Παρακλητικός Κανών εις την Οσίαν Μητέρα Ημών Μαρία την Αιγυπτία

Ποίημα Δρos Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
Μ. Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

†Εορτάζεται στις 1 Απριλίου
και τη Ε Κυριακή των Νηστειών

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Ἀπαμαυρώσασα συντόνω ἀσκήσει τοῦ παναλάστορος, ὁσία Μαρία, τὸ πρόσωπον ἀνέδραμες συνεῖναι Χριστῷ· ἐν τοῖς θείοις δώμασι καὶ Αὐτὸν ἱκετεύειν δοῦναι τοῖς ἱκέταις σου εἰρηναῖον τὸν βίον καὶ νοσημάτων τάραχον δεινὸν ἡμῶν κοπάσαι, Αἰγύπτου ὀσφράδιον.

Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Καὶ ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχὶς·
Μετανοίας δεῖξον μοι τρίβους, Μαρία. Χ. Μ.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Μαρία ὁσία, Χριστοῦ λαμπάς, πυρφόρε εἰκόνας, τῶν παθῶν μου ἐκ τῆς ἐμῆς, ψυχῆς ταῖς ἁπαύστοις σου πρεσβείαις, πρὸς ὃν ἠγάπησας τάχος ἐξάλειψον.

Ἐν κόλποις, Μαρία, τοῦ Ἀβραάμ, σκηνώσασα χάριν, εὗρες Κύριον δυσωπεῖν, ὑπὲρ ἱκετῶν σου τῶν ποθούντων, εὐαρεστήσαι Αὐτῷ ἔργοις πρέπουσι.

Τὸν βίον μου, οἴμοι, ἐν ἡδοναῖς ἀσώτως ὁ τάλας, δαπανήσας νῦν ἐκζητῶ, ὁσία Μαρία, τὰς εὐχάς σου, ἵνα σωθῶ πρὸς τὸν μόνον Φιλάνθρωπον.

Θεοτοκίον.
Ἀπόκρουσον πάσας τὰς προσβολὰς ἐχθροῦ τοῦ βεβήλου, προσευχαῖς σου ταῖς ῥυπτικαῖς, Ἁγνή, πρὸς ὃν ἔτεκες ἀφράστως, καὶ ζοφερῶν περιστάσεων ῥῦσαί με.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Νῦν προσπίπτω σοι, Μῆτερ, ἀναβοῶν, πρόφθασον, Αἰγυπτίων εὖχος Μαρία, καὶ ἀνακούφισον, ἐκ κατωδύνων παθῶν, τὸν σὲ προφρόνως ὑμνοῦντα, ὡς ἐρήμου ἴασμον ἄγαν ἡδύπνευστον.

Ὁλοτρόπως θελχθεῖσα τῷ τοῦ Χριστοῦ ἔρωτι, καὶ τοῦ Παρακλήτου ῥωσθεῖσα, σθένει κατήσχυνας, Μαρία, τὸν δυσμενῆ, οὗ καὶ ἡμᾶς ἀποκρούσαι, τοὺς πιστοὺς ἀξίωσον βέλη τὰ πύρινα.

Ἰορδάνου, Μαρία, τοῖς ἱεροῖς νάμασι, βίου ἀποπλύνασα ῥύπον, ἄφθορον ἔνδυμα, περιεβλήθης λαμπρὸν τῆς σωστικῆς μετανοίας, γενομένη πρέσβειρα πάντων πρὸς Κύριον.

Θεοτοκίον.
Ἀσυγχύτως, Παρθένε, ὁ τοῦ παντὸς αἴτιος, ἐξ ἁγνῶν αἱμάτων σου σῶμα, Δέσποινα, βρότειον λαβὼν τὸ γένος ἡμῶν ἐκ τῆς ἀρχαίας κατάρας, ἔσωσε καὶ ἔδειξε κόσμου σε σώτειραν.

Διάσωσον, ἐξ ἐπηρείας τοῦ δαίμονος σοὺς ἱκέτας, μετανοίας πυρσὲ λαμπρέ, Μαρία πανεύφημε, τοὺς σπεύδοντας πόθῳ ταῖς σαῖς πρεσβείαις.

Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Μαρία σεπτή, Αἰγύπτου θεῖον βλάστημα, ἐρήμου φωστὴρ τοῦ Ἰορδάνου πάμφωτε, μετανοίας πύλας μοι σωτηρίους τάχος ὑπάνοιξον καὶ τῷ Σωτῆρι πρέσβευε Χριστῷ διδόναι ἐμῶν πταισμάτων ἄφεσιν.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Σκοτισθείσαν τοῖς πάθεσι τὴν ψυχὴν μου, δέομαι, φωταγώγησον ταῖς ἀκτῖσι τῶν καμάτων σου τῶν ὑπερφυῶν, Μαρία ἔνδοξε.

