεοτοκίον.
Νεφέλῃ προσῆλθέν σοι ὁ σεπτός, ἡμῶν ὁ προστάτης, Διονύσιος Μαριάμ καὶ κατηξιώθη σε κηδεῦσαι, σὺν Ἀποστόλοις ὑμνῶν τὸ σὸν σκήνωμα.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἐν Ἀρείου τοῦ Πάγου, τῷ φοβερῷ βήματι, ἔκρινας δικαίαν τὴν κρίσιν ἀπροσωπόληπτον· διό βοῶμεν· σοφέ, διὰ συντόνων εὐχῶν σου, ἐπιγνῶναι πρόσωπον, πάντας ἀπότρεψον.

Ἀθηνῶν πολιοῦχος καὶ πρεσβευτής ἕτοιμος, καὶ τῶν δικαστῶν ὁ προστάτης, γέγοντας πάμφωτε, ὅθεν βοήθει ἡμῖν, εὐθυκρισίᾳ δικάζειν, ἰσχυρὸν καὶ πένητα δίχα προκρίματος.

Ὁ ἑσμός δικαζόντων σὲ προσφωνεῖ πρόεδρον, καὶ ταὴν ἀρωγήν σου αἰτεῖται, ὦ Διονύσιε, ὅπως σοφίᾳ Θεοῦ, δικαιοσύνην διδοῖεν, οἰκτιρμούς ποιούμενοι, πάσῃ ἁπλότητι.

Θεοτοκίον.
Θεοτόκε Παρθένε, πρὸς σὲ ταχὺ ἔδραμε, ποθῶν προσκυνῆσαι σούς πόδας, ὁ Διονύσιος, σωματικῶς δὲ ἐλθών, ἐν τῇ Ἁγίᾳ τῇ πόλει, κάλλος σὸν τὸ ἄῤῥητον, φρίττων ἐθαύμασεν.

Προφύλαξον, ἀπὸ σφαλμάτων τὰ τέκνα σου Θεοφόρε, ὅτι πάντες οἱ δικασταὶ πρὸς σὲ καταφεύγουσι, ζητοῦντες τὴν χάριν καὶ φωτισμόν σου.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Τό βῆμα Ἀρείου τοῦ Πάγου ὡς κατέλιπες, εἰς βῆμα Ναοῦ προσῆλθες
Ἱερώτατε, κριτῶν δὲ τὴν τήβεννον, ἱεροῖς ἀμφίοις ἀντήλλαξας καὶ λειτουργὸς τοῦ ῾Υψίστου γεγονώς, λαὸν Ἀθηναίων καθωδήγησας.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Διονύσιε ἄριστε, δῶρα μὴ λαμβάνειν ἡμᾶς νουθέτησον, πῦρ γὰρ καύσει τὰ οἰκήματα, τῶν δωροδεκτῶν κράζει ὁ δίκαιος.

Ὃς ἄν δῶρα δεχόμενος, τήν ψυχήν ἀθώου πατάσσῃ Ἅγιε, ἐσαεὶ ἐπικατάρατος, ἔσται ὡς σαφῶς ἐν νόμῳ γέγραπται.

Αὐγασθείς Θείᾳ Χάριτι, τὰς τῶν δικαζόντων ψυχᾶς καταύγασον, τῶν ὑμνούντων σε ἐν ᾄσμασι, καὶ ἐξαιτουμένων σὴν ἀντίληψιν.

Θεοτοκίον.
Δικαστῶν διακόνημα, Δέσποινα εὐλόγησον πρὸς εὐόδωσιν, παῤῥησίαν γὰρ σὺ κέκτησαι, Θεοῦ θρόνος οὖσα ἐπουράνιος.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Δώρησον ἡμῖν, καὶ τοῖς οἴκοις τῶν τιμώντων σε, τὴν ὑγιείαν καὶ παθῶν ἀπαλλαγήν, Διονύσιε τοῦ Παύλου τὸ ἁλίευμα.

