Παρακλητικός Κανων εις τους Οσίους Πατέρας τους εν τη Σκήτη της Αγίας Άννης Διαλάψαντας
Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας
†Εορτάζονται την Κυριακή μετά των Αγίων Πάντων.
Εὐλογήσαντος τοῦ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μὴ ἀποστρέψης τό πρόσωπόν Σου ἀπ’ ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπὶ Σοί ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τόν αἰῶνα τό ἔλεος αὑτοῦ.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τὸ τροπάριον·
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὁ τῶν ὁσίων ἑπταστέλεχος δῆμος, καὶ Ἀϑλητῶν τὸ ἐννεάριϑμον στῖφος, ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς Κύριον πρεσβεύσατε, ὅπως λυτρωϑείημεν, πειρασμῶν καὶ κινδύνων, χάριν δὲ βραβεύετε, καὶ πᾶν δώρημα ϑεῖον, ἐν τῇ παρούση Σκήτῃ, τῇ, σεπτῇ, ἐν ἡ τοὺς ϑείους, ἀγῶνας ἠνύσατε.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Καὶ εὐθὺς ἀρχόμεϑα τοῦ Κανόνος, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Ὁσίων δῆμος ἡμᾶς φυλάττοις. Γερασίμου.
Εἴς ἔκαστον τροπάριον λέγομεν· Ὂσιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν,
τα δύο τελευταία Δόξα και Νῦν.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Ὀσίων Πατέρων ϑεῖος χορός, οἱ τῆ Σκήτη, ταύτη, διαλάμψαντες ἱερῶς, ἀεὶ τὸν Σωτῆρα δυσωπεῖτε, ἡμῖν διδόναν πταισμάτων συγχώρησιν.
Σαρκὸς ὡς νεκρώσαντες τὰς ὁρμάς, Γερόντιε Πᾶτερ, σὺν τῷ Νήφωνι τῷ σεπτῷ, ζωῆς ἠξιώϑητε τῆς ἄνω, ἧς καὶ ἡμᾶς μετασχεῖν ἱκετεύσατε.
Ἱσχὺν Διονύσιε ἱερέ, σὺν τῷ Μητροφάνει, ἑξαιτήσασθε παρασχεῖν, ἡμῖν κατὰ πάσης τοῦ βελίαρ, ἐπιβουλῆς καὶ δυνάμεως χείρονος.
Θεοτοκίον.
Ὠς φῦλαξ καὶ ἔφορος καὶ φρουρός, τοῦ κλήρου σου Κόρη, τοῦτον σκέπε διὰ παντός, πάσης ὀλεϑρίου ἐπηρείας, τῇ κραταιᾷ προστασία σου Ἄχραντε.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Νοητὸς ὥφθης λύχνος, τῷ καϑαρῷ βίῳ σου, Σκήτη τῆς Προγόνου Κυρίου, Πάτερ Γεράσιμε, ὅϑεν διάλυσον, παϑῶν ἡμῶν τὴν ὁμίχλην, ταῖς ἐν σοὶ λαμπρότησι, τοῦ ϑείου Πνεύματος.
Δόξης θείας ἐπόπται, ὡς ἀληϑῶς πέλοντες, σὺν τῷ ἱερῷ Σωφρονίῳ, Σάββα μακάριε, ἡμᾶς λυτρώσασϑε, τῆς τῶν παϑῶν ἀδοξίας, ταῖς πρὸς τὸν Φιλάνϑρωπον, ἡμῶν δεήσεσι.
Ἠγωνίσασϑε σϑένει, τοῦ Παντουργοῦ Πνεύματος, σὺν τῷ εὐκλεεῖ Μακαρίῳ, στερρὲ Νικόδημε, κατὰ τοῦ ὄφεως, οὗ τῆς ἀπάτης καὶ πλάνης, ἀσινεῖς τηρήσατε, ἡμᾶς δεόμεϑα.
Θεοτοκίον.
Μητροπάρϑενε Κόρη, τῶν Ἀσκητῶν στήριγμα, στήριξον ἡμᾶς ἐν τῷ φόβῳ, τοῦ ἀνατείλαντος, ἐκ τῆς νηδύος σου, ὡς ἄν ἐκκλίνωμεν τάχος, πάσης παραβάσεως, τοῦ πολεμήτορος.
Διάσωσον δεκαεξάριθμον στῖφος θείων Πατέρων, ἀπὸ πάσῃς ἐπιβουλῆς τοῦ ἀλάστορος, τοὺς καταφεύγοντας πίστει ὑμῶν τῇ, σκέπῃ.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε,ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἲτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄.Τὰ ἄνω ζητῶν.
