Παρακλητικός Κανών εις τον Όσιο Πατέρα ημών Βαραδάτο
Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας
†Εορτάζεται στις 22 Φεβρουαρίου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμα μου μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μοι τὀ πρωί τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα γνώρισὀν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἤρα τὴν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξον μὲ τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἰ ὁ Θεός μοῦ τὸ πνεῦμα σου τὸ ἀγαθόν ὁδηγήσει μὲ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μὲ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμί.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τόν αἰῶνα τό ἔλεος αὑτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τὸ παρὸν τροπάριον.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς θεοφόρος τοῦ Σωτῆρος θεράπων, μὴ διαλίπῃς ἐκτενῶς ἱκετεύων, ὑπὲρ ἡμῶν δεόμεθα μακάριε, πάσης ἡμᾶς θλίψεως, καὶ ἀνάγκης καὶ βλάβης, Βαραδᾶτε Ὅσιε, καὶ παντοίων κινδύνων, ῤύεσθαι Πάτερ τοὺς πανευλαβῶς, τῇ ἱερᾷ σου, πρεσβείᾳ προστρέχοντας.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημα μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστὶ διὰ παντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδού γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπον Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καὶ πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καὶ τὸ Πνεῦμα Σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοὶ τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς Σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τὴν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τὴν Σίων καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον Σου μόσχους.
Εἶτα, ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Ἠ τοῦ Βαραδάτου σκέπε μὲ χάρις. Γερασίμου.
Εἰς ἕκαστον τροπάριον λέγομεν·
Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν.
Εἰς τά δύο τελευταῖα·
Δόξα και Νῦν.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Ἡλίου ἀκτῖσι τοῦ νοητοῦ, λαμπόμενος Πάτερ, τῶν παθῶν μου τὸν σκοτασμόν, λῦσον Βαραδᾶτε θεοφόρε, ταῖς φῶτοφόροις πρεσβείαις σοὺ δέομαι.
Βιώσας ὡς Ἄγγελος ἐπὶ γῆς, Ἀγγέλων τῆς δόξης, ἠξιώθης ἐν οὐρανοῖς, μεθ᾽ ὧν ἐκδυσώπει θεοφόρε, ἁμαρτιῶν ἡμῖν δοῦναι συγχώρησιν.
Ἀμέτροις βαλλόμενοι πειρασμοῖς, πρὸς σὲ θεοφόρε, καταφεύγομεν ἐκ ψυχῆς, ἵνα τῇ θερμῇ σου προστασίᾳ, τῆς ἐπελθούσης ρυσθείημεν θλίψεως.
Θεοτοκίον.
Ῥοαῖς τῶν ἀμέτρων σοὺ οἰκτιρμῶν, κάθαρον Παρθένε, τῆς ψυχῆς μοὺ τὸν μολυσμόν, καὶ τῆς πονηρᾶς με συνηθείας, λύτρωσαι Κόρη καὶ σῶσόν με δέομαι.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἀπὸ πάσης ἀνάγκης, καὶ πειρασμῶν Ὅσιε, καὶ ἐπηρειῶν ψυχοφθόρων, τοῦ πολεμήτορος, ἡμᾶς ἀπάλλαξον, τοὺς ἀδιστάκτῳ καρδίᾳ, τῷ ναῷ σοὺ σπεύδοντας, καὶ σὲ γεραίροντας.
Δεδεγμένος τὴν χάριν, παρὰ Θεοῦ Ὅσιε, λύειν συνοχὴν ἐπωδύνων, καὶ πάσης θλίψεως, παῦσον δεόμεθα, τὴν καθ᾽ ἡμῶν πικρὰν ζάλην, Βαραδᾶτε Ἂγιε, τῶν περιστάσεων.
Ἀνωτέρους ἐκ πάσης, ἐπιφορᾶς φύλαττε, πάτερ Βαραδᾶτε τοὺς πίστει, σὲ μακαρίζοντας καὶ δίδου ἅπασι, ταῖς πρὸς Θεόν σοὺ πρεσβείαις, φωτισμὸν καὶ ἴασιν, καὶ θεῖον ἔλεος.
Θεοτοκίον.
Τον Θεὸν καὶ Σωτῆρα, σωματικῶς τέξασα, τῶν σωματικῶν παθημάτων, Παρθένε ῤῦσαί με, καὶ τὴν καρδίαν μου, ἐκ λογισμῶν ἀκαθάρτων, θᾶττον ἀποκάθαρον, τῇ σῇ χρηστότητι.