Ἔχει δικαστῶν, ἡ ὁμήγυρίς σε φύλακα, περιτείχισμά τε οἴκων ἀσφαλές, ὅθεν φρούρησον καὶ δίωξον τὸν κίνδυνον.

Ἵασαι ταχὺ ἀσθενοῦντα καὶ τρυχόμενον, δικαστὴν καὶ δικηγόρον ῾Ιερέ, ὡς καὶ πάντα, συνεργοῦντα εἰς τὸ δίκαιον.

Θεοτοκίον.
Ἐμπνευσον ἡμῶν, ταῖς ψυχαῖς πνεῦμα φιλάδελφον, προσηνεῖς ὁ εἷς τῷ ἄλλῳ ἐν Χριστῷ, ἵνα ὦμεν ἀληθῶς Θεογεννήτρια.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Ἀξίωσον, δικαστάς μακάριε, Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίαν στηρίζειν, ὅτι Τριάδι Ἁγίᾳ τὸ γένος, ἐν τοῖς αἰῶσι ἀλώβητον ἵσταται, διὸ τὸ Σύνταγμα ἡμῶν, ἐν ὀνόματι ταύτης ἐψήφισται.

Εὐλάβειαν εἰς πατρῷα δόγματα, ἱερᾶς τε παραδόσεως ὅρους, καὶ προσευχῆς τὸν θεάρεστον πόθον, ἡμῖν ἐμφύτευσον Πάτερ δεόμεθα, στεῤῥάν δὲ πίστιν εἰς Χριστόν, μαρτυρίῳ σου πάντας ἐκδίδαξον.

Αἱρέσεων τοὺς πλοκάμους μάκρυνον, ἀφ’ ἡμῶν ἐξαιτουμένων σὴν χάριν, καὶ ἐπηρείας κακοῦ καὶ μαγείας, πάντα προφύλαξον τάχος τὰ τέκνα σου, ὡς παῤῥησίαν πρὸς Θεόν, κεκτημένος διὰ τῆς ἀθλήσεως.

Θεοτοκίον.
Ἐσκότισται οὐρανὸς καὶ ἥλιος, καὶ ἐῤῥίγησεν ἡ γῆ τῇ Σταυρώσει τοῦ σοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ μου Παρθένε καὶ ἐν Αἰγύπτῳ φωνεῖ Διονύσιος· «Θεός νῦν πάσχει ἤ τὸ πᾶν, ἀδελφοί μου ἀπόλλυται σήμερον».

Προφύλαξον, ἀπὸ σφαλμάτων τὰ τέκνα σου Θεοφόρε, ὅτι πάντες οἱ δικασταὶ πρὸς σὲ καταφεύγουσι, ζητοῦντες τὴν χάριν καὶ φωτισμόν σου.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καί τὸ Κοντάκιον.
῏Ηχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Ὡς προστάτην τῆς Δικαιοσύνης σοφώτατον καὶ καλλώπισμα τῶν δικαστῶν πολυτίμητον, σὲ κεκτήμεθα Διονύσιον τὸν θαυμαστόν, διό πρόφθασον ὡς ἀρωγός εἰς ταὴν ἐνίσχυσιν ἡμῶν, τῶν δεόντως καλούντων σε· φώτισον τὰ σὰ τέκνα, ἐξάγειν δικαίας κρίσεις καὶ εἰρηνεύειν λογισμὸν ἀντιδίκων Διονύσιε.

Προκείμενον.
Οἱ ἱερεῖς σου, Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην καὶ οἱ Ὁσιοί σου ἀγαλλιάσει ἀγαλλιάσονται.
Στίχος. Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ.

Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον.
(Κεφ. ε΄ 14-19).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· ῾Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου· οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι, ἐπάνω ὄρους κειμένη· οὐδὲ καίουσι λύχνον, καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα, καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον, ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν, ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου, ἕως ἂν πάντα γένηται. Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων, καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

Δόξα.
Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου πρεβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν
ἐγκλημάτων.

