Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιο Μάρτυρα Σωφρόνιο του εν Παλαιστίνη

Ποίημα Γεωργίου Αποστολάκη του από Δικαστών

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χεῖρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος Σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον Σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπί Σοί ἤλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.

Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με καί τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τά Τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ σταυρῷ.
Τόν τῆς ἀνδρείας ἀκαθαίρετον πύργον, τόν ἀθλοφόρον καί Χριστοῦ στεφανίτην, τῆς σωφροσύνης ἄνθος τό πανεύοσμον, πάντες ἐξυμνήσωμεν, τῶν Μαρτύρων τό κλέος, τόν σεπτόν Σωφρόνιον, εὐλαβῶς ἐκζητοῦντες, αὐτοῦ πρεσβείας πρός τόν Ἰησοῦν, ἵνα ῥυσθῶμεν κινδύνων καί θλίψεων.

Δόξα. Τό αὐτό. Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών·

ᾨδή α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Σωφρόνιε Μάρτυς καί ἀθλητά, Χριστόν ἐκδυσώπει, ὑπέρ πάντων Χριστιανῶν, τήν μνήμην σου πόθῳ ἐκτελούντων, καί προσιόντων ἐν πίστει τῇ σκέπῃ σου.

Ἀμνός ὥσπερ ἄκακος Ἀθλητά, Χριστῷ προσηνέχθης, καί αἱμάτων σου σταλαγμοῖς, βυθός ἐξηράνθη ἀθεΐας, τῆς Ἐκκλησίας γενόμενος πρόβολος.

Ἐστέφθης ἀθλήσει μαρτυρικῇ, γεννναίως ὁδεύσας, μαρτυρίου σου τήν ὁδόν· διό σήν Σωφρόνιε αἰτοῦμαι, τήν ταχυτάτην καί θείαν ἀντίληψιν.

Θεοτοκίον.
Ὑμνοῦμεν Σήν ἄμετρον πρός βροτούς, συμπάθειαν Μῆτερ, καί βοῶμέν Σοι οἱ πιστοί, μή παύοις τῇ σκέπῃ Σου τῇ θείᾳ, ἡμᾶς φυλάττειν ἀεί Παναμώμητε.

ᾨδή γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Τούς τιμῶντάς σε Μάρτυς, ἐν συμφοραῖς σκέπασον, καί ταῖς ῥυπτικαῖς σου πρεσβείαις, σεπτέ Σωφρόνιε, Χριστόν ἱλέωσαι, ὅτι κατέχεις μεγίστην, παῤῥησίαν Ἅγιε, ῥείθροις αἱμάτων σου.

Ἐν κινδύνοις προστάτην, ἐν συμφοραῖς φύλακα, καί ἐν πειρασμοῖς θαρσαλέον, φρουρόν σε ἔχομεν· διό προσπίπτομεν, τῆ σῇ εἰκόνι ἐν πίστει, σεβαστέ Σωφρόνιε, Μάρτυς πανένδοξε.

Ἱκετεύω σε Μάρτυς, δός μοι παθῶν ἴασιν, καί ἐν τῷ νοΐ μου εἰρήνην, θείαν τε φώτισιν, ὡς ἄν γενήσωμαι, τέκνον φωτός θεοφόρε, καί ποιῶ ὁ δείλαιος, Χριστοῦ τό θέλημα.

Θεοτοκίον.
Κιβωτός πανοσία, καί Πλαστουργοῦ σκήνωμα, γέγονας σεμνή Θεοτόκε, νηδύϊ φέρουσα, Ἁγίου Πνεύματος, τῇ μυστικῇ ἐπινεύσει, τόν Ἀδάμ ῥυσάμενον, δι’ ἀγαθότητα.

Σωφρόνισον, τάς διανοίας καί κάθαρον τάς καρδίας, τῶν αἰτούντων πιστῶς, παμμάκαρ Σωφρόνιε, μαρτυρικάς σου πρεσβείας πρός τόν Δεσπότην.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Προστάτης φρουρός, καί ἀντιλήπτωρ ἄγρυπνος, τυγχάνεις ἡμῖν, καί στηριγμός ἐν θλίψεσι, Σωφρόνιε Μάρτυς Χριστοῦ, καί διώκεις παθῶν τήν σκοτόμαιναν· διό πάντες βοῶμεν θερμῶς, πιστοῖς σου χορήγει τά αἰτήματα.