Διάσωσον, ἡμᾶς ἐκ πάσης ἀνάγκης ταῖς σαῖς πρεσβείαις, Βαραδᾶτε τοὺς εὐλαβῷς προσιόντας σοὶ, ὡς ἀντιλήπτωρ καὶ θεῖος ἡμῶν προστάτης.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι, τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πρεσβεύων Χριστῷ, τῷ μόνῳ πανοικτίρμονι, μὴ παύσῃ ἀεί, ὑπὲρ τῶν εὐφημούντων σὲ, Βαραδᾶτε Ἅγιε, λυτρωθῆναι κινδύνων καὶ θλίψεων, καὶ τῶν πταισμάτων διδόναι ἡμῖν, οἰκείᾳ χρηστότητι συγχώρησιν.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Οἱ προστρέχοντες Ἅγιε, τῇ σῇ προστασίᾳ πληροῦνται χάριτος, Βαραδᾶτε χαριστήριον, ὕμνον εὐχαρίστως σοὶ προσάγοντες.
Ὑπαχθεὶς τῷ ἀλάστορι, πάσης ἀφροσύνης τὸν νοῦν πεπλήρωμαι, ἀλλὰ σὺ με ἀπολύτρωσαι, θεοφόρε τούτου τῆς κακώσεως.
Σὠτηρίαν ἐξαίτησαι, τὴν κατὰ ψυχὴν καὶ σῶμα τοῖς σπεύδουσι, Βαραδᾶτε παναοίδιμε, τῇ πρὸς τὸν Σωτῆρα ἱκεσίᾳ σου.
Θεοτοκίον.
Κυριώνυμε Δέσποινα, τὸν κυριευθέντα ὑπὸ τοῦ ὄφεῳς, ἀπολύτρωσαι καὶ δίδου μοι, μετανοίας φῶς καθικετεύω σε.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἒχων πρὸς Χριστόν, παῤῥησίαν πάτερ Ὅσιε, καθικέτευε ἀεὶ ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν ἐν πίστει παρεστώτων τῇ Εἰκόνι σου.
Πᾶσης προσβολῆς, καὶ μανίας τοῦ ἀλάστορος, καὶ δεινῶν δυσχερειῶν ῤῦσαι ἡμᾶς, Βαραδᾶτε τῇ ταχείᾳ ἀντιλήψει σου.
Ἒπιδε ἡμῖν, οὐρανόθεν πάτερ Ὅσιε, προσδεχόμενος τὴν δέησιν ἡμῶν, καὶ παράσχου ἡμῖν πᾶσι τὰ αἰτήματα.
Θεοτοκίον.
Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, Θεοτόκε ἀειπάρθενε, τὴν ῤὐπῶσαν μου ἐκκάθαρον ψυχήν, καὶ φωτὶ τῆς μετανοίας με καταύγασον.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Ἐκ πάσῃς, ἐπιφορᾶς καὶ ὀδύνης, ἀνωτέρους ἡμᾶς φύλαττε Πάτερ, καὶ χαλεπῆς τρικυμίας τοῦ βίου, τοὺς τῷ ἁγίῳ ναῷ σοὺ προστρέχοντας, ὡς ἐν λιμένι γαληνῷ, Βαραδᾶτε Ὀσίων ὡράισμα.
Χαρίτων, ἀξιωθεὶς οὐρανίων, ἐπιγείων ἀναγκῶν καὶ κινδύνῶν, καὶ νοσημάτων καὶ πόνων παντοίων, ῤύου ἡμᾶς Βαραδᾶτε μακάριε, τοὺς προσιόντας εὐλαβῶς, τῇ θερμῇ σοὺ πρεσβείᾳ καὶ χάριτι.
Ἀφ᾽ ὕψους, βλέψον ἡμῖν θεοφόρε, τοῖς τῇ θείᾳ καὶ σεπτῇ σου Εἰκόνι, πανευλαβῶς Βαραδᾶτε ἑστῶσι, καὶ τὴν θερμήν σου αἰτοῦσι βοήθειαν, καὶ πλήρου τούτων συμπαθῶς, τὰ αἱτήματα Πάτερ δεόμεθα.
Θεοτοκίον.