Καί νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν
ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὀλὴν ἀποθέμενοι.
Γόνος εὐκλεέστατος, καὶ ἐγκρατὴς τῆς σοφίας, καὶ πνυκός τῷ βήματι, δικαστὴς πανάξιος, ἦσθα Ἅγιε, πλὴν ὡς ἀκήκοας, Παύλου τὸ κήρυγμα, βαπτισθῆναι πρῶτος ἔσπευσας· ὅθεν καὶ γέγονας, ποιμὴν Ἐκκλησίας Ἀθήνησι, παρθένον τε Πανάμωμον, σώματι ἰδεῖν κατηξίωσαι, βίον δὲ σφραγίσας, σεπτῶς τῷ μαρτυρίῳ ἐν πυρᾷ, διπλοῦν τὸ στέφος παρέλαβες, τοῦ Ἱερομάρτυρος.

Σῶσον ὁ Θεός, τὸν λαόν σου…

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ταπεινοί τῇ καρδίᾳ, προσηνεῖς τε τοῖς τρόποις, παντὶ γενώμεθα, δεικνύοντες τῷ κόσμῳ, ἐπιεικείας Πνεῦμα, ὁ Προφήτης γὰρ κράζει σοι· ἐλέει καὶ οἰκτιρμῶ, ποιήσωμεν τὴν κρίσιν.

Διονύσιε πάτερ, δικαζόντων χορείᾳ, σαφές κατάστησον, διάκονοι Δεσπότου, εἰσίν ἐν ἐξουσίᾳ, ἀπονέμοντες δίκαιον, οὐκ ἐξουσία ἐστί, εἰ μὴ ὑπὸ Κυρίου.

Διακρίσεως δῶρον, Διονύσιε θεῖε ἡμῖν χορήγησον, φωτίζων ἐν ἑκάστῃ, ἰδίᾳ περιπτώσει, τὴν τομὴν τὴν προσήκουσαν, οἰκονομεῖν γὰρ σοφόν, οὐχὶ τ’ ἀκραίως κρίνειν.

Θεοτοκίον.
Θεονύμφευτε κόρη, Παναγία παρθένε, πιστῶν τὸ καύχημα, εὐλόγησον σοὺς δούλους, καὶ ἔμπλησον σοφίας, ἀρετῆς καὶ συνέσεως, Διονυσίῳ σεπτῷ, ὅπως ὁμοιωθῶμεν.

ᾨδὴ η΄. Τὸν βασιλέα.
Ἀοργησίας, τὴν ἀρετήν ἡμῖν πᾶσι, Διονύσιε πάτερ παράσχου, ἣν Ἀρείῳ Πάγῳ, ἐδείκνυες δικάζων.

Μακροθυμίαν, ὑπομονήν τε ἐν πᾶσι, ἐπιδείξωμεν τῇ ἀκροάσει, τῶν προσερχομένων, ἐνώπιον τῆς ἕδρας.

Ἄπαντας ῥῦσαι, τῆς ἐμπαθείας ὦ πάτερ, Διονύσιε ὡς παραστάτης, τῶν διακονούντων, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ.

Θεοτοκίον.
Ἐν ὁμονοίᾳ, καὶ ἁρμονίᾳ διάγειν, καταξίωσον πάντας Παρθένε, Μῆτερ τοῦ Ὑψίστου, ἡ Κεχαριτωμένη.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Στερέωσον τὴν πίστιν, ἡμῶν ἣν μαρτυρίῳ, ἔδειξας πᾶσι λαμπρὲ Διονύσιε, προσενεχθείς τῷ Σωτῆρι ὡς ὁλοκάρπωμα.

Μιμούμενοί σε Πάτερ, τὸν ἀναλωθέντα, ἐν τῷ πυρὶ ἑκουσίως τῷ Πλάστῃ σου, διακονεῖν τῷ πλησίον ἐκδαπανώμεθα.

Σὺ ἔφορος ὡρίσθης, προστάτης τε ἁπάσης, τῶν δικαστῶν τῆς χορείας Πανάριστε· ὅθεν ἡμῶν τὰς οἰκίας καλῶς προφύλαξον.

