Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιο Ένδοξο Οσιομάρτυρα Εφραίμ εκ Τρίκκης και εν τω Όρει Αμώμων Ασκήσαντα

Ποίημα Αθανασίου Ιερομονάχου Σιμωνοπετρίτου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὑτοῦ.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τὰ Τροπάρια·

Ἦχος δ΄. Ὁ Ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Τῆς φιλαγίου Τρίκκης γόνος ὑπάρχων, ὄρους Ἀμώμων ἀσκητὴς θεοφόρος, καὶ ἀθλητὴς χριστόψυχος Ἐφραὶμ θαυματουργέ, σκέπε ταῖς πρεσβείαις σου, τὴν γεννήσασαν πόλιν, καὶ τοὺς σὲ γεραίροντας, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης, ὅπως τιμῶμεν πάντες ἐκ ψυχῆς, σὴν θείαν μνήμην, Χριστὸν μεγαλύνοντες.

Δόξα. Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Καἰ ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Ὁμοπατρίων μνήσθητι, Ἐφραὶμ Τρικκαῖε. Ἀ(θανάσιος).

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ.δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Ὁμόπατρι πάτερ Ἐφραὶμ κλεινέ, τῆς σὲ γεννησάσης, Τρίκκης μνήσθητι σαῖς εὐχαῖς, καὶ πάντων Τρικκαίων χριστωνύμων, τῶν αἰτημάτων τὴν πλήρωσιν χάρισαι.

Μεγάλως ἠγάπησας τὸν Χριστόν, διὸ τῆς πατρίδος, ἐμακρύνθης πάτερ Ἐφραίμ, καὶ ᾖρας ἐν ὄρει τῶν Ἀμώμων, ἐν προθυμίᾳ σταυρὸν τῆς ἀσκήσεως.

Οὐδόλως ὑπέκυψας τῆς σαρκός, ταῖς ἐπιθυμίαις, τῷ Κυρίῳ συσταυρωθείς, διὸ καὶ ἡμῶν σαρκὸς τὰ πάθη, πάτερ Ἐφραὶμ ἐγειρόμενα κοίμησον.

Θεοτοκίον.
Προσῆλθεν ὡς πρόβατον σῇ Μονῇ, ἐν ὄρει Ἀμώμων, Θεοτόκε σεπτὸς Ἐφραίμ, ἐν ᾗπερ μεγάλως ἐδοξάσθη, ὡς ἀγαπήσας Υἱόν σου τὸν φίλτατον.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἀφειδήσας σωφρόνως, τῶν ἡδονῶν Ὅσιε, ὡς εὑρών ἀγάπην Κυρίου, τὴν ὑπερήδιστον, ἣν πᾶσι δώρησαι, Ἐφραὶμ τοῖς πόθῳ καρδίας, γεραιρόντων μνήμην σου, τὴν πανχαρμόσυνον.

Τρίκκην φίλην ἀφήσας, ἐπιποθῶν ἄριστα, τὴν ἐν οὐρανοῖς τῶν Ἁγίων, Πατρίδα Ὅσιε, διδάσκων ἅπασι, ταύτην ποθεῖν καὶ διώκειν, ὡς μόνην ἀσάλευτον καὶ ἀδιάσειστον.

Ῥύπον πάντα ἐκπλύνας, τῆς σῆς ψυχῆς δάκρυσιν, ὅσιε Ἐφραὶμ ὀφθαλμούς σου, τοὺς ἔσω ἤνοιξας, καὶ φῶς τὸ ἔκλαμπρον, Χριστοῦ κατέβλεψας ὅθεν, καὶ ἡμᾶς ἀξίωσον, τοῦτο θεάσασθαι.

Θεοτοκίον.
Ἰατρὸν ἡ τεκοῦσα, τὸν Ἰησοῦν Δέσποινα, πάθη θεραπεύοντα πάντα, τῆς ἀνθρωπότητος, Τοῦτον ἱκέτευε, ὅπως ἰάσηται πάντας, τούς σε μεγαλύνοντας, ὡς Θεομήτορα.