Ῥημάτων, τῶν ταπεινῶν τῆς ψυχῆς μου, Θεοτόκε τὰς φωνὰς δεχομένῃ, ἃς ἐν πολλῆ κατανύξει προσάγω, τῆς χαλεπῆς δυναστείας με λύτρωσαι, τοῦ παναλάστορος ἐχθροῦ, καὶ πικρᾶς συνηθείας Πανάχραντε.
Διάσωσον, ἡμᾶς ἐκ πάσης ἀνάγκης ταῖς σαῖς πρεσβείαις, Βαραδᾶτε τοὺς εὐλαβῶς προσιόντάς σοι, ὡς ἀντιλήπτωρ καὶ θεῖος ἡμῶν προστάτης.
Ἂχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἒχουσα μητρικήν παῤῥησίαν.
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Τῇ προστασίᾳ σου Πάτερ προστρέχοντες, δυσπραγιῶν πολυτρόπων λυτρούμεθα, καὶ πάσης πληρούμεθα χάριτος, καὶ ἀθυμίας τὸ ἄχθος ἐκκρούομεν· διὸ Βαραδᾶτε ὑμνοῦμέν σε.
Προκείμενον.
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὀσίου αὑτοῦ.
Στίχος. Μακάριος ἁνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον…
Εὐαγγέλιον
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
(Κεφ. ια΄ 27-30).
Εἵπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς. Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.
Δόξα.
Ταῖς τοῦ σοῦ Ὁσίου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί Νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Βίον ἐνθεώτατον, ἐν ἐγκρατείᾳ ἁπάσῃ, Βαραδᾶτε Ὀσιε, καὶ πόνοις ἀσκήσεως πεπολίτευσαι, καὶ ζωῆς κρείττονος, ἤδη ἠξιώθης· διὰ τοῦτο σου δεόμεθα. Ἡμῶν ἑκάστοτε, δέχου τὰ αἰτήματα Ἂγιε, καὶ πρέσβευε πρὸς Κύριον, ῤύεσθαι ἡμᾶς πάσης θλίψεως, καὶ ἐν ὁμονοίᾳ, καὶ πάση εὐπραγίᾳ καὶ χαρᾷ, ἡμᾶς ἀνύειν ἐνίσχυσον, τὴν ζωὴν δεόμεθα.
Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαὸν σου…
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ἰατρεύων τὰς νόσους, τῶν ψυχῶν καὶ σωμάτων μὴ παύσῃ Ἂγιε, ἡμῶν τῶν προσιόντων, πιστῶς σοι Βαραδᾶτε, καὶ βοώντων ἑκάστοτε. Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Συνοχῆς ψυχοφθόρου, καὶ παθῶν ἀκαθάρτων ἡμᾶς ἀπάλλαξον, καὶ πάσης δυσχερείας, θεόφρον Βαραδᾶτε, τοὺς ἐν πίστει κραυγάζοντας. Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Γαληνότατον ὅρμον, τὸν ναὸν σοὺ πλουτοῦντες τούτῳ προστρέχομεν, καὶ πάσης τρικυμίας, καὶ ζάλης τῆς ἐν βίῳ, ἐκλυτρούμεθα Ἅγιε, καὶ εὐχαρίστῳ φωνῇ, ὑμνοῦμέν σου τὴν χάριν.
Θεοτοκίον.
Ἐξ ἁγνῶν σοὺ αἱμάτων, ὁ Ὑπέρθεος Λόγος σάρκα ὡς ἕλαβε, διπλοῦς ὥφθη τῷ κόσμῳ, μιᾷ ἐν ὑποστάσει, διασώζων τοὺς ψάλλοντας· χαῖρε Παρθένε ἀγνή, τοῦ κόσμου σωτηρίᾳ.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ῥύου ἀπαύστως, ἐπερχομένων κινδύνων, καὶ ἀπάλλατε ἡμᾶς δεινῶν σκανδάλων, πάτερ Βαραδᾶτε, τοὺς σὲ ἀνευφημοῦντας.
Ἂνωθεν δίδου, τὴν εὐλογίαν σου Πάτερ, τοῖς τὴν μνήμην σοῦ τὴν θείαν ἐκτελοῦσι, καὶ ὑπερυψοῦσι, Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
Σκέδασον πᾶσαν, ἐπιφορὰν τοῦ βελίαρ, καὶ συγχώρησιν πταισμάτων ἡμῖν αἴτει, πάτερ Βαραδᾶτε, τοῖς σὲ ὕμνολογοῦσι.
Θεοτοκίον.
