Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους Θεοπάτορας Ιωακείμ και Άννα

Ποίημα Ιερομονάχου Ευφρόσυνου Σαββαίτου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὑτοῦ.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Καὶ τὰ ἑξῆς·

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωϑείς.
Τὴν ξυνωρίδα τὴν λαμπρὰν καὶ ἁγίαν, Θεοπατόρων τὴν δυάδα τὴν ϑείαν, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄνναν τοὺς γονεῖς τοὺς ἱερούς· τῆς Θεογεννήτορος Μαριὰμ ἀνυμνοῦμεν, καὶ πιστῶς τὸ ἔλεος, δι᾽ αὐτῶν ἐκζητοῦμεν· ἐν παῤῥησίᾳ γὰρ πρὸς τὸν Θεόν, ἡμῖν αἰτοῦνται, πταισμάτων συγχώρησιν.

Δόξα.
Ὅμοιον.
Ὀνειδισμοῦ τῆς ἀτεκνίας λυϑέντες, καὶ σωφροσύνης ὡς φωστῆρες δειχϑέντες, ἐν τῇ γεννήσει Ἅγιοι Μητρὸς τῆς τοῦ Θεοῦ· γόνιμον ποιήσατε καὶ ἡμῶν τὴν καρδίαν, ἄκαρπον ὑπάρχουσαν, καὶ ἁγνότητα ϑείαν, ψυχῆ καὶ σώματος διηνεκῆ, ἡμῖν δωρεῖσϑε, σεπτοὶ Θεοπάτορες.

Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Καὶ ὁ Κανών τῶν Ἁγίων, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Σώφρονά με ποιήσατε, Ἅγιοι Θεοπάτορες.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Σὠφρόνως τεκόντες τὴν Μαριάμ, μόνην ὑπὲρ πάντας, τοὺς ἀνθρώπους τὴν καϑαράν, σωφρόνως ἡμᾶς πολιτευϑῆναι, Ἰωακεὶμ τε καὶ Ἄννα ποιήσατε.

Ὠ πάντιμον ζεῦγος καὶ ἱερόν, πάντῶν τῶν Ἁγίων, ὑπερήρϑητε καὶ βροτῶν· ἀλλὰ καὶ ἡμᾶς τῶν ἐπιγείων, καὶ τῶν φϑαρτῶν ἀνωτέρους ἐργάσασϑε.

Φὠνῆς Ἀρχαγγέλου τοῦ Γαβριήλ, ἀκούσαντες Ἄννα, καὶ σὺ πάτερ Ἰωακεὶμ, ἡμᾶς ἀξιώσατε ἀκούειν, τὰ τοῦ Θεοῦ καὶ γεννᾶν τὴν εὐσέβειαν.

Θεοτοκίον.
Ῥωσϑεῖσα τῇ Χάριτι τοῦ Θεοῦ, ἔστης ἐν Ἁγίοις, τῶν Ἁγίων τοῦ Ἱεροῦ, καὶ χρόνοις ἐν δώδεκα Παρϑένε, ἑτοιμασϑῆναι γεννῆσαι τὸν Κύριον.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Οἰ ἀμώμητοι ὄντες, καὶ τῷ Θεῷ δίκαιοι, ὦ Ἰωακεὶμ τε καὶ Ἄννα, οἱ ϑεοτίμητοι, πᾶσι δωρήσασϑε, τοῖς ἐν τῷ κόσμῳ συζύγοις, τὴν εὐλαβικὴν διὰ βίου πιστότητα.

Ναοῦ ἔξω βληϑέντος, Ἰωακεὶμ δίκαιε, σοῦ δι᾽ ἀτεκνίας τὸ βάρος, πράως ὑπέμεινας, ὅϑεν μοι βράβευσον, ἀδικουμένῳ γαλήνην, καὶ εἰρηνικὴν καρτερίαν ἐν ϑλίψεσι.

Ὰκλινῆ τὴν ἐλπίδα, εἰς τὸν Θεὸν ἔχοντες, καὶ τῇ προσευχῇ καὶ νηστείᾳ, πόϑῳ προσέχοντες, γονεῖς γεγόνατε, τῆς Θεοτόκου καὶ πάσης, ὦ Ἰωακεὶμ τε καὶ Ἄννα, τῆς κτίσεως.

