Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους Μάρτυρας Ευστράτιον, Αυξέντιον, Ευγένιον, Μαρδάριον και Ορέστην

Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας

†Εορτάζουν στις 13 Δεκεμβρίου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μου· τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὑτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τὰ παρόντα τροπάρια·

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τοὺς καταφεύγοντας ὑμῶν τῇ πρεσβείᾳ, καὶ ἐκζητοῦντας τὴν ὑμῶν προστασίαν πάσης ἀνάγκης ῥύσασθε καὶ θλίψεως, ἔνδοξε Εὐστράτιε, καὶ Αὐξέντιε μάκαρ, Εὐγένιε, Μαρδάριε, καὶ Ὀρέστα θέοφρον, καὶ ἐξαιτεῖσθε πάντοτε ἡμῖν, λύσιν πταισμάτων, καὶ χάριν καὶ ἔλεος.

Δόξα.
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Πεντάριθμον φάλαγγα τῶν Ἀθλοφόρων Χριστοῦ· ὑμνήσωμεν ᾄσμασι σὺν φιλεόρτοις πιστοὶ Εὐστράτιον πάνσοφον, ἔνδοξόν τε Ὀρέστην καὶ Μαρδάριον θεῖον, ἅμα σὺν Εὐγενίῳ καὶ Αὐξέντιον θύτην· αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Καὶ νῦν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ, σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Καὶ ὁ κανὼν οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Μαρτύρων σῷζε Λόγε λιταῖς με. Γερασίμου

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας
Μαρτύρων χορεία ἡ ἐκλεκτή, Εὐστράτιε μάκαρ, καὶ Αὐξέντιε ἱερέ, Εὐγένιε ἅμα καὶ Ὀρέστα, σὺν Μαρδαρίῳ τὸν ὕμνον μου δέξασθε.

Ἀθλήσει νεκρώσαντες τὸν ἐχθρόν, τῆς τούτου κακίας, διασώσατε ἀσινεῖς, πεντάριθμοι Μάρτυρες Κυρίου, τοὺς προσιόντας ὑμῖν μετὰ πίστεως.

Ῥυσθῆναί με πάσης ἐπιβουλῆς, καὶ πάσης ἀνάγκης, κατὰ σῶμά τε καὶ ψυχήν, τῷ Κτίστῃ πρεσβεύσατε τῶν ὅλων, θαυματουργοὶ Ἀθλοφόροι πεντάριθμοι.

Θεοτοκίον.
Τὸν πάντων Δεσπότην καὶ Ποιητήν, λυτρούμενον κόσμον, παραβάσεως χαλεπῆς ἀφράστως τεκοῦσα Θεοτόκε, τῆς τῶν παθῶν δεσποτείας με λύτρωσαι.

ᾩδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος.
Ὑπερήφανον ὄφιν, τὸν καθ’ ἡμῶν πάντοτε, τρόποις ἐφορμῶντα ποικίλοις, κατασυντρίψατε, ἅγιοι Μάρτυρες, καὶ ἐν εἰρήνῃ τελείᾳ, τὴν ζωὴν τηρήσατε, ἡμῶν δεόμεθα.

Ῥέει ἄφθονος χάρις, οἷα πηγὴ ἄυλος, ἡ σορὸς ὑμῶν τῶν λειψάνων, ἅγιοι Μάρτυρες, καὶ κατευφραίνει ἀεί, καὶ ἁγιάζει καὶ σῴζει, δωρεᾷ τῇ κρείττονι, ἡμᾶς ἑκάστοτε.

Ὡς Χριστοῦ στρατιῶται, πάσης φθορᾶς ῥύσασθε, ἔνδοξε Εὐστράτιε μάρτυς θεῖε Αὐξέντιε, σὺν Εὐγενίῳ ὁμοῦ, καὶ Μαρδαρίῳ, Ὀρέστα, τοὺς θερμῶς προστρέχοντας, ὑμῶν τῇ χάριτι.

Θεοτοκίον.
Νεκρωθεὶς τῇ κακίᾳ, γέλως ἐχθρῷ πρόκειμαι· ἀλλ’ ὡς τὴν ζωὴν τῶν ἁπάντων σαρκὶ κυήσασα, ζώωσον Ἄχραντε, τὴν νεκρωθεῖσαν ψυχήν μου, καὶ ζωῆς τῆς κρείττονος, μέτοχον δεῖξόν με.

