Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγία Θεοτόκο την Γοργουπηκοον

Ποίημα Αθανασίου Ιερομονάχου Σιμωνοπετρίτου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὑτοῦ.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Καὶ τὰ Τροπάρια·

Ἦχος δ΄. Ό ὑψωθείς ἔν τῷ Σταυρῶ.
Γοργοϋπήκοε σεμνὴ σὴν εἰκόνα, Ἀθανασίου τοῦ μεγάλου ὁ οἶκος, πλουτεῖ θεῖον θησαύρισμα πρὸς ἣν πανευλαβῶς, οἱ πιστοὶ προστρέχοντες, καὶ προσπίπτοντες πόθῳ, ἰάσεις λαμβάνομεν, τῶν ψυχῶν καὶ σωμάτων, δοξολογοῦντες σὸν γλυκὺν Υἱόν, τὸν παρασχόντα, ἡμῖν Σὲ προσφύγιον.

Δόξα.
Τῆς Θεοτόκου τῇ εἰκόνι προσδράμωμεν, οἱ ἐν κινδύνοις καὶ Αὐτῇ νῦν προσπέσωμεν, ἀπὸ βαθέων κράζοντες καὶ πόνου ψυχῆς· τάχος ἡμῶν ἄκουσον, τῆς δεήσεως Κόρη, ὡς Γοργοϋπήκοος, φερωνύμως κληθεῖσα, σὺ γὰρ ὑπάρχεις πρόμαχος ἡμῶν, καὶ ἐν ἀνάγκαις, ἑτοίμη βοήθεια.

Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Εἶτα ὁ κανών·

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ.δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Θαυμάτων τῶν θείων σου τὴν πληθύν, καὶ τῶν τεραστίων, εὐφημῆσαι ἐπιχειρῶν, σοῦ δέομαι Κόρη ἐκ καρδίας, Γοργοϋπήκοε, χάριν παράσχου μοι.

Τίς οὐκ ἐκπλαγείη τῆς σῆς μορφῆς, τὰ θαύματα Κόρη, ἐκ γὰρ ταύτης τῷ λειτουργῷ, τραπέζης ἐφώνησας τρισσάκις, Γοργοϋπήκοος ὅθεν ὠνόμασαι.

Πῶς σου τὸ τεράστιον ἐξειπεῖν, δυνήσομαι Κόρη σὺ γὰρ πρῴην τὸν ἀπειθῆ, μοναχὸν ἀόμματον εἰργάσω, καὶ πάλιν τοῦτον κατέστησας βλέποντα.

Χαῖρε καὶ εὐφραίνου ἀπὸ ψυχῆς, πληθὺς τῶν Τρικκαίων, σὺ γὰρ ἔχεις τὴν τοῦ παντός, Κυρίαν, προστάτιδα καὶ σκέπην, καθάπερ αὕτη σαφῶς ἐπηγγείλατο.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Τοὺς ἀτέκνους εὐτέκνους, σὺ Μαριὰμ ἔδειξας, καὶ τὰς στειρευούσας μητέρας, Κόρη ἐποίησας, Γοργοϋπήκοε, εὐφραινομένας ἐν τέκνοις, τίς οὖν οὐκ ἐξίσταται, τὰ μεγαλεῖά σου.

Ἐκκλησία κηρύττει, τῆς σῆς μορφῆς θαύματα, ὦ Γοργοϋπήκοε Κόρη, δύσις ἑῴα τε, κρήνη γὰρ γέγονας, βλύζουσα χάριτας πᾶσι, τοῖς προσκαλουμένοις σου, τὸ θεῖον ὄνομα.

Τοῦ καρκίνου τὸ πάθος, ἐκ τῆς χειρός πέφευγε, τοῦ σεμνοῦ γυναίου Παρθένε, τῇ ἐπισκέψει σου, ὅθεν ἡ πάσχουσα, ἐκ τῆς ὀδύνης λυθεῖσα, χαίρουσα ἐκήρυττε, τὰ μεγαλεῖά σου.

