Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιο Ευθύμιο Επίσκοπο Σαρδέων

Ποίημα Παναγιώτου Αναγνώστου Σόμαλη, Βιοχημικοῦ

†Εορτάζεται στις 26 Δεκεμβρίου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὑτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Καὶ τὰ παρόντα Τροπάρια·

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τοὺς προσκυνοῦντας τὴν τιμίαν σου Κάραν, ἐξ ἧς θαυμάτων ποταμὸς ἀναβλύζει, ἱερομάρτυς ἅγιε Εὐθύμιε, πάσης ἀπολύτρωσαι ἀῤῥωστίας καὶ βλάβης, τὴν σὴν παρεχόμενος εὐλογίαν καὶ χάριν, καὶ τὸν Χριστὸν ἱκέτευε ἀεί, ἡμῖν διδόναι πταισμάτων συγχώρησιν.

Δόξα.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε
Τῶν Σαρδέων Πρόεδρος, καὶ Ἐκκλησίας φωστήρ, καὶ στόμα θεόσοφον, ὁμολογίας λαμπρᾶς ἐδείχθης Εὐθύμιε· ὅθεν τῇ μυριπνόῳ καὶ ἁγίᾳ σου Κάρᾳ, ταύτην τὴν πόλιν Πάτερ, μυστικῶς ἁγιάζεις, ἧ δίδου Ἱεράρχα ἀεὶ τῇ προστασίᾳ σου.

Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστοιχίς·
Ἀθυμίας ῥῦσαί με Ἱερομάρτυς. Παναγιώτου.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Ἁπάσης ἀνάγκης καὶ συμφοράς, ἀτρώτους συντήρει σαῖς πρὸς Κύριον προσευχαῖς, Εὐθύμιε πάτερ θεοφόρε, τοὺς εὐλαβῶς προσιόντας τῇ σκέπῃ σου.

Θαυμάτων τὴν δύναμιν εἰληφώς, ὡς ἔπαθλον μάκαρ, τῶν σῶν πόνων παρὰ Θεοῦ, ἴσθι βοηθὸς καὶ ἀντιλήπτωρ, τῶν προσκυνούντων τὴν πάντιμον Κάραν σου.

Ὑψώσας ἱκέτιδας πρὸς Θεόν, χεῖρας Ἱεράρχα, ἡμῖν αἴτει ἁμαρτιῶν, δοῦναι ἀμετρήτων τῇ συγγνώμην, τοῖς σὲ τιμῶσιν Εὐθύμιε ἔνδοξε.

Θεοτοκίον.
Μυρίαις βαλλόμενος συμφοραῖς, τῇ σκέπῃ σου Κόρη καταφεύγῳ ὁ εὐτελής, σὺν οὖν φύλαξόν με Θεομῆτορ, πλὴν γὰρ σοῦ ἄλλην ἐλπίδα οὐ κέκτημαι.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἀψίδος.
Ἰατρὸν ἐν τοῖς νόσοις θαυματουργὸν εὕροιμεν, σὲ Ἱερομάρτυς Κυρίου πάτερ Εὐθύμιε, πάσης λυτρούμενον, φθοροποιοῦ ἀλγηδόνος, καὶ ἡμῖν δωρούμενον χαρὰν καὶ ἴασιν.

Ἀπορούντων προστάτης καὶ τῶν πτωχῶν πρόμαχος, καὶ τῶν Ὀρθοδόξων δογμάτων στῦλος ἀκλόνητος, ὤφθης Εὐθύμιε, διὸ καὶ ἄφθαρτον στέφος, ἐκ Κυρίου εἴληφας τοῦ Παντοκράτορος.

Συμφορῶν καὶ κινδύνων παντοδαπῶν φύλαττε, τοὺς τῇ προστασίᾳ σου Πάτερ πίστει προστρέχοντας, βίον ἡσύχιον, καὶ εἰρηναῖον βραβεύων, ἅγιε Εὐθύμιε Σαρδέων πρόεδρε.

Θεοτοκίον.
Ῥυπτικῇ σου πρεσβείᾳ Μήτηρ Θεοῦ πάναγνε, κάθαρον ψυχῆς μου τὸ αἶσχος καθικετεύω σε, καὶ μετανοίας μοι, δάκρυα δίδου Παρθένε, τῷ ἀχρείῳ δούλῳ σου εἰς σὲ ἐλπίζοντι.

Διάσωσον ἱερομάρτυς Εὐθύμιε θεοφόρε, τοὺς προσκυνοῦντας τὴν θαυματόβρυτον Κάραν σου, ἀπὸ παντοίων κινδύνων καὶ νοσημάτων.

Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πρεσβείαις ταῖς σαῖς Εὐθύμιε μακάριε, ἐκ πάσης ὀργῆς καὶ θλίψεως ῥυσθείημεν, οἱ πιστῶς προστρέχοντες νῦν τῇ κραταιᾷ προστασίᾳ σου, καὶ τὸν Θεὸν δοξάζοντες ἀεί, τὸν σὲ Ἱεράρχα μεγαλύναντι.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ὑπὲρ πάντων ἱκέτευε, τῶν συναθροισθέντων ἐν τῷ τεμένει σου, ἱερόνικε Εὐθύμιε, καὶ ἐξαιτουμένων τὰς πρεσβείας σου.

Σῶσον πάτερ Εὐθύμιε, πάσης ἐπηρείας τοῦ κοσμοκράτορος, ὡς πιστῶν προστάτης κράτιστος, τοὺς εἰλικρινῶς προσκαλουμένους σε.

Ἀθυμίας με λύτρωσαι, τῆς κατατρυχούσης νῦν τὸν ἱκέτην σου, εὐθυμίας ὡς ἐπώνυμος, ἀξιομακάριστε Εὐθύμιε.

Θεοτοκίον.
Ἱκετεύω σε Δέσποινα, μὴ ἐγκαταλίπῃς με ἐν ταῖς θλίψεσι, ἀλλὰ δίδου μοι βοήθειαν, καὶ παντοίας λύτρωσαι κακώσεως.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Μέγας βοηθός, ἐκ Θεοῦ ἡμῖν δεδώρησαι, ἐν κινδύνοις καὶ ποικίλοις πειρασμοῖς, διὰ τοῦτό σε γεραίρομεν Εὐθύμιε.

Ἔχων πρὸς Χριστόν, παῤῥησίαν τὸν φιλάνθρωπον, καθικέτευε αὐτὸν διηνεκῶς, δωρηθῆναι τὴν εἰρήνην ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἴασαι ἡμῶν, Ἱεράρχα τὰ συντρίμματα, καὶ ὑγίειαν τὴν κατ’ ἄμφω δὸς ἡμῖν, τοῖς ἱκέταις σου Εὐθύμιε θεσπέσιε.

Θεοτοκίον.
Ἔκχεον κἀμοί, τὰ ἐλέη σου Πανάχραντε, λυτρουμένη συνηθείας πονηρᾶς, ἵνα χαίρων σε ὑμνῶ ὠς εὐεργέτην μου.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Ῥυσθῆναι αἱρετιζόντων μανίας, τὴν σὴν ποίμνην καθικέτευε Πάτερ, ἰδοὺ γὰρ πόθῳ σὲ ὕμνοις γεραίρει, τοὺς εὐαγεῖς σου ἀγῶνας δοξάζουσα, τῶν Ὀρθοδόξων χαρμονή, ἱεράρχα Εὐθύμιε πάνσοφε.

Ὁ πάνσεπτος ἀθλοφόρε οἶκός σου, ἰατρεῖον νοσημάτων παντοίων, ἐπισκίασει Θεοῦ ἀνεδείχθη, καὶ γὰρ πηγάζει ἠ πάντιμος Κάρα σου, ἰάματα διηνεκῶς, τοῖς νοσοῦσι θεόφρον Εὐθύμιε.

Μὴ παύσῃ, ἐκδυσωπεῖν τὸν Κύριον, λυτρωθῆναι τοῦ πυρὸς τοῦ ἀσβέστου, καὶ τῶν λοιπῶν αἰωνίων βασάνων, ἱερομάρτυς Εὐθύμιε ἔνδοξε, τοὺς ἐκτελοῦντας εὐσεβῶς, τὴν λαμπρὰν καὶ παγγέραστον μνήμην σου.

Θεοτοκίον.
Ἀσπόρως Χριστὸν τῶν πάντων Δεσπότην, τετοκυῖα ἀειπάρθενε Κόρη, αἴτει Αὐτὸν μητρικῇ παῤῥησίᾳ, τοῦ οἰκτειρῆσαι καὶ σῶσαι δεόμεθα, τοὺς Θεοτόκον ἀληθῆ, σὲ κηρύσσοντας πόθῳ Πανάχραντε.

Διάσωσον ἱερομάρτυς Εὐθύμιε θεοφόρε, τοὺς προσκυνοῦντας τὴν θαυματόβρυτον Κάραν σου, ἀπὸ παντοίων κινδύνων καὶ νοσημάτων.

Ἄχραντε ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμήνευτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ἱερομάρτυς κυρίου Εὐθύμιε, τοῖς προσκυνοῦσι τὴν πάνσεπτον Κάραν σου, τὴν σὴν εὐλογίαν κατάπεμψον, καὶ ἐν ἀνάγκαις ταχεῖαν βοήθειαν, ὡς φύλαξ πιστῶν θεοδώρητος.

