Παρακλητικός Κανών εις τους εν Βοιωτία Διαλάψαντας Αγίους

Ποίημα Γερασίμου μοναχού Μικραγιαννανίτου

†Εορτάζουν το Σάββατο μεταξύ 25 και 31 Μαΐου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί  σοί ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μοῦ τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τά παρόντα Τροπάρια·

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Ως τοῦ Σωτῆρος παρεστῶτες τῷ θρόνω ὁ δεκάριθμος χορὸς τῶν Ἁγίων, τῆς Βοιωτίας θεῖοι ἀντιλήπτορες, ἐκτενῶς πρεσβεύσατε, πάσης ρύεσθαι βλάβης, καὶ παντοίων θλίψεων, καὶ κινδύνων καὶ πόνων τοὺς τῇ πρεσβεία σπεύδοντες ὑμῶν, καὶ ἀνυμνούντας, ὑμῶν τὴν συνέλευσιν.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Οὒ σιωπήσωμεν ποτε, Θεοτόκε, τᾶς, δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀναξιοι• εἰ μή γάρ σύ προίστασο πρεσβεύουσα, τίς ἠμᾶς ἐῤῤύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σού• σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Εἶτα ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

καὶ ὁ κανὼν οὗ ἡ ἀκροστιχίς:
«Ἁγίων λιταῖς σῶσον μὲ Σῶτερ. Γερασίμου».

Ἦχος πλ. δ΄. ᾨδῇ α΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Αγίων συνέλευσις ἱερά, τῶν ἐν Βοιωτία, πλεῖστοι εἴδεσιν ἀρετῆς, Χριστὸν δοξασάντων ἐκδυσώπει, ἁμαρτιῶν ἠμῖν δοῦναι συγχώρησιν.

Γαλήνην αἰτεῖσθε παρὰ Χριστοῦ, καὶ πάσης ἀνάγκης, τὴν ταχείαν ἀπαλλαγήν, δῆμος ὁ δεκάριθμος Ἁγίων, ἠμῖν τοῖς πόθω ὑμᾶς μακαρίζουσιν.

Ιλύος καθάρατε τῶν παθῶν, ὑμῶν ταῖς πρεσβείαις Βοιωτίας λύχνον λαμπροί, δῆμος ὁ δεκάριθμος Ἁγίων, τοὺς προσιόντας ὑμῖν μετὰ πίστεως.

Θεοτοκίον.
Ως Μήτηρ τοῦ πάντων Δημιουργοῦ, Κεχαριτωμένη, Ἀειπάρθενε Μαριάμ, ἐχθροῦ της πικρᾶς μὲ τυραννίδος τῇ δυναστεία σου ρύσαι καὶ σῶσον με.

ᾨδῇ γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος.
Νόμου θείου ἐργᾶται, ὡς ἀληθῶς ὤφθητε, τὸ τῶν δεκαρίθμων Ἁγίων, Ἅγιον σύστημα• ὅθεν λυτρώσασθε, ἀνομιῶν πολύτρόπων, καὶ πάσης κακώσεως, ἠμᾶς δεόμεθα.

Λαμπρυνόμενος φέγγει, Τριαδικῷ Ἅγιε, ρύσαι σκοτασμοῦ παθημάτων, Λουκᾶ Ἀπόστολε, τοὺς καταφεύγοντας, τῇ φωταυγεῖ σου πρεσβεία, καὶ πταισματῶν αἶτησαι, ἠμῖν τὴν ἄφεσιν.

Ιατρεύων τὰ πάθη, τὰ χαλεπὰ Ἅγιε, Ροῦφε, ἐν ταῖς Θήβαις ἐπέστης, Πνεύματος χάριτι• ὅθεν ἰάτρευσον,κάμε κατ’ ἄμφω νοσοῦντα, καὶ φόβω τῷ κρείττονι, τὸν νοῦν μου ρύθμισον.

Θεοτοκίον.
Τὸν Θεὸν τῶν ἁπάντων, καὶ Ποιητὴν τέτοκας, καὶ μετὰ τὸν ἄφραστον τόκον, Παρθένος ἔμεινας, Θεοχαρίτωτε• ὅθεν καμὲ τὸν φθαρέντα, πάσαις παραβάσεσι, καίνισον δέομαι.

Διάσωσον Δεκαρίθμων Ἁγίων σύστημα θεῖον,πάσης βλάβης καὶ πειρασμῶν τε καὶ θλίψεων,τοὺς προσιόντας τῇ θεία ὑμῶν πρεσβεία.

