Παρακλητικός Κανών είς τον Όσιον Νήφωνα Επίσκοπον Κωνσταντιανής
Ποίημα Αθανασίου Ιερομονάχου Σιμωνοπετρίτου
†Εορτάζεται στις 23 Δεκεμβρίου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὑτοῦ.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τὰ Τροπάρια·
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῆς μετανοίας τὸν θερμὸν ὑποφήτην, καὶ νηπτικῆς διαγωγῆς τὸν ἐργάτην, ἐν ἐπισκόποις ἄριστον καὶ μέγαν ἀσκητήν, Νήφωνα προβάλλομεν, πρὸς σε Κύριε πρέσβυν, ὅπως ἁμαρτήματα, τὰ ἡμῶν ἐξαλείψῃς, καὶ ἐγκαινίσεις Πνεῦμα σου εὐθεῖς, εἰς ἀῤῥαβῶνα, καὶ μέθεξιν δόξης σου.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχὶς·
Μετάνοιαν, Νήφων, δίδου ἡμῖν εὐχαῖς σου. Ἀθανάσιος
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ΄ δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Μετάνοιαν δίδου Νήφων ἡμῖν, εὐχαῖς σου ἁγίαις, καὶ γνησίαν επιστροφήν, προς θεῖον Δεσπότην καὶ Πατέρα, ὥσπερ καὶ σὺ ολοψῦχως ἐπέστρεψας.
Ἐχθρὸς ὁ παμπόνηρος προβολαῖς, ἀεί τὴν καρδίαν, πάτερ θεῖε μου ἀπαιτῇ, διὸ σοι προσφεύγων ἀνακράζω, ταῖς ἱκεσίαις σου τοῦτον κατάργησον.
Τὸν πλοῦτον ἐσκόρπισα αμελώς, ψυχής μου ὦ Πάτερ, καὶ πτωχεύω ἐξ ἀρετῶν, διὸ μετανοίᾳ επιστρέψαι, πρὸς τὸν Δεσπότην με πάλιν ἀξίωσον,
Θεοτοκίον.
Ἁγνεία ψυχῆς σου Μῆτερ σεμνῇ, ἐγένου δοχεῖον, τῆς Θεότητος καὶ Υἱόν, ἔτεκες ἁγνείας τὸν προστάτην, Ὧ παραστήσαις ἁγνὸν με πρεσβείαις σου.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Νικητὴς ἀναδειχθῇς, κατὰ παθὼν τίμιος, Νήφων μετ΄αγώνας μυρίους, λαβῶν ἀπάθειαν, εὐχὴν καὶ νῆψιν τε, ἀσκήσας πάτερ εμπόνως, ὅθεν ἱκετεύω σε, παθῶν με ὕψωσον.
Ὅτε πνεῦμα δειλίας, τὴν σὴν ψυχὴν είληφε,τότε ἡ Ἁγία παρθένος, Νήφων εστήριξεν, ιλαρώ βλέμματι, ὦ κάμε ἴδοι ἐπεύχου, καὶ καταδίωξαι μου δειλίαν ἄτολμον.
Ἱερὸς Πρωτομάρτυς, ἐταστικῶς ἤλεγξεν, ὅτε παρεδόθης τῇ ὕβρει, σε Νήφων ὅσιε, διὸ αἰτοῦμαι σε, ὕβρεως πάσης καθάραι, λογισμὸν καὶ στόμα μου, εἰς Θεοῦ αἴνεσιν.
Θεοτοκίον.
Ἀχωρήτου ἡ χώρα, χωρητικὸν ποίησον, μόνον τοῦ Υἱοῦ σου Παρθένε, νοῦν μου τὸν ἄστατον, αποδιώκουσα,τους νοεροὺς ὁδοστάτας, τοὺς καταλῃστεύοντας, πᾶσαν μου ὕπαρξιν.
Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων τοὺς δούλους σου πάτερ θεῖε, καὶ προστάτης γενοῦ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ἀπάθειαν, χαριζόμενος ταῖς εὐχαῖς σου.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τὴν ἐμὴν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β.Πρεσβεία θερμῇ.