Θεοτοκίον.
Μἀριὰμ Παναγία, στειροφυὲς ἄνϑισμα, καὶ τῆς Ἐκκλησίας τὸ μέγα, ὄντως ϑησαύρισμα, τοῖς μακαρίζουσι, τοὺς σοὺς γονεῖς καὶ τιμῶσι, τὴν σὴν εὐλογίαν καὶ χάριν ἀπόστειλον.

Διάσωσον, Θεοπατόρων δικαίων δυὰς Ἁγία, τοὺς πιστῶς αἰτουμένους ὑμῶν τὴν βοήϑειαν, ἐκ ϑλίψεως καὶ παντοίας ἀνάγκης.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τήν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάϑισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία ϑερμή.
Σεπτή ξυνωρίς, Προπάτορες μακάριοι, τιμία δυάς, ἐκλάμπουσα ἐν Χάριτι, τῷ Χριστῷ πρεσβεύσατε, ἐξ ὑμῶν σαρκὶ ἀνατείλαντι, τοῦ δοῦναι ἄφεσιν ἀμαρτιῶν, ἡμῖν τῆς αὐτοῦ Μητρὸς δεήσεσιν.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἐποφείλοντες Ἄννα σοι, καὶ Ἰωακεὶμ ὠδὴν χαριστήριον, ἐξαιτούμεϑα εὐχαῖς ὑμῶν, βίου ἐπανόρϑωσιν σωτήριον.

Πλουτοδότιδα ἔλλαμψιν, Ἅγιοι καὶ δίκαιοι Θεοπάτορες, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δωρήσασϑε, ὡς Ἁγίων πάντων προεξάρχοντες.

Οἱ ἐν δάκρυσι σπείραντες, τὴν ἡμᾶς λυτροῦσαν τῆς κατακρίσεως, Θεοπάτορες πανάγιοι, δάκρυά μοι δότε κατανύξεως.

Θεοτοκίον.
Ἰλαράν τε καὶ εὔσπλαγχνον, δεῖξον τῆς καρδίας μου τὴν διάθεσιν, ἡ τὸν Ἵλεων κυήσασα, Δέσποινα τὸν δόντα ἡμῖν ἄφεσιν.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἢδιστον ὑμῶν, τὸν καρπὸν τῷ κόσμῳ τέξαντες, Θεοπάτορες γλυκάνατε ἡμᾶς, πᾶσαν πικρίαν τῆς καρδίας μετατρέψαντες.

Σβέσατε παϑῶν, ἀγριαίνουσαν τὴν κάμινον, Θεοπάτορες τῇ δρόσῳ τῆς ὑμῶν, νῦν παῤῥησίας, πρὸς Θεὸν τὸν ὑπεράγιον.

Ἄννα εὐκλεής, ὡς ἐπώνυμος τῆς Χάριτος, χαροποίησον ἡμᾶς πνευματικῶς, χάριν διδοῦσα, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν οὐράνιον.

Θεοτοκίον.
Τεῖνον πρὸς ἡμᾶς, στοργικῶς Ἁγνὴ τὴν χεῖρά σου, τὴν βαστάσασαν μητρῴως τὸν Θεόν, τὸν σαρκωϑέντα, ἀποῤῥήτως ἐν τῇ μήτρᾳ σου.

ᾨδὴ στ΄. Τήν δέησιν.
Εἰσήκουσε, τῆς ἡμῶν δεήσεως, ἐν τῷ γήρᾳ ὁ Θεὸς παραδόξως, ὑπομονῇ γενομένης καὶ πίστει, Ἰωακεὶμ τε καὶ Ἄννα μακάριοι, δι’ ὧν ἡμᾶς τῶν ἀρετῶν, ἄχρι τέλους τιμήσατε Ἅγιοι.

Ἀνήδονον, ἀπαϑῆ ἁγίαν τε, τὴν ὑμῶν ἀξιωϑέντες λοχείαν, μόνον αὐτοῦ κοινωνοῦσαν τοῦ πάλαι, προγονικοῦ τοῖς βροτοῖς ἁμαρτήματος, παντὸς ἡμᾶς ἡδονικοῦ, Θεοπάτορες ῥύσασϑε κύματος.

