Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιο Ιερομάρτυρα Αντίπα Επίσκοπο Περγάμου Προστάτου των Οδοντιάτρων
†Εορτάζεται στις 11 Απριλίου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Καὶ τὰ παρόντα τροπάρια·
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Τὸν ἰσαπόστολον Χριστοῦ ἱεράρχην, καὶ ἀθλητὴν παναληθῆ τοῦ Σωτῆρος, καὶ ἰατρὸν πανάριστον τῶν νόσων καὶ ἐν ᾠδαῖς· ἄπαντες τιμήσωμεν, πρὸς αὐτὸν ἐκβοῶντες, πρόφθασον καὶ λύτρωσαι, τῆς ὀδόντων ὀδύνης· τῆς ἀφορήτου ἵνα σε ἀεί, ὡς εὐεργέτην Ἀντίπα γεραίρωμεν.
Δόξα.
Ὅμοιον.
Τὸν τῆς Περγάμου ἱεράρχην φανότατον, καὶ μαργαρίτην τοῦ Χριστοῦ πανυπέρτιμον, Ἀντίπαν τὸν ἀοίδιμον ὀδόντων ἰατρόν· πάντες εὐφημήσωμεν, πρὸς αὐτὸν ἐκβοῶντες· πρόφθασον καὶ λύτρωσαι, τῆς τοιαύτης ἀνάγκης· μὴ παραβλέψης δέησιν οἰκτράν, τῶν προσφυγόντων τῇ σκέπῃ σου Ἅγιε.
Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν, ἁμαρτωλοὶ καὶ ταπεινοὶ καὶ προσπέσωμεν, ἐν μετανοίᾳ κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς· Δέσποινα βοήθησον, ἐφ’ ἡμῖν σπλαγχνισθεῖσα, σπεῦσον ἀπολλύμεθα ὑπὸ πλήθους πταισμάτων· μὴ ἀποστρέψῃς σοὺς δούλους κενούς· Σὲ γὰρ καὶ μόνην ἐλπίδα κεκτήμεθα.
Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Καὶ ὁ κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Περγάμου τὸν πρόεδρον Ἀντίπα μέλπω.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Πολὺ νῦν ὀδύνη περιπεσών, ὀδοντοαλγίας, σοὶ προστρέχω τῷ ἰατρῷ, Ἀντίπα τρισμάκαρ ἐκβοῶν σοι· τὴν θεραπεία μοι βράβευσον Ἅγιε.
Ἐδέξω βραβεία χειρὶ Θεοῦ, νικήσας τὴν πλάνην, ὦ Ἀντίπα ἱερουργέ, καὶ παύεις ὀδόντων τὰς ὀδύνας, τοῖς προσκαλουμένοις σου τὸ θεῖον ὄνομα.
Ῥευμάτων βορβόρου με δυσωπῶ, παθῶν ψυχοφθόρων, καὶ ὀδόντων τῆς χαλεπῆς, Ἀντίπα θεράπευσον ὀδύνης, καὶ καχεκτοῦντες ἐπισκέψῃ Ἅγιε.
Γενοῦ μοι προστάτης καὶ ἰατρός, ἐν νόσοις Ἀντίπα καὶ ὀδύνης τῆς χαλεπῆς, ὀδόντων με λύτρωσαι τρισμάκαρ, καὶ γὰρ πλουσίως τὴν χάριν ἀπείληφας.
Θεοτοκίον.
Ἁγία Παρθένε μήτηρ Θεοῦ, δυσώπει ἀπαύστως τὸν Υἱόν σου ὑπὲρ ἡμῶν, τῷ πίστει καὶ πόθῳ σε τιμώντων, καὶ τῆς ὀδόντων ὀδύνης με λύτρωσαι.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Μυροβλύτα Ἀντίπα, τὰ τῆς ψυχῆς ἴασαι, πάθη καὶ ὀδόντων με νόσου, τάχος θεράπευσον, ὅπως γεραίρω σε, καὶ ἐκτελῶ σου ἐκ πόθου, μνήμην τὴν πανέορτον, ὦ ἰερόαθλε.