Προκείμενον.
Οἱ ἱερεῖς σου, Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καὶ οἱ Ὅσιοί σου ἀγαλλιάσει ἀγαλιάσονται.
Στίχος. Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ.

Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην.
(Κεφ. ι΄ 9 – 16).
Εἶπεν ὁ Κύριος· Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾿ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται· καὶ εἰσελεύσεται, καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. Ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται, εἰμὴ ἵνα κλέψῃ, καὶ θύσῃ, καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον, ἵνα ζωὴν ἔχωσι, καὶ περισσὸν ἔχωσιν. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός· ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων. Ὁ μισθωτὸς δὲ, καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον, καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ, καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι, καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ, καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν· καθὼς γινώσκει με ὁ Πατὴρ, κἀγὼ γινώσκω τὸν Πατέρα· καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν· καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι· καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.

Δόξα.
Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ἅγιε Εὐθύμιε, Ἱεραρχῶν ἡ λαμπρότης, τῶν Σαρδέων πρόεδρε, καὶ Μαρτύρων καύχημα καὶ κειμήλιον, τῆς σεπτῆς σύνεδρε ἑβδόμης Συνόδου, τὸν δοξάσαντά σε Κύριον, καὶ ἀναδείξαντα, πηγὴν ἰαμάτων ἀστείρευτον, τὴν Κάραν τὴν τιμίαν σου, ἐκτενῶς ἀεὶ καθικέτευε, ἵνα πάσης βλάβης, ῥυσθῶμεν καὶ παντοίας συμφορᾶς, οἱ εὐλαβῶς καταφεύγοντες, νῦν τῇ προστασίᾳ σου.

Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου…

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ῥοήν μου τῶν δακρύων προσδεξάμενος ῥῦσαι πάτερ Εὐθύμιε, δεινῆς με ἀθυμίας, χαρὰν καὶ εὐθυμίαν, τῇ ψυχῇ μου δωρούμενος, ἵνα δοξάζω Θεόν, τὸν θαυμαστώσαντά σε.

Τὴν τιμίαν σου Κάραν ὡς θησαύρισμα θεῖον ὄντως κεκτήμεθα, καὶ ταύτῃ προσιόντες, δεινῶν ἀῤῥωστήματων ἐκλυτρούμεθα κράζοντες· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ὑψόθεν νεῦσον Πάτερ καὶ δίδου σοῖς ἱκέταις πᾶσι τὰ πρόσφορα, καὶ τὰ πρὸς σωτηρίαν, αἰτήματα παράσχου, τοῖς βοῶσιν Εὐθύμιε· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Θεοτοκίον.
Σαρκὸς ἐπιθυμίαις ἐδουλώθην ὀ τάλας δοῦλός σου Δέσποινα, αὐτῶν ἀπάλλαξόν με, τῆς τυρανίας θᾶττον, ἵνα κράζω γηθόμενος· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Πρέσβευε Πάτερ, τῷ πανοικτίρμονι Λόγῳ, δοῦναι ἱλασμὸν πλημμελημάτων, τοῖς ἀνευφημοῦσι, τοὺς θείους σου ἀγῶνας.

Ἀγαλλιᾶται, Κερατσινίου ἡ πόλις, τῇ σῇ προστασίᾳ Ἱεράρχα, σοῦ τὴν θείαν κάραν, κατέχουσα ἐν κόλποις.

Νοσοῦσι δίδου, ταῖς θεοδέκτοις λιταῖς σου, ἴασιν Εὐθύμιε παμμάκαρ, καὶ τοῖς θλιβομένοις, παράσχου εὐθυμίαν.

Θεοτοκίον.
Ἄχραντε Κόρη, Μῆτερ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ἴασαι τὸ ἄλγος τῆς ψυχῆς μου, καὶ τὴν σῆς σαρκός μου, θεράπευσον ὀδύνην.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Γενοῦ μοι ἀντιλήπτωρ, Εὐθύμιε πάτερ, καὶ συμφορῶν ἀδοκήτων διάσωσον, βίον μοι δοὺς εἰρηναῖον τῷ δεομένῳ σου.

Ἰάσεις καθ’ ἑκάστην, Ἅγιε πηγάζεις, τοῖς τῷ σεπτῷ προσιοῦσιν τεμένει σου, καὶ τὸν Σωτῆρα ὑμνοῦσιν πάτερ Εὐθύμιε.