ᾨδή δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἰατρόν σε γινώσκοντες, καί παραμυθίας πηγήν ἀκένωτον, καταφεύγομεν σῇ χάριτι, ἀσπαζόμενοι θεῖόν σου λείψανον.

Τετρωμένος ἀλγήμασιν, καί ἐκ νοσημάτων χωλαίνων Ἅγιε, ἐξαιτοῦμαι τάς πρεσβείας σου, καί τήν ταχυτάτην σου ἀντίληψιν.

Χάριν βλύζει καί ἔλεος, καί παρηγορίαν παρέχει ἅπασι, τό σόν λείψανον Σωφρόνιε, ὅπερ εὐλαβῶς κατασπαζόμεθα.

Θεοτοκίον.
Ὑπέρ φύσιν γεννήσασα, Λόγον τοῦ Θεοῦ ἀσπόρως Ἄμωμε, παρά φύσιν ἁμαρτήσαντα, ἐπηρείας λύτρωσαί με δαίμονος.

ᾨδή ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἄλυπον ζωήν, καί τόν βίον ἀστασίαστον, σοῦ δεόμεθα Σωφρόνιε πιστῶς, διατήρησον λιταῖς σου πρός τόν Κύριον.

Σώματος ἐμοῦ, καχεξίας Μάρτυς ἴασαι, ὅτι πίστει σοί προσέρχομαι αἰτῶν, τήν κατ’ ἄμφω μου ὑγείαν καί τήν ἴασιν.

Ἴδε συμπαθῶς, τούς τιμῶντάς σου τό λείψανον, καί τελοῦντάς σου τήν μνήμην τήν σεπτήν, ἐκπληρῶν αὐτῶν συμφέροντα αἰτήματα.

Θεοτοκίον.
Πίστιν Ἀγαθή, τῇ ψυχῇ μου δίδου πάντοτε, οἵαν δέδωκεν Υἱός Σου ἀθλητῇ, Σωφρονίῳ ἐν σταδίῳ τῆς ἀθλήσεως.

ᾨδή στ΄. Τήν δέησιν ἐκχεῶ.
Ὡς σφάγιον, ἱερόν προσήνεγκας, ἑαυτόν ἐθελουσίως Κυρίῳ, τήν τοῦ τυράννου νικήσας μανίαν, ἐν Παλαιστίνῃ Σωφρόνιε Ἅγιε· διό δοξάζομεν τήν σήν, στερεάν καί πανένδοξον ἄθλησιν.

Χαρίτων, ζωοποιῶν πεπλησμένος, ὡς γενναῖος ἀθλητής τοῦ Κυρίου, δρόσον σῆς χάριτος ἄνωθεν πέμψον, καί γλυκασμόν τῇ ψυχῇ μου ἐπόμβρησον, Σωφρόνιε Μάρτυς κλεινέ, ὅτι σοί τήν ἐλπίδα μου τέθεικα.

Τιμῶμέν σου, τό εὐῶδες λείψανον, ὅ κατέχομεν ὡς πάνσεπτον δῶρον, ἁγιασμόν καί ὑγείαν παρέχον, καί θεραπεῦον δεινά ἀρρωστήματα· διό κηρύττομεν χαρᾷ, πρός ἡμᾶς σήν ἐξαίρετον εὔνοιαν.

Θεοτοκίον.
Μή παύσῃ, ὑπέρ ἡμῶν Πανάχραντε, ἱλεοῦσθαι τόν Χριστόν καί Υἱόν Σου, ὅτι τῇ Σῆ προστασία καί σκέπῃ, πάντες ἐν πίστει καί πόθῳ προσφεύγομεν· τήν Σήν γάρ Μήτηρ πρός Θεόν, παῤῥησίαν ἡγούμεθα ἄψευστον.

Σωφρόνισον, τάς διανοίας καί κάθαρον τάς καρδίας, τῶν αἰτούντων πιστῶς, παμμάκαρ Σωφρόνιε, μαρτυρικάς σου πρεσβείας πρός τόν Δεσπότην.

Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παῤῥησίαν.

Αἴτησις, καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὡς ἀθλητής εὐσεβείας ἀήττητος, ἐν τῷ σταδίῳ νικήσας τόν τύρρανον, τῆς Παλαιστίνης κατέστης ὡράϊσμα καί Ἐκκλησίας ἀδάμας πολύτιμος· διό και τιμῶμεν τούς ἄθλους σου.

