Παρακλητικός Κανών εις τον Όσιο Προκόπιο τον δια Χριστόν Σαλό
Ποίημα Αντωνίου Μάρκου Καθηγητού Αγιολογίας
†Εορτάζεται στις 21 Νοεμβρίου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Καὶ τὰ τροπάρια·
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῷ Προκοπίῳ τῷ ἐκ Κυρίου λαβόντι, τὴν θείαν χάριν τοῦ ἀποτρέπειν τὴν μῆνιν τῶν καταιγίδων, δεῦτε νῦν προσπέσωμεν πάντες οἱ τὸν κίνδυνον καταιγίδος ὁρῶντες, νῦν ἐπερχόμενον ἐφ’ ἡμᾶς τοὺς ὀδύνῃ αὐτῷ βοῶντας· Πάτερ τῶν πιστῶς μὴ ἐπιλάθου εὐφημούντων τὸν βίον σου.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Τῇ Θεοτόκῳ ὡς μητρὶ ἐκβοῶμεν, οἱ τυραννούμενοι ἐχθροῦ δυναστείᾳ, τῇ θεϊκῇ σου σκέπασον ἀγάπῃ ἡμᾶς· σπεῦσον, Κόρη, ῥύσασθαι τῶν τοῦ βελίαρ παγίδων, πάσης περιστάσεως καὶ ἀπειλῆς καταιγίδος· σὺ γὰρ ὑπάρχεις Μήτηρ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν σῶν τέκνων προστάτης καὶ πρόμαχος.
Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς ἐν τοῖς Θεοτοκίοις· ΑΝΤΩΝΙΟΥ.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Πανάγιε Κύριε Ἰησοῦ, φωτὸς ταῖς ἀκτῖσι ταῖς τοῦ Πνεύματος τὴν ἐμὴν διάνοιαν φώτισον σοῦ δούλου, ἵνα τὴν σὴν κρούσω τὴν θύραν τὴν εὔσπλαχνον.
Προκόπιος ὤφθης ὡς ἀληθῶς, προκόψας ἐν βίῳ, τὸν σὸν ἔξηχον ἀθλητά, Προκόπιε διὸ δεόμεθά σου, ἐξ ἀπειλῆς καταιγίδος ἀπάλλαξον.
Προκόπιε ἔξηχε ἐκτενῶς, δέησιν προσάγων, μὴ ἐλλείπης τῷ Λυτρωτῇ, κινδύνου χαλάζης διασῶσαι, τοὺς ἀδιστάκτῳ τῇ πίστει τιμῶντάς σε.
Θεοτοκίον.
Ἀνάρχου Μητέρα σε ἀληθῆ, Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος, ἐπιστάμενος ἐκ ψυχῆς, τῇ σῇ προστασίᾳ Κόρη σπεύδω, ὡς ἂν ῥυσθείην καιροῦ μεταπτώσεων.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἀπαλλαγὴν καταιγίδος καὶ ἀπὸ ταύτης τὴν λύτρωσιν, ζῆλον πρὸς τὰ κρείττονα θεῖον αἴτει ἑκάστοτε ἡμῖν δωρήσασθαι, παρὰ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος, ὅσιε Προκόπιε, τοῖς σὲ γεραίρουσι.
Ἐν πολλῇ καρτερίᾳ τὴν σὴν ζωὴν ἤνυσας, ἐν τῷ τῆς σαλότητος δρόμῳ, πάτερ Προκόπιε· διὸ ἀπάλλαξον ἡμᾶς ἀπὸ καταιγίδος, κεραυνοῦ καὶ πτώσεως λίθων, μακάριε.
Γηραλέοις οἱ νέοι καὶ μετ’ ἀνδρῶν γύναια, τοῖς τε γηγενέσιν οἱ ξένοι ὁμονοήσαντες, πάντες τιμήσωμεν, Προκόπιον ἐν ὕμνοις· ἐν Ῥωσίᾳ ὤφθῃ γὰρ λύχνος τῆς Χάριτος.
Θεοτοκίον.
Ναὸς τοῦ μόνου Δεσπότου ἀναδειχθεῖσα Πανύμνητε, δόλους καὶ παγίδας καὶ λόχους ἀρχαίου δράκοντος σύντριψον, Δέσποινα, τῇ κραταιᾷ σου πρεσβείᾳ, σκέπουσα καὶ σώζουσα τοὺς σὲ δοξάζοντας.