Ὡς πλήρης συμπαθείας, πρόσδεξαι τὸν ὕμνον, ὅν σοι προσήνεγκαν πόθῳ Εὐθύμιε, καὶ τὴν νοσοῦσαν ψυχήν μου εὐχαῖς σου ἴασαι.

Θεοτοκίον.
Τὴν δέησίν μου, δέξαι Κεχαριτωμένη, καὶ ἐν καιρῷ τῆς ἐξόδου μου φάνηθι, τῆς παναθλίας ψυχῆς μου Κόρη βοήθεια.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Τὸν Ἱερομάρτυραν τοῦ Χριστοῦ, Σαρδέων ποιμένα καὶ Ἐπίσκοπον εὐκλεή, τῶν Εἰκονομάχων, τὸ θράσος καθελόντα, Εὐθύμιον τὸν θεῖον πάντας τιμήσωμεν.

Βασιλεῖς ἐλέγξας τοὺς δυσεβεῖς, εἱρκτὴν καθυπέστης ἐξορίας καὶ ῤαβδισμούς, καὶ ὁμολογίας, τὸ στέφος ἐκομίσω, Εὐθύμιε Μαρτύρων κλεινῶν ὁμότροπε.

Ἀπὸ τῆς Χερσῶνος εἰς τὴν Χιλήν, τῇ σῇ εὐδοκίᾳ ἡ σῇ Κάρᾳ καὶ ἰερά, πάλαι ἐκομίσθη, πηγάζουσα ἰάσεις, καὶ εὐωδίαν ἄῤῥητον ἀναπέμπουσα.

Τοῦ Κερατσινίου χαίρει λαός, τὸν θεῖόν σου οἶκον, καὶ τὴν Κάραν σου τὴν σεπτήν, τῇ θείᾳ προνοίᾳ, Εὐθύμιε πλουτήσας, καὶ ὕμνοις γηθοσύνως νῦν μακαρίζει σε.

Νόσους ἐκδιώκει τὰς λοιμικάς, καρκίνου τὸ πάθος καὶ ὑγίειαν βρύει ἀεί, Εὐθύμιε πάτερ, ἡ σῇ τιμίᾳ Κάρᾳ, διὸ αὐτὴν ἐκ πόθου κατασπαζόμεθα.

Πρέσβευε τῷ πάντων Δημιουργῷ, ῥυσθῆναι κινδύνων πολυτρόπων καὶ πειρασμῶν, τούς σοι προσδραμόντας, Εὐθύμιε τρισμάκαρ, καὶ πίστει ἐκζητοῦντας τὴν προστασίαν σου.

Δίδου εὐλογίαν τὴν πατρικήν, τῇ σῇ ἐνορίᾳ καὶ πᾶν δώρημα ἀγαθόν, καὶ ἔνθεον ζῆλον, πρὸς ἀρετῆς ἀγῶνας, Εὐθύμιε Πατέρων σεπτὸν ἀγλάισμα.

Χαίροις Καισαρείας γόνος λαμπρός, καὶ Χιλῆς προστάτις καὶ Κερατσινίου ὁ θησαυρός, χαίροις Ἐκκλησίας, μέγας φωστὴρ τρισμάκαρ, ἀρχιερέων κλέος πάτερ Εὐθύμιε.

Τοὺς θείους Πατέρας τοὺς τὴν σεπτήν, Σύνοδον Ἑβδόμην συγκροτήσαντας ἱερῶς, καὶ τετιμηκότας, Εἰκόνας τὰς ἁγίας, ἀσμάτων συμφωνία ἀνευφημήσωμεν.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τῶν Σαρδέων Πρόεδρος, καὶ Ἐκκλησίας φωστήρ, καὶ στόμα θεόσοφον, ὁμολογίας λαμπρᾶς ἐδείχθης Εὐθύμιε· ὅθεν τῇ μυριπνόῳ καὶ ἁγίᾳ σου Κάρᾳ, ταύτην τὴν πόλιν Πάτερ, μυστικῶς ἁγιάζεις, ἧ δίδου Ἱεράρχα ἀεὶ τῇ προστασίᾳ σου.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάντας, τοὺς προσπίπτοντας πιστῶν, τῇ θαυματοβρύτῳ σου Κάρᾳ πάτερ Εὐθύμιε, σκέπε καὶ διάσωζε ἐκ τῶν βελῶν τοῦ ἐχθροῦ, νοσημάτων λυτρούμενος δεινῶν Ἱεράρχα, χάριν τε καὶ ἔλεος αὐτοῖς δωρούμενος, ὅπως, ὡς προστάτην καὶ ῥύστην, σὲ ἀξιοχρέως τιμῶμεν, δόξαν τῷ Σωτῆρι ἀναπέμποντες.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.