Θαυμαστῶς ὡραιώθη, ἡ σὴ εἰκὼν Πάναγνε, καὶ ὑπὲρ ἀκτῖνας ἡλίου, φωτίζει ἅπαντας, Γοργοϋπήκοε, τίς οὖν αὐτὴν ἐπαινέσει, ἥνπερ καὶ οἱ Ἄγγελοι, φόβῳ καλύπτουσιν.

Ἐπάκουσον, Γοργοϋπήκοε Κόρη Θεογεννῆτορ, πανευμενῶς ἱκεσίας τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ταχύ, ἐκ παντοίων κινδύνων.

Ἀπέλασον, τῆς ἀθυμίας τὰ νέφη, τῆς ψυχῆς καὶ χαρὰν παράσχου μοι Δέσποινα, ὡς τῆς χαρᾶς γὰρ πηγή, ἀκένωτος σὺ ὑπάρχεις.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πολέμοις Ἁγνή, πολλοῖς περικυκλούμενοι, ἐχθρῶν ὁρατῶν, καὶ ἀοράτων Δέσποινα, σοὶ θερμῶς κραυγάζομεν, θραῦσον τὰ τούτων ὅπλα τῷ κράτει σου, καὶ εἰρηναίαν δὸς ζωήν, τοῖς σοῖς ἱκέταις, Γοργοϋπήκοε.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Εἰς τὰ πέρατα ἅπαντα, ἡ θαυματουργός σου εἰκὼν τεθρύλληται, καὶ νῦν πάντες ἐν τῷ στόματι, τὴν Γοργοϋπήκοον προφέρουσι.

Καὶ κατ’ ὄναρ Παντάνασσα, ἀλλὰ καὶ καθ’ ὕπαρ Γοργοϋπήκοε,
φαινομένη τὰ θαυμάσια, ἐκτελεῖς ἐν κόσμῳ τὰ παράδοξα.

Τίς σου Κόρη τὸ ὄνομα, ἐν ἀνάγκῃ πάσῃ ἐπεκαλέσατο, καὶ γοργῶς αὐτῷ οὐκ ἤκουσας, ὡς Γοργοϋπήκοος ὑπάρχουσα.

Μακαρία γεγένησαι, τῶν Τρικάλων πόλις Παρθενοσκέπαστε, τὴν εἰκόνα γὰρ ἐπλούτησας, Γοργοϋπηκόου τὴν πανσέβαστον.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Πῶς σου τὴν μορφήν, ὁ ἀνάξιος θεάσωμαι, Γοργοϋπήκοε Παντάνασσα, μεμολυσμένοις, ὀφθαλμοῖς μου τὴν πανάσπιλον.

Θάλασσα καὶ γῆ, τῆς εἰκόνος σου τὰ θαύματα, Γοργοϋπήκοε κηρύττουσι, τῶν σῶν χαρίτων γάρ, ταῦτα ἄμφω ἀπήλαυσαν.

Κλέπτην φανεροῖς, τὸν τὰ χρήματα συλήσαντα, τὰ τοῦ πλησίον Μητροπάρθενε, καὶ ἀποδίδως, δικαίως ταῦτα τῷ ἔχοντι.

Εἶδος τὸ σεπτόν, ἐμφερείας σου Πανύμνητε, ὡς φῶς λαμπρύνει πάντας βλέποντας, καὶ προσκυνεῖν αὐτό, πείθει καὶ κατασπάζεσθαι.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Φιλόστοργος, ὥσπερ μήτηρ Δέσποινα, ὁραθεῖσα προσεκάλεις τὸν παῖδα, πρὸς ἑαυτήν, ἕως οὗ ἐλυτρώσω, ἐκ τῆς χειρὸς τῶν ληστῶν Μητροπάρθενε· ἀλλ’ εὕροιμέν σε καὶ ἡμεῖς, οἱ σοὶ δοῦλοι Μητέρα φιλόστοργον.

