Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιο Βηχιανό
†Εορτάζεται στις 11 Δεκεμβρίου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χεῖρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος Σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον Σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπί Σοί ἤλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με καί τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἴτα τά ἑξῆς·
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Οὐ σιωπήσομεν πότε Θεοφόρε, τά μεγαλεία σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, Βηχιανέ ὁσίων ἐγκαλλώπισμα, Πάντων τό προσφύγιον, ἀσθενούντων ἡ ρώσις, θλιβομένων λύτρωσις, καί παράκλησις Πάτερ, ὅθεν βοῶμεν πάντες οἱ πιστοί, τούς σέ τιμώντας, ἀεί μάκαρ φύλαττε.
Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.
Καὶ ὀ Κανὼν οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Πάτερ ων ακρότης χαίρε ω μάκαρ Βηχιανέ.
ᾨδὴ ἅ’. Ἦχος πλ. δ’. Ὕγραν διοδεύσας.
Πολλοις ὀδυνομενος λογισμοῖς πρός σέ νῦν προσπίπτω, θεοφόρε Βηχιανέ, ὁσίων ἀκρότης μή παρίδης, τοῦ ταπεινοῦ σου ἰκέτου τήν δέησιν.
Ἁγίων ἡ νῆσος ἡ ἱερά, συγχαίρει ταῖς ἄνω, κληρουχίαις τῶν οὐρανῶν, ἤν ἔσχες τῷ πάλαι κατοικίαν, ἡ θεοφρούρητος Κύπρος ἡ ἔνδοξος.
Τήν δέησιν προσδεξαι τήν ἠμῶν, θεόφρων, πατέρων ἀκροθίνιον ἱερόν, καί πλήρωσον πάντων τάς αἰτήσεις, τή θερμοτάτη σοφέ ἀντιλήψει σου.
Θεοτόκιον.
Ἐάν ἀνομίαις ὁ Σός Υἱός, τηρήσει ἀνθρώπων καταργήσεται πάσα σάρξ, βροτεία Πανάχραντε ἀλλ’ ὅμως, τή μεσιτεία σου πάντες ὑπάρχομεν.
ᾨδὴ γ’. Οὐρανίας ἁψίδος.
Ρητορεύουσα γλώτταν, Βηχιανέ ἔνδοξε κέκτημαι οὐδόλως παμμάκαρ, τή ἀνημνήσει σου πλήν ἐκ καρδίας μου, τά σά θαυμάσια Πάτερ, μεγαλύνω κράζων σοί, χαίροις πανεύφημε.
Ὥσπερ δωματι μάκαρ, ἐν ὑψηλῶ Ὅσιε, οἰκησιν κατέχων στρουθίον, βίον διένειμας, πρός τόν παντάνακτα δεητικῶς ἀναπέμπων, Πάτερ τά αἰτήματα τῶν προσιόντων σοί.
Νῦν προστρέχομεν πίστει , δεητικῶς κράζοντες, σκέπε τή πρεσβέια σου πάντας, τούς εὐφημούντας σέ, καί πλήθη δώρησαι, τῶν ἰαμάτων σοῖς δούλοις ἰατρός ὑπάρχεις γάρ, τῶν εὐφημούντων σέ.
Θεοτόκιον.
Ἀειπάρθενε Κόρη, σύ τῶν πιστῶν στήριγμα, σύ ἀπηλπισμένων ἡ μόνη, ὑπάρχεις λύτρωσις, πίστεως ἔρεισμα, καί σωτηρίας βεβαῖα, σύ ἐλπίς πανάμωμε ἡ ἀδιάψευστος.
Διάσωσον, δεινῶν παντοίων τους σέ τιμώντας, ὅτι πάντων Βηχιανέ ὑπάρχεις προσφύγιον, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καί προστασία.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
ᾨδὴ δ’. Εἰσακήκοα Κύριε.
Κακουχίαις καί πάθεσι, σῶμα καί ψυχή μου κατημαυρώθησαν, ἐκ παντοίων μέ ἀνάγαγε, σού ταῖς πρός Κύριον δεησεσι.
Ρυπαρῶν ἡ καρδία μου, διαλογισμάτων ἐπλήσθη ὅσιε, καί προσπίπτω τή Εἰκόνι σου, σπεῦσον καθαρίσαι μέ κραυγάζων σοί.