Ἐκ πείρας μαθῶν, πταισμάτων τὸ ἔμπικρον, καὶ θείας ζωῆς, γλυκύτητα Ἅγιε, τῶν μὲν πρώτων φύλαξον πάτερ Νήφων πρεσβείαις σου, τῆς δε δευτέρας ἡμᾶς, ταχὺ ἀξίωσον.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Νηπτικῇ ἐργασία σου, Πάτερ τὰ βαθέα ἔγνως τῆς Χάριτος, νήψειν ὅθεν καταξίωσον, πάντας αἰτουμένους ἱκεσίας σου.
Ναζωραίου ἡ δύναμις, φοβερᾷ ὑπάρχει Νήφων τοῖς δαίμοσι, ἢν μοι ὅπλον ἀπροσμάχητον, δώρησαι παλαίοντι τρισόλβιε.
Ἡ τῆς κώρου ἀπόθεσις, γέγονε σοι πάτερ σαρκὸς ἀνάπαυσις, διὸ ἄγγελος μοι φάνηθι, ἐν καιρῶ πολέμου ἀπαθέστατε.
Θεοτοκίον.
Φαιδροτάτη παράκλησις, πέφυκεν ἡ κλῆσις σου Παναμώμητε, τοῖς ἐν πνεύματι παλαίουσι, διά τὴν ἀγάπην θείου Τέκνου σου.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ὤλεσας ἐχθροῦ, τὰς ἐνέδρας παμμακάριστε, διὰ νηστείας καί τῆς δίψης τε, καλῶ διδύμῳ, ὦ ὁπλίσαις οὐδενίαν μου.
Νοῦν τὸν καθαρόν, ὁ σατάν ταράξαι θέλων σου, δι’απιστίας Πάτερ ὥρμησεν, ἤν τοῦ πολέμου, μή τὴν πεῖραν ἐπιτρέψῃς μοι.
Δύναμιν λαβῶν, τοῦ Κυρίου ἐποφθέντος σοι, χαρὰς ἐπλήσθης ἁγιώτατε, ἢν χάρισαι μοι ὡς ἐφόδιον ἰσόβιον.
Θεοτοκίον.
Ἰθῦνον Ἁγνή, τὰς πορείας μου πρὸς Κύριον, ὅτι σαλεύομαι ὡς νήπιον, καὶ κινδυνεύω, ἐμπεσεῖν εἰς ᾄδου πέταυρα.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχέω.
Δυσκόλως, στυλοβατούμεν Ἅγιε, ὡς ἐδείχθη σοι φρικτῇ ὀπτασία, ἀλλὰ Χριστοῦ, δυναμοῦντος καρδίαν, καὶ δωρουμένου πιστοῖς τὴν διάκρισιν, πετάννυμεν ὡς ἀετοί, μεθ’ων τάξον κάμε τὸν ταλαίπωρον.
Οὐαὶ μοι, τῷ ταπεινῶ ἐκραύγαζες, καὶ ἐλάμβανες ἰσχὺν ἐκ Κυρίου, Νήφων σοφέ, ταπεινούμενος σφόδρα, καὶ ἐφελκύων Αὐτοῦ τὴν ἐπίβλεψιν ἀξίωσον κάμε βοῷ, ταπεινοῦσθαι ἐξ ὅλης καρδίας μου.
Ὑπέρλαμπρος, κατησπάσθη Χάρις σε, ὡς τὸν ἄσωτον πατὴρ ἠγκαλίσθη, καὶ νοητῷ, θεῖος ἄγγελος μύρω, κατακενῶσας φιάλην κατέχριστε ῥανίδα δὸς οὖν ἐξ αὐτοῦ, καὶ ἡμῖν Νήφων οὖσιν ἐν πάθεσι.
Θεοτοκίον.
Ἡμάρτηκα, τῷ Θεῶ μου Δέσποινα, καὶ οὗ παύομαι Αὐτῷ ἁμαρτάνειν σε δυσωπῶ, ὡς ἰσχύουσα πάντα, δῆσον τοὺς πόδας ψυχῆς τῆς ἀθλίας μου, καὶ κράτησον με τῆς φορᾶς, ὁδηγούσης εἰς ὄλεθρον Πάναγνε.
Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων τοὺς δούλους σου Πάτερ θεῖε, καὶ προστάτης γενοῦ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ἀπάθειαν, χαριτόμενος ταῖς εὐχαῖς σου.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, επ’εσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἴτησις καί τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν χριστιανῶν.
Ὡς παθῶν ἐκ τῆς πείρας κατέμαθες, πάτερ Νήφων πως δεῖ ἀναστρέφεσθαι, τοὺς ποθοῦντας, εὑρεῖν αἰώνιον ζωήν, διό, δίδαξον ἡμᾶς, νήψεως τε καὶ εὐχῆς, τὰς ὀδοὺς ἁγιώτατε ὅπως συγκεκραμένοι, Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ, ὀφθῶμεν οἴκοι τῷ Θεῶ, εὐωδίας καὶ χάριτος.
Προκείμενον.
Οἱ ἱερεῖς σου Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καὶ οἱ ὅσιοι σου αγαλλιάσονται.
Στίχος. Ἀκούσατε ταύτᾳ πάντα τὰ ἔθνη.
Εὐαγγέλιον
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαίον
(Κεφ ε΄, 14-19)
Εἶπεν ὁ κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς Ὑμεῖς ἔστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου οὗ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη.Ουδέ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὑτὸν ὑπό τὸν μόδιον, αλλ’επί τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οικία.Ούτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως εἰδῶσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς ουρανοίς.Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἤ τοὺς προφήτας οὐκ ἦλθον καταλύσαι, ἀλλὰ πληρώσαι. Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐῷς ἂν παρέλθην ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἒν ἡ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπό τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἔν τῇ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ὃς δ’αν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, ούτς μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι
Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Εἶτα τὸ Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὀλὴν ἀποθέμενοι.
Πάσας τὰς δυνάμεις σου, ψυχῆς ὑπέζευξας πάτερ, τῷ Χριστῷ ὡς πρότερον, ταύτας κατηχρείωσας ἐν τοῖς πάθεσιν ἃς καὶ κατελάμπρυνας, δάκρυσι καὶ πόνοις, ἑκουσίοις τρισμακάριστε, διὸ ἠξίωσαι, θείων δωρεῶν ὑπὲρ ἔννοιαν, γενόμενος τοῖς πταίουσιν, ὡς κάμοι εὐέλπιστον στήριγμα Νήφων ἱεράρχα, μετάνοιαν καὶ ἦθος πενθικόν, δὸς τοῖς τιμῶσι τὴν μνήμην σου, εἰς ζωὴν αἰώνιον.
Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαὸν σου….
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Μέχρις ᾄδου τὸν νοῦν σου, κατεβίβαζες Πάτερ αὐτομεμφόμενος, ἱλάσθητι μοι λέγων, Δεσπότῃ ὡς τελώνης, ἀποτέμνων τὴν οἴησιν, ᾖς κεφαλὴν εξ’εμού, συντρῖψαι ἱκετεύω.
Ἱερῶς παρεστάναι, τῷ ναῶ τοῦ Κυρίου ἀεὶ ἐδίδασκες, καὶ θεία κατανύξει, εὐχὰς ἀποδιδόναι, τοὺς πιστοὺς Νήφων ἔλεγες, ὅθεν εὐλόγει ἡμᾶς, Θεῶ εὔχεσθαι οὕτως.
Νοερῶς εἶδες Πάτερ, τὴν παγκόσμιον κρίσιν καὶ σφόδρα ἔφριξας, διὸ παρακαλῶ σε, τὴν μνήμην ταύτην ἔχειν, πρὸ ὀμμάτων μου χάρισαι, ἵνα ἐκφύγω τὸ πῦρ, γεένης τῆς ἀσβέστου.
Θεοτοκίον.
Ἔλαιον σου ὁ νήφων, ὡς ἀλέξημα Μῆτερ δαιμόνων εὔρατο, διὸ παρακαλοῦμεν, ἐλαίῳ, πρεσβειῶν σου, τὰς ψυχὰς χρῖε πάντοτε, τῶν σεβομένων Ἁγνή, τὴν θείαν σου λοχείαν.
ᾨδὴ η΄ . Τὸν Βασιλέα.