Προστάται ἡμῶν, ὑπάρχοντες μακάριοι, ὡς σκεύη, φωτός, καὶ τοῦ Θεοῦ ϑεράποντες, πάσης ἀνάγκης ρύεσϑε, καὶ δεινῶν σοφισμάτων τοῦ ὄφεως, τὰς διανοίας ἡμῶν καὶ ψυχάς, Ὁσίων χορεία ϑεοδόξαστε.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Οἰ Χριστὸν μεγαλύναντες, εἰς μεγάλων πόνων ἡμᾶς λυτρώσασϑε, Κοσμᾶ Μάρτυς ἀξιάγαστε, καὶ Λουκᾶ Ἀγγέλων ὁ συνόμιλος.
Στέφει θείῳ κοσμούμενοι, σὺν τῷ Ἱλαρίωνι τῷ θεόφρονι, ὦ Νικήτα ἱερώτατε, νικητὰς τοῦ πλάνου ἡμᾶς δείξατε.
Ἡ τριὰς τῶν Μαρτύρων σου, σὺν Δαβὶδ ὁ Παῦλος καὶ ὁ Νεκτάριος, δυσωποῦσί σε Φιλάνϑρωπε, ὡς ἂν κατοιτείρης τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Θεοτοκίον.
Μαριάμ Μῃτροπάρϑενε, ἡ τοῦ Ὄρους Ἄθω θερμή βοήϑεια, τοῖς ὑμνοῦσί σε βοήϑησον, κατὰ τῶν παγίδων τοῦ ἀλάστορος.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἂνωϑεν ἡμᾶς, νοερῶς ὁδήγει Ἅγιε, πρὸς ὁδὸν τῶν θελημάτων τοῦ Θεοῦ, τοὺς ὑμνοῦντάς σου Γερόντιε τὰ σκάμματα.
Σκέπη ἀσφαλής, ἡ πρεσβεία ὑμῶν γένοιτο, Διονύσιε Ῥητόρων καλλονή, καὶ Μητρόφανες Θεοῦ ϑεράπον γνήσιε.
Φῶς τὸ νοερόν, τῇ ψυχῇ σου εἰσδεξάμενος, πρὸς τὸ φῶς τῆς ἐναρέτου ἀγωγῆς, κωαϑοδήγισον ἡμᾶς ϑεῖε Γεράσιμε.
Θεοτοκίον.
Ὓψωσον ἡμᾶς, ἐκ βυϑοῦ τῆς ματαιότητος, πρὸς ἐνάρετον ζωὴν καὶ καϑαράν, Θεοτόκε τοὺς προστρέχοντας τῇ σκέπῃ σου.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Λαμπρύνας, τῆς Σωφροσύνης τῇ αἴγλη, τῆς ψυχῆς σου τὴν κατάστασιν Πάτερ, φωτιστικῇ, σου καὶ θείῳ πρεσβεία, τὸν σκοτασμὸν τοῦ νοός μου καταύγασον, μαρμαρυγαῖς τῶν ἀρετῶν, ϑεοφόρε Σωφρόνιε Ὅσιε.
Ἀγίων, ἰχνηλατήσας τὸν βίον, ἡγιάσθης ἐν ἐσχάταις ἡμέραις, ϑεομακάριστε Σάββα ϑεόφρον, καὶ ἁγιάζεις ἡμᾶς τῇ, σῇ χάριτι, καὶ ἐναγῶν συλλογισμῶν, ἀπταλλάτεις τοὺς σὲ μακαρίζοντας.
Τὸ αἷμα, τὸ σὸν ἐκχέας προϑύμως, δι᾽ ἀγάπησιν Μακάριε ϑείαν, ἡμῶν πυρὶ τῆς ἀύλου ἀγάπης, τὰς διανοίας ἀνάφλεξον Ἅγιε, ὡς ἂν τὴν ὕλην τῶν παϑῶν, ἐγκρατείας τοῖς ἄνϑραξι φλέξωμεν.
Θεοτοκίον.
Τον Κτίστην, καὶ Πουντὴν τῶν ἀπάντων, απορρήτως τετοκυῖα Παρϑένε, αὐτὸν δυσώσει ρυσϑῆναί με πάσης, ἐπιβουλῆς τοῦ δεινοῦ πολεμήτορος, καὶ δοῦναί μοι ἁμαρτιῶν, τῶν πολλῶν Θεοτόκε τὴν ἄφεσιν.
