Παρακλητικός Κανών εις τον Προφητάνακτα και Μελωδό Δαυΐδ

Ποίημα Ἀρχιμ. Νικοδήμου Γ. Ἀεράκη Ἱεροκήρυκος

†Εορτάζεται την Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα, αλλά εάν τα Χριστούγεννα είναι ημέρα Κυριακή τότε εορτάζεται στις 26 Δεκεμβρίου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Καὶ τὰ παρόντα Τροπάρια·

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τοῦ θεοπνεύστου μελῳδοῦ θείους ὕμνους, ἐμμελετῶντες οἱ πιστοὶ καθ᾽ ἑκάστην, τὴν θεοφόρον ἄνακτος Δαυῒδ βιοτήν, ἅπαντες ἐπευφημήσωμεν, ἐν πολλοῖς ἐγκωμίοις, χάριν ἀρυόμενοι ἐκ τῆς τούτου σοφίας· αὐτοῦ πρεσβείας δέχου Ἰησοῦ, ὅπως ῥυσθῶμεν, παθῶν καὶ κολάσεως.

Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Τῇ Θεοτόκῳ ταπεινῶς ἐκβοῶμεν· οἱ ἀπειλούμενοι ἐχθροῦ ταῖς ἐνέδραις, τῇ μητρικῇ σου σκέπασον ἀγάπῃ ἡμᾶς, δίωξον Θεοχαρίτωτε, ἀντιδίκου τὰς φάλαγγας, παῦσον τὰς ὁρμὰς παθῶν, καὶ δαιμόνων μανίαν, σὺ γὰρ ὑπάρχεις Δέσποινα ἁγνή, Μήτηρ καὶ σκέπη, καὶ θεία ἀντίληψις.

Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Καὶ ἀρχόμεθα τοῦ Κανόνος, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
ΑΝΑΞ ΜΕΔΩΔΕ ΔΑΥΙΔ ΛΙΤΗΝ ΜΟΥ ΔΕΧΟΥ. ΝΙΚΟ(ΔΗΜΟΥ).

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. α΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Ἄνακτος τὸν βίον ἐπιποθῶν, Δαυῒδ ἐξυμνῆσαι, τοῦ προφήτου καὶ μελῳδοῦ, χάριν τοῦ Θεοῦ ἐπικαλοῦμαι, ἐμὴν αὐγάσαι ψυχὴν καὶ διάνοιαν.

Νικήσας τὸν γίγαντα Γολιάθ, Δαυῒδ τῇ σφενδόνι, ἐφανέρωσε τοῦ Θεοῦ, τὴν χάριν καὶ δύναμιν κραυγάζων· τῷ Λυτρωτῇ καὶ Θεῷ ἡμῶν ἄσωμεν.

Ἀγάπης δοχεῖα τῆς θεϊκῆς, Δαυῒδ τοὺς τιμῶντας, τὴν σὴν μνήμην τὴν ἱεράν, ἀνάδειξον Ἄναξ ταῖς λιταῖς σου, τοῦ ἐκνικᾶν Γολιὰθ τὸν ἀντίδικον.

Θεοτοκίον.
Ξενίζεις Παρθένε Λόγον Θεοῦ, ἐν τῇ σῇ νηδύι, καὶ δανείζεις σάρκα Αὐτῷ, διὸ ἐπαξίως ὠνομάσθης, Μήτηρ Θεοῦ καὶ Παρθένος πανάμωμος.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἀψῖδος.
Μελῳδεῖς ἐν ψαλτῆρι, τὸν Ἰσραὴλ λύτρωσιν, τὴν δὲ τοῦ Σαοὺλ ἀθυμίαν, σὺ διεσκέδασας, καὶ τὴν ἡμῶν ὦ Δαυΐδ, καταπεσοῦσαν καρδίαν, σοῖς ψαλμοῖς ἀνάστησον, καὶ διαφύλαξον.

Ἐπακούει ἀπαύστως, τῆς σῆς εὐχῆς Κύριος, θᾶττον ἐνισχύων σε Ἄναξ, ἐν τοῖς ἀγῶσί σου, καὶ τὰς ἡμῶν προσευχάς, ταῖς σαῖς λιταῖς ἐπακούσαι, ὁ τῶν ὅλων Κύριος, καὶ πολυεύσπλαγχνος.

Λυτρωτοῦ ἀνεδείχθης, σὺ ἀληθῶς πρόγονος, καὶ τὴν ἐν σαρκὶ παρουσίαν, Αὐτοῦ προέφησας, ἐν τοῖς ψαλμοῖς σου κλεινέ, δι᾿ ὧν στηρίζεις καρδίας, πάντων τῶν τιμῶντών σε, ὦ Προφητάνακτα.