Επίβλεψον ἐν εὐμενεία, Πανύμνητε Θεοτόκε ἐπί τήν δεινήν ἠμῶν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τό τῆς ψυχῆς ἤμων ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β ‘. Πρεσβεία θερμή.
Δεκάριθμος χορός, Ἁγίων ὁ ὑπέρτιμος, πολλῶν πειρασμῶν, καὶ συμφορῶν λυτρώσασθε, ἠμᾶς τοὺς καταφεύγοντας, τῇ ὑμῶν ἱκεσία πρὸς Κύριον, ὡς ἂν βίον ἀεί, διαγωμεν πίστεως τῇ χάριτι.

ᾨδῇ δ’. Εἰσακήκοα Κύριε.
Απὸ πάσης στενώσεως, λύτρωσαι Ρηγῖνε ταῖς ἰκεσίαις σου, τοὺς πιστῶς σὲ μακαρίζοντας, ὡς Ἱερομάρτυρα στερρότατον.

Ιεράρχα μακάριε, Πάτερ Ἰωάννη Θηβαίων πρόεδρε, ἀσινεῖς ἠμᾶς διάσωζε, ἀπὸ τῶν σκανδάλων τοῦ ἀλάστορος.

Συνοχῆς παθῶν λύτρωσαι, καὶ ἐπηρειῶν παντοίων τοῦ ὄφεως, τῇ ταχεία ἀντιλήψει σου, τοὺς σὲ ἀνυμνοῦντας Λουκᾶ Ὅσιε.

Θεοτοκίον.
Σωτηρίας σὲ εἴσοδον, Κόρη κεκτημένοι οἱ σὲ δοξάζοντες, σωτηρίας ἑξαιτούμεθα, παρά σου τυχεῖν Παρθένε Ἄχραντε.

ᾨδῇ ε΄.Φώτισον ἠμᾶς.
Ως τῶν ἀσκητῶν, ἀκροθίνιον Μελέτιε, πρὸς ἐκπλήρωσιν τῶν θείων ἐντολῶν,καθοδήγει τοὺς πιστῶς σὲ μακαρίζοντας.

Σύντριψον ἐχθροῦ, τὰς παγίδας Κλήμη Ὅσιε, πρὸς εἰρήνην κατευθύνων ἀσφαλῆ, τοὺς αἰτοῦντας σου τὴν χάριν τὴν θεόσδοτον.

Ομβρησον ἠμῖν, νάμα θεῖον ταῖς πρεσβείαις σου, καὶ κατάρδευσον παμμάκαρ Γερμανέ, τὰς καρδίας τῶν τιμώντων τοὺς ἀγώνας σου.

Θεοτοκίον.
Νέκρωσον Ἁγνή, τῆς σαρκός μου τὰ σκιρτήματα, καὶ πρὸς ἔρωτα ζωῆς τῆς ἐν Χριστῷ, ἀναπτέρωσον τὸν νοῦν μου ἱκετεύω σε.

ᾨδῇ στ΄. Τὴν δέησιν.
Mεγίστων ἀξιωθεῖς χαρισμάτων, Σεραφεὶμ ὡς μιμητὴς τῶν Ὁσίων, μεγάλων πόνων καὶ θλίψεων ρύου, καὶ ἐπωδύνων ἀεὶ περιστάσεων, τῇ σῇ μεγίστῃ πρὸς Χριστόν, παρρησία ἠμᾶς τοὺς τιμώντας σέ.

Εκλάμπει ὁ δεκάριθμος δῆμος, τῶν Ἁγίων του Χριστοῦ θεραπόντων, μαρμαρυγαῖς τῶν θαυμάτων ἀπαύστως, καὶ διαλύει παθῶν ἀμαυρότητα • διὸ προσπέσωμεν αὐτοῖς, ἴνα λάβωμεν χάριν καὶ ἔλεος.

Σωμάτων, καὶ τῶν ψυχῶν τὰς ὀδύνας, θεραπεύσατε ἠμῶν ταῖς πρεσβείαις, ὢ δεκάριθμον Ἃγιον στίφος, τῶν ἐκζητούντων ὑμῶν τὴν ἀντίληψιν, ἢν δίδοσθαι ἠμῖν ἀεί, τοῦ Χριστοῦ θεοφόροι θεράποντες.