Οὐκ ἔχομεν, οἱ οἰκτροὶ ἱκέται σου, ἄλλην πλήν σου προστασίαν καὶ σκέπην, διὸ Ἁγνή, ἐκ καρδίας βοῶμεν, ἀπὸ κινδύνου παντὸς ἐλευθέρωσον, κατοίκους Τρίκκης εὐσεβεῖς, τοὺς πρὸς σὲ ὡς Μητρὶ καταφεύγοντας.

Ὡς ἔσωσας, θαλαττίου κλύδωνος, τοὺς φωνήσαντας τὴν θείαν σου κλῆσιν, οὕτως ἡμᾶς, αἰσθητοῦ ναυαγίου, καὶ νοητοῦ Θεοτόκε διάσωσον, καὶ ὅρμισον εἰς γαληνούς, σωτηρίας λιμένας τοὺς δούλους σου.

Ὁ κόσμος σε, σωτηρίαν κέκτηται, καὶ θερμὴν ἐν πειρασμοῖς σωτηρίαν, ὅθεν Ἁγνή, τῇ σεπτῇ σου εἰκόνι, ἁπανταχόθεν προστρέχουσιν ἄνθρωποι, καὶ πάντες σε καταφυγήν, καὶ παράκλησιν Κόρη εὑρίσκουσιν.

Ἐπάκουσον, Γοργοϋπήκοε Κόρη Θεογεννῆτορ, πανευμενῶς ἱκεσίας τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ταχύ, ἐκ παντοίων κινδύνων.

Ἀπέλασον, τῆς ἀθυμίας τὰ νέφη, τῆς ψυχῆς καὶ χαρὰν παράσχου μοι Δέσποινα, ὡς τῆς χαρᾶς γὰρ πηγή, ἀκένωτος σὺ ὑπάρχεις.

Αἲτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Πελάγει δεινῷ, τοῦ βίου χειμαζόμενοι, καὶ παντοίων παθῶν, τρικυμίαις ποντούμενοι, καὶ σάλῳ περιπίπτοντες, Παρθένε πειρασμῶν, εἰς μορφήν σου τὴν σεπτήν, καταφεύγομεν θερμῶς, ὡς εἰς λιμένα εὔδιον, ἒκτεινον ἡμῖν χεῖρα, ὡς Πέτρῳ ποτὲ Υἱός σου, καὶ κλυδωνίου ἐκ παντός, ἡμᾶς Κόρη λύτρωσαι.

Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾶ.
Στίχος. Ἄκουσον Θύγατερ καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου.

Εὐαγγέλιον,
ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν.
(Κεφ. α´ 39-49, 56).
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ· ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς, καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

Δόξα.
Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριὰς ἡ ἐν μονάδι, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Γοργοϋπηκόου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Τὴν Γοργοϋπήκοον, τῆς Θεοτόκου εἰκόνα, πάντες εὐφημήσωμεν, σελήνην τὴν ἔνδοξον καὶ ὁλόφωτον· τὴν λαμπρὰν ἅλωνα, σφαῖραν τὴν οὐράνιον, καὶ πολύαστρον ὑπάρχουσαν, ἄρκτον ἑπτάστερον, δι’ ἧς πρὸς Θεὸν ὁδηγούμεθα, Παρθένον ἀγλαόμορφον, ἄστροις τε πολλοῖς διαυγάζουσαν, Πλειάδα ὡραίαν, καὶ ἶριν ποικιλόχροον δι’ ἧς, κατακλυσμοῦ ἡμᾶς ῥύεται, πάντοτε ὁ Κύριος.