Διάσωσον, πάτερ Ἐφραὶμ θεοφόρε τὴν σὴν πατρίδα, καὶ χριστωνύμους Τρικκαίους πρεσβείαις σου, ἀπὸ κινδύνων χαλεπῶν, καὶ παντοίων δεινῶν συμπτωμάτων.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι, τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Ἀσκήσας καλῶς, Ἐφραὶμ καλῶς καὶ ἤθλησας, τὸ στέφος διπλοῦν, λαβὼν ἐκ τοῦ Κυρίου σου, Ὃν ἀπαύστως ἱκέτευε ἅγιε, ὑπὲρ τιμώντων σου θερμῶς, τὴν μνήμην τὴν θείαν καὶ τὴν ἄθλησιν.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Ὥσπερ πλῆθος ὑπέμεινας, πειρασμῶν θεόφρον Ἐφραὶμ ἐπίστασαι, τὸ δαιμόνων ἀφιλάνθρωπον, ἐξ οὗ ῥῦσαι πάντας τοὺς τιμῶντάς σε.

Νοῦν ἡμῶν δεῖξον Ὅσιε, οἴκημα μελέτης θείου Ὀνόματος, δι’ οὗ δύναμιν ληψόμεθα, κατὰ τοῦ δολίου κοσμοκράτορος.

Μαρτυρίου μετέσχηκας, διὰ τέκνων Ἄγαρ Ἐφραὶμ πανόσιε, διὸ λύτρου ὡς φιλάδελφος, τοὺς ἐν πειρασμοῖς πρὸς σὲ προστρέχοντας.

Θεοτοκίον.
Νικητὰς δεῖξον Πάναγνε, πάντας χριστωνύμους σὲ μεγαλύνοντας, τοὺς τοῦ βίου διαπλέοντας, πέλαγος μεγάλως κυματούμενον.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἤθλησας Ἐφραίμ, ἐν ἀγῶσι τῆς ἀσκήσεως, ὑπομονὴν δεικνὺς ἰσόβιον, ἥνπερ ὡς δῶρον, τοῖς θερμῶς γεραίρουσί σε χάρισαι.

Σώματος ὁρμὰς, καθυπέταξας τῷ πνεύματι, πάτερ Ἐφραὶμ σοφοῖς τεχνάσμασιν, ἅπερ αἰτοῦμεν, μυστικῶς ἡμῖν ἐκδίδαξον.

Θῦμα ἱερόν, τῆς Χριστοῦ ἀγάπης γέγονας, καὶ νῦν εὐφραίνῃ ἀγαλλόμενος, ἧς εὐφροσύνης, καὶ ἡμᾶς Ἐφραὶμ ἀξίωσον.

Θεοτοκίον.
Ἡ σεπτὴ Μονή, σοῦ Παρθένε ἀναδέδεικται, στάδιον θεῖον ἀρετῶν σεπτῷ Ἐφραίμ, ὃν μετ’ ἀμώμων, τῆς χορείας συνηρίθμησας.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Τρικκαίων σε, εὐλαβῶν ὁμήγυρις, ἀνυμνεῖ καὶ μακαρίζει ἐν ὕμνοις, ὅτι Ἐφραίμ, ὡς οἰκεῖον πλουτεῖ σε, εἰς πρωτοτόκων Σιὼν τὴν ἀσάλευτον, δεόμενον διὰ παντός, τοῦ γλυκέος Χριστοῦ δι’ ὂν ἤθλησας.

Ἱκέτευε, τῷ Χριστῷ πανόσιε, τὴν εἰρήνην παρασχεῖν οἰκουμένῃ, καὶ ἀσεβῶν, τὴν ὀφρὺν ταπεινῶσαι, κατὰ πιστῶν αὐθαδῶς στασιάζουσαν, οἷς χάρισαι ὑπομονήν, θεῖε πάτερ Ἐφραὶμ ὡς φιλάδελφος.

Ἐνώτισαι, ἀσθενούντων ὅσιε, παρακλήσεις ἀπὸ κλίνης ὀδύνης, καὶ θαυμαστῶς, τὴν ὑγίειαν παράσχου, ταῖς πρὸς Δεσπότην θερμαῖς ἱκεσίαις σου, ὅπως δοξάζωσιν Ἐφραίμ, τὸν σὲ στέφει λαμπρῷ καταστέψαντα.

Θεοτοκίον.
Φιλάνθρωπον, τετοκυῖα Κύριον, ἐξ αἱμάτων σου Ἁγνὴ Θεοτόκε, καὶ ὡς πολλήν, παῤῥησίαν πλουτοῦσα, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἀθλίων ἱκέτευε, ὅπως τὸ Πρόσωπον Αὐτοῦ, μηδαμῶς ἀποστρέψῃ τὸ πάμφωτον.