Γεννήτορες, γεγονότες Ἅγιοι, τῆς τὸν Κτίστην ἐν σαρκὶ γεννησάσης, τὴν εὐτεκνίαν βραβεύσατε πᾶσιν, Ἰωακεὶμ τε καὶ Ἄννα τοῖς ϑέλουσι, καρπὸν κοιλίας ἐκ Θεοῦ, καὶ ὑμᾶς κατὰ χρέος γεραίρουσι.

Θεοτοκίον.
Ἰσότιμον, τῷ Πατρὶ καὶ Πνεύματι, ἀπεκύησας τὸν Λόγον Παρϑένε, σωματικῶς διὰ σοῦ σαρκωϑέντα, ὃν καὶ ἡμᾶς συλλαμβάνειν ἀξίωσον, ἐν διανοίᾳ καϑαρᾷ, καὶ εἰρήνην γεννᾶν τὴν σωτήριον.

Διάσωσον, Θεοπατόρων δικαίων δυὰς Ἁγία, τοὺς πιστῶς αἰτουμένους ὑμῶν τὴν βοήϑειαν, ἐκ ϑλίψεως καὶ παντοίας ἀνάγκης.

Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καὶ τό Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Ὀλοτρόπως πρὸς τὸν οὐρανὸν ἀτενίζοντες, καὶ Παράδεισον τὸν λογικὸν ἀποκτήσαντες, σωτηρίας, πάσης γεγόνατε οἱ ἀρχηγοί, σεμνὴ Ἄννα καὶ Ἰωακείμ, τὴν Παναγίαν ἐκ Θεοῦ, εἰληφότες ἀντίδωρον, ὅϑεν ὑμᾶς ὑμνοῦμεν, καὶ πόϑῳ ἐκδυσωποῦμεν, τὴν ϑεοσέβειαν ἡμῖν, Θεοπάτορες δίδοσϑε.

Εἶτα τὸ Προκείμενον. Ἦχος δ΄.
Ἂγαλλιᾶσϑε δίκαιοι ἐν Κυρίῳ, τοῖς εὐθέσι πρέπει αἴνεσις. (δίς)
Στίχος. Μακάριοι πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον.
Ἂγαλλιᾶσϑε δίκαιοι ἐν Κυρίῳ, τοῖς εὐθέσι πρέπει αἴνεσις.

Εὐαγγέλιον,
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
(Κέφ. η΄, 16-21).
Εἲπεν ὁ Κύριος· Οὐδεὶς δὲ λύχνον ἅψας καλύπτει αὐτὸν σκεύει ἢ ὑποκάτω κλίνης τίθησιν, ἀλλ᾿ ἐπὶ λυχνίας ἐπιτίθησιν, ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι βλέπωσι τὸ φῶς. Οὐ γάρ ἐστι κρυπτὸν ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται, οὐδὲ ἀπόκρυφον ὃ οὐ γνωσθήσεται καὶ εἰς φανερὸν ἔλθῃ. βλέπετε οὖν πῶς ἀκούετε· ὃς γὰρ ἐὰν ἔχῃ, δοθήσεται αὐτῷ, καὶ ὃς ἐὰν μὴ ἔχῃ, καὶ ὃ δοκεῖ ἔχειν ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ. Παρεγένοντο δὲ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἠδύναντο συντυχεῖν αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον. Καὶ ἀπηγγέλη αὐτῷ λεγόντων· ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἑστήκασιν ἔξω ἰδεῖν σε θέλοντες. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· μήτηρ μου καὶ ἀδελφοί μου οὗτοί εἰσιν οἱ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀκούοντες καὶ ποιοῦντες αὐτόν.