Θεοτοκίον.
Ως Μήτηρ τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης, Ἀειπάρθενε Ἁγνὴ Θεοτόκε, ἐξ ἀδοξίας παθῶν ἀκαθάρτων, τὴν ρυπωθείσαν ψυχήν μου ἀπόπλυνον, καὶ βασιλείας οὐρανῶν, κληρονόμον μὲ δεῖξον τὸν δοῦλον σου.

Διάσωσον Δεκαρίθμων Ἁγίων σύστημα θεῖον,πάσης βλάβης καὶ πειρασμῶν τε καὶ θλίψεων,τοὺς προσιόντας τῇ θεία ὑμῶν πρεσβείᾳ.

Αχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Δεκαρίθμων Ἁγίων ὁ σύλλογος, τῆς Βοιωτίας θερμοὶ ἀντιλήπτορες, ἠμῶν τὰς δεήσεις προσδέξασθε, καὶ πολυτρόπων κινδύνων λυτρώσασθε, τοὺς πόθω ὑμᾶς μακαρίζοντας.

Προκείμενον.
Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.
Στίχ: Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ….

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον (Κεφ. ἴα΄ 27 – 30).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς. Πάντα μοί παρεδόθη ὑπό τοῦ Πατρός μου καί οὐδείς ἐπιγινώσκει τόν Υἱόν, εἰ μή ὁ Πατήρ οὐδέ τόν Πατέρα τίς ἐπιγινώσκει, εἰμή ὁ Υἱός, καί ὤ ἐάν βούληται ὁ Υἱός ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός μέ πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, καγῶ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς, καί μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πράος εἰμι, καί ταπεινός τή καρδία, καί εὐρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. Ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός, καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστίν.

Δόξα.
Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Δεκάριθμον σύστημα, τῶν θεοφόρων Ἁγίων, Ἐκκλησίας πρόμαχοι, πάσης Βοιωτίας δὲ ἀντιλήπτορες, πειρασμῶν λύσατε, τὰς ἐπαναστάσεις, καὶ εἰρήνην ἑξαιτήσασθε, ὑμῖν καὶ ἄφεσιν, τῶν παρπτωμάτων δεόμεθα, παρὰ τοῦ Παντοκράτορος, τοῦ λαμπρῶς ὑμᾶς θαυμαστώσαντος• οὗ τῆς θείας δόξης, τρυφῶντες σὺν Ἀγγέλων τοῖς χοροῖς, ἠμῶν τὸν βίον ἰθύνατε, πρὸς τὸ θεῖον θέλημα.

Σῶσον ὁ Θεός τὸν λαό σου…

ᾨδῇ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Τὸν Σωτήρα κηρύττων, ἐν ταῖς Θήβαις ἐπέστης Λουκᾶ Ἀπόστολε διὸ τὰς τῶν Θηβαίων, ἰκετηρίας δέχου, τῶν βοώντων ἑκάστοτε• Ὁ τῶν Πατέρων ἠμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Εν τοῖς τρίβοις ἰθύνοις, ἐντολῶν τοῦ Κυρίου Ροῦφε Ἀπόστολε, τοὺς πίστει δεξαμένους, τὸν λόγον σου τὸν θεῖον, καὶ βοώντας θεόληπτε• Ὃ τῶν Πατέρων ἠμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ρώμη θεία ἀθλήσας, καὶ Χριστὸν μεγαλύνας Ρηγῖνε Ἃγιε, προστάτης ἀνεδείχθης, καὶ θεῖος ἀντιλήπτωρ, τῶν βοώντων ἐκ πίστεως• Ὁ τῶν Πατέρων ἠμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Θεοτοκίον.
Γεωργία ἀρρήτω, γεωργεῖς Θεομῆτορ ὑπὲρ κατάληψιν, ἓν σώματι τὸν Λόγον, παθῶν τῆς ἀλογίας, τοὺς βοώντας ρυόμενον Ὃ τῶν Πατέρων ἠμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

ᾨδῇ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Εν τῇ σῇ σκέπη, Θηβῶν ἡ πόλις προστρέχει καὶ κραυγάζει σοὶ θεόφρον Ἰωάννη• Σκέπε τὴν σὴν ποίμνην, ἐκ πάσης δυσπραγίας.

Ρύσαι κινδύνων, Λουκᾶ Στειρίου τὸ κλέος, τοὺς προστρέχοντας τοὺς θείοις σου λειψάνοις, καὶ ἐπιζητοῦντας, τὴν θείαν ἀρωγήν σου.