Ὁδηγὸν καὶ προστάτην, πρὸς τὸν Θεὸν ἔνδοξε, πάντες προβαλλόμεθα μάκαρ καὶ ἱκετεύομεν, ὀδύνης λύτρωσαι, τῆς τῶν ὀδόντων καὶ πάσης, νόσου καὶ κακώσεως τῇ μεσιτείᾳ σου.
Ὑπεξῆλθες γενναίως, αὐτομολῶν πάνσοφε, πρὸς τὸ τῆς ἀθλήσεως στάδιον καὶ κατῄσχυνας, τὸν ὑπερήφανον, καὶ τῷ τῇ νίκης στεφάνῳ, πρὸς Χριστοῦ κεκόσμησαι Ἀντίπα ἔνδοξε.
Θεοτοκίον.
Τὴν πυρίμορφον χαῖρε, τοῦ παντουργοῦ σκήνωμα, ἄνθος μυστικοῦ Παραδείσου, χαῖρε ἡδύπνοον, παρέχων ἅπασι, τὴν μυστικὴ εὐωδίαν, τοῖς σὲ μακαρίζουσι καὶ μεγαλύνουσι.
Διάσωσον, τῆς τῶν ὀδόντων δεινῆς ἡμῶν καχεξίας, ἱερομάρτυς Χριστοῦ Ἀντίπα, τοὺς πόθῳ προστρέχοντας, τῆς σκέπῃ σου τῇ θερμῇ καὶ Ἁγία.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Προστάτης θερμὸς ὑπάρχεις καὶ ὑπέρμαχος, τοῖς πόθῳ ἀεὶ τῇ σκέπῃ σου προστρέχουσιν, ὦ Ἀντίπα ἱερόαθλε, καὶ βοῶσι σοι Ἅγιε· τῆς τῶν ὀδόντων λύτρωσαι ἡμᾶς, πικρᾶς ὀδύνης καὶ πάσης κακώσεως.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ὁ Ναός σου πανίερε, βρύει τὰς ἰάσεις πᾶσι τοῖς χρήζουσι, καὶ ὀδόντων παύει κάκωσιν, τῶν προσκαλουμένων σε ἐκ πίστεως.
Νοσημάτων παντοίων με, καὶ τῆς τῶν ὀδόντων ὀδύνης ῥῦσαί με, ὦ Ἀντίπα ἰερόαθλε, ἵνα πόθῳ μέλπω σου τὰ θαύματα.
Πᾶς προστρέχων τρισόλβιε, σοῦ τῇ ἀντιλήψει λαμβάνει ἴασιν, τῆς ὀδόντων πικρᾶς τύψεως, καὶ γεραίρει πόθῳ σου τὰ θαύματα.
Θεοτοκίον.
Ῥητῶν χαῖρε τὸ πλήρωμα, τῶν προφητικῶν Χριστὸν ἡ κυήσασα, δι’ οὗ πλάνη πεφυγάδευται, καὶ φῶς ἀληθείας πεφανέρωται.
ᾨδὴ ε΄. Ἴνᾷ με τι ἀπώσω.
Ὁ Ναός σου τρισμάκαρ, ἰατρεῖον τυγχάνει Χριστοῦ τῇ χάριτι τυφλοῖς γὰρ τὸ βλέπειν, καὶ βαδίζειν χωλοῖς σαφῶς δίδοται, καὶ ὀδόντων παύει, πικρὰν ὀδύνην τοῖς ἐν πίστει, εἰσιοῦσιν Ἀντίπα μακάριε.
Ἐξίασαι ὀξέως, πάθη πολυώδυνα Ἀντίπα ἔνδοξε, καὶ τὴν εὐρωστίαν, τοῖς νοσοῦσι βραβεύεις ἑκάστοτε, καὶ γὰρ ὁ Δεσπότης, πλουσίαν χάριν σοι τρισμάκαρ, ἰαμάτων Ἀντίπα δεδώρηται.