Διάσωσον ἡ πενταυγὴς τῶν ἁγίων Μαρτύρων φάλαγξ, πάσης βλάβης καὶ ἐπηρείας καὶ θλίψεως, τοὺς αἰτουμένους τὴν θείαν ἡμῶν προστασίαν.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Προστάται θερμοὶ καὶ θεῖοι ἀντιλήπτορες, καὶ πρέσβεις ἡμῶν, πρὸς Κύριον ὑπάρχοντες, Εὐστράτιε, Αὐξέντιε, καὶ Ὀρέστα ὁμοῦ καὶ Μαρδάριε, σὺν Εὐγενίῳ τῷ κλεινῷ, παντοίων κινδύνων ἡμᾶς ῥύσασθε.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Συνοδεία πεντάριθμε, Ἅγιοι Κυρίου Μεγαλομάρτυρες, τῇ δοθείσῃ ὑμῖν χάριτι, τὰς ἡμῶν ἐννοίας χαριτώσατε.

Ὡς πηγὴ ἁγιάσματος, ἡμῶν τῶν λειψάνων ἡ θήκη Ἅγιοι, ἰαμάτων βλύζει νάματα, καὶ καθαγιάζει τοὺς προστρέχοντας.

Ζωτικαῖς ἐπισκέψεσι, τῆς ζωῆς τὰς τρίβους ἡμῶν εὐθύνατε, πρὸς Θεοῦ τὸ θεῖον θέλημα, Ἀθληταὶ Κυρίου ἀξιάγαστοι.

Θεοτοκίον.
Ἐπηρείας τοῦ δράκοντος, τῆς ἐκπιεζούσης καὶ τυραννούσης με ταῖς ῥοπαῖς, ταῖς πρὸς τὰ χείρονα, ῥῦσαί με Παρθένε ὡς φιλάγαθος.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Λύχνοι φαεινοί, Ἐκκλησίας θεῖοι Μάρτυρες, τῷ φωτὶ τῆς ἀντιλήψεως ἡμῶν, νοσημάτων ἐξ ἡμῶν τὸ σκότος λύσατε.

Ὅμιλε στεῤῥέ, στρατιῶται Χριστοῦ ἄριστοι, πρὸς ἀρίστους ἐπιδόσεις ἀρετῶν, κατευθύνατε ἡμῶν τὰ διαβήματα.

Γένοιτο ἡμῖν, ἡ πρεσβεία ὑμῶν Μάρτυρες, ἐν κινδύνοις προστασίᾳ ἀσφαλής, πειρασμῶν ἀποσοβοῦσα ἐπανάστασιν.

Θεοτοκίον.
Ἔργοις τῷ ἐχθρῷ, συνηθείᾳ εἴκω πάντοτε· ἀλλὰ τούτου τῆς ἀπάτης καὶ φθορᾶς, θείῳ φόβῳ με ἀπάλλαξον Πανάμωμε.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν, ἐκχεῶ.
Λαμπτῆρες, τῆς τοῦ Κυρίου ἀγάπης, ὦ Εὐστράτιε θεόσοφε μάρτυς, σὺν Αὐξεντίῳ, Εὐγένιε μάκαρ, καὶ σὺν Ὀρέστῃ, θεόφρον Μαρδάριε, ἐν ὁμονοίᾳ ἀσφαλεῖ, καὶ ἀγάπῃ ἡμᾶς συντηρήσατε.

Ἰάσασθε, τῶν ψυχῶν τὰς ὀδύνας, καὶ τοῦ σώματος δεινὰς καχεξίας, τῶν προσιόντων ὑμῶν τοῖς λειψάνοις, ἐν εὐλαβείᾳ καὶ πίστει ἑκάστοτε, Εὐστράτιε θαυματουργέ, μετὰ τῶν συμμαρτύρων σου Ἅγιε.

Τὸν πάντων, Δημιουργὸν καὶ Δεσπότην, ἱλεώσασθε ἡμῖν ἀθλοφόροι, ἵνα ῥυσθῶμεν παθῶν καὶ κινδύνων, καὶ τῆς μελλούσης φρικτῆς ἀποφάσεως, Εὐστράτιε θαυματουργέ, μετὰ τῶν συμμαρτύρων σου ἔνδοξε.

Θεοτοκίον.
Ἀγγέλων ὑψηλοτέρα ὑπάρχεις, πολλῷ πλεῖον ὡς Θεὸν τετοκυῖα, Εὐλογημένη ἁγνὴ Θεοτόκε· ὅθεν τὸν νοῦν μου ἀνύψωσον δέομαι, ἀπὸ κοπρίας τῶν παθῶν πρὸς ὑψώσεις ζωῆς τῆς βελτίονος.

Διάσωσον ἡ πενταυγὴς τῶν ἁγίων Μαρτύρων φάλαγξ, πάσης βλάβης καὶ ἐπηρείας καὶ θλίψεως, τοὺς αἰτουμένους τὴν θείαν ὑμῶν προστασίαν.