Θεοτοκίον.
ᾨδὰς Μῆτερ συνθέτει, δοξολογῶν Κύριον, καὶ σῆς παρθενίας τὸ κλέος, Δαυῒδ ὁ ἔνδοξος, καὶ μεγαλεῖα Ἁγνή, τῆς σῆς κυήσεως μέλπει, δι᾿ ἧς ἐλυτρώθημεν, Θεοχαρίτωτε.

Διάσωσον ἀπὸ κινδύνων πιστοὺς πρεσβείαις σου Ἄναξ, ὅτι πάντες ἐκ πειρασμῶν κυκλούμεθα πάντοτε, ὡς ἔχων πρὸς Κύριον παῤῥησίαν.

Στερέωσον, τοὺς Ὀρθοδόξως τιμῶντάς σε Θεοτόκε, ἐν τῇ πίστει τοῦ σοῦ Υἱοῦ καὶ βίου παλαίσμασιν, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ἑτοίμη Θεῷ, ἐλάλει ἡ καρδία σου, θεόπτα Δαυΐδ, καὶ ὕμνοις ἐμεγάλυνας, τὴν Αὐτοῦ Θεότητα, τῷ λαῷ παραγγέλλων ἔνθεε, ἐν ψαλμοῖς τὸν μόνον Θεόν, ἐκ βαθέων ἀπαύστως, ὑμνεῖν συνετῶς.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Διαβήματα Κύριε, τὰ ἐμὰ κατάρτισαι ἐν ταῖς τρίβοις σου, καὶ Δαυῒδ σεπταῖς δεήσεσιν, μή με καταλίπῃς ἐν ἀγῶσί μου.

Ἐξανέτειλε Κύριος, τοῖς ἐν σκότει φῶς τηλαυγὲς Τρισήλιον, φωτισθεὶς Δαυῒδ δὲ ἔψαλλεν, ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων Κύριος.

Δακρυῤῥόως ἐκραύγαζεν, ὁ Δαυῒδ πρὸς σὲ φιλάνθρωπε Κύριε, σὺ ἐλέησόν με Ἅγιε, καὶ ἡμᾶς ἐλέησον δεόμεθα.

Θεοτοκίον.
Ἀγαλλίασιν ἔδωκας, τῷ μετανοήσαντι Δαυῒδ Κύριε, ταῖς λιταῖς Ἁγνῆς παράσχου μοι, τῷ πικράναντί σε ἀπολύτρωσιν.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ὕψωσον ἡμῶν, τῆς ψυχῆς Χριστὲ τὰ ὄμματα, τοῦ ἀτενίζειν Δαυῒδ τὰς ἀρετάς, δι᾽ ὧν ἀνὴρ γέγονε, κατὰ τὴν καρδίαν σου.

Ἴθυνας Δαυΐδ, τοῦ ποιῆσαι τὸ σὸν πρόσταγμα, καὶ φανερῶσαι τῷ Σαοὺλ τὴν ἀρετήν, τῆς ἀκακίας, ὡς δοῦλός σου Πάτερ γνήσιος.

Δάκρυσι Δαυΐδ, κατὰ νύκτα κλίνην ἐαυτοῦ, στρωμνὴν δὲ ἔβρεχεν ἐν κλαυθμῷ· λιταῖς, σοῦ δούλου, Χριστὲ καὶ ἡμᾶς ἐλέησον.

Θεοτοκίον.
Λύχνος τῷ Δαυΐδ, τὰ προστάγματα τοῦ Τόκου σου, καὶ φῶς ταῖς τρίβοις αὐτοῦ Μῆτερ ἁγνή, βοῶντι πιστοῖς φυλάττειν Χριστοῦ θελήματα.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Ἱκάνωσον, ἱκετεύω Κύριε, τὴν δεινῶς μου πεπτωκυῖαν καρδίαν, τοὺς τοῦ Δαυῒδ θεϊκοὺς ὕμνους ψάλλειν, καὶ μελετᾶν ἐς ἀεὶ καὶ εὐφραίνεσθαι, καὶ δάκρυσι καὶ στεναγμοῖς, ἐκζητεῖν σοῦ τὸ ἄμετρον ἔλεος.

Ταπείνωσιν ὡς θυσίαν Κύριε καὶ συντετριμμένον πνεῦμα διδάσκει, ὁ Ψαλμῳδὸς καὶ καρδίαν ἁγίαν, καὶ καθαράν σοι τῷ Λόγῳ εὐάρεστον, ἀξίωσον πάντας πιστούς, συντριβῆς μετανοίας καὶ χάριτος.

Ἡμάρτομεν τοῦ Θεοῦ ἐνώπιον, ἠνομήσαμεν ὡς ἄσωτοι πάντες, ὡς ὁ Δαυΐδ, διὰ Νάθαν συνῆκε, καὶ ἐν πολλῇ συντριβῇ ἀνεφώνησεν, ἐλέησόν με ὁ Θεός, καὶ ἡμᾶς Ἰησοῦ μου ἐλέησον.