Ὁ Σωτήρ μου καί Κύριος ἔχει σέ ἱκέτην καί σού τά λόγια, ὑπέρ πάντων προσδεχόμενος, νέμει σωτηρίαν καί λύτρωσιν.
Θεοτόκιον.
Τήν ἁγνήν Θεομήτορα πάντες εὐφημήσωμεν, ὅρος θεῖον τό πιότατον, ὡς προφῆται ταύτην προεκήρυξαν.
ᾨδὴ ἐ’. Λύτρωσε ὑμᾶς.
Ἤνοιξαν ἠμίν, οὐρανοῦ αἵ πύλαι σήμερον, ταῖς ἰκεσίαις ταῖς σαῖς πρός Κύριον, καί εὐφροσύνης, γέγονας θείας ὁ πρόξενος.
Σκέπασον ἠμᾶς, ἐκ παντοίας περιστάσεως καί ἀσθενείας δεινῶν ἁπάλλαξον τό θεινοτάτην, δίδων ὑγείαν τοῖς πάσχουσι.
Χαίρει σύν ἠμίν, νῆσος Κύπρος ἑορτάζουσα, καί ἀνυμνοῦσα τά σά παλαίσματα Ὅσιε πάτερ Βηχιανέ παμμακάριστε.
Θεοτόκιον.
Ἄφθορον ἁγνήν, σέ γινώσκομεν Πανάμωμε, καί Θεοτόκον καί ἀειπάρθενον, σῶσον Παρθένε, πάντας τούς μεγαλύνοντας.
ᾨδὴ στ’. Τήν δέησιν ἐκχεῶ.
Ἰδίως, οἱ ἐκ τῶν νόσων πάσχοντες, τοῦ λαιμοῦ σοί καταφεύγουσι Πάτερ, καί τῶν δεινῶν ἁπαλλάτονται πάντες, κατά τήν πίστιν ἤν ἔχουσιν ἕκαστος, καί κράζουσι Βηχιανέ, εὐχαριστίους ὠδᾶς τή δυνάμει σου.
Ραδίως, σύ τήν ὑγείαν παρέχεις, τοῖς πίστεως σοί προσιούσι παμμάκαρ, καί τήν ἐμήν νῦν οἰκτρᾶν ἱκεσίαν, Βηχιανέ μή παρίδης καί δώρησαι τήν ἴασίν μου τῆς ψυχῆς, Παραδείσου δέ θείου τήν μέθεξιν.
Ἐν πλήθει τῶν πταισμάτων διῆλθον, βίον ἅπαντα δεινῶς ἁμαρτάνων, ὅθεν τά νῦν ζοφωτάτου ληθάργου, τῆς βαρυτάτης δεινῶς ἀπογνώσεως, βοήθει μοί ἁπαλλαγεῖν, σοί προστρέχω καί δέομαι Ὅσιε.
Θεοτόκιον.
Ὤ πάντων τῶν ποιημάτων Παρθένε, ὑπερτέρα, καί Ἄγγελων Κυρία, καί τῶν ἐν γῆ κραταιά προστασία, καί σωτηρίας βεβαῖα ἀντίληψις, πανένδοξε Μῆτερ Θεοῦ, χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε Δέσοινα.
Διάσωσον, δεινῶν παντοίων τους σέ τιμώντας, ὅτι πάντων Βηχιανέ ὑπάρχεις προσφύγιον, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καί προστασία.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἴτησις καί τό Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Προστασία τῶν ἐν ἀσθενείας πανεύφημε, ἰατρεῖον νοσημάτων ὑπάρχει γάρ, ὁ ναός καί ἡ Εἰκών σου Πάτερ ἡ σεπτή, ἀλλά λύτρωσε ὡς ἀγαθός, τούς ἐκ παντοίων πειρασμῶν, ἀλγουμένους Πανεύφημε. Τάχυνον ὅτι πάντες, δεόμεθα ἐν ἀναγκαις, Βηχιανέ τοῖς πρός Θεόν, ἀποστέλλειν ἰκεσίαις σου.
Προκείμενον.
Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοοις αὐτοῦ.
Εὐαγγέλιον, Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (Κεφ. στ’, 17-22).