Ασθενημάτων καὶ προσβολῶν τοῦ Βελίαρ, ἀσινεῖς ἠμᾶς Νικήτα συντήρει, τοὺς ἑξαιτουμένους, τὴν θείαν σου πρεσβείαν.

Θεοτοκίον.
Σκηνὴ ἁγία, τῶν οὐρανῶν πλατυτέρα, Παντευλόγητε Παρθένε Θεοτόκε, τῆς στενοχώριας, παθῶν ἁπάλλαξον με.

ᾨδῇ θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Ισχὺν ἠμῖν αἰτεῖσθε, Κλήμη θεοφόρε, καὶ Γερμανὲ Σαγματίου οἱ ἔφοροι, ὡς ἂν τὸ κράτος ὠλέσομεν τοῦ ἀλάστορος.

Μονήν σου τὴν ἁγίαν, Σεραφεὶμ παμμάκαρ, καὶ τῶν πιστῶν ἐπευλόγει τὸ σύστημα, πᾶσι παρέχων τὴν χάριν σου τὴν σωτήριον.

Οἱ λυχνοὶ οἱ φωσφόροι, πάσης Βοιωτίας, τῶν δεκαρίθμων Ἁγίων τὸ σύστημα, ἐκ σκοτασμοῦ ἁμαρτίας ἠμᾶς λυτρώσασθε.

Θεοτοκίον.
Υψίστου χαῖρε θρόνε, Κεχαριτωμένη• χαῖρε λαῶν ὀρθοδόξων διάσωσμα, καὶ τῆς ψυχῆς μου Παρθένε τὸ ἀγαλλίαμα.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα μεγαλυνάρια,
Χαίροις ἡ δεκάριθμος καὶ σεπτή, χορεία Ἁγίων Βοιωτίας ἄστρα λαμπρά, καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἁπάσης δαδουχίαι, καὶ πρέσβεις καὶ μεσίται, ἠμῶν πρὸς Κύριον.

Χαίροις Ἀποστόλων θεία δυάς, Λουκᾶ θεηγόρε, καὶ ὁ Ροῦφος ὁ ἱερός, βάσεις τὲ καὶ στύλοι,Θηβῶν τῆς Ἐκκλησίας,ὡς τοῦ Σωτῆρος, μύσται ἀξιοθαύμαστοι.

Ἠθλησας νομίμως ὑπὲρ Χριστοῦ, Ρηγῖνε θεόφρον, ποιμενάρχης δὲ θαυμαστός, τῆς ἐν Θήβαις ὤφθης, ἁγίας Ἐκκλησίας, παμμάκαρ Ἰωάννη, ὡς συμπαθέστατος.

Τὸν ἐν τῷ Στειρίῳ θεῖον Λουκᾶν, ὑμνήσωμεν πάντες, ἀπαθείας ὡς θησαυρόν, σὺν τῷ Μελετίω τῷ ἐν τῇ Μυουπόλει, ὡς πρεσβευτὰς μεγίστους, ἠμῶν πρὸς Κύριον.

Χαίροις τῶν ὁσίων ὁ μιμητής, Σεραφεὶμ θεόφρον, τῆς Μονῆς σου θεῖος λαμπτήρ• χαίροις ὁ πρεσβεύων, ὑμῖν πταισμάτων λύσιν, σὺν τοῖς ἐν Βοιωτία, Ἁγίοις ἄπασι.

Σεραφείμ, Νικήταν, Ροῦφον, Λουκᾶν, Κλήμεντα,Ρηγίνον, Καλοκτένην τὲ Γερμανὸν καὶ σὺν Μελετίω, Λουκᾶν πνευματοφόρον, ὡς Βοιωτῶν προστάτας Ὓμνοις γεραίρομεν.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς·

(Ποίημα Δρos Χαραλάμπους Μ. Μπούσια)

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Δῆμος ὁ Δεκάριθμος σεπτός,τῶν ἐν Βοιωτία Ἁγίων,διαλαμψάντων λαμπρῶς, ἐναρέτοις πράξεσι, καὶ πολιτεία σεμνή, καὶ θαυμάτων δυνάμεσιν, ἀεὶ δυσωπεῖτε τὸν ὑμᾶς δοξάσαντα, Χριστὸν τὸν Κύριον, ρύεσθαι ἠμᾶς πάσης βλάβης, καὶ πειρατηρίων ποικίλων, τοὺς ὑμῖν ἑκάστοτε προστρέχοντας.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς.
Ἀμήν.

Πηγή