Δωρεαῖς φωτοβόλοις σου καταγλαΐζετε τὸ θεῖον τέμενος, ἐν αὐτῷ φοιτῶν γάρ, οὐρανόθεν Ἀντίπα πανίερε, ἀπελαύνεις νόσους, δαιμονικὰ στίφη ἀπείργεις, καὶ ὀδόντων παρέχεις τὴν ἴασιν.
Θεοτοκίον.
Ῥήματι Ἀρχαγγέλου, Λόγον τὸν πανάγαθον ἐκυοφορήσας καὶ ἡ τοῦ Ὑψίστου Κόρη, δύναμις σοι ἐπεσκίασεν, ὅθεν ὡς μητέρα, Λόγου Θεοῦ σε νῦν εὐλόγως, λογικαῖς μελῳδίαις γεραίρομεν.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Ὁ ἕτοιμος, ἰατρὸς τῶν νοσούντων, καὶ ὀδόντων τῆς ὀδύνης ἀκέστωρ, θεραπευτὴς πάσης ἄλλης τε νόσου, καὶ τῶν ψυχῶν σωτηρίας ἐπίσημος, προστάτης καὶ πρέσβυς πρὸς Θεόν, ὁ Ἀντίπας ὁ μέγας τιμάσθω μοι.
Νυγεῖσά σου, ἡ ψυχὴ θείῳ βέλει, τῆς γλυκείας τοῦ Σωτῆρος ἀγάπης, καὶ τὸ αὐτοῦ πολυπόθητον κάλλος, φανταζομένῃ διόλου προσέδραμες, ὀπίσω αὐτοῦ μαρτυρικῶς, καὶ αὐτοῦ νῦν τρυφὰς ἀγαλλόμενος.
Ἁγίως σου, διανύσας Ἀντίπα, τὸν ἰσάγγελον καὶ ἔνθεον βίον, ἐπὶ τῆς γῆς συναυλίζῃ Ἀγγέλοις, καὶ νοσημάτων ἐλαύνεις κατήφειαν, ὀδόντων τε παύεις χαλεπήν, τῶν πασχόντων ὀδύνην πανόλβιε.
Θεοτοκίον.
Νοσοῦσάν μου, ἀνιάτως Παρθένε, καὶ τῷ δήγματι δεινῶς πληγωθείσαν, τοῦ πονηροῦ τὴν καρδίαν μου Κόρη, τῷ δραστικῷ σου φαρμάκῳ θεράπευσον, καὶ σῶσόν με τὸν ἐπὶ σοί, πεποιθότα πανάχραντε Δέσποινα.
Διάσωσον, τῆς τῶν ὀδόντων πικρᾶς ὀδύνης, ἱερόαθλε τρισμάκαρ Ἀντίπα, καὶ παντοίας ἐπιφορὰς τοὺς τιμῶντας σε, ὡς ἕτοιμος βοηθὸς ἐν ἀνάγκαις.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσαν μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Ἰατρὲ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἄμισθε, τῆς ὀδόντων ὀδύνης ἀκέστωρ σοφώτατε, ὦ Ἀντίπα ἱερόαθλε, τοὺς ἱκέτας σου ἡμᾶς, σπεῦσον θεράπευσον ταχύ, τοὺς κατ’ ἄμφω ἀσθενεῖς, καὶ πρὸς σὲ καταφεύγοντας, πράυνον τὰς ὀδύνας, σβέσον τὰς καταιγίδας, τῶν συνεχόντων ἡμᾶς δεινῶν, τῇ πρεσβείᾳ σου προστρέχοντας.
Προκείμενον
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου, ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.
Στίχος. Οἱ ἱερεῖς σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην καὶ οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσει ἀγαλλιάσονται.
Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον.
(Κεφ. ι΄ 1 καὶ ι΄ 5-8)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τοὺς δώδεκα Μαθητὰς αὐτοῦ, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων, ὥστε ἐκβάλλειν αὐτά, καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν. Τούτους ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς, παραγγείλας αὐτοῖς λέγων· Εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε, καὶ εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε. Πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. Πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε, λέγοντες· Ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε, νεκροὺς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε.
Δόξα.
