Παρακλητικός Κανών εις Πάντας τους Διαλάμψαντας Οσίους και Θεοφόρους Πατέρας Ημών εν τω Αγιωνύμω Όρει του Άθω

Ποίημα Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου

†Εορτάζουν 63 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί  σοί ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μοῦ τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἀ’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Καὶ τὰ παρόντα τροπάρια.

Ἦχος δ’ Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Ὁ Θεοσύλλεκτος καί πάντιμος δῆμος, τῶν ἐν τῷ Ἄθω θεοφόρων Πατέρων, σύν Ἱεράρχαις Ὅσιοι καί Μάρτυρες, γνωστοί καί ἀνώνυμοι, ἐκτενῆ ἱκεσίαν, πρός Θεόν ποιήσατε, δοῦναι λύσιν πταισμάτων, καί πειρασμῶν δεινῶν ἀπαλλαγήν, τοῖς τῆ πρεσβεία, ὑμῶν καταφεύγουσι.

Δόξα. Τό αὑτό. Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ανάξιοι˙ ειμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων, τίς δε διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; ούκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σου˙ σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα  συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

καί ὁ κανών οὐ ἡ ἀκροστιχίς.
Ὁσίων Λόγε λιταῖς με σῴζοις, Γερασίμου.

ᾨδή ἀ’. Ἦχος πλ. δ’ Ὑγράν διοδεύσας.
Ὁσίων τοῦ Ἄθω ὁ ἀρχηγός, καί Λαύρας δομήτωρ, Ἀθανάσιε θαυμαστέ, σύν Ἀθανασίῳ Πατριάρχῃ, ἀθανασίας φωτί με λαμπρύνατε.

Συνέσει ἀγάπης τῆς ἱεράς, Ἀγάπιε λάμπων, ἀκακία δε ἀληθεῖ, Ἀκάκιε Ὅσιε, ἐμπρέπων, ἡμᾶς ἀγάπη τῆ θεία πτερώσατε.

Ἰσχύν Ἀγαθάγγελε ἐκ Θεοῦ, σύν τῷ Ἀκακίῳ, καί σωτήριον ἀρωγήν, ὡς Ὁσιομάρτυρες Κυρίου, ἡμῖν αἰτεῖτε καί τοῦ ἀλάστορος.

Θεοτοκίον.
Ὠς σκέπη τοῦ Ἄθω καί προσφυγῇ, Κεχαριτωμένη, Παντευλόγητε Μαριάμ, σκέπε ἀπό πάσης ἐπηρείας, τῶν Μοναστῶν καί Μιγάδων τό σύστημα.

ᾨδή γ’. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ὡς φωτός θείου πλήρης, σκότους παθών λύτρωσαι, ταῖς σαῖς φωτοφόροις πρεσβείαις, Πάτερ Γρηγόριε, Θεσσαλονίκης φωστήρ, τούς εὐλαβῶς προσιόντας, τῆ θερμή πρεσβεία σου, καί σε γεραίροντας.

Νόσου πάσης καί βλάβης, καί πειρασμῶν ῥύσασθε, σύν τῷ Γαβριήλ τῷ Ὁσίῳ, Πάτερ Γερόντιε, καί ὁ Γεννάδιος, Βατοπαιδίου τό κλέος, τούς πιστῶς γεραίροντας, ὑμῶν τήν ἄσκησιν.

Λαμπρυνθείς τῆ καρδία θείω φωτί Ὅσιε, λῦσον τῶν παθῶν τήν ὀμίχλην, ἡμῶν Γεώργιε, καί φόβῳ κρείττονι, ὦ Γερμανέ θεοφόρε, τάς καρδίας τείχισον, ἡμῶν δεόμεθα.

Ὁσιότητα βίου, καρποφορεῖν δίδοσθε, δύναμιν ἡμῖν οὐρανίαν, Ὁσιομάρτυρες, μάκαρ Γεράσιμε, σύν τῷ κλεινῷ Γενναδίῳ, Γεδεών μακάριε, καθικετεύομεν.

Θεοτοκίον.
Γεημῶν φρονημάτων, καί ἐμπαθοῦς ἕξεως, καί χαμαιπετῶν νοημάτων, τοῦ πολεμήτορος, ἡμᾶς ἀπάλλαξον, Θεογεννήτορ, Μαρία, τούς ὑπό τήν σκέπην σου, πίστει προστρέχοντας.

Διάσωσον πληθύς Ὁσίων τοῦ Ἄθω ηγιασμένη, ἀπό πάσης ἐπιφοράς καί κακώσεως, τούς προσιόντας τῆ θεία ὑμῶν πρεσβεία.

Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί τὴν ἐμήν χαλεπήν του σῶματος κάκωσιν καὶ ἴασαι τὴς ψυχής μου το ἄλγος.