Διάσωσον, πάτερ Ἐφραὶμ θεοφόρε τὴν σὴν πατρίδα, καὶ χριστωνύμους Τρικκαίους πρεσβείαις σου, ἀπὸ κινδύνων χαλεπῶν, καὶ παντοίων δεινῶν συμπτωμάτων.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Ἱερώτατον Τρίκκης ἀγλάϊσμα, καὶ πιστῶν ἀσφαλὲς καταφύγιον, μὴ παρίδῃς, τῶν δεομένων σου φωνὰς πάτερ Ἐφραίμ, ἀλλὰ πρόσδεξαι αὐτάς, καὶ τῷ Δεσπότῃ Ἰησοῦ, παῤῥησίᾳ προσάγαγε, ὅπως ταύτας πληρώσῃ, χάριν διδοὺς ἑκάστῳ, κατὰ τὸ αἴτημα αὐτοῦ, καθὼς οἶδεν ὁ Εὔσπλαγχνος.

 Προκείμενον.
Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει, ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.
Στίχος. Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσει.

Εὐαγγέλιον
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
(Κεφ. κα´ 12-19).

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· Προσέχετε ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· ἐπιβαλοῦσι γὰρ ἐφ’ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς, ἀγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου· ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον. Θέσθε οὖν εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν μὴ προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι· ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν. Παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων καὶ συγγενῶν καὶ φίλων καὶ ἀδελφῶν, καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται· ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.

Δόξα.
Ταῖς τοῦ Ὁσιάθλου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Πλήθεσι βαρούμενοι, βιοτικῶν μελημάτων, καὶ καταβαλλόμενοι, πρὸς σὲ καταφεύγομεν, Ἐφραὶμ ἅγιε· ὕψωσον δεόμεθα, τὰς σεπτάς σου χεῖρας, καὶ Δεσπότην καθικέτευε, δι’ ὂν ἐνήθλησας, καὶ Αὐτὸν γενναίως ἐδόξασας, ὅπως παράσχῃ τάχιστα, ἄνωθεν ἡμῖν τὴν ἀντίληψιν, καὶ τὰς ἀσθενείας, ἰάσηται ὡς θεῖος ἰατρός, καὶ εὐγνωμόνως προσδέξηται,
τὰ εὐχαριστήρια.

Σῶσον ὀ Θεός τὸν λαὸν σου…

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ῥῦσαι πάσης ἀνάγκης, καὶ κινδύνων παντοίων Ἐφραὶμ τοὺς ὅσοι σου, τὰς προσευχὰς αἰτοῦσι, καὶ πίστει ἀνυμνοῦσι, τὸν σὲ ἅγιον δείξαντα, ὂν ἀεὶ ἐκτενῶς, ὑπὲρ ἡμῶν δυσώπει.

Ἀσθενοῦντας παμμάκαρ, καὶ ἐν κλίνῃ κειμένους ταχὺ ἀνόρθωσον, Ἐφραὶμ ταῖς προσευχαῖς σου, καὶ χάρισαι εἰρήνην, τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀσάλευτον, ταῖς τῶν τιμώντων θερμῶς, οἰκίαις ἱκετῶν σου.

Ἴσος πέλων Ἁγίοις, τοῖς ἀρχαίοις ὦ πάτερ Ἐφραὶμ τοῖς ἄθλοις σου, διὸ καὶ ἴσην χάριν, εἴληφας ἐκ Κυρίου, θεραπεύειν νοσήματα, τῶν εὐλαβῶς τὴν σεπτήν, τιμώντων ἄθλησίν σου.

Θεοτοκίον.
Μεγαλύνομεν πάντες, ὥσπερ ἔφης Παρθένε τὰ μεγαλεῖά σου, καὶ ἱκετεύομέν σε, σκέπασον τῇ σῇ σκέπῃ, καὶ ταχὺ ἐλευθέρωσον, ἐκ τῶν σφοδρῶν πειρασμῶν, ἡμᾶς πολεμουμένους.

ᾨδὴ η΄. Τὸν βασιλέα.
Τρίκκην πατρίδα, ἐστολισμένην Ληθαίῳ, σὺ δροσίζεις Ἐφραὶμ ταῖς προσευχαῖς σου, καὶ Χριστῷ προσάγεις, συμπολιτῶν αἰτήσεις.

Ῥῶσιν παράσχου, τοῖς ἀσθενοῦσι καρκίνῳ, τοῦτον πάτερ Ἐφραὶμ ἐξαφανίζων, καὶ χαρὰν παρέχων, παντοίως λυπουμένοις.