Διάσωσον ἐκ καταιγίδος τῇ σῇ πρεσβείᾳ καὶ ἐκ πάσης τοῦ δυσμενοῦς ἐπιθέσεως τοὺς σὲ τιμῶντας, Προκόπιε θεοφόρε.
Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πρεσβείᾳ τῇ σῇ προστρέχοντες ῥυσθείημεν ἐκ πάσης ὀργῆς καὶ βλάβης ἀπὸ φύσεως καὶ τῶν ἐκ ταύτης θλίψεων, Προκόπιε σαλῶν ὡράισμα· σὲ γὰρ μεσίτην πρὸς Χριστὸν ἀεὶ οἱ τιμῶντές σε κεκτήμεθα.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ὀρθοδόξων προστάτην, τῆς Ῥωσίας γόνον τὸν ἐνδοξότατον, ἀνυμνήσωμεν θεόφρονες, τὸν Χριστοῦ σαλὸν Προκόπιον.
Σῶσον, Πάτερ, τοὺς θείᾳ τῇ νῦν εἰκόνι σου κύπτοντας καὶ δυνάμει τῇ τοῦ Πνεύματος, ῥῦσαι καταιγίδος ἐπιθέσεως.
Ἀνωτέρους διάσωζε τῶν κατὰ τὸν βίον ποικίλων θλίψεων, ἀξιάγαστε Προκόπιε, τοὺς ἐκδεχομένους τὴν σὴν εὔνοιαν.
Θεοτοκίον.
Τεῖχος φάνηθι, Δέσποινα, καὶ τὴν μητρικήν σου ἀγκάλην ἄνοιξον, τὴν βεβαίαν σου παρέχουσα σώζουσαν ἡμᾶς θερμὴν ἀντίληψιν.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ὦ τῆς πρὸς ἡμᾶς τοῖς προσπίπτουσι σῇ χάριτι, ἐπομβρίας οὐρανίου ἱλασμοῦ, τοῖς ἱκέταις σου, Προκόπιε θεόληπτε.
Βίον ἀσφαλῆ ταῖς εὐχαῖς σου ἡμῖν δώρησαι, τοῦ βελίαρ καταργῶν τὰς προσβολάς, ὡς Κυρίῳ εὐαρεστήσας, πάτερ Ἅγιε.
Κάλυψον ἡμᾶς ἀπὸ πληγῶν θείαις πρεσβείαις σου, τοὺς προστρέχοντας σῇ σκέπῃ τῇ σεπτῇ καὶ ἀντιλήψει σου τῇ θείᾳ, Πάτερ ὅσιε.
Θεοτοκίον.
Ὦ τῆς ὑπὲρ νοῦν, Θεοτόκε, προστασίας σου, δι’ ἧς φθορᾶς καὶ πολυτρόπων συστροφῶν , τὴν ζωὴν ἡμῶν φυλάττεις ἀπαράτρωτον.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Ἀρθίει ἀφ’ ἡμῶν καταιγίδος ἅπας κίνδυνος, τῇ πρεσβείᾳ τοῦ σαλοῦ Προκοπίου, τοῦ τῶν πιστῶν ἱλαροῦ ποδηγέτου, τῶν ἐν ἀνάγκαις προθύμου ἀντιλήπτορος, τῶν προσπιπτόντων ἐπ’ αὐτῷ καὶ ἐκζητούντων αὐτοῦ τὴν βοήθειαν.
Νενίκηται ὁ καθ’ ἡμῶν ἔσχατος κίνδυνος, ἀπὸ ὀργῆς καταιγίδος καὶ ὄμβρου· ὡς εἰληφώς γὰρ Προκόπιε χάριν τοῦ ἀποτρέπειν αὐτῶν τὴν ἐπίθεσιν, τὴν ἐξ αὐτῶν καταστροφὴν καὶ πᾶσαν ἄλλην διώκεις σκοτόμαιναν.
Ἆρον τὸν κλοιὸν πειρασμῶν, πάτερ Προκόπιε, σαῖς ἐμπύροις πρὸς τὸν Κύριον πρεσβείαις· θαυματουργεῖν γὰρ ἐκομίσω τὴν χάριν καὶ δωρεὰν τὴν τοῦ Πνεύματος, Ὅσιε· διὸ ὡς προστάτης ἀληθῶς, ἀπὸ κινδύνων τῶν ἐκ φύσεως πέφηνας.