Ταῖς τοῦ ἱεροάθλου, πρεσβείες, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἡμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Περγάμου τὸν πρόεδρον, ἱεροάθλων τὸ κλέος, Ἀντίπαν τὸν πάνσοφον, ὀδόντων ἀκέστορα τὸν σοφώτατον, ἀσθενῶν ἕτοιμον, ἰατρὸν ἄμισθον, κατὰ χρέος εὐφημήσωμεν, οἱ ἀρυόμενοι παρ’ αὐτοῦ ἀφθόνως ἰάματα, καὶ πόθῳ ἐκβοήσωμεν· πρὸς αὐτὸν καρδίας εὐθύτητι· Ἀντίπα τρισμάκαρ, πανόλβιε θεράπων τοῦ Χριστοῦ, ἐκ πάσης νόσου περίσῳζε, τοὺς πιστῶς καλοῦντάς σε.
Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου…
ᾨδὴ ζ΄. Παῖδες Ἑβραίων.
Τείνας τὸν νοῦν σου Ἱεράρχα, πρὸς τὸν μόνον Θεόν τε καὶ Δεσπότην, σῶς τρυφὰς τὰς πολλὰς ὑπέμεινας βασάνους , νῦν δὲ ἴασαι Ἅγιε, τῶν ὀδόντων ἡμῶν πόνους.
Ἵνα σε πόθῳ εὐφημοῦμεν, καὶ τιμῶμέν σου τὴν μνήμη ὦ Ἀντίπα, τὰς ὀδύνας ἡμῶν θεράπευσον τρισμάκαρ, καὶ τῶν ὀδόντων ἴασιν, παράσχου τῶν καλούντων.
Πύλαι ἠνοίγησάν σοι πόλου, ὡς βαδίσαντα ὁδὸν τοῦ μαρτυρίου, καὶ Ἀγγέλων χοροί, ὑπήντων σοι Ἀντίπα, ἀναβοῶντες εἴσεθλε, ἐν αὐλαῖς ταῖς τοῦ Κυρίου.
Θεοτοκίον.
Ἄνοιξον πύλας μοι Παρθένε, Παραδείσου ἃς ἔκλεισεν ἡ Εὔα καὶ ἐντός με Ἁγνὴ εἰσάγαγε βοῶντα· εὐλογημένος Πάναγνε, ὁ καρπὸς τῆς σῆς κοιλίας.
ᾨδὴ η΄. Τὸν ἐν ὄρει ἁγίῳ.
Νῦν τὰ ἄνω κατώκησας Ἀντίπα, σὺν Ἀγγέλοις βασίλεια τὸν πάντων, Θεὸν ὑμνῶν καὶ σώζων τοὺς καλοῦντάς σε, ἐκ πικρᾶς ὀδύνης, ὀδονταλγίας, ὡς εὐμενὴς προστάτης.
Μνείαν Πάτερ ποιοῦ τῶν σὲ τιμώντων, καὶ τελούντων τὴν εὔσημόν σου μνήμην, τὰς αἰτήσεις πληρῶν καὶ λύων τὰς ὀδύνας, ὀδόντων καὶ οὐλῶν ἡμῶν, ἱερόαθλε Ἀντίπα.
Ἐντρυφῶντες θαυμάτων χαρακτῆρος, τοῦ σεπτοῦ σου Ἀντίπα καθ’ ἑκάστην, εὐχαριστίους ὕμνους σοι προσφέρωμεν, ἀκέστορι τῷ βίῳ, ἀνυμνολογοῦντες, Περγάμου μέγα κλέος.
Θεοτοκίον.
Χαῖρε κούφη νεφέλη Θεοτόκε, χαῖρε στάμνα χρυσὴ τοῦ θείου μάννα, χαῖρε ἡ κλῖμαξ πάντας ἡ μετάγουσα, ἀπὸ γῆς πρὸς πόλον, τοὺς ὑμνολογοῦντας, τοῦ τόκου σου τὸ ξένον.
ᾨδὴ θ΄. Ἐξέστη ἐπὶ τούτῳ.