Αἴτησις καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β’. Πρεσβεία θερμή.
Προστάται ἡμῶν, καί ἔφοροι ὑπάρχοντες, Ὁσίων χορός, τοῦ Ἄθω καλλωπίσματα, απαύστως προστατεύετε, τῶν τιμώντων ὑμῶν τά παλαίσματα, καί δυσωπεῖτε Χριστόν ἐκτενῶς, διδόναι ἡμῖν πταισμάτων ἄφεσιν.

ᾨδή δ’’. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἐκ κινδύνων λυτρώσασθε, Παλαμᾶ Γρηγόριε τάς ψυχάς ἡμῶν, καί Δομέστικε Γρηγόριε, καί Μονῆς δομήτωρ ὁ Γρηγόριος.

Λύσιν αἴτει Γρηγόριε, σύν τῷ Γερασίμῳ Δαμιανέ Δαβίδ, πειρασμῶν ἡμῖν καί θλίψεων, καί Δαμιανός ὁ θεοφόρητος.

Ἱερέ Διονύσιε, τῆς Μονῆς Προδρόμου δομῆτορ ἔνθεε, καί ὁ Ῥήτωρ Διονύσιος, σύν τῷ Δομετίῳ ἡμᾶς σκέπετε.

Θεοτοκίον.
Τόν ἀπόλεκτον κλῆρον σου, Κεχαριτωμένη Ὄρος τοῦ Άθωνος, ἀσινῆ απαύστως φύλαττε, ἐξ ἐπηρειῶν τοῦ πολεμήτορος.

ᾨδή ἕ’. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἄνωθεν ἡμῖν, Ἰβηρῖτα Διονύσιε, καί τῆς Λαύρας ὁ κλεινός Δαμασκηνός, μή ἐλλίπητε παρέχοντες τά κρείττονα.

Ἵλεων ἡμῖν, ὦ Εὐθύμιε μακάριε, Ευθυμίοις σύν τρισί καί τῷ κλεινῷ Εὐδοκίμῳ τόν Σωτῆρα ἀπεργάσασθε.

Στόμα ἱερόν, Θεοδόσιε Πατήρ ἡμῶν, καί Θεόληπτε καί θεῖε Θεωνᾶ, τάς δεήσεις εὐμενῶς ἡμῶν προσδέξασθε.

Θεοτοκίον.
Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, τήν νοσοῦσαν μου θεράπευσον ψυχήν, καί τῷ θείω με κατεύθυνον θελήματι.

ᾨδή στ’. Τήν δέησιν.
Σοφία, πνευματικῇ διαλάμψας, τοῦ δολίου τάς πικράς σοφιστείας, τάς καθ’ ἡμῶν διασκέδασον Πάτερ, ταῖς σαῖς πρεσβείαις Νικόδημε Ὅσιε, Ἀγίου Ὄρους καλλονῇ, Μοναζόντων ὁ θεῖος διδάσκαλος.

Ἐκ πάσης, ἐπιβουλῆς τοῦ δολίου, ὦ Θεόφιλε σοφέ Μυροβλύτα, καί Ἰωάννη Ἰβήρων δομῆτορ, σύν Κουκουζέλη οἱ δύο Ιάκωβοι, λυτροῦσθε πάντοτε ἡμᾶς, τούς τῆ σκέπη ὑμῶν καταφεύγοντας.

Συνόντες, τῶν Ἀσωμάτων τοῖς δήμοις, Ιωσήφ καί Ἱλαρίων ὁ θεῖος, σύν Ἰγνατίῳ ὁμοῦ Ιωάσαφ, ὑπέρ ἡμῶν σύν αὑτοῖς ἱκετεύσατε, Ὁσιομάρτυρες Χριστοῦ, τόν Δεσπότην τῶν ὅλων καί Κύριον.

Ὡς θεῖον, ὦ Ἱερόθεε σκεῦος, σύν Καλλίστῳ τῷ κλεινῷ Ἱεράρχῃ, καί τῆς Ζωγράφου Κοσμά ὁ κοσμήτωρ, καί Ἀποστόλων Κοσμά ὁ ὁμόζηλος, βίον ἀνύειν ἱερόν, τούς τιμῶντας ὑμᾶς ἐνισχύσατε.

Θεοτοκίον.
Ζωῆς με, τῆς ἐναρέτου Παρθένε, γεωργεῖν τάς ἱεράς ἐπιδόσεις, τῆ σή προνοίᾳ δυνάμωσον Κόρη, ὡς ἀν ζωῆς αἰωνίου καί κρείττονος, ἀξιωθῶ ὁ πρός τήν σήν, καταφεύγων ἐν πίστει ἀντίληψιν.