Θεοτοκίον.
Ναῷ σου θείῳ προσφεύγομεν, Κόρη, καὶ μετὰ πίστεως οἱ δοῦλοί σου βοῶμεν· Χριστὸν δυσώπει σοῦ δεόμεθα, Μῆτερ, τοῦ ἐλεῆσαι ἡμᾶς τοὺς προστρέχοντας, ὑπὸ τὴν σκέπην τὴν σεπτήν σου τῆς Μητρός Του, Μαρία Θεόνυμφε.
Διάσωσον ἐκ καταιγίδος τῇ σῇ πρεσβείᾳ καὶ ἐκ πάσης τοῦ δυσμενοῦς ἐπιθέσεως τοὺς σὲ τιμῶντας, Προκόπιε θεοφόρε.
Ἄχραντε ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Τῶν Σαλῶν ἱερὸν ἐγκαλλώπισμα, Ὅσιε ἄνερ τοῦ Κυρίου Προκόπιε, τῆς φύσεως τῆς μανίας ἀπάλλαξον καὶ τῶν ἐκ ταύτης δεινῶν ἀπολύτρωσαι, ὡς μέγας ἡμῶν πρόμαχος Ἅγιε.
Προκείμενον.
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.
Στίχος. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ, ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.
Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν.
(Κεφ. στ΄ 17-21).
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔστη ὁ Ἰησοῦς ἐπὶ τόπου πεδινοῦ· καὶ ὄχλος πολὺς μαθητῶν αὐτοῦ καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλήμ καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν· καὶ οἱ ὀχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων καὶ ἐθεραπεύοντο. Καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας. Καὶ αὐτός, ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, ἔλεγεν· μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ· μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε· μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε· μακάριοί ἐστε, ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς, καὶ ὀνειδίσωσιν, καὶ ἐκβάλωσιν τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρόν, ἕνεκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Χαίρετε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ.
Δόξα.
Ταῖς τοῦ σοῦ Ὁσίου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Δεῦτε τὸν Προκόπιον, τὸν τῆς Ῥωσίας ἀστέρα, ἐν ὕμνοις τιμήσωμεν, οἱ αὐτῷ προσπίπτοντες μετὰ πίστεως· τῷ Θεῶ οὗτος γάρ, ὑπὲρ λαοῦ ἅπαντος, μετὰ ζέσεως προσδέεται, ἐπικαλούμενος ἐφ’ ἡμᾶς Κυρίου τὸ ἔλεος· καὶ Τούτου τὴν σωτήριον ἐπὶ τοῖς δεομένοις βοήθειαν· χαῖρε αὐτῷ βοῶντες· δοχεῖον τοῦ Κυρίου ἐκλεκτὸν καὶ τῆς Αὐτοῦ παρατάξεως ἄνερ τιμιώτατε.
Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου…
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Σὲ ἐθαύμασαν πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ τάξεις, ἄνερ σοφώτατε, πῶς ἐν τῇ σαρκί σου τὰς φάλαγγας δαιμόνων διαλύσας ἐκραύγαζες· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Ὦ τοῦ θαύματος, Πάτερ, ὡς παλάτιον τρώγλην ἡγήσω Ἅγιε, τὴν πέτραν ὡς παστάδα, τὰ ῥάκη ὡς πορφύραν καὶ γηθόμενος ἔψαλλες· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Μέγιστα ἐργάζῃ καὶ μετὰ σὴν λῆξιν, πάτερ Προκόπιε, θαύματα καὶ σημεῖα τεράστια τοῖς πᾶσι, τοῖς μετὰ πόθου κραυγάζουσι· ὁ Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Θεοτοκίον.
Ἴδε ἡμῶν, Κυρία, τὴν θλίψιν καὶ τὸν πόνον· χεῖρας Υἱῷ σου καὶ Θεῷ, ἀνάτεινον, Παρθένε, ψυχὰς πεπυρωμένας, ἀπολυτροῦσα βοώντων σοι· χαῖρε οὐράνιε λιμήν, πάντων τῶν σωζομένων.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ἐκ καταιγίδος καὶ τῶν ἐκ ταύτης κινδύνων, συμπαθῶς ῥῦσαι ἡμᾶς, ὦ Πάτερ, ὡς λαβὼν τὴν χάριν αὐτὴν παρὰ Κυρίου.