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔστη ὁ ᾿Ιησοῦς ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς ᾿Ιουδαίας καὶ ῾Ιερουσαλὴμ καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ, καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν, καὶ οἱ ὀχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο. Καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ· ὅτι δύναμις παρ᾿ αὐτοῦ ἐξήρχετο, καὶ ἰᾶτο πάντας. Καὶ αὐτὸς, ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς Μαθητὰς αὐτοῦ, ἔλεγε· Μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. Μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε. Μακάριοί ἐστε, ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς, καὶ ὀνειδίσωσι, καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν, ἕνεκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Χαίρετε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ.
Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὅλην ἀποθέμενος τήν κοσμικήν εὐφροσύνην ἐν σπηλαίοις, ὄρεσι, καί πολλάις ἀσκήσεσι πάτερ ἔνειμας, βίον σου ἅπαντα τῷ Θεῶ δουλεύσας, καί τρανῶς ἔσχες ἀντίδοσιν τῶν παλαισμάτνω σου, τῶν ὑπερφύων τήν ἐνέργειαν, σού γάρ ἤν κατώκησας, πάσης εὐλογίας συμμέτοχον, ἔσχες Θεοφόρε, ἡ λίτρωσις τῶν νόσων τοῦ λαιμοῦ, μή μοῦ παρίδης τήν δέησιν, τό συμφέρον ποίησον.
Οὐδείς, προστρέχων τῷ ναῶ, ἄλγων παμμάκαρ ἐξ αὐτοῦ, ἐκπορεύεται, Βηχιανέ ὅσιε μάκαρ, ἀλλ’ ἐν πίστει προσπίπτων, ἰατρέυεται τάχιστα καί ἀνυμνεῖ σέ παναοίδιμε.
Μεταβολή τῶν ἀσθενούντων, ἀπαλλαγῆ τῶν νοσημάτων, πανεύφημε θεοφόρε ὑπάρχεις, σῶζε παντας τους πρός σέ, νῦν προσερχόμενους καί παρασχου, πάσι τήν ὑγείαν καί εἰρήνην, ὁ μόνος τῶν ἐν νόσοις ἰατρός.
Σῶσον ὁ Θεός τόν λαό σου…
ᾨδὴ ζ’. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Μεγαλύνω κραυγάζων, εὐχαρίστως τόν αἶνον καί τά θαυμάσια, ὑμνῶ καί ἱστορῶ σου βοῶ τέ καί δοξάζω, τούς προσπίπτοντας ἅπαντας Βηχιανέ θαυματουργέ, οἰκτίρμον μή παρίδης.
Ἀπό γής τῷ Δεσπότι, Παντοκράτορι Λόγω τήν ἱκεσίαν μου, καί πάντων τῶν ἀναγκαις καί θλίψεσι καμνόντων, θεοφόρε ἀνάγαγε, Βηχιανέ θαυματουργέ, ἐν πίστει δέομαί σου.
Κύπρου νήσου ὑπάρχων, θεῖον βλάστημα Πάτερ, Θεῶ ἐδούλευσας, διο καί ἐδοξάσθης, καί τάχει ἀνηνέχθεις, εἰς οὐράνιον μέθεξιν, Βηχιανέ θαυματουργός δεικνυμένος τοῖς πάσι.
Θεοτόκιον
Ἀντιρρήσεις φληνάφους, κοσμικῶν φιλοσόφων ὁ θεῖος τόκος σου, διέλυσε Παρθένε, φυλάξας σέ ἐν τόκω κά ἰπρο τόκου Πανάμωμον, καί μετά τόκον ἔς ἀεί, Παρθένον Θεοτόκον.
ᾨδὴ ἡ’. Τόν Βασιλέα.
Ρερυπωμένος, ταῖς κοσμικαῖς ἀσχολίαις, καταφεύγω τῷ οἴκω σου ΠΑμμάκαρ, καί ἐπικαλοῦμαι τήν κραταιάν σου σκέπην.
Βηχιανόν σέ ἐπικαλοπυμενοι πίστει πάντες ἔχομεν κακῶν ὀλετήρα θλίψεων διώκτην καί παροχον εἰρήνης.
Δόξα.
Ἡ τοῦ Σωτῆρος, ἐπί τῆς γής σύ ὑπάρχεις προστασία ἁπτή καί βεβαῖα, Θεία ἐνεργεία Πνεύματος Παναγίου.
Θεοτόκιον.