Ἄχραντε ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν   ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Μαρτυρικὴ διαπρέποντες χάριτι, τῶν ἐν ἀνάγκαις προΐστασθε Μάρτυρες, τῶν πόνων τὰ βάρη κουφίζοντες, καὶ τὴν ὑγίειαν τοῖς πάσχουσι νέμοντες, Εὐστράτιε, μετὰ τῶν συνάθλων σου.

Προκείμενον.
Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.
Στίχος. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν.
(Κεφ. κα΄ 12-19)
 Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Προσέχετε ἀπό τῶν ἀνθρώπων· ἐπιβαλοῦσι γὰρ ἐφ᾿ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν, καὶ διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς, ἀγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου· ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον. Θέσθε οὖν εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, μὴ προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι· ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν. Παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων, καὶ συγγενῶν, καὶ φίλων, καὶ ἀδελφῶν· καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται· ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.

Δόξα.
Ταῖς τῶν Ἀθλοφόρων, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι
Μάρτυρες πεντάριθμοι, τῶν Ἀθλοφόρων ἡ δόξα, εὐσεβῶν οἱ πρόμαχοι, Ἐκκλησίας θέμελοι ἀῤῥαγέστατοι, πειρασμῶν ῥύσασθε, καὶ παντοίων πόνων, τοὺς θερμῶς ὑμῖν προστρέχοντας, ἡμῖν αἰτούμενοι ἄφεσιν πταισμάτων καὶ ἴασιν, πάσης πληγῆς καὶ μάστιγος καὶ βιοτικῆς περιστάσεως, Εὐστράτιε παμμάκαρ, Αὐξέντιε, Ὀρέστα οἱ κλεινοί, σὺν Εὐγενίῳ, Μαρδάριε, Ἀσωμάτων σύσκηνοι.

Σῶσον ὁ Θεός, τὸν λαόν σου…

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας
Ἰαμάτων τὰ ῥεῖθρα, ἀναβλύζοντες κόσμῳ ἅγιοι Μάρτυρες, δεινῶν ἀῤῥωστημάτων, καὶ πόνων βαρυτάτων, πῦρ τὸ ἄσπετον σβέσατε, καὶ εὐρωστίαν ἡμῖν, καὶ εὐφροσύνην δότε.

Συνοδεία ἀρίστη, τῶν ἁγίων Μαρτύρων ἡ θεοσύλλεκτος, Εὐστράτιε παμμάκαρ, Αὐξέντιε, Ὀρέστα, καὶ θέοφρον Μαρδάριε, σὺν Εὐγενίῳ ὁμοῦ, ἡμᾶς περιφρουρεῖτε.

Μαρτυρίου τὴν τρίβον, διανύσαντες σθένει τοῦ θείου Πνεύματος, σθενώσατε τὸν νοῦν μου, πρὸς τρίβον μαρτυρίου, τοῦ Θεοῦ ἀεὶ βαίνειν με, ταῖς ἱκεσίαις ὑμῶν, πεντάριθμοι ὁπλῖται.

Θεοτοκίον.
Ἐμακρύνθην Παρθένε, τῆς ὁδοῦ τῆς ἀγούσης πρὸς τὰ οὐράνια, καὶ ἄγομαι ἀβούλως, τρίβους ἀπωλείας, ἀλλὰ σὺ μὲ ἀνθέλκυσον, πρὸς ἐνταλμάτων Χριστοῦ, πορείαν τὴν ἁγίαν.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα
Γαλήνην θείαν, καὶ εὐπραγίαν ἐν βίῳ, χορηγήσατε ὑμῶν τῇ προστασίᾳ τοῖς ὑμᾶς τιμῶσι, Μάρτυρες τοῦ Σωτῆρος.

Ὁ ἐκ τῶν Ἁγίων, ἡμῶν λειψάνων πηγάζει, χάρις ἄφθονος Μάρτυρες ἀθλοφόροι καὶ καθαγιάζει, ὑμῶν τὰς διανοίας.

Ῥῦσαι Οἰκτίρμον, πάσης ἀνάγκης καὶ βλάβης, ταῖς δεήσεσι τῶν θείων σου Μαρτύρων, τοὺς ἐν μετανοίᾳ προσπίπτοντάς σοι Λόγε.