Πάντων τὰ αἰτήματα, Γοργοϋπήκοε Κόρη, πλήρωσον τῶν δούλων σου, τῶν εἰς σὲ ἐκ πίστεως προσιόντων σοι, καὶ τὴν σὴν Ἄχραντε, ἐπικαλουμένων, ἀρωγήν τε καὶ ἀντίληψιν, ἐκ πάσης θλίψεως, καὶ ἀσθενειῶν καὶ κακώσεων, ψυχῆς ὁμοῦ καὶ σώματος, ἅπαντας ἡμᾶς ἐλευθέρωσον, ἲνα σε ὑμνῶμεν, δοξάζοντες Χριστὸν τὸν σὸν Υἱόν, ὀν ἐκδυσώπει Πανύμνητε, σῶσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Σῶσον ὀ Θεός τὸν λαό σου…

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Τοῖς τυφλοῖς ἐχαρίσω, ὀφθαλμῶν τὴν τοῦ βλέπειν Κόρη ἐνέργειαν, ἀλλὰ ψυχῆς τὰς κόρας, ἡμῶν φώτισον τάχει, καὶ τοῦ σώματος Ἄχραντε, ὅπως ὑμνῶμεν ἀεί, σεπτά σου μεγαλεῖα.

Τοῖς κωφοῖς τὸ ἀκούειν, ἐδωρήσω Μαρία Γοργοϋπήκοε, ἀλλὰ καὶ ἡμῶν πάντων, διάνοιξον τὰ ὦτα, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ὅπως ὑμνῶμεν ἀεί, σεπτά σου μεγαλεῖα.

Τῆς πληγῆς τῆς ἀκρίδος, ὥσπερ πάλαι ἐῤῥύσω τοὺς προσφυγόντας σοι, οὕτως ἡμᾶς ἐκ ταύτης, καὶ πάσης ἄλλης βλάβης, ἀπολύτρωσαι Δέσποινα, ὅπως ὑμνῶμεν ἀεί, σεπτά σου μεγαλεῖα.

Ὡς ἠνώρθωσας πρῴην, τὸν παράλυτον Κόρη Γοργοϋπήκοε, οὕτως ἡμᾶς κατ’ ἄμφω, θερμῇ σου προστασίᾳ, παρειμένους ἀνόρθωσον, ὅπως ὑμνῶμεν ἀεί, σεπτά σου μεγαλεῖα.

ᾨδὴ η΄. Τὸν βασιλέα.
Ἀπὸ παντοίων, ἀῤῥωστημάτων Παρθένε, ἡμᾶς ῥῦσαι θερμῇ σου προστασίᾳ, ὥσπερ τούτων Κόρη, πολλοὺς ἐῤῥύσω πάλαι.

Πηγὴ θαυμάτων, Γοργοϋπήκοε Κόρη, ἡ εἰκών σου δέδεικται τῷ κόσμῳ, ἐξ ἧς οἱ διψῶντες, ἀρύονται εἰς κόρον.

Ἀπολωλότα, σὺ φανεροῖς Θεοτόκε, καὶ παρέχεις χαρὰν εὑροῦσι ταῦτα, ὠς πολλὴ ὑπάρχει, εἰκόνος σου ἡ χάρις.

Τῇ προσταγῇ σου, Γοργοϋπήκοε Κόρη, πειθαρχοῦσι πάντα τὰ στοιχεῖα, ἐξ ὧν πάντας ῥύῃ, τοὺς σὲ προσκαλουμένους.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Συνάχθητε προθύμως, πρὸ σεπτῆς εἰκόνος, τῆς Παναχράντου νοσούντων συστήματα, ὁ Ἰατρὸς γὰρ ἐν ταύτῃ, μένει ὁ ἄμισθος.

Εἰκὼν ἡ ἱερά σου, ἄλλη ἀνεδείχθη, τοῦ Σιλωὰμ κολυμβήθρα Πανύμνητε, ἀποκαθαίρουσα νόσους, ψυχῆς καὶ σώματος.

Μονῆς Δοχειαρίου, ὡς λαμπὰς ἐξῆλθε, τῆς Θεοτόκου εἰκὼν ἡ πανσέβαστος, καὶ καταλάμπει τοὺς ταύτην, πιστῶς γεραίροντας.