Λαμπρὸς καὶ φεραυγής σου ὁ χαρακτήρ, τῆς εἰκόνος Ἀντίπα ἀείμνηστε, ὡς ἀληθῶς, Κύριον δοξάσας γὰρ ἐπὶ τῆς γῆς, Αὐτός σε ἀντεδόξασε, χάριν δεδωκώς σοι τοὺς δαψιλῶς, παρέχειν τὰς ἰάσεις τοῖς πόθῳ προσιοῦσι, καὶ αἰτουμένους σὴν ἀντίληψιν.
Παράσχου τοῖς τελοῦσι χαρμονικῶς, σοῦ τὴν μνήμην Ἀντίπα ἀείμνηστε, λύσιν πολλῶν παθῶν καὶ πταισμάτων καὶ δυσχερῶν, καὶ ἀφορήτου λύτρωσαι, ὀδόντων ὀδύνης τῆς χαλεπῆς, ὅπως σε κατὰ χρέος, δοξάζωμεν ἀπαύστως, καὶ σὴν εἰκόνα ἀσπαζόμεθα.
Ὡς ἄστρον φαεινότατον ἡ σεπτή, τοῦ σοφοῦ Ἱεράρχου ἐπέλαμψε μνήμη καὶ γάρ, Κύριον ἐδόξασεν ἀληθῶς, τοῖς θείοις αὐτοῦ μέλεσιν, ὥσπερ ὁλοκαύτωμα ἱερόν, καὶ νῦν σὺν τοῖς Ἀγγέλοις, εὐφραίνεται ἀξίως, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ δεόμενος.
Θεοτοκίον.
Φωνὰς τῶν οἰκετῶν σου ὡς Ἀγαθῇ, μὴ παρίδῃς πανάμωμε Δέσποινα, ἀλλ’ ἐκτενῶς, αἴτησαι τὸν πάντων Δημιουργόν, τῷ βασιλεῖ τὰ τρόπαια, καὶ τὴν εὐρωστία τὴν ψυχικήν, δωρήσασθαι Παρθένε, καὶ θείας βασιλείας, τὴν μετουσίαν καὶ λαμπρότητα.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χάριν ἰαμάτων παρὰ θεοῦ, εἰληφὼς Ἀντίπα, θεραπεύεις πάθη δεινά, διὸ τοῖς ἐν πίστει σε ἐπικαλουμένοις θεράπευσον ὀδόντων, τὸ ἄλγος πάνσοφε.
Τὸν ἐν ἱερεῦσι θαυματουργόν, καὶ ἐν ἀθληφόροις, ἀπροσμάχητον βοηθόν, καὶ τὸν τῆς ὀδόντων ὀδύνης ἐλατῆρα, Ἀντίπα τὸν γενναῖον, πάντες τιμήσωμεν.
Ἔχοντες Ναόν σου τὸν θαυμαστόν, Ἀντίπα τρισμάκαρ, ὡς προπύργιον ὀχυρόν, προσφεύγομεν τούτῳ ἐν πόνοις τῶν ὀδόντων, καὶ ἐπηρείας πάσης ἀπολυτρούμεθα.
Σκέπε, φρούρει φύλαττε ἀθλητά, τοὺς ὑπὸ τὴν σκέπην, καταφεύγοντας ἐκτενῶς, καὶ λύτρωσαι τάχος ὀδόντων τῆς ὀδύνης, ἵνα ὡς εὐεργέτην σε μεγαλύνομεν.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.
Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Ἅγιε Ἀντίπα τῷ Χριστῷ, νῦν ὁ παριστάμενος σπεῦσον, εὐχὴν ποιήσασθαι, ὑπὲρ τοῦ ἱκέτου σου, ἵνα τοῦ ἄλγους ῥυσθῶ, τῶν ὀδόντων ὁ δείλαιος, πρὸς σὲ γὰρ προστρέχω, σὺ γὰρ μόνος Ἅγιε ὡς παῤῥησίαν πολλήν, πρὸς τὸν Ἰησοῦν κεκτημένος, δύνασαι κἀμὲ ἀπαλλάξαι, τοῦ ὀδυνηροῦ τούτου νοσήματος.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι· Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