Θεοτοκίον.
Ἄνευ ὠδίνων, τὸν Θεὸν Λόγον τεκοῦσα, τῆς καρδίας μου τὰς χαλεπὰς ὀδύνας, ἴασαι, Παρθένε, καὶ λάμπρυνον τὸν νοῦν μου.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον
Συνόντες τοῖς Ἀγγέλοις, σὺν αὐτοῖς αἰτεῖσθε, ὑπὲρ ὑμῶν ἀθλοφόροι τὸν Κύριον, ἵνα ῥυσθῶμεν κινδύνων καὶ περιστάσεων.

Ἰλύος ἁμαρτίας, ταῖς ὑμῶν πρεσβείαις, καὶ νοσημάτων καὶ θλίψεων ῥύσασθε τοὺς προσιόντας τῇ σκέπῃ ὑμῶν μακάριοι.

Μαρτύρων συναυλία, Εὐστράτιε θέοφρον, σὺν τοῖς Ἁγίοις συνάθλοις σου πάντοτε, ὑπὲρ ὑμῶν τῇ Τριάδι θερμῶς πρεσβεύσατε.

Ὁλόφωτον παστάδα, νῦν περιπολοῦντες, δεδοξασμένοι πεντάριθμοι Μάρτυρες ἐκ σκοτασμοῦ παθημάτων ἡμᾶς λυτρώσασθε.

Θεοτοκίον.
Ὑπέρτερον τὸν νοῦν μου, δεῖξον Θεοτόκε, τῆς χαμαιζήλου ῥοπῆς τε καὶ σχέσεως, ἵνα τὴν δόξαν θεάσωμαι τῆς σῆς χάριτος.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις τῶν Μαρτύρων φάλαγξ σεπτή, Εὐστράτιε μάκαρ, καὶ Αὐξέντιε ἱερέ, σὺν τῷ Εὐγενίῳ, Μαρδάριε, Ὀρέστα, τῆς Ἐκκλησίας στῦλοι οἱ ἀῤῥαγέστατοι.

Σοφίᾳ καὶ χάριτι θεϊκῇ, καὶ λόγῳ ἐκλάμπων, ἠγωνίσω μαρτυρικῶς, Εὐστράτιε μάκαρ καὶ μιμητάς σου ἔσχες, τοὺς μετὰ σοῦ ἀθλήσαντας καρτερώτατα.

Πεντάριθμε δῆμε τῶν ἀθλητῶν, Εὐστράτιε μάκαρ καὶ Αὐξέντιε ἱερέ, Μαρδάριε, Ὀρέστα, ἡμῶν τὰς ἱκεσίους δεήσεις δέξασθε.

Χαίρετε ὁπλῖται Χριστοῦ στεῤῥοί· χαίρετε προστάται, εὐσεβούντων καὶ ἀρωγοί· χαίρετε οἱ πάντων, πληροῦντες τὰς αἰτήσεις, πεντάριθμοι Κυρίου Μεγαλομάρτυρες.

Οἷα πολυτίμητον θησαυρόν, ὑμῶν τῶν λειψάνων, θησαυρίσαντες τὴν σορόν, ἐξ αὐτῶν ὑγίειαν, καρπούμεθα καὶ ῥῶσιν, γενναῖοι Ἀθλοφόροι Χριστοῦ πεντάριθμοι.

Πάσης δυσπραγίας, πάσης πληγῆς, δεινῶν νοσημάτων, καὶ κινδύνων καὶ συμφορῶν, ἀσινῆ τηρεῖτε, ἡμῶν ἀεὶ τὸν βίον, πεντάριθμοι ὁπλῖται Χριστοῦ δεόμεθα.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,
καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Απολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Πεντάριθμον φάλαγγα τῶν Ἀθλοφόρων Χριστοῦ· ὑμνήσωμεν ᾄσμασι σὺν φιλεόρτοις πιστοὶ Εὐστράτιον πάνσοφον, ἔνδοξόν τε Ὀρέστην καὶ Μαρδάριον θεῖον, ἅμα σὺν Εὐγενίῳ καὶ Αὐξέντιον θύτην· αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Μάρτυρες Χριστοῦ πανευκλεεῖς, ἔνδοξε Εὐστράτιε μάκαρ, θεῖε Αὐξέντιε, ἅγιε Εὐγένιε, σεπτὲ Μαρδάριε καὶ Ὀρέστα μακάριε, ἡμῶν τὰς δεήσεις, εὐμενῶς προσδέξασθε, καὶ πᾶσι δίδοσθε, λύσιν πειρασμῶν τῶν ἐν βίῳ, καὶ πολυειδῶν συμπτωμάτων, καὶ παρὰ Θεοῦ πταισμάτων ἄφεσιν.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Δίστιχον·
Πεντάριθμοι Μάρτυρες τῇ παρακλήσει
Γερασίμου νεύσατε ἣν ὑμῖν φέρει.