Ἲασαι Κόρη, τὴν ἀσθενοῦσαν ψυχήν μου, καὶ ἀπόκρουσον τὴν κατ᾽ ἐμοῦ μανίαν, τοῦ ἀνθρωποκτόνου, καὶ σῶσόν με Παρθένε.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Μὴ παύσῃ θεοφόρε, ἡμῶν προστατεύειν, τῶν ἐκτελούντων τὴν πάνσεπτον μνήμην σου, ὦ ἱερὲ Βαραδᾶτε καὶ εὐφημούντων σε.
Ο θεῖος Βαραδᾶτος, ἡμῶν ὁ προστάτης, πλήρου ἡμῶν τὰ αἰτήματα πάντοτε, καὶ ἐν εἰρήνῃ βαθείᾳ ἡμᾶς συντήρησον.
Ὑπέρτερον τὸν νόῦν μου, δεῖξον Βαραδᾶτε, χαμαιπετοὺς ἐπινοίας τοῦ ὄφεως, καὶ τοῦ ἐν σοὶ θείου φέγγους τοῦτον ἀξίωσον.
Θεοτοκίον.
Ὑψίστου χαῖρε θρόνε, Κεχαριτωμένη, χαῖρε τοῦ κόσμου ταχείᾳ βοήθεια, καὶ χαρμονὴ τῆς ψυχῆς μοὺ καὶ ἀγαλλίαμα.
Ἂξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον Σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίρῶν ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, πάτερ Βαραδᾶτε, δὶ’ ἀσκήσεως ἱερᾶς, καὶ τὸν νοῦν καθάρας, τῆς τῶν παθῶν ἀχλύος, ἐπλήσθης θεοφόρε, θείας ἐλλάμψεως.
Πᾶση ἐγκρατείᾳ καὶ προσευχῇ, καὶ νηστείᾳ Πάτερ, ἀνεπτέρωσας σεαυτόν, πρὸς τελειοτάτην, ἀγάπην τοῦ Σωτῆρος, καὶ θείας Βαραδᾶτε, χάριτος ἔτυχες.
Πᾶσαν τὴν ἀπάτην τῶν δυσμενῶν, πάτερ Βαραδᾶτε, τῇ ἀσκήσει σοὺ τῇ στεῤῥᾶ, εἰς τέλος καθεῖλες, ἐξ ὧν καὶ ἡμᾶς ῤῦσαι, τῆς χαλεπῆς μανίας, τῇ ἀντιλήψει σου.
Χαίροις εὐσεβούντων ὁ βοηθός, πάτερ Βαραδᾶτε, καὶ προστάτης καὶ ἀρωγός, χαίροις ὁ πταισμάτων αἰτούμενος τὴν λύσιν, τοῖς πίστει προσιοῦσι, τῇ προστασίᾳ σου.
Τοὺς μετ᾽ εὐλαβείας τῷ σῷ ναῷ, Πάτερ προσιόντας, πάσης λύτρωσαι συμφορᾶς, καὶ ποικίλων νόσων, συντήρει ἀνὼτέρους, παμμάκαρ Βαραδᾶτε, ὡς συμπαθέστατος.
Πἰστει τῇ Εἰκόνι σοὺ τῇ σεπτῇ, Πάτερ παρεστῶτες, ἐκβοῶμέν σοι ἐκ ψυχῆς, δίδου Βαραδᾶτε, βοήθειαν ταχεῖαν, καὶ θείαν εὐλογίαν, ἡμῖν ἑκάστοτε.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεός ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαὸς Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένῃ Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σὺ γὰρ ἡ σωτηρίᾳ τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Ἒχων παῤῥησίαν πρὸς Χριστόν, πάτερ Βαραδᾶτε θεόφρον, οἷα θεράπων αὐτοῦ, πρέσβευε δεόμεθα πάσης ὀργῆς καὶ φθορᾶς, καὶ δεινῶν περιστάσεων, καὶ πάσης ἀνάγκης, ρύεσθαι τοὺς σπεύδοντας, τῇ ἀντιλήψει σου, ἤρεμον δὲ βίον ἀνύειν, ἐν ταῖς ἐντολαῖς τοῦ Κυρίου, τοὺς εἰλικρινῶς σε μακαρίζοντας.
Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὅ Θεός ἡμῶν έλέησον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
Δίστιχον·
Βαραδάτῳ δέησιν τήνδε προσάγει
Γεράσιμος τούτου ἐξαιτῶν τὴν χάριν.