Δακρυβρέκτους ἀγῶνάς σου τοὺς ἐν τῇ ἐρήμῳ ἰδὼν ὁ Κύριος σε Μαρία, ἐκραταίωσε καὶ τῆς μετανοίας βάθρον ἔδειξεν.

Ἐγκρατείας κατέταμες ξίφει τῆς σαρκός σου, ὀρέξεις πάνσεπτε, ἡ σαρκὸς ἡμῶν σκιρτήματα σαῖς λιταῖς, Μαρία, καταστέλλουσα.

Θεοτοκίον.
Ἱλασμός, Μητροπάρθενε, γένους τῶν μερόπων καὶ ἀπολύτρωσις πέλεις ὅθεν δυσωποῦμεν σε ἐκ φθορὰς τοὺς δούλους σου ἀνάγαγε.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ξένωσον τὸν νοῦν, τοῦ ἱκέτου σου συγχύσεως, κοσμικῆς, Μαρία, μῆτερ θαυμαστή, ξενοτρόπως ἐν ἐρήμῳ ἡ ἀσκήσασᾳ.

Ὅλη καθαρά, τῷ Νυμφίῳ σου ἀνέδραμες ὑπαντήσαι, ὦ πρεσβεύεις ἐκτενῶς ὑπὲρ πάντων, ὦ Μαρία, τῶν τιμώντων σε.

Νέκρωσον ἡμῶν, ἁμαρτάδας καὶ διέγειρον, πρὸς ἀπάθειαν, Μαρία, τοὺς πιστῶς, ὡς ζωῆς σε ἀνυμνοῦντας θείας μέτοχον.

Θεοτοκίον.
Μῆτερ τοῦ Θεοῦ Παναμώμητε, ὁρμήματα τῶν παθῶν μου καταπράυνον ταχύ, καὶ τὸν νοῦν μου πρὸς ἐγρήγορσιν ἀνάστησον.

ᾨδὴ ς΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Οὐράνιον, πολιτείαν ἔνδοξε, κτησαμένη εὐσεβείας Μαρία, φωστὴρ γεγένησαι καὶ ἐποπτεύειν, κατηξιώθης τὸν θρόνον τοῦ Κτίσαντος, πρὸς ὃν καὶ πάντας τοὺς πιστῶς σε Ὁσία, γεραίροντας ἕλκυσον.

Ἱκέτευε, τὸν Χριστὸν γενέσθαι με, κοινωνὸν τῆς οὐρανῶν Βασιλείας, ἡ τῶν ἀχράντων Αὐτοῦ μυστηρίων, ἐκ τῶν χειρῶν κοινωνήσασα εὔφημε, τοῦ θεοφόρου Ζώσιμα, πρὶν ἂν ζῆν ἐκμετρήσῃς, πανεύφημε.

Τὰ ὕδατα Ἰορδάνου πάνσοφε, διεπέρασας ἀβρόχως καὶ ἦλθες, τῷ ἱερῷ Ζώσιμᾳ ὑπαντήσαι, καὶ ἱστορήσαι αὐτῷ τὴν σὴν βίωσιν, Μαρία, πάντων τῶν δεινῶς, τρυχομένων χαρὰ καὶ ἀντίληψις.

Θεοτοκίον.
Ῥανίδας μου, τῶν δακρύων δέομαι, Παναμώμητε ἀπόσμηξον Κόρη, τῷ μανδηλίῳ θερμῶν πρεσβειῶν σου, πρὸς τῆς χαρᾶς ἀενάου τὸν Κύριον, ὀμίχλην λύπης ἀπ’ ἐμοῦ, ζοφερὰς ἀπελαύνουσα τάχιστα.

Διάσωσον, ἐξ ἐπηρείας τοῦ δαίμονος σοὺς ἱκέτας, μετανοίας πυρσὲ λαμπρέ, Μαρία πανεύφημε, τοὺς σπεύδοντας πόθῳ ταῖς σαῖς πρεσβείαις.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος δ΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ἡ δαπανήσασα βίον τὸ πρότερον ταῖς ἁμαρτίαις, Χριστοῦ νύμφη πάγκαλος λαμπροῖς κατορθώμασιν ὕστερον, Μαρία, ὤφθης, διὸ χάριν εἴληφας πρεσβεύειν ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

Προκείμενον.
Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου.
Στίχος. Καυχήσονται Ὅσιοι ἐν δόξῃ καὶ ἀγαλλιάσονται ἐπὶ τῶν κοιτῶν αὐτῶν.

Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον.
(Κεφ. κε΄ 1-13).

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην. Ὁμοιωθῇ ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. Πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί. Αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον· αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν. Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. Μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. Τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν. Αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον· δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. Ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι· μήποτε οὐκ ἀρκέσει ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. Ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. Ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι· κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.

Δόξα.
Ταῖς τῆς  σῆς Ὁσίας πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β´. Ὀλὴν ἀποθέμενοι.
Πόνοις χαλινώσασα, ἀσκητικοῖς τῆς σαρκός σου, φοβερὰ σκιρτήματα τῆς ψυχῆς σου φρόνημα τὸ ἀδάμαστον, ἅπασιν ἔδειξας, τοῖς πιστοῖς Μαρία, Ἰορδάνου ἐνδιαίτημα, Ὁσίων καύχημα, καὶ ἀσκητριῶν ἐγκαλλώπισμα· διὸ καὶ ταῖς πρεσβείαις σου, πάθη καταστέλλειν χαμαίζηλα, σὲ τῶν ἀνυμνούντων, καὶ πόθῳ γεραιρόντων τὴν σεπτὴν καὶ πανσεβάσμιον μνήμην σου, οὐρανόθεν εἴληφας.

Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαὸν σου.

ᾨδὴ ζ΄. Παῖδες Ἑβραίων.
Ἴσχυσας ἀνδρικῶς παλαίσαι παριδοῦσα τῆς σῆς φύσεως τὸ χαῦνον κατὰ τοῦ πονηροῦ, Μαρία, καὶ βραβεία λαβεῖν τῆς ἄνω κλήσεως, φῶς λαμπρὸν ἐσκοτισμένων.

Βίου σου τὰς ἀτασθαλίας, θεοφρούρητε, ἀπέλασον, Μαρία, ἡ ἀχλὺν τῶν παθῶν διώξασα δυνάμει τῆς χάριτος καὶ Ἄγγελος ἐπὶ γῆς λαμπρὸς ὀφθεῖσα.

Ὄντως ψυχῆς σου τὸ ἑδραῖον ἀπεθαύμασεν ὁ Ζωσιμάς, Μαρία, ὁ γνωστὸν εἰς ἡμᾶς ποιήσας τὸν σὸν βίον τὸν θαυμαστόν, ἀρχέτυπον ψυχοτρόφου μετανοίας.

Θεοτοκίον.
Ὕμνους προσάγω σοι ἀπαύστως, τῇ Μητρὶ τοῦ Λυτρωτοῦ μου καὶ Θεοῦ μου ἱκετεύων πιστῶς εἰρήνην δώρησαί μοι κατ’ ἄμφω καὶ ὁμόνοιαν, μητροπάρθενε Μαρία.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Σταυρὸν τὸν θεῖον, ὃν ἐν Σιὼν ἡμποδίσθης, θαυμαστῶς προσκυνῆσαι προστάτην, ἔσχες εἶτα μῆτερ, Μαρία ἐν ἐρήμῳ.

Μαρία, κούφως, τῷ ποταμῷ Ἰορδάνῃ, χάριν εὗρες πολλὴν ἐπιβαίνειν, καὶ ἀεὶ πρεσβεύειν, ὑπὲρ τῶν σὲ ὑμνούντων.

Ἁγιωσύνης ἀδιατάρακτε στῦλε, καθαγίασον πάντας Μαρία, σε ὑμνολογοῦντας, ὡς βάθρον μετανοίας.

Θεοτοκίον.
Ῥερυπωμένον, τῇ κοινωνίᾳ τοῦ σκότους, ἀποκάθαρον Θεογεννῆτορ, καὶ πρὸς τοῦ Υἱοῦ σου, ὁδήγησόν με φέγγος.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἰλύος ἁμαρτίας, κάθαρον δυσώδους, κεκαθαρμένη Μαρία σοὺς πρόσφυγας, ταῖς πρὸς Θεόν σου πρεσβείαις, Αἰγύπτου σέμνωμα.

Ἀκοίμητον λαμπάδα, θείας μετανοίας, κατέγνωμέν σε Μαρία διόπερ σε, ἀνευφημοῦντες πρεσβείας, τὰς σὰς αἰτούμεθα.