Εἰκόνι τῇ ἁγίᾳ, Γοργοϋπηκόου, οἱ ἐν Τρικάλοις προσπέσωμεν ἅπαντες, καὶ τῶν θαυμάτων τὴν χάριν, ἄφθονον λάβωμεν.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον,
τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν, ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως, Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Kαὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Γοργοϋπηκόου τὴν θαυμαστήν, καὶ σεπτὴν εἰκόνα, προσκυνήσωμεν ἀδελφοί, θαύματα τελοῦσαν, καὶ βρύουσαν ἰάσεις, καὶ ταύτην μετὰ πόθου, κατασπασώμεθα.

Ἔχοντες εἰκόνα σου τὴν σεπτήν, ἀνύμφευτε Κόρη, ὡς προπύργιον ἰσχυρόν, προσφεύγομεν ταύτῃ, καιρῷ τῷ τῶν κινδύνων, καὶ ἐπηρείας πάσης, ἀπολυτρούμεθα.

Νῦν καιρὸς ἀνάγκης ἦλθεν ἡμῖν, νῦν παρέστη χρεία, βοηθείας Κόρη τῆς σῆς, λύτρωσαι οὖν πάσης, ἀνάγκης καὶ κινδύνου, καὶ χεῖρα βοηθείας, τάχιστα ὄρεξον.

Ἔχει μὲν Παρθένε ὁ οὐρανός, σῶμα καὶ ψυχήν σου, ἐξαστράπτοντα φαεινῶς, ἔχει δὲ μορφήν σου, ἡ πόλις τῶν Τρικάλων, τὴν ἐπικαλουμένην, Γοργοϋπήκοον.

Ἆρόν σου τὰ ὄμματα Μαριάμ, καὶ ἴδε εὐσπλάγχνως, τοὺς εἰκόνι σου τῇ σεπτῇ, παρεστῶτας πόθῳ, καὶ σὲ παρακαλοῦντας, καὶ πλήρωσον αἰτήσεις, τούτων Πανύμνητε.

Ἴδοιμι Παρθένε ψυχοῤῥαγῶν, ἐν καιρῷ θανάτου, τὴν εἰκόνα σου τὴν σεπτήν, παραμυθουμένην, καὶ ἱλαρῶς ὁρῶσαν, καὶ ὄψεις τῶν δαιμόνων, ἀποδιώκουσαν.

Τέτρωμαι τῷ πόθῳ σου Μαριάμ, φλέγει με ὁ ἔρως, καθορᾷν σου τῆς ἱερᾶς, εἰκόνος Παρθένε, τὸ κάλλος καὶ τὴν δόξαν, καὶ κόρον οὐ λαμβάνω, τοῦ μεγαλύνειν σε.

Τί ἀνταποδώσομεν οἱ οἰκτροί, δοῦλοί σου Παρθένε, ἀντὶ χάριτος τῆς πολλῆς, ἥνπερ ἀνεδείξω, ἡμῖν χαρισαμένη, εἰκόνα σου τὴν θείαν, πλοῦτον οὐράνιον.

Σὺν Ἀθανασίῳ τῷ ἱερῷ, οὗ ἐν θείῳ οἴκῳ, ἡ εἰκών σου ἡ θαυμαστή, φυλάσσεται Μῆτερ, τὰς χεῖρας πρὸς Δεσπότην, ὑπὲρ πιστῶν Τρικκαίων, ὑψοῦτε πάντοτε.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ Στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἤ δωδεκάς, οἵ ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καὶ ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεός ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε.
Πάντας τοὺς τὴν θείαν καὶ σεπτήν, σοῦ ἀσπαζομένους εἰκόνα, Γοργοϋπήκοε, νόσων ἐλευθέρωσον ψυχῆς καὶ σώματος· ἐξ ἐθνῶν ἐπιθέσεως, λιμοῦ, λοιμοῦ Κόρη, πυρὸς καὶ χαλάζης τε, σεισμοῦ καὶ ἄλλης πληγῆς· ἵνα ἐκ παντοίων κινδύνων, πάντοτε λυτρούμενοι Μῆτερ, σοῦ τὸ θεῖον ὄνομα δοξάζωμεν.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἀγίων Πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Χαιρετισμοί εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον την Γοργοϋπήκοον