Διάσωσον δεκαεξάριθμον στῖφος θείων Πατέρων, ἀπὸ πάσης ἐπιβουλῆς τοῦ ἁλάστορος, τοὺς καταφεύγοντας πίστει ὑμῶν τῇ σκέπῃ.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αἲτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοις των αιμάτων σου.
Δεκαεξάριθμον ἅγιον σύστημα, τῇ, παναγία Τριάδι πρεσβεύσατε, ἀύλῳ φωτὶ καταυγάζεσϑαι, τὰς διανοίας ἡμῶν καὶ τὰ πρόσωπτα, τιμώντων ὑμῶν τὴν συνέλευσιν.
Καὶ εὐϑὺς τὸ Προκείμενον.
Καυχήσονται Ὅσιοι ἐν δόξη καὶ ἀγαλλιάσονται ἐπὶ τῶν κοιτῶν αὐτῶν.
Στίχος. Ἄσατε τῷ Κυρίῳ ἄσμα καινόν…
Εὐαγγέλιον
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον.
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱόν, εἰ μὴ ὁ Πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾽ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἶμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.
Δόξα.
Ταίς τῶν σῶν Ὁσίων πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ Νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὂμιλε ὑπέρτιμε, τῶν ϑεοφόρων Ἁγίων, τῆς Θεοπρομήτορος, Σκήτης ἄνϑη εὔοσμα καὶ ἀμάραντα, τῶν παϑῶν ρύσασϑε, πάσης δυσωδίας, τὰς ψυχὰς ἡμῶν δεόμεθα, τὴν τοῦ ἀλάστορος, καϑ᾽ ἡμῶν μανίαν ἐκτρέτποντες, καὶ φῶς ἡμῖν αἰτούμενοι, καὶ πλημμελημάτων συγχώρησιν, Ὁσιομαρτύρων, ὁ δῆμος καὶ Ὁσίων ὁ χορός, οἱ τόνδε χῶρον λαμπρύναντες, πόνοις τῆς ἀσκήσεως.
Σῶσον ὀ Θεός τὸν λαό σου…
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ὀ νικήσας τυράννων, τῇ στερρᾷ σου αϑλήσει πᾶσαν τῆν ἔνστασιν, Νικόδημε παμμάκαρ, ἐνίσχυσον νικῇσαι, τὴν μανίαν τοῦ δράκοντος, τοὺς ἀνυμνοῦντας τοὺς σούς, μαρτυρικοὺς ἀγῶνας.
Ἰλασμὸν ἡμῖν αἴτει, καὶ πταισμάτων τὴν λύσιν Κοσμᾶ μακάριε, ἡμῖν τοῖς σὲ τιμῶσι, καὶ δίδου εὐκοσμίως, πᾶσι δύναμιν ἄνωϑεν, διαπερᾷν τῆς ζωῆς, ἁπάσας τὰς ἡμέρας.
Σὺν Ἀγγέλοις δυσώπει, καὶ στερροῖς Αϑλοφόροις Λουκᾶ μακάριε, κινδύνων πολυτρόπων, καὶ πάσης ἁμαρτίας, ἐκλυτροῦσϑαι τοὺς ψάλλοντας, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Θεοτοκίον.
Γεωγεῖν ἐγκρατεία, τοὺς καρποὺς τῆς ἀγάπης ἡμᾶς ἐνίσχυσον, Ὑπερευλογημένην, τοὺς τῷ σεπτῷ σου κλήρῳ, ἐνοικοῦντας καὶ ψάλλοντας, χαῖρε Παρϑένε Ἁγνή, ἀνϑρώστων σωτηρία.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα, τῶν Ουρανῶν.
Ἐλαίῳ Μάρτυς, τῶν ἱερῶν πρεσβειῶν σου, καϑιλάρυνον ἡμῶν τὰς διανοίας, τῶν σὲ ἀνυμνούντων, ϑεόφρον Ἱλαρίων.
Ῥώμην παράσχου, Ἱερομάρτυς Νικήτα, νίκην ἄρασθαι ἡμᾶς κατὰ τῆς πλάνης, τοῦ ἀντικειμένου, ἐχϑροῦ τοῦ βροτοκτόνου.
Ἂνω τὸ ὄμμα, ἔχειν πρὸς δόξαν τὴν θείαν, καταξίωσον ἡμᾶς τῆς διανοίας, ἵνα σὲ τιμῶμεν, Δαβὶδ Ὁσιομάρτυς.
Θεοτοκίον.