Ἱερομάρτυς, ἐδείχθης μέγας τρισμάκαρ, διὸ χάριν ἐδέξω ὡς βραβεῖον, τῆς θαυματουργίας, Ἐφραὶμ παρὰ Κυρίου.

Θεοτοκίον.
Κεκακωμένους, ἐξ ἁμαρτίας Παρθένε, διανάστησον θείαις μεσιτείαις, πρὸς τὸν σταυρωθέντα, φιλάνθρωπον Υἱόν σου.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Κοσμήσας τὴν Τρικκαίων, πάτερ Ἐκκλησίαν, ταύτης μεσίτης ἀκοίμητος φάνηθι, τῷ φιλανθρώπῳ Κυρίῳ, Ἐφραὶμ πανόλβιε.

Ἅγιε Βησσαρίων, σὺν Οἰκουμενίῳ, Κοσμᾶ καὶ πάντες τῆς Τρίκκης οἱ Ἅγιοι, ἅμα Ἐφραὶμ τῷ Δεσπότῃ, Χριστῷ πρεσβεύσατε.

Ἱλάσθητι Σωτήρ μου, σῇ πολλῇ ἀγάπῃ, καὶ τῶν πταισμάτων παράσχου τὴν ἄφεσιν, τῶν ἀνυμνούντων ἐκ πόθου, χορὸν Ἁγίων σου.

Εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ, πόλις τῶν Τρικάλων, ὡς πρεσβευτὰς πρὸς τὸν Κύριον ἔχουσα, Ἁγίων ἄθροισμα θεῖον, φυὲν ἐκ κόλπων σου.

Θεοτοκίον.
Ἄμωμε Παναγία, σὺν Ἐφραὶμ τῷ θείῳ, Ἀμώμων ὄρει καλῶς ἐναθλήσαντι, σκέπετε πόλιν τῆς Τρίκκης, ὑμᾶς δοξάζουσαν.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Ἐκ τῶν κόλπων Τρίκκης πάτερ Ἐφραίμ, ἔφυς θεῖος κλάδος, καὶ Ἀμώμων ὄρει σεπτῶς, ζήσας ἐν ἀσκήσει, καὶ διὰ μαρτυρίου, τὸ στέφος ἀνεδήσω, Ὁσιομάρτυρος.

Χαίρει πόλις Τρίκκης ὑπερφυῶς, ἔχουσα σὺν ἄλλοις, πρέσβυν μέγαν πρὸς τὸν Θεόν, τὸν Ἐφραὶμ τὸν θεῖον, ἐκβλύζοντας πλουσίως, τὰ ῥεῖθρα τῶν θαυμάτων, καὶ τῶν ἰάσεων.

Πρέσβευε Κυρίῳ, πάτερ Ἐφραίμ, ὑπὲρ τῶν τιμώντων, τὴν σεπτήν σου μνήμην θερμῶς, καὶ ἐξαιτουμένων, σὴν θείαν μεσιτείαν, ὅπως τὸν δρόμον βίου, καλῶς τελέσωμεν.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν,
εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καὶ ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεός ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς·

Ἦχος β.΄ Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε.
Ὥσπερ ὁ Εὐφράτης ποταμός, τοὺς ἀρδευομένους πλουτίζει, ἐν τῇ πορείᾳ αὑτοῦ, οὕτως ἐν τοῖς θαύμασι, σὺ θεῖε πάτερ Ἐφραίμ, νόσους πάσας τοῦ σώματος, καὶ ψυχῆς διώκεις, πάντων τῶν αἰτούντων σου, τὰς πρὸς Θεὸν προσευχάς. Ὅθεν τοῖς τιμῶσι Τρικκαίοις, ὡς ὁμοπατρίοις σοι δίδου, πάντων αἰτημάτων λύσιν τάχιστα.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς,
ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Ἐκ παντοίων κινδύνων τοὺς δούλους σου, φύλαττε, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἵνα σε δοξάζωμεν, τὴν ἐλπίδα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Τῇ πρεσβείᾳ, Κύριε, πάντων τῶν Ἁγίων, καὶ τῆς Θεοτόκου, τὴν σὴν εἰρήνην δὸς ἡμῖν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος οἰκτίρμων.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἀγίων Πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Στίχοι·
Ἐφραίμ, παράσχου τὴν λύσιν αἰτημάτων,
Τῶν εὐλαβῶς τιμώντων σε ἐκ καρδίας.