Δόξα.
Ταῖς τῶν γεννητόρων, τῆς σῆς Μητρὸς πρεσβείαις, ἀπόσβεσον Οἰκτεῖρμον, τὰς ἡμῶν ἁμαρτίας,

Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήϑει, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Αἴγλῃ καϑαρότητος, λελαμπρυσμένοι ὡς ζεῦγος, ϑρόνῳ τῆς Θεότητος, εὐκλεῶς παρίστασϑε Θεοπάτορες, ὡς ἐν γῇ σύνοικοι, καὶ πιστοὶ σύζυγοι, ὥσπερ ἥλιος σελήνη τε, Ἄννα ϑεόκλητε, καὶ Ἰωακεὶμ ϑεοτίμητε, πρεσβεύσατε πρὸς Κύριον, πᾶσι δωρηϑῆναι σωτήριον, καρπὸν μετανοίας, καὶ σκέπην ἐκ παντοίων πειρασμῶν, τοῖς τὴν ὑμῶν μεγαλύνουσι, Κόρην τὴν μητρόϑεον.

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου….

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Οἰ ἐν νομῶ φωστῆρες καὶ ἐν χάρητι ἢλιοι Θεοπάτορες, ἡμᾶς ἐσκοτισμένους, ἐν πάϑεσι ποικίλοις, ἱλαρῶς καταυγάσατε, Ἄννα Προμήτωρ Χριστοῦ, Ἰωακεὶμ τε ϑεῖε.

Ἰκεσίαις ἀπαύστοις, ἐν ναῷ ὑμῶν ἅγιοι Θεοπάτορες, ὑμᾶς πιαρακαλοῦμεν, ἐν χρόνοις τῆς ἐσχάτης, ἀνομίας δωρήσασϑαι, ζωὴν ἁγνείας ἡμῖν, καὶ πνεῦμα ἐγκρατείας.

Θησαυρὸν σωτηρίας, τὴν ὑμῶν ϑυγατέρα ὡς τετοκότες ἡμῖν, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, πρεσβεύσατε Κυρίῳ, δι᾽ αὐτῆς ἡμᾶς ῥύσασϑαι, καὶ δι᾽ ὑμῶν ταῖς εὐχαῖς, ὡς ϑείων Προπατόρων.

Θεοτοκίον.
Εὑχαρίστως Παρϑένε, σοὶ τὸ χαῖρε βοῶντες καϑικετεύομεν, τῆς Χάριτος τὸ γάλα, μὴ παύση τοῦ ϑηλάζειν, μητρικῶς τοὺς κραυγάζοντας· χαῖρε πηγὴ τῆς ζωῆς, κυρία Θεοτόκε.

ᾨδὴ η΄. Τόν Βασιλέα.
Ὂλβιον ζεῦγος, Ἰωακεὶμ τε καὶ Ἄννα, ἀγχιστεῖς κατὰ σάρκα τοῦ Κυρίου, ῥύσασϑέ με βλάβης, παϑῶν τοῦ ἀλλοτρίου.

Πάρεστε μέσον, ἡμῶν Προπάτορες ϑεῖοι, εὐλογίαν ἡμῖν μεταδιδόντες, τὴν εὐλογημένην, Παρϑένον ὡς τεκόντες.

Ἀδιαλείπτως, τὴν σωτηρίαν τοῦ κόσμου, Θεοπάτορες ἅγιοι αἰτεῖσϑε, καὶ ἡμῖν τοῦ βίου, διόρϑωσιν δωρεῖσϑε.

Θεοτοκίον.
Τῆν ὑπὲρ λόγον, τὸν Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, μεγαλύνωμεν ὡς δεδοξασμένην, τὴν ἁγνὴν Μαρίαν, καὶ Κεχαριτωμένην.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ὀμόνοιαν ὑγιείαν, καὶ παρηγορίαν, Ἰωακεὶμ τε καὶ Ἄννα χαρίζεσϑε, ὡς μνηστευθεῖσι καὶ πάσαις οἰκογενείαις τε.

Ῥυσθείημεν ἐκ πάσης, ϑλίψεως γεννώσις, πνευματικὸν Θεοπάτορες ϑάνατον, ὑμῶν εὐχαῖς τῶν τεκόντων, τὴν Ἀειπάρϑενον.