Προκείμενον.
Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.
Στίχ. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ, ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Εὐαγγέλιον, Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην (Κεφ. ιε΄ 17 – στ΄ 2).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. Εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. Μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν· οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν. Ἀλλὰ ταῦτα πάντα ποιήσουσιν ὑμῖν διὰ τὸ ὄνομά μου, ὅτι οὐκ οἴδασι τὸν πέμψαντά με. Εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἴχον· νῦν δὲ πρόφασιν οὐκ ἔχουσι περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν. Ὁ ἐμὲ μισῶν καὶ τὸν πατέρα μου μισεῖ. Εἰ τὰ ἔργα μὴ ἐποίησα ἐν αὐτοῖς ἃ οὐδεὶς ἄλλος πεποίηκεν, ἁμαρτίαν οὐκ εἴχον.

Δόξα.
Ταῖς τοῦ Ἀθλοφόρου πρεσβείαις ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταἷς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. ᾿Ελεῆμον, ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Καὶ τὸ παρὸν Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Δεῦτε οἱ φιλάγιοι, τόν ἀθλοφόρον ἐν πίστει, Παλαιστίνης καύχημα, Μάρτυρα τόν ἔνδοξον ἱκετεύσωμεν· πρέσβευε ἀπαύστως, ὑπέρ πάντων τῶν τιμώντων σε, σεπτέ Σωφρόνιε, καί ἐπιτελούντων τήν μνήμην σου, καί σῶσον ἐκ κακώσεων, καί παντοδαπῶν περιστάσεων· ἔχεις γάρ μεγίστην, ὡς Μάρτυς παῤῥησίαν πρός Χριστόν, ᾧ μαρτυρίου σου βάσανα, γενναίως ὑπέμεινας.

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου.

ᾨδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ἀναμάρτητον βίον, ψυχικήν εὐκοσμίαν, εἰρήνην πνεύματος, εὐθύτητα καρδίας, καί σώματος ὑγείαν, τῇ σῇ χάριτι δώρησαι, τοῖς αἰτουμένοις θερμῶς, Σωφρόνιε λιτάς σου.

Μαρτυρίου τούς πόνους, ὑπομείνας ἀφόβως, Χριστόν ἐδόξασας, ᾧ δέδωκας ὡς δῶρον, τμηθεῖσαν κεφαλήν σου, στεφηφόρε Σωφρόνιε, καί αἰωνίου ζωῆς, σοφέ νῦν ἀπολαύεις.

Τήν σεπτήν σου εἰκόνα, εὐλαβῶς προσκυνοῦμεν, καί ἀσπαζόμεθα· χαρίτων γάρ τυγχάνει, πηγή και ἀναβλύζει, εὐφροσύνην ἀκήρατον, τοῖς ἐκζητοῦσι πιστῶς, μαρτυρικάς εὐχάς σου.

Θεοτοκίον.
Λογισμῶν ἀκαθάρτων, καί παθῶν τῆς σαρκός μου, καί πάσης πτώσεως, ἀπήμαντον τόν νοῦν μου, ἀνάδειξον Κυρία, Θεοτόκε Πανάχραντε, ἵνα ὑμνῶ Σε ἀεί, μετά τοῦ Σωφρονίου.

ᾨδή η΄. Τόν Βασιλέα.
Ἔχοντες Μάρτυς, τοῦ σοῦ λειψάνου τήν χάριν, καταφεύγομεν ἐν τούτῳ πάσῃ ὥρᾳ, καί τῶν ἀπειλούντων, λυτρούμεθα κινδύνων.

Ἐκ πολυτρόπων, ἀσθενειῶν Ἀθλοφόρε, ἀσινεῖς τε καί ἀτρώτους διατήρει, τούς ὑμνολογοῦντας, τά ῥεῖθρα σῶν αἱμάτων.

Ἄσιτος Μάρτυς, ἐν τῇ εἱρκτῇ κατεκλείσθης, καί ἐτάθης καί ἐξέσθης ἐν ὀδύναις, καί ὁμολογήσας Χριστόν, ἐτελειώθης.

Θεοτοκίον.
Σῶσόν με Μήτηρ, ἐκ τῆς ἐχθροῦ τυραννίας, ἡ ἀσπόρως συλλαβοῦσα τόν Δεσπότην, τόν ἀπό τοῦ πλάνου, σώσαντος τούς βροτείους.

ᾨδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Μεγίστην παῤῥησίαν, πρός Χριστόν κατέχων, ὑπέρ σῶν τέκνων Σωφρόνιε πρέσβευε, ἀπαλλαγῆναι ταχέως ἀπό τοῦ ὄφεως.

Ἐμοῦ τοῦ Δημητρίου, εὐλαβῶς τιμῶντος, τό κατεχόμενον λείψανον Ἅγιε, μή παραλείπῃς φυλάττειν τόν οἶκον πάντοτε.

Τοῦ πλέξαντος σόν ὕμνον, ἐν ἀτέχνοις στίχοις, μέμνησο Μάρτυς Κυρίου ἐνώπιον, καί εὐμενῶς τήν σήν χάριν αὐτῷ χορήγησον.

Θεοτοκίον.
Μετά τοῦ Σωφρονίου, Σόν Υἱόν δυσώπει, ὑπέρ ἡμῶν Θεοτόκε Πανάχραντε, ἵνα ὑμνῶμεν αἰσίως τά μεγαλεῖα Σου.

Άξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.

καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις, τῶν Μαρτύρων ἡ χαρμονή, καί τῆς Ἐκκλησίας, ἀκροθίνιον ἱερόν· χαίροις Παλαιστίνης, ἡ δόξα καί τό κλέος, Σωφρόνιε τρισμάκαρ, ἡμῶν τό σέβασμα.

Σκέπασον τούς δούλους σου ἀβλαβεῖς, Σωφρόνιε Μάρτυς, ἀπό πάσης ἐπιβουλῆς, τοῦ ἀντικειμένου, καί χάριν ἡμῖν δίδου, τελεῖν τά τοῦ Σωτῆρος, σεπτά ἐντάλματα.

Πρέσβευε ἀπαύστως ὑπέρ ἡμῶν, Σωφρόνιε Μάρτυς, καί ἁπάντων Χριστιανῶν, ἵνα θεαρέστως βιοῦντες ἐν τῷ κόσμῳ, ἐν οὐρανοῖς γευθῶμεν, τά ὑπερκόσμια.

Ἔχων παῤῥησίαν πρός τόν Χριστόν, Μάρτυς θεοφόρε, τάς αἰτήσεις πλήρου ἡμῶν, τῶν σοῦ προσκυνούντων, τό λείψανον τό θεῖον, καί ἐπικαλουμένων σε μετά πίστεως.

Ἄσιτος ἐκλείσθης ἐν τῇ εἱρκτῆ, καί ταθείς ἐξ ἄκρων, κατεξέσθης Μάρτυς οἰκτρῶς, καί δειναῖς αἰκείαις, καταφλεγείς ἐν σκέλοις, τήν κάραν σου ἐτμήθης, κλεινέ Σωφρόνιε.

Φύλλαττε τόν οἶκόν μου Ἀθλητά, μετά τῶν Ἁγίων, Βησσαρίωνος καί Ἐφραίμ, Δημητρίου θείου, ὁσίου Φιλοθέου, τοῦ γόνου τῆς Σκλαταίνης, ἐφ’ ᾧ καυχόμεθα.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τόν Συνάναρχον Λόγον.
Τετρωμένος τῷ πόθῳ Χριστοῦ Σωφρόνιε, τῶν ἐπιγείων ἁπάντων καταφρονήσας σοφῶς, γενναιότατα ἐνήθλησας μακάριε· ὅθεν τήν κάραν σου τμηθείς, τῶν Ἁγίων τοῖς χοροῖς θεόφρον νῦν ἐπαγάλλῃ, καί πρεσβεύεις ὑπέρ ἁπάντων, τῶν ἐκζητούντων σωστικάς σου λιτάς.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάντας τούς τελοῦντας εὐλαβῶς, μνήμην σου πανίερον Μάρτυς, καί ἐξαιτοῦντάς σου, χάριν καί βοήθειαν, ἐκ νόσων λύτρωσαι, πειρασμῶν τε καί θλίψεων, καί πάσης ἀνάγκης, ὅτι χάριν ἔλαβες, λαμπρέ Σωφρόνιε, σκέπειν σά τεκνία ποθοῦντα, τήν ἱεράν σου εἰκόνα, πίστει προσκυνῆσαι παναοίδιμε.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Δίστιχον.
Δημητρίου χάριν πλέξαντα στίχους,
ἀθλητά Σωφρόνιε φύλαττε σῷον.

Πηγή