Χαράν σου Κόρη, τῶν μεγαλείων ὁ τάλας καί αἰσθανόμενος ἀλήκτως κραυγάζω, μή μοῦ ἐπιλάθου, Παρθένε Θεοτόκε.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἱέραξ ὑψιπέτης, ἐδείχθης θεοφόρε, οὐρανοβάμον θέοπτα πανθαύμαστε, Βηχιανέ τῶν ὅσιων ἀγλάισμα.
Ἀνῆλθες θςωρίαις, ἀσκήσεσι καί κόποις, ἐπί τή Θεία πανεύφημε κλίμακι, τῶν ἀρετῶν καί Θεῶ εὐηρέστησας.
Ναός σου, ὤ Παμμάκαρ, ἐν Ὕψωνι ἐφλανη θεραπευτήριον πάσης κακώσεως, Βηχιανέ κᾶ ἰελπίς τῶν ὑμνούντων σέ.
Θεοτόκιον.
Ἐπισκεψον τούς ὕμνους ἐν πόθω σέ τιμώντας, καί ἔφ΄ἠμᾶς τά ἐλέη σου δώρησαι, Βηχιανέ σύν Ἁγνή Θεομήτορι.
Άξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.
Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χάιροις τῶν ὁσίων ἡ Καλλονή, νήσου Κύπρου κλέος, ἀσθενούντων ὁ ἰατρός, πάντων τάς αἰτήσεις σοφέ μή διαλείπης, Βηχιανέ ἐν τάχει ἀεί προσδέχεσθαι.
Χαίροις νήσου Κύπρου θεῖος βλαστός, καί τῶν ὀρθοδόξων, ὁ ἀκοίμητος βοηθός, χαῖρε ἀσθενούντων ἡ ἴασις παμμάκαρ, Βηχιανέ θεοφρων, ὁσίων καύχημα.
Δέυτε οἱ ἐν νόσοις τόν ἰατρόν, οἱ ἐν ταῖς ὀδύναις, τόν ταχύτατον κουφιστήν, οἱ ἐν ταῖς ἀναγκαις τόν ρύστην καί προστάτην, Βηχιανόν τόν μέγαν, ὕμνοις τιμήσωμεν.
Πάντων πενομένων ὁ ἀρωγός καί τῆς νήσου Κύπρου, ὁ ἀστέρας ὁ φαεινός πάντας καταυγάζων φωτί τῷ οὐρανίω ἐσκοτισμένους βίου πολλαῖς ὀχλήσεσι.
Ψάλλομεν προθύμως νῦν τήν ὠδήν, οἱ ἐν νήσω Κύπρω καί βοῶμεν σοί ἐκτενῶς, Ὅσιε τρισμάκαρ, Βηχιανέ τούς πόθω, σέ ἀνυμνοῦντας φρούρει ἀεί καί φύλαττε.
Τί σοί προσενέγκωμεν οἱ πτωχοί, πάντων ἀρετῶν τέ, καί χρεῶσται Βηχιανέ, εἰ μή μετανοίας καρπούς ὥσπερ θυσίαν, αἰτούμενοι πταισμάτων, πάτερ τήν ἄφεσιν.
Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’.
Ταμασέων τὸ κλέος καὶ Κυπρίων ἀγλάϊσμα, θαυματουργοὶ ὤφθητε ὄντως, Βηχιανὲ καὶ Νόμων ὅσιοι. Νηστεία, κατετήξατε σαρκός, ἀλόγους ἐνθυμήσεις πανσθενῶς. Ὅθεν χάριν ἰαμάτων, ἐξ οὐρανοῦ ἐδέξασθε, θεόπνευστοι. Δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, τῷ καὶ ὑμᾶς στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι δι’ ὑμῶν πάσιν ἰάματα.
Ἐκτενής καί Ἀπόλυσις, μεθ’ ἥν ψάλλομεν τά ἑξῆς·
Ἦχος β’. Πάντων προστατεύεις.
Πάντων προστατεύεις ἀγαθέ, τῶν σοί προσιώντων ἐν πίστει, κά ἰαιτουμένων ἀεί, νόσων ἐλευθέρωσον, καί σωτηρίαν ψυχῶν, καί πταισμάτων τήν ἄφεσιν, θλίψεων καί πόνων πάτερ ἀπολύτρωσιν, καί ζωῆς μέθεξιν, Θείας αἰωνίου μελλούσης, παροχος σύ φάνηθι πάσι, ὤ Βηχιανέ Θεομακάριστε.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.
Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