Σὺ εἰ Παρϑένε, τεῖχος καὶ σκέπη τοῦ Ἄϑω, ὅϑεν πάντοτε κπρύττομεν τοῖς πᾶσι, τῆς σῆς προστασίας. τὰς δαψιλεῖς ἐκφάνσεις.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἰλύος τῶν ἐν κόσμῳ, Ὁσιομάρτυς Παῦλε, τὰς διανοίας ἡμῶν ἀποκάϑαρον, ἐν τῷ πυρὶ τῆς ἀγάπης τοῦ σὲ δοξάσαντος.
Μαρτύρων τῆς εὐκλεῖας, κατηξιωμένος, Ὁσιομάρτυς ϑεόφρον Νεκτάριε, ζωῆς τῆς ϑείας τὸ νέκταρ ἡμιῖν ἐνστάλαξον.
Ὁσίων ἦν χορεία, καὶ Ὁσιομαρτύρων, τὸ ἐννεάριθμον ἅγιον σύστημα, ταύτην τὴν Σκήτην φρουρεῖτε καὶ περισκέπετε.
Θεοτοκίον.
Ὑμνοῦμεν σὲ απαύστως, ὡς ἡμῶν προστάτιν, καὶ εκ μυχίων βοῶμέν σοι Ἄχραντε, τοῦτον τὸν κλῆρόν σου ῤύου πάσῃς κακώσεως.
Άξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.
Εἶτα τὰ παρόντα μεγαλυνάρια τῶν Ἁγίων·
Ὅμιλος ἑπτάριθμος καὶ σεπτός, Ὁσίων Πατέρων, οἱ τῆς Σκήτης ταύτης φρουροί, σὺν τῇ ἐννεάδι, τῶν Ὁσιομαρτύρων, δεινῶν πειρατηρίων, ἡμᾶς λυτρώσασϑε.
Χαίρετε Πατέρες πανευκλεεῖς, δεκὰς σὺν εξάδι, οἱ τῆς Σιτης φωταγωγοί, χαίρετε μεσῖται, ἡμῶν πρὸς τὸν Δεσπότην, καὶ ἐν κινδύνοις ρῦσται, οἱ ἑτοιμότατοι.
Χαίροις ὦ Γερόντιε ἱερέ, Νήφων ϑεοφόρε, καὶ Γεράσιμε ϑαυμαστέ, οἱ δι᾽ ἐγκρατείας, νεκρώσαντες τὸν ὄφιν, οὗ τῆς δεινῆς μανίας, ἡμᾶς λυτρώσασϑε.
Ῥῆτωρ Διονύσιε ἱερέ, σὺν τῷ Μητροφάνει, τῷ ὁσίῳ σου φοιτητῇ, Σωφρόνιε Πάτερ, καὶ Σάββα ϑεοφόρε, αἰτεῖσϑε ἡμῖν πᾶσι χάριν καὶ ἔλεος.
Σὺν τῷ Μακαρίῳ Λουκᾷ Κοσμᾷ, Νικόδημε Παῦλε, καὶ Νικήτα σὺν τῷ Δαβίδ, Νεκτάριε μάκαρ, ὁμοῦ καὶ Ἱλαρίων, ἡμῖν τὸν πάντων Κτίστην, ἐξιλεώσασϑε.
Πάσης ἐσπρείας τε καὶ ὀργῆς, καὶ πικρῶν σκανδάλων, διασώσατε ἀσινῆ Ἄννης τῆς Ἁγίας, τὴν Σκήτην ϑεοφόροι, ὑμῶν ἐγκαυχωμένην, τοῖς ϑείοις σκάμμασι.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν
εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς·
Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάσης τοῦ ἐχϑροῦ ἐπιβουλῆς, καὶ πειρατηρίων παντοίων, καὶ περιστάσεων, Ἅγιοι ἑκκαίδεκα, Σκήτεως ταύτης φρουροί, ταῖς ὑμῶν παρακλήσεσιν, ἀτρώτους τηρεῖτε, τοὺς πιστῶς προστρέχοντας, τη, ἀντιλήψει ὑμῶν, λύοντες παϑῶν τὰς ἐφόδους, καὶ πταισμάτων λύσιν αἰτοῦντες, τοῖς ὑμῶν γεραίρουσι τὰ σκάμματα.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.
Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς.
Ἀμήν.
Δίστιχον·
Δέξασϑε ἑκκαίδεκα ϑεῖοι Πατέρες
Ἦν ὑμῖν Γεράσιμος δέησιν φέρει.