Ὑπό τοὺς πόδας, τῶν ἀδελφῶν ἔχειν Πάτερ, ἐμαυτὸν ἀξίωσον εὐχαῖς σου, ὅπως μοι σκηνώσῃ, τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου.
Χριστοῦ σημεῖον, ἀκαταμάχητον ἔχων, κατ’εχθρών ὦ Νήφων κατενίκας, ὦ με σημειώσαις, διὰ παντός τοῦ βίου.
Ἀψηλαφήτως, τὸν Ἰησοῦ ἐψηλάφεις, ἐξεσίαις σου ὦ Νήφων θεωρίαις, ὢν καταξιώσαις, ἡμᾶς ὀφθαλμιῶντας.
Θεοτοκίον.
Ἱερωτάτη, καὶ σωσικόσμῳ Θυσία, προσεγγίζειν με ἀξίωσον Παρθένε, καθαρᾷ καρδία, ὡς εἶδε θεῖος Νήφων.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Σταυρῷ σε καθ’εκάστην, Δέσποτα Χριστέ μου, ταῖς ἁμαρτίαις ἠλῶ ὁ ἀχάριστος, Νήφωνος ὅθεν πρεσβείαις, μὴ ἀποῤῥίψῃς με.
Σωφρόνισον με Πάτερ, καὶ ἀξίωσον με, πτεροῖς καινότητος βίου τὴν θάλλασαν, διαπερᾶσαι καὶ φθάσαι, εἰς πόλιν ἄσειστον.
Οὐδὲν ἀπέκρυψε σου , ὧνπερ θεῖε Νήφων, ὁ Ἰησοῦς ἐπαξίως ἡτοίμασεν, ἐν Βασιλεία τῇ ἄνω, ᾖς με ἀξίωσον.
Ὑπόστρεψον ψυχή μου, διὰ μετανοίας, πρός τὸν καλόν σου Πατέρα ὡς τάχιστα, ἔχεις γὰρ θεῖον προστάτην, τὸν μέγαν Νήφωνα.
Θεοτοκίον.
Ἀξίωσον Παρθένε, ἐν ἐσχάτη ὤρα, τῇ τοῦ θανάτου ἰδεῖν σου τὸ πρόσωπον, καὶ μετασχεῖν Βασιλείας, σὺν θείω Νήφωνι.
Καὶ εὐθύς, τό.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
Εἶτα τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Νήφωνα τὸν μέγαν ἐν ἀσκηταῖς, καὶ ἐν ἱεράρχαις, τὸν φωστῆρα τὸν θεαυγή, ὕμνοις θεσπεσίοις τιμήσωμεν ὡς πρέπει, Χριστοῦ γὰρ ὄντως πέλει, θεῖον εἰκόνισμα.
Ἐθραυσάς δαιμόνων μύλας σοφῶς, διὰ μετανοίας, ἱεράρχα θαυματουργέ, καὶ Ἀγγέλων Νήφων, κατηύφρανας τὰ πλήθη, τῷ ἐξαισίῳ βίῳ, καί τῇ ἀσκήσει σου.
Πρέσβευε Κύρίω διὰ παντός, ἱεράρχα Νήφων, δοῦναι νῆψιν καὶ προσευχήν, τοῖς θαυμάζουσι σου, τὴν θείαν πολιτείαν, καὶ ἐξαιτοῦσι Πάτερ, τὴν μεσιτείαν σου.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἵς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καὶ ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεός ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Δεῦτε τὸν ποιμένα τὸν καλόν, Νήφωνα τὸν θεῖον λαβόντες, ὥσπερ ὑπόδειγμα, μετανοίας δράμωμεν καὶ ἐπιστρέψωμεν, πρὸς Χριστόν τὸν φιλάνθρωπον, αἰτοῦντες τὴν Χάριν, ἢν κατηναλώσαμεν ποικίλοις πταίσμασιν, ὅπως ἐνδυθέντες καὶ αὖθις, τῆς υἱοθεσίας χιτῶνα, αἰωνίαν εὕρωμεν ἀνάπαυσιν.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἀγίων Πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
Δίστιχον·
Νῆψιν εὐκτικὴν δὸς μοι ἐν μετανοίᾳ,
Νήφων ἀσκητά, ἐν ἐπισκόποις μέγα.