Προστάτης πάντων σὺ τῶν πιστῶν ὑπάρχεις, τῶν ὑμνούντων σε καὶ ἀνευφημούντων, πάντας διασῴζων ἀπὸ θυέλλης βλάβης.
Τήνδε πληροῦντες ᾠδὴν τοῦ Προκοπίου, ἐλπίζομεν τυχεῖν αὐτοῦ πρεσβείαις, τοῦ ἐν μετανοίᾳ καὶ ἐπιγνώσει τέλους.
Θεοτοκίον.
Ὁρᾶν, Παρθένε, ψυχῆς μου τὴν σκοτίαν , ἀξίωσον σύ, Φωτὸς ἀκτίστου Μῆτερ, τοῦ σοῦ δεομένου τυχεῖν θείου ἐλέους.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἴδε μου τὴν πτωχείαν τοῦ ταῦτα στιχουργοῦντος καὶ σαῖς πρεσβείαις πρὸς Κύριον, Ἅγιε, ἐμὴν ψυχὴν καταπλούτισον Πνεύματος χάρισι.
Εὐχαῖς σου τὰς σειράς μου τῶν πταισμάτων λῦσον καὶ τὸ χειρόγραφον, μάκαρ, διάῤῥηξον τῆς ἁμαρτίας, τοῦ τὴν σὴν ἁγίαν μνήμην πᾶσι κηρύττοντος.
Μεγίστων χαρισμάτων, μέτοχος ὑπάρχων, μεγίστων πόνων καὶ θλίψεων λύτρωσαι, σεπτὲ Προκόπιε τοὺς ἀνυμνοῦντάς σε.
Θεοτοκίον.
Ὑπὲρ ἡμῶν μὴ παύεις, παρθένε Θεοτόκε, σὺν Προκοπίῳ Κυρίῳ πρεσβεύειν ἀεί, ἵνα δωρήσηται πᾶσι, πταισμάτων ἄφεσιν.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαῖροις ὁ Ῥωσίας γόνος λαμπρός, τῆς πόλεως Οὔστιουγκ πολιοῦχος καὶ βοηθός· πάντων Ὀρθοδόξων τῶν ἐπικαλουμένων τὴν σὴν θερμὴν πρεσβείαν καὶ τὴν ἀντίληψιν.
Προκόπιε πάτερ ἡμῶν σεπτέ, τοὺς σοὶ προσφυγόντας σπεῦσον τοῦ σῶσαι τῶν πονηροῦ προσβολῶν ματαίων καὶ τείχισον εὐχαῖς σου πάντας τοὺς Ὀρθοδόξους, Ῥώσους τε καὶ Ἕλληνας.
Θαυμάτων ποικίλων τὸν αὐτουργόν, σημείων, τεράτων καὶ ἰάσεων θαυμαστῶν ποιητήν, τὸν θεῖον Προκόπιον τιμῶμεν, αὐτοῦ τὴν θείαν χάριν ἐπικαλούμενοι.
Πυράγρας τὰς τρεῖς ἐν τῇ σῇ χειρὶ κρατών, τῆς Τριάδος ὑπενφαίνεις τῆς Ἱερᾶς μυστήριον, Πάτερ, καὶ δύναμιν κηρύττεις πᾶσι τοῖς δεομένοις, σαλὲ Προκόπιε.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.
Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάντας, τοὺς προστρέχοντας πιστῶς, τῇ σῇ προστασίᾳ θεόφρον, καὶ αἰτουμένους σε, πάσης περιστάσεως καὶ χαλεπῶν συνοχῆς καὶ κινδύνων καὶ θλίψεων καὶ νόσων ποικίλων, ἀσινεῖς διάσωσον ταῖς ἱκεσίαις σου· σὺ γὰρ βοηθὸς ἐν ἀνάγκαις ὤφθης τοῖς θερμῶς σε ὑμνοῦσιν, τοῦ Χριστοῦ σαλὲ θεῖε Προκόπιε.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
Στίχοι·
Ἀντώνιον σκέπε σαῖς ἱκεσίαις, Πάτερ,
οὗ δέησιν ἁπλήν, πλὴν ἐκ καρδίας, δέχου.