Διάσωσον πληθύς Ὁσίων τοῦ Ἄθω ηγιασμένη, ἀπό πάσης ἐπιφοράς καί κακώσεως, τούς προσιόντας τῆ θεία ὑμῶν πρεσβεία.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα, μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καί τό Κοντάκιον.
Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ἡ τῶν Ὁσίων Πατέρων ὁμήγυρις, ἡ τόν περίβλεπτον Ἄθω λαμπρύνασα, ἐχθροῦ τοῦ ζοφώδους τά βέλεμνα, τά καθ’ ἡμῶν θεοφόροι ἀμβλύνατε, αἰτούμενοι πᾶσι θεῖον ἔλεος.

Προκείμενον.
Καυχήσονται Ὅσιοι ἐν δόξῃ καί ἀγαλλιάσονται ἐπί τῶν κοιτών αὑτῶν.
Στίχ. Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις αὑτοῦ.

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον.
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταίς˙ Πάντα μοι παρεδόθη ὑπό τοῦ Πατρός μου˙ καί οὐδείς επιγινώσκει τόν Υἱόν, ειμή ὁ Πατήρ˙ οὐδέ τόν Πατέρα τις επιγινώσκει, ειμή ὁ Υἱός, καί ὦ ἐάν βούληται ὁ Υἱός ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου εφ΄ ὑμᾶς, καί μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἰμί καί ταπεινός τῆ καρδία˙ καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. Ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός, καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστίν.

Δόξα.
Ταῖς τῶν σῶν Οσίων πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλεῆμον,Ελέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα έλεός σου…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β’. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὅμιλε θεόλεκτε, τῶν ἐν τῷ Ἄθω Πατέρων, Ἱεράρχαι πάνσοφοι, καί Ὁσιομάρτυρες οἱ Θεόφρονες, Ἀσκηταί Ὅσιοι, καί λοιπή χορεία, ἀνωνύμων παμμακάριστε,  ἀεί πρεσβεύετε, τῷ Δημιουργῶ πάσης κτίσεως, διδόναι ἡμῖν ἄφεσιν, τῶν ἁμαρτημάτων ὤν πράττομεν, καί παθών τήν λύσιν, καί ἴασιν σωμάτων καί  ψυχῶν, τοῖς εὐλαβῶς μακαρίζουσιν, ὑμῶν τά παλαίσματα.

Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου…

ᾨδή ζ’. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ὁ Κοσμάς ὁ θεόφρων, καί Κυπριανός τε καί θεῖος Κωνστάντιος, Νικόδημος ὁ πάνυ, Μακάριος τε ἄμα, καί Λουκᾶς ὁ στερρόψυχος, ῥύσασθε πάντας ἡμᾶς, πικρῶν πειρατηρίων.

Ἰσχύν δίδοσθε θείαν, ὦ Λεόντιε θεῖε καί Πάτερ Μάξιμε Μητρόφανες θεόφρον, Νήφων Αρχιεράρχα, καί Νικόδημε Ὅσιε, σύν Νεοφύτοις δυσίν, ἡμῖν ἐκδυσωποῦμεν.

Συνοχῆς ψυχοφθόρου, ὦ Νικητά Νικόδημε καί Νεκτάριε, Νεκτάριος ὁ ἄλλος, ὁ θεοφόρος Νήφων, καί ὁ Νεῖλος ὁ Ὅσιος, ἀπολυτροῦσθε ἡμᾶς, ὑμῶν ταῖς ἱκεσίαις.

Θεοτοκίον.
Γενοῦ σκέπη καί τεῖχος, τοῖς πρός σε ἀφορῶσι θερμῆς ἐκ πίστεως, Παρθένε Θεοτόκε, ἐχθροῦ τοῦ ἀοράτου, τήν ὁρμήν ἀποτρέπουσα, καί τήν γαλήνην τήν σήν, ἡμῖν ἀεί διδοῦσα.

ᾨδή ἡ’. Τόν Βασιλέα.
Ἔλλαμψιν θείαν, ὦ Νικηφόρε ἐξαίτει, καί Ονούφριε καί θεοφόρε Παύλε, σύν ἑτέρῳ Παύλω, ἡμῖν παρά Κυρίου.

Ῥύσασθε πόνων, Πέτρε Ὁσίων ἀκρότης, καί Παχώμιε ὁμοῦ σύν Προκοπίῳ Ῥωμανέ θεόφρον, ἡμᾶς ἐκ κατωδύνων.

Ἅγιον βίον, Σάββα Χριστοῦ Ἱεράρχα, Συμεών σοφέ καί Συμεών ὁ ἄλλος, Σίμων Μυροβλύτα, δίδοσθε ἐν ἀγάπη.

Θεοτοκίον.
Σύντριψον Κόρη, τήν καθ’ ἡμῶν δυναστείαν, τοῦ ἀλάστορος τῆ κραταιά σου σκέπη, καί παράσχου πᾶσι, χαράν τήν οὐρανίαν.

ᾨδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἰλύος ἁμαρτίας, Σωφρόνιε καί Σάββα, σύν ἄλλῳ Σάββα ὁμοῦ καί Τιμόθεε, σύν τοῖς δυσί Φιλοθέοις ἡμᾶς καθάρατε.

Μή παύσησθε Πατέρες, Ἄθω οἱ ἀστέρες, γνωστοί ὁμοῦ καί ἀνώνυμοι ἅπαντες, ὑπέρ ἡμῶν δυσωποῦντες Χριστόν τόν εὔσπλαγχνον.

Οἱ φίλοι τοῦ Κυρίου, Ὅσιοι Πατέρες, ἐκ τῆς φιλίας τοῦ κόσμου λυτρώσασθε, τούς τήν ἀγίαν τιμῶντας ὑμῶν συνέλευσιν.

Θεοτοκίον.
Ὑπέρτερον τόν νοῦν μου, δεῖξον Θεοτόκε, τῶν ἐν τῷ κόσμῳ φροντίδων καί θλίψεων, καί τοῦ Κυρίου τῷ φόβῳ αὑτόν καθήλωσον.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις τῶν Ὁσίων θεία πληθύς, Ἄθω οἱ πολῖται, οἱ  ἰσάγγελοι ἐν σαρκί, οἱ ἐν διαφόροις, ἐκλάμψαντες τοῖς χρόνοις, γνωστοί σύν ἀνωνύμοις, πόνοις ἀσκήσεως.

Χαίρετε τοῦ Ἄθω καθηγηταί, θείοι Ἱεράρχαι, καί θεόφρονες Ἀσκηταί, στῖφος τῶν Ὁσίων, καί Ὁσιομαρτύρων, ζωῆς τῆς ἐναρέτου, γνώμονες ἔμπρακτοι.

Δάκρυσι καί πόνοις ἀσκητικοῖς, καί θείοις ἱδρῶσιν, ἡγιάσατε ἀληθῶς, ἅπαντα τόν Ἄθω, Πατέρες θεοφόροι, καί ὤφθητε δοχεῖα, τοῦ θείου Πνεύματος.

Ἅπασαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, Ὅσιοι Πατέρες, καθελόντες ἀσκητικῶς, αὐτουργοί θαυμάτων, ἐδείχθητε ἐν κόσμῳ, ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, πάθη ἰώμενοι.

Ἄνθη πανευώδη καί μυστικά, ἀρετῶν ὁσίων, ὦ Πατέρες θεοειδεῖς, θεία εὐωδία, ζωῆς τῆς μακαρίας, ἐκ σχέσεως δυσώδους, ἡμᾶς λυτρώσασθε.

Τούς ὑμᾶς τιμῶντας πανευλαβώς, Ὅσιοι Πατέρες, ἐκ κινδύνων καί πειρασμῶν, ἀσινεῖς τηρεῖτε, ὑμῶν ταῖς προστασίαις, καί ἅπασιν αἰτεῖσθε,  τό θεῖον ἔλεος.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καί τό Ἀπολυτίκιον Τῶν Ὁσίων. Ἦχος ἀ’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τούς τοῦ Ἄθω Πατέρας, καί Ἀγγέλους ἐν σώματι, Ὁμολογητάς καί Ὁσίους, Ἱεράρχας καί Μάρτυρας, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις καί ᾠδαῖς, μιμούμενοι αὑτῶν τάς ἀρετάς, ἡ τοῦ Ὄρους πληθύς πᾶσα τῶν Μοναστῶν, κραυγάζοντες ὁμοφώνως. Δόξα τῷ στεφανώσαντι υμάς˙ δόξα τῷ αγιάσαντι˙ δόξα τῷ ἐν κινδύνοις ἡμῶν, προστάτας δείξαντι.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Στῖφος τῶν Ὁσίων Ἀσκητῶν, καί Ἱεραρχῶν μακαρίων, Ἡσυχαστῶν ἱερῶν, Ὁσιομαρτύρων τε θεῖε κατάλογε, οἱ ἐν Ἄθω ἐκλάμψαντες, χρόνοις διαφόροις, καί Χριστόν δοξάσαντες, πόνοις ἀσκήσεως, πάσης δυσχερείας καί βλάβης, καί πολυειδῶν συμπτωμάτων, ἀσινεῖς τηρεῖτε ἡμᾶς πάντοτε.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς.
Ἀμήν.

Δίστιχον.
Πληθύς θεοδόξαστε Ὁσίων Ἄθω
Γεράσιμον ῥύσασθε πάσης ἀνάγκης.

Χαιρετισμοί εις τους Διαλάμψαντας Οσίους και Θεοφόρους Πατέρας Ημών εν τω Αγιωνύμω Όρει του Άθω