Θεοτοκίον.
Νεάνιδες καὶ μητέρες Ἂχραντε, σὺν Δαυῒδ τῷ μελῳδῷ σὲ ὑμνοῦσιν, ὅτι ἐν σοὶ συνηνώθησαν ὄντως, ἡ παρθενία μητρότης τε ἄφθορος, σοῦ δέομαι οὖν Ἀγαθή, ἐκ φθορᾶς τῶν ἠθῶν πάντας φύλαξον.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Ἀγαλλίασιν τοῖς εὐσεβέσιν οὐράνιον, εὐφροσύνην τε πᾶσι πιστοῖς παραδείσιον, ἐνσταλάζει ἡ τῶν ψαλμῶν μελέτη τοῦ Δαυΐδ, κατάνυξιν καὶ συντριβήν, τοῖς μετὰ πίστεως θερμῆς, ἐκτενῶς ἐκβοῶσί σοι· Κύριε ταῖς πρεσβείαις, τοῦ Προφητάνακτος σῶσον, ὡς πανοικτίρμων ἀληθῶς, ἐκ πταισμάτων τοὺς ὑμνοῦντάς σε.

Προκείμενον.
Ὕψωσα ἐκλεκτὸν ἐκ τοῦ λαοῦ μου, εὗρον Δαυῒδ τὸν δοῦλόν μου, ἐν ἐλαίῳ ἁγίῳ μου ἔχρισα αὐτόν.
Στίχος. Διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε, ὁ Θεός, ὁ Θεός σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως.

Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον.
(Κεφ. κβ΄. 41-46).
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγων· τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστι; λέγουσιν αὐτῷ· τοῦ Δαυΐδ. Λέγει αὐτοῖς· πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον αὐτὸν καλεῖ λέγων, εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; Εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι; Καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι.

Δόξα.
Ταῖς τοῦ σοῦ Προφήτου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ψάλλων ἐκ νεότητος, τὰ τοῦ Θεοῦ μεγαλεῖα, ὁ Δαυῒδ ὁ ἔνδοξος, τὸν λαὸν ἐδίδασκε, λόγους χάριτος, τῷ Θεῷ ἄσματᾳ, ἄσατε ἐνθέως, ἐκ καρδίας ἀγαπήσατε, ψυχῆς τὴν λύτρωσιν, καὶ δικαιωμάτων τὴν φύλαξιν, μετάνοιαν ταπείνωσιν, καὶ τὴν συντριβὴν τὴν θεόδεκτον, τούτοις πιστοὶ πᾶσιν, ἐλέους ἐπιτύχοιμεν Χριστοῦ, καὶ Παραδείσου τὴν οἴκησιν, καὶ Θεοῦ ἀπόλαυσιν.

Σῶσον, ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου…

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Μεγαλύνω σε Λόγε, τὸν τιμήσαντα θείως, τὸν βασιλέα Δαυΐδ, τὸν ψάλλοντα ἐνθέως, τῷ ὀνόματί σου, ἐν ψαλμοῖς καὶ ἐν ἄσμασιν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ὁ Ναός σου Θεέ μου, τὸν Δαυῒδ κατανύσσει, καὶ ἐν αὐτῷ μελῳδεῖ, ἐν ὕμνοις θεοπνεύστοις, δοξάζων ἐκ καρδίας, τὴν σὴν θείαν ἀγάπησιν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ὑμνοῦμεν βασιλέα, τὸν Δαυῒδ ὡς προφήτην, καὶ ψαλμῳδὸν θαυμαστόν, κηρύξαντα Μεσσίαν, τὸν Τόκον τῆς Παρθένου, πρὸς ὃν ἅπαντες ψάλλομεν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Θεοτοκίον.
Δεόμεθά σου Κόρη, σὸν Υἱὸν ἱκετεύειν, ὑπὲρ ἀπάντων ἡμῶν, καθαίρειν τὰς καρδίας, ὡς Δαυῒδ τοῦ προφήτου, μεθ᾽ οὗ ἅπαντες ψάλλομεν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ἐν ταπεινώσει, καὶ συντριβῇ τῆς καρδίας, ἐκζητεῖ τοῦ Θεοῦ τὴν συγγνώμην, ὁ Δαυῒδ λυπήσας, Αὐτὸν ἐν ἁμαρτίαις.

Χειρὶ τοῦ Νάθαν, τὴν ἑαυτοῦ ἁμαρτίαν, ἐπιγνοὺς ὁ Δαυῒδ ἱκετεύει, ὡς Θεὸς ἐλέους, ἐλέησον σὸν δοῦλον.