Χριστοῦ μυροδοχεῖον, εὔχρηστον Μαρία, τὴν δυσωδίαν παθῶν μου ἐξάλειψον, καὶ πρὸς λειμῶνας ἀῤῥήτου ὀσμῆς με ἴθυνον.

Θεοτοκίον.
Μανίας Θεοτόκε, τοῦ ἐχθροῦ συντήρει, ἡμᾶς ἀτρώτους ἐξ ὕψους παρέχουσα, δεδοξασμένη ἀπαύστως, τὴν εὐλογίαν σου.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις, μετανοίας ὑπογραμμός, χαίροις, ἀπαθείας καὶ νηστείας τερπνὸς λειμών, χαίροις, Ἰορδάνου, ἐρήμου ὄρνις θεία, Μαρία, Αἰγυπτίων κύδος περίλαμπρον.

Τὴν μεμεστωμένην ταῖς ἡδοναῖς, τῆς πορνείας πρῶτον, μελῳδήσωμεν ἐκτενῶς, τὴν φανεῖσαν εἶτα πυξίον μετανοίας, Μαρίαν, καὶ Κυρίου νύμφην πανένδοξον.

Τὴν παθῶν κηλῖσι καὶ ἡδονῶν, βεβορβορωμένην, τὴν καθάρασαν ἑαυτὴν ὕδατι νηστείας καὶ θείας μετανοίας, Μαρίαν τὴν ὁσίαν ἐγκωμιάσωμεν.

Τῆς Αἰγύπτου εὖχος περιφανές, χεύμασι δακρύων, καὶ ἱδρώτων σου ταῖς ῥοαῖς, χθόνα τῆς ἐρήμου κατήρδευσας Μαρία, καὶ μετανοίας ἄνθη εὔοσμα ἤνθησας.

Εἶδε καὶ ἐθαύμασε Ζωσιμάς, ὁ θεόφρων μῆτερ, σὴν ἰσάγγελον βιοτὴν καὶ τὴν σοὶ οἰκοῦσαν, Μαρία, θείαν χάριν, δι’ ἧς κατηξιώθης βλέπειν τὰ μέλλοντα.

Παῦσον ἱκεσίαις σου πρὸς Θεόν, τὰς ἐπαναστάσεις, τοῦ σαρκίου τὰς ζοφερὰς, καὶ τὸν νοῦν Μαρία, εἰρήνευσον τῶν πίστει, ὑμνούντων ὡς Ὁσίων σε ὑποτύπωσιν.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὸν ποδήρη χιτῶνα τῆς ψυχῆς σου τὸν γέμοντα, ῥύπου βδελυροῦ τοῖς δακρύων, ὀχετοῖς σου ἀπέπλυνας, Μαρία, ἐνδιαίτημα σεπτὸν ἐρήμου καὶ αὐτὸν ἐπιμελῶς, μετανοίας μαργαρίταις καὶ προσευχῆς, σαπφείροις κατεκόσμησας· δόξα τῷ σὲ κρατύναντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ σωφρονήσαντι, δόξα τῷ δωρουμένῳ διὰ σοῦ ἡμῖν τὰ κρείττονα.

Ἕτερον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὸν ῥυπώδη ψυχῆς σου ἀποκαθάρασα, χιτῶνα ῥείθροις δακρύων, τῆς μετανοίας στολὴν ἐνεδύθης θεία χάριτι περίλαμπρον, καὶ Βασιλείας οὐρανῶν, ἠξιώθης θαυμαστὴ Μαρία, Αἰγύπτου θρέμμα, ἧς καὶ ἡμᾶς ἀπολαύσαι, τοὺς σὲ τιμῶντας καταξίωσον.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὰ ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Δέχου τὰς αἰτήσεις εὐμενῶς, τῶν σοὶ προστρεχόντων Μαρία, καὶ δίδου πᾶσιν ἀεί, τοῖς πιστῶς προφέρουσι σὸν θεῖον ὄνομα, εὐλογίαν ὡς ἔχουσα, πολλὴν παῤῥησίαν, πρὸς Χριστὸν τὸν Κύριον, ὅνπερ λυπήσασα, πρῶτον ἁμαρτίαις ποικίλαις, εἶτα κατεφαίδρυνας πόνοις, τοῖς ἀσκητικοῖς σου καὶ τοῖς δάκρυσι.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Δίστιχον·
Μετανοίας βάθρον ἀνάδειξον, Μαρία,
Χαραλάμπη πρεσβείας σὰς ἐκζητοῦντα.