Θεοτοκίον.
Τῷ λάτρει τοῦ Υἱοῦ σου, Ἀρεοπαγίτῃ, Διονυσίῳ σεπτῷ Μῆτερ πάναγνε, τὴν Προσευχὴν ἡμῶν ταύτην καὶ σὺ εὐλόγησον.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Δεῦτε ἡ ὁμήγυρις δικαστῶν καὶ τῶν δικηγόρων νομικῶν τε συνδυασμός, τοῦ Διονυσίου τιμήσωμεν τὴν μνήμην, ὡς ὄντος τοῦ Προέδρου, ἡμῶν συνάξεως.

Χαίροις Διονύσιε θαυμαστέ, Ἀρεοπαγίτα, δικαζόντων ὁ θησαυρός, χαίροις διανοίᾳ ὁ πλατυνθείς καὶ γράψας, συγγράματα σπουδαῖα, θείαις ἐμπνεύσεσι.

Ζῆλόν σοι ὑπήναψεν θεϊκόν, κήρυγμα τοῦ Παύλου, ἔρωτά τε πρὸς τὸν Χριστόν, ὅθεν μαρτυρίου τὴν φλόγα προσεδέχθης, ὡς δρόσον τῆς πρωΐας, χάριν τοῦ Κτίσαντος.

(Ποίημα Ἀπ. Βαλληνδρᾶ)
Πρῶτος Ἀθηναίων Ἀρχιερεύς, πρῶτός τε καὶ μάρτυς, γεγονέναι ἀξιωθείς, ὑπὲρ ἡμῶν ἁπάντων ποιοῦ σὴν ἱκεσίαν, Θεῷ θερμαῖς λιταῖς σου, ὦ Διονύσιε.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. ῏Ηχος γ΄. Θείας Πίστεως. (Ποίημα Ἀπ. Βαλληνδρᾶ)
Χαίρει ἔχουσα Ἀθηνῶν πόλις, ἀντιλήπτορα καὶ πολιοῦχον, τὸν πρωτεπίσκοπον αὐτῆς Διονύσιον, Ἀρχιερέων λαμπρὸν ἐγκαλλώπισμα, καὶ τῶν μαρτύρων σεμνόν ἐπικόσμημα, ἀξιάγαστε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, τηρεῖν ἡμᾶς καὶ πόλιν σου ἀπείραστον.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·

῏Ηχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου. (Ποίημα Ἀπ. Βαλληνδρᾶ)
Δεῦτε Ἀθηναίων οἰκισταί, καὶ τῶν Δικαστῶν αἱ χορεῖαι, ἀνευφημήσωμεν νῦν, θεῖον Διονύσιον ἱερομάρτυρα, ὅτι πρῶτος συνέλαβε, τὸ κήρυγμα Παύλου, πίστιν τ’ ἀπεδέξατο τῆς Ἀναστάσεως· πρῶτος δέ γεγονώς ἀρχιθύτης, ἐν τῇ Ἀθηνῶν πολιτείᾳ, πρῶτος καὶ μαρτύριον ἐδέξατο.

Ὅμοιον (τοῦ ἰδίου)
Ὅτε διηκόνεις νουνεχῶς, ἐν Ἀρείῳ τῷ Πάγῳ Δικαίῳ, ἐν ταῖς Ἀθήναις σοφέ, Παῦλος ὁ Ἀπόστολος, σαφῶς ἐκήρυξεν, τοῦ Χριστοῦ τὴν Ἀνάστασιν, καὶ τὴν παρουσίαν, ἐν ᾗ μέλλει κρίνεσθαι ἡ οἰκουμένη ποτέ· τότε ἐκολλήθης τῷ Παύλῳ, ὅτι σῇ καρδία ἐφλέγη, γνώσεσθαι αὐτίκα τὴν ἀλήθειαν.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Δίστιχον·
Διονύσιε φύλαττε δικαστήν Γεώργιον
ὡς ἐν κρίσει μή τρέμοιμι Δικαστήν Οὐράνιον.