Οἰκτίρισόν με, ὡς ἐλεήμων Δεσπότης, ἐξ ἐμῶν ἀναστήσας πταισμάτων, ἵνα σε δοξάζω, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Θεοτοκίον.
Ὑψώθης Κόρη, ὡς τοῦ Θεοῦ Λόγου Μήτηρ, καὶ κατέχεις δευτερεῖα Τριάδος, ὅθεν σε ὑμνοῦμεν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Νικήσας τοὺς ἐχθρούς σου, Δαυῒδ ἐν Κυρίῳ, εὐχαριστήριον αἶνον προσφέρεις Θεῷ, ἐξομολόγησις πρέπει, σοὶ Παντοδύναμε.

Ἱκάνωσον τοὺς πίστει, σὲ Δαυῒδ τιμῶντας, τὰς ἀρετάς σου μιμεῖσθαι, ἐχθροὺς συγχωρεῖν, καὶ ἀγαπᾶν ἐκ καρδίας, πάντας τοὺς πταίοντας.

Κατάκαρπος σὺ πέλεις, ἀρετῶν ἐλαία, καὶ πνευματέμφορος Ἂναξ λαμπρὸς μελῳδός, καὶ τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, προπάτωρ ἔνθεος.

Θεοτοκίον.
Ὁ Λόγος ἐν γαστρί σου, ἐσκήνωσε Κόρη, ἐκ τῶν ἁγνῶν σου αἱμάτων ὧ Μῆτερ Θεοῦ, ἵνα λυτρώσηται κόσμον, ὡς πολυεύσπλαγχνος.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις προφητάναξ καὶ μελῳδέ, Δαυῒδ θεοφόρε, ὁ ποιήσας θείους ψαλμούς, ὁ μέγας προπάτωρ, Χριστοῦ τοῦ Θεανθρώπου, καὶ Κόρης Θεοτόκου, προφήτης ἔνθεος.

Ὦ πιστοὶ ἀκούσωμεν τοῦ Δαυΐδ, θείας ἀληθείας, ἀλαλάξωμεν τῷ Θεῷ, ἐν ἀγαλλιάσει καὶ οἰκτιρμοῖς πενήτων, καὶ θείᾳ ταπεινώσει, καὶ συντριβῇ ψυχῆς.

Θεὸν μεγαλύνει ἐν τοῖς ψαλμοῖς, καὶ πάντων κτισμάτων, καταδείκνυσι ποιητήν, Δαυῒδ ὁ προφήτης, Μεσσίου ὁ προπάτωρ, καὶ τῶν αὐτὸν τιμώντων, φύλαξ ἀκοίμητος.

Δεῦτε εὐφημήσωμεν τὸν Δαυΐδ, τῆς πίστεως στῦλον, τῆς ἀγάπης τὸν θησαυρόν, τῆς δικαιοσύνης καὶ ἀνεξικακίας, καὶ ταπεινοφροσύνης, τέλειον πρότυπον.

Πατέρων ἐντρύφημα οἱ ψαλμοί, καὶ ἐνασκουμένων, θεοδώρητος φρυκτωρός, ὁδηγὸς ποιμένων, φῶς τῶν ποιμαινομένων, καὶ πάντων πιστευόντων, τὸ ἀγαλλίαμα.

Ἱκέτευε Λόγον θεῖε Δαυΐδ, ὑπὲρ Ἔκκλησίας, καὶ τοῦ Ἔθνους καὶ τοῦ λαοῦ, ἵνα Ὀρθοδόξως, πολιτευθῶμεν πάντες, ἐν ἔργοις τε καὶ λόγοις, καὶ ἀγωνίσμασιν.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὁ Δαυῒδ ἐν κιννύρᾳ Σαοὺλ ἀνέπαυσε, καὶ τῶν πιστῶν τὰς καρδίας ἐν θεοπνεύστοις ψαλμοῖς, κατεφαίδρυνε λαμπρῶς, καὶ ἀνεπτέρωσεν, ὧν δὲ προπάτωρ τοῦ Χριστοῦ, καὶ παρθένου Μαριάμ, ἑώρακε τὸν Μεσσίαν, καὶ νῦν ψάλλει σὺν Ἀσωμάτοις, ἐν τῇ Σιὼν καὶ σαββατίζει φαιδρῶς.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ Ξύλου.
Ψἀλλει ὁ Δαυῒδ ὁ μελῳδός, Θεὲ ὑπὲρ μέλι γλυκέα, τὰ λόγιά σου ἐστί, γνώρισόν μοι Κύριε ὁδὸν πορείας μου, καὶ φυλάξω τὸν Νόμον σου, ἐν πίστει καὶ φόβῳ, σύγγνωθί μοι Κύριε σὲ παρεπίκρανα, πᾶσιν ἐν κακοῖς διατρίβων, ἥμαρτον βοῶ σοι Χριστέ μου, ἐν τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου ἐλέησον.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.