Ἐπάρατε τὰς χεῖρας, ὑμῶν τὰς ὁσίας, Ἰωακεὶμ τε καὶ Ἄννα πρεσβεύοντες, ὑπὲρ εἰρήνης τοῦ κόσμου, καὶ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Θεοτοκίον.
Σωφρόνησον ἐν τάχει, ϑείᾳ βοηϑείᾳ, τῶν σεμνοτάτων Παρϑένε γονέων σου, Ἰωακεὶμ τε καὶ Ἄννης, τὴν νεολαίαν σου.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Δεῦτε τὴν δυάδα τὴν ϑαυμαστήν, τῶν Θεοπατόρων, εὐφημήσωμεν οἱ πιστοί, Ἄνναν τὴν ἁγίαν, Ἰωακεὶμ τὸν ϑεῖον, γονεῖς τῆς Παναγίας καὶ Θεομήτορος.

Χαίρετε τὸ ζεῦγος τὸ ἱερόν, σωφρόνως τεκόντες, τὴν γεννήσασαν τὸν Χριστόν, Ἄννα ϑεοφόρε, Ἰωακεὶμ ϑεόφρον, ἁπάντων τῶν Ἁγίων οἱ προεξάρχοντες.

Ἒχοντες πλουσίαν ἀπὸ Θεοῦ, τὴν χάριν τοῦ λύειν, τῆς στειρώσεως τοὺς δεσμούς, δότε τοῖς ἐν πίστει, ἡμῖν προσερχομένοις, συζύγοις εὐτεκνίαν, ὦ Θεοπάτορες.

Σώφρονες ὑπάρξαντες ἐπὶ γῆς, σώφρονας ποιεῖτε, Θεοπάτορες τοὺς γονεῖς, καὶ ἐν ὁμονοίᾳ αὐτοὺς πορευομένους, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, ϑεομακάριστοι.

Χαίροις μακαρία ἡ ξυνωρίς, τῶν Θεοπατόρων, τοῦ Σωτῆρος γὰρ συγγενεῖς, ὥσπερ γεγονότες, Ἅγιοι κατὰ σάρκα, ὑπὲρ ἡμῶν ἀπαύστως καϑικετεύετε.

Τοὺς διακονοῦντας ταῖς ἱεραῖς, ὑμῶν ἐκκλησίαις, ἐν νηστείαις καὶ προσευχαῖς, καὶ ἐπιτελοῦντας τὴν ϑείαν ὑμῶν μνήμην, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, χάριν δωρήσασϑαι.

Ἐχόντες ϑυγατέρα τὴν Μαριάμ, πρὸς Θεὸν ἀπαύστως, ἱκετεύσατε δι᾽ ἡμᾶς, τοὺς αὐτὴν τιμῶντας, ἀεὶ ἐν ὑμνῳδίαις, γονεῖς εὐλογημένοι, τῆς Θεομήτορος.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεός ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ ᾿Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Ζεῦγος ἄγιον, καὶ ϑεοφόρον, οἱ γεννήσαντες τὴν Θεοτόκον, Ἰωακεὶμ τε καὶ Ἄννα μακάριοι, ὡς συγγενεῖς κατὰ σάρκα ὑπάρχοντες, τοῦ Θεοῦ Λόγου ἁγνοὶ Θεοπάτορες, μὴ ἐλλείπτιτε τὸν Κύριον ἱκετεύοντες, δωρήσασϑαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεϑ᾽ ἣν ψάλλομεν τὸ ἀκόλουθον τροπάριον·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Ἂννα, ἱερὲ Ἰωακεὶμ, ἅγιοι γονεῖς τῆς Παρϑένου καὶ Θεομήτορος, χάριν ὡς κατέχοντες καὶ παῤῥησίαν πολλήν, ἐκτενῶς δυσωπήσατε, δοϑῆναι εἰρήνην, ἔλεος καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν ἐκ Θεοῦ, πᾶσι τοῖς ἐν ὅλῃ καρδίᾳ, καὶ εἰλικρινεῖ μετανοίᾳ, ὑμᾶς Θεοπάτορες, γεραίρουσι.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Δίστιχον·
Οἱ σωφρόνως τέξαντες τὴν Θεοτόκον,
σωφροσύνην Ἅγιοι δωρήσατέ μοι.